Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Ν. Χριστοδουλίδης: Το ΦΑ της Μεσογείου μπορεί να γίνει ό,τι ήταν ο χάλυβας στην Ευρώπη

Σημαντικό στοιχείο το πλέγμα τον περιφερειακών συνεργασιών - Ο ρόλος της Κύπρου του Ισραήλ και η στάση των ΗΠΑ

Ο Κύπριος ΥΠΕΞ χαρακτήρισε τον αγωγό EastMed ως στρατηγικό πυλώνα της τριμερούς συνεργασίας.

Του Απόστολου Τομαρά, tomarasa@kathimerini.com.cy

02 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Με ένα από τα καυτά θέματα της Ανατολικής Μεσογείου ξεκίνησαν οι παρεμβάσεις στο συνέδριο του Economist, που διοργανώνεται για 14η χρονιά στη Λευκωσία. Η ενεργειακή ασφάλεια ήταν το βασικό θέμα της τοποθέτησης του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη αναφερόμενες στις υποσχόμενες προοπτικές της περιοχής. Ο κύπριος ΥΠΕΞ αναφέρθηκε στην ανάγκη αναζήτησης συνεργασίας στην περιοχή με την διεθνής κοινότητα η οποία όπως είπε πρέπει να εκμεταλλευτή τη συγκηρία προώθησης της συνεργασίας.

Ο κ. Χριστοδουλίδης εστίασε στις αξιολογήσεις που υπάρχουν για τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής τα οποία ανέρχονται στα 250 εκατ. κ.μ την στιγμή που οι ενεργειακές ανάγκες της Ε.Ε είναι στο 500 bcm. Σε ότι αφορά την Κύπρο ο κ. Χριστοδουλίδης περιέγραψε το πλαίσιο σχέσεων με όλες τις χώρες της περιοχής με εξαίρεση μόνο την Τουρκία. Σε ό,τι αφορά την κυπριακή ΑΟΖ τόνισε το πλαίσιο που υπάρχει και τη νομική ασφάλεια η οποία έχει προσελκύσει σημαντικές εταιρείες. Αναφορές από πλευράς ΥΠΕΞ έγιναν και για τους τριμερείς μηχανισμούς τους οποίου χαρακτήρισε ως το πρώτο υποσχόμενο βήμα. Το ΦΑ της Μεσογείου μπορεί να γίνει ότι ήταν ο χάλυβας στην Ευρώπη είπε ο κύπριος ΥΠΕΞ.

Ισχυρός άξονας με Λευκωσία

Στους ισχυρούς δεσμούς με την Κύπρο εστίασε ο Michael Oren βοηθός υφυπουργός πρωθυπουργού του Ισραήλ. Ο ισραηλινός αξιωματούχος μιλώντας στο συνέδριο του Economist αναφέρθηκε στα όσα ενώνουν τις δυο χώρες από την περίοδο της βρετανικής αποικιοκρατίας την βοήθεια της Κύπρου σε τρείς χιλιάδες Ισραηλίτες τους ισχυρούς δεσμούς στην οικονομία. Ο κ. Oren εξήρε την συνεργασία με την Κύπρο σε διμερές και τριμερές επίπεδο. Χαρακτήρισε τον αγωγό EastMed ως στρατηγικό πυλώνα της τριμερούς συνεργασίας. Το καλώδιο ηλεκτρικής ενέργειας θα ενισχύσει τη συνεργασία.

Η ενέργεια καταλύτης

Στις πολλές προκλήσεις της Ανατολικής Μεσογείου αναφέρθηκε η πρέσβειρα των ΗΠΑ στη Λευκωσία Kathleen Doherty, Πολιτικές ενεργειακές και πολιτισμικές. Η αμερικανίδα διπλωμάτης αναφέρθηκε στην ενίσχυση της εταιρικής σχέσης με την Κύπρο με επενδύσεις στην οικονομία και την ενέργεια η οποία θα αλλάξει την περιοχή όπως είπε.

Αναγνώρισε το δικαίωμα της Δημοκρατίας στην εκμετάλλευσης των φυσικών της πόρων τονίζοντας πως οι στρατιωτικές ενέργειες σε οικονομικά και εμπορικά θέματα είναι ακατάλληλες. Χαρακτήρισε το ΦΑ πρόκληση και ευκαιρία ενώ εξέφρασε την απογοήτευσή της από την έλλειψη οράματος πολιτών για την Κύπρο του μέλλοντος. Κλείνοντας την παρέμβασή της στο συνέδριο είπε πως υπάρχει ένα καταπληκτικό μέλλον για την Κύπρο.


Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...
    • 21.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η νέα παγίδα της Άγκυρας – Τουρκολιβυκό Νο 2 μέσω Συρίας
      Αναγνώριση ΑΟΖ με το μεταβατικό καθεστώς στη Δαμασκό, κατά το μοντέλο της Τρίπολης, ετοιμάζει η Αγκυρα -- Θα αγνοείται παντελώς η ύπαρξη της Κύπρου
      Μουρελάτου Μαρία
      Προσεκτικά παρακολουθούν Αθήνα και Λευκωσία τα σενάρια που κυκλοφορούν ευρέως τα τελευταία 24ωρα μέσω φιλοκυβερνητικών τουρκικών ΜΜΕ, βάσει των οποίων η Αγκυρα παροτρύνεται να προχωρήσει άμεσα, με το παρόν μεταβατικό καθεστώς στη Δαμασκό, σε καθορισμό τουρκοσυριακής ΑΟΖ, η οποία θα παραγνωρίζει εντελώς την ύπαρξη της Κύπρου και θα κινείται στη λογική του ανυπόστατου τουρκολιβυκού μνημονίου.
      Συγκεκριμένα, χθες, τόσο ο απόστρατος ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί μέσω τηλεοπτικού δικτύου όσο και η «Μιλιέτ» με την επίκληση αναλυτών αναφέρθηκαν στη δυνατότητα υπογραφής συμφωνίας ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Συρίας με στόχο την «αλλαγή των δεδομένων». «Μπορούμε να υπογράψουμε με τη Συρία μια συμφωνία καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, όπως είχαμε κάνει με τη Λιβύη», δήλωσε ο Γιαϊτζί.
      Και συνέχισε: «Αυτή η συμφωνία θα δώσει κατά 12% περισσότερο χώρο στη Συρία σε σχέση με την πρόταση της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου. Αυτό δηλαδή θα δώσει περισσότερη ΑΟΖ στη Συρία. Αυτή η συμφωνία θα δώσει ένα κέρδος στην Τουρκία έκτασης 4.000 τ.χλμ. και θα χαλάσει το σχέδιο των Ελληνοκυπρίων. Ετσι, στην Ανατολή θα δημιουργηθεί μια τουρκική ασπίδα, όπως είχε δημιουργηθεί και δυτικά μια τουρκική ασπίδα με τη συμφωνία με τη Λιβύη». Ο ίδιος, μάλιστα, παρότρυνε την τουρκική κυβέρνηση λέγοντας: «Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να το κάνει αυτό. Δεν είναι εποχή για να διστάζουμε και να σκεφτόμαστε τι θα πει ο ένας ή ο άλλος. Η Τουρκία δεν πρέπει να φοβάται τους Ελληνοκύπριους».
      Στον τουρκικό Τύπο, η «Μιλιέτ» διά χειρός Αϊντίν Χασάν σημείωνε πως «στην Ανατολική Μεσόγειο το κλίμα άλλαξε υπέρ της Τουρκίας», ενώ επαναλάμβανε την ίδια παρότρυνση σχετικά με τον καθορισμό τουρκοσυριακής ΑΟΖ: «Πρέπει να υπογράψουμε συμφωνία ΑΟΖ με τη Συρία. Θα αλλάξει τα δεδομένα». Το ανησυχητικό παζλ δηλώσεων που αποκαλύπτουν τη διαφαινόμενη νέα παγίδα από πλευράς Αγκυρας συμπληρώθηκε από τον ίδιο τον Ερντογάν, ο οποίος χθες επεσήμανε πως «η Τουρκία είναι μεγαλύτερη από την Τουρκία», τονίζοντας πως δεν μπορούν ως έθνος να περιορίσουν τους ορίζοντές τους στα 782.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

      Προετοιμασία για όλα τα ενδεχόμενα
      Αναλυτές στην Αθήνα περιγράφουν ως υπαρκτή την αναδυόμενη απειλή να καθοριστεί ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, κατά το μοντέλο του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, ιδιαιτέρως, μάλιστα, στην περίπτωση που το νέο καθεστώς της Συρίας τεθεί υπό τουρκική εποπτεία. Οπως επισημαίνουν, η Αθήνα θα πρέπει να αναμένει πως η Αγκυρα θα πιέσει τη Δαμασκό να υπογράψουν συμφωνία, καθότι στο επίκεντρο της τουρκικής στρατηγικής για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου βρίσκεται η «Γαλάζια Πατρίδα». Αυτό που εξηγούν αναλυτές – οι οποίοι προτρέπουν Αθήνα και Λευκωσία να επιδοθούν σε «αποτρεπτική διπλωματία» – είναι πως, σύμφωνα με τους χάρτες των εμπνευστών της «Γαλάζιας Πατρίδας» και με βάση τον ισχυρισμό της Τουρκίας πως τα νησιά, όπως είναι η Κύπρος, δεν έχουν δικαιώματα όταν βρίσκονται απέναντι από ηπειρωτικές ακτές, η Τουρκία στοχεύει στο να οριοθετήσει τουρκοσυριακή ΑΟΖ και στην περιοχή ανάμεσα σε Κύπρο και Συρία, αγνοώντας την Κύπρο, ώστε να προκύψει μια «γλώσσα» τουρκικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ εντός της κυπριακής ΑΟΖ, με την Αγκυρα να δίνει, παράλληλα, στη Δαμασκό μια μικρή περιοχή την οποία η Συρία δεν θα αποκτούσε μέσω καθορισμού ΑΟΖ με την Κύπρο. Αρμόδιες πηγές στην Αθήνα τονίζουν πως «η κατάσταση αξιολογείται». Το σήμα που εκπέμπεται ανεπίσημα είναι πως η ελληνική διπλωματία προετοιμάζεται πάντα για όλα τα ενδεχόμενα, στη βάση πιθανών σεναρίων («what if»), και έχει μεριμνήσει προληπτικά.
      Η Αθήνα, η Λευκωσία και η ΕΕ
      Σε δηλώσεις του, πάντως, ο κύπριος υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κόμπος τόνισε πως «χρειάζεται να ληφθούν υπ’ όψιν οι ευαισθησίες όλων στην περιοχή», ενώ ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών, ερωτηθείς σχετικά με τη Συρία, απάντησε πως, μεταξύ άλλων, «προέχει η εδαφική ακεραιότητα, εγγυημένη και απαλλαγμένη από εξωτερικώς δρώντες». Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, επιπλέον, τόνισε πως βρίσκεται σε «διαρκή επικοινωνία» με τους άραβες ομολόγους του, πως η Ελλάδα είναι «παρούσα ενεργώς», καθώς επίσης ότι από κοινού με Κύπρο και Αυστρία κατετέθη σχέδιο στην ΕΕ που περιλαμβάνει πρόταση για εγκατάσταση Ειδικού Απεσταλμένου της ΕΕ στη Συρία με σκοπό τη «διαρκή παρακολούθηση των τεκταινομένων». Σύμφωνα με πληροφορίες, δε, ιδιαίτερη αξία έχει πως στο εν λόγω (αδημοσίευτο) σχέδιο γίνεται ρητή αναφορά στο γεγονός πως η κατάσταση στην περιοχή «χρειάζεται παρακολούθηση» από την ΕΕ «καθώς επηρεάζει ευθέως τα ευρωπαϊκά θαλάσσια σύνορα με τη Συρία, συμπεριλαμβανομένης και της ΑΟΖ».
      Πηγή: tanea.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Τουρκία έπεσε στην παγίδα του Θουκυδίδη!
      Σχόλιο iEpikaira

