Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Τετάρτη 8 Μαρτίου 2023

Ελλάς γηράσκουσα...

...Η καταστροφή της Βαβυλώνος-Ρώμης μόνο καταθλιπτικά συναισθήματα γεννάει στην ψυχή. Άς μην ξεχνούμε τη βαρυσήμαντη διακήρυξη της Γραφής: "Ελασσονούσι φυλάς αμαρτίαι". Ειδικά δε η ανηθικότητα σε όλες τις μορφές και τα είδη. Και με θλίψη πολλή διαπιστώνουμε πως το κακό αυτό έχει προσβάλει ιδιαίτερα έντονα και την ταλαίπωρη πατρίδα μας. Η ποικίλη ηθική διαφθορά την έχει κατακλύσει απειλητικά.

Οι ανηθικότητες κάθε μορφής επισημοποιημένες, παρανομίες νομιμοποιημένες, έκλυση ηθών γενικά παραδεδειγμένη, κυριαρχία ενός αλαζονικού και ηδυπαθούς ατομισμού μαζί με μιάν απέραντη νωχελικότητα και αδιαφορία πέρα από το στενό ορίζοντα του ατόμου ή το πολύ του συνδικαλιστικού ή ανάλογου χώρου, όπου υψώνεται η σημαία του συμφέροντος και μόνο, διακρίνει πιά τη σύνολη ζωή μας.

Πού πάμε;

Καί πόσον καιρό θα αντέξη ο χώρος μας σε αυτήν την αποσύνθεση και σαθρότητα ηθών, ιδεών, απόψεων, επιδιώξεων, κενότητος και του άκρατου υλισμού και της ηδονοθηρίας;Άν είναι σωστές οι προβλέψεις των δημογραφικών μελετών, η επιγραφή που θα μπορούσε να μπή στη χώρα μας είναι: "Ελλάς γηράσκουσα".

Καί πιό κάτω από αυτήν "Ελλάς θνήσκουσα", διότι "πάν το γηράσκον και παλαιούμενον εγγύς αφανισμού". (Εβρ.η΄13). Σε μισό αιώνα ή κάπου εκεί κοντά πάνω -κάτω, λένε οι ειδικοί, η Ελλάδα θα είναι ένα απέραντο γηροκομείο(τώρα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο), καταδικασμένο, αν όχι από άλλη αιτία, στον διά γεροντικού μαρασμού φυσικό θάνατο και αφανισμό...

Δέν είναι φωνασκίες θρησκευτικού φανατισμού και σκοταδισμού, όπως πολύ ευχαρίστως θα ήθελαν να τα χαρακτηρίσουν κάποιοι. Είναι η φωνή της επιστήμης, που για πολλούς είναι τώρα το καινούργιο είδωλο, αν και δεν νομίζω πως φταίει η ίδια γι' αυτό. Οι άνθρωποι όταν διώχνουν το Θεό ψάχνουν για υποκατάστατά του. Δηλαδή τώρα και η καθαρά ανθρώπινη λογική, την οποία εκπροσωπούν οι ειδικοί, αντιλαμβάνεται τον τρομερό κίνδυνο και χτυπάει τον κώδωνα του κινδύνου.

Όμως φοβούμαστε πως μαζί με τα άλλα η χώρα μας είναι και χώρα των κωφών...
Μακαριστού Ιερομ. Ευσεβίου, ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΝΕΥ.ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, Τόμος Γ΄.

Πηγή: eusebiosvittis.gr προσπελάστηκε synaxipalaiochoriou

Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...
    • Δημοφιλή Must Read!21.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πολικό ψύχος κατά την ορκωμοσία Τραμπ: Προάγγελος για το τί μέλλει γενέσθαι(;)
      Η ορκωμοσία Τραμπ (20/01/25) έγινε σε θερμοκρασίες που κατατάσσονται στις χαμηλότερες των τελευταίων 40 ετών. Ίσως κάτι να σημαίνει και αυτό για το τί μέλλει γενέσθαι για την ίδια την Αμερική αλλά και ολόκληρο τον κόσμο... Η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται. Παρακάτω, επιλεγμένα στιγμιότυπα από τις εκδηλώσεις. Ή όπως λέει και ο λαός: κόψε φάτσες βγάλε συμπέρασμα...
      ορκίστηκε με το δεξί χέρι παρατεταμένο αλλά χωρίς να βάλει το αριστερό στη βίβλο... μήνυμα σε ποιούς έστειλε ο νέος πρόεδρος που άλλοτε το "God Bless America" το χρησιμοποιούσε σε κάθε δεύτερη πρόταση;

      κλασικός Τραμπ, με το χέρι κρεμάμενο επί της Μελάνιας

      ...ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ στους ρυθμούς του YMCA επί σκηνής με τους Village People

      την ώρα που ο νέος πρόεδρος προαναγγέλλει πόλεμο έναντι της woke ατζέντας, επιλέγει τους Village People με τις εκπεφρασμένες σεξουαλικές προτιμήσεις μελών του συγκροτήματος (περισσότερα στο in.gr)

      το βλέμμα Τραμπ κατά την ορκωμοσία του Βάνς: Να το θυμηθείτε... αυτή η σχέση θα είναι εκρηκτική! Ήδη αμφότεροι έχουν αντιληφθεί τον κίνδυνο των επιλογών τους.

      ο απερχόμενος πρόεδρος Μπάιντεν κάνει τον σταυρό του γελώντας (βίντεο news.sky.com)

      η αντίδραση της Χίλαρι όταν ο Τραμπ ανακοίνωσε την αλλαγή του ονόματος του κόλπου του Μεξικού (βίντεο news.sky.com)

      το ζεύγος Μπους

      ο σπάνια αγέλαστος Ομπάμα άνευ συζύγου

      ο Μασκ με ναζιστικό χαιρετισμό (βίντεο youtube.com)

      και λίγο πριν... αχτένιστος, φορώντας μπότες καουμπόι

      με σορτσάκι στο Καπιτώλιο ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Φέτερμαν

      "Ανανεωμένος" ο Πάνος Καμμένος με τραμπικό λούκ μαζί με την "γυαλιστερή" Κίμπερλι Γκίλφοϊλ. Εάν κάνετε λίγο ησυχία ίσως ακούσετε τον Άδωνι να κλαίει από τα νεύρα του... (η φωτο δεν είναι προϊόν μοντάζ) 

      άμεση η αντίδραση του αντιπροέδρου της ΝΔ... (εδώ δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την πηγή της φωτο)

      Και το black humor συνεχίζεται με το κέρασμα: Στους παρευρισκομένους της ορκωμοσίας προσφέρθηκε κρασί Korbel Russian River Valley Natural, ένας αφρώδης οίνος από την κοιλάδα του Ρωσικού ποταμού που ξεκινά από τη Βόρεια Καλιφόρνια και χύνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ας μείνουμε σε αυτά προς το παρόν...
      Περισσότερα για τους καλεσμένους στην ορκωμοσία ΕΔΩ...
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      epikairos@pm.me

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο "καλός", ο κακός και... ο ύπνος μας

