Παρέμβαση του επισμηναγού ε.α. Στέφανου Καραβίδα στην τηλεόραση της «Ναυτεμπορικής»
Καραβίδας στη «Ναυτεμπορική TV»: «Η εστίαση φεύγει από τη Ρωσία και πάει στην Κίνα – η ισχύς προηγείται, το διεθνές δίκαιο έπεται»
Στο ευρύτερο γεωπολιτικό «σκάκι» που διαμορφώνεται από την Ουκρανία μέχρι τον Ινδο-Ειρηνικό και τη Μέση Ανατολή, ο επισμηναγός ε.α. Στέφανος Καραβίδας υποστήριξε στην τηλεόραση της «Ναυτεμπορικής» ότι η μεγάλη εικόνα μετακινείται πλέον από τη Ρωσία προς την Κίνα, με τους διαδρόμους εμπορίου και ενέργειας να γίνονται το πραγματικό πεδίο αντιπαράθεσης Ανατολής–Δύσης.
Ο κ. Καραβίδας περιέγραψε μια «ευθεία αντιπαράθεση της Ανατολής, δηλαδή της Κίνας, με τη Δύση», σημειώνοντας ότι «φεύγει η εστίαση από τη Ρωσία και φτάνει στην Κίνα». Στο ίδιο πλαίσιο, έθεσε στο επίκεντρο τον ανταγωνισμό μεγάλων projects συνδεσιμότητας, τονίζοντας πως παράλληλα με τον κινεζικό Belt and Road Initiative (BRI) «τρέχει ο IMEC», ο διάδρομος που –όπως είπε– «περνάει από την Ινδία στη Μέση Ανατολή και από εκεί στην Ευρώπη μέσω Κύπρου και Ελλάδας».
«Εργαλειοποίηση» Τουρκίας και Κατάρ – δίπολο στην περιοχή
Ο επισμηναγός ε.α. έκανε λόγο για «εργαλειοποίηση της Τουρκίας και του Κατάρ» στον ευρύτερο μουσουλμανικό χώρο, υποστηρίζοντας ότι αυτή η δυναμική «χτυπάει τη Σαουδική Αραβία και δημιουργείται ένα δίπολο». Κατά την εκτίμησή του, το αποτέλεσμα είναι ότι «παράλληλα με τα ελληνοτουρκικά, τρέχουν και άλλα ζητήματα, τα οποία μπορούμε να εκμεταλλευτούμε».
Σε αυτό το πλαίσιο έδωσε έμφαση στην ανάγκη ενεργητικής διπλωματίας προς το Κάιρο, υποστηρίζοντας ότι «πρέπει να προσεγγίσουμε την Αίγυπτο», λόγω της –κατά την περιγραφή του– «τεράστιας έκθεσης» της Αιγύπτου στα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία, προσθέτοντας πως «πρέπει να εργαλειοποιήσουμε αυτές τις σχέσεις». «Το παιχνίδι έχει πολλές παραμέτρους», είπε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι η ατζέντα «δεν αφορά μόνο το τουρκολιβυκό μνημόνιο που αφορά εμάς».
«Η ισχύς έχει σημασία – το διεθνές δίκαιο έρχεται εκ των υστέρων»
Η πιο ωμή –και πολιτικά φορτισμένη– θέση του κ. Καραβίδα αφορούσε τη σειρά με την οποία, κατά την άποψή του, λειτουργεί το διεθνές σύστημα: «Η ισχύς έχει σημασία και έρχονται εκ των υστέρων το διεθνές δίκαιο». Υποστήριξε ότι όταν «δεν παίζουμε και μένουμε στο διεθνές δίκαιο», άλλοι παίκτες καλύπτουν το κενό και ενίοτε «λειτουργούν υπέρ ημών», με την Ελλάδα –όπως άφησε να εννοηθεί– να κινδυνεύει να «ετεροπροσδιορίζεται» και να αρκείται «να εκμεταλλευτεί τις σχέσεις άλλων παικτών», αντί να παράγει πρωτοβουλίες.
ΗΠΑ–Τουρκία: «Άλλοι τη θέλουν στο παιχνίδι, άλλοι τη θεωρούν καμμένο χαρτί»
Αναφερόμενος στον ρόλο της Τουρκίας, τη χαρακτήρισε «proxy», λέγοντας ότι «δημιουργεί προβλήματα στο Ισραήλ». Για τις ΗΠΑ περιέγραψε εσωτερική διάσταση: «Υπάρχουν άνθρωποι στις ΗΠΑ που θέλουν την Τουρκία στο παιχνίδι, υπάρχουν όμως και άλλοι που τη θεωρούν καμμένο χαρτί». Κατά τον ίδιο, οι προηγούμενες αμερικανικές προσεγγίσεις επιχειρούσαν να «καλύψουν το κενό» τους «δημιουργώντας ένταση», ώστε «καμία δύναμη να μην το εκμεταλλευτεί».
«Νέα Σάικς-Πικό», «κατάτμηση» και «αναχωματικός δακτύλιος» με frontstate την Ελλάδα [iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]
Στο πιο αιχμηρό σημείο των τοποθετήσεών του, ο κ. Καραβίδας υποστήριξε ότι η Ελλάδα οφείλει να εκμεταλλευτεί τις αντιφάσεις και τις συγκρούσεις συμφερόντων γύρω από την Τουρκία «είτε για μια νέα Σάικς-Πικό, είτε για κατάτμηση της Τουρκίας». Παράλληλα, έθεσε ως στόχο –όπως είπε– να «προπαγανδίζουμε έναν νέο αναχωματικό δακτύλιο με frontstate την Ελλάδα».
Στο πεδίο της Κύπρου, κάλεσε για πίεση «να λυθεί το Κυπριακό και να αποσύρει η Τουρκία τα κατοχικά στρατεύματα», εντάσσοντας το Κυπριακό στο ίδιο στρατηγικό κάδρο της «αναχαίτισης» και της αξιοποίησης των περιφερειακών συσχετισμών.
Το συμπέρασμα που έθεσε: λιγότερη αναμονή, περισσότερη στρατηγική πρωτοβουλία
Η κεντρική γραμμή του κ. Καραβίδα ήταν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να πορεύεται μόνο με το «χαρτί» του διεθνούς δικαίου ως μοναδικό εργαλείο, αλλά να διαβάζει το σύστημα όπως είναι: ανταγωνισμός ισχύος, διάδρομοι, συμμαχίες συμφερόντων και περιφερειακά δίπολα. Με απλά λόγια, το μήνυμα που εξέπεμψε ήταν ότι όποιος δεν παίζει στο πεδίο, απλώς παρακολουθεί άλλους να παίζουν – και μετά προσπαθεί να μαζέψει ό,τι περισσέψει.
Πηγή: geopolitico.gr
.png)