      Τα πράγματα είναι απλά και έτσι απλά θα επιχειρήσουμε να τα σκιαγραφήσουμε παρακάτω, γιατί πολύς λόγος γίνεται για την αναβίωση του σχεδίου ενός αγωγού φυσικού αερίου που θα ξεκινά από το Κατάρ και διαμέσου Σ. Αραβίας-Ιορδανίας-Συρίας θα καταλήγει στην Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη (περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ).
      Όπως εξηγήθηκε ΕΔΩ, ο Άσαντ αρνήθηκε την πρόταση του Κατάρ το 2000 για την δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου $10 δισεκατομμυρίων, μήκους 1.500 χιλιομέτρων, μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, την Συρία και την Τουρκία. Αντιθέτως ο Άσαντ προκάλεσε την οργή των σουνιτικών βασιλείων του Κόλπου, όταν αντ' αυτού προέκρινε ρωσικό σχέδιο αγωγού με αφετηρία το Ιράν το οποίο μέσω της Συρίας θα κατέληγε στην Μεσόγειο και τα λιμάνια του Λιβάνου. Η πρότασή του προκάλεσε ταυτόχρονα και την αντίδραση του Ισραήλ το οποίο δεν επιθυμούσε επ' ουδενί λόγω να επιτρέψει στο Ιράν την διείσδυση στη Μεσόγειο και την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης. Ως εκ τούτου αποφασίστηκε η ανάσχεση του σχεδίου και η κατάληξη της κατάστασης στη Συρία είναι γνωστή. Υπό αυτό το πρίσμα όμως, η πύρρειος νίκη της Τουρκίας στη Συρία -οι λόγοι εξηγούνται παρακάτω- διαμέσου των τζιχαντιστών proxies της, επιτεύχθηκε με την τεράστια ζημιά στα ρωσο-ιρανικά συμφέροντα, γεγονός που σύντομα θα την φέρει σε πολύ δύσκολη θέση. 
      Όσον αφορά στο Ισραήλ, η κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ: α)του επέτρεψε να κάνει "περίπατο" εντός συριακού εδάφους, ενθυλακώνοντας τα στρατηγικής σημασίας υψώματα του Γκολάν -μέχρι στιγμής-,β)καθάρισε την γειτονική Συρία από το ιρανικό proxy, την Χεζμπολάχ,γ)ξεδόντιασε τις όποιες αμυντικές ικανότητες του στρατού του Άσαντ με βομβαρδισμό οπλικών συστημάτων -για να μην πέσουν στα χέρια της νέας ηγεσίας της χώρας-,δ)ανάγκασε την Ρωσία σε αναδίπλωση, ε)δρομολόγησε την de jure αναγνώριση του Μεγάλου Κουρδιστάν -διαχρονική στρατηγική στόχευση του εβραϊκού κράτους-, και στ)άνοιξε τον δρόμο για να γίνει το ίδιο κόμβος μεταφοράς υδρογονανθράκων του Περσικού προς την Ευρώπη, διαμέσου της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας (sic) -εξ ου και εσπευσμένες εγγυήσεις ασφαλείας στην ΚΔ από ΗΠΑ-Γαλλία και Βρετανία (περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ)-. 
      Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο να υλοποιηθούν οι τουρκικές ονειρώξεις περί αγωγού φ/α από το Κατάρ. Με λίγα λόγια, η "νίκη" της Τουρκίας στη Συρία, την έφερε σε αντίπαλα στρατόπεδα με την Ρωσία, το Ιράν, το Ισραήλ (περισσότερα και ΕΔΩ) αλλά και την Αμερική που αφενός προτιμάει να διοχετεύει το δικό της LNG στην Ευρώπη και αφετέρου, συμμερίζεται τις στρατηγικές επιδιώξεις του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή οι οποίες συμπεριλαμβάνουν και την αναγνώριση του Κουρδιστάν (περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ).
      Η γείτονα λοιπόν έχει ήδη πέσει στην παγίδα του Θουκυδίδη και αυτό θα γίνει ορατό πολύ σύντομα εντός και εκτός Συρίας!
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      epikairos@pm.me

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο Γ. Γεραπετρίτης διέγραψε τον όρο «εθνικό συμφέρον» από το ΥΠΕΞ

      Ήταν κριτήριο αξιολογήσεως των υπαλλήλων του υπουργείου – Η απόδοσίς τους πλέον θα κρίνεται αποκλειστικώς με βάση την προσήλωσή τους στην κυβερνητική πολιτική – Τι κατήγγειλαν τα κόμματα της ελάσσονος Αντιπολιτεύσεως
      Για κάποιους θα μπορούσε να είναι «λεπτομέρεια». Πόσο όμως θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς «λεπτομέρεια» τα συμφέροντα της χώρας; Είναι λοιπόν ανεξήγητο το γιατί στον νέο νόμο του Υπουργείου Εξωτερικών (πέρασε προχθές από την Ολομέλεια της Βουλής) διεγράφησαν οι αναφορές στο εθνικό συμφέρον από τα κριτήρια αξιολογήσεως των διπλωματικών υπαλλήλων. Πράγματι, στο άρθρο 328 του προισχύοντος ν. 4781/2021 (Α ́ 31), περί της αξιολογήσεως των υπαλλήλων του Υπουργείου Εξωτερικών, επέρχεται η ακόλουθη τροποποίησις: στο δεύτερο εδάφιο, διαγράφονται οι λέξεις «κατά τρόπο που να συμβαδίζει με τα συμφέροντα της χώρας και των τομέων ευθύνης του».
      Δηλαδή ο προηγούμενος νόμος ανέφερε ως κριτήρια αξιολογήσεως:
      «Διοικητικές ικανότητες, εφ’ όσον πρόκειται για Προισταμένους οργανικών μονάδων. Γνώση και προώθηση του έργου και της πολιτικής του Υπουργείου κατά τρόπο που να συμβαδίζει με τα συμφέροντα της χώρας και των τομέων ευθύνης του».
      Ο νέος νόμος όμως αναφέρει:
      «Διοικητικές ικανότητες, εφ’ όσον πρόκειται για Προισταμένους οργανικών μονάδων. Γνώση και προώθηση του έργου και της πολιτικής του Υπουργείου».
      Είναι μόνον δική μας εντύπωσις ότι με την διαγραφή αυτή φαίνεται πως κάποιοι θέλουν να διαχωρίσουν το «έργο και την πολιτική του υπουργείου» από «τα συμφέροντα της χώρας»; Αυτά τα δύο δεν πρέπει να συμβαδίζουν; Και ας μην ισχυρισθεί κανείς ότι ακριβώς επειδή συμβαδίζουν η αναφορά είναι πλεονασμός. Αν ήταν πλεονασμός, δεν θα είχε περιληφθεί στο κείμενο του νόμου από μιάς αρχής. Και εν πάση περιπτώσει, αφού υπήρχε στο κείμενο του νόμου, ποιος ο λόγος να απαλειφθεί; Δεν αντιλαμβάνονται οι ιθύνοντες του Υπουργείου Εξωτερικών ότι έτσι δημιουργούνται εντυπώσεις και ανακύπτουν ερωτήματα; Ή αυτό δεν τους ενδιαφέρει;
      Το ζήτημα επεσημάνθη όμως, τόσο κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου στην Επιτροπή Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής όσο και κατά την παρουσίασή του στην Ολομέλεια. Ειδικώτερα, κατά την τρίτη σύσκεψη της επιτροπής, ήγειρε το θέμα ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσεως κ. Βασίλειος Βιλιάρδος, ενώ κατά την συνεδρίαση της Ολομελείας εκτενώς ετοποθετήθη ο βουλευτής της Νίκης κ. Σπύρος Τσιρώνης. Ο τελευταίος έθεσε το ερώτημα αν με την διαγραφή αυτή «ανοίγει η πίσω πόρτα για περαιτέρω εξυπηρετήσεις “ημετέρων”, αλλά και για πρόσωπα-κλειδιά που ο εκάστοτε υπουργός κρίνει απαραίτητα για να ασκεί την πολιτική που υπαγορεύει η Κυβέρνησή του ή, ακόμα πιο σωστά, για να ασκεί την πολιτική που υπαγορεύεται στην Κυβέρνησή του από άλλα, υπερεθνικά κέντρα εξουσίας παραβλέποντας ή υποβαθμίζοντας το εθνικό συμφέρον».
      Τονίζοντας μάλιστα ότι η διαγραφή αυτή καταργεί την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος, ο κ. Τσιρώνης συνέχισε:
      «Γιατί διαχωρίζετε την πολιτική του Υπουργείου, κύριε υπουργέ, από το εθνικό συμφέρον; Για ποιόν λόγο το αφαιρείτε αυτό;
      Και θα σας πω, αγαπητοί συνάδελφοι, τι ακριβώς κάνει αυτή η εξάλειψη του συμφέροντος της χώρας. Καταργεί την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος. Είναι η απόλυτη ομολογία με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι το εθνικό συμφέρον υποτάσσεται σε άλλα συμφέροντα. Πως το κάνει αυτό; Καταργεί την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος. Πως το κάνει;
      Παραλείποντας ίσως το πιο θεμελιώδες στην άσκηση των καθηκόντων ενός διπλωμάτη, που δεν είναι άλλο από το να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον. Άρα, ακόμη κι’ αν ένας διπλωματικός υπάλληλος διαπιστώνει ότι η πολιτική του Υπουργείου δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, δεν έχει σημασία τι θα πεί. Το Υπουργείο έχει σημασία, η πολιτική του Υπουργείου. Όμως, ποιος είναι ο σκοπός που γίνεται κάτι τέτοιο; Μήπως, κύριε υπουργέ, με αυτόν τον τρόπο θέλετε να αποφύγετε στο μέλλον περιπτώσεις σαν αυτή της παραίτησης του τρίτου τη τάξει του Υπουργείου σας κ. Κούνδουρου και χρησιμοποιείτε τις φθηνές δικαιολογίες περί συνταξιοδότησης έναν μήνα πριν τη σύνταξη; Που έχετε ξανακούσει να παραιτείται κάποιος έναν μήνα πριν συνταξιοδοτηθεί; Που αλλού έχει γίνει αυτό;»
      Ακόμη όμως έγινε αναφορά στην πρόσφατη δήλωση του κ. Γεραπετρίτη, ο οποίος εχρησιμοποίησε την λέξη «μειοδότης», προς τον οποίο ο κ. Τσιρώνης έθεσε το ερώτημα:
      «Με αυτόν τον τρόπο, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, προετοιμάζετε την αυριανή διπλωματία, το αυριανό διπλωματικό σώμα, σε ένα σώμα που πρακτικά θα αξιολογείται με βάση το δικό σας ή οποιασδήποτε άλλης Κυβέρνησης στο μέλλον κομματικό, ιδεοληπτικό και ενδεχομένως και μειοδοτικό σχέδιο και όχι με βάση το κοινώς εννοούμενο “εθνικό συμφέρον”. Γι’ αυτό το αφαιρείτε. Αυτό σκεφτόσασταν, κύριε υπουργέ, όταν δηλώσατε ότι δεν σας νοιάζει αν θα σας αποκαλέσουν “μειοδότη”;».
      Πηγή: estianews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ελλάδα και Κύπρος [απλώς] ενημέρωσαν την ΕΕ για τις ιδέες της Τουρκίας περί ΑΟΖ με τη Συρία