      Δημήτρης Μηλάκας
      Η διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης είχε μειώσει ταχύτητα όσο πλησίαζε η ημερομηνία (5.11.24) των αμερικανικών εκλογών και ακινητοποιήθηκε όταν νικητής αναδείχθηκε ο Τραμπ, καθώς και οι δύο πλευρές της διαπραγμάτευσης (Ελλάδα και Τουρκία) αναμένουν την εκδήλωση των προθέσεων και των επιθυμιών του νέου Αμερικανού Προέδρου.
      Δίχως να έχει αλλάξει τίποτε από τα χρονοδιαγράμματα (το αμέσως προσεχές διάστημα θα συνέλθει στην Τουρκία το ανώτατο συμβούλιο, δηλαδή ένα ελληνοτουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο υπό την προεδρία των ηγετών των δύο χωρών), η ουσία της (μυστικής) διαπραγμάτευσης παραμένει στον πάγο, αναμένοντας τον «καπνό» από τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου.
      Μέχρι να διευκρινιστούν οι προθέσεις της νέας αμερικανικής διοίκησης για τις ρυθμίσεις/διευθετήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, στις οποίες εμπίπτουν και τα ελληνοτουρκικά προβλήματα, Ελλάδα και Τουρκία εμφανίζονται συνεπείς με τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει, να επιλύσουν με διαπραγματεύσεις τα προβλήματα που δυσκολεύουν (την εύρυθμη λειτουργία του ΝΑΤΟ και) τις μεταξύ τους σχέσεις…
      Ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις και των δύο χωρών βρίσκουν τρόπους να υπενθυμίζουν/προβάλλουν τις «αμετακίνητες» θέσεις τους, καθησυχάζοντας ή κινητοποιώντας την κοινή γνώμη στο εσωτερικό.
      Η ελληνική κυβέρνηση, για παράδειγμα, εξακολουθεί να υπογραμμίζει πως υπάρχει μια και μόνη ελληνοτουρκική διαφορά και αυτή είναι η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών.
      Αυτή η «πάγια» ελληνική θέση, ωστόσο, είναι φανερό πως προβάλλεται για να καθησυχάσει όσους ανησυχούν (μεταξύ των οποίων και δύο πρώην πρωθυπουργοί προερχόμενοι από τη Ν.Δ.) πως η ελληνοτουρκική προσέγγιση θα οδηγήσει τελικά σε συζήτηση επί κυριαρχικών δικαιωμάτων και εθνικής κυριαρχίας.
      Αυτές οι ανησυχίες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αβάσιμες, καθώς όλο αυτό το διάστημα η Τουρκία υπενθυμίζει και υπογραμμίζει, με λόγια και έργα, ότι η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών είναι μόνο ένα από τα ελληνοτουρκικά προβλήματα…
      Σταθερές διεκδικήσεις…
      Στις πρώτες μέρες του νέου έτους, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία επανεμφανίστηκε με παραβάσεις του FIR Αθηνών και παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου, ενώ ο ηγέτης του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) Ντεβλέτ Μπαχτσελί (και συνεταιράκι του Ερντογάν) έθεσε και πάλι θέμα περιορισμένης ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα.
      Οι δηλώσεις του Μπαχτσελί έγιναν έπειτα από δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο που έκαναν λόγο για σχέδια της Ελλάδας να αναπτύξει πυραύλους σε νησιά του Αιγαίου.
      Σύμφωνα με αυτές τις διαρροές από το ελληνικό υπουργείο Άμυνας, η κυβέρνηση σχεδιάζει να αναπτύξει στα νησιά αντιαεροπορικά συστήματα ισραηλινής κατασκευής και γαλλικούς κατευθυνόμενους πυραύλους Exocet.
      Μιλώντας στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός του, ο Μπαχτσελί είπε πως τα σχέδια αυτά παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τους κανόνες καλής γειτονίας.…και απειλές
      «Οι προσπάθειες της Ελλάδας να εξοπλίσει αυτά τα νησιά, τα οποία έχουν αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς, αποτελούν άμεση πρόκληση για την Τουρκία», είπε. «Είναι μια προσπάθεια να παρασύρουν το Αιγαίο, που θέλουμε να είναι μια θάλασσα ειρήνης, σε μια δίνη έντασης και αντιπαράθεσης».
      Η προειδοποίηση του Μπαχτσελί συνέπεσε με τη ναυτική άσκηση της Τουρκίας «Γαλάζια Πατρίδα» στη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, που πραγματοποιήθηκε από τις 7 έως τις 16 Ιανουαρίου. Στις ασκήσεις συμμετείχαν 90 πολεμικά πλοία, αεροσκάφη θαλάσσιας περιπολίας, ελικόπτερα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, στέλνοντας το μήνυμα ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη και έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει «τα πάντα» στις θάλασσες που την περιβάλλουν.
      Στις τοποθετήσεις του ο ακροδεξιός Τούρκος πολιτικός επανέλαβε μια σειρά από θέσεις και απόψεις που αποτελούν βασικά στοιχεία των επιδιώξεων της Άγκυρας.
      Ο Μπαχτσελί επέκρινε, κατ’ αρχάς, τη στρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων κοντά στην τουρκική ενδοχώρα από την Ελλάδα, κάνοντας λόγο για «τραγική γκάφα» με πιθανές ιστορικές, στρατιωτικές και πολιτικές συνέπειες.
      «Επιτρέψτε μου, υπογράμμισε, να το δηλώσω ξεκάθαρα: Τα Δωδεκάνησα σφετερίστηκαν και κλάπηκαν από το τουρκικό έθνος με δόλο», είπε. «Ενώ η Τουρκία μπορεί να επιβιώσει χωρίς τα Δωδεκάνησα, τα Δωδεκάνησα δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς την Τουρκία».
      Επίσης, προειδοποίησε την Ελλάδα να μην αποφύγει τον πειρασμό να ακολουθήσει «επιθετική και επεκτατική πολιτική» στο Αιγαίο:
      «Αντί η Ελλάδα να καταφεύγει στη γλώσσα του πολέμου και των όπλων, θα ήταν σοφότερο να ενισχύσει την ειρηνική διπλωματία και τις σχέσεις καλής γειτονίας», είπε. «Ο ξεκάθαρος ηττημένος μιας τέτοιας σύγκρουσης, όπως και πριν από 103 χρόνια, δεν θα είναι ποτέ η Τουρκία».
      Αναφερόμενος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922, ο Μπαχτσελί προειδοποίησε την Ελλάδα να μην «υποκύψει στις υποκινήσεις των δυτικών χωρών». «Συμβουλεύω την κυβέρνηση της Αθήνας να ενεργήσει με προσοχή», είπε. «Πιστεύω ότι όλοι κερδίζουν με την ειρήνη. Αλλά αν πρέπει να πολεμήσουμε για να κερδίσουμε την ειρήνη, τότε θα είναι μια γιορτή για εμάς».
      Δεδομένων όλων αυτών, το ερώτημα τι ακριβώς συζητούν (μυστικά ως προς το περιεχόμενο) οι αντιπροσωπείες των δύο χωρών παραμένει προς διευκρίνιση από την ελληνική κυβέρνηση.
      Από τη στιγμή που η Τουρκία όχι μόνο αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία επί νησίδων, βραχονησίδων (τα Ίμια είναι η πιο γνωστή περίπτωση από τα εκατοντάδες ακόμη) αλλά και κυριαρχικά ελληνικά δικαιώματα (όπως αυτό της άμυνας) επί των νησιών σε όλη τη θαλάσσια μεθόριο, η επιμονή της κυβέρνησης να συνεχίσει τη διαδικασία της προσέγγισης μοιάζει με πορεία προς τον τοίχο, η οποία συνεχίζεται απρόσκοπτη, μια και οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις (που κυβέρνησαν και φιλοδοξούν να κυβερνήσουν πάλι) κάνουν το παγόνι…
      Πηγή: topontiki.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Ο καλός (Ερντογάν) και ο κακός (Μπαχτσελί)"
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ήρθε... και μας δείχνει τους φίλους του - Ποιοι κλαίνε ήδη
      Ο Τραμπ μας δείχνει τους «φίλους του»
      Κώστας Αργυρός
      Η λίστα των καλεσμένων στην τελετή ορκωμοσίας του νέου προέδρου των ΗΠΑ με Μελόνι και Μιλέι στην… κορυφή είναι αποκαλυπτική των προθέσεών του για τον τομέα της εξωτερικής πολιτικής
      Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν έλαβε πρόσκληση να παραστεί στην τελετή ορκωμοσίας του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, διευκρίνισε την περασμένη εβδομάδα, με μια υποψία παραπόνου, ο εκπρόσωπός της στις Βρυξέλλες.
      Κάτι που δεν ισχύει για την άλλη «ισχυρή κυρία» της σημερινής Ευρώπης. Η Τζόρτζια Μελόνι, πρωθυπουργός της Ιταλίας, θα είναι στην πρώτη σειρά των ξένων ηγετών, που θα τιμήσουν τον εκλεγμένο πρόεδρο με την παρουσία τους.
      Άλλωστε η αμοιβαία συμπάθεια φάνηκε ήδη από το γεγονός ότι τον έχει ήδη επισκεφθεί στο παλάτι του στο Μαρ-α-Λάγκο, όπως και ο Βίκτορ Όρμπαν το «κακό παιδί» της ΕΕ από την Ουγγαρία, που αν και έχει προσκληθεί, δεν θα καταφέρει να ταξιδέψει στην Ουάσινγκτον.
      Η Βάιντελ έχει εκλογικές υποχρεώσεις
      Το ίδιο ισχύει και για την συμπρόεδρο της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία, Αλίς Βάιντελ, την οποία θαυμάζει ο στενός συνεργάτης του μελλοντικού προέδρου Ίλον Μασκ. Οι προεκλογικές της υποχρεώσεις έχουν προτεραιότητα, οπότε αντί αυτής θα τιμήσει την ορκωμοσία με την παρουσία του ο άλλος πρόεδρος της AfD, Τίνο Χρουπάλα.
      Η λίστα όμως των Ευρωπαίων ακροδεξιών ή εθνολαϊκιστών δεν σταματάει εδώ. Πρόσκληση έλαβε ο πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας Ματέους Μοραβιέτσκι, ο Βέλγος Τομ φαν Γκρίκεν, αλλά και ο πρωτεργάτης του Brexit και ηγέτης του Reform UK, Νάιτζελ Φάρατζ. Από τη Γαλλία καλεσμένος ο θεωρητικός της εθνικιστικής Δεξιάς, Ερίκ Ζεμούρ, υποψήφιος στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, αλλά αντίπαλος της Μαρίν Λεπέν, η οποία επίσης δεν θα είναι προσκεκλημένη. Από την Ισπανία έχει προσκληθεί ο Σαντιάγκο Αμπασκάλ από το VOX και από την Πορτογαλία ο Αντρέ Βεντούρα από το Chega, και τα δύο κόμματα του ακροδεξιού χώρου.
      Ο «τιτάνας» ΜιλέιO Μπολσονάρο θα ήθελε να αποδεχτεί την πρόσκληση Τραμπ, αλλά δεν του επιτρέπεται να βγει από τη χώραΕικόνα: Jim LoScalzo/Captital Pictures/picture alliance
      Δίπλα στην «φανταστική γυναίκα» Μελόνι, όπως την αποκάλεσε ο ίδιος ο Τραμπ, θα βρίσκεται ο «τιτάνας των οικονομικών μεταρρυθμίσεων», ο πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέ Μιλέι, σκληρός εθνικιστής και φιλελεύθερος, κατά πολλούς το λατινοαμερικάνικο αντίγραφο του ίδιου του Τραμπ. Καλεσμένος είναι και ο επίσης θαυμαστής του Τραμπ Ζαΐρ Μπολσονάρο από τη Βραζιλία, ο οποίος όμως εξαιτίας των προβλημάτων του με τη δικαιοσύνη δε μπορεί να βγει εκτός συνόρων.
      Καλεσμένος είναι επίσης ο πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ Ναγίμπ Μπουκέλε, ο οποίος είναι επίσης ένας επιχειρηματίας της πολιτικής και έχει βρεθεί στο στόχαστρο της κριτικής για αυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης, περίεργες διασυνδέσεις με το οργανωμένο έγκλημα στη χώρα του, αλλά και για την απόφασή του να ανακηρύξει το Bitcoin σε επίσημο νόμισμα της χώρας. Ακόμη ο πρόεδρος του Ισημερινού Ντανιέλ Νομπόα, 37 μόλις ετών, επιχειρηματίας και αυτός από τη βιομηχανία καλλιέργειας και εξαγωγών της… μπανάνας.
      Η πρόσκληση στον ΣιΟ Τραμπ κάλεσε επίσης τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος όμως δεν μετακινείται τόσο εύκολα (και) για λόγους ασφαλείας. Αναμένεται πάντως να στείλει έναν υψηλόβαθμο εκπρόσωπό του, πιθανότατα τον υπουργό Εξωτερικών Γουάνγκ Γι, αναγνωρίζοντας την τιμή που του έγινε. Ήδη την Παρασκευή ο Τραμπ ανακοίνωσε ότι είχε μια πολύ καλή τηλεφωνική συνομιλία με τον Σι και εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι οι δυο τους θα λύσουν πολλά προβλήματα.
      Αυτό, τη στιγμή που αναμένεται το κλείσιμο του ΤικΤοκ στις ΗΠΑ την Κυριακή και ενώ παραμένουν στην μνήμη οι απειλές του Αμερικανού για υπέρμετρους δασμούς έως και 60%, σε προϊόντα από την Κίνα, ειδικά σε εκείνα του τομέα της υψηλής τεχνολογίας.
      Οι ορκωμοσίες των προέδρων είναι περισσότερο μια τελετή/ γιορτή εσωτερικού χαρακτήρα για την χώρα, οπότε η πρόσκληση ξένων ηγετών αποκτά ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα και δίνει το στίγμα των προθέσεων του Ντόναλντ Τραμπ, για το ποιους θεωρεί «φίλους ή συμμάχους» στα σχέδιά του. Εννοείται ότι στις εκδηλώσεις της Δευτέρας αναμένεται να βρεθούν σε περίοπτη θέση και οι μεγιστάνες Ίλον Μασκ, Τζεφ Μπέζος (Amazon) και Μαρκ Ζάκερμπεργκ (Meta),αλλά και κορυφαίοι επιχειρηματίες από την Ευρώπη.
      Συνολικά η οργάνωση αυτής της ιστορικής για το μέλλον των ΗΠΑ ημέρας, θυμίζει ένα μεγάλο πάρτι συνάντησης δισεκατομμυριούχων με εκπροσώπους του νεοσυντηρητικού μέχρι ακροδεξιού χώρου. Οι ανησυχίες που υπήρχαν αμέσως μετά την εκλογική νίκη του μεγιστάνα/ πολιτικού για τους ιδεολογικούς και πολιτικούς του σχεδιασμούς μάλλον ενισχύθηκαν τώρα από τις επιλογές του αυτές.
      Πηγή: dw.com
      Εν αντιθέσει με τον Μητσοτάκη παρών στην ορκωμοσία Trump o πρωθυπουργός των ΣκοπίωνΟ πρωθυπουργός [των Σκοπίων], Hristijan Mickoski, βρίσκεται από τις 19/1/2025 στις ΗΠΑ, όπου τη Δευτέρα 20/1, σύμφωνα με ανακοίνωση της κυβέρνησής του, θα παραστεί στην ορκωμοσία του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, στην Ουάσιγκτον.O Hristijan Mickoski, και η αντιπροσωπεία από [τα Σκόπια] θα παραστεί και στην τελετή με τίτλο «Φωνές Ελευθερίας» που θα πραγματοποιηθεί μετά την ορκωμοσία του Trump και την οποία διοργανώνουν οι εταιρείες «Trump Media» και «Rumble».Φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης των Σκοπίων σχολίασαν πως ο Mickoski είναι ένας από τους ευρωπαίους ηγέτες που προσκλήθηκαν για να παραστούν στην ορκωμοσία του Trump.Όπως αναφέρεται στην ίδια ανακοίνωση, ο πρωθυπουργός [των Σκοπίων] κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στις ΗΠΑ θα συναντηθεί και με αρκετά άτομα από τη νέα διοίκηση του Trump, ενώ όπως γνωστοποίησε ο ίδιος σε ανάρτησή του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης συναντήθηκε ήδη με τον επιχειρηματία, Chris Pavlovski με καταγωγή από [στα Σκόπια], ο οποίος είναι ιδιοκτήτης της πλατφόρμας «Rumble» και στην οποία μερίδιο κατέχουν επίσης ο νέος υπουργός Οικονομίας των ΗΠΑ, Howard Lutnick και ο νέος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, J.D.Vamce.Στη συνάντηση συζητήθηκε το ενδεχόμενο επενδύσεων της «Rumble» [στα Σκόπια], στον τομέα της ψηφιοποίησηςΗ περιουσία του Pavlovski υπολογίζεται από το Forbes στο 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      RUSI Institute: The Eastern Mediterranean - Cyprus and the Geopolitics of Turkish Irredentism

      Euripides Evriviades
      As Turkey asserts its ‘Blue Homeland’ doctrine, Cyprus faces mounting challenges over maritime rights and energy security in an increasingly volatile Eastern Mediterranean.
      The Eastern Mediterranean is increasingly becoming a geopolitical battleground, where competing claims over maritime rights, energy resources, and regional influence converge. The Republic of Cyprus (RoC) faces escalating challenges from Turkey’s irredentist and Neo-Ottoman agenda, epitomised by its proclaimed ‘Blue Homeland’ (Mavi Vatan) doctrine. This concept, echoing China’s ‘Blue Soil’ strategy from 2010, underscores Ankara’s ambition to assert and maintain maritime dominance in the region.
      Ankara arbitrarily claims vast swathes of the Eastern Mediterranean as Turkish (approximately 462,000 square kilometres of maritime territory) and seeks, among other things, to undermine the legally established maritime agreements of the RoC, flouting the principles enshrined in the United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS). The distinguished Turkish journalist Cengiz Çandar has aptly described the ‘Blue Homeland’ as a recipe for ‘perpetual conflict’ in the Eastern Mediterranean.
      In certain ways, the doctrine also echoes aspects of the Nazi concept of Lebensraum, particularly in its territorial expansionism and its use of historical narratives to justify far-reaching claims. This alignment is further underscored by former Turkish Prime Minister Ahmet Davutoğlu’s book Strategic Depth.
      Over the years, Cyprus has delineated its Exclusive Economic Zone (EEZ) under UNCLOS, signing agreements with Egypt (2003), Lebanon (2007) and Israel (2010). Yet, Turkey refuses to recognise these agreements or UNCLOS itself, engaging instead in arbitrary and destabilising actions. Recent press reports that Ankara plans to negotiate an EEZ agreement with the de facto Syrian regime that grew out of Al-Qa’ida – and whose forces Ankara armed and trained through the well-known ‘Turkish Jihadist Highway’– and not the people of Syria, mirror its arbitrary 2019 Memorandum of Understanding (MoU) with Libya. These Turkish manoeuvres are part of an aggressive strategy to marginalise Cyprus, disrupt regional energy initiatives, and assert dominance over the Eastern Mediterranean.Turkey’s Maritime Playbook: A Pattern of Expansion
      The Turkish MoU with Libya established an arbitrary maritime boundary that disregards the rights of Greek islands such as Rhodes, Crete and Karpathos. While legally invalid, the agreement sought to pre-empt a potential delimitation between Greece and Libya, redefine the maritime geography of the Eastern Mediterranean in Ankara’s favour, and disrupt the natural alignment of EEZs between Cyprus and Greece – alignments essential for regional energy projects.
      Ankara now seems intent on replicating this Libya strategy with Syria. By pursuing a potential EEZ agreement with Damascus, Turkey aims to pre-empt a Cyprus–Syria delimitation, thereby undermining the legitimate maritime rights of the Cypriot state. Moreover, Ankara seeks to elevate the status of the Turkish-occupied northern part of Cyprus, the so-called ‘TRNC’ which the European Court of Human Rights has described as its ‘subordinate local administration’. These nebulous tactics are designed to legitimise Turkey’s occupation of northern Cyprus. One of the goals of the Erdoğan regime is the signing of a maritime agreement with Egypt that would effectively ‘erase’ the Cypriot state as a player in the Eastern Mediterranean.
      Energy Security at Risk and Turkey's Broader Geopolitical Strategy
      The hydrocarbon reserves of the Eastern Mediterranean are not only vital for Europe’s energy diversification but also crucial for regional economic stability and cooperation. As Europe seeks to reduce its reliance on Russian gas, these reserves offer a critical alternative that strengthens energy security while fostering partnerships between producing and consuming countries.
      Ankara’s expansionist agenda challenges not only Cyprus but also the fundamental principles of international law that govern maritime rules
      Turkey’s unpredictable behaviour and its aggressive policies, often at odds with Western interests, threaten to derail these efforts. By contesting existing maritime agreements, creating faits accomplis, fostering instability, and attempting to deter vital investment in energy infrastructure, Ankara undermines both the energy goals of Europe and the Eastern Mediterranean’s regional economic potential. Its attempts to dominate transit corridors risk positioning Turkey as an energy gatekeeper, granting it disproportionate control over the flow of energy to Europe – a scenario that would compromise regional and global energy security.
      The hydrocarbon reserves of the Eastern Mediterranean, therefore, represent more than a path to energy independence. They offer an opportunity to establish a framework of regional cooperation rooted in mutual benefit and adherence to international law, in the same way that coal and steel did for Europe. In stark contrast, the irredentist policies of Ankara point in the opposite direction. Allowing Turkey to become an energy hegemon in the Eastern Mediterranean would be a clear recipe for instability and conflict. It behooves Europe to resist the retrograde ambitions of Ankara.
      Turkey’s expansionist agenda violates established international legal norms, bypasses multilateral frameworks, and relies on bilateral agreements with client states like Libya – and potentially Syria – to establish supremacy in the region.
      Additionally, the occupation of northern Cyprus provides Ankara with further leverage. By exploiting its ‘subordinate local administration’, Turkey is attempting to justify unauthorised drilling activities within the EEZ of the RoC. However, under international law, the RoC encompasses the entire island, including the occupied north (with the exception of the two British bases). Turkey’s actions not only violate the sovereignty of the RoC but are inherently destabilising for the region.
      The Stakes for Europe
      Ankara’s expansionist agenda challenges not only the RoC but also the fundamental principles of international law that govern maritime rules. Regional energy initiatives are vital for the economic stability of countries like Cyprus, Greece, Israel, Egypt, Jordan, the Palestinian Authority and Lebanon, as well as for the broader energy diversification and ultimately the security of Europe. By disrupting these efforts, Turkey undermines regional cooperation and weakens the ability of the EU and the US to stabilise the strategic region of the Eastern Mediterranean.
      Beyond the region, Turkey’s behaviour sets a dangerous precedent. If left unchecked, it could embolden other states to disregard international norms, fostering instability in maritime regions across the globe. The consequences extend far beyond the Eastern Mediterranean, threatening the global maritime order that underpins peaceful cooperation and security.
      The Strategic Response of Cyprus
      In response to Turkish irredentism, Cyprus is implementing a comprehensive strategy that integrates regional partnerships, international engagement, legal action, and investments in energy and security. Strengthening ties with key partners such as Egypt, Greece, Israel and Lebanon, Cyprus leverages frameworks like the Eastern Mediterranean Gas Forum (comprising Cyprus, Egypt, France, Greece, Israel, Italy, Jordan and Palestine) to foster regional solidarity and cooperation on energy development. The Forum welcomes all Mediterranean states willing to accept the relevant established norms.
      On the global stage, Cyprus utilises its positions in the EU and the UN to protect and advance its legitimate interests, pushing where appropriate for targeted sanctions against Ankara’s arbitrary policies. Nicosia also engages with the US, the UK, France and other states in highlighting the strategic importance of the Eastern Mediterranean for regional stability and the energy security of Europe.
      Cyprus’ Strategic Response in Relation to the UK
      In particular, Cypriot-UK relations have been highlighted recently by the visit of Prime Minister Keir Starmer, the first in over five decades. Historically, the UK has enjoyed an unprecedented role in Cyprus. The presence of its two military bases – the largest outside the UK – provides London with a strategic foothold in the region that it would not otherwise have had after the withdrawal from east of Suez. This role is contingent upon Cypriot cooperation in a number of areas, which has been freely given. However, Turkish irredentism in the Eastern Mediterranean places the UK’s role in jeopardy as well.
      Discussions during Starmer’s visit to Cyprus covered key areas such as security, energy and regional stability, underscoring the potential for a robust strategic partnership that aligns UK and RoC interests. As Cyprus confronts Turkish attempts to undermine its sovereignty and maritime rights, closer collaboration with the UK offers a potentially effective pathway to amplify its efforts in countering unilateral and destabilising actions in the region.
      The timing of the visit is particularly significant. Cyprus is actively leveraging its position as a member of the EU and a reliable, predictable and dependable partner in the Eastern Mediterranean. Enhanced UK engagement can support Cyprus’ broader strategy to uphold international law, resist Turkish expansionism, and ensure stability in the region. With London seeking to maintain influence post-Brexit, the alignment of strategic interests opens opportunities for cooperation on critical issues such as maritime governance, countering Turkish faits accomplis, and safeguarding energy security in the Eastern Mediterranean.
      If Turkey’s actions succeed, they will embolden other states to flout international treaties and agreements, undermining the global order that safeguards peace and security
      The UK’s role as a Guarantor Power under the 1960 Treaty of Guarantee obligates it to protect Cyprus’ independence, sovereignty and territorial integrity. While this role has historically been viewed with scepticism, the evolving geopolitical environment offers an opportunity for the UK to reaffirm its commitment to regional stability and international law. By actively supporting Cyprus in countering Turkish irredentism, the UK will not only strengthen its credibility as a key player in the region, but also help uphold the rules-based international order that underpins peace and security in the Eastern Mediterranean. It therefore befits London to ensure that Ankara understands that power politics and blackmail have no place in the region.
      The RoC is also reinforcing ties with energy companies operating in its EEZ to ensure continued investment. Simultaneously, Nicosia is accelerating the development of liquefied natural gas facilities, providing alternatives to contested and monopolistic pipeline routes and positioning itself as a reliable and predictable supplier for the energy diversification efforts of Europe.
      Cyprus continues to assert its maritime rights under UNCLOS and stands ready to challenge any Turkey–Syria agreement that violates international norms, politically and through legal channels. At the same time, it remains open to diplomacy with Syria, emphasising the long-term benefits of cooperation rooted in the rule of law and in the longstanding and amicable relations between the two states.
      Conclusion
      The purported EEZ negotiations between Ankara and Damascus underscore Turkey’s intent to reshape the Eastern Mediterranean in its favour, employing a zero-sum approach. A maritime agreement with Syria will not of course be easy to achieve. The de facto regime in Syria may be a Sunni Islamic one and seemingly a comrade-in-arms with Erdoğan’s administration. But Syria was historically the birthplace of Arab nationalism that found expression and success against the Ottoman Empire. And in this context, a matter that remains unresolved is the 1939 annexation of the Sanjak of Alexandretta, renamed Hatay by Ankara.
      For Cyprus, the issue is not merely about defending its maritime boundaries; it is an existential struggle about the core of its sovereignty and its legitimate standing in the region. But it is also clear that the stakes extend far beyond Cyprus.
      If Turkey’s actions succeed, they will embolden other states to flout international treaties and agreements, undermining the global order that safeguards peace and security. The challenge posed by revisionist states is not new. But the critical question remains: how will the international community respond to such arbitrariness and defiance of established norms? Cyprus, for its part, refuses to become the satrapy of any power, standing firm in defence of its sovereignty and the principles of international law.
      Source: https://www.rusi.org/explore-our-research/publications/commentary/eastern-mediterranean-cyprus-and-geopolitics-turkish-irredentism
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Α. Ιτιμούδης: Ο επόμενος γύρος στη Συρία μεταξύ Τουρκίας-Κούρδων-Σ. Αραβίας-Ισραήλ

