Στις 13 Νοεμβρίου 2022, μια βόμβα εξερράγη στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Μέσα σε μια μέρα, Τούρκοι αξιωματούχοι είχαν τον ένοχό τους, την Ahlam Albashir, μια γυναίκα από τη Συρία για την οποία οι τουρκικές αρχές ισχυρίστηκαν ότι πήρε τις εντολές της από Κούρδους της Συρίας. Την παρουσίασαν στα ελεγχόμενα από τον Ερντογάν μέσα ενημέρωσης φορώντας ένα φούτερ που έγραφε “Νέα Υόρκη”. Και να λάβουν οι Τούρκοι ξεκάθαρα το μήνυμα, ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν συνένοχοι.
ΤΟΥ Michael Rubin
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία απόδειξη πέρα από την τουρκική επιμονή ότι η Αλμπασίρ έχει σχέση με Κούρδους της Συρίας. Αντίθετα, τα στοιχεία που τη συνδέουν με τον υποστηριζόμενο από την Τουρκία “Ελεύθερο Συριακό Στρατό” είναι ισχυρότερα. Μάλλον, φαίνεται ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την βόμβα ως πρόσχημα για να πραγματοποιήσει μια προσχεδιασμένη επιχείρηση για να υπονομεύσει το δημοκρατικό κουρδικό πείραμα στη βορειοανατολική Συρία.
Στον απόηχο της επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη έχουν επανειλημμένα πλήξει στόχους στην κουρδική ζώνη της Συρίας, σκοτώνοντας όχι μόνο πολιτικούς αξιωματούχους και μαχητές αλλά και πολίτες. Η τουρκική εμμονή ότι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις σχετίζονται με το PKK,που το χαρακτηρίζουν τρομοκρατική ομάδα, δεν δικαιολογεί τις ενέργειες της Τουρκίας για δύο λόγους. Πρώτον, το PKK έχει εξελιχθεί με τα χρόνια, όπως και η ίδια η Τουρκία. Σήμερα, η Τουρκία του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι αγνώριστη από αυτό που ήταν πριν από δύο δεκαετίες. Το ίδιο ισχύει και με το PKK που πλέον δεν είναι η ίδια οργάνωση.
Δεύτερον, ενώ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ορισμένοι αναλυτές δεξαμενών σκέψης επιδιώκουν να είναι πιο Τούρκοι από Τούρκους στον αφορισμό του PKK, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ο Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος κυριάρχησε στην Τουρκία από το 1983 έως το 1993, ήταν πρόθυμος να συνάψουν ειρήνη με το ΡΚΚ. Πριν από το θάνατό του το 1993, είχε στείλει επαφή με τον ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτζαλάν και φαινόταν έτοιμος να διαπραγματευτεί τον τερματισμό της κουρδικής εξέγερσης.
Ο Λευκός Οίκος και πολλοί Ευρωπαίοι διπλωμάτες αρέσκονται να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα στραβά μάτια στη συνεχιζόμενη επίθεση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία. Άλλωστε, οι Κούρδοι δεν είναι κράτος και άρα δεν έχουν θέση στο διπλωματικό τραπέζι. Υπάρχει όμως και η λογική. Και εδώ το πρόβλημα δεν είναι απλώς ηθικό.
Είτε κατηγορούν τους περιβαλλοντολόγους ότι συμμετείχαν σε μια τεράστια τρομοκρατική συνωμοσία μετά τις διαδηλώσεις στο πάρκο Gezi, είτε κατηγορώντας τους γκιουλενιστές για το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, είτε αναζητούν πρόσχημα για επίθεση στο Ιράκ ή τη Συρία, οι ψευδείς κατηγορίες εναντίον αντιπάλων ως πρόσχημα για στρατιωτική δράση έχουν γίνει κοινός τόπος για την Τουρκία. Ο λόγος είναι απλός. Ο Ερντογάν έχει καταλήξει σε τέτοιες τακτικές.
Και ιδού πως εισέρχεται στην εξίσωση η Ελλάδα. Η Τουρκία κατηγόρησε επανειλημμένα την Ελλάδα για υπόθαλψη τρομοκρατία. Καθώς ο Ερντογάν φωνασκεί εναντίον του γείτονά του στο ΝΑΤΟ και καθώς επιδιώκει να επανασχεδιάσει τον χάρτη του Αιγαίου και να επεκτείνει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Τουρκίας, θα χρειαστεί ένα πρόσχημα για στρατιωτική δράση κατά της Ελλάδος.
Εάν η Ευρώπη επιτρέψει στον Ερντογάν, με μια ψευδή κατηγορία, να επιτεθεί στους Κούρδους της Συρίας, για να δικαιολογήσει την αρπαγή γης νότια των συνόρων του, δεν είναι παράλογο να εξετάσουμε ένα άλλο σενάριο που οδηγεί σε αρπαγή γης δυτικά των συνόρων.
Μια βόμβα εκρήγνυται σε Σμύρνη, Αλικαρνασσός ή Μαρμαρίδα. Μια μέρα αργότερα, ο Σοϊλού θα εμφανιστεί με έναν ύποπτο με φούτερ που θα γράφει «Αθήνα», ισχυριζόμενος ότι ομολόγησε ότι ενήργησε κατ’ εντολή Ελλήνων εθνικιστών. Η Ευρώπη μπορεί τότε να μιλήσει, αλλά τον Ερντογάν δεν θα τον νοιάζει. Έχει συνηθίσει πολύ η Δύση να αποδέχεται τα τουρκικά πρότυπα αποδεικτικών στοιχείων ή χώρες όπως η Σουηδία να ταπεινώνονται για να τον ευχαριστήσουν.