      «Είναι νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα για το ρόλο της Τουρκίας στη Συρία» υποστηρίζει ο κ.Μητσοτάκης!
      Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πρωθυπουργός της Ελλάδας δηλώνει από τις Βρυξέλλες τόνισε ότι είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για το ρόλο της Τουρκίας και τις μελλοντικές επιπτώσεις αυτού στη Συρία! Απαντώντας δε σε ερώτηση γα το ενδεχόμενο να υπάρξει συμφωνία Τουρκίας με την Συρία για την ΑΟΖ, αποκλείοντας ουσιαστικά την Κύπρο, κατά το παράδειγμα του τουρκολιβυκού μνημονίου, ο κ.Μητσοτάκης απάντησε ότι μαζί με τον Κύπρο πρόεδρο Χριστοδουλίδη «ενημερώσαμε τους ομολόγους μας γι’ αυτές τις συζητήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ότι θα μπορούσε να καθοριστεί κάποιου είδους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, η οποία να παραγνωρίζει τα αναμφισβήτητα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου. ‘Αρα, υπήρξε μία ενημέρωση για κάτι το οποίο, όμως, σε αυτό το επίπεδο απλά μέχρι σήμερα κινείται στον κύκλο των δημοσιογραφικών πληροφοριών». Συνεπώς …μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, αφού ενημέρωσαν…
      Ο κ Μητσοτάκης εξέφρασε ξανά τις αγωνίες του για την ευρωπαϊκή άμυνα…
      Όλα όσα απάντησε στους δημοσιογράφους, δεν χρειάζεται δημοσιογραφικός σχολιασμός όσων λέει, όποιος τις διαβάσει καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει ρεαλισμός στην πρωθυπουργική …ανάλυση:
      Γιάννης Καντέλης (ΣΚΑΪ): Χαίρετε, κ. Πρόεδρε. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από την Ουκρανία, ήταν από τα βασικά θέματα της Συνόδου. Θα ήθελα να ρωτήσω πόσο μακριά είναι έτοιμη να φτάσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για να μην κερδίσει η Ρωσία ή για να κερδίσει η Ουκρανία και πώς αυτό, το μέτωπο της Ουκρανίας και της Ρωσίας, επηρεάζει και τις ευρωατλαντικές σχέσεις, τις σχέσεις της Ευρώπης με την νέα κυβέρνηση Τραμπ;
      Κυριάκος Μητσοτάκης: Η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κ. Καντέλη, όπως αποτυπώθηκε στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, παραμένει σταθερή. Εξακολουθούμε να στηρίζουμε την Ουκρανία, όχι μόνο στρατιωτικά αλλά και οικονομικά, διότι θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα στην Ουκρανία να διαπραγματευτεί μία ενδεχόμενη ειρήνη με τη Ρωσία με τους δικούς της όρους και στον χρόνο τον οποίον η ίδια θα επιλέξει, όχι όμως σε συνθήκες αδυναμίας.
      Από εκεί και πέρα, δεν γνωρίζω ποια θα είναι η πολιτική του Αμερικανού Προέδρου απέναντι στο ζήτημα της Ουκρανίας, αυτό που ξέρω είναι ότι τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποτυπώνουν ότι η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ζήτημα αυτό δεν έχει αλλάξει.
      Σπύρος Μουρελάτος (ΑΝΤ1 – ΑΠΕ-ΜΠΕ): Κύριε Πρόεδρε, ξέρουμε ότι συζητήσατε για το θέμα της Συρίας στο δείπνο και θέλω να ρωτήσω κατά πόσον προβληματίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και την Ελληνική Κυβέρνηση η αυξανόμενη επιρροή που φαίνεται πως έχει η Τουρκία πλέον στη Δαμασκό, αν αυτό, κατ’ εσάς, θα δημιουργήσει πρόβλημα και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ενόψει και του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας στην ‘Αγκυρα στις αρχές του έτους. Γιατί θυμόμαστε πολύ καλά πως η Τουρκία με ένα καθεστώς-ανδρείκελο στη Λιβύη πριν από τρία χρόνια επιχείρησε το τουρκολιβυκό μνημόνιο και θέλω να ρωτήσω κατά πόσον ανησυχείτε μήπως συμβεί κάτι ανάλογο με τη Συρία αυτή τη φορά. Ευχαριστώ πολύ.
      Κυριάκος Μητσοτάκης: Καταρχάς, εκφράσαμε την ικανοποίησή μας για το γεγονός ότι ένα στυγνό καθεστώς -για το οποίο τις τελευταίες εβδομάδες, τις τελευταίες μέρες ουσιαστικά, μάθαμε το επίπεδο και την ένταση της βίας που χρησιμοποιούσε για να καταπνίξει ουσιαστικά τον συριακό λαό- το καθεστώς αυτό κατέρρευσε. Είναι επί της αρχής μια θετική εξέλιξη.
      Πιστεύω, αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει όλους -και πιστεύω ότι θα έπρεπε να ενδιαφέρει και την Τουρκία- είναι η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας και η δυνατότητα να προκύψει ένα καινούργιο καθεστώς με δημοκρατική νομιμοποίηση, το οποίο πρώτα και πάνω απ’ όλα θα σέβεται τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων.
      Γνωρίζετε καλά ότι βρέθηκα στον Λίβανο πριν από λίγες μέρες και συναντήθηκα με τον Πατριάρχη της Αντιόχειας. Η Ελλάδα έχει έναν σημαντικό ρόλο να παίξει ως, θα έλεγα, ο πνευματικός προστάτης και του Πατριαρχείου Αντιοχείας αλλά και κατά προέκταση όλων των ελληνορθόδοξων που κατοικούν και στη Συρία και στον Λίβανο.
      Και το πρώτο μέλημα αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς η ασφάλειά τους και να μην βρεθούμε αντιμέτωποι με καινούργιες προσφυγικές ροές, ως αποτέλεσμα ανθρώπων που αισθάνονται ότι δεν είναι ασφαλείς με την καινούργια κατάσταση.
      Και βέβαια, θα σας έλεγα ότι η Ευρώπη συνολικά, αλλά και η Ελλάδα, έχει έναν λόγο ακόμα να επιζητεί μία σταθερότητα στη Συρία, διότι αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να μπορέσουν να αρχίσουν να επιστρέφουν πρόσφυγες από την Ευρώπη στη Συρία σε συνθήκες ασφάλειας.
      Προφανώς δεν είμαστε ακόμα εκεί και είναι πολύ νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα. Όπως είναι και πολύ νωρίς ακόμα για να βγάλουμε συμπεράσματα για τον ρόλο της Τουρκίας στη Συρία και ποιες μπορεί να είναι οι μελλοντικές προεκτάσεις της τουρκικής ανάμειξης σε μια χώρα με την οποία θυμίζω ότι έχει σύνορα. Είναι γειτονική χώρα η Τουρκία με τη Συρία.
      Μαρία Ψαρά (STAR): Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε μια ερώτηση follow-up στην ερώτηση του Σπύρου Μουρελάτου. Τέθηκε από εσάς και τον Κύπριο Πρόεδρο ο κίνδυνος, όπως αποτυπώθηκε σε δηλώσεις του Hulusi Akar, για μια συμφωνία Τουρκίας με την Συρία για την ΑΟΖ, αποκλείοντας ουσιαστικά την Κύπρο, κατά το παράδειγμα του τουρκολιβυκού μνημονίου;
      Και μια ακόμα ερώτηση, αν και εν μέρει απαντήσατε: η Ελλάδα σκοπεύει να προχωρήσει σε επιστροφές Σύρων προσφύγων και με ποιον τρόπο, με ποια διαδικασία μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;
      Κυριάκος Μητσοτάκης: Καταρχάς να θυμίσω, κα Ψαρά, ότι όχι μόνο κατά την άποψη της Ελλάδος αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι παράνομο και άκυρο.
      Προφανώς και εγώ και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ενημερώσαμε τους ομολόγους μας γι’ αυτές τις συζητήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ότι θα μπορούσε να καθοριστεί κάποιου είδους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, η οποία να παραγνωρίζει τα αναμφισβήτητα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου. ‘Αρα, υπήρξε μία ενημέρωση για κάτι το οποίο, όμως, σε αυτό το επίπεδο απλά μέχρι σήμερα κινείται στον κύκλο των δημοσιογραφικών πληροφοριών.
      Για το ζήτημα τώρα της επιστροφής, πιστεύω ότι το πρώτο το οποίο πρέπει να διερευνήσουμε είναι αν υπάρχει διάθεση για εθελοντικές επιστροφές. Και, ταυτόχρονα, να υποστηρίξουμε εκείνες τις δομές, κυρίως τις δομές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που θα εξασφαλίσουν ότι οι άνθρωποι οι οποίοι θα γυρίσουν θα έχουν τουλάχιστον καλυμμένες τις βασικές τους ανάγκες.
      Και βέβαια, όπως γνωρίζετε, η Ελλάδα όπως και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν ουσιαστικά αναστείλει τις διαδικασίες επίδοσης αποφάσεων ασύλου σε Σύρους που βρίσκονται στην πατρίδα μας για έναν πολύ απλό λόγο: διότι κατά κανόνα οι αποφάσεις αυτές είχαν μια βασική αιτιολογία, μια βασική δικαιολογία για τον λόγο που ο αιτών άσυλο ζητούσε προστασία και αυτό ήταν ότι κινδύνευε από το καθεστώς Άσαντ, το οποίο δεν υπάρχει πια. Οπότε πρέπει να περιμένουμε λίγο να δούμε πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση.
      Προφανώς δεν έχει μετατραπεί η Συρία από τη μια στιγμή στην άλλη σε ασφαλή χώρα. Θα ήταν πολύ αφελές να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο. Τα δεδομένα όμως στο πεδίο σαφέστατα έχουν αλλάξει και γι’ αυτό και επαναλαμβάνω ότι η σταθεροποίηση της Συρίας δεν έχει ενδιαφέρον μόνο για την προστασία του ελληνορθόδοξου στοιχείου στη χώρα, το οποίο είναι πολύ σημαντικό, έχει και πολύ μεγάλη σημασία για όλη την Ευρώπη, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να δρομολογηθεί μία επιστροφή ανθρώπων οι οποίοι έφυγαν από τη Συρία, επειδή ακριβώς αισθάνθηκαν ότι καταδιώκονταν από ένα καθεστώς το οποίο δεν υπάρχει πια.
      Γεωργία Σκιτζή (ΕΡΤ): Θα σας πάω, κ. Πρόεδρε, στη χθεσινή Σύνοδο Ευρωπαϊκής Ένωσης – Δυτικών Βαλκανίων. Αναφερθήκατε τόσο στη Σερβία όσο και στην Αλβανία. Για την Σερβία είπατε ότι πρέπει να της δείξουμε ότι ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ενώ για την Αλβανία ότι η Ελλάδα είναι ουσιαστικά ο «θεματοφύλακας» της ευρωπαϊκής της πορείας.
      Όμως, είχαμε και τον ηγέτη άλλης χώρας των Δυτικών Βαλκανίων, της Βόρειας Μακεδονίας, ο οποίος από εδώ, από τις Βρυξέλλες, μίλησε για «Μακεδόνες» πολίτες και για «Μακεδονία», ενώ έχει δεσμευτεί ο κ. Μίτσκοσκι ότι στις επίσημες υποχρεώσεις του κράτους θα χρησιμοποιεί την επίσημη ονομασία. Ήθελα το σχόλιό σας.
      Κυριάκος Μητσοτάκης: Μπροστά μου, εννοώ στη συνάντηση που είχαμε χθες στη Σύνοδο Κορυφής, αλλά και σήμερα το πρωί που βρεθήκαμε μαζί στα πλαίσια της συνάντησης προετοιμασίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, χρησιμοποίησε την επίσημη και μόνο -θέλω να τονίσω- τη μόνη ονομασία της χώρας, που είναι το Βόρεια Μακεδονία, το οποίο εξάλλου έχει και υποχρέωση να χρησιμοποιεί erga omnes, δηλαδή και στο εσωτερικό της χώρας του.
      Επανέλαβα και χθες και σήμερα την ανάγκη του απόλυτου σεβασμού στις διεθνείς συμφωνίες. Δεν θα επαναλάβω την άποψή μου για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Έχω πει ότι η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να τη σεβαστεί και εξίσου υποχρεωμένη να τη σεβαστεί είναι και η γειτονική χώρα. Και αυτό προφανώς αποτελεί αναγκαία, όχι ικανή, αλλά σίγουρα αναγκαία προϋπόθεση για να ξεκινήσει κάποια στιγμή, να ανοίξει ουσιαστικά, ο ευρωπαϊκός της δρόμος.
      Σοφία Φασουλάκη (MEGA): Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε. Έχετε πολλές φορές αναφερθεί στην ανάγκη ενίσχυσης της ευρωπαϊκής άμυνας, είναι μία πρόταση που συνεχώς φέρνετε στο τραπέζι των εταίρων μας και θα ήθελα να ρωτήσω αν σήμερα έγινε αυτή η συζήτηση, αν επεκταθήκατε, αν συζητήσατε καθόλου το θέμα αυτό.
      Έχουμε μπροστά μας δύο πολέμους ανοιχτούς και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Αυτή η ανάγκη καθίσταται φαίνεται όλο ένα και πιο επιτακτική, αν τελικά δεν υπάρξει αυτή η διάθεση των κονδυλίων, πώς μπορεί να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή άμυνα;
      Κυριάκος Μητσοτάκης: Κυρία Φασουλάκη, χαίρομαι διότι κατόπιν και δικής μου πρότασης, θα υπάρχει μία έκτακτη Σύνοδος Κορυφής η οποία θα λάβει χώρα στις 3 Φεβρουαρίου με αντικείμενο αποκλειστικά και μόνο την ευρωπαϊκή άμυνα.
      Οι θέσεις της Ελλάδος είναι γνωστές, δεν χρειάζεται να τις επαναλάβω. Έχετε δίκιο, όμως, όταν λέτε ότι η τεράστια γεωπολιτική ένταση την οποία αντιμετωπίζουμε απαιτεί και μία, θα έλεγα, γεωπολιτική και αμυντική αφύπνιση της ηπείρου μας, η οποία θα μπορεί να κινηθεί σε πολλά διαφορετικά επίπεδα.
      Εγώ θα εξακολουθώ να πιστεύω ότι απαιτείται κινητοποίηση και ευρωπαϊκών πόρων, όπως έχω γράψει και έχω εξηγήσει πολλές φορές, προκειμένου να υπάρχει ένα, ας το πούμε, ευρωπαϊκό αμυντικό ταμείο, το οποίο θα μπορεί να χρηματοδοτεί αμυντικές δράσεις που θα αφορούν το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι αυτό δεν είναι μία δράση ανταγωνιστική προς το ΝΑΤΟ αλλά απολύτως συμπληρωματική. Κι ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαμε να στέλναμε κι ένα μήνυμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες -οι οποίες και με τον Πρόεδρο Τραμπ είμαι σίγουρος ότι θα πιέσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση για παραπάνω αμυντικές δαπάνες-, ότι αναλαμβάνουμε σοβαρά κι εμείς τις ευθύνες που μας αναλογούν, στο κάτω-κάτω για τη δική μας άμυνα.
      Γιώργος Παπακωνσταντίνου (ACTION24): Καλησπέρα, κ. Πρόεδρε. Το προσεχές Σαββατοκύριακο συγκαλείται από τον Φινλανδό Πρωθυπουργό, τον κ. Petteri Orpo, η άτυπη σύνοδος Βορρά-Νότου. Θέλω να μου πείτε, τι περιμένετε από αυτή τη Σύνοδο και πού θα επικεντρωθούν οι συζητήσεις σας;
      Κυριάκος Μητσοτάκης: Με την καλή ελπίδα ότι η κυρία Μελόνι , η οποία ήταν πολύ άρρωστη σήμερα, θα μπορέσει να ταξιδέψει αύριο για την εξαιρετικά κρύα Λαπωνία, η σύνοδος αυτή η οποία φέρνει στο ίδιο τραπέζι τη Φινλανδία, τη Σουηδία, την Ιταλία και την Ελλάδα, είναι μία πρώτης τάξης ευκαιρία να συζητήσουμε ακριβώς τα ζητήματα για τα οποία μίλησα πριν, για το πώς οι χώρες του βορρά αλλά και οι χώρες του νότου αντιλαμβάνονται τις καινούριες αμυντικές προκλήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία.
      Να συζητήσουμε και την πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη την οποία έκανε ο τέως Φινλανδός Πρόεδρος για τα ζητήματα της αμυντικής ετοιμότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και νομίζω να μάθουμε και ο ένας από τον άλλον.
      Η Φινλανδία, ας πούμε, είναι μια χώρα η οποία πρωτοστατεί, θα έλεγα, στην οργάνωση ολόκληρης της κοινωνίας για ζητήματα πολιτικής προστασίας, αμυντικής θωράκισης και αμυντικής ανθεκτικότητας.
      Οπότε, πιστεύω ότι σε μια πιο χαλαρή κατάσταση, κάπου στον βορρά της παγωμένης Φιλανδίας, θα μπορέσουμε να έχουμε ουσιαστικές συζητήσεις που νομίζω ότι θα είναι αμοιβαία ωφέλιμες.
      Μαρία Αρώνη (ΟΡΕΝ – ΑΠΕ-ΜΠΕ): Κύριε Πρόεδρε, η κατάσταση στη Συρία είναι πολύ ρευστή και βλέπουμε ότι η μόνη δύναμη που φαίνεται να έχει απτά οφέλη αυτή τη στιγμή στη Συρία είναι η Τουρκία. Η Ελλάδα έχει κάτι να πει, να προσφέρει, να κερδίσει από μια εντελώς νέα Συρία που ενδεχομένως θα προκύψει σε οικονομικό, κοινωνικό επίπεδο; Αναφέρομαι και στο μεγάλο «όπλο» που έχουμε, στο Πατριαρχείο της Αντιοχείας.
      Κυριάκος Μητσοτάκης: Νομίζω ότι απάντησα ήδη σε αυτό. Η Ελλάδα έχει ρόλο και θα έχει ρόλο στην περιοχή. Και επιμένω ότι όλοι αυτή τη στιγμή πρέπει να προσβλέπουμε σε μία Συρία συμπεριληπτική, σε μία Συρία η οποία δεν θα ακολουθήσει πορεία άλλων χωρών που πέρασαν από αντίστοιχες φάσεις απομάκρυνσης δεσποτικών ηγετών, ότι δεν θα γίνουν τα ίδια σφάλματα που μπορεί να έγιναν στο Ιράκ και στη Λιβύη, ότι η χώρα δεν θα ξαναπέσει σε ένα καθεστώς αστάθειας και αναρχίας.
      Και σε αυτή την πρόκληση -θέλω να πιστεύω ότι είναι κοινή πρόκληση- νομίζω ότι όλοι μπορούν υπό προϋποθέσεις να παίξουν τον δικό τους διακριτό ρόλο.
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πρόεδρος Επιτροπής Εθνικής Άμυνας της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Χουλουσί Ακάρ: Η εδαφική κυριαρχία της Τουρκίας θα αυξηθεί εάν υπογραφεί συμφωνία θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη Συρία!
      Μαρία Ζαχαράκη
      Ιστορικές δηλώσεις που θα αλλάξουν όλες τις ισορροπίες στη Μεσόγειο έκανε ο πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Χουλουσί Ακάρ. Ο Ακάρ παράλληλα δήλωσε ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί συμφωνία με τη Συρία σχετικά με τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο.
      Με τίτλο «Αποκαλυπτικές δηλώσεις του Χουλουσί Ακάρ! Μια εξέλιξη που θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες στη Μεσόγειο» δημοσιεύτηκε (18/12) ρεπορτάζ στην ι/σ της φιλοκυβερνητικής ε/φ Sabah, στο οποίο καταγράφονται, μ.ά., τα κάτωθι:
      Ο Χουλουσί Ακάρ, Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, έκανε σημαντικές δηλώσεις για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης στο Κανάλι της Βουλής (Meclis TV). [...]
      Η εδαφική κυριαρχία της Τουρκίας θα αυξηθεί εάν υπογραφεί συμφωνία θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη Συρία
      Μετά την εκλογή νέας διοίκησης στη Συρία και την αποκατάσταση της τάξης στη χώρα, η Τουρκία ενδέχεται να προβεί σε κίνηση θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Η Τουρκία άνοιξε γρήγορα την πρεσβεία της στη Δαμασκό προκειμένου να ενισχύσει τις διπλωματικές της σχέσεις με τη Συρία πιο γρήγορα από άλλες χώρες. Στη νέα περίοδο, μια πιθανή συμφωνία ΑΟΖ με τη Συρία θα επεκτείνει την υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας στη Μεσόγειο».
      Πηγή: ethnos.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ι. Μάζης: Οι κίνδυνοι για Ελλάδα - Κύπρο από τις εξελίξεις στη Συρία