      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η εικοσαετής ιρανο-ρωσική συμφωνία και η αναδυμένη HYPERPOWER

      Τι προσφέρει στους δύο η συμφωνία Ρωσίας-Ιράν
      Η εικοσαετής ιρανο-ρωσική συμφωνία στρατηγικής και αμυντικής συνεργασίας που υπογράφτηκε στις 17/01/25 από τους προέδρους Πεζεσκιάν και Πούτιν αποτελεί ακόμη ένα γεγονός τεκτονικής σημασίας της τρέχουσας γεωπολιτικής συγκυρίας για τους εξής λόγους.
      Πρώτον, θεμελιώνεται έτι περαιτέρω το ενιαίο σύμπλοκο των χερσαίων ευρασιατικών δυνάμεων, σε συνδυασμό με την εικοσαετή συμφωνία ενεργειακής και οικονομικής συνεργασίας που υπέγραψε το Ιράν με την Κίνα το 2020 όπως και την περσινή είσοδο του Ιράν στο συνασπισμό των BRICS, σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, το σύμπλοκο αυτό διαθέτει πακτωλό φυσικών πόρων, απεριόριστο εργατικό δυναμικό, καθώς και τεχνολογική και οικονομική κυρίαρχη αθροιστικά ισχύ, σύμφωνα με διάφορους σχετικούς ενδείκτες, ενώ γεωγραφικά η επιρροή του απλώνεται στο μεγαλύτερο τμήμα της Ευρασίας.
      Παράλληλα, συνδέονται στενά με το σύμπλοκο αυτό, αν και δεν περιλαμβάνονται – ακόμη – στο σκληρό πυρήνα του, και έτεροι σημαίνοντες δρώντες του ευρασιατικού συστήματος, όπως η Ινδία στο οικονομικό και η Βόρεια Κορέα στο στρατιωτικό πεδίο. Η δε Ινδία ειδικότερα αποτελεί, επίσης, ένα από τα πρώτα και κυριότερα μέλη των BRICS, ενώ τηρεί άριστες σχέσεις και εκτεταμένη συνεργασία τόσο με τη Ρωσία όσο και με το Ιράν.
      Το πανίσχυρο αυτό γεωπολιτικό σύμπλοκο, ακόμη κι αν θεαθεί ως μια «χαλαρή» συνομοσπονδία μεταξύ των ανωτέρω δυνάμεων του ανατολικού ημισφαιρίου, διέπεται συνολικά από μια δυναμική ευρύτερη από αυτή της πάλαι ποτέ Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της μετέπειτα Σοβιετικής Ένωσης, και δύναται να αποτελέσει κατά την ομολογία εξεχόντων γεωπολιτικών αναλυτών την πρώτη υπέρ-υπερδύναμη (hyperpower) της ιστορίας.
      Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πού το πάει ο Τραμπ, η Διώρυγα του Παναμά και το «τόξο της Μεσογείου»
      Γιάννος Χαραλαμπίδης
      Τα κάλλη της Γροιλανδίας και ο καβγάς για παγκόσμια ηγεμονία - Η «κινεζική εισβολή», η ρωσική αρκούδα της Ανταρκτικής και η τουρκική ανάσχεση (ΒΙΝΤΕΟ)
      Πού το πάει ο Τραμπ, η Διώρυγα του Παναμά και το «τόξο της Μεσογείου»
      Τα πολλαπλά κάλλη του νησιού της Γροιλανδίας την καθιστούν μήλον της Έριδος, αφού το λιώσιμο των πάγων, η αναδιάρθρωση και αναδιάταξη των μεγάλων δυνάμεων, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, δημιουργούν νέες γεωπολιτικές συνθήκες στο παγκόσμιο σύστημα, που είναι συναφείς με την οικονομία, το εμπόριο, τις θαλάσσιες οδούς και ενίοτε τα θέματα της ασφάλειας.
      Αγορά και συμφέροντα
      Οι δηλώσεις του Προέδρου Τραμπ για το καθεστώς της Γροιλανδίας, προτού αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά του στις 22 του μήνα, έβαλαν φωτιές στους πάγους της Ανταρκτικής και στις σχέσεις του με τη Ρωσία, την Κίνα και την ΕΕ. Το λιώσιμο των πάγων ως αποτέλεσμα των κλιματικών αλλαγών επιτρέπει δρομολόγια μεταξύ Ασίας, Ευρώπης και Βορείου Αμερικής κατά τη χειμερινή περίοδο. Ταυτοχρόνως, υπάρχει μια συνεχής εμπλοκή της Κίνας, κυρίως στο εμπορικό και κατ’ επέκτασιν στο οικονομικό πεδίο, σε συνεργασία με τη Ρωσία, η οποία ενισχύεται στην Αρκτική ακόμη και στρατιωτικά. Και οι εξελίξεις αυτές θέτουν τις ΗΠΑ σε συναγερμό. Απειλούνται τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και η πρωτοκαθεδρία τους. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι, από το 2019, ο Πρόεδρος Τραμπ είχε προτείνει την αγορά της Γροιλανδίας, η οποία είναι, ειρήσθω εν παρόδω, πλουσιότατη σε πρώτες ύλες. Η εκμετάλλευση του πλούτου της Γροιλανδίας εμπίπτει στην πρακτική του ανταγωνισμού μεταξύ των τριών μεγάλων δυνάμεων σε ένα πολυπολικό σύστημα. Και εγείρει εκ των πραγμάτων ζητήματα ασφάλειας.
      Ο χάρτης δείχνει το βορειοδυτικό και το βορειοανατολικό πέρασμα από τη Βερίγγειο Θάλασσα, αλλά και τη σημασία της Γροιλανδίας που βρίσκεται μεταξύ των δυο σημαντικών περασμάτων. Πρόκειται για τα περάσματα που σχηματίζονται μεταξύ Μ. Βρετανίας, Ισλανδίας και Γροιλανδίας. Είναι, δε, σημαντική εκ των πραγμάτων η γεωπολιτική θέση του Καναδά.
      Ο πλούτος της Γροιλανδίας
      Γιατί είναι τόσο σημαντική η Γροιλανδία; Για τους εξής, μεταξύ άλλων, λόγους:• Για τις παλαιές και νέες θαλάσσιες οδούς, λόγω του λιωσίματος των πάγων, από την Αρκτική που ενώνουν την Ευρώπη με την Ασία και τη Βόρεια Αμερική.• Για τα πλούσια κοιτάσματα ορυκτών, από σίδηρο ώς ουράνιο, με τις πηγές του πετρελαίου να φτάνουν στο 13% παγκοσμίως και του φυσικού αερίου στο 35%. Το λιώσιμο των πάγων επιτρέπει τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και καθιστά ακόμη πιο κατοικήσιμη τη Γροιλανδία.• Η σημαντική γεωπολιτική και γεωστρατηγική της θέση είναι συνδεδεμένη με θέματα οικονομίας, εμπορίου και ασφάλειας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και δη των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ρωσίας. Συνιστά, εκτός των άλλων, ένα από τα δυο ναυτικά, εμπορικά και στρατιωτικά περάσματα που δημιουργούνται μεταξύ του Ην. Βασιλείου, της Ισλανδίας και της ίδιας της Γροιλανδίας.ΗΠΑ και Βάσεις
      Οι ΗΠΑ διαθέτουν Βάσεις στη Γροιλανδία από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ από το ’60 ώς το ’66 ανέπτυξαν και πυρηνικά όπλα σε υπόγειες, κάτω από το χιόνι, εγκαταστάσεις. Το “Project Iceworm” πάγωσε, λόγω κινδύνων. Γίνεται λόγος ακόμη και για πυρηνικό ατύχημα με επιπτώσεις στο περιβάλλον. Μέσω της Γροιλανδίας οι ΗΠΑ λειτουργούν: Α) Μετεωρολογικό Κέντρο, που είναι σημαντικό, για ναυτιλιακούς, εμπορικούς και στρατιωτικούς σκοπούς. Β) Συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης για βαλλιστικούς και άλλους πυραύλους, τύπου «Κρουζ», που είναι δυνατό να εκτοξεύονται από τη Ρωσία ή από άλλου. Γ) Τη διαστημική Βάση Pittuffik (στα βορειοδυτικά). Δ) Η ανάσχεση των ΗΠΑ έναντι Ρωσίας και Κίνας στον εμπορικό, οικονομικό και στρατιωτικό ανταγωνισμό της παγκόσμιας ηγεμονίας και δη των σημαντικών στρατηγικών - γεωπολιτικών σημείων (chokepoints). Η ανάσχεση έναντι της Ρωσίας έχει ιδιαίτερο στρατιωτικό χαρακτήρα, λόγω της εγγύτητας μεταξύ των δυο χωρών και των διαφόρων κινήσεων στις οποίες προέβη η Μόσχα (βλέπε παρακάτω).Ο χάρτης αποτυπώνει τα πλεονεκτήματα που έχει η εμπορική ναυτιλία και η παγκόσμια οικονομία από τα δρομολόγια μέσω Αρκτικών οδών για τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Ιαπωνία, την Κίνα, καθώς και την Ευρώπη. Για παράδειγμα, ένα δρομολόγιο από Νέα Υόρκη μέσω Παναμά προς Τόκιο είναι 18.200 χιλιόμετρα και άλλα 2.000 χιλιόμετρα ώς την Κίνα, δηλαδή 20.200 χιλιόμετρα. Αντιθέτως, εάν το ίδιο πλοίο ακολουθήσει πορεία από τον Βερίγγειο Πορθμό καλύπτει 14.000 χιλιόμετρα ώς το Τόκιο και 16.000 χιλιόμετρα ώς την Κίνα. Από τη Σανγκάη στο Ρότερνταμ μέσω Αρκτικού είναι 15.000 χιλιόμετρα, ενώ μέσω Σουέζ 19.000 χιλιόμετρα και από Τόκιο 21.000 χιλιόμετρα.
      Τα φυλάκια της Ρωσίας
      Η Ρωσία ανακάμπτει και μπαίνει δυναμικά στην παγκόσμια σκηνή με τις εξής κινήσεις στην περιοχή της Γροιλανδίας και του Ανταρκτικού: Πρώτο, επανδρώνει εκ νέου 50 λιμάνια και αεροδρόμια στην Αρκτική. Δεύτερο, από το 2024 ενεργοποιεί 475 οχυρά που διατηρούσε στην περιοχή κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Τρίτο, πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, διενήργησε το 2020 ασκήσεις στη Βερίγγειο Θάλασσα. Εκεί όπου συνορεύει στον Αρκτικό με τις ΗΠΑ και μπορεί όποιος έχει ισχύ να ελέγχει το βορειοδυτικό και το βορειοανατολικό πέρασμα και τα βασικά θαλάσσια δρομολόγια μέσω Αρκτικής. Το 2021 η Ρωσία, λόγω του ότι δεν ήταν τόσο ψυχρό έτος, χρησιμοποίησε την οδό της Αρκτικής κατά τη χειμερινή περίοδο χωρίς να χρησιμοποιήσει παγοθραυστικά. Τι επόμενες χρονιές η κατάσταση δεν ήταν η ίδια. Ούτως ή άλλως η Ρωσία έχει φτιάξει πλέον μεγάλα παγοθραυστικά, έναν ιδιαίτερο στόλο, για να έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί την οδό του Ανταρκτικού κατά τη χειμερινή περίοδο περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν.
      Οι επενδύσεις της Κίνας και το ουράνιο
      Ανάλογο στόλο έχει δημιουργήσει και η Κίνα, η οποία διαθέτει σύγχρονα παγοθραυστικά και συνεργάζεται με τη Ρωσία. Από το 2012 ώς το 2017 έχει επενδύσει σε οκτώ περιοχές της Αρκτικής ποσό της τάξης των 450 δις δολαρίων. Ταυτοχρόνως, η Κίνα με τις επενδύσεις της: 1) Έχει εμπλακεί ενεργά στη βιομηχανία σιδήρου και στην εκμετάλλευση ουρανίου στη Γροιλανδία. 2) Έχει ποντίσει καλώδια και έχει αναπτύξει άλλες εγκαταστάσεις στο πλαίσιο του κυβερνοχώρου, σε μια προσπάθεια ελέγχου της περιοχής για να δημιουργήσει δικές της συνθήκες ασφάλειας, αφού οι επενδύσεις της είναι συναφείς με το γεγονός ότι με τον δρόμο της Αρκτικής κερδίζει χρόνο και χρήμα. Αυξάνει την ανταγωνιστικότητά της.
      Η Διώρυγα του Παναμά
      Καθόλου τυχαία δεν είναι η κινεζική εμπλοκή στο Κανάλι ή Διώρυγα του Παναμά και οι ανησυχίες και οι προειδοποιήσεις του Τραμπ, προτού αναλάβει την εξουσία. Είναι ένα άλλο στρατηγικό και γεωπολιτικό σημείο, το οποίο έφτιαξαν οι ΗΠΑ για δικούς τους στρατιωτικούς και οικονομικούς - εμπορικούς σκοπούς στη «δική τους Ήπειρο», αλλά τώρα διαπιστώνουν την κινεζική απειλή στην περιοχή τους μέσω επενδύσεως. Η Διώρυγα του Παναμά είναι το δεύτερο μετά το Σουέζ σημείο μεταφοράς εμπορευμάτων, αφού, εκτός των άλλων, ενώνει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό και μπορούν να το διασχίζουν περί τα 50 πλοία την ημέρα.
      Δυο κινεζικές εταιρείες, η Landbridge Group και η CK Hutchison Holdings, με έδρα το Χονγκ Κονγκ , έχουν αναλάβει τη λειτουργία των λιμανιών στις δυο εισόδους του καναλιού. Αυτή η παρουσία προκαλεί ανησυχίες στις ΗΠΑ. Ότι, δηλαδή, οι υποδομές αυτές μπορούν να έχουν διπλή χρήση, ακόμη και στρατιωτική, εκτός της οικονομικής και εμπορικής επιρροής που αποκτά η Κίνα στον Παναμά και στη Λατινική Αμερική. Από την άλλη, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να ασκούν σημαντική επιρροή επί του Παναμά, ως ο κύριος χρήστης, που είναι η Αμερική, της Διώρυγας, συνιστώντας τον κύριο πάροχο άμεσων ξένων επενδύσεων στον Παναμά που φτάνει το ποσό των 3,8 δις δολαρίων ετησίως.Τα κεκτημένα
      Πρόσθετα, οι ΗΠΑ θεωρούν ότι έχουν κεκτημένα δικαιώματα επί της Διώρυγας του Παναμά, διότι: Α) Το 1903 οι ΗΠΑ υποστήριξαν την ανεξαρτησία του Παναμά, με τον Πρόεδρο Θιοντόρ Ρούσβελτ να εφαρμόζει στην πράξη τη «διπλωματία των κανονιοφόρων» για ν’ αποτρέψει τους Κολομβιανούς που αντιδρούσαν. Ως αντάλλαγμα για τη στήριξή τους προς τον Παναμά, οι ΗΠΑ πήραν τη Συνθήκη Hay-Bunau-Varilla. Η Συνθήκη αυτή παρείχε στις ΗΠΑ διαρκή έλεγχο επί ενός καναλιού με πλάτος τότε δέκα μιλίων. Το αντίτιμο ήταν δέκα εκατομμύρια δολάρια και 250.000 δολάρια κατ’ έτος. Το κανάλι που φτιάχτηκε από τις ΗΠΑ στη συνέχεια είναι μεν δείγμα αξιόλογης μηχανικής, αλλά η συμφωνία τού 1903 πυροδότησε κατά καιρούς αντιδράσεις ως προς τις παραβιάσεις της κυριαρχίας του Παναμά. Το 1997, σε μια κίνηση καλής θελήσεως, ο Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ προχώρησε στην υπογραφή δυο νέων Συνθηκών με τον Παναμά, για να βελτιώσει τις σχέσεις των δυο χωρών. Η μια προνοούσε τη μεταφορά της κυριαρχίας της Διώρυγας στον Παναμά με το τέλος της χιλιετίας και η δεύτερη τη μόνιμη ουδετερότητα του καθεστώτος του Καναλιού. Η Γερουσία επικύρωσε τη διπλή συμφωνία στις 31 Δεκεμβρίου 1999.
