Ένας έλεγε ότι ταπεινοφροσύνη είναι το να ξεχνάς αμέσως τα κατορθώματά σου. Άλλος είπε, το να θεωρής τον εαυτό σου πιο τελευταίο και πιο αμαρτωλό από όλους. Άλλος είπε, το να συναισθανθείς καλά μέσα σου την δική σου αδυναμία και ασθένεια. Άλλος, το να προλαμβάνης σε φιλονεικίες να διαλύης πρώτος την οργή. Άλλος, το να γνωρίζης και να αναγνωρίζεις καλά την χάρι και την ευσπλαγχνία του Θεού. Και ένας άλλος πάλι, το να αισθάνεσαι ψυχική συντριβή και να απαρνήσαι το δικό σου θέλημα. Και εγώ αφού τα άκουσα όλα αυτά, και αφού τα εξέτασα μόνος μου με πολλή περίσκεψι και προσοχή, δεν κατώρθωσα με όσα άκουσα να καταλάβω την έννοια της μακαρίας ταπεινοφροσύνης. Γι'αυτό ως έσχατος όλων, αφού μάζευσα όπως ο σκύλος τα ψίχουλα που έπεσαν από το τραπέζι των γνωστικών εκείνων και μακαρίων Πατέρων, κατέληξα στον....
εξής ορισμό: Η ταπεινοφροσύνη είναι ανώνυμη χάρις της ψυχής η οποία μπορεί να ονομασθή μόνο από όσους την δοκίμασαν εκ πείρας. Είναι ανέκφραστος πλούτος, (είναι) ονομασία του Θεού, (είναι) δωρεά του Θεού, εφ' όσον Εκείνος λέγει: «Μάθετε ουκ απ' Αγγέλου, ουκ απ' ανθρώπου, ουκ από δέλτου, αλλ' απ' εμού», - δηλαδή από την ενοίκησή μου και την έλλαμψή μου και την ενέργειά μου μέσα σας, - «ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία.... και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11,29).
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
Πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr
.png)