       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Κ. Γρίβας: Οι εξελίξεις στη Συρία έχουν αυξήσει εκθετικά τους κινδύνους για την Κύπρο και όχι μόνο
      Ο Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και διδάσκων στο ΕΚΠΑ, μιλάει στον 98.4 με αφορμή τις καταιγιστικές εξελίξεις γεωστρατηγικά με επίκεντρο την Συρία, που ανανοηματοδοτούν γεωπολιτικά Μέση Ανατολή και Ευρασία, και φυσικά όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Όπως τονίζει, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περίεργη αδράνεια ακόμη και με την μονοδιάστατη επιλογή στη "σωστή πλευρά της Ιστορίας" , την ώρα που η Τουρκία , με ρίσκο μεν και αυξάνοντας τους κινδύνους της από την υπερέκταση, σημειώνει μια δραματική επέκταση της επιρροής της εδαφικά. Την ίδια ώρα μάλιστα αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο από την υπερέκταση της ως σφήνα στα συμφέροντα μεγάλων παικτών ισχύος, "ταφροποιεί" χώρες στην περίμετρο της, ώστε να φτιάξει έναν κλοιό "ασφαλείας" για ελαχιστοποίηση των κινδύνων από αυτή την υπερέκταση. Αντίθετα η Ελλάδα, ανεξήγητα εμφανίζεται να βάζει "πλάτη" στην ωραιοποίηση διεθνώς του προφίλ της γείτονος, ενώ είναι κοινή λογική ότι η Τουρκία , που δεν το κρύβει, στη στρατηγική αναθεωρητισμού , θεωρεί την Ελλάδα και την Κύπρο, ως "κλειδί" στην περίμετρο της αυτή από τα δυτικά. Μάλιστα ο κ. Γρίβας σημειώνει , πως για την Κυπριακή Δημοκρατία, οι εξελίξεις στη Συρία, έχουν αυξήσει εκθετικά τους κινδύνους. Ο Κ. Γρίβας, αναλύει επίσης την μεγάλη εικόνα στο Ευρασιατικό πεδίο, αλλά και το ρόλο των ΗΠΑ- Κίνας- Ρωσίας- Ισραήλ αλλά και και Ινδίας. 
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ι. Μάζης: Αν η Ελλάδα δεν κάνει αυτό που πρέπει θα το κάνει άλλος
      Στην συζήτησή μας (11-12-2024) ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ αναφέρεται στον διαφορετικό τρόπο που λειτουργούν Ελλάδα και Τουρκία στην γεωπολιτική σκακιέρα. Η Ελλάδα με τον «συσταλτικό» τρόπο που (δεν) δραστηριοποιείται δίνει γεωπολιτικό χώρο στην υπερδραστηριότητα της Τουρκίας. Οι δύο χώρες εκ των πραγμάτων σε ένα μεγάλο τμήμα της περιφερειακής αρένας λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Το αποτέλεσμα είναι όσο αυτοπεριορίζεται και υπολειτουργεί η Ελλάδα, η οποία μάλιστα εξωραΐζει και «ξεπλένει» την τουρκική απειλή, τόσο περισσότερο χώρο καταλαμβάνει η Τουρκία. 
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο "πατέρας" του τουρκολιβυκού μνημονίου ζητά συμφωνία ΑΟΖ Συρίας-Τουρκίας για "να χαλάσουν τα σχέδια των Ελληνοκυπρίων"
      Η Τουρκία είδε τις οργανώσεις που τρέφει τόσα χρόνια και που στέλνει σε όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις του πλανήτη, όπως Λιβύη, Ναγκόρνο Καραμπάχ, Νίγηρα, Μάλι, να επιτυγχάνουν την ανατροπή του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, με αιχμή του δόρατος τους πλέον κατ' όνομα ενωτικούς μαχητές της Hayat Tahrir al sham (η οργάνωση προέρχεται από την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος και ο αρχηγός της είναι "παιδί" του Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι).
      Με αυτήν την επιτυχία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βαπτίζεται από το σύνολο των τουρκικών ΜΜΕ ως "νέος πορθητής" και οι λογιών λογιών αναλυτές πιάνουν στασίδι στα κανάλια με στόχο να τον εξυμνήσουν.
      Ένας εξ αυτών, ο πατέρας του τουρκολιβυκού μνημονίου, απόστρατος ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί, ζήτησε από την Τουρκία να υπογράψει με τη Συρία παρόμοια συμφωνία όπως αυτή που είχαν υπογράψει ο Μεβλουτ Τσαβούσογλου και ο Φαγέζ Αλ Σάρατζ, η οποία παρά της εξαγγελίες παραμένει ένα παράνομο αποκύημα της φαντασίας του φιλόδοξου πρώην στρατιωτικού.
      Ο Γιαϊτζί δήλωσε σχετικά, στο πλαίσιο τηλεοπτικής του εμφάνισης στο δίκτυο Haber Global: "Mπορούμε να υπογράψουμε με τη Συρία μια συμφωνία καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), όπως είχαμε κάνει με τη Λιβύη. Αυτή η συμφωνία θα δώσει κατά 12% περισσότερο χώρο στη Συρία σε σχέση με την πρόταση της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου (sic). Αυτό δηλαδή θα δώσει περισσότερη ΑΟΖ στη Συρία. Αυτή η συμφωνία θα δώσει ένα κέρδος στην Τουρκία έκτασης 4.000 τ.χλμ. και θα χαλάσει το παιχνίδι των Ελληνοκυπρίων".
      Κατά τον Γιαϊτζί, το συμπέρασμα είναι το εξής: "Έτσι, στην ανατολή θα δημιουργηθεί μια τουρκική ασπίδα όπως είχε δημιουργηθεί και δυτικά μια τουρκική ασπίδα με τη συμφωνία με τη Λιβύη. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να το κάνει αυτό. Δεν είναι η εποχή για να διστάζουμε και να σκεφτόμαστε τι θα πει ο ένας η ο άλλος. Η Τουρκία δεν πρέπει να φοβάται τους Ελληνοκύπριους".
      Πηγή: capital.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Οι στενοί δεσμοί της Τουρκίας με τη νέα ηγεσία της Συρίας - Τι ανταλλάγματα ζητά ο Ερντογάν