      Το τόξο της Μεσογείου, η Τουρκία, η Κύπρος και η Ελλάδα
      Προφανώς, είναι αυτήν τη συμφωνία που δεν μπορεί να χωνέψει ο Τραμπ, του οποίου η πολιτική ανάσχεσης προς την Κίνα δεν σταματά στη Γροιλανδία ή στον Παναμά. Θέλει να ανασχέσει την Κίνα και τη Ρωσία στη γειτονιά τους. Από το 2018 η Κίνα υποσχέθηκε, εκτός των άλλων, τη δημιουργία του «Πολικού Δρόμου του Μεταξιού» ως συμπληρωματικού εκείνου του Μεταξιού προς την Ευρώπη τόσο επί του εδάφους όσο και στη θάλασσα. Πρόκειται για άλλη μια κίνηση ενόψει του 2030, έτος κατά το οποίο οι οικονομικές προβλέψεις θέλουν την Κίνα να ξεπερνά στην παγκόσμια κατάταξη τις ΗΠΑ. Σε αυτόν τον Θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού εμπίπτει και Κύπρος, λόγω της εγγύτητάς της με το Σουέζ, αλλά και για τους εξής πρόσθετους λόγους: 1. Θαλάσσιες οδοί προς Αλεξανδρέττα, Αιγαίο και Κρήτη και από εκεί προς το Γιβραλτάρ. 2. Πέρασμα για Ευρώπη, Ασία και Αφρική.Αυτός ο παγκόσμιος χάρτης αποτυπώνει με τη μαύρη συνεχή γραμμή, με τη μορφή τόξου, την ανάσχεση των ΗΠΑ έναντι της Κίνας και της Ρωσίας. Σημαντικός είναι ο ρόλος της Τουρκίας για την αποτροπή της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα και της Κίνας μέσω των τουρκογενών χωρών τις οποίες ελέγχει η Άγκυρα. Στον χάρτη αποτυπώνονται με κόκκινες κουκκίδες σημαντικά chokepoints, μεταξύ των οποίων εκείνο του Παναμά, καθώς και του Σουέζ. Η Κύπρος και η περιοχή μας εμφανίζει εκ των πραγμάτων παγκόσμιο γεωπολιτικό ενδιαφέρον ως πέρασμα μεταξύ τριών Ηπείρων (Ευρώπη, Αφρική και Ασία). Καθόλου τυχαία δεν είναι η τουρκική Γαλάζια Πατρίδα ως τμήμα της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που στοχεύει στον έλεγχο θαλάσσιων οδών από και προς το Σουέζ και το Αιγαίο για τα δρομολόγια από και προς τη Μαύρη Θάλασσα. Εκ των πραγμάτων, το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα από την Ελλάδα στην Κύπρο με προέκταση στο Ισραήλ αποδεικνύεται μια σταθερή γεωπολιτική αξία και αποτροπή στον τουρκικό επεκτατισμό. Πλην, όμως, οι ηγεσίες μας δεν θέλουν να το αντιληφθούν…
      Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ΗΠΑ θεωρούν σημαντική την Τουρκία. Διότι, αφενός είναι η μόνη χώρα, και δη του ΝΑΤΟ, που έχει την ισχύ σε μιαν αποτρεπτική έναντι της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα απειλή και μέσω των τουρκογενών χωρών έναντι της Κίνας. Σημαντικό είναι το τόξο από τη Θράκη ώς την Κύπρο, στην περιφέρεια δηλαδή της κύριας ανάσχεσης, που είναι συναφής με τις θαλάσσιες οδούς και τον Δρόμο του Μεταξιού. Η Τουρκία αντιλαμβάνεται το σκηνικό και θέλει τον έλεγχο και της Κύπρου και του Αιγαίου για να είναι ο πολυτιμότερος σύμμαχος των ΗΠΑ. Και η θέση της αυτή ενισχύεται από την αδυναμία Κύπρου και Ελλάδας να ελέγξουν τον χώρο αυτό στο πλαίσιο του Δόγματος και της επέκτασής του προς το Ισραήλ, που διατηρεί σχέσεις Αθήνας - Σπάρτης με την Τουρκία.
      Η Ευρώπη μακράν…
      Όσο δε για τη Γροιλανδία, το μήλον της Έριδος, έχει κατοίκους της τάξης των 57 χιλιάδων και υπάρχουν τάσεις για να φύγει από το Βασίλειο της Δανίας και να ανεξαρτητοποιηθεί. Βλέπει τα οφέλη της να αυξάνονται. Το ίδιο όμως συμβαίνει με τους κινδύνους. Και εδώ είναι που επενδύει ο Τραμπ. Ότι, δηλαδή, οι ΗΠΑ είναι αυτές που θα προσφέρουν ασφάλεια στη Γροιλανδία είτε την αγοράσουν κανονικά είτε διά της πλαγίας οδού… Τώρα τι μπορεί να πει κάποιος για τους Ευρωπαίους; Αδύναμοι και ως ΕΕ και ως κράτη περιμένουν τις αποφάσεις και δη τους δασμούς του Τραμπ. Κείται μακράν η Γροιλανδία…
      Πηγή: simerini.sigmalive.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 19.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ομοσπονδιακή λύση = διχοτόμηση
      Σπέσιαλ Μπράντς: Οι τουρκοκυπριακές επιδιώξεις διχοτόμησης  - Ομοσπονδία προετοιμασία   εξελισσόμενης διχοτόμησης
      γράφει η Φανούλα Αργυρού*
      Σε συνέχεια του άρθρου μου στη έντυπη «Σημερινή » 12.1.2025. *
      Κατασκεύαζαν βόμβες
      Έκθεση 31/8/1957. ‘Έκρηξη σε σπίτι προαστίου της Λευκωσίας. Τραυματίστηκαν 4 Τουρκοκύπριοι σοβαρά, ένας εκ των οποίων πέθανε. Έρευνα φανέρωσε ποσότητα βομβών και μηχανισμό κατασκευής βομβών. ΄Ολα έδειχναν ότι Τούρκοι φοιτητές κατασκεύαζαν βόμβες, για να χρησιμοποιούνταν από την ΒΟΛΚΑΝ.
      Ο Σύνδεσμος Αποφοίτων του τουρκικού γυμνασίου (Λισέ) σε συνεργασία με το κόμμα «Η Κύπρος είναι τουρκική» διοργάνωναν γιορτή για τις 9 Σεπτεμβρίου, μέρα που η Λευκωσία κατακτήθηκε από τους Τούρκους το 1571, και την ίδια μέρα το 1923, οι Τούρκοι κέρδισαν τη μάχη στη Σμύρνη εναντίον των Ελλήνων.
      Στις 13/10/1957 ο Δρ. Κουτσιούκ στο χωριό Γαλάτα διακήρυξε τη γνωστή του γραμμή « διχοτόμηση η μόνη λύση»…
      1958
      Λαθραία όπλα με την κάλυψη των Βρετανών
      Μεγάλη ποσότητα πιστολιών έφθασε στην Αμμόχωστος μέσω Ιταλίας σε τουρκικό πλοιάριο. (Η έκθεση (Επαρχιακής Διοίκησης Αμμοχώστου Ιανουάριος 1958) δεν αναφέρει τίποτα για κατάσχεση και εννοείται ότι τα όπλα δόθηκαν στους Τούρκους ανενόχλητα όπως και σε άλλες περιπτώσεις).
      Προβοκάτορες από τη Λευκωσία οργάνωσαν διαμαρτυρία στην παλαιά πόλη στις 21/1/1958 με κάπου 150-700 άτομα, φωνάζοντας συνθήματα όπως «διχοτόμηση και μόνο διχοτόμηση», «θυμηθείτε τα Δαρδανέλια», «ο κυβερνήτης είναι φιλο-Έλληνας»…Την ίδια εκδήλωση επανέλαβαν στις 26 και 27 Ιανουαρίου, όταν ψιθυρίστηκε ότι η Βρετανία δέχθηκε την διχοτόμηση, με τον όχλο να χορεύει στην κεντρική πλατεία. (΄Ήταν τότε που ο διχοτόμος Σερ Χιού Φούτ είχε ετοιμάσει το τριχοτομικό του σχέδιο προσαρμοσμένο στα μέτρα του Δρ. Νιχάτ Ερίμ ο οποίος τον Ιανουάριο του 1958 είχε σχετικές επαφές και διαπραγματεύσεις στο Λονδίνο με το Φόρειν ΄Οφις. Το Σχέδιο Φούτ αργότερα εμφανίστηκε ως «σχέδιο Μακμίλλαν»).
      Τουρκοκύπριοι λιθοβολούν και πυρπολούν ελληνικές περιουσίεςΗ Πλατεία Ατατούρκ (σήμερα ονομαζόμενη Πλατεία Sarayonu) στη κατεχόμενη Λευκωσία
      Στις 27/1/1958, ομάδα από 30 νεαρούς τοποθέτησαν τουρκικές σημαίες στην Πλατεία Ατατούρκ, στην Λευκωσία, διαλύθηκαν από την αστυνομία αλλά επέστρεψαν και ένας αστυνομικός κτυπήθηκε από διαδηλωτή. Ο όχλος εμπόδισε την αστυνομία από το να συλλάβει τον ένοχο… συγκεντρώθηκε πλήθος και λιθοβολήθηκαν οχήματα της αστυνομίας, η αστυνομία να χρησιμοποίησε δακρυγόνα και ρόπαλα. Ο όχλος ανασυγκροτήθηκε και την επομένη έβαλαν φωτιά σε οχήματα της αστυνομίας και λιθοβόλησαν και πάλι. Δύο Τουρκοκύπριοι κτυπήθηκαν από Λαντ Ρόβερ της αστυνομίας οι οποίοι αργότερα υπέκυψαν στα τραύματά τους. Μεγάλο γκαράζ στην πύλη Κερύνειας ιδιοκτησία Ελληνοκύπριου έγινε ολοκαύτωμα του πυρός και αριθμός αυτοκινήτων καταστράφηκε ολοσχερώς. Το εργοστάσιο κατασκευής τσιγάρων Ardath επίσης πήρε φωτιά. Επιβλήθηκε κατ΄οίκον περιορισμός και ο τουρκικός τομέας της Λευκωσίας αποκλείσθηκε.
      Στις 28/1/1958 Τουρκοκύπριοι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τα σώματα ασφαλείας. Μία μοτοσυκλέτα δεν σταμάτησε σε στρατιωτικό μπλόκο, πυροβόλησαν τα σώματα ασφαλείας…
      Στην Αμμόχωστο ομάδα Τουρκοκυπρίων προσπάθησε να παραβιάσει τον κατ’ οίκον περιορισμό, πυροβόλησαν τα σώματα ασφαλείας δολοφονήθηκαν δύο Τουρκοκύπριοι…
      Οι Τουρκοκύπριοι μουχτάρηδες διατάχθηκαν να παραιτηθούν και ότι η παθητική αντίσταση ήταν το καλύτερο όπλο… Το φυλλάδιο κυκλοφόρησε στα τουρκικά στις 31.1.1958 με παρόμοια στην Αμμόχωστο, Κερύνεια, Λάπηθο, Πόλη και Γιαλιά (χωριό της Πάφου). Ο μουχτάρης της Καντούς παραιτήθηκε. Ακολούθησαν «εθελοντικές» παραιτήσεις… (Την έκθεση υπογράφει ο A. F. Thomson, Chief Superintendent of Police, for assistant Chief Constable).
      Μασκοφόροι εκβιάζουν Τουρκοκύπριους μουχτάρηδες και αζάδες
      3/2/1958 έξι οπλισμένοι μασκοφόροι διέταξαν το μουχτάρη του Ξερού να τους δώσει τη σφραγίδα και το έμβλημα του.
      4/2/1958 , ένας μασκοφόρος επισκέφθηκε το κλάπ ΠΕΚ στο χωριό Πύλα και παρέδωσε επιστολή στον μουχτάρη να δώσει την σφραγίδα και το έμβλημα του.
      7/2/1958 τρείς μασκοφόροι ο ένας με πιστόλι, απαίτησαν από το μουχτάρη στο Βουνί να τους παραδώσει την σφραγίδα του γραφείου του.
      10/2/1958 τρεις μασκοφόροι, κυνηγετικά όπλα, μπήκαν στο σπίτι του μουχτάρη στο Σκουλλή και πήραν τη σφραγίδα και το έμβλημα του.
      11/2/1958 δύο μασκοφόροι οπλισμένοι πήραν την σφραγίδα και το έμβλημα του μουχτάρη της Κυπερούντας.
      11/2/1958 δύο μασκοφόροι μπήκαν σ΄ένα καφενείο περιοχή Γαληνής/Λεύκας, και διέταξαν τον μουχτάρη, που ήταν παρόν, να παραδώσει τη σφραγίδα του γραφείου του.
      12/2/1958 , στο Κολόσσι, δύο οπλισμένοι μασκοφόροι, μπήκαν στο σπίτι του μουχτάρη και πήραν την σφραγίδα και το έμβλημα του.
      13/2/1958, δύο μασκοφόροι μπήκαν στο σπίτι του μουχτάρη του Χρυσηλιού , και πήραν την σφραγίδα του γραφείου του.
      13/2/1958 , τέσσερις μασκοφόροι με κυνηγετικά όπλα πήραν την σφραγίδα και έμβλημα του του μουχτάρη στο Λουτρό.
      15/2/1958, τρείς μασκοφόροι ένοπλοι με κυνηγετικά όπλα επισκέφθηκαν το σπίτι του μουχτάρη στο Τραχώνι, και πήραν τον κτηματολογικό κατάλογο. Την σφραγίδα την είχαν ήδη πάρει τον Σεπτέμβριο του 1956 κάτω από παρόμοιες συνθήκες.
      Στις 16/2/1958 δύο μασκοφόροι ένοπλοι με περίστροφα μπήκαν στο σπίτι του μουχτάρη της Επισκοπής και πήραν την σφραγίδα του γραφείου…
      Γραφείο Αποικιών: «Υποστήριξη ομοσπονδιακής λύσης θα ερμηνευθεί ως να προετοιμάζουμε το έδαφος για εξελισσόμενη διχοτόμηση»!O Δρ. Φαζίλ Κουτσιούκ μετέπειτα Αντιπρόεδρος της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας, πέθανε 15.1.1984.
      Σημείωμα του Γραφείου Αποικιών ημερ. 22/1/1958, έλεγε: «… Φαντάζομαι θα πρέπει να προχωρούμε με πολύ προσοχή στην ιδέα της ομοσπονδίας. Αν φανούμε ότι δεσμευόμαστε με οποιονδήποτε τρόπο πάνω σε ομοσπονδιακή λύση με τους Τούρκους, θα ερμηνευθεί ως να προετοιμάζουμε το έδαφος για εξελισσόμενη διχοτόμηση. Τότε θα καταρρεύσει οποιαδήποτε ελπίδα να καταφέρουμε τους Ελληνοκύπριους να δεχθούν το σχέδιο Φούτ και να δουλέψουν για ένα σύνταγμα αυτο- κυβέρνησης. ΄Οπως και να έχει όμως το πράγμα, δεν βλέπω ένα ομοσπονδιακό σύνταγμα να έχει νόημα στην Κύπρο. ΄Ισως να θέλεις να ρωτήσεις τον Λόρδο Ράτκλιφ να επεκταθεί στο τι εννοούσε στις παραγράφους 27-29 της έκθεσής τους».
      Κάποιοι αξιωματούχοι προειδοποιούσαν αλλά αγνοήθηκαν. Το Λονδίνο προχώρησε στην προετοιμασία… «εξελισσόμενης διχοτόμησης» ελέω και των λαθών των δικών μας «ηγετών»…
      Φανούλα Αργυρού
      Ερευνήτρια/Δημοσιογράφος
      * https://simerini.sigmalive.com/article/2025/1/13/to-bretaniko-spesial-mprants-1957-gia-tis-tourkikes-epidioxeis-dikhotomeses/
      Φανούλα Αργυρού
      Ερευνήτρια/Δημοσιογράφος
      ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ 19/1/2025 onisilos.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 18.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ι. Μάζης: Το πυρηνικό όπλο που η Ελλάδα αρνείται να χρησιμοποιήσει

