Τάρκας Αλέξανδρος
Η μυστική συνάντηση των διπλωματικών συμβούλων των ηγετών Ελλάδας και Τουρκίας, Άννας-Μαρίας Μπούρα και Ιμπραχίμ Καλίν, υπό την αιγίδα του Γερμανού ομολόγου τους Γενς Πλέτνερ, δεν αποτελεί έκπληξη. Οι διακριτικές διαβουλεύσεις άρχισαν τον Σεπτέμβριο, καθώς οι τρεις αξιωματούχοι προγραμμάτιζαν να βρίσκονται ταυτόχρονα στις Βρυξέλλες για την προετοιμασία της Συνόδου της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στην Πράγα.
Η ελληνική πλευρά αρνήθηκε τότε τη συνάντηση, λόγω της κορύφωσης της τουρκικής επιθετικότητας, αλλά επανάφερε η ίδια το θέμα στις συνομιλίες με τον Όλαφ Σολτς, στην Αθήνα, στις 27 Οκτωβρίου. Ο καγκελάριος επιβεβαίωσε ότι ο Γενς Πλέτνερ βρισκόταν, ούτως ή άλλως, σε συχνή επαφή με τον Ιμπραχίμ Καλίν για την Ουκρανία, εκφράζοντας ετοιμότητα «να διευκολύνει την ανάπτυξη παραγωγικής επικοινωνίας» μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.
Ο Όλαφ Σολτς υπογράμμισε πάντως στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι το Βερολίνο θα συνέβαλλε μόνον στην αποκατάσταση καναλιών επικοινωνίας, χωρίς την ανάληψη μεσολαβητικής πρωτοβουλίας. Όμως, αν και σαφέστατα υπάρχει πραγματική ανάγκη ύπαρξης καναλιού επαφών (ειδικά εν όψει κινδύνου ένοπλης εμπλοκής με ανυπολόγιστες συνέπειες), δημιουργούνται πολλά ερωτήματα και ανησυχίες:
Πρώτον, ποια είναι τα όρια ευθύνης της –επαγγελματικά άριστης– Άννας-Μαρίας Μπούρα; Διαθέτει εξουσιοδότηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να συζητήσει, ως πρέσβης, και θέματα ουσίας, ή ο πρωθυπουργός την υποβιβάζει σε θέση συμπαθούς τηλεφωνήτριας για να βρίσκεται απλώς κάποιος στην άλλη άκρη της γραμμής αν καλέσει ο Ιμπραχίμ Καλίν;