      Το φως της δημοσιότητας βλέπουν νέες πληροφορίες για τις σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και την οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, που βρίσκεται πλέον στην εξουσία στη Δαμασκό.
      Σύμφωνα με αναλυτές, τα οφέλη είναι αμοιβαία και για τις δύο πλευρές.
      «Κανείς δεν τους ξέρει όσο εμείς», δήλωσε ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας και πρώην αρχηγός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, Χακάν Φιντάν, εξηγώντας ότι η Άγκυρα είναι αυτή που έπεισε τη Ρωσία και το Ιράν να μην σταματήσουν την επίθεση των ανταρτών που κατέληξε στην πτώση του Μπασάρ αλ-Άσαντ και του καθεστώτος του.
      Ωστόσο, η νίκη των σύρων ανταρτών, με αιχμή του δόρατος την οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, δεν ισοδυναμεί «με ανάληψη του ελέγχου» της Συρίας από την Τουρκία, διαβεβαίωσε ο Χακάν Φιντάν χθες, μιλώντας στο Al Jazeera, απορρίπτοντας σχετική δήλωση του νεοεκλεγέντος προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
      «Η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ δεν είναι τουρκική μαριονέτα, αντίθετα με άλλες συριακές ανταρτικές οργανώσεις, αλλά η οργάνωση έχει από μακρού στενούς δεσμούς με τους Τούρκους και έχει ανάγκη την τουρκική υποστήριξη», συνοψίζει ο Aron Lund του Century International.
      Σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στην τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Safak, ο ηγέτης της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, ο Αμπού Μοχάμαντ αλ-Τζολάνι ή απλώς Αχμαντ αλ-Σάρα, δηλώνει ότι η κυβέρνησή του θα διατηρήσει «στρατηγική σχέση» με την Άγκυρα.
      Σύμβολο αυτής της νέας εγγύτητας ανάμεσα στην Τουρκία και τη Συρία, που υπήρξαν για μεγάλη περίοδο εχθροί, ο αρχηγός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Ιμπραχίμ Καλίν, άνθρωπος του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, σκηνοθέτησε και προέβαλε σκοπίμως τη συνάντησή του με τον Αμπού Μοχάμαντ αλ-Τζολάνι τέσσερις μόλις ημέρες μετά την πτώση του Ασαντ.
      «Οι νέοι ηγέτες της Συρίας είναι πολύ απασχολημένοι με το χτίσιμο νομιμοποίησης και επαφών με τις ξένες χώρες», λέει ο Aron Lund.
      «Δεν έχουν στην πραγματικότητα διπλωματικές επαφές ή την αναγκαία πείρα για να σταθούν σε διεθνές επίπεδο, άρα επωφελούνται πολύ από τη βοήθεια της Άγκυρας», εξηγεί.
      Η Τουρκία, η οποία έχει δηλώσει έτοιμη να χορηγήσει στρατιωτική βοήθεια στις νέες συριακές αρχές, κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να αφαιρέσει τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων.
      Κατά την επίσκεψή του στην Αίγυπτο, όπου θα γίνει δεκτός από τον Αιγύπτιο ομόλογό του Αμπντελφατάχ αλ-Σίσι, ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πιθανόν ότι θα προσπαθήσει να πείσει την Αίγυπτο, σημαντικό περιφερειακό παράγοντα, να έλθει σε επαφή με τη νέα ηγεσία στη Δαμασκό, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο.
      «Αν η Άγκυρα καταφέρει να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της Συρίας, (...) η Συρία θα γίνει σύμμαχος της Τουρκίας», τονίζει ο Soner Cagaptay του Washington Institute of Near East Policy, ο οποίος πιστεύει ότι η Αγκυρα διαθέτει ήδη «περισσότερη επιρροή στη Δαμασκό από όση είχε ποτέ από το 1920».
      Η Τουρκία θα μπορεί σε αντάλλαγμα να υπολογίζει στην εξουσία στη Δαμασκό για να τη βοηθήσει να απαλλαγεί από τους Κούρδους μαχητές της βόρειας Συρίας, τους οποίους εκλαμβάνει ως απειλή;
      «Η νέα συριακή κυβέρνηση το επιθυμεί όσο κι εμείς», δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Γιασάρ Γκιουλέρ.
      Ο στρατιωτικός ηγέτης της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ δήλωσε από την πλευρά του στο AFP ότι η εξουσία της νέας ηγεσίας στη Δαμασκό θα ασκηθεί επίσης στις κουρδικές περιοχές της βορειοανατολικής Συρίας, οι οποίες τελούν υπό ημιαυτόνομη διοίκηση.
      «Οι Τούρκοι θα ήθελαν να πιέσουν τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ να πλήξει τους Κούρδους, αλλά εκείνη δεν θέλει να εμπλακεί», πιστεύει ειδικός στη Συρία που ανήκει σε δυτική διπλωματική αποστολή στην Τουρκία και δεν κατονομάζεται.
      Σύμφωνα με τη διπλωματική αυτή πηγή, ο ρόλος της Άγκυρας στη Συρία είναι «υπερτιμημένος», αλλά η Τουρκία έχει πλέον στη διάθεσή της έναν «πραγματικό οικονομικό μοχλό», χάρη στα κοινά της σύνορα μήκους 900 χιλιομέτρων με τη Συρία.
      Από την πλευρά τους, οι Δυτικοί θέλουν να αποφύγουν την επιβολή της Τουρκίας ως αναγκαίου και απαραίτητου συμμάχου της Δαμασκού.
      Έτσι, την Τρίτη, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δήλωνε από την Άγκυρα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ενισχύσει τις σχέσεις με τη συριακή ηγεσία.
      «Η Τουρκία έχει γίνει ο ξένος παράγοντας με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Συρία, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν σημαντική επιρροή στη διεθνή νομιμοποίηση της νέας συριακής κυβέρνησης και στη χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης της χώρας», τονίζει ο Ömer Özkizilcik του Atlantic Council στην Άγκυρα.
      Άρα, η εξέλιξη των πραγμάτων θα εξαρτηθεί επίσης από τον Ντόναλντ Τραμπ, που θα αναλάβει τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο, αλλά αυτός είναι ήδη πεπεισμένος ότι «η Τουρκία κρατά τα κλειδιά της Συρίας».
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP, Reuters liberal.gr φωτο protagon.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η «ενίσχυση» του ΕΛΙΑΜΕΠ - Κάτι ψήνεται(!)
      Ενισχύεται το ΕΛΙΑΜΕΠ όπως μας πληροφορεί με ανακοίνωση του. Πως ενισχύεται; Στο δυναμικό του εντάχθηκαν οι:
      •Αλέξανδρος Διακόπουλος Αντιναύαρχος ε.α που είναι ήδη Πρόεδρος -Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΑΒ και μέλος του ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου
      •Πάνος Πικραμμένος, πρώην πρωθυπουργός , που έχει μείνει στη μνήμη μας κυρίως για το δάκρυ του σε ομιλία του στη Βουλή για την υπόθεση Novartis, στην οποία είχε εμπλακεί το όνομα του.
      •Μαρία Δαμανάκη, πρώην ευρωπαία επίτροπο .
      •Βασίλη Κασκαρέλη πρέσβυς ε.υ και πρώην ΥΠΕΞ
      Η ανακοίνωση του ΕΛΙΑΜΕΠ:Ο Αντιναύαρχος ε.α Αλέξανδρος Διακόπουλος ήταν Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας στην πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Απομακρύνθηκε όταν στο φιάσκο της αντιμετώπισης του Oruc Reis, είπε την αλήθεια που η κυβέρνηση Μητσοτάκη πεισματικά δεν ήθελε να παραδεχτεί δημόσια. Η οποία δεν ήταν άλλη από το γεγονός ότι το Oruc Reis δεν έκανε απλές βόλτες σε ύδατα ελληνικών συμφερόντων αλλά είχε ρίξει καλώδια κι έκανε κανονικότατες έρευνες. Η στάση του κ.Διακόπουλου που δεν έδωσε συνέχεια στην απομάκρυνση του εκτιμήθηκε από την κυβέρνηση. Τοποθετήθηκε στην αρχή στο ΥΠΕΞ με υπουργό τον κ.Δένδια, ο οποίος τον τοποθέτησε ως ΥΕΘΑ και στην ΕΑΒ και στο Πολεμικό Μουσείο. Τώρα και στο ΕΛΙΑΜΕΠ ,το οποίο ενισχύεται και με Πικραμμένο και με Δαμανάκη εν όψει του «δύσκολου αγώνα» που έρχεται στα ελληνοτουρκικά. Πρέπει να υπάρχουν αρκετά πρόσωπα για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι τα το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με κάποια ελαστικότητα. Άλλοι το λένε υποχωρητικότητα.
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Συρία στην τουρκική γεωστρατηγική με το... Μνημόνιο Άγκυρας-Δαμασκού (ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ)
      ΜΠΑΛΤΖΩΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
      Ο Κινέζος φιλόσοφος και στρατηγός Σουν Τσου, στην πραγματεία του “Η Τέχνη του Πολέμου”, που γράφτηκε πριν 2.500 χρόνια, παροτρύνει τον ηγέτη να μάθει καλά τον εχθρό του, καθώς και τα σχέδιά του για να μπορεί να τον αντιμετωπίσει επιτυχώς. Σε ένα από αυτά λέει: «Ανακαλύψτε τα σχέδια του εχθρού και θα ξέρετε ποια στρατηγική θα είναι επιτυχής και ποια όχι». Ας το πούμε προκαταβολικά. Η Τουρκία δεν είναι απρόβλεπτη.
      Η τουρκική γεωστρατηγική που βλέπουμε Συρία, Λιβύη και αλλού έχει διαμορφωθεί σταδιακά, αλλά είναι διακηρυγμένη και εξαρχής ήταν επεκτατική. Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, είναι σαφές ότι κυρία απειλή για την Ελλάδα προέρχεται από την Τουρκία. Η γειτονική χώρα συστηματικά και συνεχώς έχει μεταβληθεί σε πηγή κινδύνων για τα γειτονικά της κράτη.
      Ο εξοπλισμός της χώρας μας και των ελληνικών νησιών, το πυραυλικό τείχος που εξήγγειλε για το Αιγαίο ο υπουργός Άμυνας, το επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, οι όποιοι σχεδιασμοί στην Ανατολική Μεσόγειο που δεν την συμπεριλαμβάνουν, της προκαλούν νευρικότητα. Η τουρκική γεωστρατηγική ξεδιπλώνεται επιθετικά σε έξι μέτωπα:
      Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 20.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Από που κι ως που γύρισαν σελίδα Κυπριακή Δημοκρατία-Βρετανία;
      Ακούγοντας τον Πρόεδρο Νίκο Χειστοδουλίδη μετά τις συνομιλίες που είχε πρόσφατα με τον Βρετανό Πρωθυπουργό Sir Keir Starmer, να δηλώνει ότι μετά και την επίσκεψη αυτή γύρισε νέα σελίδα στις σχέσεις Κύπρου και Μεγάλης Βρετανίας, γεννάται το ερώτημα:
      Μήπως κύριε Πρόεδρε ο κ. Σταρμερ έχει απολογηθεί για την Βρετανο-Τουρκική πολιτική σκευωρία του 1956 να διχοτομήσουν με την Τουρκία, την Κύπρο με εργαλείο το δοτό, αντιδημοκρατικό Σύνταγμα της Ζυρίχης, που είχε προδιαγεγραμμένη την πορεία διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασή της με γένεση νέας κηδεμονευόμενης Κύπρου, την οποία βάφτισαν Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία;;;
      Αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο, κύριε Πρόεδρε πώς είναι δυνατό να γυρίζει σελίδα στις σχέσεις Κύπρου και Βρετανίας ;;;
      Απολογία δεν ακούσαμε από τον Βρετανό Πρωθυπουργό, αλλά ακούσαμε ότι στέκει σθεναρά πίσω μας για να λύσουμε το Κυπριακό όπως ακριβώς το είχαν συνωμοτικά σχεδιάσει, Βρετανία και Τουρκία και μεθοδικά εφάρμοσαν τους παράνομους σχεδιασμούς τους από το 1956 μέχρι σήμερα. Σήμερα δε, η πολιτική τους αυτή δεν έχει αλλάξει και αντίθετα μας σπρώχνει να συνθηκολογήσουμε και να επικυρώσουμε το αποτέλεσμα των σχεδιασμών τους, εγκρίνοντας και αποδεχόμενοι να νομιμοποιήσουμε τη σημερινή ΝΤΕ-ΦΑΚΤΟ διχοτόμηση σε ΝΤΕ- ΓΙΟΥΡΕ.
      Γιαυτό εξάλλου η Βρετανία μέχρι τώρα εθεωρείτο και θεωρείται υπέυθυνη και υπόλογη για την τραγωδία μας και την όλη πορεία του Κυπριακού και υποτίθεται καταβάλλετο προσπάθεια από τις Ηγεσίες μας να αλλάξει η Βρετανική πολιτική έναντι της Κύπρου.
      Με αυτά τα ξεκάθαρα δεδομένα κύριε Πρόεδρε, δικαιούμαστε ως ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι, θύματα της Βρετανο-Τουρκικής συνωμοσίας που αναμένουμε Δικαίωση, να ερμηνεύουμε τις δηλώσεις για αλλαγή σελίδας στις σχέσεις Κύπρου και Βρετανίας ως επιβεβαίωση από μέρους σας προς τη Βρετανία ότι παίρνει και αυτή από τούδε και στο εξέης, παράλληλα με την Τουρκία, συγχοροχάρτι για την τραγωδία μας και ότι χέρι – χέρι εργάζεστε για επιβολή της Βρετανο-Τουρκικής λύση ΔΔΟ.
      Ο Κυπριακός Λαός δεν έχει δώσει τέτοια συγκατάθεση κύριε Πρόεδρε, αλλά το αντίθετο, απέρριψε τη λύση ΔΔΟ με την καταψήφιση του παράνομου Σχεδίου ΑΝΝΑΝ το 2004.
      Από το Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 19.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Βροχή οι «στρατηγικοί σύμμαχοι», αλλά από αέριο και ΑΟΖ… αέρας κοπανιστός