       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!17.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο καθηγητής της ερήμου...
      ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ*
      Στην κορυφή των μεγάλων ασκητών της Εκκλησίας μας βρίσκεται ο Μέγας Αντώνιος και γι’ αυτό δικαίως η Εκκλησία μας του προσέδωσε τον τίτλο του Μεγάλου, διότι απέβη, όπως θα δούμε στη συνέχεια, αποτέλεσε το πρότυπο του ορθοδόξου μοναχισμού. Άλλωστε αποκαλείται και ως ο «καθηγητής της ερήμου», διότι θεμελίωσε τον υγιή χριστιανικό μοναχισμό.
      Την βιογραφία του έγραψε ο Μ. Αθανάσιος, ο οποίος υπήρξε μαθητής και πνευματικό του παιδί. Γεννήθηκε στην πόλη Κομά της Κάτω Αιγύπτου, κοντά στη Μέμφιδα, περί το 251 στα χρόνια του παρανοϊκού και θρησκομανή ρωμαίου αυτοκράτορα Δεκίου (349-251), ο οποίος είχε εγείρει τον σκληρότερο, ως τότε, διωγμό εναντίον των Χριστιανών. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι πιστοί Χριστιανοί, στους οποίους χρωστούσε την ευσέβεια. Γράμματα έμαθε λίγα και ίσως να ήταν εντελώς αγράμματος, όμως είχε αποκτήσει πάμπολλες αρετές, οι οποίες απέρρεαν από την βαθιά χριστιανική του πίστη. Από μικρός είχε δείξει δείγματα αυτάρκειας, ασκητικότητας και εσωστρέφειας, ώστε διέφερε από τα άλλα παιδιά της πόλεως. Αγαπημένη του συνήθεια ήταν ακολουθεί τους γονείς του στην Εκκλησία και να παραμένει στο ναό συμμετέχοντας στις ιερές ακολουθίες και ακούγοντας τα ιερά αναγνώσματα με προσοχή.
      Στην εφηβική του ηλικία έχασε τους γονείς του και απόμειναν μόνοι με την μικρή αδελφή του, την οποία ανάλαβε την φροντίδα της. Όμως έξι μήνες μετά άκουσε στην Εκκλησία την ευαγγελική περικοπή την προτροπή του Χριστού προς τον πλούσιο νέο: «πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ.19,21). Αισθάνθηκε ότι αυτός ο λόγος απευθύνονταν και στον ίδιο. Έτσι, συγκινημένος, πήρε τη μεγάλη απόφαση να ακολουθήσει το Χριστό. Δώρισε την περιουσία του, η οποία αποτελούνταν από 300 εύφορα κτήματα στους φτωχούς, εμπιστεύτηκε την αδελφή του σε ένα παρθεναγωγείο και ο ίδιος αποσύρθηκε έξω από το χωριό του, σε απομονωμένο κελί, μιμούμενος κάποιον σεβάσμιο ασκητή, τον οποίο θαύμαζε και ήθελε να μιμηθεί.
      Ύστερα από καιρό αποφάσισε να αποσυρθεί στην έρημο για μεγαλύτερη άσκηση και ησυχία, μακριά από κοσμικές φροντίδες και τους πειρασμούς του κόσμου. Κατά καιρούς επισκέπτονταν άλλους ερημίτες, για να αποκομίζει πλούσια πνευματική εμπειρία και να διδάσκεται την αληθινή εν Χριστώ ζωή. Ζούσε με αδιάλειπτη προσευχή και αγρυπνία. Έκανε σκληρή νηστεία, τρώγοντας μια φορά την ημέρα μετά τη δύση του ηλίου. Αργότερα έτρωγε κάθε δύο ή και τέσσερις μέρες μόνο άρτο, αλάτι και νερό. Δεν έμεινε ποτέ άεργος, εργαζόταν ανελλιπώς το εργόχειρό του, χάρις στο οποίο εξοικονομούσε τη λιγοστή τροφή του και τα μέσα να ελεεί τους φτωχούς. Ταυτόχρονα με το εργόχειρό του προσεύχονταν και στοχάζονταν τις θείες δωρεές για τον ίδιο και τον κόσμο. Στα διαλείμματα διάβαζε την Αγία Γραφή και άλλα ψυχωφελή αναγνώσματα. Δεν άργησε να διαφαίνεται σ’ αυτόν η αγιότητα. Οι πλησίον συνασκητές του τον αγαπούσαν και τον σέβονταν για την πίστη, την πραότητά του και την ταπείνωσή του και προσπαθούσαν να τον μιμηθούν.
      Αλλά ο πονηρός διάβολος δε μπορούσε να βλέπει μια τέτοια πνευματική προκοπή στον Αντώνιο και γι’ αυτό άρχισε τις λυσσαλέες επιθέσεις του κατ’ αυτού. Του ενέβαλε δόλιους λογισμούς να εγκαταλείψει την έρημο και να γυρίσει στον κόσμο. Του έβαζε στο νου πονηρούς λογισμούς για σαρκικές απολαύσεις και ηδονές. Κάποτε έπαιρνε τη μορφή προκλητικής γυναίκας για να τον παρασύρει στην αμαρτία. Κάποιες φορές του διαμήνυε ψευδώς ότι η αδελφή του είχε πάρει τον κακό δρόμο, ότι δήθεν είχε γίνει πόρνη και έπρεπε να κατέβει στον κόσμο να τη σώσει. Συχνά του έβαζε σκέψεις υπερηφάνειας και φιλαργυρίας. Όμως ο Αντώνιος αντιπαρέρχονταν με ηρωισμό όλες τις σατανικές προσβολές. Αφού είδε ο διάβολος ότι ήταν αδύνατον να τον αποσπάσει από την άσκηση και να τον παρασύρει στην αμαρτία, άρχισε να του προξενεί σωματικά άλγη και αρρώστιες, στόχο να βαρυγκωμήσει κατά του Θεού . Τις αντιμετώπισε και αυτές με καρτερία και ηρωισμό, χωρίς να βγάλει ποτέ κακό λόγο από τα χείλη του για τις δοκιμασίες του. Στο τέλος του παρουσιάστηκε ως μελαψό παιδί και του ομολόγησε την ήττα του. Κατόπιν έφυγε και δεν πείραξε ξανά τον άγιο.Σύχναζε σε κάποιο νεκροταφείο, όπου κοιμόταν σε κάποιον τάφο. Εκεί φιλοσοφούσε το μάταιο της εγκόσμιας ζωής και την αξία της αιώνιας ζωής. Κάποια νύχτα δέχτηκε επίθεση από πλήθος δαιμόνων, οι οποίοι τον κτύπησαν και τον άφησαν ημιθανή. Μετά ερχόταν με τη μορφή αγρίων θηρίων και θανατηφόρων ερπετών, τον οποίο απειλούσαν. Εκείνος γνωρίζοντας ότι ήταν δαίμονες, τους λοιδορούσε, με αποτέλεσμα να γίνουν άφαντοι, εκφράζοντας το θυμό τους με θορύβους, γρυλλίσματα και τρίξιμο των δοντιών τους.
      Εκείνος συνέχιζε ακάθεκτος τον ασκητικό του αγώνα και την κάθαρση από τα πάθη του. Όμως, ο Αντώνιος έζησε στην εποχή των σκληρότερων διωγμών κατά των Χριστιανών. Επί αυτοκράτορα Μαξιμιανού (285-311) κατέβηκε στον κόσμο να στηρίξει τους αγρίως διωκόμενους Χριστιανούς. Το ίδιο έκαμε και όταν κινδύνευε η Εκκλησία από την φοβερή αίρεση του Αρείου. Κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια να στηρίξει τους Ορθοδόξους και να καταπολεμήσει την αίρεση, αν και ήταν εκατό χρονών. Η φήμη του έφτασε ως τη Βασιλεύουσα. Ο Μ. Κωνσταντίνος αλληλογραφούσε μαζί του και τον συμβουλεύονταν.
      Κοιμήθηκε ειρηνικά το 356 σε ηλικία 105 ετών. Η μνήμη του εορτάζεται στις 17 Ιανουαρίου. Μα διασώθηκαν μια σειρά διδαχών του, οι οποίες εκφράζουν την γνήσια χριστιανική πνευματικότητα. Ο Μ. Αντώνιος υπήρξε ο πνευματικός καθοδηγητής του Μεγάλου Αθανασίου, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως «Στύλος της Ορθοδοξίας». Κάθε φορά που αντιμετώπιζε δυσκολίες ή διωγμούς κατέφευγε στο ερημητήριο του Μ. Αντωνίου να πάρει δύναμη από αυτόν και συμβουλές για τον αγώνα του υπέρ της σώζουσα αλήθειας της Εκκλησίας. Ο Μ. Αντώνιος ενσαρκώνει την ... χριστιανική μοναχική και ασκητική ζωή.
      [iEpikaira: Ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους στην ιστορία που ονομάστηκε Μέγας!]
      * Θεολόγου - Καθηγητού aktines
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 17.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ένταση με την Τουρκία για το καθεστώς των Δωδεκανήσων

