iΕpikaira.- Το τι εστί ΕΛΙΑΜΕΠ το έχουμε πολλάκις ξεκαθαρίσει (όπως ΕΔΩ και ΕΔΩ). Εκ προοιμίου λοιπόν γνωρίζαμε τους σκοπούς της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου με τίτλο «Μας συμφέρει η Χάγη;» με ομιλητές τους Παπανδρέου, Μπακογιάννη, Κατρούγκαλο και Ροζάκη.
Είναι πρόδηλο ότι προλειαίνουν το έδαφος για να πείσουν την κοινή γνώμη υπέρ της μεγαλύτερης εθνικής υποχώρησης των τελευταίων δεκαετιών. Αγνοούν όμως τις βλέψεις των τούρκων που δεν χαλιναγωγούνται με προδοτικές φιέστες αποτυχημένων πολιτικών. Κάποιοι ίσως να απόρησαν πως έπεσαν στην παγίδα του Κ. Μητσοτάκη και παραβρέθηκαν οι εν λόγω πολιτικοί σε αυτόν τον δημόσιο διαλόγο-τραγέλαφο που σκοπό έχει να προωθήσει την ιδέα της Χάγης εργαλειοποιώντας μια ευρεία κομματική συναίνεση. Εκ του αποτελέσματος της συζήτησης όμως επιβεβαιώνεται ότι, παρόλες τις φαινομενικά "αντικρουόμενες" απόψεις των μεγάλων κομμάτων στα ελληνοτουρκικά, στην ουσία συμφωνούν στις πασιφιστικές και κατευναστικές φιλοτουρκικές πολιτικές που σκοπό έχουν την "εξημέρωση" του θηρίου με οποιοδήποτε κόστος, χρησιμοποιώντας το ψευτοδίλημμα "διάλογος και συνεκμετάλλευση ή στρατιωτική διένεξη".
Μεταξύ άλλων ακούστηκαν και οι παρακάτω απόψεις:
-Γ. Παπανδρέου:
«Τι φοβόμαστε, μήπως 'τουρκέψουμε';». «Δεν είδα καμιά αρνητική εξέλιξη όταν είχαμε μια ξεκάθαρη συζήτηση με την Τουρκία, προβάλλοντας τα θέματά μας». «Δεν πρέπει να έχουμε φοβική στάση έναντι μιας πιθανούς προσφυγής στο Δικαστήριο της Χάγης». «Mια προσφυγή στη διεθνή δικαιοσύνη ευνοεί συνήθως ισορροπημένες και όχι μαξιμαλιστικές λύσεις». «Μου είχε κάνει έκπληξη όταν ο Ισμαήλ Τζεμ μου εξήγησε πως στην Τουρκία φοβούνται την ύπαρξη ενός ορθόδοξου τόξου συμμαχίας, με Ρωσία, Αρμενία, Ουκρανία, Βουλγαρία, Κύπρο, Ελλάδα. Μου είπε μας έχετε περικυκλώσει. Κάτι τέτοιο βέβαια, δεν υπάρχει ουσιαστικά». «Οι διερευνητικές είχαν καταλήξει στην επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. όπου δεν γειτνίαζε η Ελλάδα με την Τουρκία, και σε λιγότερα μίλια όπου βρίσκονταν απέναντι οι τουρκικές ακτές, για να έχουν πρόσβαση στα διεθνή ύδατα οι Τούρκοι». «Όσοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να προβούμε σε μονομερείς ή στρατιωτικού τύπου κινήσεις οφείλουν να αναλογιστούν ότι και αυτές μπορεί να έχουν δυσανάλογο κόστος ή να οδηγήσουν τη χώρα σε διαπραγματεύσεις υπό πίεση… Τραγικό θα ήταν εάν μπούμε σε πολεμικές περιπέτειες κατά λάθος ή από επιπόλαιους χειρισμούς και χωρίς καμία προετοιμασία».