      Φανούλα Αργυρού
      Ενώ χαριεντίζονται κάποιοι στην Κύπρο γιατί η μικρή μας πολίχνη στην Ανατολική Μεσόγειο μαζεύει ολοένα και περισσότερους… «στρατηγικούς συμμάχους», πέφτουν «βροχή» οι ανακοινώσεις, ΗΠΑ, Γαλλία, και η «κηδεμόνας» Βρετανία ακόμα έτρεξε στον Χριστοδουλίδη μετά από 50 τόσα χρόνια, για να δηλώσει ο τελευταίος ότι «άλλαξαν σελίδα» στις σχέσεις Βρετανίας/Κύπρου, ενώ όμως, η κατοχή της μισής ΚΔ, συνεχίζεται σταθερά και αμετακίνητα!!
      Παράλληλα δε με τις «στρατηγικές συμμαχίες» της ΚΔ, στο προσκήνιο και παρασκήνιο ηΤουρκία κατακρεουργεί την ΑΟΖ της Κύπρου με τη σιωπηρή συνενοχή των… στρατηγικών της συμμάχων! Και όχι μόνο!
      Πρόσφατα είδαμε κάποιες «τρεχάτες» επισκέψεις δικών μας προς το Κατάρ, αλλά εκείνο που μάθαμε τώρα είναι ότι το Κατάρ συμμαχεί με την Τουρκία για αγωγό μέσω Τουρκίας (επίσκεψη Καταριανών στην Τουρκία) με το βρετανικό think tank Chatham House, να ρίχνει τον κύβο και να θάβει οριστικά τον αγωγό East Med που ευελπιστούσαν στην Κύπρο να γίνει πραγματικότητα!
      (Παρεμπιπτόντως, η διπλωματική υπηρεσία της ΚΔ θα είχε από πρώτο χέρι την είδηση καθώς η Υπάτη Αρμοστεία της ΚΔ στο ιδιόκτητό της οίκημα στο Λονδίνο γειτονεύει άμεσα με το βρετανικό Chatham House στο St. James’s Square).
      https://www.chathamhouse.org/2024/12/turkeys-energy-hub-ambitions-have-new-momentum-after-assads-fall
      Ακούστε την ανάλυση στις 18.12.2024 στο Sigma, από τον συνάδελφο Γιάννη Σελινόπουλο.
      «Τουρκοσυριακό μνημόνιο για ΑΟΖ με θύμα την Κύπρο σχεδιάζει η Άγκυρα»
      «Κατακρεουργούν την ΑΟΖ της Κύπρου και την οικειοποιούνται. Νέες προκλητικές επεκτατικές δηλώσεις από Ερντογάν…»
      https://www.youtube.com/watch?v=dGTE0BVbqsU
      1) Το σχόλιο της ελλαδικής ιστοσελίδας στο τέλος του κειμένου «Πρώτα έρχεται η συνεκμετάλλευσης και μετά η…(συν) ομοσπονδία!», 19.12.2024.
      https://i-epikaira.blogspot.com/2024/12/blog-post_94.html
      2) Και τα σχόλια της ίδιας ιστοσελίδας για τον αγωγό φυσικού αερίου από Κατάρ μέσω Συρίας, ο οποίος θα επηρεάσει την ΚΔ αναλόγως την όδευσή του… Εκτός του γεγονότος ότι θα φέρει το φθηνό Καταριανό φ/α στην αγορά και μετά η εξόρυξη του Κυπριακού δε θα συμφέρει στις εταιρείες… διαβάστε σχόλια εδώ
      https://i-epikaira.blogspot.com/2024/12/iepikaira.html και
      https://i-epikaira.blogspot.com/2024/12/blog-post_91.html
      Τελικά, όχι μόνο East Med γιοκ αλλά ούτε για μυρωδιά δεν θα αφήσουν αέριο ή πετρέλαιο στους Έλληνες της Κύπρου, και ας γέμισε η δύσμοιρη από εταιρικές, συμμαχικές (sic) δηλώσεις, υποσχέσεις… Αλλά τι λέω, όπως μου έγραψε και φίλος «Έλληνες δεν θα μείνουν άσε το… αέριο»!
      Πηγή: simerini.sigmalive.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!19.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Turkiye Today: Πόσο εφικτό είναι το σχέδιο για τον αγωγό αερίου Κατάρ-Συρίας-Τουρκίας;
      Ο αγωγός Κατάρ-Τουρκίας, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σχεδιάστηκε για να μεταφέρει φυσικό αέριο από το τεράστιο κοίτασμα South Pars/North Dome του Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Συρίας και της Τουρκίας
      Η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία ίσως αναζωπυρώσει τις συζητήσεις σχετικά με το σχέδιο για τον αγωγό φυσικού αερίου του Κατάρ, το οποίο φέρεται να είχε απορριφθεί από την συριακή κυβέρνηση το 2009 και έκτοτε παραμένει στον αέρα.
      Υπενθυμίζεται πως το 2009, το Κατάρ είχε προτείνει την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου που θα ξεκινάει από τον Κόλπο και θα καταλήγει στην Τουρκία.
      Σύμφωνα με την Turkiye Today, το 2009, ο σεΐχης Al Thani του Κατάρ είχε δηλώσει: «Είμαστε πρόθυμοι να κατασκευάσουμε έναν αγωγό φυσικού αερίου από το Κατάρ στην Τουρκική Δημοκρατία».
      Ο αγωγός Κατάρ-Τουρκίας, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων και μήκους 1.500 χιλιομέτρων, σχεδιάστηκε για να μεταφέρει φυσικό αέριο από το τεράστιο κοίτασμα South Pars/North Dome του Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Συρίας και των τουρκικών τερματικών διανομής.

      Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, τα αποθέματα φυσικού αερίου του Κατάρ στον Αραβικό Κόλπο ανέρχονται σε περίπου 896 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (25,4 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα), αντιπροσωπεύοντας το 14% των παγκοσμίως γνωστών αποθεμάτων.
      Μάλιστα, το κοίτασμα του Κόλπου είναι το τρίτο μεγαλύτερο παγκοσμίως.
      Ωστόσο, το φυσικό αέριο του Κατάρ έχει κριθεί λιγότερο βιώσιμο για τις δυτικές αγορές λόγω της έλλειψης άμεσων συνδέσεων με αγωγούς, με αποτέλεσμα την εξάρτηση από δαπανηρές μεταφορές υγροποιημένου φυσικού αερίου.
      Η Τουρκία θα δώσει το πράσινο φως
      Ο υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, Alparslan Bayraktar, επιβεβαίωσε την επιδίωξη της χώρας του να επενδύσει εενργειακά στη Συρία, ενώ απάντησε σε ερωτήσεις ανταποκριτών μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στην Άγκυρα την Τρίτη.
      Αναφερόμενος στην πρόταση για μεταφορά φυσικού αερίου από το Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Συρίας και της Τουρκίας, ο Bayraktar δήλωσε: «Για μια Συρία που έχει επιτύχει ενότητα και σταθερότητα, γιατί όχι;». Και πρόσθεσε: «Εάν αυτό συμβεί, η διαδρομή πρέπει να είναι ασφαλής. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι».
      Για τη σύνδεση του Κατάρ με την Ευρώπη
      Η πρόταση για τον αγωγό Κατάρ-Τουρκία αποσκοπούσε στην παράδοση φυσικού αερίου από το ιρανο-καταριανό κοίτασμα φυσικού αερίου-συμπυκνώματος South Pars/North Dome στην Τουρκία, όπου θα μπορούσε να συνδεθεί με τον αγωγό Nabucco για την τροφοδοσία των Ευρωπαίων πελατών.
      Μια προτεινόμενη διαδρομή προς την Τουρκία ήταν μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας και της Συρίας, ενώ μια άλλη περνούσε από τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και το Ιράκ.
      Η συμφωνία που είχε αρνηθεί το 2009 ο Άσαντ, θα επέτρεπε στον αγωγό να παρακάμψει τη Ρωσία, προμηθεύοντας απευθείας την Ευρώπη.
      Σύμφωνα με δημοσίευμα του Agence France-Presse (AFP), το σκεπτικό του Άσαντ ήταν να διασφαλίσει τα συμφέροντα του Ρώσου συμμάχου του, ενός σημαντικού προμηθευτή φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Η επιρροή της Μόσχας φέρεται να έπεισε τον Άσαντ να απορρίψει τη συμφωνία, εξασφαλίζοντας τη συνεχή εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό καύδιμο.
      Η στρατηγική των 4 θαλασσών
      Η Συρία ανακοίνωσε επίσης τη «Στρατηγική των τεσσάρων θαλασσών» το 2009, μια πολιτική που αποσκοπεί στη μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κόμβο για τις ροές φυσικού αερίου μεταξύ του Κόλπου, της Μαύρης Θάλασσας, του Καυκάσου και της Μεσογείου.
      Η στρατηγική αυτή περιελάμβανε την αξιοποίηση των 6.300 χιλιομέτρων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου που διασχίζουν τη Συρία και την αξιοποίηση του αραβικού αγωγού φυσικού αερίου (AGP).
      Ο AGP, που άρχισε να κατασκευάζεται το 2003, προοριζόταν να συνδέσει την Αίγυπτο με την Τουρκία και να συνδεθεί περαιτέρω με την Ευρώπη.
      Ωστόσο, η συριακή σύρραξη, η οποία ξεκίνησε το 2011, διέκοψε την ολοκλήρωση των προγραμματισμένων έργων.
      Στροφή της ΕΕ
      Οι πρόσφατες εξελίξεις στις σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας υπογράμμισαν περαιτέρω τη σημασία της διαφοροποίησης των πηγών ενέργειας. Σύμφωνα με στοιχεία του Συμβουλίου της ΕΕ, το μερίδιο του ρωσικού αερίου από αγωγούς στις εισαγωγές της ΕΕ έχει μειωθεί κατακόρυφα από πάνω από 40% το 2021 σε περίπου 8% το 2023.
      [iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]
      Πηγή: worldenergynews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!19.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο νέος υπουργός του Τραμπ, Ρόμπερτ Κένεντι από το 2016 είχε αποκαλύψει ότι η πρόταση του Κατάρ για αγωγό φ/α μέσω Συρίας στην Ευρώπη είναι ο λόγος των εξελίξεων σήμερα
      -Με την άνοδο του Bashar al-Assad στην εξουσία το 2000 και την άρνησή του να συνεργασθεί ενεργειακά με τους Αμερικανούς, έφερε την χώρα στη σημερινή κατάσταση. Σύμφωνα με διαρροές και απόρρητες αναφορές, η πέτρα του σκανδάλου ήταν η πρόταση του Κατάρ το 2000 για την δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου $10 δισεκατομμυρίων, μήκους 1.500 χιλιομέτρων, μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, την Συρία και την Τουρκία. -Ο Bashar al-Assad προκάλεσε την οργή των σουνιτικών βασιλείων του Κόλπου, όταν αντ' αυτού προέκρινε ρωσικό σχέδιο αγωγού με αφετηρία την ιρανική πλευρά του κοιτάσματος φυσικού αερίου South Pars/North Dome το οποίο πάλι μέσω της Συρίας θα κατέληγε στα λιμάνια του Λιβάνου. Αυτό προκάλεσε και την εμπλοκή του Ισραήλ το οποίο αποφάσισε να εκτροχιάσει το σχέδιο.
      Το άρθρο του νέου υπουργού του Τραμπ, Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ από το μακρινό 2016:
      Why the Arabs don’t want us in SyriaThey don’t hate ‘our freedoms.’ They hate that we’ve betrayed our ideals in their own countries — for oil.
      John Foster Dulles (right), Republican Party Foreign policy expert, is greeted by his brother, Allan Dulles, as he arrives in New York in October 1948 | AFP/AFP/Getty Images
      February 23, 2016 8:50 am CET
      By Robert F. Kennedy, Jr
      In part because my father was murdered by an Arab, I’ve made an effort to understand the impact of U.S. policy in the Mideast and particularly the factors that sometimes motivate bloodthirsty responses from the Islamic world against our country. As we focus on the rise of the Islamic State and search for the source of the savagery that took so many innocent lives in Paris and San Bernardino, we might want to look beyond the convenient explanations of religion and ideology. Instead we should examine the more complex rationales of history and oil — and how they often point the finger of blame back at our own shores.
      America’s unsavory record of violent interventions in Syria — little-known to the American people yet well-known to Syrians — sowed fertile ground for the violent Islamic jihadism that now complicates any effective response by our government to address the challenge of ISIL. So long as the American public and policymakers are unaware of this past, further interventions are likely only to compound the crisis. Secretary of State John Kerry this week announced a “provisional” ceasefire in Syria. But since U.S. leverage and prestige within Syria is minimal — and the ceasefire doesn’t include key combatants such as Islamic State and al Nusra — it’s bound to be a shaky truce at best. Similarly President Obama’s stepped-up military intervention in Libya — U.S. airstrikes targeted an Islamic State training camp last week — is likely to strengthen rather than weaken the radicals. As the New York Times reported in a December 8, 2015, front-page story, Islamic State political leaders and strategic planners are working to provoke an American military intervention. They know from experience this will flood their ranks with volunteer fighters, drown the voices of moderation and unify the Islamic world against America.
      To understand this dynamic, we need to look at history from the Syrians’ perspective and particularly the seeds of the current conflict. Long before our 2003 occupation of Iraq triggered the Sunni uprising that has now morphed into the Islamic State, the CIA had nurtured violent jihadism as a Cold War weapon and freighted U.S./Syrian relationships with toxic baggage.
      This did not happen without controversy at home. In July 1957, following a failed coup in Syria by the CIA, my uncle, Sen. John F. Kennedy, infuriated the Eisenhower White House, the leaders of both political parties and our European allies with a milestone speech endorsing the right of self-governance in the Arab world and an end to America’s imperialist meddling in Arab countries. Throughout my lifetime, and particularly during my frequent travels to the Mideast, countless Arabs have fondly recalled that speech to me as the clearest statement of the idealism they expected from the U.S. Kennedy’s speech was a call for recommitting America to the high values our country had championed in the Atlantic Charter; the formal pledge that all the former European colonies would have the right to self-determination following World War II. Franklin D. Roosevelt had strong-armed Winston Churchill and the other allied leaders to sign the Atlantic Charter in 1941 as a precondition for U.S. support in the European war against fascism.U.S. Attorney General Robert Kennedy gives a speech in September, 1964
      But thanks in large part to Allen Dulles and the CIA, whose foreign policy intrigues were often directly at odds with the stated policies of our nation, the idealistic path outlined in the Atlantic Charter was the road not taken. In 1957, my grandfather, Ambassador Joseph P. Kennedy, sat on a secret committee charged with investigating the CIA’s clandestine mischief in the Mideast. The so called “Bruce-Lovett Report,” to which he was a signatory, described CIA coup plots in Jordan, Syria, Iran, Iraq and Egypt, all common knowledge on the Arab street, but virtually unknown to the American people who believed, at face value, their government’s denials. The report blamed the CIA for the rampant anti-Americanism that was then mysteriously taking root “in the many countries in the world today.” The Bruce-Lovett Report pointed out that such interventions were antithetical to American values and had compromised America’s international leadership and moral authority without the knowledge of the American people. The report also said that the CIA never considered how we would treat such interventions if some foreign government were to engineer them in our country.
      This is the bloody history that modern interventionists like George W. Bush, Ted Cruz and Marco Rubio miss when they recite their narcissistic trope that Mideast nationalists “hate us for our freedoms.” For the most part they don’t; instead they hate us for the way we betrayed those freedoms — our own ideals — within their borders.
      * * *
      For Americans to really understand what’s going on, it’s important to review some details about this sordid but little-remembered history. During the 1950s, President Eisenhower and the Dulles brothers — CIA Director Allen Dulles and Secretary of State John Foster Dulles — rebuffed Soviet treaty proposals to leave the Middle East a neutral zone in the Cold War and let Arabs rule Arabia. Instead, they mounted a clandestine war against Arab nationalism — which Allen Dulles equated with communism — particularly when Arab self-rule threatened oil concessions. They pumped secret American military aid to tyrants in Saudi Arabia, Jordan, Iraq and Lebanon favoring puppets with conservative Jihadist ideologies that they regarded as a reliable antidote to Soviet Marxism. At a White House meeting between the CIA’s director of plans, Frank Wisner, and John Foster Dulles, in September 1957, Eisenhower advised the agency, “We should do everything possible to stress the ‘holy war’ aspect,” according to a memo recorded by his staff secretary, Gen. Andrew J. Goodpaster.
      The CIA began its active meddling in Syria in 1949 — barely a year after the agency’s creation. Syrian patriots had declared war on the Nazis, expelled their Vichy French colonial rulers and crafted a fragile secularist democracy based on the American model. But in March 1949, Syria’s democratically elected president, Shukri-al-Quwatli, hesitated to approve the Trans-Arabian Pipeline, an American project intended to connect the oil fields of Saudi Arabia to the ports of Lebanon via Syria. In his book, Legacy of Ashes, CIA historian Tim Weiner recounts that in retaliation for Al-Quwatli’s lack of enthusiasm for the U.S. pipeline, the CIA engineered a coup replacing al-Quwatli with the CIA’s handpicked dictator, a convicted swindler named Husni al-Za’im. Al-Za’im barely had time to dissolve parliament and approve the American pipeline before his countrymen deposed him, four and a half months into his regime.
      Following several counter-coups in the newly destabilized country, the Syrian people again tried democracy in 1955, re-electing al-Quwatli and his National Party. Al-Quwatli was still a Cold War neutralist, but, stung by American involvement in his ouster, he now leaned toward the Soviet camp. That posture caused CIA Director Dulles to declare that “Syria is ripe for a coup” and send his two coup wizards, Kim Roosevelt and Rocky Stone, to Damascus.
      Two years earlier, Roosevelt and Stone had orchestrated a coup in Iran against the democratically elected President Mohammed Mosaddegh, after Mosaddegh tried to renegotiate the terms of Iran’s lopsided contracts with the British oil giant Anglo-Iranian Oil Company (now BP). Mosaddegh was the first elected leader in Iran’s 4,000-year history and a popular champion for democracy across the developing world. Mosaddegh expelled all British diplomats after uncovering a coup attempt by U.K. intelligence officers working in cahoots with BP. Mosaddegh, however, made the fatal mistake of resisting his advisers’ pleas to also expel the CIA, which, they correctly suspected, was complicit in the British plot. Mosaddegh idealized the U.S. as a role model for Iran’s new democracy and incapable of such perfidies. Despite Dulles’ needling, President Harry Truman had forbidden the CIA from actively joining the British caper to topple Mosaddegh. When Eisenhower took office in January 1953, he immediately unleashed Dulles. After ousting Mosaddegh in “Operation Ajax,” Stone and Roosevelt installed Shah Reza Pahlavi, who favored U.S. oil companies but whose two decades of CIA sponsored savagery toward his own people from the Peacock throne would finally ignite the 1979 Islamic revolution that has bedeviled our foreign policy for 35 years.Mohammed Mosaddegh, the democratically elected Prime Minister of Iran from 1951-1953, pictured left in 1951, the same year he was named TIME Person of the Year, right. His tenure was cut short by a United States-led coup in 1953, which installed Shah Reza Pahlavi
      Flush from his Operation Ajax “success” in Iran, Stone arrived in Damascus in April 1957 with $3 million to arm and incite Islamic militants and to bribe Syrian military officers and politicians to overthrow al-Quwatli’s democratically elected secularist regime, according to Safe for Democracy: The Secret Wars of the CIA, by John Prados. Working with the Muslim Brotherhood and millions of dollars, Rocky Stone schemed to assassinate Syria’s chief of intelligence, the chief of its General Staff and the chief of the Communist Party, and to engineer “national conspiracies and various strong arm” provocations in Iraq, Lebanon and Jordan that could be blamed on the Syrian Ba’athists. Tim Weiner describes in Legacy of Ashes how the CIA’s plan was to destabilize the Syrian government and create a pretext for an invasion by Iraq and Jordan, whose governments were already under CIA control. Kim Roosevelt forecast that the CIA’s newly installed puppet government would “rely first upon repressive measures and arbitrary exercise of power,” according to declassified CIA documents reported in The Guardian newspaper.