      Ξύπνησε από τον λήθαργό του το Υπουργείο Εξωτερικών και απήντησε πρώτη φορά δημοσίως μετά από καιρό στις προκλητικές δηλώσεις Μπαχτσελί – Ο «Γκρίζος Λύκος» υπεστήριξε ότι τα νησιά είναι… «ιδιοκτησία του τουρκικού έθνους» και χαρακτήρισε τυχόν σύρραξη «γαμήλιο γλέντι»
      Σε νέες προκλητικές δηλώσεις αμφισβητήσεως του καθεστώτος των Δωδεκανήσων προέβη χθες ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν και πρόεδρος του κόμματος Εθνικιστικής Δράσεως (Γκρίζοι Λύκοι) Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Μιλώντας στους βουλευτές του ετόνισε μεταξύ άλλων:
      «Θα ήθελα να δηλώσω καθαρά, για μια φορά ακόμα, ότι ειδικά τα Δωδεκάνησα τα έχουν σφετεριστεί από τον πραγματικό τους ιδιοκτήτη, που είναι το τουρκικό έθνος, και τα έκλεψαν με κόλπα. Ακόμα και αν η Τουρκία μπορεί να ζήσει χωρίς τα Δωδεκάνησα, το να ζήσουν τα Δωδεκάνησα χωρίς την Τουρκία είναι ξεκάθαρα εκτός πραγματικότητας.
      »Το να ακολουθείται μια επιθετική και επεκτατική πολιτική από την απέναντι όχθη του Αιγαίου δεν έχει να ωφελήσει κανέναν σε τίποτα, ιδίως δε τη χώρα που καταβάλλει τέτοιους κόπους.
      »Η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τα κυριαρχικά της δικαιώματα στη “Γαλάζια Πατρίδα”. Υπάρχει η ειρηνική διπλωματία και θα έπρεπε να ριζώσουμε τις σχέσεις καλής γειτονίας. Το να στηριχθούμε [αντίθετα] στη γλώσσα του πολέμου και των όπλων δεν θα οδηγήσει ποτέ σε ήττα της Τουρκίας, όπως ακριβώς συνέβη και πριν από 103 χρόνια».
      Στις δηλώσεις του Τούρκου πολιτικού αρχηγού απήντησε το Υπουργείο Εξωτερικών με ανακοίνωση στην οποία τονίζονται τα αυτονόητα:
      «Το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από διεθνή συνθήκη, τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947.
      »Η Ελλάδα, ως κυρίαρχο κράτος, δεν παραιτείται από το φυσικό και νόμιμο δικαίωμά της στην άμυνα, όπως προβλέπεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Πόσω μάλλον τη στιγμή που απειλείται με πόλεμο (casus belli) σε περίπτωση που ασκήσει δικαίωμα που απορρέει από την κυριαρχία της, όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο.
      »Για τη διατήρηση της ειρήνης απαιτείται σύνεση και υπευθυνότητα και όχι εχθροπαθείς δηλώσεις. Ζητήματα κυριαρχίας είναι εκτός συζήτησης και αναθεωρητικές αντιλήψεις είναι καθολικά απορριπτέες».
      Η απάντησις αυτή ήταν επιβεβλημένη, καθώς μια σειρά αναλόγων δηλώσεων Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων και πρωτίστως του υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, είχαν μείνει αναπάντητες. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η στάσις αυτή σημειοδοτεί μια στροφή της ελληνικής Κυβερνήσεως προς τον ρεαλισμό. Περιμένουμε τώρα να δούμε την εφαρμογή του ρεαλισμού στην πράξη, καθώς πρέπει να τεθεί ένα πλαίσιο πριν πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη επίσκεψις Μητσοτάκη στην Τουρκία, οπότε είναι πολύ πιθανόν η τουρκική πλευρά να επαναλάβει τις προκλήσεις και τις απαιτήσεις της.
      Ο Μπαχτσελί πάντως χθες δεν περιορίσθηκε στις ανιστόρητες απαιτήσεις για τα Δωδεκάνησα, αλλά επέμεινε ιδιαιτέρως στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου διατυπώνοντας και απειλές. Είπε συγκεκριμένα: «Οι προετοιμασίες της Ελλάδας για την ανάπτυξη πυραύλων με βεληνεκές 30 έως 300 χιλιομέτρων στα νησιά του Αιγαίου δεν είναι μόνο εντελώς αντίθετες με το Διεθνές Δίκαιο αλλά αποτελούν και απερίσκεπτα βήματα που θα πλήξουν θεμελιωδώς τις προσδοκίες για καλή γειτονία. Ο εξοπλισμός των νησιών με μη στρατιωτικό καθεστώς βάσει σχεδίου αποτελεί πρόκληση για την Τουρκία και παρασύρει το Αιγαίο, που θα θέλαμε να είναι μια θάλασσα ειρήνης, σε μια δίνη εντάσεων και αντιπαραθέσεων.
      Η επίδειξη όπλων από την Ελλάδα ακριβώς κάτω από τη μύτη μας, ιδιαίτερα στα Δωδεκάνησα, που μεταξύ των επτά νησιωτικών συμπλεγμάτων του Αιγαίου Πελάγους είναι αυτό που βρίσκεται πιο κοντά στην Ανατολία, δεν αποτελεί μόνο ένα στρατηγικό σφάλμα αλλά και ένα τραγικό λάθος, που θα έχει σοβαρές ιστορικές, στρατιωτικές και πολιτικές συνέπειες».
      Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες σε κανέναν ως προς το τι εννοεί, προβαίνει στις απειλές του μιλώντας για την δεκαετία του 1920: «Μιλάω ανοιχτά και προειδοποιώ ότι δεν χρειάζεται καν να πούμε τι θα συμβεί σε περίπτωση που η Ελλάδα ευθυγραμμιστεί με τις δυτικές χώρες και σταθεί απέναντί μας, όπως συνέβη στη δεκαετία του 1920, και συμβουλεύω την διοίκηση της Αθήνας να προσέχει τα βήματά της. Πιστεύω πως με την ειρήνη θα κερδίσουν όλοι. Και πάλι, αν είναι απαραίτητο να πολεμήσουμε για να ζήσουμε ειρηνικά, αυτό θα είναι επίσης ένα γαμήλιο γλέντι για εμάς. Ζητάμε από τον Παντοδύναμο Θεό να θυσιάσουμε χίλιες φορές την ζωή και το αίμα μας για τις εθνικές μας ιερές αξίες».
      Πηγή: estianews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 17.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Κύπρος: Άνοιξε η αγορά των ΗΠΑ για εξοπλισμούς - Οι τσέπες θα ανοίξουν; - Με 0,5% του προϋπολογισμού δεν αγοράζεις ούτε βίδες
      Άνοιξε η αγορά των ΗΠΑ, τέλος στο άλλοθι της Κυβέρνησης για δημιουργία αποτροπής
      Ανοίγει η αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων από τις ΗΠΑ, μετά την υπογραφή σχετικού διατάγματος από τον απερχόμενο Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Πρόκειται για μία συμφωνία τριών επιπέδων που αφορά την αγορά εξοπλιστικού υλικού, χρησιμοποιημένου υλικού που αποσύρεται από τις ΗΠΑ (είτε δωρεάν είτε έναντι αντικαταβολής), εκπαίδευση προσωπικού και συντήρηση καθώς και επιμόρφωση στελεχών Ε.Φ που ήδη γίνεται. Το ερώτημα που εγείρεται πλέον είναι εάν και πως η συμφωνία θα υλοποιηθεί για να δημιουργηθεί αποτροπή στις πράξεις και όχι στα λόγια. Διότι μόνο με τις διακηρύξεις δεν υπάρχει αποτροπή. Η στρατηγική αυτή συμφωνία τριών επιπέδων αφαιρεί από την Κυβέρνηση το άλλοθι των κλειστών αγορών, και δη της Αμερικανικής που επροβάλλετω ως ισχυρισμός όταν δεν αγοράζονταν εξοπλιστικά συστήματα. Υπενθυμίζουμε μάλιστα ότι με 0,5 από τον προϋπολογισμό για την αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων ακόμα και αν άνοιξε η αμερικανική αγορά ουδόλως μπορεί να δημιουργηθεί αποτροπή.
      Διακήρυξη Μπάιντεν: Πρόσβαση ΚΔ σε τρία στρατιωτικά προγράμματα των ΗΠΑ
      Την υπογραφή Προεδρικής Διακήρυξης (Presidential Determination) ανακοίνωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν που αφορά την προσχώρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε 3 βασικά στρατιωτικά προγράμματα των ΗΠΑ.
      Συγκεκριμένα πρόκειται για την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στα προγράμματα FMS, EDA και Title 10 που ενισχύει τη διμερή στρατηγική συνεργασία Κύπρου-ΗΠΑ. Η απόφαση αυτή δίνει τη δυνατότητα στην Κυπριακή Δημοκρατία να προμηθεύεται αμυντικό εξοπλισμό από τις ΗΠΑ είτε δωρεάν είτε με χαμηλό κόστος, να συμμετέχει σε προγράμματα εκπαίδευσης και να εκσυγχρονίσει την Εθνική Φρουρά. Ενισχύεται η θέση της Κύπρου ως πυλώνα ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο και αναβαθμίζεται ο γεωπολιτικός της ρόλος.
      Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε μια περίοδο ισχυρής συνεργασίας ΗΠΑ-Κύπρου, που περιλαμβάνει πρωτοβουλίες ανθρωπιστικής βοήθειας, καταπολέμησης οικονομικών εγκλημάτων, και την υπογραφή στρατηγικού διαλόγου.
      Πυλώνας Α - Foreign Military Sales (FMS)
      Το Foreign Military Sales (FMS) είναι ένα πρόγραμμα των Ηνωμένων Πολιτειών που επιτρέπει την πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού, υπηρεσιών και τεχνολογίας σε φιλικές χώρες και διεθνείς οργανισμούς. Το πρόγραμμα διαχειρίζεται το Defense Security Cooperation Agency (DSCA), σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, και αποτελεί σημαντικό εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής και της στρατηγικής ασφάλειας των ΗΠΑ.
      Βασικά χαρακτηριστικά του FMS:
      Το πρώτο αφορά τη διαδικασία πώλησης: Οι ΗΠΑ ενεργούν ως μεσάζοντας μεταξύ της χώρας-αγοραστή και των κατασκευαστών όπλων. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει πωλήσεις στρατιωτικού εξοπλισμού καθώς και επίσης εκπαίδευση, συντήρηση και υποστήριξη μετά την πώληση.
      Βασικός στόχος είναι η ενίσχυση της ασφάλειας συμμάχων των ΗΠΑ μέσω παροχής τεχνολογιών που ενδυναμώνουν τις στρατιωτικές ικανότητες συμμάχων κρατών.
      Επιπλέον δίνεται έμφαση στην υποστήριξη της στρατηγικής των ΗΠΑ. Οι πωλήσεις ενισχύουν τις σχέσεις ασφαλείας και σταθερότητας στις περιοχές ενδιαφέροντος. Παράλληλα συμβάλουν στη διαλειτουργικότητα, διασφαλίζοντας ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις των εταίρων μπορούν να συνεργάζονται με τις δυνάμεις των ΗΠΑ.
      Στο πλαίσιο αυτό οι χώρες-αγοραστές πληρώνουν για τον εξοπλισμό και τις υπηρεσίες. Ωστόσο, υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως το Foreign Military Financing (FMF), που παρέχουν επιδοτήσεις ή δάνεια. Οι τιμές του εξοπλισμού βασίζονται στο κόστος παραγωγής και στις υπηρεσίες υποστήριξης.
      Τα οφέλη για τους αγοραστές αφορούν την πρόσβαση σε σύγχρονα οπλικά συστήματα υψηλής ποιότητας αλλα και υποστήριξη και συντήρηση από τον στρατό των ΗΠΑ., καθώς και εκπαίδευση στρατιωτικού προσωπικού.
      Πυλώνας Β- Συμμετοχή στο πρόγραμμα EDA
      Το Excess Defense Articles (EDA) είναι ένα πρόγραμμα των Ηνωμένων Πολιτειών που επιτρέπει τη μεταφορά πλεονάζοντος στρατιωτικού εξοπλισμού και υλικού από τις αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις σε συμμάχους και εταίρους κρατών.
      Ο εξοπλισμός αυτός δεν είναι πλέον απαραίτητος για τις αμερικανικές δυνάμεις, αλλά μπορεί να είναι χρήσιμος σε άλλες χώρες, όπως η ΚΔ, για την ενίσχυση των στρατιωτικών τους δυνατοτήτων.
      Ο πλεονάζων εξοπλισμός που παρέχεται μέσω του EDA είναι μεταχειρισμένος αλλά σε λειτουργική κατάσταση. Οι παραλήπτες συνήθως δεν πληρώνουν για τον εξοπλισμό, αλλά είναι υπεύθυνοι για το κόστος μεταφοράς και συντήρησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο εξοπλισμός μπορεί να μεταφέρεται δωρεάν ή σε εξαιρετικά χαμηλό κόστος. Το EDA έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς από πολλές χώρες, όπως η Ελλάδα.
      Πυλώνας Γ- Title 10 Assistance
      Το Title 10 Security Assistance (βοήθεια ασφάλειας υπό τον τίτλο 10 του Κώδικα των Ηνωμένων Πολιτειών) αναφέρεται σε διάφορα προγράμματα και δραστηριότητες που εκτελούνται από το Υπουργείο Άμυνας (DoD) των Ηνωμένων Πολιτειών, με στόχο την υποστήριξη των στρατιωτικών δυνατοτήτων και της ασφάλειας συμμάχων ή εταίρων κρατών. Η βάση αυτών των προγραμμάτων βρίσκεται στον Τίτλο 10 του U.S. Code, που αφορά τις εξουσίες και τις ευθύνες του Υπουργείου Άμυνας και των Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτού του είδους η βοήθεια περιλαμβάνει:Εκπαίδευση και κατάρτιση των στρατιωτικών δυνάμεων ξένων κρατών.Παροχή εξοπλισμού και υπηρεσιών που σχετίζονται με την άμυνα.Δημιουργία συνεργασιών με άλλες χώρες για τη βελτίωση της περιφερειακής σταθερότητας και ασφάλειας.Αντιμετώπιση κοινών απειλών, όπως η τρομοκρατία και οι ασύμμετρες συγκρούσεις.

