Δεν μας έχουν συνηθίσει στην Ελλάδα σε γρήγορα αντανακλαστικά οι ηγεσίες μας ούτε σε άμεση ανταπόκριση σε σχέδια και προγράμματα. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, συνήθως είναι αποτέλεσμα έξωθεν επιρροών και πιέσεων.
Έτσι, σε πρώτη φάση, έκπληξη μας προεκάλεσε το γεγονός πως την μία ημέρα (προχθές) ο Πρωθυπουργός εξήγγειλε στην Βουλή την δημιουργία «Φόρουμ Παρακτίων Κρατών» της ανατολικής Μεσογείου και την επομένη (χθες) το Υπουργείο Εξωτερικών προχώρησε ταχέως στην εφαρμογή της «ιδέας» αρχίζοντας διαβουλεύσεις για την διαμόρφωση ενός πενταμερούς σχήματος με συμμετοχή της Ελλάδος, της Κύπρου, της Τουρκίας, της Αιγύπτου και της Λιβύης.
Μάλιστα «κυβερνητικές πηγές» έσπευσαν να ενημερώσουν ότι τα αντικείμενα που θα συζητούνται στο «Φόρουμ» θα έχουν να κάνουν με το μεταναστευτικό, την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος, την συνδεσιμότητα (καλώδιο), τις οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών και την πολιτική προστασία. Είναι δε άξιο προσοχής το γεγονός ότι προσδιορίσθηκαν από την πρώτη στιγμή οι προαναφερθείσες πέντε χώρες, ενώ δεν έγινε η παραμικρή μνεία περί ενδεχομένης συμμετοχής των τριών ακόμη κρατών που είναι «παράκτιες χώρες της ανατολικής Μεσογείου», δηλαδή του Ισραήλ, της Συρίας και του Λιβάνου.
Όλα όμως εξηγούνται και το παρασκήνιο το είχε αποκαλύψει η «Εστία» ήδη από τις 16 Ιουνίου με κύριο θέμα της υπό τον τίλο «ΗΠΑ: Λύσις υπέρ της Τουρκίας με διεθνή διαιτησία στο Αιγαίο». Όπως είχαμε αναφέρει, η αμερικανική παρέμβασις είχε ανατεθεί στον σύμβουλο του Ντόναλντ Τράμπ επιφορτισμένο με «ειδικές αποστολές» Ρίτσαρντ Γκρενέλ, ο οποίος εργάζεται σε στενή συνεργασία με τον πρέσβυ των ΗΠΑ στην Άγκυρα Τομ Μπάρακ (ο οποίος έχει αναλάβει ευρύτερο ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο) και τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν.
Μάλιστα η «Εστία» έγραφε τότε για «εφιαλτικό άξονα» των τριών αυτών προσώπων. Και, από ο,τι φαίνεται, ο άξων αυτός διεμόρφωσε το σχέδιο της πενταμερούς διασκέψεως, την υλοποίηση του οποίου ανέλαβε προθύμως το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, χωρίς ίσως να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος φαλκιδεύσεως ζωτικών συμφερόντων της χώρας μας. Χαρακτηριστικό είναι ότι ήδη παράγοντες του ΥΠΕΞ ομιλούν για τις προοπτικές να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά ένα τέτοιο σχήμα, θεωρώντας εκ των προτέρων δεδομένη την αποδοχή του. Αλλά γιατί να μην την θεωρούν δεδομένη, αφού στον ίδιο άξονα εκινήθη και ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, κατά την ομιλία του στον ΟΗΕ, είχε ομιλήσει πρώτος για «Διάσκεψη Ανατολικής Μεσογείου» με στόχο την ανάπτυξη κοινού εδάφους. Το ερώτημα είναι αν και κατά πόσον υπάρχει προοπτική για «κοινό έδαφος» με την Τουρκία όσο ισχύει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, είναι εν ισχύι η απειλή του casus belli και εξακολουθεί η Άγκυρα να απαιτεί διεθνή αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους υπονομεύοντας την λύση του Κυπριακού.
Από ο,τι φαίνεται λοιπόν, η πενταμερής θα είναι η δικαιολογία για την διεθνή διαιτησία στην οποία κινδυνεύει να συρθεί η Ελλάς. Και να υποχρεωθεί να δεχθεί λύσεις που θα της υποδειχθούν, όχι μόνον για την συνδιαχείριση του Αιγαίου, αλλά και για την λύση του Κυπριακού. Το πρώτο βήμα, βεβαίως, είναι το τραπέζι του διαλόγου. Στο οποίο ευκολώτερα θα δικαιολογηθεί η συμμετοχή της Ελλάδος εάν μετέχουν πέντε χώρες και όχι μόνον δύο. Τονίζοντας ότι το σχέδιο Γκρενέλ για διάλογο ήταν ακόμη υπό διαμόρφωσιν, η «Εστία» ανέφερε στις 16 Ιουνίου: «Ο Γκρενέλ φέρεται να έχει ήδη συζητήσει το θέμα τόσο με τον Αμερικανό πρέσβυ στην Άγκυρα (που είναι αρκετά δραστήριος και στην Συρία) Τομ Μπάρακ όσο και με την αναμενομένη στην Αθήνα πρέσβυ Κίμπερλυ Γκίλφοϋλ, καθώς και με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν.
Οι δύο πρέσβεις αναφέρεται ότι έχουν, επί της αρχής, αντιμετωπίσει θετικά την πρωτοβουλία, θεωρώντας ότι η τρέχουσα συγκυρία της σχετικής αποκλιμακώσεως στις διμερείς σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας επιτρέπει την διερεύνηση του ενδεχομένου ενός πιο δομημένου διαλόγου μεταξύ Αθηνών και Αγκύρας. Αν και το ακριβές περιεχόμενο των ενδεχομένων συνομιλιών δεν έχει ακόμη προσδιορισθεί, οι πρώτες σκέψεις φαίνεται πως περιλαμβάνουν την έναρξη μιάς διαδικασίας που θα μπορούσε να οδηγήσει στην λύση της διεθνούς διαιτησίας για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Αυτό σημαίνει απομάκρυνση από την διαδικασία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης με όλα τα ενδεχόμενα “λύσεως” ανοικτά, χωρίς καν την θεωρητική δέσμευση της ευθυγραμμίσεως με τα θέσμια του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης, τα οποία η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι πρέπει να διέπουν οιαδήποτε διευθέτηση της οριοθετήσεως των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο.
Η προώθησις της λύσεως της διεθνούς διαιτησίας, στην παρούσα χρονική συγκυρία και ιδιαιτέρως μετά τις επιθέσεις του Ισραήλ κατά του Ιράν, αποτελεί μέρος των “ιδεών” που αναπτύσσονται στην αμερικανική πρωτεύουσα για μία συνολική διευθέτηση στην Μέση Ανατολή, με την Τουρκία να αναλαμβάνει τον κεντρικό ρόλο, υποκαθιστώντας και το Ιράν, καθώς άλλως τε ήδη έχει επεκτείνει την επιρροή της στην τελευταία σύμμαχο της Τεχεράνης, Συρία».
Ακόμη τονίζαμε: «Είναι γεγονός ότι η πολιτική των ΗΠΑ θεωρεί επιβεβλημένο να εξευρεθεί μια λύσις στα ελληνοτουρκικά, τα οποία θεωρεί “αγκάθι” για τις συμμαχικές σχέσεις. Αλλά ενώ σε εποχές σχετικής σταθερότητος η διευθέτησις των ελληνο-τουρκικών δεν είναι ζήτημα προτεραιότητος, σε περιόδους γενικωτέρας διαταράξεως της ομαλότητος οι διαδικασίες επιταχύνονται». Και αυτήν την στιγμή οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή καθιστούν για τις ΗΠΑ ζήτημα προτεραιότητος την διευθέτηση των ελληνο-τουρκικών, δεδομένου μάλιστα ότι «επιφυλάσσουν για την Τουρκία έναν σημαντικό ρόλο για την επομένη ημέρα», οπότε «μάλλον έχουν ήδη αποφασίσει προς ποίαν πλευρά θέλουν να κλίνει η πλάστιγγα και ποιόν θα υποχρεώσουν σε επώδυνες υποχωρήσεις». Είναι προφανές ότι στην ατραπό των επωδύνων υποχωρήσεων εισερχόμεθα εκουσίως.
Πηγή: estianews.gr
.png)