-Ντ. Μπακογιάννη:
«Κακώς δήλωσε ο καθηγητής κ. Κασιμάτης πως η χώρα μας δεν είναι ανεξάρτητη. Δεν παραδώσαμε ανεξαρτησία με κανένα μνημόνιο. Η Ελλάδα είναι απολύτως κυρίαρχη». «Υπάρχει μια ανησυχητική κατεύθυνση που παίρνει ο διάλογος για τη Χάγη, γιατί γράφεται πως αν πιστεύεις πως η Ελλάδα πρέπει να προσφύγει στη Χάγη είσαι μειοδότης. Τι σημαίνει μη αποδοχή της Χάγης; Αν πει η Ελλάδα δεν πάω στη Χάγη, τι κερδίζει;». «Έχουμε την άμυνά μας, τις συμμαχίες μας αλλά το μεγάλο όπλο είναι το Διεθνές Δίκαιο». Για το Κυπριακό δήλωσε ότι «όσοι πιστεύουν ότι η κατάσταση είναι βιώσιμη να το πουν, εγώ δεν το πιστεύω». «Όσον αφορά τον κ. Ακιντζί, είναι πολύ δύσκολο να είσαι Τουρκοκύπριος πολιτικός και να κάνεις αυτές τις δηλώσεις» παίρνοντας ανοικτά θέση υπέρ του τ/κ πολιτικού.
-Γ. Κατρούγκαλος:
«Η μόνη ρεαλιστική προοπτική επίλυσης της διαφοράς πρέπει να αποδέχεται την ένταξη της άλλης πλευράς στην ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου, με προϋπόθεση το σεβασμό των κανόνων του δικαίου της θάλασσας, σε συνδυασμό με αποφασιστική, ενεργητική δική μας πολιτική σε όλα τα επίπεδα ούτως ώστε η Τουρκία να έχει πλήρη συνείδηση ότι μόνο μέσω έτσι μπορεί να κερδίσει και ότι αντίθετη πολιτική της θα την οδηγήσει σε υποβάθμιση της διεθνούς θέσης της και σε κίνδυνο να αποκλεισθεί εντελώς από τα ενεργειακά της Ανατολικής Μεσογείου». «Αυτός είναι ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος επίλυσης της διαφοράς» υποστήριξε ο τέως υπουργός Εξωτερικών. Ενώ τόνισε την ανάγκη να συνεχιστεί η προσπάθεια εκ μέρους της Ελλάδας ώστε να πεισθεί η Τουρκία ότι είναι προς το συμφέρον της να ακολουθήσει τον δρόμο του διεθνούς δικαίου και της Χάγης.
-Χ. Ροζάκης:
Αποκάλεσε «ιερά τέρατα της Ελληνικής διπλωματίας» τους παραπάνω πολιτικούς ενώ κατηγόρησε την Ελλάδα για μαξιμαλιστικές θέσεις στα Ελληνοτουρκικά διευκρινίζοντας ότι, «Τα τρία μας αμαρτήματα, είναι πως πιστεύουμε ότι μπορούμε να έχουμε τα εξής: 1) ΑΟΖ μέχρι την Κύπρο – πράγμα αδύνατο, 2) 12 ν.μ. παντού και 3) μεγαλύτερο FIR από την αιγιαλίτιδά μας». «Να ξεχάσουμε τον νόμο 4000/11 του 2011 για οριοθέτηση ΑΟΖ, ο οποίος ήταν στα όρια του νόμιμου».
Εν κατακλείδι
Επείγονται να δρομολογήσουν μια συγκεκαλυμμένη προδοσία, μεταμφιεσμένη υπό τον μανδύα της "σύνεσης" και "διπλωματικής ευφυίας" που παρέχει η προσφυγή στην Χάγη. Από την οποία Χάγη, κανείς δεν έφυγε ποτέ 100% δικαιωμένος αλλά ούτε και αποτυχημένος. Και άρα, αφού μιλάμε για διαιτησία σε νομικά κατοχυρωμένα κυριαρχικά διακαιώματα (όπως πχ η επέκταση στα 12νμ μίλια), τότε η Χάγη οδηγεί στην εκχώρηση και όχι στην διευθέτηση. Σε αυτό συντείνει το συμπέρασμα από την εμπεριστατωμένη ανάλυση του κ. Μιχάλη Στούκα στο Πρώτο Θέμα (24-01-2020) όπου εξετάζονται προηγούμενες αποφάσεις Διεθνών Δικαστηρίων: «Τα Διεθνή Δικαστήρια προσπαθούν να δυσαρεστήσουν τους αντίδικους όσο γίνεται λιγότερο. Κανένα κράτος δεν πήρε το 100% απ’ όσα ζητούσε και κανένα όμως δεν έφυγε με άδεια χέρια. Πολιτικές σκοπιμότητες, έξωθεν πιέσεις, γεωστρατηγικοί παράγοντες κ.ά. έπαιξαν και θα παίξουν σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις των Δικαστηρίων. Ας το έχουμε υπόψη μας αν χρειαστεί να καταφύγουμε σ’ αυτά…».