      Tι είναι η Προεδρική Διακήρυξη - (Presidential Determination)*
      Το Presidential Determination (Προεδρική Διακήρυξη) στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια επίσημη πράξη ή απόφαση που εκδίδεται από τον Πρόεδρο, με την οποία διατυπώνεται μια πολιτική θέση ή λαμβάνεται μια απόφαση για ζητήματα εθνικής σημασίας.
      Ο Πρόεδρος καθορίζει τη θέση της αμερικανικής κυβέρνησης για ένα συγκεκριμένο θέμα (π.χ. εξωτερική πολιτική, αμυντική βοήθεια, οικονομική υποστήριξη).Οι υπηρεσίες και τα υπουργεία της κυβέρνησης των ΗΠΑ οφείλουν να ακολουθήσουν τις οδηγίες ή πολιτικές που περιγράφονται στη Διακήρυξη.
      Χρησιμοποιείται για να εγκρίνει ενέργειες, όπως η παροχή στρατιωτικής ή οικονομικής βοήθειας σε άλλες χώρες.
      Πηγή: simerini.sigmalive.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 17.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ι. Μάζης: Η Ελλάδα έχει υποχρέωση να ορίσει τα θαλάσσια πάρκα και την ΑΟΖ από την Ευρωπαϊκή Ένωση

       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 17.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ε ρε γλέντια: Ούτε ο Κιρ Στάρμερ δεν προσεκλήθη στην ορκωμοσία Τραμπ - "Γεμάτη" με ριζοσπάστες και ακροδεξιούς η τελετή
      Αντιθέτως, ο αρχηγός του Reform UK, Νάιτζελ Φάρατζ, σκοπεύει να πάει στην Ουάσινγκτον την Δευτέρα.
      Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Κιρ Στάρμερ δεν προσκλήθηκε στην ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, όπως έγινε γνωστό σήμερα από την Ντάουνινγκ Στριτ.
      Όταν ρωτήθηκε για το θέμα, ο εκπρόσωπος του Στάρμερ αρκέστηκε να πει ότι «συνηθίζεται οι ξένες κυβερνήσεις να εκπροσωπούνται επισήμως από τους πρεσβευτές τους» στην ορκωμοσία των Αμερικανών προέδρων. Σημείωσε ότι η πρέσβειρα της Βρετανίας στην Ουάσινγκτον, η Κάρεν Πιρς, θα εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο.
      Ο εκπρόσωπος υπενθύμισε ότι ο Στάρμερ είχε συγχαρεί τον Τραμπ για την επανεκλογή του, ότι οι δύο ηγέτες συνομίλησαν τηλεφωνικά αυτόν τον μήνα και συμφώνησαν να συναντηθούν «με την πρώτη ευκαιρία».
      Κατά παράδοση, στις ορκωμοσίες των προέδρων δεν προσκαλούνται ξένοι ηγέτες. Όμως ο Τραμπ έχει προσκαλέσει ορισμένους, όπως την πρωθυπουργό της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν δεν προσκλήθηκαν.
      Ο Φάρατζ ανακοίνωσε νωρίτερα αυτόν τον μήνα ότι θα πάει στην Ουάσιγκτον. Θα παραβρεθούν επίσης γνωστά στελέχη ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων, όπως ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας Ερίκ Ζεμούρ, η ευρωβουλευτής Μαριόν Μαρεσάλ και ο Τίνο Χρούπαλα, ηγετικό στέλεχος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD).
      Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρου προσκλήθηκε αλλά δεν θα παραστεί, αφού το διαβατήριό του έχει κατασχεθεί από τη δικαιοσύνη και του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα στο πλαίσιο μιας έρευνας για ένα σχεδιαζόμενο «πραξικόπημα» με στόχο να παρεμποδίσει την επιστροφή του πολιτικού αντιπάλου του, του αριστερού προέδρου Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, στην εξουσία.
      Πηγή: naftemporiki.gr
      "Γεμάτη" με ριζοσπάστες δεξιούς και ακροδεξιούς ηγέτες η τελετή - Ποιοι δεν προσκλήθηκανΠυρετώδεις είναι οι προετοιμασίες για την ορκωμοσία του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόνλαντ Τραμπ, τη Δευτέρα, με τρεις πρώην προέδρους των ΗΠΑ και μεγιστάνες της τεχνολογίας να αναμένεται να δώσουν το παρών στην τελετή. Παράλληλα, ο κατάλογος περιλαμβάνει αρκετούς ριζοσπάστες δεξιούς ακροδεξιούς λαϊκιστές ηγέτες, ενώ έχει και ηχηρές απουσίες.
      Ο Ντόναλντ Τραμπ, έχει προσκαλέσει πολλούς από τους ξένους ηγέτες με τους οποίους έχει μιλήσει τηλεφωνικά ή τους έχει υποδεχθεί αυτοπροσώπως στην κατοικία του στο Μαρ-α-Λάγκο στη Φλόριντα, όπως τον πρόεδρο της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι και τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ.
      Από την άλλη πλευρά από τον κατάλογο των καλεσμένων εκλείπουν ονόματα από την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, όπως η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία δεν έχει προσκληθεί.
      Αντίθετα, στον κατάλογο περιλαμβάνεται πληθώρα ακροδεξιών και εθνικιστών πολιτικών, όπως ο Βρετανός Νάιτζελ Φάρατζ, γνωστός για την αντιευρωπαϊκή και λαϊκιστική ρητορική του, ο Γάλλος ακροδεξιός Ερίκ Ζεμούρ, ο επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος του Βελγίου Τομ Βαν Γκρίκεν και ο πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας Ματέους Μοραβιέτσκι, ο οποίος συγκρούστηκε με τις Βρυξέλλες σε μια μακρά διαμάχη για το κράτος δικαίου και ο οποίος δήλωσε στο Politico την Τρίτη ότι θα παραστεί στην τελετή στην Ουάσινγκτον.
      Ανάμεσά τους θα είναι μια πλειάδα υπουργών, διπλωματών και ξένων πολιτικών που επιθυμούν να έρθουν κοντά στον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ.
      Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι ακριβώς φυσιολογικό, δήλωσε ο Έντουαρντ Φραντζ, πρόεδρος του τμήματος ιστορίας και πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Ινδιανάπολης, σημειώνοντας παράλληλα ότι "η τελετή και οι διαδικασίες είναι πραγματικά εξ ολοκλήρου εγχώρια υπόθεση". Πράγματι, τα στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών δεν δείχνουν κανένα παράδειγμα ξένων ηγετών που να παρευρίσκονται στην τελετή (αν και οι ειδικοί προειδοποίησαν ότι τα στοιχεία μπορεί να είναι ελλιπή).
      Προσκεκλημένοι με κοινή ιδεολογία
      Υπάρχει, ωστόσο στους προσκεκλημένους μία κοινή ιδεολογία: Πολλοί εξ αυτών προέρχονται από το δεξιό ή ακόμη και το ακροδεξιό πολιτικό φάσμα ή είναι ηγέτες τους οποίους ο Τραμπ έχει επαινέσει στο παρελθόν. Υπό αυτή την έννοια, η ορκωμοσία αποκαλύπτει πολλά για την πολιτική πορεία που θα ακολουθήσει η κυβέρνησή του.
      Στην κορυφή της λίστας προσκεκλημένων βρίσκονται ηγέτες όπως η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, η οποία επισκέφθηκε το Μαρ-α-Λάγκο νωρίτερα αυτόν τον μήνα και χαρακτηρίστηκε "φανταστική γυναίκα" από τον Τραμπ. Έχει λάβει πρόσκληση και θα παραστεί στην τελετή αν το επιτρέπει το πρόγραμμά της, ανέφερε το γραφείο της.
      Ανάμεσα στους προσκεκλημένους είναι και ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, γνωστός ως το "κακό παιδί" της ευρωπαϊκής πολιτικής λόγω των φιλορωσικών του θέσεων. Ο Όρμπαν δεν θα μπορέσει να παραστεί, ανέφερε το γραφείο του στα ουγγρικά μέσα ενημέρωσης. Επίσης, την παρουσία του στην ορκωμοσία έχει επιβεβαιώσει και ο πρόεδρος της Αργεντινής, Χαβιέ Μιλέι.
      "Θα ήταν παράξενο να έρθει ένας ηγέτης, αλλά αντιμετωπίζουν το αίτημα ως λογικό, επειδή έχει σημασία για τον Τραμπ", δήλωσε ένας διπλωμάτης της ΕΕ, που μίλησε υπό το καθεστώς της ανωνυμίας. "Κανείς δεν πρόκειται να γελάσει με αυτό, και κάποιοι μπορεί και να έρθουν, γιατί όλοι χρειάζονται πράγματα από τον Τραμπ", προσέθεσε.
      Πρόσκληση και στον Σι Τζινπίνγκ
      Ο Τραμπ προσκάλεσε τον ηγέτη της Κίνας Σι στην ορκωμοσία τον περασμένο μήνα. Το αίτημα αυτό σηματοδοτούσε την "προθυμία του Τραμπ να έχει έναν ανοιχτό διάλογο" με τον Σι, δήλωσε τον περασμένο μήνα στο Fox News η νέα εκπρόσωπος Τύπου του Τραμπ, Καρολίν Λέβιτ. Είναι επίσης σαφές ότι έπιασε τους Κινέζους διπλωμάτες απροετοίμαστους -η πρεσβεία του Πεκίνου στην Ουάσινγκτον δεν έχει ακόμη επιβεβαιώσει αν πράγματι έλαβε επίσημη πρόσκληση για να παραστεί ο Σι ή αν ο Σι ανταποκρίθηκε.
      Η πρόσκληση αυτή έκανε την παρουσία του Σι απίθανη, ακόμη και αν ήθελε να παραστεί, καθώς Κινέζοι αρχηγοί κρατών δεν έχουν παραστεί ποτέ σε καμία προηγούμενη ορκωμοσία προέδρου των ΗΠΑ, ενώ και το Πεκίνο επιβάλλει στρατιωτικού τύπου προγραμματισμό στα ταξίδια των ανώτερων Κινέζων ηγετών στο εξωτερικό, τα οποία συνήθως χρειάζονται μήνες για να οριστικοποιηθούν.
      Ωστόσο, ο Σι θέλει σαφώς να στείλει μήνυμα καλής θέλησης στον Τραμπ στέλνοντας έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο να παραστεί στην εκδήλωση: οι Financial Times ανέφεραν την περασμένη εβδομάδα ότι οι υποψήφιοι περιλαμβάνουν τον αντιπρόεδρο Χαν Ζενγκ και τον υπουργό Εξωτερικών Γουάνγκ Γι.
      Ο Σουμπραχμανιάμ Τζαϊσχανάκαρ, υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας, θα παραστεί, ενώ ο Ιάπωνας υπουργός Εξωτερικών Τακέσι Ιβάγια, επιβεβαίωσε επίσης ότι σκοπεύει να είναι εκεί.
      Επίσης, έχουν σταλεί προσκλήσεις στον πρόεδρο του Ελ Σαλβαδόρ Ναγίμπ Μπουκέλε, ο οποίο δεν έχει επιβεβαιώσει ακόμη αν θα παρευρεθεί και στον πρόεδρο του Ισημερινού Ντανιέλ Νομπόα, ο οποίος θα παραστεί στην τελετή κατά τη διάρκεια σύντομης επίσκεψής του στην Ουάσινγκτον. Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο έχει επίσης λάβει πρόσκληση, αλλά δεν θα μπορέσει να παρευρεθεί αφού του αφαιρέθηκε το διαβατήριο του εν μέσω έρευνας.
      Παρουσία δισεκατομμυριούχων η ορκωμοσία
      Εκτός από τον δισεκατομμυριούχο της X, Έλον Μασκ, τον ιδρυτή της Amazon, Τζεφ Μπέζος και τον επικεφαλής της Meta Μαρκ Ζούκερμπεργκ, στην τελετή θα παρευρεθούν και μεγιστάνες και από άλλες ηπείρους, όπως ο Γάλλος δισεκατομμυριούχος και επιχειρηματίας της τεχνολογίας Ξαβιέ Νιέλ, ο οποίος θα είναι παρών με τη σύζυγό του.
      Από το Ηνωμένο Βασίλειο, εκτός από τον Φάρατζ, ο οποίος έχει επιβεβαιώσει την παρουσία του η ομάδα του Τραμπ έχει προσκαλέσει και τη Βρετανίδα πρέσβειρα στις ΗΠΑ Κάρεν Πιρς.
      Από τη Γαλλία, πέραν του Ζεμούρ που έχει επιβεβαιώσει την παρουσία του, θα παρευρεθεί και η σύντροφός του, η Γαλλίδα ευρωβουλευτής, Σάρα Κναφό. Ο Γάλλος πρέσβης στην Ουάσινγκτον Λοράν Μπιλί έχει επίσης προσκληθεί και θα παραστεί.
      Από τη Γερμανία έχει προσκληθεί η ηγέτιδα του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), Άλις Βάιντελ, αν και το γραφείο της δήλωσε στο Politico ότι δεν θα μπορέσει να παραστεί λόγω ενός φορτωμένου προγράμματος προεκλογικής εκστρατείας ενόψει των γερμανικών εκλογών της 23ης Φεβρουαρίου. Δεν είναι σαφές αν θα πάει στη θέση της κάποιος άλλος πολιτικός του AfD. Ωστόσο, ο Γιούργκεν Χαρντ, εκπρόσωπος εξωτερικής πολιτικής της συντηρητικής Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, καθώς και ο απεσταλμένος του Βερολίνου στις ΗΠΑ Andreas Michaelis θα παραστούν.
      Ο Σαντιάγο Αμπασκάλ, ηγέτης του εθνικιστικού δεξιού κόμματος Vox της Ισπανίας, προσκλήθηκε με την ιδιότητά του ως πρόεδρος του ακροδεξιού κόμματος Ευρωπαίοι Πατριώτες, το οποίο περιλαμβάνει μέλη από 11 χώρες της ΕΕ και έχει 86 ευρωβουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Από την Πορτογαλία, ο Αντρέ Βεντούρα, επικεφαλής του δεξιού λαϊκιστικού κόμματος Chega, προσκλήθηκε μαζί με άλλα ακροδεξιά ευρωπαϊκά στελέχη.
      Ωστόσο, δεν προσκλήθηκε η Μαρίν Λεπέν, η τρεις φορές υποψήφια για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές και ηγέτιδα της ακροδεξιάς, καθώς και ο Ζορντάν Μπαρντελά. Κανείς από τους δύο δεν έλαβε πρόσκληση, σύμφωνα με αξιωματούχο του κόμματος.
      Μια πιθανή εξήγηση είναι πως οι Λεπέν και Μπαρντέλα δεν έχουν καταγραφεί ως διαχυτικοί για τον εκλεγμένο πρόεδρο.
      Δεν προσκλήθηκε στην ορκωμοσία ο Κιρ Στάρμερ
      Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Κιρ Στάρμερ δεν προσκλήθηκε στην ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, όπως έγινε γνωστό σήμερα από την Ντάουνινγκ Στριτ, όμως ο αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος Reform UK, ο Νάιτζελ Φάρατζ, σκοπεύει να πάει στην Ουάσινγκτον την Δευτέρα.
      Όταν ρωτήθηκε για το θέμα, ο εκπρόσωπος του Στάρμερ είπε ότι "συνηθίζεται οι ξένες κυβερνήσεις να εκπροσωπούνται επισήμως από τους πρεσβευτές τους" στην ορκωμοσία των Αμερικανών προέδρων. Σημείωσε ότι η πρέσβειρα της Βρετανίας στην Ουάσινγκτον, η Κάρεν Πιρς, θα εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο εκπρόσωπος υπενθύμισε ότι ο Στάρμερ είχε συγχαρεί τον Τραμπ για την επανεκλογή του, ότι οι δύο ηγέτες συνομίλησαν τηλεφωνικά αυτόν τον μήνα και συμφώνησαν να συναντηθούν "με την πρώτη ευκαιρία".
      Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρου προσκλήθηκε αλλά δεν θα παραστεί, αφού το διαβατήριό του έχει κατασχεθεί από τη δικαιοσύνη και του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα στο πλαίσιο μιας έρευνας για ένα σχεδιαζόμενο "πραξικόπημα" με στόχο να παρεμποδίσει την επιστροφή του πολιτικού αντιπάλου του, του αριστερού προέδρου Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, στην εξουσία.
      "Φρούριο" η Ουάσιγκτον
      Μετά τις δύο απόπειρες δολοφονίας σε βάρος του Τραμπ στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, η Ουάσιγκτον έχει μετατραπεί σε φρούριο υπό τον φόβο "μοναχικών λύκων".
      Περίπου 7.800 στρατιώτες της Εθνοφρουράς και 4.000 αξιωματικοί από άλλα αστυνομικά τμήματα σε όλη τη χώρα θα ενισχύσουν την ασφάλεια, ενώ τα επόμενα 24ωρα 25.000 αστυνομικοί θα βρίσκονται επί ποδός.
      Παράλληλα, έχουν ανεγερθεί φράχτες, προσωρινής περίφραξης μήκους άνω των 48 χλμ.
      Πηγή: capital.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 17.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Συρία είναι έτοιμη να υποδεχθεί τις δυνάμεις του ΟΗΕ στη νεκρή ζώνη με το Ισραήλ

      Ο de facto ηγέτης της Συρίας Αχμέντ αλ-Σαράα δήλωσε την Πέμπτη (16/01), ότι η χώρα του είναι έτοιμη να υποδεχθεί τις δυνάμεις στη νεκρή ζώνη που έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ, με το Ισραήλ.
      «Η προέλαση του Ισραήλ στην περιοχή οφείλεται στην παρουσία ιρανικών πολιτοφυλακών και της Χεζμπολάχ. Μετά την απελευθέρωση της Δαμασκού, πιστεύω ότι δεν έχουν καθόλου παρουσία. Υπάρχουν προσχήματα που χρησιμοποιεί σήμερα το Ισραήλ για να προελάσει στις συριακές περιοχές, στη νεκρή ζώνη», είπε απαντώντας σε ερώτηση του Reuters.
      Σημειώνεται ότι το Κατάρ θα προμηθεύσει τη Συρία με 200 μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία μάλιστα θα αυξηθεί σταδιακά, δήλωσε ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών του Κατάρ σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Αμπντουλραχμάν Αλ Θάνι, σε συνέντευξη Τύπου στη Δαμασκό την Πέμπτη (16/01).
      Πηγή: Reuters liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!17.1.2025 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Madman strategy: Ο Τραμπ και η στρατηγική του «τρελού»
      Σχόλιο iEpikaira

      Η στρατηγική του «τρελού» και πώς ο Τραμπ αλλάζει τον κόσμο
      Η πρώτη θητεία, η πρώτη επιτυχία (λίγο πριν αναλάβει εκ νέου καθήκοντα) και πώς ανατρέπονται 80 έτη αμερικανικής πολιτικής
      Νατάσα Στασινού • nstasinou@naftemporiki.gr
      Οι επικριτές του Ντόναλντ Τραμπ συχνά τον κατηγορούν για άγνοια και απομονωτισμό. Ωστόσο, ακόμη και πριν αναλάβει τα καθήκοντά του στις 20 Ιανουαρίου έχει να επιδείξει έντονη κινητικότητα και ήδη μία επιτυχία. Τα όσα θα έρθουν, ωστόσο, τρομάζουν πολλούς σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Ελλάδα.
      Καθώς πλησιάζει η ορκωμοσία, ο Τραμπ έχει συμβάλει στη διασφάλιση μιας εκεχειρίας και συμφωνίας για ομήρους στη Γάζα. Η ορκωμοσία του μάλιστα λειτούργησε ως άτυπη προθεσμία και η προειδοποίησή του ότι θα «ξεσπάσει κόλαση» ως σαφής προειδοποίηση. Ταυτόχρονα όμως έχει προβεί σε πρόταση για τον έλεγχο της Γροιλανδίας για τα ορυκτά της και τη στρατηγική της θέση στην Αρκτική, έχει στρέψει την προσοχή (και τα βέλη του) και στη Διώρυγα του Παναμά, ενώ έχει απειλήσει χώρες – συμμάχους με εμπορικό πόλεμο. Οι δηλώσεις του για την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ δεν δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση συνεργασίας, ενώ οι επανειλημμένοι έπαινοι για τις ικανότητες του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προκαλούν εκνευρισμό στην Αθήνα. Ούτε ο Τούρκος πρόεδρος όμως θα πρέπει να αισθάνεται απολύτως ήσυχος. Αν ο Τραμπ θεωρήσει ότι κινείται σε σύγκρουση με τα δικά του σχέδια, δεν θα διστάσει να δράσει.
      Η δεύτερη θητεία του Τραμπ δεν θα είναι μόνο πιο διαταρακτική από την πρώτη, θα αντικαταστήσει επίσης μια θεώρηση εξωτερικής πολιτικής που κυριαρχεί στις Ηνωμένες Πολιτείες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως σχολιάζει ο Economist.
      Για δεκαετίες, οι Αμερικανοί ηγέτες υποστήριζαν ότι η ισχύς τους συνοδεύεται από την ευθύνη να είναι οι υπερασπιστές ενός κόσμου που γίνεται πιο σταθερός και ευεργετικός μέσω της δημοκρατίας, των καθορισμένων συνόρων και των παγκόσμιων αξιών. Ο Τραμπ θέλει να προστατεύσει τα αμερικανικά συμφέροντα, δεν θέλει να το παίξει προστάτης άλλων. Η προσέγγισή του θα δοκιμαστεί και θα καθοριστεί μέσα από τρεις συγκρούσεις: τη Μέση Ανατολή, την Ουκρανία και τον ψυχρό πόλεμο της Αμερικής με την Κίνα. Καθεμία θα δείξει εάν με τις ανορθόδοξες μεθόδους του και τον διορισμό εμπίστων (όχι ιδιαίτερα έμπειρων) προσώπων σε καίρια πόστα, μπορεί να κάνει πράξη τη δέσμευσή του: «όχι άλλοι πόλεμο». Απόλυτη πεποίθησή του είναι πως η ισχύς από μόνη της αρκεί για την ειρήνη.
      Η Μέση Ανατολή
      Οσο και εάν αμφισβητείται, η Μέση Ανατολή απέδειξε το ταλέντο του σε απρόβλεπτες κινήσεις. Θα χρειαστεί ωστόσο να συνεχίσει να πιέζει για να προχωρήσει η συμφωνία στις επόμενες φάσεις της. Από την εποχή του Ρίτσαρντ Νίξον, κανένας πρόεδρος δεν επιδίωξε να χρησιμοποιήσει τη στρατηγική του «τρελού» ως διαπραγματευτικό χαρτί. Ο Τραμπ δεν φοβάται να το κάνει.
      Η ιδιοτροπία του ενισχύεται άλλωστε από τον πραγματισμό. Σε αντίθεση με τους περισσότερους ειρηνοποιούς, ο κ. Τραμπ δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ταραχώδη ιστορία της Μέσης Ανατολής. Θέλει να καθορίσει το τι θα γίνει στο εξής. Οι Συμφωνίες του Αβραάμ, που υπογράφηκαν κατά την πρώτη του θητεία, υποδεικνύουν ότι θα επιδιώξει μια συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, την οποία θεωρεί καθοριστικής σημασίας για όλη τη Μέση Ανατολή και η εξέλιξη, που θα του ανοίξει τον δρόμο για το…Νόμπελ Ειρήνης. Οι σύμμαχοι του Ιράν έχουν συντριβεί στη Γάζα, τον Λίβανο και τη Συρία. Είναι πιθανό να είναι έτοιμοι να κάνουν συμφωνία και αυτοί. Η απάντησή του θα είναι να αυξήσει την πίεση χρησιμοποιώντας κυρώσεις ή την απειλή χρήσης βίας, ή να αποχωρήσει.
      Ο ρωσο- ουκρανικός πόλεμος και η Κίνα
      Τις ίδιες επιλογές έχει και στην Ουκρανία, όπου έχει δεσμευτεί να τερματίσει τον πόλεμο. Επειδή έχει μεγαλύτερη επιρροή στους συμμάχους της Αμερικής από ό,τι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, η ευκολότερη διαδρομή είναι να αποσυρθεί διακόπτοντας τη στήριξη, αναγκάζοντας έτσι την κυβέρνηση στο Κίεβο να κάνει παραχωρήσεις.
      Από την άλλη, όπως προειδοποιούν αναλυτές, αυτό θα υπονόμευε τους άλλους στόχους του. Η εγκατάλειψη της Ουκρανίας θα προκαλούσε συγκρίσεις με τον Μπάιντεν και την άτακτη αποχώρησή του από το Αφγανιστάν. Παράλληλα, δεδομένων των συγκρίσεων με την Ταϊβάν, η Κίνα θα μπορούσε να συμπεράνει ότι είναι εύκολος στόχος. Για αυτό ίσως και φαίνεται να έχει αλλάξει ελαφρώς ρότα. Σίγουρα πάντως θα συνεχίσει να πιέζει τα μέλη του ΝΑΤΟ να ξοδεύουν περισσότερα για την άμυνά τους απέναντι στη Ρωσία.
      Η ομάδα του Τραμπ υποστηρίζει ότι το μόνο που έχει σημασία είναι η δύναμη της Αμερικής, και ότι αυτή θα οδηγήσει σε ειρήνη και με την Κίνα. Προειδοποιεί για την ανάγκη αποτροπής ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου. Αν ωστόσο, σχολιάζουν ειδικοί, οι ΗΠΑ στείλουν το μήνυμα πως είναι σκληρές με τους συμμάχους και ανοιχτές σε συμφωνίες με αντιπάλους, θα πρέπει να είναι έτοιμη να διαχειριστεί και την «δύναμη» που προσφέρει στους αντιπάλους αυτούς.
      Η πρώτη θητεία
      Παρά τους ισχυρισμούς ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν σε ειρήνη κατά την πρώτη του θητεία, η Ουάσινγκτον ενεπλάκη σε νέες συγκρούσεις ή επέκτεινε και ενίσχυσε υπάρχουσες, χωρίς νέα έγκριση από το Κογκρέσο.
      Τα πρώτα τέσσερα χρόνια του Τραμπ στον Λευκό Οίκο ανέδειξαν έναν αρχιστράτηγο που είχε ορισμένες σταθερές τάσεις σχετικά με τη χρήση στρατιωτικής δύναμης. Εν μέρει λόγω της συναλλακτικής του φύσης, ο Τραμπ ήταν γενικά σκεπτικός απέναντι στην εκτεταμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στο εξωτερικό και την αξία των συμμαχιών και συνεργασιών της χώρας. Ήταν επιρρεπής στο να κάνει ενέργειες στρατιωτικού χαρακτήρα για να ξεπεράσει προηγούμενους προέδρους, πραγματοποιώντας επιθέσεις, που εκείνοι είχαν αποφύγει να πραγματοποιήσουν.
      Όταν ο Τραμπ ανέλαβε καθήκοντα το 2017, κληρονόμησε μια περιορισμένη στρατιωτική αποστολή των ΗΠΑ στον πολύπλοκο χώρο μάχης του εμφυλίου πολέμου στη Συρία. Παρά τους ευρύτερους πολιτικούς στόχους, ο προκάτοχός του, Μπαράκ Ομπάμα, είχε περιορίσει τη χρήση άμεσης στρατιωτικής δύναμης στη Συρία για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, απορρίπτοντας τις προτάσεις συμβούλων του να επιτεθεί στον Μπασάρ αλ Άσαντ και να επιβάλει την αυτοεπιβαλλόμενη «κόκκινη γραμμή» της κυβέρνησης σχετικά με τη χρήση χημικών όπλων.
      Η πιο αξιοσημείωτη αρχική αλλαγή της κυβέρνησης Τραμπ ήταν η αλλαγή του όρου από «ISIL» σε «ISIS». Αν και η καταστροφή του φυσικού «χαλιφάτου» του Ισλαμικού Κράτους και η θανάτωση του ηγέτη του, Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, πραγματοποιήθηκαν κατά τη θητεία του Τραμπ το 2019, η κυβέρνησή του ακολούθησε το σχέδιο του Ομπάμα.
      Ωστόσο, ο Τραμπ είχε λόγο να επανεξετάσει την κόκκινη γραμμή του Ομπάμα νωρίς στη θητεία του, όταν οι δυνάμεις του Άσαντ εξαπέλυσαν μια θανατηφόρα επίθεση με σαρίν στο Χαν Σεϊχούν το 2017, σκοτώνοντας δεκάδες πολίτες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών. Ήταν ο ίδιος προσωπικά που αποφάσισε να απαντήσει σκληρά αφού είδε εικόνες από Σύρους παιδιά που δηλητηριάστηκαν θανάσιμα. Οι δηλώσεις του Τραμπ υποδείκνυαν επίσης ότι επιθυμούσε να ξεπεράσει τον Ομπάμα, επικρίνοντας τον προκάτοχό του για την αποτυχία επιβολής της κόκκινης γραμμής.
      Μάλιστα σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Μπομπ Γούντγουορντ ο Τραμπ τηλεφώνησε στον υπουργό Άμυνας Τζιμ Μάτις, απαιτώντας τη δολοφονία του Άσαντ, φωνάζοντας: «Ας τον σκοτώσουμε! Ας μπούμε μέσα. Ας τους σκοτώσουμε όλους!». Τελικά ο Ματίς τον έπεισε ότι πρέπει να είναι πιο μετρημένοι.
      Παρόλο που ο Τραμπ ήταν ενθουσιώδης με την εξόντωση τρομοκρατών, είχε αποστροφή προς οτιδήποτε θεωρούσε «έθνο-οικοδόμηση» και ήταν βαθιά σκεπτικός για την εκτεταμένη ανάπτυξη στρατευμάτων. Αυτές οι απόψεις συνέβαλαν στην αιφνιδιαστική απόφαση του Δεκεμβρίου 2018 να αποσύρει όλες τις αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία.
      [iEpikaira: Tο «madman strategy» εφάρμοσε στο παρελθόν ο Χένρι Κίσινγκερ (1 και 2). Σύμφωνα με αυτήν την στρατηγική, παριστάνοντας τον «τρελό», προσδοκά οι γύρω του να φερθούν όσο πιο λογικά γίνεται, ώστε να τον καθησυχάσουν, ενώ εκείνος επιτυγχάνει τον απώτερο σκοπό του. Περισσότερα παραδείγματα ΕΔΩ!]
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×