      But all that CIA money failed to corrupt the Syrian military officers. The soldiers reported the CIA’s bribery attempts to the Ba’athist regime. In response, the Syrian army invaded the American Embassy, taking Stone prisoner. After harsh interrogation, Stone made a televised confession of his roles in the Iranian coup and the CIA’s aborted attempt to overthrow Syria’s legitimate government. The Syrians ejected Stone and two U.S. Embassy staffers—the first time any American State Department diplomat was barred from an Arab country. The Eisenhower White House hollowly dismissed Stone’s confession as “fabrications” and “slanders,” a denial swallowed whole by the American press, led by the New York Times and believed by the American people, who shared Mosaddegh’s idealistic view of their government. Syria purged all politicians sympathetic to the U.S. and executed for treason all military officers associated with the coup. In retaliation, the U.S. moved the Sixth Fleet to the Mediterranean, threatened war and goaded Turkey to invade Syria. The Turks assembled 50,000 troops on Syria’s borders and backed down only in the face of unified opposition from the Arab League whose leaders were furious at the U.S. intervention. Even after its expulsion, the CIA continued its secret efforts to topple Syria’s democratically elected Ba’athist government. The CIA plotted with Britain’s MI6 to form a “Free Syria Committee” and armed the Muslim Brotherhood to assassinate three Syrian government officials, who had helped expose “the American plot,” according to Matthew Jones in “The ‘Preferred Plan’: The Anglo-American Working Group Report on Covert Action in Syria, 1957.” The CIA’s mischief pushed Syria even further away from the U.S. and into prolonged alliances with Russia and Egypt.
      Following the second Syrian coup attempt, anti-American riots rocked the Mideast from Lebanon to Algeria. Among the reverberations was the July 14, 1958 coup, led by the new wave of anti-American Army officers who overthrew Iraq’s pro-American monarch, Nuri al-Said. The coup leaders published secret government documents, exposing Nuri al-Said as a highly paid CIA puppet. In response to American treachery, the new Iraqi government invited Soviet diplomats and economic advisers to Iraq and turned its back on the West.
      Having alienated Iraq and Syria, Kim Roosevelt fled the Mideast to work as an executive for the oil industry that he had served so well during his public service career at the CIA. Roosevelt’s replacement as CIA station chief, James Critchfield, attempted a failed assassination plot against the new Iraqi president using a toxic handkerchief, according to Weiner. Five years later, the CIA finally succeeded in deposing the Iraqi president and installing the Ba’ath Party in power in Iraq. A charismatic young murderer named Saddam Hussein was one of the distinguished leaders of the CIA’s Ba’athist team. The Ba’ath Party’s Secretary, Ali Saleh Sa’adi, who took office alongside Saddam Hussein, would later say, “We came to power on a CIA train,” according to A Brutal Friendship: The West and the Arab Elite, by Said Aburish, a journalist and author. Aburish recounted that the CIA supplied Saddam and his cronies a murder list of people who “had to be eliminated immediately in order to ensure success.” Tim Weiner writes that Critchfield later acknowledged that the CIA had, in essence, “created Saddam Hussein.” During the Reagan years, the CIA supplied Hussein with billions of dollars in training, Special Forces support, weapons and battlefield intelligence, knowing that he was using poisonous mustard and nerve gas and biological weapons — including anthrax obtained from the U.S. government — in his war against Iran. Reagan and his CIA director, Bill Casey, regarded Saddam as a potential friend to the U.S. oil industry and a sturdy barrier against the spread of Iran’s Islamic Revolution. Their emissary, Donald Rumsfeld, presented Saddam with golden cowboy spurs and a menu of chemical/biological and conventional weapons on a 1983 trip to Baghdad. At the same time, the CIA was illegally supplying Saddam’s enemy, Iran, with thousands of anti-tank and anti-aircraft missiles to fight Iraq, a crime made famous during the Iran-Contra scandal. Jihadists from both sides later turned many of those CIA-supplied weapons against the American people.
      Even as America contemplates yet another violent Mideast intervention, most Americans are unaware of the many ways that “blowback” from previous CIA blunders has helped craft the current crisis. The reverberations from decades of CIA shenanigans continue to echo across the Mideast today in national capitals and from mosques to madras schools over the wrecked landscape of democracy and moderate Islam that the CIA helped obliterate.
      A parade of Iranian and Syrian dictators, including Bashar al-Assad and his father, have invoked the history of the CIA’s bloody coups as a pretext for their authoritarian rule, repressive tactics and their need for a strong Russian alliance. These stories are therefore well known to the people of Syria and Iran who naturally interpret talk of U.S. intervention in the context of that history.
      While the compliant American press parrots the narrative that our military support for the Syrian insurgency is purely humanitarian, many Arabs see the present crisis as just another proxy war over pipelines and geopolitics. Before rushing deeper into the conflagration, it would be wise for us to consider the abundant facts supporting that perspective.
      In their view, our war against Bashar Assad did not begin with the peaceful civil protests of the Arab Spring in 2011. Instead it began in 2000, when Qatar proposed to construct a $10 billion, 1,500 kilometer pipeline through Saudi Arabia, Jordan, Syria and Turkey. Qatar shares with Iran the South Pars/North Dome gas field, the world’s richest natural gas repository. The international trade embargo until recently prohibited Iran from selling gas abroad. Meanwhile, Qatar’s gas can reach European markets only if it is liquefied and shipped by sea, a route that restricts volume and dramatically raises costs. The proposed pipeline would have linked Qatar directly to European energy markets via distribution terminals in Turkey, which would pocket rich transit fees. The Qatar/Turkey pipeline would give the Sunni kingdoms of the Persian Gulf decisive domination of world natural gas markets and strengthen Qatar, America’s closest ally in the Arab world. Qatar hosts two massive American military bases and the U.S. Central Command’s Mideast headquarters.
      The EU, which gets 30 percent of its gas from Russia, was equally hungry for the pipeline, which would have given its members cheap energy and relief from Vladimir Putin’s stifling economic and political leverage. Turkey, Russia’s second largest gas customer, was particularly anxious to end its reliance on its ancient rival and to position itself as the lucrative transect hub for Asian fuels to EU markets. The Qatari pipeline would have benefited Saudi Arabia’s conservative Sunni monarchy by giving it a foothold in Shia-dominated Syria. The Saudis’ geopolitical goal is to contain the economic and political power of the kingdom’s principal rival, Iran, a Shiite state, and close ally of Bashar Assad. The Saudi monarchy viewed the U.S.-sponsored Shiite takeover in Iraq (and, more recently, the termination of the Iran trade embargo) as a demotion to its regional power status and was already engaged in a proxy war against Tehran in Yemen, highlighted by the Saudi genocide against the Iranian backed Houthi tribe.
      Of course, the Russians, who sell 70 percent of their gas exports to Europe, viewed the Qatar/Turkey pipeline as an existential threat. In Putin’s view, the Qatar pipeline is a NATO plot to change the status quo, deprive Russia of its only foothold in the Middle East, strangle the Russian economy and end Russian leverage in the European energy market. In 2009, Assad announced that he would refuse to sign the agreement to allow the pipeline to run through Syria “to protect the interests of our Russian ally.”
      Assad further enraged the Gulf’s Sunni monarchs by endorsing a Russian-approved “Islamic pipeline” running from Iran’s side of the gas field through Syria and to the ports of Lebanon. The Islamic pipeline would make Shiite Iran, not Sunni Qatar, the principal supplier to the European energy market and dramatically increase Tehran’s influence in the Middke East and the world. Israel also was understandably determined to derail the Islamic pipeline, which would enrich Iran and Syria and presumably strengthen their proxies, Hezbollah and Hamas.
      Secret cables and reports by the U.S., Saudi and Israeli intelligence agencies indicate that the moment Assad rejected the Qatari pipeline, military and intelligence planners quickly arrived at the consensus that fomenting a Sunni uprising in Syria to overthrow the uncooperative Bashar Assad was a feasible path to achieving the shared objective of completing the Qatar/Turkey gas link. In 2009, according to WikiLeaks, soon after Bashar Assad rejected the Qatar pipeline, the CIA began funding opposition groups in Syria. It is important to note that this was well before the Arab Spring-engendered uprising against Assad.
      Bashar Assad’s family is Alawite, a Muslim sect widely perceived as aligned with the Shiite camp. “Bashar Assad was never supposed to be president,” journalist Seymour Hersh told me in an interview. “His father brought him back from medical school in London when his elder brother, the heir apparent, was killed in a car crash.” Before the war started, according to Hersh, Assad was moving to liberalize the country. “They had internet and newspapers and ATM machines and Assad wanted to move toward the west. After 9/11, he gave thousands of invaluable files to the CIA on jihadist radicals, who he considered a mutual enemy.” Assad’s regime was deliberately secular and Syria was impressively diverse. The Syrian government and military, for example, were 80 percent Sunni. Assad maintained peace among his diverse peoples by a strong, disciplined army loyal to the Assad family, an allegiance secured by a nationally esteemed and highly paid officer corps, a coldly efficient intelligence apparatus and a penchant for brutality that, prior to the war, was rather moderate compared to those of other Mideast leaders, including our current allies. According to Hersh, “He certainly wasn’t beheading people every Wednesday like the Saudis do in Mecca.”
      Another veteran journalist, Bob Parry, echoes that assessment. “No one in the region has clean hands, but in the realms of torture, mass killings, [suppressing] civil liberties and supporting terrorism, Assad is much better than the Saudis.” No one believed that the regime was vulnerable to the anarchy that had riven Egypt, Libya, Yemen and Tunisia. By the spring of 2011, there were small, peaceful demonstrations in Damascus against repression by Assad’s regime. These were mainly the effluvia of the Arab Spring that spread virally across the Arab League States the previous summer. However, WikiLeaks cables indicate that the CIA was already on the ground in Syria.
      But the Sunni kingdoms with vast petrodollars at stake wanted a much deeper involvement from America. On September 4, 2013, Secretary of State John Kerry told a congressional hearing that the Sunni kingdoms had offered to foot the bill for a U.S. invasion of Syria to oust Bashar Assad. “In fact, some of them have said that if the United States is prepared to go do the whole thing, the way we’ve done it previously in other places [Iraq], they’ll carry the cost.” Kerry reiterated the offer to Rep. Ileana Ros-Lehtinen (R-Fla.): “With respect to Arab countries offering to bear the costs of [an American invasion] to topple Assad, the answer is profoundly yes, they have. The offer is on the table.”
      Despite pressure from Republicans, Barack Obama balked at hiring out young Americans to die as mercenaries for a pipeline conglomerate. Obama wisely ignored Republican clamoring to put ground troops in Syria or to funnel more funding to “moderate insurgents.” But by late 2011, Republican pressure and our Sunni allies had pushed the American government into the fray.U.S. President Barack Obama | Mark Wilson/Getty Images
      In 2011, the U.S. joined France, Qatar, Saudi Arabia, Turkey and the UK to form the Friends of Syria Coalition, which formally demanded the removal of Assad. The CIA provided $6 million to Barada, a British TV channel, to produce pieces entreating Assad’s ouster. Saudi intelligence documents, published by WikiLeaks, show that by 2012, Turkey, Qatar and Saudi Arabia were arming, training and funding radical jihadist Sunni fighters from Syria, Iraq and elsewhere to overthrow the Assad’s Shiite-allied regime. Qatar, which had the most to gain, invested $3 billion in building the insurgency and invited the Pentagon to train insurgents at U.S. bases in Qatar. According to an April 2014 article by Seymour Hersh, the CIA weapons ratlines were financed by Turkey, Saudi Arabia and Qatar.
      The idea of fomenting a Sunni-Shiite civil war to weaken the Syrian and Iranian regimes in order to maintain control of the region’s petrochemical supplies was not a novel notion in the Pentagon’s lexicon. A damning 2008 Pentagon-funded Rand report proposed a precise blueprint for what was about to happen. That report observes that control of the Persian Gulf oil and gas deposits will remain, for the U.S., “a strategic priority” that “will interact strongly with that of prosecuting the long war.” Rand recommended using “covert action, information operations, unconventional warfare” to enforce a “divide and rule” strategy. “The United States and its local allies could use the nationalist jihadists to launch a proxy campaign” and “U.S. leaders could also choose to capitalize on the sustained Shia-Sunni conflict trajectory by taking the side of the conservative Sunni regimes against Shiite empowerment movements in the Muslim world … possibly supporting authoritative Sunni governments against a continuingly hostile Iran.”
      As predicted, Assad’s overreaction to the foreign-made crisis — dropping barrel bombs onto Sunni strongholds and killing civilians — polarized Syria’s Shiite/Sunni divide and allowed U.S. policymakers to sell Americans the idea that the pipeline struggle was a humanitarian war. When Sunni soldiers of the Syrian Army began defecting in 2013, the western coalition armed the Free Syrian Army to further destabilize Syria. The press portrait of the Free Syrian Army as cohesive battalions of Syrian moderates was delusional. The dissolved units regrouped in hundreds of independent militias most of which were commanded by, or allied with, jihadi militants who were the most committed and effective fighters. By then, the Sunni armies of Al Qaeda in Iraq were crossing the border from Iraq into Syria and joining forces with the squadrons of deserters from the Free Syrian Army, many of them trained and armed by the U.S.
      Despite the prevailing media portrait of a moderate Arab uprising against the tyrant Assad, U.S. intelligence planners knew from the outset that their pipeline proxies were radical jihadists who would probably carve themselves a brand new Islamic caliphate from the Sunni regions of Syria and Iraq. Two years before ISIL throat cutters stepped on the world stage, a seven-page August 12, 2012, study by the U.S. Defense Intelligence Agency, obtained by the right-wing group Judicial Watch, warned that thanks to the ongoing support by U.S./Sunni Coalition for radical Sunni Jihadists, “the Salafist, the Muslim Brotherhood and AQI (now ISIS), are the major forces driving the insurgency in Syria.”
      Using U.S. and Gulf state funding, these groups had turned the peaceful protests against Bashar Assad toward “a clear sectarian (Shiite vs. