Και όταν ο θείος Σαμ, με όλα τα χαστούκια που έφαγε και τρώει από τον Τούρκο «φίλο τους και σύμμαχο», συνεχίζει να τρέχει από πίσω του, συνεχίζει να τον «νοιώθει» απαραίτητο και, μ’ όλες τις «κυρώσεις» που λεκτικά δήθεν εξαπέλυσε εναντίον του, δήθεν για να τον «συνετίσει», συνεχίζει να τον υπερασπίζεται, ακόμη περισσότερο κι απ’ ό, τι ο Ρώσος εχθρός του έχοντας το θράσος να «καυτηριάσει» μάλιστα τους έτσι κι αλλιώς ασήμαντους, αλλά δήθεν «κακούς» Ευρωπαίους (δηλαδή: Κοινοτικούς) γιατί… δεν του φέρονται δήθεν καλά! («Η Ευρώπη πρέπει να μεταχειρίζεται την Τουρκία λίγο καλύτερα»: και προσοχή στο επιτακτικό «πρέπει»!),
αυτές ακριβώς οι θέσεις του θείου Σαμ είναι και οι πιο επικίνδυνες για την Ελλάδα, είναι εκείνες που πρέπει να προβληματίζουν ανά πάσα στιγμή και βαθύτατα τους Έλληνες κυβερνώντες, αν μπορούμε να τους θεωρήσουμε πραγματικά Έλληνες και όχι ανθέλληνες, όταν κυβερνητικοί, παρα-κυβερνητικοί, παρατρεχάμενοι και κολαούζοι τους ανταγωνίζονται στο ποιος καλύτερα θα συμπεριφερθεί με τη Τουρκία που συνέχεια παραβιάζει τον «ελληνικό χώρο ΑΟΖ» για τον οποίο δήθεν «διαμαρτύρονται» στην Ελλάδα,
τρόπος του λέγειν «ελληνικός» βέβαια, αφού ουδέποτε η Ελλάδα ενήργησε με σκοπό να τον οριοθετήσει ως δικό της, όπως της επιτρέπουν (και την προτρέπουν, θα λέγαμε) οι διεθνείς κανόνες της θάλασσας.
Και για να πούμε όλη την αλήθεια, οι «ελληνικές ανθελληνικές φωνές» δεν είναι μόνο από ανθρώπους πρώην κυβερνητικούς παράγοντες, αλλά και – ίσως και πιο ύπουλα και επισταμένα – δυστυχώς από την ίδια κυβερνούσα εξουσία στα ανώτατα κλιμάκια της.
Και επειδή στην Ελλάδα προ πολλού έπαψε πια να υπάρχει και κάτι που να λέγεται πραγματική «αντιπολίτευση», και η «αντιπολίτευση» που υπάρχει (για να λέμε ό, τι υπάρχει!), και επιπλέον «αξιωματική», τρομάρα και όνειδος της!, με τα ίδια τα ρούχα της συμπολίτευσης μόνο αλλιώς βαλμένα, δεν θέλει να είναι κατώτερη των περιστάσεων ανταγωνιζόμενη επιτυχώς στις ανθελληνικές κορώνες, κεκαλυμμένες ή ευθαρσείς, των διαφόρων επίσημων θεσμών που κάνουν τόσο ευτυχισμένα τα τουρκικά καρντάσια μας,
πάλι δυστυχώς η σημερινή Ελλάδα φαίνεται να είναι χαμένη από πρώτο χέρι. Είναι αφάνταστα λυπηρή αυτή η διαπίστωση διότι δεν βλέπουμε κανέναν Έλληνα ηγέτη, κυβερνητικό ή όχι, ικανό να αποκρούσει επιτυχώς τις επιθέσεις που η χώρα δέχεται και να ακυρώσει μια για πάντα τα «σχέδια» που «οι άλλοι» οργανώνουν γι’ αυτήν.
Το γεγονός είναι ότι οι ξένοι «ισχυροί» κατόρθωσαν έναν «άθλο» που κανείς ως τώρα δεν είχε καταφέρει: οδήγησαν, στην ελληνική πολιτική σκηνή, την επίσημη συμπολίτευση και την λεγόμενη «αξιωματική» αντιπολίτευση σε τέτοια κατάσταση σχεδόν ώσμωσης στα διεθνή θέματα ώστε αμφότερες, αναφορικά με τη τύχη της Ελλάδας, να έχουν και να πραγματεύονται ακριβώς τις ίδιες θέσεις τις οποίες αυτοί οι ξένοι εκφράζουν και απαιτούν να γίνουν πραγματικότητα. Το μόνο πράγμα που αλλάζει μεταξύ των δύο παρατάξεων είναι τα λόγια, οι εκφράσεις: η ουσία είναι πάντα ή ίδια και είναι η ουσία που και για τους δύο εκπορεύεται από τα «σχέδια» των «φίλων και συμμάχων» Δυτικών, Ευρωπαίων και Υπερατλαντικών, «σχέδια» όχι ακριβώς ευνοϊκά για την Ελλάδα, όπως γνωρίζουμε.
