Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2024

Η Τουρκία βγάζει το Αμπντουλχαμίντ Χαν για γεώτρηση στην περιοχή του Oruc Reis!

Με σκίαση οι Navtex του Oruc Reis. Η Ελληνοαιγυπτιακή οριοθέτηση ΑΟΖ στα σημεία A,B,C,D,E. Με πορτοκαλί ο 28ος Μεσημβρινός που τέμνει την Ρόδο.

iEpikaira.- H Τουρκία «βγάζει παγανιά» το πλωτό γεωτρύπανο Αμπντουλχαμίντ Χαν στην Αν. Μεσόγειο, εντός της περιοχής που διεξήγαγε τις παράνομες έρευνες του Oruc Reis και έφερε τις δύο χώρες στο κατώφλι του πολέμου. 
Παρακάτω αναλυτικά η Navtex 0143/24 από τον υδρογραφικό σταθμό της Αττάλειας με ημερομηνία 06/02/2024:

TURNHOS N/W : 0143/24 (Antalya NAVTEX Station) (Published Date: 06-02-2024 19:30)TURNHOS N/W : 0143/24
MEDITERRANEAN SEA
1. DRILLING OPERATIONS, BY ABDÜLHAMİD HAN (IMO 9705093. MMSI 271050408), ERTUĞRUL BEY, AYBÜKE AND KUTSİ İLHAN BETWEEN 07 FEB-07 MAR 24 IN AKSEKİ-1 AREA BOUNDED BY;
35 21.60 N – 030 04.63 E
35 23.60 N – 030 04.55 E
35 23.67 N – 030 07.00 E
35 21.67 N – 030 07.07 E
WIDE BERTH REQUESTED
2. CANCEL THIS MESSAGE 072159Z MAR 24.


Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Παίζοντας «τον ρόλο του Ζήκου» στους Αγγλοσάξονες

      Δημήτρης Μηλάκας
      Νέος σερίφης, παλιά πιστόλια…
      Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (Τσίπρας – Κοτζιάς) ξεκίνησε την υπονόμευση των ελληνο-ρωσικών σχέσεων για χάρη της αμερικανικής ατζέντας (ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ) λίγοι πίστευαν ότι τα πράγματα στις σχέσεις Αθήνας – Μόσχας θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. (Μητσοτάκης, Δένδιας, Γεραπετρίτης) τους διέψευσε.
      Κατ’ αρχάς μια απαραίτητη διευκρίνιση γιατί είναι σημαντικές για την Ελλάδα οι καλές σχέσεις με τη Ρωσία: Γιατί είναι πυρηνική υπερδύναμη και θα παραμείνει (γεωγραφικά) δίπλα από την Ελλάδα, ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις της διάθεσης των «φίλων» Αμερικανών…
      Με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, λοιπόν, ο Έλληνας πρωθυπουργός και οι υπουργοί του έσπευσαν αυτόκλητοι ευρωατλαντικοί σημαιοφόροι με ακραίες ρητορικές σε βάρος της Ρωσίας και της ηγεσίας της.
      Κανείς δεν ξεχνά – και σίγουρα όχι ο Πούτιν – ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν απ’ τις πρώτες δυτικές κυβερνήσεις που έσπευσαν να στείλουν πολεμικά τουφέκια στους Ουκρανούς, τις πρώτες μέρες της ρωσικής εισβολής. Στη συνέχεια, η ελληνική κυβέρνηση ξεστόκαρε «παλαιά» αλλά ενεργά οπλικά συστήματα (από τα νησιά) και τα έστειλε στους Ουκρανούς, παραγγέλλοντας νέα όπλα προς αντικατάσταση των παλαιών στην αμερικανική και ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία.
      Βουτιά στο τέλμα…
      Κάπως έτσι η προηγούμενη αμερικανική διοίκηση (του… Δημοκρατικού Μπάιντεν) έσπρωξε κατ’ αρχάς την Ουκρανία και στη συνέχεια τους Ευρωπαίους «συμμάχους» των Αμερικανών στο τέλμα ενός πολέμου που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να έχει επιτυχή έκβαση, καθώς η Ρωσία ως πυρηνική υπερδύναμη δεν ήταν (και δεν είναι) δυνατό να ηττηθεί δίχως το συνεπαγόμενο παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα…
      Οι πρόθυμοι «σταυροφόροι»
      Για να είμαστε δίκαιοι, εντεταλμένοι σταυροφόροι κατά της Ρωσίας και του Πούτιν δεν ήταν μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του απλώς υπέρβαλαν παίζοντας «τον ρόλο του Ζήκου» στο ευρωατλαντικό μαγαζί θέλοντας να φανούν, να ακουστούν και ενδεχομένως να ανταμειφθούν για τα καθημερινά διαπιστευτήρια υπακοής προς τους Αμερικανούς ηγεμόνες.
      Οι μεγάλες τιμές με την ομιλία του Μητσοτάκη στο Κογκρέσο ενδεχομένως να οφείλεται και στον ωκεανό (φιλοαμερικανικών) σιέλων που κατόρθωσε να παραγάγει η ελληνική κυβέρνηση φτύνοντας κατά της Ρωσίας και του Πούτιν…
      Οι πρόθυμοι των Αθηνών (εδώ παρενθετικά θα πρέπει να σημειώσουμε ότι πέρα από την υποτελή κυβέρνηση, αξιοσημείωτη ήταν η μέχρι παρεξηγήσεως φιλοαμερικανική στάση των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων καθώς και της συντριπτικής πλειονότητας των ΜΜΕ) δεκάρα δεν έδωσαν για τις συνέπειες της διάλυσης των ελληνο-ρωσικών σχέσεων, οι οποίες πέραν του ιστορικού τους βάθους είχαν και μια σοβαρή συνεισφορά στις προοπτικές της ελληνική οικονομίας.
      Πέραν τούτων, ο εγχώριος φιλοαμερικανικός εσμός δεν πήρε υπόψη του ότι η Ρωσία θα εξακολουθήσει να «γειτνιάζει» με την Ελλάδα ακόμη και όταν αλλάξουν οι αμερικανικές οδηγίες και διαθέσεις. Όπως και άλλαξαν…
      Η τύχη των υποτελών…
      Με τις πρώτες κινήσεις του Τραμπ με στόχο μια αμερικανο- ρωσική συμφωνία για την Ουκρανία, έγινε σαφές πως ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος δεν δίνει δεκάρα για τους (κατά τον Μπρεζίνσκι) «υποτελείς και φόρου υποτελείς» Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ.
      Οι «μεγάλες» ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, αλλά και η Πολωνία) που λόγω μεγέθους έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στη δημιουργία του δυτικού φιλοουκρανικού μετώπου πληρώνοντας το βαρύ οικονομικό κόστος που συνεπάγεται η ενεργειακή απεξάρτηση από το φτηνό ρωσικό φυσικό αέριο και ο συνεχής εφοδιασμός των Ουκρανών με οπλικά συστήματα, με έκπληξη αντιλαμβάνονται πως δεν πρόκειται να καθίσουν στο τραπέζι των συνομιλιών που θα δημιουργήσει τους όρους για τη νέα Ευρώπη μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.
      «Σκάστε» και πληρώστε
      Ακόμα χειρότερα για τις χώρες της Ε.Ε. και την Ουκρανία, ο Τραμπ επιφυλάσσει έναν και μόνο ρόλο: του χρηματοδότη για το κόστος που συνεπάγεται η όποια λύση του Ουκρανικού και της νέας κατάστασης στην Ευρώπη.
      Με απλούστερα λόγια, οι Ευρωπαίοι καλούνται να καταβάλουν το κόστος που συνεπάγεται η δημιουργία μιας πολυπληθούς ειρηνευτικής δύναμης που θα εποπτεύσει την περιοχή μετά τη συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου. Καλούνται, επίσης, οι Ευρωπαίοι να χρηματοδοτήσουν την αναδημιουργία του κατεστραμμένου ουκρανικού στρατού. Ο Ζελένσκι, καλείται (απ’ τον Τραμπ) κατ’ αρχάς να αποχωρήσει από το προσκήνιο πηγαίνοντας σε εκλογές. Ο Τραμπ έχει ξεκαθαρίσει επίσης ότι θα πάρει από την Ουκρανία (σε συμφωνία με τη Μόσχα) ένα μεγάλο μέρος από το φιλέτο των σπάνιων γαιών ως αποζημίωση της χρηματοδότησης της πολεμικής προσπάθειας του ουκρανικού κόστους από την προηγούμενη διοίκηση των δημοκρατικών…
      Μπορούμε λοιπόν να συνοψίσουμε τι σημαίνει για την Ευρώπη (και την Ελλάδα) η άφιξη του νέου σερίφη στην Ουάσιγκτον:Για τις ευρωπαϊκές μείζονες υποθέσεις – όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία – ο νέος σερίφης αναζητά συνεννόηση με τον Πούτιν αδιαφορώντας για τα ειδικότερα συμφέροντα και τις δυσκολίες των Ευρωπαίων υποτελών του.
      Στόχος της νέας αμερικανικής διοίκησης είναι να ρυμουλκήσει τη Ρωσία κοντά στις ΗΠΑ και να την απαγκιστρώσει από την Κίνα η οποία είχε εκμεταλλευτεί την αντιρωσική δυτική υστερία.
      Οι Ευρωπαίοι οφείλουν να επανεξετάσουν τις σχέσεις τους με τη Μόσχα, έχοντας κατά νου πως η Ουάσιγκτον θέλει τη Ρωσία σημαντικό εταίρο για τις παγκόσμιες υποθέσεις.
      Κι εδώ, αρχίζουν τα δύσκολα για τους Ευρωπαίους, συμπεριλαμβανομένης, προφανώς, και της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς και του λοιπού «συστήματος» των Αθηνών που διαμορφώνει το κλίμα και την πολιτική ατζέντα.
      Και αυτές οι δυσκολίες αναμένεται να είναι μεγάλες και ενδεχομένως ανυπέρβλητες, γιατί όπως είπαμε η κυβέρνηση έσπευσε να εμφανιστεί «αμερικανικότερη των Αμερικανών» εναντίον μιας χώρας (πυρηνικής υπερδύναμης) που η σκιά της, λόγω γεωγραφίας, θα εξακολουθεί να πέφτει στην Ελλάδα ανεξάρτητα της όποιας πολιτικής συγκυρίας…
      Πηγή: topontiki.gr φωτο protagon.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η υπεράσπιση της πατρίδας και του εθνικού εδάφους

      Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗ*
      Ο αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, δήλωσε, με κυνικό τρόπο, πολύ χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι αυτοί (δηλαδή οι Ρώσοι) κρατούν τα χαρτιά στα χέρια λιγάκι, διότι έχουν πάρει πολλά εδάφη». Αυτός στην ουσία αποκάλυψε τη σημασία της κατοχής και της υπεράσπισης εδάφους. Η νίκη είναι με αυτόν που έχει εδαφικό πλεονέκτημα.
      Η θέση αυτή του Τραμπ πρέπει να αποτελέσει μάθημα γεωπολιτικής για ακαδημαϊκούς, αλλά κυρίως για τους εκάστοτε κυβερνώντες. Όχι για τους στρατιωτικούς, γιατί το θέμα της κατοχής και της υπεράσπισης του ιερού εθνικού εδάφους αποτελεί τον πυρήνα των στρατιωτικών σπουδών.
      Κοιτάξτε την Κύπρο. Η Τουρκία μιλάει εδώ και 50 χρόνια από θέση ισχύος επειδή κατέχει έδαφος. Παράνομα; Ναι, αλλά το κατέχει. Η Τουρκία μιλάει από θέση ισχύος σε Ιράκ και Συρία για τον ίδιο λόγο, επειδή κατέχει έδαφος.
      Όλα γίνονται για το έδαφος και το έδαφος κατακτάται ή υπερασπίζεται κυρίως διαθέτοντας στρατιωτική ισχύ. Καμία διπλωματική προσπάθεια δεν έδιωξε εισβολείς – κατακτητές εδάφους. Η στρατιωτική ισχύς είναι η μαγιά, η βάση για ισχυρή διπλωματία.
      Είναι κάτι το οποίο σχεδόν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν υιοθέτησαν ως βασική αρχή ανάσχεσης της τουρκικής απειλής τις τελευταίες δεκαετίες. Αντίθετα, βασική μας αρχή ήταν η πεποίθηση ότι η αντιμετώπιση της απειλής εξασφαλίζεται αυτόματα από το γεγονός ότι είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Δυστυχώς και μάλιστα παρά τη δραματική εμπειρία των Ιμίων.
      Τα νέα απειλητικά δόγματα της Τουρκίας επίσης βασίζονται στην κατάληψη και στην κατοχή εδάφους άλλων χωρών. Ο «Εθνικός Όρκος» της Τουρκίας, ο οποίος υιοθετήθηκε και επίσημα από την τουρκική κυβέρνηση, καθώς αποτελεί μάθημα στα γυμνάσια της χώρας, προβλέπει την κατοχή μέρους του Βόρειου Ιράκ, της Βόρειας Συρίας, της Κύπρου, νησιών του Αιγαίου και της ελληνικής Θράκης.
      Με την ίδια ακριβώς θεώρηση ερμηνεύεται η στάση της Τουρκίας και στο θέμα της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας επί 152 νησιών, μικρονήσων και βραχονησίδων του Αιγαίου. Σημασία έχει το έδαφος.
      Με την ίδια λογική ερμηνεύεται και η αλλαγή της πολιτικής της Τουρκίας στο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης νησιών του Αιγαίου. Στο παρελθόν υπήρχε η γνωστή τουρκική ρητορική περί παραβίασης των σχετικών συνθηκών και συμφωνιών για το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης νησιών του Αιγαίου. Από το 2021 βλέπουμε ότι η Τουρκία θέτει θέμα δικαιώματος της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών στο Αιγαίο, υπό το πρόσχημα ότι παραβιάζεται το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης. Δηλαδή, η Τουρκία δίνει μια δική της ερμηνεία στις συνθήκες, επικαλούμενη ελληνική παραβατικότητα, προκειμένου να αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά. Δεν της φτάνει, όμως, μόνο αυτό. Επιθυμεί και να καταλάβει τα νησιά, δηλαδή να καταλάβει έδαφος.
      Εδώ, φυσικά, υπεισέρχεται και η σημασία του Στρατού Ξηράς, καθώς αυτός υπερασπίζεται το έδαφος, χωρίς, φυσικά, να αμφισβητείται η σημασία του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας.
      Πολλές φορές, τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων εκτελέσθηκαν όχι με σκοπό την αντιμετώπιση της απειλής, αλλά για εξυπηρέτηση άλλων συμφερόντων, εγχώριων και ξένων. Φυσικά, ευθύνη για αυτό δεν έχει μόνο η πολιτική αλλά και η στρατιωτική ηγεσία.
      Θα πρέπει να γίνει ένας σοβαρός σχεδιασμός για τα εξοπλιστικά προγράμματα του Στρατού Ξηράς, αρχίζοντας από την ποιότητα του προσωπικού μας, με βάση την πραγματική, ορατή, τουρκική απειλή.
      Επικοινωνιακές φωτοβολίδες, πειραματισμοί, βαρύγδουπες δηλώσεις, ψηφοθηρικές επιδιώξεις και σχεδιασμοί του ποδαριού θα πρέπει να μπουν στην άκρη. Οι εποχές που περιμέναμε την υποστήριξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αποτελούν παρελθόν. Οι εμπειρίες των πολέμων στην Ουκρανία και στη Συρία πρέπει να μας γίνουν μάθημα. Αυτές μας έδειξαν, με τον πλέον φανερό και κυνικό τρόπο, ότι δεν υφίσταται Διεθνές Δίκαιο, δικαιώνοντας για άλλη μία φορά τον Θουκυδίδη. Ακόμα και οι «σύμμαχοι» θα ταχθούν με τον ισχυρό παραβάτη – εισβολέα, επειδή έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους.
      Η υπεράσπιση της πατρίδας και του ιερού εθνικού εδάφους χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις είναι όνειρο απατηλό…
      *Απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας, Κάτοχος MBA από το Nottingham Trend University, Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ και υποψήφιος Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ διετέλεσε Μέλος της Ελληνικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο 1995 – 1999 και Ακόλουθος Άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα, με παράλληλη διαπίστευση στο Μπακού, την περίοδο 2013 – 2017. Είναι συνεργάτης του αμερικανικού ινστιτούτου αναλύσεων «Defense & Foreign Affairs». Αποστρατεύθηκε τον Μάρτιο του 2022. Πηγή: paron.gr φωτο Protagon.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο Νταβούτογλου προτείνει επιθετική διπλωματία στην Αν. Μεσόγειο
      Ο ηγέτης του Κόμματος του Μέλλοντος, Αχμέτ Νταβούτογλου, και πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας επεσήμανε την απουσία της Τουρκίας από σημαντικές διεθνείς διαβουλεύσεις, αναφερόμενος ειδικά στις συνομιλίες μεταξύ Τραμπ και Πούτιν για την Ουκρανία και τις συζητήσεις στη Σαουδική Αραβία για το μέλλον της χώρας. Όπως σημείωσε, ενώ το μέλλον της Ουκρανίας καθορίζεται από μεγάλες δυνάμεις, η Τουρκία και οι γείτονές της παραμένουν εκτός παιχνιδιού.
      «Ο Τραμπ και ο Πούτιν συναντήθηκαν για μιάμιση ώρα σχετικά με την Ουκρανία. Στη Σαουδική Αραβία συζητείται το μέλλον της Ουκρανίας, αλλά στο τραπέζι δεν υπάρχει ούτε η Τουρκία, ούτε οι υπόλοιποι γείτονες της Ουκρανίας, ούτε η Ευρώπη, ούτε τα Ηνωμένα Έθνη».
      ΑΟΖ με τη Συρία και τον Λίβανο
      Η πιο αιχμηρή παρέμβασή του, όμως, ήρθε με μια πρόταση, ώστε να αλλάξουν οι ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο Νταβούτογλου κάλεσε την τουρκική κυβέρνηση να προχωρήσει σε συμφωνίες για την οριοθέτηση ΑΟΖ με χώρες όπως η Παλαιστίνη, η Συρία και ο Λίβανος, προκειμένου να «στριμώξει» την Κύπρο και τους συμμάχους της.
      «Απευθύνω 2 προτάσεις προς την κυβέρνηση από εδώ. Πρώτον, εφόσον υπάρχει παλαιστινιακό κράτος, τότε υπογράψτε ένα μνημόνιο συμφωνίας με το παλαιστινιακό κράτος για τους πόρους φυσικού αερίου της Παλαιστίνης στην Ανατολική Μεσόγειο. Κάντε το ίδιο με τη Συρία και το Λίβανο. Με τις συμφωνίες που θα κάνετε, στριμώξτε εσείς αυτούς που θέλουν να μας στριμώξουν στην Ανατολική Μεσόγειο, στη στενή περιοχή μεταξύ της Κύπρου και του Ισραήλ».
      Στην παγκόσμια σκακιέρα, η Τουρκία απουσιάζει
      Ο Νταβούτογλου δεν έμεινε μόνο στη Μεσόγειο. Έθιξε και τις σχέσεις της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η Συμμαχία διέρχεται κρίση και ότι η Άγκυρα πρέπει να λάβει ξεκάθαρες αποφάσεις. Προειδοποίησε ότι η Τουρκία, αν και φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο του οικοδεσπότη στις διεθνείς συνομιλίες, πρέπει πρώτα να ζητήσει εξηγήσεις από τις μεγάλες δυνάμεις για το μέλλον της συμμαχίας.
      «Η δεύτερη πρότασή μου, χθες ο πρόεδρος της Ουκρανίας ήταν εδώ, διότι και αυτός ήταν ένας από αυτούς που αποκλείστηκαν. Η Τουρκία θέλει να γίνει οικοδεσπότης. Αυτή είναι μια σωστή πολιτική. Όμως ρωτήστε πρώτα την Αμερική και τη Ρωσία: ‘Τι συζητήσατε χωρίς να το ξέρουμε;’. Εάν συνεχιστούν έτσι οι εξελίξεις, το ΝΑΤΟ θα ραγίσει στη μέση. Αν τώρα το ΝΑΤΟ δεν είναι απαραίτητο, πότε θα είναι;», αναρωτήθηκε.
      Δημοκρατία ή ολιγαρχία συμμοριών;
      Την ίδια ώρα, ο πρώην πρωθυπουργός του Ερντογάν απηύθυνε αυστηρή προειδοποίηση προς την κυβέρνηση, τονίζοντας ότι η Τουρκία πρέπει να αποφασίσει αν θα κινηθεί προς τη δημοκρατία και το διεθνές δίκαιο ή αν θα διολισθήσει σε ένα καθεστώς συγκροτημένο από οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
      Όπως χαρακτηριστικά είπε: «Η Τουρκία βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Θα είστε υπέρ του διεθνούς δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των παγκόσμιων αξιών, του συστήματος του ΟΗΕ και της ΕΣΔΑ ή θα εγκαθιδρύσετε ένα μοντέλο ολιγαρχίας των δισεκατομμυριούχων; Ή δημοκρατία ή μια ολιγαρχία που συγκροτείται από συμμορίες;», αναρωτήθηκε, στέλνοντας ένα εξίσου σκληρό με τους βιομηχάνους μήνυμα προς την κυβέρνηση, το οποίο επίσης στηλίτευσε για τον τρόπο που ο Τούρκος πρόεδρος και η δικαιοσύνη αντιμετωπίζουν την κριτική.
      Πηγή: ethnos.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Μήπως η αμερικανική πρόταση πώλησης F-35 στην Ινδία ανοίγει τον ασκό του Αιόλου(;) - Η Ινδία κατέχει ήδη και S-400(!)
      Γρηγοριάδης Ιωάννης*
      H νέα εποχή Τραμπ και η Ανατολική Μεσόγειος
      Η δραματική τροπή στις διατλαντικές σχέσεις αλλά και στη διεθνή τάξη όπως έχει καταγραφεί κατά τις τελευταίες δύο εβδομάδες εγείρει και ερωτήματα για την εξέλιξη των σχέσεων των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία. Αν λάβει κανείς υπ’ όψιν την πείρα της πρώτης θητείας Τραμπ, οι τουρκοαμερικανικές σχέσεις ήσαν κάθε άλλο παρά ανέφελες. Χαρακτηρίσθηκαν από έντονες διακυμάνσεις, οι οποίες έφθασαν από τη μερική απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων και την ανοχή της τουρκικής εισβολής στη βόρειο Συρία μέχρι την αποστολή προσβλητικού περιεχομένου επιστολής του προέδρου Τραμπ προς τον πρόεδρο Ερντογάν και τη διατύπωση απειλών «καταστροφής της τουρκικής οικονομίας» μέσω Τουίτερ.
      Η νέα θητεία Τραμπ ξεκίνησε με μία σαφή αδιαφορία – αν όχι περιφρόνηση – προς θεμελιώδεις αρχές της εννόμου τάξεως, διεθνούς και εσωτερικής, και των διπλωματικών σχέσεων. Πώς θα μπορούσε να επηρεάσει αυτό τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις; Ηδη υπήρξε απόπειρα να κλείσει ένα από τα ελάσσονα μέτωπα στις διμερείς σχέσεις, με την παρέμβαση του υπουργείου Δικαιοσύνης να δοθεί τέλος στη δίωξη κατά του δημάρχου της Νέας Υόρκης Ερικ Ανταμς για υπόθεση δωροληψίας από τούρκους αξιωματούχους. Αν και η πρωτοβουλία αυτή θα μπορούσε να ενταχθεί σε μία προσπάθεια αποποινικοποιήσεως συμπεριφορών και πρακτικών που μέχρι τούδε θεωρούντο ποινικώς κολάσιμες, θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί και ως κίνηση καλής θελήσεως προς την Τουρκία.
      Επιπλέον, θα μπορούσε να επανεξετασθεί η επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας λόγω της αγοράς των πυραύλων S-400 από τη Ρωσία η οποία ενεργοποίησε την εφαρμογή της νομοθεσίας εναντίον των αντιπάλων των ΗΠΑ (CAATSA). Αυτή οδήγησε στην αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα συμπαραγωγής, αλλά και την προμήθεια των αεροσκαφών πέμπτης γενεάς F-35, και έθεσε προσκόμματα ακόμη και στην αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό των υφισταμένων τουρκικών αεροσκαφών F-16. Ηδη η πρόσφατη πρωτοβουλία Τραμπ να προτείνει στον πρόεδρο της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι την αγορά αεροσκαφών F-35, αν και η Ινδία έχει επίσης αγοράσει πυραύλους S-400, θέτει ένα ενδιαφέρον προηγούμενο.
      Πέραν τούτου, αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η πρόταση Τραμπ για την προσάρτηση της Λωρίδος της Γάζας στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον εκτοπισμό των νομίμων κατοίκων της και τη μετατροπή της σε παραθεριστικό θέρετρο θα υλοποιηθεί, είναι ενδεικτική του ότι το διεθνές δίκαιο δεν αποτελεί παράμετρο που λαμβάνεται υπ΄ όψιν από τη νέα αμερικανική κυβέρνηση. Τούτο θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρωτοβουλίες για την άρση του αδιεξόδου στο Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά αντίθετες στο διεθνές δίκαιο και με μόνον σκοπό την προώθηση των αμερικανικών οικονομικών συμφερόντων.
      Μια πρόταση π.χ. για την ανοικοδόμηση των Βαρωσίων ή για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο υπό απόλυτο αμερικανικό έλεγχο, χωρίς να γίνονται σεβαστές η κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα Κύπρου και Ελλάδος, θα μπορούσαν να φέρουν σε δύσκολη θέση την κυπριακή και ελληνική πλευρά. Το αμερικανικό παράδειγμα θα μπορούσε εξάλλου να ενθαρρύνει την Τουρκία και άλλες χώρες να προβούν και αυτές σε νέες παράνομες, μονομερείς πρωτοβουλίες.
      *αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ και επικεφαλής του Προγράμματος Τουρκίας του ΕΛΙΑΜΕΠ tanea.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Γερμανία «επιστρέφει» στην Ελλάδα εγκληματίες παράνομους μετανάστες!

      Η «Εστία» αποκαλύπτει: Μας «επαναπροωθούν» άνδρες που έχουν κακοποιήσει γυναίκες και έχουν επιτεθεί με μαχαίρια σε Ευρωπαίους πολίτες – Τζαίυ Ντι Βανς: Το μεταναστευτικό, η νούμερο ένα απειλή για την Ευρώπη
      ΣΩΣΙΒΙΟ στον καταρρέοντα Γερμανό Καγκελλάριο Όλαφ Σόλτς προσπαθεί να δώσει η ελληνική Κυβέρνησις, η οποία τις τελευταίες εβδομάδες δέχεται την επαναπροώθηση παράνομων μεταναστών από την Γερμανία. Το χειρότερο είναι ότι, συμφώνως προς απολύτως εξακριβωμένες πληροφορίες της «Εστίας», η Ελλάς δέχεται να μας επιστρέφονται εγκληματικά στοιχεία, μετανάστες, οι οποίοι έχουν συλληφθεί στην Γερμανία για βίαια εγκλήματα, επιθέσεις με μαχαίρια, κακοποιήσεις γυναικών και άλλα παρόμοια αδικήματα. Αυτοί οι άκρως επικίνδυνοι αλλοδαποί κυκλοφορούν ανάμεσά μας και την ευθύνη για αυτό φέρει η ελληνική Κυβέρνησις, η οποία τους δέχεται πίσω. Μάλιστα για τις επαναπροωθήσεις αυτές τηρείται αιδήμων σιγή από την Κυβέρνηση, ενώ υπερπροβάλλονται οι απελάσεις ολίγων εκατοντάδων μεταναστών από την Ελλάδα προς χώρες εκτός Ευρωπαικής Ενώσεως.
      Απ’ εναντίας στην Γερμανία οι επαναπροωθήσεις προς την χώρα μας αποτελούν μέρος της προεκλογικής εκστρατείας, η οποία ολοκληρώνεται σήμερα και στην οποία το μεταναστευτικό κυριάρχισε, με τον Όλαφ Σόλτς να δέχεται τα πυρά του συνόλου της κοινωνίας που έχει αντιδράσει στην πολιτική «ανοικτών συνόρων», την οποία μέχρι προ τινος εφήρμοζε η συμμαχία σοσιαλδημοκρατών, πρασίνων κ.λπ., την οποία αύριο, συμφώνως προς όλες τις δημοσκοπήσεις, οι Γερμανοί θα αποδοκιμάσουν πανηγυρικώς!
      Έτσι πέρα από την ουσία του προβλήματος, ότι δηλαδή δεχόμεθα στην Ελλάδα στρατιές εγκληματιών μεταναστών, υπάρχει και πολιτικό ζήτημα, αφού η Ελλάς στηρίζει έτσι τον Καγκελλάριο Όλαφ Σόλτς, προκαλώντας την οργή των Χριστιανοδημοκρατών (και εταίρων της ΝΔ στο Ευρωπαικό Λαικό Κόμμα), οι οποίοι αναμένεται να καταλάβουν την πρώτη θέση, οπότε θα έχουν και την προεδρία της επομένης κυβερνήσεως του Βερολίνου. Έτσι μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, προς την κυβέρνηση των οποίων έχουμε αποξενωθεί, υπάρχει ο κίνδυνος να συμβεί κάτι ανάλογο και με την Γερμανία. Και στις δύο περιπτώσεις, κατά τρόπον όλως αψυχολόγητο, η ελληνική Κυβέρνησις εστήριξε τα καταρρέοντα κόμματα, με αποτέλεσμα να απολέσει σημαντικά ερείσματα για την εξωτερική πολιτική μας.
      Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του Όλαφ Σόλτς, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν από τις αυριανές εκλογές, έρχεται τρίτο με ποσοστό 16%, έναντι 28% της Ενώσεως Χριστιανοδημοκρατών-Χριστιανοκοινωνιστών, και 21% του AfD. Ο δεύτερος κυβερνητικός εταίρος, οι Πράσινοι, έπονται με 14%. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μόνο κόμμα που σταθερά ενισχύεται είναι το AfD το οποίο υιοθετεί τις πλέον σκληρές αντιμεταναστευτικές θέσεις.
      Και ενώ το πολιτικό μήνυμα που εκπέμπεται από όλες τις ανερχόμενες πολιτικές δυνάμεις εντεύθεν και εκείθεν του Ατλαντικού επικεντρώνεται στα προβλήματα που δημιουργεί το μεταναστευτικό, η ελληνική Κυβέρνησις εξακολουθεί να εθελοτυφλεί και να λειτουργεί προσχηματικά απέναντι στο ζήτημα, ενώ και για το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής υπάρχουν σκιές που φθάνουν και σε ζητήματα διαχειρίσεως κονδυλίων. Υπενθυμίζεται ότι, όπως εγκαίρως έχει αποκαλύψει η «Εστία», είναι σε αυτό, εδώ και λίγες εβδομάδες διαχειριστικός έλεγχος που διερευνά «τρύπα» ύψους 800 εκατομμυρίων ευρώ στις πιστώσεις του!
      Βανς: Απειλή η παράνομη μετανάστευσις
      Το μεταναστευτικό παραμένει στην κορυφή της ατζέντας και της αμερικανικής κυβερνήσεως, με τον αντιπρόεδρο Τζαίυ Ντι Βανς να επανέρχεται στην επισήμανση, ότι η ανεξέλεγκτη μετανάστευσις αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή τόσο για την Ευρώπη όσο και για τις Ηνωμένες Πολιτείες. «Η μεγαλύτερη απειλή στην Ευρώπη, και θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη απειλή στις ΗΠΑ μέχρι πριν από περίπου 30 ημέρες (οπότε ανέλαβε Πρόεδρος ο Τράμπ), είναι ότι είχατε τους ηγέτες της Δύσεως να αποφασίσουν ότι πρέπει να στείλουν εκατομμύρια και εκατομμύρια ξένους μετανάστες χωρίς έλεγχο στις χώρες τους» είπε συγκεκριμένα ο Βανς, μιλώντας στο συνέδριο των συντηρητικών οργανώσεων των ΗΠΑ CPAC. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ζήτησε από τους Ευρωπαίους ηγέτες να σταματήσουν την πολιτική αυτή (την οποία χαρακτήρισε με μάλλον απρεπή πλην άκρως ρεαλιστικό λόγο) και κατέληξε: «Ήλθε η στιγμή να έχουμε στην πράξη κοινές αξίες. Πως μπορούμε να έχουμε κοινές αξίες όταν φοβάστε τον λαό σας; Όταν δεν μπορείτε να πείτε ελεύθερα ότι πρέπει τώρα να σταματήσει η παράνομη μετανάστευσις;».
      Έναντι αυτής της γενικής πολιτικής αντιλήψεως του δυτικού κόσμου, η Ελλάς παραμένει ακόμη απομονωμένη…
      Πηγή: estianews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο Αβραμόπουλος απεσταλμένος του Μητσοτάκη στον Ερντογάν - Οι αγάπες και ο βήχας δεν κρύβονται
      Στο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας ΑΚΡ, στην Άγκυρα, ως εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, παραβρέθηκε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος.
      Ο πρώην υπουργός, βουλευτής της ΝΔ, συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Τουρκίας και του κόμματος ΑΚΡ, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και με τον υπουργό Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν.
      Σε ανάρτηση της στο Χ η οποία συνοδεύεται από σχετική φωτογραφία η τουρκική προεδρία αναφέρει: «Ο Πρόεδρος @RTErdogan υποδέχθηκε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας και βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας».
      President @RTErdogan received Dimitris Avramopoulos, former Minister of Foreign Affairs of Greece and member of the Greek parliament with the New Democracy Party. pic.twitter.com/ZF54vOTcV8— Presidency of the Republic of Türkiye (@trpresidency) February 23, 2025
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Επικοινωνία Μακρόν - Ερντογάν: Συμφώνησαν να εργαστούν με πιο συντονισμένο τρόπο - Au Revoir στο "Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία"!
      Σχόλιο iEpikaira

      Τηλεφωνική επικοινωνία με τον ομόλογό του της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν είχε ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
      Σε ανακοίνωση της τουρκικής Προεδρίας αναφέρεται ότι ο πρόεδρος Ερντογάν επισήμανε στον Εμανουέλ Μακρόν ότι «η Τουρκία, ως χώρα που έχει κατορθώσει να φέρει τα αντιμαχόμενα μέρη του ρωσο - ουκρανικού πολέμου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αρκετές φορές, θα μπορούσε να συμβάλει στις ειρηνευτικές συνομιλίες, μεταξύ άλλων και ως οικοδεσπότης τους».
      Ο κ. Ερντογάν τόνισε επίσης τη σημασία της έναρξης μιας διαπραγματευτικής διαδικασίας που δεν θα αποκλείει καμία από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.
      Αναφορά έγινε επίσης και στις εξελίξεις στη Γάζα, με τον Τούρκο πρόεδρο να σημειώνει ότι «το σχέδιο μετεγκατάστασης των Παλαιστινίων στην Αίγυπτο και την Ιορδανία ή σε οποιαδήποτε άλλη τρίτη χώρα είναι απαράδεκτο».
      Ερντογάν και Μακρόν, «ως ηγέτες δύο χωρών συμμάχων στο ΝΑΤΟ, συμφώνησαν να εργαστούν με πιο συντονισμένο τρόπο το επόμενο διάστημα» καταλήγει η ανακοίνωση της τουρκικής προεδρίας.
      [iEpikaira: Οι Meteor ήταν μόνο η αρχή...]
      ΑΠΕ - ΜΠΕ liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Μετά το γαλλικό "άδειασμα" εσπευσμένα στη Βρετανία ο Δένδιας για τους Meteor... Κι αν τους πείσει γράψτε μας
      Το θέμα των πυραύλων Meteor έχει προκαλέσει τριβές μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας - Αγώνας δρόμου από την κυβέρνηση για να μη
      Πανικός έχει καταλάβει την ελληνική κυβέρνηση για το θέμα των πυραύλων αέρος – αέρος Meteor και την απόκτησή τους από την Τουρκία.Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας μετέβη εσπευσμένα στο Λονδίνο, όπου την Τρίτη (25/2/2025) θα συναντηθεί με τον Βρετανό ομόλογό του John Healey, στον απόηχο των διαπραγματεύσεων της Άγκυρας με τις δύο κοινοπραξίες που κατασκευάζουν τα αεροσκάφη Eurofighter και τους Meteor αλλά και της γαλλικής άρνησης να παρέμβει το θέμα για το θέμα.Ο Γάλλος υπουργός Άμυνας Sebastien Lecornu μιλώντας στην Εθνοσυνέλευση της χώρας του σημείωσε ότι το θέμα «δεν αφορά τη Γαλλία», καθώς «δεν έχει την εποπτεία των βρετανικών εξαγωγών όπλων», αν και παραδέχθηκε ότι η Αθήνα έχει εύλογες ανησυχίες για την πιθανή πώληση των Meteor στην Τουρκία.Σύμφωνα με τον ίδιο, η «Γαλλία δεν πουλάει Meteor στην Τουρκία αλλά αυτό θα γίνει ως πακέτο εάν προχωρήσει η αγορά έως 40 Eurofighter από την Τουρκία.Η Γαλλία διαθέτει μειοψηφικό πακέτο στην παραγωγή των Meteor, του πολυεθνικού κονσόρτσιουμ, οι οποίοι μπορεί να οπλίσουν αεροσκάφη όπως τα Rafale και Eurofighter και εφόσον πιστοποιηθούν τα F-35.Το εν λόγω θέμα έχει ήδη συζητηθεί δύο φορές μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γάλλου προέδρου Emmanuel Macron και έχει προκαλέσει τριβές στις σχέσεις των δύο χωρών.
      La Tribune: Το Ηνωμένο Βασίλειο θέλει να πουλήσει τους Meteor στην Τουρκία
      Πάντως σύμφωνα με την εφημερίδα La Tribune, το Ηνωμένο Βασίλειο θέλει να ολοκληρώσει επιτυχώς τη συμφωνία Eurofighter με την Τουρκία ενώ η Ελλάδα θα χάσει σημαντικό πλεονέκτημα στον αέρα εάν δοθούν οι πύραυλοι Meteor στην Άγκυρα.Η Αθήνα, που πρόσφατα αγόρασε 24 μαχητικά αεροσκάφη Rafale από τη Γαλλία και υπέγραψε συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας με το Παρίσι το 2021, απαίτησε από το Παρίσι να αντιταχθεί στην πώληση πυραύλων Meteor στην Τουρκία, υπενθυμίζει η εφημερίδα.
      Έντονη ανησυχία στην Ελλάδα
      Η στρατηγική προμηθειών της Τουρκίας περιλαμβάνει την αρχική απόκτηση 20 μεταχειρισμένων Eurofighter Typhoon Tranche 1 από το Ηνωμένο Βασίλειο, ακολουθούμενη από επιπλέον 20 νέα αεροσκάφη Tranche 4.Οι παραδόσεις αναμένεται να ξεκινήσουν το 2026 και να ολοκληρώνονται το 2030.Τα σχέδια της Τουρκίας να εξοπλίσει τα Eurofighter Typhoon με πυραύλους Meteor έχουν προκαλέσει ανησυχίες στην Ελλάδα, δεδομένου του στρατιωτικού ανταγωνισμού μεταξύ των δύο χωρών στην περιοχή του Αιγαίου.Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Hakan Fidan προκάλεσε αίσθηση κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις 10 Ιανουαρίου όταν χαρακτήρισε τη Γαλλία «μικρή χώρα», ένα σχόλιο που αποτελεί ειρωνεία της τύχης, δεδομένου ότι η Τουρκία διαπραγματεύεται τώρα την απόκτηση γαλλικής κατασκευής πυραύλων Meteor.Από τους πιο προηγμένους πυραύλους παγκοσμίως
      Ο πύραυλος Meteor, που αναπτύχθηκε από την MBDA, είναι ένας από τους πιο προηγμένους πυραύλους αέρος-αέρος παγκοσμίως.Με εμβέλεια άνω των 100 χιλιομέτρων, χρησιμοποιεί έναν κινητήρα ramjet που του επιτρέπει να διατηρεί υψηλές ταχύτητες σε μεγάλες αποστάσεις.Το σύστημα στόχευσης με καθοδήγηση ραντάρ το καθιστά εξαιρετικά αποτελεσματικό εναντίον στόχων και ικανό να εμπλέξει πολλαπλούς στόχους ταυτόχρονα.Η Άγκυρα αποφάσισε να δώσει προτεραιότητα στην άμεση προμήθεια μαχητικών αεροσκαφών F-16 έναντι του εκσυγχρονισμού του υπάρχοντος στόλου της.Μιλώντας στο κοινοβούλιο στις 26 Νοεμβρίου 2024, ο υπουργός Άμυνας Güler επιβεβαίωσε ότι η Τουρκία έχει εγκαταλείψει το σχέδιό της να αποκτήσει κιτ εκσυγχρονισμού για τα αεροσκάφη που κατέχει επί του παρόντος.«Στο πλαίσιο του έργου προμήθειας F-16 Modern, οι προσπάθειές μας συνεχίζονται για να εισαχθούν προηγμένα, σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη στο απόθεμά μας μέχρι να τεθούν σε λειτουργία τα εγχώρια αναπτυγμένα αεροσκάφη μας HÜRJET και πέμπτης γενιάς KAAN.Έχουμε πραγματοποιήσει την αρχική πληρωμή για την προμήθεια αεροσκαφών F-16 Block 70, ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων.Αυτή η αγορά περιλαμβάνει 40 αεροσκάφη F-16 Block 70 Viper.Αρχικά σχεδιάζαμε να εκσυγχρονίσουμε 79 αεροσκάφη με κιτ αναβάθμισης, αλλά τώρα έχουμε εγκαταλείψει αυτό το σχέδιοΑντί να προμηθευτεί αυτά τα κιτ αναβάθμισης από τις ΗΠΑ, η Άγκυρα έχει επιλέξει να μεταφέρει τις ευθύνες εκσυγχρονισμού στην Turkish Aerospace Industries (TUSAŞ).
      Ετοιμάζεται και το τουρκικό μαχητικό 5ης γενιάς
      Υπενθυμίζεται πως το 2021 η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκδίωξε επίσημα την Τουρκία από το πρόγραμμα F-35 Joint λόγω της αγοράς εκ μέρους της Άγκυρας του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 το 2017.Η εκδίωξη κόστισε στην Τουρκία 11 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα από εξαγωγές, καθώς ορισμένα από τα εξαρτήματα για τα F-35 δεν θα κατασκευάζονταν πλέον στην Τουρκία.Ωστόσο, η Άγκυρα ελπίζει να επιστρέψει στο πρόγραμμα F-35 με τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, Donald Trump.Ο Guler δήλωσε προηγουμένως ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι είχαν επιδείξει μια αλλαγή στην προσέγγισή τους για την πώληση F-35 στην Τουρκία, επηρεασμένοι από την ανάπτυξη από την Τουρκία του ιθαγενούς μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς, του KAAN.Ωστόσο, διευκρίνισε ότι δεν έχει σημειωθεί ακόμη συγκεκριμένη πρόοδος σε αυτό το μέτωπο.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η εμπλοκή της Ελλάδας σε πολέμους δι' αντιπροσώπων και η ισχνή ιστορική μνήμη
      Σχόλιο iEpikaira

      iEpikaira.- Πολλοί δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα ανάφλεξης στο ελληνοτουρκικό υποσύστημα. Το παρόν βήμα έχει προειδοποιήσει επανειλημμένα για το ενδεχόμενο ενός Proxy War Ελλάδας-Τουρκίας για λόγους που αναλύθηκαν διεξοδικά από το 2019 (περισσότερα εδώ). Πλέον οι πληροφορίες από χείλη Αμερικανών πρώην αξιωματούχων, έρχονται να επιβεβαιώσουν τους φόβους μας. Η αλήθεια είναι ότι μια από τις παθογένειες του Ελληνισμού είναι η αδύναμη ιστορική μνήμη, η οποία μας οδηγεί σε τραγικές επιλογές με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και γεωπολιτική επιρροή.
      Ένας proxy war (πόλεμος δι' αντιπροσώπων) στον οποίο συμμετείχε η Ελλάδα με καταστρεπτικές συνέπειες για την ίδια, ήταν η επέμβαση στη Ρωσική επανάσταση το 1919 με την συμμετοχή του Α' Σώματος Στρατού στην Κριμαία. Η εκστρατεία κατά γενική ομολογία κατέληξε σε πλήρη αποτυχία και οδήγησε στη συρρίκνωση του ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή. 
      Λίγα χρόνια αργότερα, το ίδιο επαναλήφθηκε και κατά την Μικρασιατική εκστρατεία στην οποία η Ελλάδα συμμετείχε ως «αντιπρόσωπος» των Άγγλων. Ο Βρετανός π. πρωθυπουργός Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ δήλωνε τότε με περισσή κυνικότητα ότι: «Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί ένα τετελεσμένο γεγονός, και το κυριότερο διαθέτει έναν ετοιμοπόλεμο στρατό» υιοθετώντας την εισήγηση του διπλωμάτη Χάρολντ Νίκολσον, ο οποίος υποστήριζε ότι: «Η αιτία που μας ώθησε στην υποστήριξη της Ελλάδας δεν ήταν συναισθηματική, ήταν η προστασία των Ινδιών και του Σουέζ. Αφού η Τουρκία αποδείχθηκε αναξιόπιστη σύμμαχος, στραφήκαμε προς την Ελλάδα. Η χώρα αυτή είναι αρκετά ισχυρή για να μην μας δημιουργεί οικονομικές δαπάνες σε περίοδο ειρήνης, και αρκετά αδύνατη σε περίοδο πολέμου ώστε να μένει υποτελής σε εμάς». Τα αποτελέσματα της Μικρασιατική εκστρατείας είναι γνωστά.
      Εάν υπάρχουν ακόμη κάποιοι οι οποίοι αδυνατούν να εντοπίσουν τις ομοιότητες με τις σημερινές ευρύτερες γεωπολιτικές συνθήκες, τότε εκπέμπουμε σε διαφορετικά μήκη κύματος και η συζήτηση μάλλον τελειώνει κάπου εδώ. Οι υπόλοιποι, καλό θα ήταν να αρχίσουν να βλέπουν τα πράγματα ως έχουν και όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Δεδομένου μάλιστα ότι η χειραγώγηση των πολιτικών ηγεσιών από διεθνή κέντρα αποφάσεων αποτελεί διαχρονική παθογένεια -που οφείλεται στην υποβαθμισμένη ποιότητα του πολιτικού προσωπικού αλλά και στο γεγονός ότι ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για τη νομή της εξουσίας-, συνδυαστικά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ εύκολο ο Ελληνισμός να εμπλακεί σε ένα proxy war, όταν οι διεθνείς δρώντες το αποφασίσουν για τους δικούς τους λόγους. Απ' ότι φαίνεται (από τις προαναφερθείσες παραπομπές) βρισκόμαστε πολύ κοντά σε αυτήν την δεινή πραγματικότητα, διότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρασκηνιακά επιδιώκουν να «κοντύνουν» την Τουρκία (περισσότερα εδώ). Ο νοών νοείτω...
      Συνοψίζοντας, δανειζόμενοι τα λόγια του στοχαστή Περικλή Γιαννόπουλου, για άλλη μια φορά καταλήγουμε στο τραγικό συμπέρασμα: «Ελληνική φυλή, ο μεγαλύτερος εχθρός σου είναι ο εαυτός σου.»
      iEpikaira
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Συγχαρητήρια Trump σε CDU για την εκλογική νίκη: Οι Γερμανοί κουράστηκαν από πολιτικές που δεν έχουν κοινή λογική

      O λαός της Γερμανίας έχει κουραστεί από την παράλογη ατζέντα, ειδικά για την ενέργεια και τη μετανάστευση, που επικρατεί εκεί εδώ και χρόνια», έγραψε ο Αμερικανός ηγέτηςΟ πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump συνεχάρη τη Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU) για τη νίκη της στις πρόωρες ομοσπονδιακές εκλογές (23/2) και είπε πως οι Γερμανοί έχουν κουραστεί από πολιτικές που στερούνται κοινής λογικής.Ανάρτησε την αντίστοιχη δημοσίευση στο κοινωνικό δίκτυο Truth Social.«Φαίνεται ότι το Συντηρητικό Κόμμα (CDU/CSU) κέρδισε τις εκλογές.Όπως στις ΗΠΑ, ο λαός της Γερμανίας έχει κουραστεί από την παράλογη ατζέντα, ειδικά για την ενέργεια και τη μετανάστευση, που επικρατεί εκεί εδώ και χρόνια», έγραψε ο Αμερικανός ηγέτης.Πρόσθεσε ότι είναι «μια υπέροχη μέρα για τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες».«Σας συγχαίρω όλους – υπάρχουν ακόμη πολλές νίκες μπροστά», υπογράμμισε ο Αμερικανός πρόεδρος.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τί επιδιώκει να προλάβει το άνοιγμα του Τραμπ στη Ρωσία

      ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
      Παρόλες τις ιδιορρυθμίες και την αμφιλεγόμενη ρητορική του, με μια αρχική ανάγνωση, φαίνεται πως ο πρόεδρος Τραμπ και το σύστημα εξουσίας που τον στηρίζουν λειτουργούν πιο ρεαλιστικά και λιγότερο ιδεοληπτικά από ό,τι η προηγούμενη κυβέρνηση Μπάιντεν και προσπαθούν να επανατοποθετήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως κυρίαρχη δύναμη στον πλανήτη.
      Για να το καταλάβουμε αυτό, θα πρέπει πριν και πάνω απ’ όλα, να θυμηθούμε ότι παραδοσιακά ο πυρήνας της αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής πρακτικής ήταν το “διαίρει και βασίλευε” (divide and rule) και στόχος της αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής στρατηγικής ήταν η αποφυγή της δημιουργίας μιας κυρίαρχης δύναμης στην Ευρασία.
      Όμως, η πολιτική της λεγόμενης “διπλής ανάσχεσης” (dual containment) τόσο εναντίον της Κίνας, όσο και εναντίον της Ρωσίας, οδηγούσε τις δύο μεγάλες ευρασιατικές δυνάμεις τη μία στην αγκαλιά της άλλης, ωθώντας τις να υπερβούν τα ανταγωνιστικά στοιχεία στις γεωπολιτικές τους ταυτότητες. Επιπροσθέτως, τα ανταγωνιστικά στοιχεία μεταξύ Κίνας και Ρωσίας στην πραγματικότητα ενίσχυαν τη δυναμική του σινορωσικού συστήματος, προσδίδοντάς του στοιχεία ανοιχτής αρχιτεκτονικής.
      Δηλαδή, χώρες όπως η Ινδία ή το Βιετνάμ, που έχουν επίσης ανταγωνιστικά στοιχεία στις σχέσεις τους με την Κίνα, αλλά θεωρούν πολύ σημαντική μια στενή σχέση με τη Ρωσία, οδηγούνται και αυτές, αργά αλλά σταθερά, προς τη μερική ενσωμάτωση μέσα στο σύστημα Ρωσίας-Κίνας, ακριβώς για να μην επιτρέψουν στην Κίνα να αποκτήσει μια προνομιακή σχέση με τη Ρωσία και συνακόλουθα χάσουν αυτές την πρόσβασή τους στη Μόσχα.
      Το ίδιο συμβαίνει, αλλά από την αντίθετη πλευρά, με το Ιράν, το οποίο παραδοσιακά έχει ανταγωνιστικά στοιχεία στις σχέσεις του με τη Ρωσία, αλλά όχι με την Κίνα. Άρα, ωθείται και αυτό προς μια ενσωμάτωση στο σινορωσικό σχήμα. Με άλλα λόγια, έχει προκύψει ένα λειτουργικό μείγμα ανταγωνισμών και συνεργειών μεταξύ Ρωσίας και Κίνας το οποίο δημιουργεί μια μεγάλη γεωπολιτική μάζα, η οποία έλκει προς την τροχιά της και πολλά άλλα ευρασιατικά κράτη.
      Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Στη Βουλή των πλαστών και κλεμμένων κουρελόχαρτων…