Αυτό θα είναι λάθος υπολογισμός από την πλευρά του. Το ευρωπαϊκό σθένος είναι ισχυρότερο από ό,τι μπορεί να υποδηλώνει το σύνδρομο της Στοκχόλμης του 2022 της Σουηδίας. Ωστόσο, οι πόλεμοι συχνά ξεκινούν εξαιτίας τέτοιων λανθασμένων υπολογισμών. Γι’ αυτό η σαφήνεια είναι τόσο σημαντική. Η διακοπή της τουρκικής επιθετικότητας εναντίον των Κούρδων σήμερα μπορεί να αποτρέψει μια θανάσιμη σύγκρουση με την Ελλάδα καθώς πλησιάζουν οι εκλογές στην Τουρκία.
Πηγή: https://www.19fortyfive.com/2022/11/could-turkey-use-a-false-flag-attack-to-start-a-war-with-greece/ απόδοση defence-point.gr
Could Turkey Use A False Flag Attack To Start A War With Greece?
By Michael Rubin
The Cost of Western Silence in the Face of Turkish False Flag Terrorism: On November 13, 2022, a small bomb shook a pedestrian mall in central Istanbul. Within a day, Turkish officials suggested they had their suspect. Ahlam Albashir, a Syrian woman whom Turkish authorities alleged took her orders from Syrian Kurds in Kobane. They paraded her before President Recep Tayyip Erdogan’s court media in a “New York” sweatshirt. Lest Turks not get the message, Interior Minister Süleyman Soylu suggested the United States was complicit.
There is actually no proof beyond Turkish insistence that Albashir has connection with Syrian Kurds; indeed, the evidence linking her to the Turkish-backed Free Syrian Army is stronger. Rather, it seems Erdogan is using the bombing as a pretext to carry out a preplanned operation to undermine the democratic Kurdish experiment in northeastern Syria. In the wake of the Istanbul attack, Turkish warplanes have repeatedly struck targets in Syria’s Kurdish zone, killing not only political officials but also numerous other civilians as well.
The mantra that the Syrian Democratic Forces are, by nature of their evolution from the Kurdistan Workers Party (PKK), a terrorist group, is not justification for Turkey’s actions for two reasons. First, the PKK has evolved over the years, much like Turkey itself. Today, President Recep Tayyip Erdogan’s Turkey is unrecognizable from what Turkey was two decades ago. The same holds true with the PKK, a group that once briefly held me at gunpoint while I was a Pentagon official in Iraqi Kurdistan. Politically, intellectually, and culturally, it is not the same organization. Second, while the State Department operates on auto-drive and some think tank analysts seek to be more Turkish than many Turks in their ostracization of the PKK, it is useful to remember that Turgut Özal, who dominated Turkey from 1983 until 1993, was willing to make peace with the group. Prior to his 1993 death, he had sent out feelers to PKK leader Abdullah Öcalan and appeared ready to negotiate an end to the Kurdish insurgency.
The White House and many European diplomats may believe they can turn a blind eye to Turkey’s ongoing assault on northern Syria. After all, the Kurds are not a state and so do not have a seat at the diplomatic table. Out of sight, out of mind. The problem with such logic is not only its moral perversity. Rather, whether accusing environmentalists of being part of a vast terror conspiracy after the Gezi Park protests, or exaggerating Gülenist complicity in the 2016 abortive coup or seeking a pretext to attack Iraq or Syria, false accusations against enemies as a pretext for police or military action have become common place for Turkey. The reason is simple: Erdogan has concluded such tactics work.
This brings us to Greece. Over the decades, Turkey has repeatedly accused Greece of terrorism. As Erdogan saber-rattles against his NATO neighbor as he seeks to redraw the Aegean map and expand Turkey’s Exclusive Economic Zone, he will need a pretext for military action. If Europe allows Erdogan to get away with a false accusation against Syrian Kurds in order to justify a Turkish land grab south of his border, it is not farfetched to consider another scenario leading to a land grab west of the border: a bomb goes off in Izmir, Bodrum, or Marmaris. A day later, Soylu will parade a suspect in an “Athens” sweatshirt, claiming that he or she confessed to acting on the orders of Greek nationalists. Europe might then issue its denials, but Erdogan will not care: He has become too accustomed to the West accepting Turkish standards of evidence or countries like Sweden humiliating themselves to please him.
This will be a miscalculation on his part—European fortitude is stronger than Sweden’s 2022 Stockholm syndrome might suggest. Wars often start because of such miscalculations, however. That is why clarity is so important. Stopping Turkish aggression against Kurds today can prevent a deadly conflict with Greece as Turkey’s elections approach.
It is time to stand up to Erdogan, stop funding and equipping Turkey’s military and, indeed, raise the cost should Turkey seek to operate outside its borders.
Source: https://www.19fortyfive.com/2022/11/could-turkey-use-a-false-flag-attack-to-start-a-war-with-greece/
.png)