Έτσι, με αυτόν τον τρόπο, ο ελληνικός λαός που αντιτίθεται στα κυβερνητικά «πωλητήρια» ελληνικών δικαιωμάτων και κυριαρχίας, δεν έχει καμία δυνατότητα, δεν μπορεί ουδέποτε να βρει κάποια πολιτική υποστήριξη από καμία σημαντική παράταξη, και ειδικά από την «αντιπολίτευση» που είδαμε, σε αγαστή επί διεθνούς επιπέδου συνεργασία με την συμπολίτευση.
Ούτε βέβαια μπορεί να βασιστεί στους άλλους σχηματισμούς της «ελάσσονος αντιπολίτευσης», όπως τους χαρακτηρίζουν, είτε γιατί δεν θα βρει κανένα ευήκοο αυτί, είτε γιατί είναι τόσο μικροί στο βουλευτικό στερέωμα που αποκλείεται να μπορούν να επιβάλλουν οτιδήποτε το αντίθετο στα κυβερνητικά πολιτικά εκτρώματα.
Το πρωταρχικό σχέδιο των αμερικανο-γερμανών να «έχουν μαζί τους» και τη συμπολίτευση και την αντιπολίτευση πέτυχε απολύτως!
Και η Ελλάδα, επομένως, όπως λέμε λαϊκά, «την έχει βαμμένη».
Ίσα-ίσα οι Δυτικοί που θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι υπερασπιστές της Ελλάδας εναντίον εχθρού εξ ανατολάς, είναι οι πρώτοι που σκάβουν το λάκκο για να την ρίξουν μέσα.
Με τους ντόπιους «βαλτούς» τους κατόρθωσαν απ’ το μηδέν να την βυθίσουν σε μια ασταμάτητη πτώχευση καθιστώντας την έρμαιο όλων των επιβουλών τους, έχοντας προηγουμένως μεριμνήσει να την ωθήσουν – πάλι με άλλους κυβερνητικούς βαλτούς – σε μια άνευ προηγουμένου αποποίηση εθνικών δικαιωμάτων, εθνικής κυριαρχίας και εθνικής παρουσίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο - και οι δύο περιοχές ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα, - και ταυτόχρονα σε μια οδυνηρή για το μέλλον της χώρας στον ενεργειακό και στον στρατιωτικο-στρατηγικό τομέα απαξίωση/άρνηση γεωγραφικής σύζευξης με τη Κύπρο με οδηγό το διεθνές δίκαιο της θάλασσας.
Όλες αυτές οι ελληνικές ήττες εξαιτίας εγκληματικών ολιγωριών και ενδοτικών συμπεριφορών, αντιστοιχούν σε έναν και μοναδικό άμεσο νικητή, τη Τουρκία, και σε έναν και μοναδικό έμμεσο νικητή, τις ΗΠΑ, οι οποίες και αναβαθμίστηκαν σε θέση απολύτων κυρίαρχων της ελληνικής εξουθενωτικής μοίρας και της τουρκικής αναβαθμιστικής έξαρσης.
Οι Αμερικανοί στη πολιτική, οι Γερμανοί στην οικονομία είναι οι δυτικοί άρχοντες της ελληνικής πατρίδας: όλοι οι Έλληνες «βαλτοί» τους, χθεσινοί και σημερινοί, έκαναν (κάνουν) καλά τη δουλειά τους.
Τα αποτελέσματα ίσως να μην αργήσουν πολύ ακόμα. Πιθανόν να είμαστε στην τελική ευθεία.
Γι’ αυτό είμαστε και κάθετα αντίθετοι στο βλακώδες θεώρημα: «Δύση είναι Ελλάδα και Ελλάδα είναι Δύση»! Ό, τι πιο καταστροφικό για την Ελλάδα. Και είναι αυτό το «Ανήκομεν εις την Δύσην» που έφερε μετά το εγκληματικό «Η Κύπρος κείται μακράν» με τα δυτικο-αμερικανικά «τερτίπια» που επέτρεψαν την τερατώδη εξάπλωση της τουρκικής παρουσίας εκεί όπου η ίδια δεν είχε και δεν έχει κανένα έρεισμα για να βρίσκεται, απειλώντας και απαιτώντας επιπλέον.
Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Δύση, ούτε Ανατολή: είναι όμως και Δύση και Ανατολή, είναι Σύμπαν που χωράει και (σ)τη Δύση και (σ)την Ανατολή, και (σ)τον Βορρά και (σ)τον Νότο.
Ειλικρινά, η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να «περιοριστεί» σε μια «πλευρά», σε μια «κατεύθυνση». Είναι μειωτικό και ατελέσφορο.
Αλήθεια, τί κέρδισε που δέθηκε χειροπόδαρα με τη Δύση;! Μια ατέρμονη υποταγή χωρίς φως χειραφέτησης.
Μια υποταγή (της Ελλάδας) που η Δύση «συντηρεί» μόνο με ωραία λόγια, τα οποία φαίνεται πως αρκούν στους μικρούς πολιτικούς της χώρας-Ελλάδας, και καμία πράξη που να αποδεικνύει έμπρακτα και απτά εάν αληθεύουν πραγματικά αυτά τα ωραία λόγια.
Τα πάντα γίνονται για τα αποκλειστικά οφέλη των Δυτικών κρατικών λόμπι, πολιτικών, οικονομικών, ενεργειακών, ως και δημογραφικών με την πλημμύρα στην Ελλάδα των λαθρομεταναστών οι οποίοι σε μερικά χρόνια θα αλλοιώσουν δραματικά και αμετάκλητα τον ελληνικό πληθυσμιακό ιστό.
Και προπαντός μην εξαπτόμαστε με τα απίθανα «ο Ελληνισμός είναι η Δύση, είναι η Ευρώπη, και το αντίστροφο»! Ο Ελληνισμός δεν είναι ούτε Δύση ούτε Ανατολή – όλοι το ξέρουμε!
Ο Ελληνισμός είναι η Ιδέα του κατ’ εξοχήν παγκόσμιου Πολιτισμού που δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιορίζεται στα ασφυκτικά (και πολλάκις τραγικά) καλούπια της Δύσης ή της Ανατολής, δεν μπορεί να είναι, και δεν είναι, ούτε Δύση, ούτε Ανατολή, ούτε Βορράς, ούτε Νότος, μέσα σε προσδιορισμένες γεωγραφικές συνεταγμένες.
Μεγάλο κρίμα που, με δύο-τρεις λαμπρές εξαιρέσεις, όλοι οι κυβερνήτες της Ελλάδας δεν υπήρξαν ποτέ στο ύψος του Ελληνισμού, τον οποίο θα έπρεπε να είχαν ορίσει ως τον μέγιστο οδηγό τους, όχι μόνο στα εσωτερικά της χώρας ζητήματα, αλλά πολύ περισσότερο στα εξωτερικά της χώρας προβλήματα. Πολύ μικροί για μια τέτοια ιδέα, ως και ασήμαντοι.
Εξ ου και η πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Μια πορεία πάντα υπό την πίεση του εκάστοτε ξένου δυνάστη, μια πορεία υποταγής και εξάρτησης από ξένα συμφέροντα, μια υποθήκη του τεράστιου ελληνικού πλούτου στα ξένα αρπαχτικά χέρια και εσαεί εις βάρος του λαού των Ελλήνων πολιτών, εσαεί «ωραίων κοιμωμένων» και εσαεί εξοβελισμένων από κάθε δυνατότητα ορισμού της ίδιας της μοίρας τους μέσω επιτηδείων νομικών τεχνασμάτων των ακόμη πιο επιτηδείων κρατικών/κυβερνητικών «θεσμών».
Αρκεί να ακολουθήσουμε τα «πεπραγμένα» των κυβερνητικών ηγετών από το 1945 και μετά για να επιβεβαιωθούμε με το παραπάνω.
Μεγάλο κρίμα, μεγάλο δράμα, αλλά και μεγάλη ανάγκη/υποχρέωση ουσιαστικής επανόρθωσης. Πότε;!
*Αναφορά στο: Χ.Α. Σαμαρά, Η Δύση είναι Ελλάδα και η Ελλάδα είναι Δύση: οι θέσεις των δικών μας ηγετών πρέπει να μας ανησυχούν και όχι του πρέσβη των ΗΠΑ Τζορτζ Τσούνη, HellasJournal 7.5.2023.
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο, Ελληνιστής
.png)