      Οι «ασεβέστατοι Αναν-ιστές της τουρκοδιζωνικής»
      Γράφει η Φανούλα Αργυρού*
      Αναφέρομαι στο εξαίρετο άρθρο του αγαπητού βετεράνου και πρώην αρχισυντάκτη της «Σημερινής» δημοσιογράφου Σάββα Ιακωβίδη, στις 9.2.2025: «Ποιοι θα εξηγήσουν το Κυπριακό στους πολίτες; Οι ασεβέστατοι Αναν-ιστές της τουρκοδιζωνικής;» Ξεβράκωμα θα το έλεγα…
      https://simerini.sigmalive.com/article/2025/2/9/poioi-tha-exegesoun-to-kupriako-stous-polites-oi-asebestatoi-anan-istes-tes-tourkodizonikes
      Έγραψε:
      «..Ο εκ των ιδρυτών της «Σημερινής» και Διευθυντής του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ, Κώστας Ν. Χατζηκωστής, υπέδειξε στην κ. Δημητρίου ότι «ο κυπριακός Ελληνισμός δεν γνωρίζει ούτε πού βρισκόμαστε, ούτε πού πάμε, ούτε πώς πάμε, ούτε πώς είναι δυνατό να φτάσουμε στο τέλος και ποιο είναι το τέλος. Η Βουλή αρνείται να συζητήσει αυτό το θέμα. Οι εκπρόσωποι του λαού αρνούνται να συζητήσουν και να εξηγήσουν στον κόσμο πού βρίσκεται η Ιστορία μας…»
      Για να πάρει την ανιστόρητη απάντηση ότι τάχα… «δεν είναι υποχρέωση της Βουλής η παρέμβαση στο Κυπριακό»! Φτάνει που συζητείται στο… «εθνικό συμβούλιο», κατά τα άλλα το «καφενείο» του Προεδρικού!
      Και συνέχισε ο κ. Ιακωβίδης : «Ο Κ. Ν. Χατζηκωστής απευθύνθηκε σε λάθος αποδέκτες της έκκλησής του..στην πρόεδρο του ΔΗΣΥ… ένθερμη υποστηρίκτρια της διζωνικής ανωμαλίας ως «λύσης»…έχει πλειστάκις προκληθεί να εξηγήσει …ποια είναι, επιτέλους, αυτά τα περιώνυμα «θετικά» της διζωνικής, που είναι το προστάδιο της τουρκοποίησης της Κύπρου. Προκλήθηκε επίσης να εξηγήσει πού, πώς και πόσο η διζωνική ταυτίζεται με το Κοινοτικό Κεκτημένο και τις ελευθερίες της ΕΕ. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση… απαγγέλλει το γελοίο και αηδές ποίημα της αγγλοτουρκοδιζωνικής τερατουργίας…»
      Σωστά. Καταρχήν για να συζητήσουν οι της Βουλής και να ενημερώσουν το λαό θα πρέπει πρώτα οι ίδιοι «οι ασεβέστατοι Αναν-ιστές της τουρκοδιζωνικής» (εκτός ορισμένων που εξαιρούνται) να γνωρίζουν. Και όσοι (και αν) γνωρίζουν να παύσουν να αποφεύγουν την αλήθεια όπως ο διάβολος το λιβάνι μπας και τους κατσαδιάσει κάποια πρεσβεία…
      Αλλά, πώς θα ενημερώσουν οι «ασεβέστατοι Αναν-ιστές της τουρκοδιζωνικής», μιας Βουλής επιβεβαιωμένων πλαστών και κλεμμένων κουρελόχαρτων. Ως τάχα του ΝΑΤΟ κ.α. για να κατασκευαστεί με τα λεφτά του κύπριου φορολογούμενου, ένα κατάπτυστο, ανιστόρητο αφήγημα στα μέτρα κομματικών συμφερόντων της εποχής του 1974, καλύπτοντας επιλεγμένες ευθύνες ξένων χωρών αλλά και δικών μας ηγετών για την ιστορική πορεία του Κυπριακού;
      Κατά τα άλλα, πού υπάρχουν τα φανταστικά «θετικά» στη βρετανο-τουρκική ΔΔΟ (που σοφίστηκαν κάποιοι για να σκεπάσουν τις ενοχές των για την αποδοχή της και την άρνησή τους να την πετάξουν στο κάλαθο) ο σχεδιασμός της οποίας ξεκίνησε από τις 19.12.1956 στη Βουλή των Κοινοτήτων, σε συνεννόηση με την τουρκική κυβέρνηση και τον Δρ. Νιχάτ Ερίμ (βλέπε έκθεσή του Νοέμβριος 1956);
      Πού υπάρχουν «θετικά» στη βρετανο-τουρκική ΔΔΟ που απαίτησε επίσημα ο Ντενκτάς τόσο στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 1964 όσο και στη Γενεύη ΙΙ με χάρτη;
      Πού υπάρχουν «θετικά» στη ΔΔΟ που το Λονδίνο αποφάσισε τελεσίδικα στις 16 Αυγούστου 1974 να προωθήσει ως τη λύση που υποστήριζαν οι Τούρκοι και επέλεξε τον ΓΛΑΥΚΟ ΚΛΗΡΙΔΗ ως το άλογό του να την προωθήσει στον ελληνισμό της Κύπρου; O οποίος εξασφάλισε και τα συγχαρητήρια του Βρετανού ΥΠΕΞ Τζέιμς Κάλλαχαν για την «τόλμη» του να μιλήσει όπως τον ήθελαν στην Γκαλερύ «Αργώ» στις 6 Νοεμβρίου 1974. Για να εξασφαλίσει σταδιακά και τον τίτλο του «Πατριάρχη της Διζωνικής»…
      Προφανώς η κα Αννίτα Δημητρίου και λοιποί «ασεβέστατοι Αναν-ιστές της τουρκοδιζωνικής» αγνοούν ενσυνείδητα και τη δήλωση του Δρ. Ερόλ Κειμάκ σε σεμινάριο στο Λονδίνο 8/2/2017. Ο πρώην διαπραγματευτής της Τ/κ πλευράς δήλωσε ενώπιον του Δρ Μιχάλη Ατταλίδη, και του τέως Υπ. Αρμοστού στη Λονδίνο κ. Ε. Ευρυβιάδη, προεδρεύοντας του Σερ Ντέιβιντ Χάνει:  Η αφίσα του ΔΗΚΟ επί μ. Σπύρου Κυπριανού για το ψήφισμα 649/90 – για γνώση των νεότερων και όσων προσποιούνται αμνησία
      «Η ΔΔΟ παραβιάζει και δεν συμβιβάζεται με το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και τα Ανθρώπινα δικαιώματα… επιδιώκουμε μια ΔΔΟ. Η οποία είναι μια ομοσπονδία με διαμοιρασμό εξουσίας. Δεν επιδιώκουμε μια δημοκρατία, δεν επιδιώκουμε σταθερότητα, ή πολλά άλλα πράγματα που γνωρίζετε, επιδιώκουμε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία…»
      https://simerini.sigmalive.com/article/2017/2/28/dizonike-vs-demokratia/
      https://simerini.sigmalive.com/article/2023/10/16/ddo-e-adistakte-apate-xenon-kai-dikon-mas/ Ο Σερ Ντέιβιντ Χάνει πλαισιωμένος από Δρ. Ατταλίδη και Δρ. Κειμάκ
      Η ΔΔΟ είναι μια ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ ΑΠΑΤΗ ξένων και δικών μας που παραδίδει τη πατρίδα μας στους βρετανο-τουρκικούς σχεδιασμούς.
      Τον Γλ. Κληρίδη ακολούθησε το «πολύτιμο κεφάλαιο» των Βρετανών Γιώργος Βασιλείου που τη δέχθηκε δίχως ΛΑΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ με το βρετανικό ψήφισμα 649/90 και δέχθηκε το 99% των τουρκικών αξιώσεων. (Αποκαλύψεις Γκ. Φειζέλ και μ. Τάσου Παναγίδη).
      14 Απριλίου 1992, «Ελευθεροτυπία» Κύπρου δήλωση Τούρκου καθηγητή Yalçın Küçük:
      «Αν η Διζωνική Ομοσπονδία εφαρμοστεί όπως περιγράφεται από τον γενικό γραμματέα των Η.Ε Boutros Ghali και ειδικά η παράγραφος 20, που αναφέρεται στην αναγκαστική και εγγυημένη καθαρή πλειοψηφία και ιδιοκτησία γης στη κάθε περιοχή, αυτό θα οδηγήσει σε απευθείας διχοτόμηση στην Κύπρο και εκτουρκισμό ενός μεγάλου κομματιού της χώρας. ( Βλέπε Ψήφισμα 750/92 και βιβλίο γράφουσας «Διζωνική vs Δημοκρατία» 2019»).
      Αυτοί λοιπόν, οι αμετανόητοι και ανιστόρητοι υποστηρικτές της τουρκο-διζωνικής, που διατηρούν ακόμα το ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟ «πόρισμα» Επιτροπής Σιζόπουλου στη Βουλή θα εξηγήσουν;
      Φανούλα Αργυρού
      Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
      «Αρχείο ΝΑΤΟ: Το έγγραφο δεν είναι γνήσιο» – Πρώτη δημοσίευση 26/8/2014
      https://simerini.sigmalive.com/article/2014/8/26/arkheio-nato-to-eggrapho-den-einai-gnesio/
      Το πλαστό έγγραφο του ΝΑΤΟ «Ελευθερία» Λονδίνου 4/9/2014
      http://www.eleftheria.co.uk/pdf/92201612275ELEFTHERIA04092014.pdf σελ. 5
      Tales from the Coffee-shop: Welcome to our foreclosures-free zone… for now
      https://cyprus-mail.com/2014/09/07/tales-from-the-coffeeshop-welcome-to-our-foreclosures-free-zone-for-now/ 7/9/2014
      Ο εξ Αθηνών Φάκελος της Κύπρου 12/9/2016
      https://simerini.sigmalive.com/article/2016/9/12/o-ex-athenon-phakelos-tes-kuprou/
      Αρχείο ΝΑΤΟ: Το Έγγραφο δεν είναι Γνήσιο 23/7/2018
      https://www.onisilos.gr/?p=19287
      Η υποκλοπή Σιζόπουλου και το περιβόητο «Πόρισμα» της Βουλής 5/11/2018
      https://simerini.sigmalive.com/article/2018/11/5/e-upoklope-sizopoulou-kai-to-periboeto-porisma-tes-boules/
      Ο Λόρδος Bridge για την ελευθερία έκφρασης και το «Δυσφημισμένο Πόρισμα» της Βουλής των Αντιπροσώπων 9/8/2020
      https://simerini.sigmalive.com/article/2020/8/9/o-lordos-bridge-gia-ten-eleutheria-ekphrases-kai-to-dusphemismeno-porisma-tes-boules-ton-antiprosopon/
      Η ελευθερία έκφρασης , το κράτος δικαίου και το «Πόρισμα» της Βουλής των Αντιπροσώπων 15/8/2020
      https://simerini.sigmalive.com/article/2020/8/15/e-eleutheria-ekphrases-to-kratos-dikaiou-kai-to-porisma-tes-boules-ton-antiprosopon/
      Δολοφονία της Ιστορίας: Το αναξιόπιστο «πόρισμα» της Βουλής των Αντιπροσώπων 24/1/2022 (Αποκαλύψεις και από τον καθηγητή Θεόδωρο Χαραλάμπους και για άλλα πλαστά έγγραφα στο «πόρισμα»).
      https://simerini.sigmalive.com/article/2022/1/24/dolophonia-tes-istorias-to-anaxiopisto-porisma-tes-boules-ton-antiprosopon/
      Πρόσφατη επιβεβαίωση περί πλαστού εγγράφου (ΝΑΤΟ) και από τον κ. Ανδρέα Ηλιάδη, διδάκτωρ Ιστορίας του Π. Κύπρου με θέμα « Ο ρόλος του ΝΑΤΟ και αντιδράσεις εντός της Συμμαχίας».
      Η διαφθορά στο κόκκαλο και στη Βουλή των Αντιπροσώπων 11.10.2024
      https://simerini.sigmalive.com/article/2024/10/11/e-diaphthora-sto-kokkalo-kai-ste-boule-ton-antiprosopon/
      ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ 23/2/2025 onisilos.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      «Είμαι έτοιμος να παραιτηθώ για να έρθει η ειρήνη» δηλώνει τώρα ο (Τρ)ελένσκι
      Βόμβα από τον Ζελένσκι! Δηλώνει έτοιμος να παραιτηθεί!
      Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε σήμερα πρόθυμος να παραιτηθεί αν αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει ειρήνη για τη χώρα του αστειευόμενος ότι μπορεί να ανταλλάξει την αποχώρησή του από την προεδρία με την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ.
      Ο Ουκρανός πρόεδρος είπε ότι θα ήθελε να δει τον Αμερικανό ομόλογό του Ντόναλντ Τραμπ ως εταίρο της Ουκρανίας, κάτι περισσότερο από έναν απλό διαμεσολαβητή ανάμεσα στο Κίεβο και τη Μόσχα.
      “Στ΄αλήθεια θέλω να είναι κάτι περισσότερο από απλή διαμεσολάβηση…αυτό δεν αρκεί”, είπε ο Ζελένσκι στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Κίεβο.
      Πιέσεις για τα ορυκτά
      Ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ Στιβ Γουίτκοφ δήλωσε σήμερα ότι αναμένει πως θα υπογραφεί συμφωνία αυτή την εβδομάδα για την πρόσβαση των ΗΠΑ στα κρίσιμα αποθέματα φυσικών πόρων της Ουκρανίας.
      Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι αμφιταλαντευόταν “στη δέσμευσή του ως προς αυτό πριν από μια εβδομάδα”, είπε ο Γουίτκοφ σε συνέντευξή του στο CNN αναφερόμενος στην άρνηση του Ουκρανού ηγέτη της αρχικής πρότασης των ΗΠΑ.
      “Ο πρόεδρος (Τραμπ) του έστειλε το μήνυμα. Δεν αμφιταλαντεύεται πλέον”, είπε ο ίδιος.
      Ο Ζελένσκι συνειδητοποίησε “ότι έχουμε κάνει τόσα πολλά (για την Ουκρανία) και…νομίζω ότι θα δείτε αυτή τη συμφωνία να υπογράφεται αυτή την εβδομάδα”.
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πώς οι ΗΠΑ διεμβολίζουν τους BRICS αγκαλιάζοντας Ρωσία και Ινδία - Η Ελλάδα χάνει τον IMEC
      Γιάννος Χαραλαμπίδης
      Πώς οι ΗΠΑ διεμβολίζουν τους BRICS αγκαλιάζοντας Ρωσία και Ινδία
      Οι πυλώνες της πολιτικής των ΗΠΑ, το τρελό κόστος της Ουκρανίας, η Συμφωνία του Αβραάμ, η Κύπρος και η ιστορία της Σαλώμης και του Ηρώδη• Υποκρίνεται ή όχι η Ευρώπη;• Πώς οι Ιταλοί επιδιώκουν ν’ αρπάξουν την μπουκιά από την Ελλάδα
      Τα όσα εξελίσσονται σε διεθνές επίπεδο θα μπορούσαν κάλλιστα ν’ αποτελέσουν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, με κύριο χαρακτηριστικό τις διπλωματικές ίντριγκες. Πρωταγωνιστής, βεβαίως, είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλτ Τραμπ, ο οποίος μοιάζει με σερίφη στα σαλόνια της Ευρώπης και στο διεθνές σύστημα. Εκφράζεται με ιδιαίτερο κυνισμό, αλλά εκείνο που αξίζει να διερευνήσει κάποιος, είναι κατά πόσον έχει ή όχι στρατηγική.
      Ο σερίφης του παγκόσμιου συστήματος φαίνεται να στοχεύει ορθά και να προχωρεί σε κινήσεις χωρίς να υπολογίζει τις διεθνείς αντιδράσεις.
      Κίνηση πρώτη: Εγείρει το θέμα της Γροιλανδίας, διότι την θεωρεί υψίστης στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, καθώς και το κανάλι του Παναμά. Τα συνδέει, τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του, άμεσα με ζητήματα ασφάλειας και με τις εμπορικές οδούς, κυρίως τις θαλάσσιες, που κάθε υπερδύναμη θα ήθελε να ελέγχει, εφόσον ακόμη ισχύει το κλασικό δόγμα: «Όποιος ελέγχει τις θάλασσες, ελέγχει το παγκόσμιο σύστημα».
      Κίνηση δεύτερη: Επιδιώκει να δώσει τέλος στον πόλεμο της Ουκρανίας, κάνοντας στροφή προς τη Ρωσία και αφήνοντας πίσω, τουλάχιστον σε αρχικό στάδιο, την Ευρώπη, η οποία -ως αδύναμη και εξαρτώμενη από τις ΗΠΑ- εμφανίζεται να πελαγοδρομεί. Η στροφή του Τραμπ προς τη Ρωσία σχετίζεται με τη στρατηγική αντίληψη των συνεργατών του ότι ο κύριος αντίπαλος, ειδικότερα στο μέλλον, είναι η Κίνα. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ΗΠΑ δεν θα ήθελαν να έχουν τη Ρωσία ως δεύτερο αντίπαλό τους. Αντίθετα, θα ήθελαν τουλάχιστον να είναι ουδέτερη.
      Ο δρόμος της Ινδίας
      Επί τη βάσει αυτής της λογικής, οι Αμερικανοί προχώρησαν σε μια τρίτη κίνηση: Προσέγγισαν την Ινδία για να προωθήσουν τον Οικονομικό Διάδρομο Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης (India - Middle East - Europe Economic Corridor - IMEC), που έχει δύο επίπεδα:
      Α) Ανατολικός Διάδρομος: Θα συνδέει την Ινδία με τις χώρες του Κόλπου μέσω θαλάσσιων διαδρομών.
      Β) Βόρειος Διάδρομος: Θα κατευθύνεται από τις χώρες του Κόλπου προς την Ευρώπη. Και το πλάνο αυτό περιλαμβάνει σιδηροδρομικές και θαλάσσιες διαδρομές για τη μεταφορά πάσης φύσεως εμπορευμάτων. Η σιδηροδρομική σύνδεση θα περνά μέσω των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας και του Ισραήλ και θα καταλήγει σε ευρωπαϊκά λιμάνια. Το αρχικό πλάνο αναφερόταν στον Πειραιά. Τώρα στο παιχνίδι μπαίνουν οι Γάλλοι και, κυρίως, οι Ιταλοί. Οι τελευταίοι, πάντως, έχουν την εύνοια των ΗΠΑ λόγω της διαρκούς στήριξης που είχε ο Πρόεδρος Τραμπ από την Ιταλίδα Πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι. Άλλωστε, ήταν η μοναδική από τους ηγέτες και τις ηγέτιδες της Ευρώπης που είχε προσωπικά προσκληθεί να παρευρεθεί στην ορκωμοσία του Αμερικανού Προέδρου. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλαπλά. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται η μείωση του χρόνου μεταφοράς κατά 40% συγκριτικά με τη διαδρομή του Σουέζ. Το γεγονός αυτό επιφέρει μεγάλα οικονομικά οφέλη, από τα οποία θα επωφελούνται τόσο οι εταιρείες όσο και οι καταναλωτές.Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει με μαύρο και κίτρινο χρώμα τον χερσαίο και θαλάσσιο δρόμο του μεταξιού. Με το λευκό χρώμα είναι η νέα οδός από την Ινδία, που είναι κατά 40%, όπως υπολογίζεται πιο σύντομη. Ο Τραμπ επιδιώκει την ενεργοποίησή του δρόμου από την Ινδία για να δημιουργήσει ανταγωνιστικά προβλήματα στην Κίνα. Ο εναγκαλισμός Ινδίας και Ρωσίας μπορεί να αναγνωστεί ως διεμβολισμός των BRICS.
      Συμφωνία του Αβραάμ και BRICS
      Αν διαβάσει κάποιος γεωπολιτικά αυτήν την κίνηση των ΗΠΑ, θα διαπιστώσει τα εξής:
      Πρώτο, μετά την εκεχειρία στη Γάζα, το επόμενο βήμα θα είναι η αναβίωση της Συμφωνίας του Αβραάμ, με κύριο στόχο να υπάρξει προσέγγιση μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών κρατών, κυρίως της Σαουδικής Αραβίας. Έτσι, θα δημιουργηθούν συνθήκες ασφάλειας και ανάπτυξης και ακόμη μία μορφή ανάσχεσης έναντι του σιιτικού Ιράν, που συνεχίζει ν’ αποτελεί απειλή. Υπό αυτές τις συνθήκες, προσδοκάται και η περαιτέρω αποδυνάμωση της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, εφόσον με την πτώση της Συρίας έχουν διακοπεί τα δρομολόγια μέσω των οποίων μπορούσε να προσφέρει ενίσχυση η Τεχεράνη.
      Δεύτερο, με τον εναγκαλισμό των ΗΠΑ με τη Ρωσία και την Ινδία, επιχειρείται ο διεμβολισμός των BRICS, με στόχο τον περιορισμό των φιλοδοξιών της Κίνας. Επειδή περί Κίνας ο λόγος, γίνεται και κάτι άλλο αντιληπτό: η λογική της διπλής ανάσχεσης, που θέλει να επιβάλει η Αμερική προς τη Ρωσία στη Μαύρη Θάλασσα, όσο και στην Υπερκαυκάσια περιοχή.
      Η αυτόνομη άμυνα και οι αδυναμίες
      Η Ευρώπη είναι τρομοκρατημένη από τις εξελίξεις, διότι η πολιτική Τραμπ αποκάλυψε όλες τις αδυναμίες της και, κυρίως, τις αμυντικές. Ενώ όλοι αναφέρονται σε αυτόνομη ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια, αποδέχονται να πληρώνουν οι ΗΠΑ το 68% του προϋπολογισμού του ΝΑΤΟ.
      Το ερώτημα, βεβαίως, είναι άλλο: Θέλει ή όχι η Ευρώπη να διαθέτει αυτονομία; Η πολιτική που υιοθετεί ο Τραμπ σπρώχνει τους Ευρωπαίους προς αυτήν την κατεύθυνση, δηλαδή της αυτόνομης άμυνας, η οποία, όμως, στοιχίζει. Τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα πρέπει να αυξήσουν τον αμυντικό προϋπολογισμό τους κατά 500 με 600 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Υπάρχει τέτοια πρόθεση ή όχι;
      Όταν πάντως την εβδομάδα που μας πέρασε, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν συγκάλεσε στο Παρίσι -μέσω τηλεδιασκέψεως- δύο συναντήσεις, τα αποτελέσματα ήταν μάλλον απογοητευτικά. Ενώ είχαν προηγηθεί δηλώσεις περί του ότι Γάλλοι, Βρετανοί και άλλοι ήταν έτοιμοι να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία, Γερμανοί, Πολωνοί και Ιταλοί είπαν όχι. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ταυτοχρόνως, δε, αυτές οι σκέψεις δεν είχαν γίνει εντός του θεσμικού πλαισίου της Κοινής Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ. Γιατί; Μια τέτοια κίνηση θα έθετε τους θεσμούς της ΕΕ στο περιθώριο; Υπήρχε ο κίνδυνος να μην υπάρξει αποτέλεσμα, οπότε για άλλη μία φορά η ΕΕ θα ήταν εκτεθειμένη; Και τώρα, όμως, δεν είναι;Αυτός ο χάρτης δείχνει την υπό κατασκευή σιδηροδρομική γραμμή, που ξεκινάει από το Κουβέιτ, διασχίζει το Ιράκ, περνά μετά στην Τουρκία και καταλήγει στη Βουλγαρία, στη Σερβία και τη Ρουμανία. Συνιστά, μια από τις χερσαίες και θαλάσσιες οδούς που ενώνονται με το δρόμο του μεταξιού.
      Τα μηνύματα των συσκέψεων
      Ποιο ήταν το μήνυμα των δύο αυτών συσκέψεων του Γάλλου Προέδρου; Ότι η Ευρώπη αδυνατεί. Ότι δεν είναι ενωμένη, ότι το κάθε κράτος εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και ότι οι ΗΠΑ θα έχουν τον κύριο λόγο στις συνομιλίες με τη Ρωσία. Και συμβαίνει αυτό, διότι η Δύση έπαιξε με τον Πούτιν στη λογική τού zero-sum game (μηδενικό αποτέλεσμα), που σημαίνει ότι: ή θα κέρδιζαν ή θα έχαναν ολοκληρωτικά. Έβαλαν όλες τις πολιτικές τους φιλοδοξίες στο καλάθι του Μπάιντεν και των Δημοκρατικών. Και δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι υπάρχει δυνατότητα να επιστρέψει ο Τραμπ με μια διαφορετική πολιτική. Και τώρα εκπλήσσονται; Γιατί, όμως, εκπλήσσονται; Δεν δικαιολογούνται, όχι μόνο οι Δημοκρατικοί, αλλά γενικότερα οι Ρεπουμπλικάνοι, που εξηγούσαν ποια θα ήταν η πολιτική τους εάν καταλάμβαναν την εξουσία. Τώρα, εκδικητικά, ο Πρόεδρος Πούτιν δεν τους θέλει -τουλάχιστον αρχικά- στα πόδια του, καθώς επιδίωκαν την καταστροφή του και τον χαρακτήρισαν ως εγκληματία πολέμου.
      Proxy war και Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος
      Τώρα τι λέει ο Πρόεδρος Τραμπ; Ότι ο Μπάιντεν και οι Ευρωπαίοι ενεπλάκησαν σε έναν πόλεμο, τον οποίο δεν μπορούσαν να κερδίσουν. Γιατί δεν μπορούσαν να κερδίσουν; Διότι η Ρωσία κατέστησε σαφές ότι, εάν δεν κερδίσει τον πόλεμο συμβατικά, θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά, και ότι οι ζημιές που τελικά αναλαμβάνει η Δύση είναι δυσβάστακτες. Για να κερδίσουν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ τον πόλεμο, θα έπρεπε να εγκαταλείψουν την πρακτική του proxy war και να εμπλακούν με δικούς τους στρατούς. Κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
      Η επέκταση του ΝΑΤΟ και οι δίαυλοι στη Μόσχα
      Το ζητούμενο, λοιπόν, ήταν να μην αρχίσει ο πόλεμος. Κι εδώ είναι τεράστιες οι ευθύνες της Ευρώπης αλλά και των ΗΠΑ, αφού για μεγάλο διάστημα υποκινούσαν τις ελεγχόμενες από αυτούς ηγεσίες του Κιέβου να στραφούν εναντίον της Ρωσίας και να μην προχωρούν τις διαδικασίες του Μινσκ 1 και 2 (2014 και 2015). Έδιναν, κατά καιρούς, υποσχέσεις στον Πρόεδρο Ζελένσκι και σε προηγούμενους ηγέτες ότι θα τους στήριζαν με κάθε μέσο. Βεβαίως, ο Ζελένσκι ήταν εργαλείο μιας πολιτικής, η οποία τώρα καταρρέει.
      Όμως έχει τις ρίζες της στον πόλεμο της Γεωργίας το 2008, το πρώτο «crash test», που είχε στόχο τον έλεγχο των αντιδράσεων της Μόσχας ως προς την επέκταση του ΝΑΤΟ στον περίγυρο της Ρωσίας, με απώτερο σκοπό τη γεωπολιτική της απομόνωση. Στη συνέχεια ασκήθηκε συνεχής πίεση για τον έλεγχο της Ουκρανίας και την ανατροπή του καθεστώτος στη Λευκορωσία. Ιστορικά και γεωστρατηγικά, η ρωσική ηγεσία είχε δεχθεί επιθέσεις τόσο κατά τους Ναπολεόντιους Πολέμους όσο και κατά την περίοδο του Χίτλερ από αυτούς τους δύο διαύλους. Και, ως εκ τούτου, ειδικά στην περίπτωση της Λευκορωσίας, καμία πρόθεση δεν είχε η Ρωσία να την παραδώσει στα χέρια των Δυτικών.Ο χάρτης αυτός δείχνει τα δύο βασικά σημεία ανάσχε- σης της ρωσικής απειλής εντός της Ουκρανίας και στην Κεντρική Ευρώπη. Για τη Ρωσία η Ουκρανία, όπως και η Λευκορωσία συνιστούν σημαντικούς γεωστρατηγι- κούς γεωπολιτικούς χώρους για την ασφάλειά της. Κατά τους Ναπολεόντιους Πολέμους η Μόσχα δέχθηκε την επίθεση από την περιοχή της σημερινής Λευκορωσίας και το Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο από την Ουκρανία.
      Η ουδετερότητα και το κόστος
      Ως προς την Ουκρανία, κατ’ ελάχιστον, θα ήταν δυνατό να γίνει δεκτό το καθεστώς της ουδετερότητας και όχι η πλήρης ένταξη της χώρας τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην ΕΕ, με την παρουσία μάλιστα στρατευμάτων, τα οποία η Μόσχα θεωρεί ως άμεση απειλή για το μαλακό της υπογάστριο. Κανείς βεβαίως δεν μπορεί να δικαιολογήσει την οποιαδήποτε εισβολή και απώλεια εδαφών αναγνωρισμένων κρατών-μελών του ΟΗΕ. Εάν όμως η Ουκρανία ήθελε να στραφεί προς τη Δύση και να απογαλακτιστεί, θα έπρεπε να είχε εξασφαλίσει την άμυνά της, καθιστώντας την όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμη.
      Μπορούσε, όμως; Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ουκρανίας δεν ήταν η οικοδόμηση άμυνας, αλλά τα φθαρμένα καθεστώτα που την διοικούσαν για χρόνια και την είχαν αποδυναμώσει - από πλούσια χώρα που ήταν, και είναι. Προτού λοιπόν ο Ζελένσκι προκαλέσει τον Πούτιν, θα έπρεπε να είχε εξασφαλίσει μια μορφή αυτόνομης άμυνας και όχι να στηριχτεί, απλώς, στη Δύση ότι θα του πρόσφερε ασφάλεια μεν αλλά με το αζημίωτο. Για τις ΗΠΑ το κόστος φτάνει τα 98 δις ευρώ, παρότι ο Τραμπ αναφέρεται σε 200 δις δολάρια, για την Ουκρανία στα 120 δις δολάρια και για την ΕΕ στα 143 δις δολάρια. Το δημόσιο χρέος της Ουκρανίας έχει φτάσει τα 156 δις δολάρια. Στη δε Ρωσία το κόστος των στρατιωτικών επιχειρήσεων φαίνεται να φτάνει τα 211 δις δολάρια. Σε αυτά τα ποσά δεν περιλαμβάνονται οι διάφορες εμπορικές και άλλες ενεργειακές επιπτώσεις του πολέμου. Σε αυτό το επίπεδο, η Γερμανία αναφέρεται σε ζημιές για την ίδια της τάξης των 200 δις ευρώ.
      Όπως έχει διαμορφωθεί το σκηνικό, τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και οι Αμερικανοί -αλλά και ο Ζελένσκι- αποδείχθηκαν αναξιόπιστοι έναντι του ουκρανικού λαού. Και το τραγικότερο που συμβαίνει είναι αυτό που ονομάζουν δημοκρατικές αρχές και αξίες. Και εξηγούμε:
      Α) Ενώ ο Ζελένσκι δηλώνει ότι η χώρα του είναι υπό κατοχή και ότι η Ρωσία είναι εισβολέας που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο, σπεύδει προς την Τουρκία και ζητά στήριξη, όταν η χώρα αυτή είναι εισβολέας και κατέχει εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
      Β) Ενώ οι Ευρωπαίοι κόπτονται για τη δημοκρατία και δηλώνουν ότι θα πολεμήσουν μέχρι τέλους για να απομακρύνουν τον ρωσικό στρατό από την Ουκρανία, δεν κάνουν το ίδιο για την Κύπρο, όπου υπάρχει τουρκική κατοχή από το 1974. Ούτε καν μέρος του οπλισμού που εστάλη στην Ουκρανία δεν έχουν στείλει για λόγους αποτροπής.
      Και τι πραγματικά συμβαίνει με τον Τραμπ; Μπαίνει ως σερίφης στα ευρωπαϊκά σαλόνια, τραβά από τους Ευρωπαίους τα φουστάνια της υποκρισίας και τους αφήνει γυμνούς. Και αφού ο Μπάιντεν και οι ίδιοι έφεραν τον εαυτό τους στη δεινή θέση, στην οποία βρίσκονται, τους αφήνει στο έλεός τους.
      Το χαλινάρι του Ερντογάν
      Όσο δε για εμάς, ποιος θα χαλιναγωγήσει τον Ερντογάν σε μια Πενταμερή για το Κυπριακό; Ενδεχομένως να μη θέλουμε, στο τέλος της ημέρας, την εμπλοκή των ΗΠΑ. Διότι, εάν ο Τραμπ ζυγίσει τα συμφέροντά του και επιλέξει να παίξει με την Τουρκία, δεν θα ήταν καθόλου παράξενο να προσφέρει το κεφάλι μας στο τουρκικό πιάτο, όπως έπραξε ο Ηρώδης για χάρη της Σαλώμης... Να λέμε απλώς απευχόμεθα, δεν αρκεί. Χρειάζεται πολιτική και στρατηγική, που, όμως, δεν υπάρχει. Και αν υπάρχει, είναι η ίδια συνταγή που μας οδήγησε, μέσω της ομοσπονδίας, στη λύση των δύο κρατών.
      Πηγή: simerini.sigmalive.com δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Τραβά τα φουστάνια της σοκαρισμένης Ευρώπης ο σερίφης (BINTEO)"
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αντιθέσεις Γ. Σαχίνη: Στρατηγική Ασφάλειας - Κρίσιμες Υποδομές στην Ελλάδα και Γεωπολιτικό Σύμπλοκο
      Στις "Αντιθέσεις" μια μεγάλη συζήτηση για την νέα γεωπολιτική και γεωοικονομική πραγματικότητα και τα μεγάλα ζητήματα ζητήματα στρατηγικής ασφάλειας ακόμη και των κρίσιμων υποδομών όπως η κυβερνοασφάλεια, οι μεταφορές , η ενέργεια και η προστασία του πολίτη
      Το νέο σύμπλοκο στην εποχή Τραμπ στις ΗΠΑ , οι παγκόσμιες προεκτάσεις από την Ουκρανία και την Μέση Ανατολή, έως την Ασία και τον κομβικό ρόλο της Ανατολικής Μεσογείου
      Ο ρόλος της Τουρκίας και τι αποδεικνύει η υπεράκταση στη Συρία για την "τζιχάντ του Ερντογάν" , με αφορμή το νέο ομώνυμο βιβλίο του ειδικού σε θέματα στρατηγικής ασφάλειας Κώστα Πικραμένου
      Η "τουρκοποίηση" των πρακτικών της "Γαλάζιας Πατρίδας" στο Αιγαίο και το κλειδί μίας εθνικής στρατηγικήςΧωρικά ύδατα, ΑΟΖ, νησιά, θαλάσσια πάρκα, θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός, περιοχές natura, υπεράκτια αιολικά και πλατφόρμες εξόρυξης
      Εσωτερική στρατηγική ασφάλειας
      Η ανυπαρξία κουλτούρας ασφάλειας
      Τέμπη η ακτινογραφία των θεσμών σε τρεις πράξεις
      Greek Mafia- Police Mafia και η " σπαζοκεφαλιά " της πολιτικής προστασίας , τι αποκαλύπτει το πρόγραμμα "ΑΙΓΙΣ"
      Η διαφθορά και η κατάρρευση των θεσμών ως παγκόσμιο φαινόμενο με τις ελληνικές ιδιαιτερότητεςΗ τεράστια απόκλιση πολιτικών συστημάτων και ηγεσιών από τις κοινωνικές προτεραιότητες και προτάγματαΠως ανίκανοι και αδαείς ηγέτες συζητούν για την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ), διοχετεύοντας τεράστιες χρηματοδοτήσεις σε φαραωνικά έργα ΤΝ, την ίδια στιγμή που οι κοινωνικές παροχές υποβαθμίζονται.
      -Μήπως το πρόβλημα απαιτεί ισχυρούς θεσμούς και όχι απλώς τεχνολογικές λύσεις; Μπορεί ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου να λειτουργήσει ως θεσμικός ηγέτης ή τελικά είναι ο λύκος που φυλάει τα πρόβατα;
      -Στο στούντιο ο Κώστας Πικραμένος, Διευθυντής Ερευνών της CP Consulting - Εμπειρογνώμονας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για θέματα Τουρκίας, Υπηρεσιών Πληροφοριών, Ασφάλειας και θεμάτων Πολιτικού ΙσλάμΣτην εκπομπή παρεμβαίνουν και καταθέτουν την οπτική τους οι :
      Γιώργος Αϋφαντής Πρέσβης ε.τ. / πρώην διπλωματικός σύμβουλος γραφείου Πρωθυπουργού
      Ελπίδα Τσαμπουράκη Δρ. Περιβαλλοντολογίας- γεωπόνος , συντονίστρια περιηγητικών διαδρομών
      Φεντερίκο Καράσκο Επιστήμονας πληροφορικής με εξειδίκευση στην Τεχνητή Νοημοσύνη την Κυβερνοασφάλεια, τα Πολυμέσα και το Metaverse- Ιδρυτής της πολυεθνικής εταιρείας Graypes,
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      USAID: Πακτωλός εκατομμυρίων με αποδείξεις και ονόματα - Ποιες ΜΚΟ, φορείς και πρόσωπα εμπλέκονται στην Κύπρο
      Πανγιώτης Παντελίδης
      Το κουβάρι που ξετυλίγεται και οι... σκιώδεις διαδικασίες
      Η Αμερικανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης, γνωστή ως USAID, φαίνεται να έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο του Έλον Μασκ και της νεοσύστατης υπηρεσίας Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας (DOGE). Οι αποκαλύψεις δείχνουν αρκετά από τα χρηματοδοτικά προγράμματα της USAID να μην είναι τελικά και τόσο ανθρωπιστικής φύσεως. Τουλάχιστον ένα από αυτά αφορά την Κύπρο, με χορηγίες που φαίνεται να έλαβαν αρκετές ΜΚΟ, ερευνητικά κέντρα και άλλοι φορείς που δραστηριοποιήθηκαν υπέρ του Σχεδίου Ανάν.
Ποιες ήταν οι ΜΚΟ, οι φορείς και τα άτομα που έλαβαν αυτά τα κονδύλια; Το κουβάρι ξετυλίγουν εν μέρει δύο πολυσέλιδες εκθέσεις.


      Η πρώτη με τίτλο «CYPRUS BI-COMMUNAL DEVELOPMENT PROGRAM EVALUATION» φαίνεται να έχει κατατεθεί στη USAID στις 25 Μαΐου του 2004 από μια εξαμελή ομάδα αξιολόγησης της Development Associates, εταιρεία που σύμφωνα με την έκθεση συνεργάστηκε με τη USAID για την αξιολόγηση της στρατηγικής, των στόχων και της υλοποίησης του Bi-Communal Development Program. Η ομάδα αξιολόγησης αποτελείτο από τέσσερεις Αμερικανούς, μία Τουρκοκύπρια και ένα Ελληνοκύπριο, τον Γιώργο Λεβέντη. Η δεύτερη έκθεση έχει τίτλο «ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ» και εκδόθηκε από το UNDP-ACT με συντελεστές τους Christopher Louise, Nicolas Jarraud, Kimberly Foukaris, Ελισάβετ Κασσίνη, John Lewis, Σταυρούλα Γεωργιάδου, Nilgun Arif, Pelin Maneoglou, και Pembe Mentesh. Αυτή η έκθεση δίνει περισσότερη έμφαση στο δίκτυο των ΜΚΟ στην Κύπρο για την προώθηση της δικοινοτικής συνεργασίας και συμφιλίωσης μέσω του Προγράμματος Ανάπτυξης του ΟΗΕ – United Nations Development Program (UNDP) και της USAID.



      Cyprus Bi-Communal Development Program


      Η έκθεση αποτελείται από 120 σελίδες και περιέχει πληροφορίες γύρω από τη δομή του προγράμματος χρηματοδότησης, τους σκοπούς του, τη μεθοδολογία, τους εμπλεκόμενους φορείς και διάφορα άλλα ευρήματα που εξετάζουν τη διαχείριση και την κατανομή των κονδυλίων. Σύμφωνα με τον πρόλογο της έκθεσης, το Bi-Communal Development Program (BDP) δαπάνησε από το 1998 και μετά 60,5 εκα τομμύρια δολάρια (30,5 εκατομμύρια από το 1998 έως το 2001 – 30 εκ. από τη USAID και 0,5 εκ. από το UNDP) με στόχο την προώθηση της δικοινοτικής συνεργασίας και την επαναπροσέγγιση στο Κυπριακό. Το BDP ήταν μόνο το ένα από τα τρία προγράμματα της αμερικανικής Κυβέρνησης που στόχευε στη στήριξη δικοινοτικών προγραμμάτων. Τα άλλα δύο προγράμματα ήταν το Πρόγραμμα Υποτροφιών Κύπρου-Αμερικής και το Bi-Communal Support Program, και τα δύο υπό την επίβλεψη του State Department. Σύμφωνα με την έκθεση, το Μάρτιο του 1998 υπογράφηκε συμφωνία επιχορήγησης μεταξύ USAID και UNDP και ένα μήνα μετά, δημιουργήθηκε η Μονάδα Διαχείρισης του Έργου (PMU). Οι βασικοί όροι κατανομής της συμφωνίας USAID – UNDP ήταν να διατίθεται περίπου 60% των συμβάσεων σε φορείς υλοποίησης και το 20% σε ΜΚΟ, χωρίς να γίνεται αναφορά στο υπόλοιπο 20%. Η Μονάδα Διαχείρισης του Έργου είχε εξουσιοδοτηθεί να ενεργεί για λογαριασμό του Γραφείου Υπηρεσιών Έργων του ΟΗΕ (UNOPS) στην Κύπρο με τη δυνατότητα να παρέχει επιχορηγήσεις κάτω των $30,000 χωρίς κάποια αναθεώρηση από το UNOPS και επιχορηγήσεις άνω των $30,000 με υπογραφή από το UNOPS.

Η ομάδα αξιολόγησης της έκθεσης ανέλαβε μεταξύ άλλων να πάρει συνεντεύξεις από εμπλεκόμενους φορείς, τους «Opinion Leaders» και τους «program grantees», δηλαδή τις ηγετικές προσωπικότητες και τους δικαιούχους των κονδυλίων. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι ηγετικές προσωπικότητες που απασχόλησαν την έρευνα είχαν επιλεγεί κατόπιν υποδείξεως της Πρεσβείας των ΗΠΑ. Ακόμη, δεν κατονομάζονται όλοι οι «program grantees» αλλά μόνο ένα μικρό δείγμα. Στη λίστα των ηγετικών προσωπικοτήτων βρίσκονται μεταξύ άλλων τα ονόματα των Καίτης Κληρίδου (ΔΗΣΥ), Ελένης Μαύρου (ΑΚΕΛ), Μιχάλη Παπαπέτρου, Λέλλου Δημητριάδη, Τάκη Χατζηδημητρίου, Χρήστου Αρτεμίου (τότε Προέδρου της Παγκύπριας Επιτροπής Προσφύγων), Κώστα Σεβέρη (τότε μέλους του ΔΣ της Τράπεζας Κύπρου), Πέτρου Λοΐζου (τότε Καθηγητή στο Intercollege), Μητροπολίτη Κύκκου Νικηφόρου, Ανδρέα Παράσχου (τότε Αρχισυντάκτη της εφημερίδας «Πολίτης»), Άριστου Μιχαηλίδη και Σενέρ Λεβέντ (Αρχισυντάκτη εφημερίδας «Afrika»). Από τις ηγετικές προσωπικότητες τρία πρόσωπα, χωρίς να κατονομάζει η έκθεση ποια είναι αυτά, είχαν λάβει χρηματοδότηση από ένα προηγούμενο πρόγραμμα του BDP, το Harvard Study Group.

Στα γενικά συμπεράσματα της έκθεσης αναφέρει τα επιτεύγματα του BDP και συγκεκριμένα κάνει λόγο για διάθεση σημαντικών οικονομικών πόρων προς οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που βοήθησε στην αύξηση της δραστηριότητας των ΜΚΟ σε ένα ευρύ φάσμα τομέων. Σύμφωνα με την έκθεση, το πρόγραμμα δεν κατάφερε ποτέ να αναπτύξει συνεπή και τεκμηριωμένα κριτήρια για τη χορήγηση χρημάτων:

      
«Ούτε οι δικαιούχοι, ούτε οι υπάλληλοι της Μονάδας Διαχείρισης του Έργου μπορούσαν να κατανοήσουν τους λόγους για τους οποίους εγκρίνονταν ή απορρίπτονταν τα projects»

      77 ΜΚΟ φαίνεται να έλαβαν επιχορηγήσεις από το BDP, με 23 από αυτές να λαμβάνουν περισσότερες από μία, χωρίς να υπάρχει συνολική αξιολόγηση της προόδου κάθε οργάνωσης στις όποιες δικοινοτικές προσπάθειες. Η λίστα αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον στα ονόματα των δικαιούχων από τους φορείς υλοποίησης του προγράμματος και την κοινωνία των πολιτών, πολλοί από τους οποίους είχαν συναντήσεις με τον ίδιο τον Αμερικανό Πρέσβη. Στους Ελληνοκύπριους φορείς υλοποίησης καταγράφονται οι Αγνή Πετρίδου (Planning Officer, Δήμος Λευκωσίας), Γλαύκος Κωνσταντινίδης (Planning Consultant, Δήμος Λευκωσίας), Μιχάλης Ιερίδης (CYMERA), Ευγένιος Νικολάου και Φειδίας Λουκαΐδης, ενώ από την κοινωνία των πολιτών καταγράφονται μεταξύ άλλων οι Έλενα Περσιάνη (Σύμβουλος της Μονάδας Διαχείρισης του Έργου), Χριστιάνα Κυριαλλή και Γιάννης Λαούρης (Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου), Μαρία Θεοχάρους (Highgate School), Ξένια Κωνσταντίνου (Research Assistant and Youth Promoting Peace Coordinator), Τίνα Αδαμίδου, Μαργαρίτα Μούζα, κ. Θεοφάνους (Chairman, Cyprus Rehabilitation and Counselling Association – δεν αναγράφεται το όνομά του), Μαρία Χατζηπαύλου (Καθηγήτρια Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου), Ντίνος Λογγίδης και Σπύρος Σπύρου.

Πώς λειτουργούσαν τα προγράμματα επιχορήγησης


      Σύμφωνα με το κείμενο, τα κονδύλια διατέθηκαν σε διάφορους φορείς και έργα όπως το Nicosia Master Plan του Λέλλου Δημητριάδη, που περιελάμβανε την ανακαίνιση των τειχών της παλιάς πόλης της Λευκωσίας και το έργο αποκατάστασης του αποχετευτικού της Λευκωσίας. Υπεύθυνο να ανακοινώνει τα έργα που αναλάμβαναν οι φορείς υλοποίησης στις ελεύθερες περιοχές ήταν το Γραφείο Προγραμματισμού της ΚΔ μέσω εγκυκλίων. Αυτό με τις εγκυκλίους κρατήστε το γιατί θα επανέλθουμε επί του συγκεκριμένου πιο κάτω. Στη συνέχεια, γινόταν υποβολή προτάσεων από διάφορες υπηρεσίες μέσω του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού, ενώ οι ΜΚΟ μάθαιναν για τα προγράμματα είτε από «στόμα σε στόμα», είτε από διαφημίσεις σε εφημερίδες, είτε ακόμη και απευθείας από προσωπικό της πρεσβείας των ΗΠΑ(!)

Σύμφωνα με την έκθεση, οι λίστες του Προγράμματος περιλάμβαναν τουλάχιστον 150 διαφορετικές ΜΚΟ στις ελεύθερες περιοχές και άλλες 141 ΜΚΟ στα κατεχόμενα, από τις οποίες 51 έλαβαν χρηματοδότηση στις ελεύθερες περιοχές και 26 στα κατεχόμενα, ύψους $6,4εκ. Η έκθεση προχώρησε στην αξιολόγηση ενός δείγματος από τις ΜΚΟ που έλαβαν επιχορηγήσεις και παραθέτει τα πιο κάτω αποτελέσματα τα οποία καταδεικνύουν $401,650 στο Ινστιτούτο Νευρολογίας Κύπρου.

Μόλις έβγαινε μια εξουσιοδότηση για ένα συμβόλαιο, ένας υπάλληλος της Μονάδας Διαχείρισης του Έργου (PMU) αναλάμβανε να διαπραγματευτεί τη σύμβαση με τον δικαιούχο και μετά την επίτευξη συμφωνίας, ο δικαιούχους ξεκινούσε ένα προκαθορισμένο έργο με προσυμφωνημένο χρονοδιάγραμμα δραστηριοτήτων που λειτουργούσε ως βάση για τις πληρωμές. Το πιο κάτω γράφημα παρουσιάζει τις δαπάνες του BDP μεταξύ 1998 και 2003 χωρισμένες σε τρεις κατηγορίες: IA (Implementing Agencies – Φορείς Υλοποίησης), NGOs (ΜΚΟς) και PMU (Project Management Unit – Μονάδα Διαχείρισης Έργου).
Μια σημαντική αλλαγή εμφανίστηκε το 2002 στα πρότυπα των δαπανών, όπου για πρώτη φορά διατέθηκαν χρηματοδοτήσεις για θέματα φύλου και οικονομίας. Περιβαλλοντικά και άλλα έργα λάμβαναν πάνω από $100,000 το καθένα.



      Προαγωγή της ειρήνης από τους πολίτες στην Κύπρο:
      Το ιστορικό της συνεργασίας και εμπιστοσύνης κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής.

Αυτή η έκθεση επιβεβαιώνει τη συμφωνία μεταξύ UNDP και USAID το 1998 και την ίδρυση του Δικοινοτικού Προγράμματος Ανάπτυξης (BDP), το οποίο παρουσιάζει ως την «πρώτη συντονισμένη προσπάθεια της διεθνούς κοινότητας για την προσέλκυση και χρηματοδότηση πρωτοβουλιών της κοινωνίας των πολιτών». Η έκθεση αναφέρει ότι το 2005, UNDP και USAID ξεκίνησαν άλλο ένα πρόγραμμα, το «Πρόγραμμα Δράση για Συνεργασία και Εμπιστοσύνη (ACT)», το οποίο για περίοδο 8 ετών, μέχρι και τη δημοσίευση της έκθεσης, μέσω αφοσιωμένων ατόμων και οργανώσεων και από τις δύο κοινότητες κατάφερε να επιφέρει δραματικές αλλαγές στις κοινωνικές συμπεριφορές σε ό,τι αφορά τη συνεργασία των δύο κοινοτήτων. Αναφέρεται ότι «από το 2005 μέχρι το 2008, το πρόγραμμα χρηματοδότησε 120 έργα με τη συμμετοχή 70,000 Κυπρίων σε δικοινοτικές δραστηριότητες, με ταυτόχρονη ανάπτυξη των δεξιοτήτων και γνώσεων 370 οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών».


      Γίνεται επίσης λόγος για χρηματοδότηση των ΜΟΕ από το πρόγραμμα ACT, ότι δηλαδή η USAID χρηματοδοτούσε τα ΜΟΕ που είχαν προκύψει από τις συνομιλίες. Αναφέρει ως παράδειγμα τη διοχέτευση χρηματοδότησης από τη USAID και την ΕΕ για το άνοιγμα ενός νέου οδοφράγματος το 2010.
Κατόπιν, προχωρά στην αναφορά διαφόρων προγραμμάτων που ξεκίνησε το UNDP-ACT με εκατομμύρια δολάρια του αμερικανού φορολογούμενου που κατέληξαν στα χέρια ΜΚΟ. Η έκθεση κάνει λόγο για την ανάγκη συνεργασίας των νέων αλλά και για συζητήσεις σε σχολεία, κολέγια, πανεπιστήμια για το μέλλον της Κύπρου. Από την πρώτη έκθεση πιο πάνω είδαμε ότι ο τρόπος με τον οποίο προωθούνταν τα διάφορα δικοινοτικά προγράμματα που χρηματοδοτούνταν από έξωθεν ήταν πολλές φορές μέσω εγκυκλίων του Γραφείου Προγραμματισμού της ΚΔ. Αυτό θυμίζει την πρόσφατη περίπτωση με τις σχολικές εκδρομές στα κατεχόμενα όπου σύμφωνα με τον πρόεδρο των οργανωμένων γονέων Μέσης Εκπαίδευσης Λοΐζο Κωνσταντίνου βγήκε σχετική εγκύκλιος από το Υπουργείο Παιδείας σε ό,τι αφορά μια ΜΚΟ, η οποία «διοργανώνει προγράμματα» και ότι «έχει σταλεί επίσημα υπογεγραμμένη στα σχολεία και τους διευθυντές».
      Παρά το γεγονός ότι το Πρόγραμμα ACT ολοκλήρωσε το έργο του το Σεπτέμβριο του 2013, είναι πολύ πιθανό μέσα στην τελευταία δεκαετία να έχουν συμφωνηθεί και να μπήκαν σε εφαρμογή νέα προγράμματα ή πρωτοβουλίες με παρόμοιους στόχους, συνεχίζοντας τη χρηματοδότηση και την επιρροή στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης στην Κύπρο.
Είναι φανερό ότι η USAID και τα προγράμματα που χρηματοδοτούσε στην Κύπρο λειτουργούσαν και λειτουργούν ακόμη ως εργαλεία επιρροής χωρίς ίχνος διαφάνειας.

Ποιος πραγματικά ελέγχει πού πηγαίνουν όλα αυτά τα εκατομμύρια; Πώς κατανέμονται και ποια συμφέροντα εξυπηρετούν; Υπάρχουν επίσης ερωτήματα για το κατά πόσον πολιτικά κόμματα επωφελήθηκαν ή επωφελούνται από αυτά τα κονδύλια, επηρεάζοντας τη δημόσια συζήτηση και διαμορφώνοντας πολιτικές θέσεις μέσω έμμεσων χρηματοδοτήσεων. Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά.
      Πηγή: simerini.sigmalive.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 24.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Ελλάδα εισάγει το ακριβότερο LNG στην Ευρωπαϊκή Ένωση

      Νεκταρία Καρακατσάνη*
      Στις τάσεις που αναδύονται στην Ευρώπη σχετικά με το υγροποιημένο φυσικό αέριο, αναφέρθηκε η Νεκταρία Καρακατσάνη, σε ενεργειακό φόρουμ που διεξήχθη στο Όσλο, ενόψει των νέων προτάσεων της Κομισιόν (οι οποίες περιλαμβάνουν χρηματοδότηση επενδύσεων LNG σε τρίτες χώρες) και των διαπραγματεύσεων της ΕΕ με τις ΗΠΑ.
      Ακολουθούν κάποιες παρατηρήσεις, με έμφαση στην ελληνική αγορά.
      1. Από την έναρξη της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία έως σήμερα, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αυξήσει σημαντικά τη δυναμικότητα επαναεριοποίησης LNG, ενισχύοντας έτσι, την ενεργειακή ασφάλεια και τη διαφοροποίηση των πηγών προέλευσης του φυσικού αερίου. Ειδικότερα, έχουν προστεθεί συνολικά 70.9 bcm νέας ισχύος, τα οποία αφορούν νέους τερματικούς σταθμούς, κυρίως πλωτούς (FSRUs), αλλά και επεκτάσεις υφιστάμενων υποδομών.
      Πιο αναλυτικά, η Γερμανία έχει προσθέσει 24.7 bcm, η Ολλανδία 13 bcm, η Ιταλία 7.5 bcm, η Γαλλία 6.5 bcm, το Βέλγιο 6.3 bcm, η Ελλάδα 5.5 bcm, η Φινλανδία 5 bcm, η Πολωνία 2.1 bcm και η Κροατία 0.3 bcm. Αύξηση δυναμικότητας παρουσίασε και η Τουρκία (7.7 bcm).
      2. Οι επενδύσεις αυτές ενίσχυσαν αναμφίβολα, την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, θέτοντας ωστόσο, και το ζήτημα της οικονομικής βιωσιμότητας. Πρόκειται ουσιαστικά, για την ανησυχία οι υποδομές αυτές να μην αποσβεστούν (να εξελιχθούν σε stranded assets), σε ένα περιβάλλον γεωπολιτικής ρευστότητας, αλλά και της ασάφειας που διέπει τις ευρωπαϊκές πολιτικές ως προς τον ρόλο του φυσικού αερίου.
      Πράγματι, αν και η δυναμικότητα των υποδομών LNG αυξήθηκε κατά 22% μεταξύ 2021 και 2023, το 2024 παρατηρήθηκε μια επιβράδυνση, με τον ρυθμό αύξησης να υποχωρεί στο 7%, καθώς αρκετές επενδυτικές αποφάσεις αναβλήθηκαν, ενώ κάποια έργα ακυρώθηκαν.
      Ο βαθμός αξιοποίησης των τερματικών σταθμών εμφανίζει πτωτική τάση, από 58% το 2022 σε 42% το 2023, σημειώνοντας περαιτέρω μείωση το 2024. Για το 2030, αρκετές εκτιμήσεις αναλυτών συγκλίνουν σε επίπεδα αξιοποίησης περί του 30%.
      3. Τι δαπάνησε η ΕΕ για εισαγωγές LNG;
      Από τον Ιανουάριο έως τον Νοέμβριο του 2024, οι χώρες της ΕΕ δαπάνησαν 35.9 δις ευρώ σε εισαγωγές LNG, σύμφωνα με ανάλυση του IEEFA (Ινστιτούτου Ενεργειακής Οικονομίας και Χρηματοπιστωτικών Αναλύσεων). Από το ποσό αυτό, τα 16.2 δις ευρώ (δηλαδή το 45%) αφορούν εισαγωγές LNG από την Αμερική, τα 6.3 δις (δηλαδή το 18%) από την Ρωσία, τα 3.7 δις από το Κατάρ, τα 4.2 δις από την Αλγερία, τα 1.7 δις από την Νορβηγία, τα 1.5 δις από την Νιγηρία, και τα 2.4 δις από άλλες χώρες (όπως Αγκόλα και Τρινιντάντ).
      Είναι αποκαλυπτικό ότι στην κορύφωση της ενεργειακής κρίσης, το 2022, οι δαπάνες των χωρών της ΕΕ σε εισαγωγές LNG είχαν εκτιναχθεί στα 110.6 δις ευρώ, ενώ το 2023, υποχώρησαν στα 61.6 δις ευρώ, καθώς εξομαλύνθηκαν οι τιμές του αερίου. Για το ίδιο διάστημα, τα ποσά που διοχετεύτηκαν πανευρωπαϊκά για εισαγωγές LNG από τις ΗΠΑ ήταν 51 δις και 30.7 δις ευρώ, αντιστοίχως.
      4. Σύνθεση LNG
      Το 2024, οι εισαγωγές LNG στην ΕΕ υποχώρησαν κατά 16%, ως απόρροια των υψηλών επιπέδων αποθεμάτων και ροών αγωγών, σε μια περίοδο σταθερής ζήτησης. To LNG κάλυψε το 34% της κατανάλωσης φυσικού αερίου έναντι ποσοστού 40% το 2023. Το Αμερικανικό LNG απέκτησε μερίδιο 47%, ενώ το ρωσικό LNG ανήλθε στο 19%.
      Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι οι εισαγωγές ρωσικού LNG αυξήθηκαν κατά 12% το 2024 συγκριτικά με το 2023. Η Γαλλία, η Ισπανία και το Βέλγιο αντιπροσωπεύουν το 85% αυτών των εισαγωγών, με το 1/3 να αποτελεί spot συναλλαγές.
      Το παράδοξο είναι ότι οι υποδομές LNG που κατασκευάστηκαν για την απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, φιλοξενούν ρωσικό LNG, το οποίο, στην παρούσα συγκυρία, βαίνει αυξανόμενο.
      5. Τι όμως συμβαίνει με τις τιμές του LNG;
      Σύμφωνα με υπολογισμούς του IEEFA, βασισμένους σε στοιχεία της Eurostat και εκτιμήσεις που υιοθετήθηκαν (καθώς κάποιες χώρες δεν έχουν υποβάλει πλήρη στοιχεία), η Ελλάδα εμφανίζει τις ακριβότερες τιμές εισαγωγής LNG στην Ευρώπη. Ειδικότερα, στο 11μηνο του 2024, η τιμή του Αμερικανικού LNG διαμορφώθηκε στη χώρα μας στα 52.6 ευρώ/MWh, ήτοι κατά 53% πιο ακριβή από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (34.4 ευρώ/MWh).
      Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα εμφανίζεται πιο ακριβή κατά 25% από την Σουηδία (την 2η ακριβότερη χώρα στην κατάταξη), κατά 71% από την Ιταλία, και 103% από την Πορτογαλία που παρουσιάζει τις χαμηλότερες τιμές. Επιπλέον, ενώ η μέση τιμή στην ΕΕ μειώθηκε κατά 10.5 €/MWh συγκριτικά με το 2023, στην Ελλάδα η μείωση ήταν μόλις 1.5 €/MWh. Συγχρόνως, το ρωσικό LNG παρουσιάζει μέση τιμή 27.9 €/ΜWh στην ΕΕ και 27.4 €/MWh στην Ελλάδα.
      Αν θεωρήσουμε ότι οι παραπάνω υπολογισμοί είναι σχετικά ακριβείς (καθώς η διαφάνεια και συγκρισιμότητα των τιμών αερίου συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο σε παγκόσμια κλίμακα, με τις συμβατικές φόρμουλες να καταλήγουν πιο σύνθετες στην πράξη, και την μεταπώληση να διεξάγεται με benchmark το TTF), τα παραπάνω μεγέθη αντανακλούν την ετερογένεια των συνθηκών προσφοράς-ζήτησης αλλά και τις ασυμμετρίες ανταγωνισμού και διαπραγματευτικής ισχύος εντός της ΕΕ, ανάλογα και με την κλίμακα των αγορών και τις χρονικές παραμέτρους των συμβάσεων, μεταξύ άλλων όρων.
      Οι παραπάνω υπολογισμοί υπογραμμίζουν ιδίως, την ισχυρή ανισορροπία στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, στην οποία προστίθενται εμπορικοί αλλά και τεχνικοί περιορισμοί (όπως η περιορισμένη δυνατότητα αποθήκευσης του αερίου).
      6. Η επίτευξη πιο ανταγωνιστικών τιμών φυσικού αερίου αποτελεί κρίσιμο ζητούμενο για την μείωση του ενεργειακού κόστους για καταναλωτές και επιχειρήσεις. Επισημαίνεται ότι το 2024, το LNG αντιπροσωπεύει το 30% των εισαγωγών αερίου στην Ελλάδα, με το Αμερικανικό LNG να κατέχει ένα ποσοστό 72% επί των εισαγωγών LNG. Όσον αφορά το ισοζύγιο ηλεκτρικής ενέργειας, η συμμετοχή του φυσικού αερίου ανήλθε πέρυσι στο 39%.
      Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι η μεσοσταθμική τιμή εισαγωγής αερίου, ένας πολύτιμος δείκτης τον οποίον δημοσιεύει η ΡΑΑΕΥ λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πηγές προέλευσης, διαμορφώθηκε στα 29 ευρώ/ΜWh, κατά μέσο όρο, για το διάστημα Ιανουάριος έως Σεπτέμβριος του 2024. Συνολικά επομένως, η τιμή εισαγωγής, που αντικατοπτρίζει πραγματικό κόστος αερίου, είναι αποσυνδεδεμένη, σε μεγάλο βαθμό, από τα υψηλά επίπεδα τιμών που διαμορφώνονται στην χονδρεμπορική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.
      7. Πώς εξελίσσονται οι ροές μετά την λήξη της συμφωνίας διαμετακόμισης Ουκρανίας - Ρωσίας;
      Τον Ιανουάριο 2025, οι εισαγωγές αερίου αγωγών στην ΕΕ υποχώρησαν στα 11.9 bcm, εμφανίζοντας πτώση 13% συγκριτικά με τον προηγούμενο μήνα (Δεκέμβριο 2024). Η μείωση αντανακλά κυρίως, την παύση ρωσικών ροών μέσω Ουκρανίας αλλά και την ετήσια μείωση παραγωγής της Νορβηγίας, η οποία, συγχρόνως, ενίσχυσε της εξαγωγές της προς το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία.
      Παράλληλα, η Ρωσία αύξησε τις ροές μέσω του Turkstream κατά 27% συγκριτικά με τον Ιανουάριο 2024, ενώ η Αλγερία αύξησε τις ροές προς Ιταλία και Ισπανία κατά 32% και 12% αντίστοιχα. Οι ροές από το Αζερμπαϊτζάν μειώθηκαν κατά 14% στο ίδιο διάστημα, ενώ οι ροές από Νορβηγία αυξήθηκαν μόνο προς Ηνωμένο Βασίλειο (10%) και Πολωνία (4%), ενώ μειώθηκαν προς Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο και Ολλανδία.
      8. Ένα σύνθετο διαπραγματευτικό πεδίο
      Σε ένα ασταθές διεθνές τοπίο, η ΕΕ αποτελεί μια κρίσιμη αγορά για τις ΗΠΑ, καθώς διοχετεύουν σε αυτή το 43% των συνολικών εξαγωγών τους και έχουν ήδη επιτύχει μερίδιο 47%. Παρά τις στρατηγικές συνεργασίες τους με χώρες της Ασίας, οι οποίες εντείνονται το τελευταίο διάστημα, οι εκεί οικονομίες εμφανίζουν ιδιαίτερη ευαισθησία στα επίπεδα τιμών αερίου, προκαλώντας συχνά, την αλλαγή καυσίμου σε άνθρακα (gas-to-coal switching).
      Αυτή η ευαισθησία, που συνεπάγεται αβεβαιότητα για τους όγκους εξαγωγών LNG, συντελείται στην Ευρώπη σε πολύ πιο περιορισμένο βαθμό, λόγω της προσήλωσής της σε πράσινες πολιτικές. H Ευρώπη λοιπόν, αποτελεί έναν πολύτιμο εταίρο / εισαγωγέα LNG για τις ΗΠΑ.
      Από την άλλη πλευρά, οι χώρες της ΕΕ, μπορούν να αποκομίσουν προσιτές τιμές από τις συμβάσεις τους με αμερικανικές εταιρίες, όπως ήδη συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις, ή προνομιακές τιμές υπό συνθήκες (μια συζήτηση που θα βρεθεί στο επίκεντρο στο προσεχές διάστημα). Παράλληλα, σημαντική παράμετρος είναι και η ευελιξία που παρέχεται στους εισαγωγείς LNG από τις ΗΠΑ, καθώς μπορούν με μεγαλύτερη ευκολία να επανακαθορίζουν το σημείο παράδοσης των φορτίων ή να τα ανακατευθύνουν στην Ασία, εφόσον η διαφορά τιμών είναι ευνοϊκή.
      Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι η επιβολή δασμών στο LNG (όπως το 10% που αναγγέλθηκε για την Κίνα) είναι πιο σύνθετη στην πράξη, καθώς επηρεάζει και την ανακατανομή των φορτίων μεταξύ ηπείρων, με επίπτωση στο εύρος διακύμανσης των εξαγωγικών όγκων.
      9. Σύμφωνα με ανάλυση της S&P Global, η αγορά LNG των ΗΠΑ εκτιμάται σήμερα στα 34 δις δολάρια και έχει συνεισφέρει άνω των 400 δις στο ΑΕΠ από το 2016, όταν τα πρώτα φορτία LNG αναχώρησαν από τη Λουιζιάνα. Συγκριτικά με εξαγωγές άλλων αγαθών/υπηρεσιών, η αξία των εξαγωγών LNG είναι πλέον διπλάσια από τις παραγωγές του Hollywood, ενώ αποτελεί το 50% των ημιαγωγών στις σημερινές συνθήκες.
      Όπως επισημαίνει η παραπάνω μελέτη, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος των ΗΠΑ για διπλασιασμό της παραγωγής LNG έως το 2030, χρειάζεται να επιλυθεί ένα φάσμα από νομικά, ρυθμιστικά και πρακτικά ζητήματα, που εμπεριέχουν επίσης, και θέματα αντιδράσεων από τις τοπικές κοινωνίες. Οι επενδύσεις LNG που βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη μπορούν να καλύψουν το 60% αυτού του στόχου, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Atlantic Council.
      Προκειμένου να καλυφθεί το υπόλοιπο 40%, χρειάζονται περισσότερες μακροχρόνιες δεσμεύσεις και πηγές χρηματοδότησης. Ενόψει των νέων προτάσεων της Κομισιόν, που περιγράφουν την προοπτική τέτοιων λύσεων, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η ΕΕ θα επιλέξει να ενισχύσει ασύμμετρα την εξάρτησή της από έναν προμηθευτή, ειδικά με βάση τις πρόσφατες εμπειρίες της.
      10. Άλλωστε, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας, οι εξαγωγές αμερικανικού LNG αναμένονται να αυξηθούν κατά 17% το 2025, για λόγους που δεν σχετίζονται με την εξωτερική πολιτική και τις επικείμενες διαπραγματεύσεις, αλλά με την έναρξη λειτουργίας δύο νέων μονάδων υγροποίησης (Plaquemines, Corpus Christi Stage 3). Αντίστοιχα, η ΕΕ θα χρειαστεί να αναπληρώσει τα 15 bcm από την παύση ροών μέσω Ουκρανίας, σε μια συγκυρία που τα αποθέματά της εμφανίζονται κατά 20 bcm χαμηλότερα στα μέσα Φεβρουαρίου 2025 συγκριτικά με πέρυσι.
      Όπως ανέφερε ο CEO μιας ευρωπαϊκής εταιρείας φυσικού αερίου: «Στην παρούσα συγκυρία δεν είναι σαφές αν η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερο τις ΗΠΑ ή το αντίστροφο. Αυτό που όμως είναι σαφές, ότι και οι δύο πλευρές χρειάζονται μια ισορροπημένη επίλυση και αυτό απαιτεί μια ισχυρή ευρωπαϊκή ηγεσία».
      *μαθηματικός με εξειδίκευση στα οικονομικά της ενέργειας και τις νέες τεχνολογίες. energypress.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 23.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΤΥΠΗΣ ΠΕΝΤΑΜΕΡΟΥΣ...

      Κύριε Πρόεδρε,
      «ΠΟΫΡΗΣΕ» ΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΤΥΠΗΣ ΠΕΝΤΑΜΕΡΟΥΣ...
      Υπό το φώς των σημερινών εξελίξεων στο Κυπριακό, τις οποίες αξιολογούμε να προμηνύουν καταστροφικά αποτελέσματα για την Κύπρο και τον Λαό μας και με τη διπλή ιδιότητα που έχουμε, δηλαδή του πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας και ταυτόχρονα του εκτοπισμένου από τα σπίτια και τις περιουσίες μας, είμαστε υποχρεωμένοι να απευθυνθούμε σε εσάς και να σας υπενθυμίσουμε τα καθήκοντα και τις ευθύνες σας έναντι του Κυρπιακού Ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας ευρύτερα, τα οποία εκούσια ή ακούσια φαίνεται να έχετε ξεχάσει:1.Ευρισκόμενος στη Βουλή μετά την εκλογή σας στην Προεδρία, είπατε και καταγράφηκαν τα εξής: «Ευρισκόμενος σε αυτό το κτίριο, επιτρέψετε μου εκφράσω το σεβασμό μου προς τον κυρίαρχο Λαό αυτού του τόπου»2.Με τον όρκο που δώσατε αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του Προέδρου δηλώσατε: «Διαβεβαιώ Πίστη και Σεβασμό στο Σύνταγμα και τους συνοδεύοντας Αυτό Νόμους και εις την διατήρηση της Ανεξαρτησίας και Εδαφικής Ακεραιότητας της Δημοκρατίας της Κύπρου.
      Κύριε Πρόεδρε,
      Πού είναι ο σεβασμός σας προς τον Κυπριακό Λαό όταν καθημερινά εργάζεστε για εφαρμογή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, λύση την οποία ο Κυπριακός Λαός έχει απορρίψει μετά βδελυγμίας σε σχετικό Δημοψήφισμα το 2004. Μόνο και μόνο από αυτό έχετε εκπέσει από τα μάτια του Κυρίαρχου Λαού, ακόμη και αυτών των ψηφοφόρων σας.
      Αντί να αγωνίζεσθε , όπως έχετε ορκιστεί Κύριε Πρόεδρε, για την Ανεξαρτησία και Εδαφική Ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενεργείτε για το ξεπούλημά της στους εχθρούς της.
      Κύριε Πρόεδρε,
      Είναι ξεκάθαρο ότι, μέσα από την πολιτική που ακολουθείτε, δεν σέβεστε ούτε τους όρκους σας, ούτε το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε τον Κυρίαρχο Λαό και πόσο μάλλον να σεβαστείτε εμάς τους Πρόσφυγες και τους εκτοπισμένους.
      Ποιά η σκοπιμότητα πίσω από την οποία έχετε ξεχάσει και παραμερίζετε τα σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη Ψηφίσματα του ΟΗΕ, 186/1964, 3212/ΧΧΙΧ, 365/1974, 367/1975, 541/1983 και 550/1984, και άλλα, τα οποία ζητούν την αποκατάσταση της τάξης, την αποχώρηση των στρατευμάτων της εισβολής και την επιστροφή των προσφύγων και εκτοπισμένων στα σπίτια και τις περιουσίες τους;
      Σταματείστε Κύριε Πρόεδρε να επιχειρηματολογείτε υπερ της ΤουρκοΒρετανικής λύσης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με τη δικαιολογία ότι αντιστέκεστε στο Τουρκικό αίτημα για δύο ξεχωριστά κυρίαρχα Κράτη. Δεν προστατεύεται έτσι η Κυπριακή Δημοκρατία και ο Λαός μας. Αντίθετα παγιδεύονται να τσιμεντώσουν το ΝΑΙ στη ΔΔΟ και το ξεπούλημα της μισής πατρίδας με υποθήκευση του μέλλοντος ολόκληρης.
      Τερματισμός της πορείας προς ΔΔΟ τώρα και Επανατοποθέτηση του Κυπριακού είναι η μόνη επιλογή που σας απομένει για να αποφευχθεί η ολοικήρωση της ΒρετανοΤουρκικής συνωμοσίας του 1956 και των προδοτικών εξάρσεων της στη διαδρομή, από το 1960 μέχρι σήμερα, οπότε με λύση ΔΔΟ θα γραφτεί ο επίλογος της συνωμοσίας αυτής.
      Με εκτίμησηΓια το Σωματείο
      Ιωάννης ΣιεκέρσαββαςΠρόεδρος
      ΥΓ. Η επιστολή θα δημοσιοποιηθεί για ενημέρωση ευρύτερη. adoulotikerinia.com.cy
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!23.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Έρχεται Proxy War Ελλάδας-Τουρκίας
      Έρχεται Proxy War Ελλάδας-Τουρκίας για τον οποίο το παρόν βήμα προειδοποιεί από το 2019... Περισσότερα ΕΔΩ!
      Σε συνέντευξή του στις 13 Φεβρουαρίου 2025, ο Αμερικανός συνταγματάρχης ε.α. και πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος (επί προηγούμενης προεδρίας Τραμπ και όχι μόνο) Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ ανέφερε:
      «Έχουμε στοιχεία ότι το Ισραήλ προσπαθεί να προκαλέσει ελληνοτουρκικό πόλεμο...»
      «Έχουμε πολλές αποδείξεις για το ότι οι Ισραηλινοί συνεργάζονται στενά με τους Έλληνες, και οι Έλληνες φαίνεται να είναι προετοιμασμένοι για πόλεμο με τους Τούρκους, καθώς και ότι υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι είναι καθαρή στρατηγική του Ισραήλ, να εξαπολύσει τους Έλληνες εναντίον των Τούρκων, ώστε οι Τούρκοι να στραφούν εναντίον τους, οπότε σε αυτό το σημείο θα έχουμε μια συνταγή για την απόλυτη καταστροφή την οποία φυσικά θα επωφεληθεί στο έπακρο το Ισραήλ, και δεν νομίζω ότι κανείς αυτήν την στιγμή σκέφτεται προσεκτικά στην Ουάσιγκτον αυτό το ενδεχόμενο…»
      Μήπως το εσπευσμένο ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ έχει κάποια σχέση; Μήπως η θεωρία Τραμπ για "μίνι πόλεμο" μπαίνει σε τελική ευθεία υλοποίησης; Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ!
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      epikairos@pm.me

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 21.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Modern Diplomacy: Η γεωπολιτική της ενέργειας - Πώς οι υδρογονάνθρακες διαμορφώνουν τη διπλωματία

      Από τη στρατηγική εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών προμηθειών φυσικού αερίου από τη Ρωσία μέχρι τις επιλογές παραγωγής του ΟΠΕΚ+ και την επιθυμία των ΗΠΑ για ενεργειακή ανεξαρτησία, η σύγκλιση της ενεργειακής πολιτικής και της διπλωματίας είναι πιο σημαντική από ποτέ.
      Καθ’ όλη τη διάρκεια των δεκαετιών, η ενέργεια έχει διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην παγκόσμια διπλωματία, επηρεάζοντας συμμαχίες, πολέμους και οικονομικές πολιτικές. Καθώς τα κράτη προσπαθούν να εγγυηθούν σταθερό ενεργειακό εφοδιασμό, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έχουν γίνει πολιτικά διαπραγματευτικά χαρτιά. Στον 21ο αιώνα, η ενεργειακή διπλωματία παραμένει ζωτικής σημασίας για τις διεθνείς σχέσεις, με βασικούς παίκτες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Κίνα και η Ευρωπαϊκή Ένωση να επηρεάζουν πολιτικές που “ταράζουν” την παγκόσμια σταθερότητα. Από τη στρατηγική εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών προμηθειών φυσικού αερίου από τη Ρωσία έως τις επιλογές παραγωγής του ΟΠΕΚ+ και την επιθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών για ενεργειακή ανεξαρτησία, η σύγκλιση της ενεργειακής πολιτικής και της διπλωματίας είναι πιο σημαντική από ποτέ.
      Η ενέργεια ως γεωπολιτικό εργαλείο
      Οι ενεργειακοί πόροι έχουν ιστορικά αξιοποιηθεί για την προώθηση εθνικών στόχων. Ιστορικά, πετρελαϊκές κρίσεις όπως το εμπάργκο του ΟΠΕΚ το 1973 αποκάλυψαν την ικανότητα της ενέργειας να επηρεάζει παγκόσμιες οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις. Πιο πρόσφατα, η Ρωσία χρησιμοποίησε τις εξαγωγές φυσικού αερίου ως μέσο επιρροής, ιδίως στην Ευρώπη, όπου η εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο δημιούργησε δύσκολα πολιτικά ζητήματα. Η εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το ρωσικό φυσικό αέριο -σχεδόν το 40% του εφοδιασμού της πριν από τη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας- έθεσε την ενεργειακή ασφάλεια στο επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ. Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022, τα ευρωπαϊκά έθνη αντιμετώπισαν ένα δίλημμα όταν η Μόσχα διέκοψε τις προμήθειες φυσικού αερίου, γεγονός που ώθησε την ΕΕ να αναζητήσει νέες πηγές. Το έργο Nord Stream 2, το οποίο προοριζόταν να ενισχύσει την ευρωπαϊκή εξάρτηση από τη ρωσική ενέργεια, έγινε πηγή γεωπολιτικής σύγκρουσης, προκαλώντας κυρώσεις και διπλωματικές κινήσεις. Παρομοίως, οι παραγωγοί πετρελαίου της Μέσης Ανατολής, ιδίως η Σαουδική Αραβία, ασκούν ιστορικά σημαντική δύναμη στις παγκόσμιες αγορές μέσω του ΟΠΕΚ. Η ικανότητα του καρτέλ να τροποποιεί την παραγωγή πετρελαίου επηρεάζει την παγκόσμια τιμολόγηση, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει τις οικονομίες σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ένας σημαντικός χρήστης και παραγωγός πετρελαίου, έχουν ανταποκριθεί στις αποφάσεις του ΟΠΕΚ+ με πολιτικές ενέργειες όπως η απελευθέρωση στρατηγικών αποθεμάτων πετρελαίου και διπλωματικές προσπάθειες για την ηρεμία των αγορών. Εκτός από τους κυβερνητικούς φορείς, οι διεθνείς επιχειρήσεις ενέργειας διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον επηρεασμό της ενεργειακής διπλωματίας. Η ExxonMobil, η BP και η Gazprom επηρεάζουν τις παγκόσμιες αγορές και την κυβερνητική πολιτική μέσω της άσκησης πίεσης, των στρατηγικών συνεργασιών και των επενδύσεων στην ανάπτυξη της ενεργειακής τεχνολογίας. Η συμμετοχή τους περιπλέκει τις διεθνείς συζητήσεις για την ενέργεια.
      Κυρώσεις και ενεργειακή διπλωματία
      Οι κυρώσεις κατά των πετρελαιοπαραγωγών χωρών αποτέλεσαν σημαντικό εργαλείο της διεθνούς διπλωματίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επιβάλει κυρώσεις σε μεγάλους παραγωγούς πετρελαίου, όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα, προκειμένου να μειώσουν την επιρροή τους και την ικανότητά τους να χρηματοδοτούν πολιτικές και στρατιωτικές δράσεις. Οι κυρώσεις αυτές, ωστόσο, είχαν απρόβλεπτες επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών στις παγκόσμιες αγορές πετρελαίου και του σχηματισμού νέων συμμαχιών. Για παράδειγμα, παρά τις διεθνείς κυρώσεις, το Ιράν ενίσχυσε τους ενεργειακούς δεσμούς του με την Κίνα, εξάγοντας πετρέλαιο. Ομοίως, η Βενεζουέλα στράφηκε προς τη Ρωσία και την Κίνα ως εναλλακτικούς πελάτες, αποφεύγοντας τις συμβατικές δυτικές αγορές. Αυτές οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις δείχνουν πώς η ενεργειακή πολιτική μπορεί να αναδιαρθρώσει τις παγκόσμιες συμμαχίες και να απειλήσει τα καθιερωμένα συστήματα εξουσίας. Επιπλέον, οι κυρώσεις οδήγησαν αρκετές χώρες να αναζητήσουν νέους τρόπους για να στηρίξουν τις οικονομίες τους. Για παράδειγμα, η Ρωσία έχει στραφεί όλο και περισσότερο προς την Ινδία και την Κίνα για εξαγωγές πετρελαίου, δίνοντας εκπτώσεις προκειμένου να διατηρήσει την κυριαρχία της στην αγορά. Αυτό έχει διαταράξει τα συμβατικά εμπορικά πρότυπα και έχει δημιουργήσει νέες οικονομικές εξαρτήσεις.
      Μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας: Αλλαγή ισχύος;
      Καθώς ο πλανήτης μεταβαίνει σε πιο πράσινες πηγές ενέργειας, οι κλασικές αρχιτεκτονικές ενέργειας από πετρέλαιο και φυσικό αέριο αλλάζουν. Οι χώρες που παραδοσιακά εξαρτώνται από τις εξαγωγές ορυκτών καυσίμων ενδέχεται να χάσουν την επιρροή τους εάν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αποκτήσουν δυναμική. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για παράδειγμα, έχει προωθήσει δυναμικά μέτρα για την πράσινη ενέργεια με στόχο τη μείωση της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και την αύξηση της ενεργειακής ανεξαρτησίας.
      Η Κίνα έχει αναδειχθεί σε δύναμη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, κυριαρχώντας στους τομείς των ηλιακών πάνελ, των μπαταριών και των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Η μετάβαση αυτή δημιουργεί νέα γεωπολιτική δυναμική, καθώς ο έλεγχος των βασικών ορυκτών που χρησιμοποιούνται στις τεχνολογίες καθαρής ενέργειας, όπως το λίθιο, το κοβάλτιο και τα στοιχεία σπάνιων γαιών, καθίσταται όλο και πιο ζωτικής σημασίας. Έθνη πλούσια σε αυτούς τους πόρους, όπως η Αυστραλία, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και η Χιλή, βρίσκονται σήμερα στο επίκεντρο των συνομιλιών για την ενεργειακή διπλωματία. Ωστόσο, η στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, και το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο θα συνεχίσουν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ενεργειακή ασφάλεια για το ορατό μέλλον. Οι κυβερνήσεις πρέπει να επιτύχουν ισορροπία μεταξύ των βραχυπρόθεσμων ενεργειακών απαιτήσεων, συμπεριλαμβανομένων των μακροπρόθεσμων στόχων βιωσιμότητας, γεγονός που απαιτεί σκόπιμες πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνουν υπόψη την οικονομική σταθερότητα, τους γεωπολιτικούς κινδύνους και τις περιβαλλοντικές ανησυχίες. Ένα πρόβλημα σε αυτόν τον μετασχηματισμό είναι η προετοιμασία των υποδομών. Πολλές χώρες δεν διαθέτουν επί του παρόντος τις απαιτούμενες αναβαθμίσεις υποδομών και δυνατότητες αποθήκευσης ενέργειας για την πλήρη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Οι επενδύσεις σε έξυπνα δίκτυα, αποθήκευση μπαταριών και τεχνολογίες καυσίμων υδρογόνου είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας στο μέλλον μετά τα ορυκτά καύσιμα.
      Συστάσεις πολιτικής
      1. Διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας: Οι χώρες μπορούν να μειώσουν την εξάρτηση από έναν μόνο πάροχο ενέργειας επενδύοντας σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, πυρηνική ενέργεια και υποδομές υγροποιημένου φυσικού αερίου.
      2. Ενίσχυση των ενεργειακών συμμαχιών: Οι φιλοδοξίες της ΕΕ να αποκτήσει Υγροποιημένο φυσικό αέριο (ΥΦΑ) από τις ΗΠΑ και το Κατάρ αποτελούν παραδείγματα ισχυρών ενεργειακών συμμαχιών που θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα κατά τη διάρκεια των διπλωματικών προσπαθειών.
      3. Βελτίωση των στρατηγικών αποθεμάτων: Οι χώρες θα πρέπει να αυξήσουν και να συντονίσουν τα στρατηγικά αποθέματα πετρελαίου για να μειώσουν τις επιπτώσεις των διακοπών του εφοδιασμού.
      4. Επένδυση στη διπλωματία της καθαρής ενέργειας: Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να συνεργάζονται διεθνώς για την ανάπτυξη βιώσιμης ενεργειακής τεχνολογίας και να διασφαλίζουν την πρόσβαση σε βασικά ορυκτά.
      5. Ενσωμάτωση της ενεργειακής ασφάλειας σε όλη την εξωτερική πολιτική: Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να συμπεριλάβουν τις εκτιμήσεις για την ενεργειακή ασφάλεια στη διπλωματική τακτική, ώστε να αποφεύγονται οι γεωπολιτικές κρίσεις που προκαλούνται από την ενεργειακή εξάρτηση.
      6. Ανάπτυξη ανανεώσιμων υποδομών: Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στις επενδύσεις σε αναβαθμίσεις του δικτύου, στην αποθήκευση μπαταριών και στις τεχνολογίες καυσίμων υδρογόνου, ώστε να διευκολυνθεί η μετάβαση στη βιώσιμη ενέργεια.
      7. Για να μειωθεί η αστάθεια της αγοράς ενέργειας, παγκόσμιοι οργανισμοί όπως ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΔΟΕ) θα πρέπει να προωθήσουν το άνοιγμα και τη συνεργασία στα επίπεδα παραγωγής.
      4. Ενθάρρυνση των επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέσω φορολογικών πιστώσεων, επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων για έρευνα.
      8. Παρακολούθηση των αλυσίδων εφοδιασμού ενέργειας: Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να ενισχύσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού για τα βασικά ορυκτά που χρησιμοποιούνται στην τεχνολογία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ελαχιστοποιώντας την εξάρτηση από μεμονωμένες πηγές.
      9. Εξισορρόπηση των στόχων για το κλίμα με την ενεργειακή πολιτική: Η εθνική ενεργειακή πολιτική θα πρέπει να συμπίπτει με τις παγκόσμιες δεσμεύσεις για το κλίμα για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και της βιωσιμότητας.
      Η γεωπολιτική της ενέργειας εξακολουθεί να διαμορφώνει την οικονομική πολιτική και τα διπλωματικά σχέδια. Ενώ το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο εξακολουθούν να κυριαρχούν στα παγκόσμια δίκτυα ενέργειας, η μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δημιουργεί εμπόδια αλλά και δυνατότητες. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να περιηγηθούν σε αυτό το μεταβαλλόμενο έδαφος βρίσκοντας ισορροπία μεταξύ της ενεργειακής ασφάλειας και των στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης. Οι χώρες που εφαρμόζουν στρατηγικά ενεργειακά σχέδια μπορούν να βελτιώσουν τη σταθερότητα, να ενισχύσουν την παγκόσμια συνεργασία και να προετοιμαστούν για ένα πιο βιώσιμο μέλλον.
      Καθώς το παγκόσμιο ενεργειακό τοπίο μετασχηματίζεται, ο συντονισμός μεταξύ κυβερνήσεων, εταιρειών και διεθνών οργανισμών θα είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση μιας δίκαιης και ασφαλούς μετάβασης. Είτε μέσω επενδύσεων σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είτε μέσω καλύτερων ενεργειακών συμμαχιών, είτε μέσω διπλωματικών αποστολών, όσοι μπορούν να προσαρμοστούν στη μεταβαλλόμενη δυναμική της ισχύος και των πόρων θα επηρεάσουν το μέλλον της ενεργειακής διπλωματίας και της καινοτομίας.
      Πηγή: Modern Diplomacy απόδοση militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 21.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Γ. Αϋφαντής: «Αν γίνει κάτι με την Τουρκία, θα προσφύγουμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας και εκεί θα μας περιμένει ο… Λαβρόφ»
      Ο πρέσβης ε.τ Γιώργος Αϋφαντής πάντα αιχμηρός και χωρίς να μασάει τα λόγια του, αναλύει στο newshub.gr τις καταιγιστικές εξελίξεις που επιφέρουν Τραμπ και Πούτιν στην Ουκρανία, στην Ευρώπη, στον κόσμο.Η απούσα μέχρι τώρα Ε.Ε. αναζητά ηγέτη για να αποπειραθεί να σηκώσει ανάστημα τόσο στον Αμερικανό Πρόεδρο όσο και στον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν.Ο κ. Αϋφαντής, αναφορικά με την παρουσία τις Ελλάδας στο δύσκολο αυτό διεθνές περιβάλλον, επισημαίνει ότι η διάρρηξη των σχέσεων με την Ρωσία θα αποβεί μοιραία εις βάρος μας στο μέλλον…Την ίδια ώρα, τονίζει, ότι οι σχέσεις μας με την Γαλλία «έχουμε γίνει μπίλιες»…, οι ΗΠΑ μας έχουν στα μαύρα κατάστιχα… και η Ε.Ε. δεν μας δίνει καμία σημασία…Οι Κυβερνώντες είναι τραγικοί, λέει χαρακτηριστικά ο κ. Αϋφαντής που προειδοποιεί: «Αν γίνει κάτι με την Τουρκία, θα προσφύγουμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας και εκεί θα μας περιμένει ο … Λαβρόφ».
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 21.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αφού βάλτωσαν τα ελληνοτουρκικά... προσπαθούν να το χρεώσουν στο Κυπριακό

      Σε κρίσιμη δοκιμασία και για τη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης αναδεικνύεται η Διευρυμένη Διάσκεψη για το Κυπριακό, που αναμένεται να συγκληθεί, το πιθανότερο, στις 17-18 Μαρτίου στη Γενεύη, με πρωτοβουλία του ΓΓ του ΟΗΕ, Α. Γκουτιέρες.
      Παρά τις δηλώσεις σε Αθήνα και Λευκωσία ότι η επαναπροσέγγιση Ελλάδας-Τουρκίας συμβάλλει θετικά στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, είναι προφανές ότι όχι μόνο δεν συνέβαλαν σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά πλέον αντιστρέφονται οι όροι, και ένα «ναυάγιο» στη Διάσκεψη θα ρίξει τη σκιά του και στην ήδη προβληματική διαδικασία διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
      Μια διαδικασία που δοκιμάζεται λόγω των προσπαθειών της Τουρκίας, με αφορμή την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου και την κατάρτιση των «ουδέτερων» σχεδίων για τα Θαλάσσια Πάρκα και τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, να επαναφέρει πλήρως τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» και το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», αμφισβητώντας όχι μόνο κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και την ίδια την κυριαρχία της χώρας μας.
      Οι αρχικές σκέψεις ήταν ότι η σύγκληση, στις αρχές του 2025, του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας και η συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τον Τ. Ερντογάν, η οποία θα έδινε και ένα θετικό μήνυμα και ώθηση στη διαδικασία για το Κυπριακό. Όμως, το δύσκολο κλίμα στα ελληνοτουρκικά, όπου έχουν σωρευτεί πολλά ζητήματα, δεν προϊδεάζει για θετική επίδραση στο Κυπριακό. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι η σύγκληση του ΑΣΣ μετατίθεται πλέον για μετά τον Μάρτιο, χωρίς μάλιστα να έχει συμφωνηθεί ακόμη η ημερομηνία σύγκλησής του...
      Η αναπληρώτρια ΓΓ του ΟΗΕ για Πολιτικές Υποθέσεις, Ρ. ντι Κάρλο, πραγματοποίησε περιοδεία στην Κύπρο, όπου είχε επαφές με τον πρόεδρο Ν. Χριστοδουλίδη και τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, Ε. Τατάρ, αλλά και σε Αθήνα και Άγκυρα, όπου συναντήθηκε με τον Γ. Γεραπετρίτη και τον Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών (λόγω απουσίας του Χ. Φιντάν), σε μια προσπάθεια προετοιμασίας του εδάφους για τη Διάσκεψη της Ελβετίας.
      Είναι προφανές ότι η απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές έχει διευρυνθεί, καθώς πλέον η τουρκική πλευρά θέτει ως προϋπόθεση για την επίτευξη οποιασδήποτε προόδου στη Διάσκεψη – που θα σηματοδοτούσε την επανέναρξη των συνομιλιών – την έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους. Η απαίτηση της τουρκικής πλευράς είναι η αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος και όπως δήλωσε διπλωματική πηγή στην Άγκυρα μετά τη συνάντηση με την Ντι Κάρλο «ως ελάχιστη εκδήλωση αυτού, από πλευράς της Τουρκίας εκφράζεται ότι είναι απαραίτητο να αναγνωριστεί το δικαίωμα στα «3D» δηλαδή να επιτραπούν οι Απευθείας πτήσεις, το Απευθείας εμπόριο με τους Τουρκοκύπριους και οι Απευθείας διεθνείς επαφές με την τουρκοκυπριακή ηγεσία»…
      Η τουρκική πλευρά επιδιώκει, μέσω αυτής της απαίτησης είτε την κήρυξη αδιεξόδου στο Κυπριακό, ώστε να δρομολογηθούν άλλες εναλλακτικές επιλογές – πριν καν ξεκινήσει η διαπραγμάτευση – με την αλλαγή του πλαισίου λύσης όπως καθορίζεται από τα ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ είτε να αποσπάσει «πρακτικά βήματα», τα οποία οδηγούν εκ των πραγμάτων σε αναβάθμιση και έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους.
      Αποτελεί, δε, μεγάλο ολίσθημα και του ΓΓ του ΟΗΕ, ο οποίος στα κείμενά του το τελευταίο διάστημα αποφεύγει να αναφερθεί ρητά στο συγκεκριμένο πλαίσιο, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εντολής που έχει από το ΣΑ για την εμπλοκή του στο Κυπριακό. Αντ’ αυτού, επαναλαμβάνει μονότονα ότι θα πρέπει να αναζητηθεί γενικώς «κοινό έδαφος» για την επανέναρξη των συνομιλιών. Αυτή, φυσικά, η παρότρυνση και επιδίωξη δεν είναι τίποτα διαφορετικό από την πίεση προς την Κυπριακή Δημοκρατία να δεχθεί τη μετακίνηση των «γκολπόστ» προς τις τουρκικές θέσεις.
      Ήδη από την άτυπη συνάντηση του σχήματος 5+ΟΗΕ, που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη στις 27-29 Απριλίου 2021, η τουρκοκυπριακή πλευρά, με επικεφαλής τον πρόεδρο της «ΤΔΒΚ», Ερσίν Τατάρ, είχε ανακοινώσει – με τη στήριξη του τότε Τούρκου ΥΠΕΞ, Μ. Τσαβούσογλου – ότι αποσύρει την υποστήριξή της από το μοντέλο της δικοινοτικής και διζωνικής ομοσπονδίας και παρουσίασε το «όραμά» της για λύση του Κυπριακού στη βάση δύο κρατών.
      Υποστηρίζοντας ότι οι διαπραγματεύσεις με βάση την ομοσπονδία, που έχουν δοκιμαστεί εδώ και μισό αιώνα, έχουν αποτύχει μέχρι στιγμής να φέρουν λύση στο νησί, η τουρκική πλευρά προβάλλει τη θέση ότι σήμερα υπάρχουν ουσιαστικά δύο ξεχωριστά κράτη και δύο ξεχωριστές κοινότητες. Θεωρεί, επίσης, ότι η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς των Τουρκοκυπρίων – τα οποία, σύμφωνα με την Άγκυρα, αποτελούν εγγενή δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων – πρέπει πρώτα να καταγραφούν από τη διεθνή κοινότητα, προκειμένου να ξεκινήσουν επίσημες διαπραγματεύσεις που θα ανοίξουν τον δρόμο για μια λύση του Κυπριακού, σύμφωνα με τις «πραγματικότητες του νησιού». Στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν, με τις προκλητικές κινήσεις στην Αμμόχωστο, αλλά και στην ΑΟΖ της Κύπρου, η τουρκική θέση όχι μόνο δεν αμβλύνθηκε, αλλά πλέον αποτελεί τον πυρήνα της τουρκικής στρατηγικής για το Κυπριακό, εξανεμίζοντας κάθε ίχνος αισιοδοξίας.
      Στο εσωτερικό του ψευδοκράτους, βεβαίως, υπάρχουν διεργασίες ενόψει των «εκλογών», καθώς φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος ο πρόεδρος του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος (ΡΤΚ), Τουφάν Ερχιουρμάν, ο οποίος εμφανίζεται με μια πιο μετριοπαθή θέση και πρόσφατα τάχθηκε υπέρ μιας «χαλαρής συνομοσπονδίας». Ζήτησε, μάλιστα, τη διεξαγωγή πρόωρων «προεδρικών εκλογών», οι οποίες κανονικά είναι προγραμματισμένες για το φθινόπωρο.
      Η ενδεχόμενη αλλαγή φρουράς στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων πιθανότατα θα διευκολύνει και την τουρκική πλευρά, καθώς ο Ερχιουρμάν θα εμφανιστεί ως πιο μετριοπαθής και διαλλακτικός. Ωστόσο, η θέση του υπέρ μιας «χαλαρής συνομοσπονδίας» θα μπορούσε να οδηγήσει ουσιαστικά σε έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους και επέκταση του ρόλου της Τουρκίας και στα δύο συνιστώντα κράτη.
      Οι συνομιλίες και η Διευρυμένη Διάσκεψη θα πραγματοποιηθούν σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα ρευστό, λόγω και της αβεβαιότητας που δημιουργούν οι πρώτες αμφιλεγόμενες κινήσεις του Τραμπ στη διεθνή σκακιέρα, ενώ παράλληλα η Τουρκία αντιδρά έντονα στις προσπάθειες της Κύπρου για αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της.
      Η ενίσχυση της άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας και η ολοένα στενότερη στρατιωτική σχέση με τις ΗΠΑ, η έναρξη και πάλι γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ από τον αμερικανικό κολοσσό ExxonMobil, καθώς και τα εμπόδια που θέτει το Κυπριακό στη σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ, είναι ζητήματα που ερεθίζουν ακόμη περισσότερο την Άγκυρα η οποία «οχυρώνεται» πίσω από τη σκληρή γραμμή για το Κυπριακό θεωρώντας έτσι ότι εξυπηρετεί τους στρατηγικούς στόχους της για την περιοχή.
      Σχόλιο: "Η διαδικασία που δοκιμάζεται για 50 χρόνια πρωτίστως και κυρίως (εκτός της κατοχικής Τουρκίας) οφείλεται στη λανθασμένη γραμμή και συνεννοήσεις με τους Βρετανούς από τις 17 Ιουλίου 1974 των ηγεσιών της Κύπρου. Και στη συνέχεια και ακριβώς λόγω των τρομερών εκείνων συνεννοήσεων τη συνεχιζόμενη πλέον ατολμία και εθελοδουλία προς τους «κηδεμόνες» Βρετανούς των ηγεσιών Κύπρου και Ελλάδας. Να απαιτήσουν το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ για την Κύπρο, την ΓΝΗΣΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από τους κατοχικούς Τούρκους, εποίκους και επιστροφή των εκτοπισμένων στα κλεμμένα σπίτια και περιουσίες τους. Απεναντίας για 50 χρόνια και πριν ακόμα την δεύτερη βάρβαρη εισβολή ηγέτες της Κύπρου είχαν σκύψει και δεχθεί τα τουρκικά σχέδια Άγκυρας/Ντενκτάς για ομοσπονδιακό διαχωρισμό, και καντόνια ακόμα…
      Ας δουν επιτέλους όλοι την πικρή αλήθεια, δημοσιογράφοι, κομματικοί ηγέτες και κυβερνώντες,  κατάματα και αναγνωρίσουν  επιτέλους τα εγκληματικά λάθη που ακολουθούνται μέχρι σήμερα με πίστη και αφοσίωση στην απαρτχάιντ βρετανο-τουρκική καταραμένη Δικοινοτική, Διζωνική Ομοσπονδία.
      Και ας μην έχουν την ψευδαίσθηση ότι οι Τούρκοι εγκατέλειψαν την ΔΔΟ απαιτώντας δύο κράτη, γιατί η ΔΔΟ ήταν  και παραμένει η σπονδυλική στήλη της κάθε διχοτομικής λύσης και των δύο κρατών.
      Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/Δημοσιογράφος, Λονδίνο 21.2.2025"
      Πηγή: liberal.gr φωτο protagon.gr, δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Ήταν «στραβό το κλίμα» στα ελληνοτουρκικά έρχεται και το Κυπριακό…"
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 21.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Στη Γαλλία [του "ρωσοφάγου" Μακρόν] οι εισαγωγές ρωσικού LNG αυξήθηκαν κατά 81%
      Η Γαλλία είναι η πρώτη ευρωπαϊκή πύλη για το ρωσικό υγροποιημένο φυσικό αέριο, είναι ο τίτλος του France 24.
      Η Γαλλία, μια από τις ευρωπαϊκές χώρες καλύτερα εξοπλισμένες με τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), αύξησε τις εισαγωγές ρωσικού LNG κατά 81% μεταξύ 2023 και 2024 και πλήρωσε 2,68 δισεκατομμύρια ευρώ στη Ρωσία, ανέφερε την Τρίτη το think tank IEEFA.
      Η Γαλλία μετρά τόσο πολύ στις εισαγωγές LNG επειδή λειτουργεί πέντε τερματικούς σταθμούς επαναεριοποίησης, εξηγεί η Άνα Μαρία Τζάλερ-Μακαρέβιτς, αναλύτρια στο Ινστιτούτο Ενεργειακής Οικονομίας και Χρηματοοικονομικής Ανάλυσης (IEEFA).
      «Δεν ξέρουμε πού θα πάει το LNG μετά, πιθανώς να εξάγεται στη Γερμανία», μια χώρα που δεν είχε τερματικούς σταθμούς πριν από το 2022 και της οποίας η ικανότητα εισαγωγής παραμένει η μισή από αυτήν της Γαλλίας.
      Ο τερματικός σταθμός της Δουνκέρκης, για παράδειγμα, έλαβε το 27% των ευρωπαϊκών εισαγωγών ρωσικού LNG πέρυσι. Το 85% των ρωσικών εισαγωγών LNG στην Ευρώπη φθάνει μέσω Γαλλίας, Ισπανίας και Βελγίου.
      Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στραφεί στο LNG ως αντικατάσταση του φυσικού αερίου, το οποίο μεταφερόταν μέσω αγωγών, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν κλείσει από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Μεταφέρεται με πλοία σε υγρή μορφή, πρέπει να εκφορτωθεί στα λιμάνια, να επαναεριοποιηθεί και στη συνέχεια να εγχυθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο φυσικού αερίου.
      Η Άνα Μαρία Τζάλερ-Μακαρέβιτς συγκέντρωσε αρκετά δεδομένα ανοιχτής πρόσβασης και ανακατασκεύασε την προέλευση των γαλλικών προμηθειών LNG: το ένα τρίτο είναι ρωσικό, το ένα τρίτο είναι αμερικανικό και το 17% προέρχεται από την Αλγερία.
      Η μεγάλη εξάρτηση από το ρωσικό LNG περιπλέκει τον στόχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επιδιώξει μια έξοδο από το ρωσικό φυσικό αέριο στην ήπειρο έως το 2027.
      «Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε να μειώνουμε τη ζήτηση για φυσικό αέριο», υποστηρίζει ο αναλυτής.
      Αλλά αυτή η μείωση, που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της πληθωριστικής κρίσης του 2022, σηματοδοτεί χρόνο. Η Γαλλία μείωσε την κατανάλωσή της κατά 20%, αλλά από το 2024, η ζήτηση δεν έχει μειωθεί περαιτέρω.
      «Ορισμένα μέτρα ενεργειακής απόδοσης έχουν χαλαρώσει», όπως η μόνωση κτιρίων για τον περιορισμό της κατανάλωσης αερίου κατά τη διάρκεια αυτού του κρύου χειμώνα, εξηγεί η Άνα Μαρία Τζάλερ-Μακαρέβιτς.
      Σε κάθε περίπτωση, οι βιομήχανοι ετοιμάζονται να μπορούν να λαμβάνουν όλο και περισσότερο LNG. Οι τερματικοί σταθμοί LNG που αποφασίστηκαν μετά την κρίση εξακολουθούν να κατασκευάζονται, ιδιαίτερα στη Γερμανία.

      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟEchedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 21.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΕΔΕΥΕΠ: Τι προβλέπει η συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου για συνεργασία στην αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα
      Οι Ομάδες Εργασίας στοχεύουν στην ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου νομοθετικού πλαισίου για το CCS στην ΑίγυπτοΤις προβλέψεις του μνημονίου συνεργασίας Ελλάδας-Αιγύπτου στη Δέσμευση, Χρήση και Αποθήκευση 'Ανθρακα που υπέγραψαν στην Αίγυπτο ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θεόδωρος Σκυλακάκης, και ο υπουργός Πετρελαίου και Ορυκτών Πόρων της Αιγύπτου, Karim Badawi, εξειδικεύει η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων.Η ΕΔΕΥΕΠ είναι η αρμόδια αδειοδοτούσα αρχή της χώρας για την εξερεύνηση και υπόγεια αποθήκευση αερίων και υγρών - συμπεριλαμβανομένης της γεωλογικής αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα.Συγκεκριμένα, το Μνημόνιο Κατανόησης Ελλάδας-Αιγύπτου αφορά στη δημιουργία Κοινών Ομάδων Εργασίας από ειδικούς του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, την ΕΔΕΥΕΠ, και τους Αιγύπτιους ομολόγους τους.Οι Ομάδες Εργασίας στοχεύουν στην ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου νομοθετικού πλαισίου για το CCS στην Αίγυπτο, οικοδομώντας στην εμπειρία της Ελλάδας που ωριμάζει τη δική της εθνική νομοθεσία για την υλοποίηση του εμβληματικού έργου αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα στον Πρίνο.Επίσης, τα δύο συμβαλλόμενα μέρη θα συνεργαστούν για να εντοπίσουν περιοχές στην Αίγυπτο κατάλληλες για έργα γεωλογικής αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα και να διερευνήσουν έτερες χρήσεις δεσμευμένου άνθρακα.Και τέλος, οι Κοινές Ομάδες Εργασίας θα εξετάσουν οικονομικά μοντέλα και την αλυσίδα αξίας του CCS, με στόχο την ενίσχυση των επενδύσεων στον κλάδο.Σχολιάζοντας τη συμφωνία, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θόδωρος Σκυλακάκης, δήλωσε: «Υπογράψαμε, με τον Αιγύπτιο ομόλογό μου, ένα πολύ σημαντικό Μνημόνιο Κατανόησης για την προώθηση της συνεργασίας Ελλάδας-Αιγύπτου στον τομέα της Δέσμευσης, Χρήσης και Αποθήκευσης 'Ανθρακα (CCUS).Με τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία διευκολύνεται η ανταλλαγή τεχνογνωσίας των δύο χωρών στον συγκεκριμένο τομέα, ενώ παράλληλα καταδεικνύεται η ανάγκη για συντονισμένες προσπάθειες με σκοπό την ανάπτυξη εγκαταστάσεων-αποθηκευτικών χώρων για CCS/CCUS. Ενέργειες, που θα συμβάλλουν καθοριστικά στην επίτευξη των κλιματικών στόχων.Ο ρόλος της ΕΔΕΥΕΠ θα είναι πολύτιμος στην προσπάθεια υλοποίησης των διαδικασιών και τήρησης των χρονοδιαγραμμάτων που περιγράφονται σε αυτό το MoU».Από πλευράς ΕΔΕΥΕΠ, o διευθύνων σύμβουλος Αριστοφάνης Στεφάτος, σημείωσε: «Είναι ιδιαίτερα τιμητικό που το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας μας εμπιστεύεται να εκπροσωπήσουμε τη χώρα και να συντονίσουμε τις εργασίες με τις αρμόδιες αιγυπτιακές αρχές, ώστε να διευκολυνθεί το έργο των Κοινών Ομάδων Εργασίας και η υλοποίηση του Μνημονίου Κατανόησης.Τα έργα CCS/CCUS είναι κομβικά για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των βιομηχανιών που δεν δύνανται να μειώσουν τους ρύπους τους με εναλλακτικούς τρόπους.Η επιτυχία της προσπάθειας μπορεί να προστατεύσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας, και τέτοιου είδους στρατηγικές συνεργασίες δείχνουν τον δρόμο.Ήδη υλοποιείται το πρώτο έργο αποθήκευσης άνθρακα στην Ελλάδα και την ΝΑ Ευρώπη, στον Πρίνο από την EnEarth, και ανυπομονούμε να επεκτείνουμε τη δράση μας».
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 21.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ζ. Μίχας: Τι θα συμβεί άραγε εάν αποφασίσει να ασχοληθεί και με τα ελληνοτουρκικά ο Τραμπ;

      Ζαχαρίας Μίχας
      Η κατάσταση παγκοσμίως είναι χωρίς προηγούμενο. Η διπλωματία έχει αλλάξει. Οι διπλωματικοί τύποι έχουν καταργηθεί. Οι αγοραίες εκφράσεις στη δημόσια σφαίρα περισσεύουν. Ασχέτως εάν κάποιος συμπαθεί ή αντιπαθεί τον Τραμπ και όλα όσα εκφράζει και εκπροσωπεί, ο τρόπος με τον οποίον το κάνει, έχει ανοίξει τις πύλες ενός νέου πολιτικού “πολιτισμού”.
      Παρά το ότι οι δημοσιογραφικές υπερβολές στην πράξη αποδεικνύονται… υπερβολές, το μόνο βέβαιο είναι ότι έχουμε μπει σε μια εποχή βίαιων προσαρμογών. Και δυστυχώς για εμάς, ουδείς δεν διασφαλίζει ότι δεν θα συμπαρασύρει και το μικρό γαλατικό χωριό της νοτιοανατολικής Μεσογείου που λέγεται Ελλάδα. Οι πιο προσεκτικοί και έμπειροι εκ των παρατηρητών των διεθνών εξελίξεων είναι ακόμα εξαιρετικά φειδωλοί στη διατύπωση κατηγορηματικών εκτιμήσεων.
      Μια ερμηνεία της συμπεριφοράς του Τραμπ, είναι ότι είναι αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του που επιτρέπουν μια ιδιότυπη συμπεριφορά, η οποία έχει και διαπραγματευτικό περιεχόμενο. Με την ιδιότητα του Αμερικανού προέδρου να μην υποσκελίζει τη γνωστή τοξική του προσωπικότητα, στόχος είναι να «πείσει» τους πάντες ότι είναι ικανός να πραγματοποιήσει όσα απειλεί. Συνήθως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ο Τραμπ, και τη γλώσσα του δεν μπορεί να ελέγξει και τρελός δεν είναι να μην αντιλαμβάνεται τις συνέπειες όσων εκτοξεύει. Να μην κατανοεί δηλαδή ότι δεν είναι δυνατόν να τα βάζει με όλους και με όλα. Άρα, η συμπεριφορά του εμπίπτει στην κατηγορία μιας υπολογισμένης στρατηγικής «rationality of irrationality» (ορθολογισμός του παραλογισμού), καλά τεκμηριωμένης στη στρατηγική θεωρία.
      Η αλήθεια πίσω από το παιχνίδι Τραμπ
      Ο λόγος που αναφέρεται αυτό, είναι μια έμμεση απάντηση στον παραλογισμό που καταγράφεται στην αντίδραση από όλες τις πλευρές. Από το ότι “οι ΗΠΑ ξεχνούν τους συμμάχους τους” και φεύγουν από την Ευρώπη, μέχρι το ότι “χαρίζει τη νίκη στον αιμοσταγή δικτάτορα Πούτιν”. Το πιο πιθανό σενάριο, είναι ότι προσεχώς θα διαμορφωθεί μια νέα ισορροπία. Ούτε ο Τραμπ βέβαια θα μεταμορφωθεί σε έναν συνηθισμένο πολιτικό ηγέτη ούτε και οι αντίπαλοί του θα πάνε στο άλλο άκρο. Απλά θα διαμορφωθούν κάποιοι όροι συνύπαρξης, ενώ θα υπάρξουν και αλλαγές στις ηγεσίες χωρών.
      Πού καταλήγει όμως όλο αυτό το παίγνιο; Εάν είχαμε ξεκάθαρη εικόνα για το ποιος είναι ο τελικός στόχος του Τραμπ, δηλαδή ποια είναι η προτεραιότητα που έχει θέσει με γνώμονα την οποία η Ουάσινγκτον θα διαχειριστεί τη διεθνή ισορροπία, ίσως τότε η συμπεριφορά που επιδεικνύεται σήμερα θα ήταν πιο κατανοητή. Θα έπρεπε ίσως να μας υποψιάζει περισσότερο η εντολή περικοπής κατά 8% του αμυντικού προϋπολογισμού μέχρι το 2030. Αυτή η δαπάνη σχετίζεται ευθέως με τον ρόλο των ΗΠΑ στον κόσμο, ιδίως τον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα. Η δε προτεραιότητα στην ανάταξη της οικονομίας που αναδύει ως αίσθηση, ταιριάζει με την ευρύτερη στάση υπέρ της εξεύρεσης ενός στρατηγικού modus vivendi με τους ανταγωνιστές.
      Στο μεταξύ, εξίσου πειστική μοιάζει μια άλλη ερμηνεία της ακραίας τοξικότητας: Όσοι θεωρούσαν το σκηνικό προ του Τραμπ ως «ελεγχόμενο», έχουν κάθε λόγο να υπερακοντίζουν σε ακρότητες ρητορικού χαρακτήρα. Πέραν του ζητήματος ουσίας, υπάρχει και φόβος καταβολής σοβαρού κόστους από τις πολιτικές ελίτ που υπηρέτησαν την προηγούμενη κατάσταση. Η γιγάντωση της Νέας Δεξιάς στις κοινωνίες της Δύσης, αποτελεί απόδειξη της δύσκολης θέσης, στην οποία ήδη βρίσκονταν. Η ανάδειξη του Τραμπ αποτελεί τέκνο παρόμοιων κοινωνικών διεργασιών στο εσωτερικό των ΗΠΑ και λόγω της ειδικής σημασίας της χώρας στις διεθνείς υποθέσεις η νευρικότητα είναι κατανοητή.
      Όμως, ουδέποτε υπήρξε μυστικό ότι οι θέσεις που υποστηρίζονταν από Τραμπ και Μπάιντεν για τον ρόλο της Ουκρανίας στην αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες. Συνοπτικά, οι υπέρμαχοι μιας Ουκρανίας ως buffer state μεταξύ Δύσης και Ρωσίας από τη μία και οι φανατικοί υποστηρικτές της παλινόρθωσης ενός Ψυχρού Πολέμου, με τελικό στόχο την καθεστωτική αλλαγή στη Μόσχα από την άλλη.
      Η Ελλάδα να είναι σε ετοιμότητα
      Το κέντρο δηλαδή ήταν πάντα η διαχείριση των σχέσεων με τη Ρωσία, ως μια μάχη μεταξύ του “θέλω” αλλαγή ηγεσίας και του “μπορώ”! Οι παραλλαγές πιθανών εξελίξεων είναι πολυάριθμες. Οι αναταράξεις όμως είναι βίαιες, όπως συμβαίνει πάντα όταν το εκκρεμές έχει κινηθεί με βία στο ένα άκρο. Μέχρι να ισορροπήσει σε μια λελογισμένη διακύμανση, το πέρασμα από το άλλο άκρο είναι απλά νομοτελειακό. Όπως άλλωστε και οι σοβαρές αναταράξεις Κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο διάστημα…
      Κάπου εδώ υπεισέρχεται και η ανησυχία για την ελληνική εθνική ασφάλεια. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα για κάθε Έλληνα, αν και οι συμπεριφορές που καταγράφονται στη χώρα μας θυμίζουν οπαδούς “αιωνίων αντιπάλων” σε κάποιο γήπεδο. Με τη διαφορά, ότι σε αυτούς τους “αιώνιους” δεν συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα, η οποία όμως επηρεάζεται καθοριστικά από τις διακυμάνσεις των σχέσεων μεταξύ των “αιωνίων”. Ο Τραμπ έχει ήδη δείξει μέσω της επιλογής προσώπων σε διάφορα σημεία της υφηλίου, ότι σκοπεύει να ανακατέψει την τράπουλα σε όλες τις περιφέρειες του πλανήτη. Γνωστό είναι επίσης, ότι δεν συνηθίζει να ανέχεται «αντιπολίτευση» στις επιλογές του. Η δε ψυχοσύνθεση του ανδρός αποτελεί εχέγγυο ότι η στρατηγική του καταναγκασμού θα βρεθεί στην ημερήσια διάταξη.
      Εάν όπως ακούγεται και εκτιμάται το μέτωπο των Βαλκανίων πρόκειται να μας απασχολήσει προσεχώς, τι διασφαλίζει ότι δεν θα επιχειρηθεί βίαιο κλείσιμο μετώπων και παρακάτω, στην ανατολική Μεσόγειο; Η Γάζα δίνει μια πρόγευση, ασχέτως του τι τελικά θα συμβεί. Με μια θεμελιώδη όμως διαφορά. Στους ενδιαφερόμενους για την περιοχή εντάσσονται αρκετοί και ισχυροί οικονομικά παράγοντες που έχουν εξ αντικειμένου επιρροή στην κυβέρνηση Τραμπ, παρόλο που η αντίστοιχη επιρροή του Ισραήλ είναι εκτός συναγωνισμού. Στην κοσμοθεωρία του Τραμπ, επίκεντρο κάθε διευθέτησης είναι οι μπίζνες. Τι θα συμβεί άραγε εάν αποφασίσει να ασχοληθεί και με τα ελληνοτουρκικά, με παρεμφερείς διαθέσεις;
      Πηγή: defence-point.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 21.2.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η USAID βοήθησε τον Ζελένσκι να καταστρέψει τον Χριστιανισμό με ψεύτικες "εκκλησίες" και βία
      Nick Stamatakis helleniscope.com: This is a MUST-WATCH interview by someone who knows what is going on with Ukraine’s ecclesiastical and religious issues better than anyone and has spent the last few years collecting evidence… He speaks the truth, and he can prove it!!! All the proof of you, doubters of the crimes, is here! And I am sure he will be present in the Court for the Ukro-Nazis and other criminals to be established (similar to the Nurenberg Tribunal) in the months after the end of the War… Which is coming in the next few weeks and months… The time of justice is near… Here are his main points, but I strongly recommend watching the interview.
      Repression in Ukraine: Amsterdam described Ukraine as “the single most repressive country” he has encountered, challenging the prevalent narrative of Ukraine as a democratic nation.
      Persecution of the Ukrainian Orthodox Church (UOC): He highlighted the Ukrainian government’s aggressive actions against the UOC, including raids on churches, arrests of clergy, and proposals to ban the church entirely. Despite the UOC severing ties with the Moscow Patriarchate in May 2022, the government continues to accuse it of Russian affiliations.
      Suppression of Religious Freedom: Amsterdam expressed concern over the criminalization of legitimate religious debate in Ukraine, noting that clergy members face charges for allegedly “offending the religious feelings of Ukrainians.” He emphasized that such actions undermine fundamental human rights and freedoms.
      Lack of International Response: He criticized the international community, particularly Western leaders and Christian organizations, for their silence on these issues. Amsterdam found it shocking that countries like the United States, known for strong Christian leadership, have not condemned the Ukrainian government’s interventions for political purposes.
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×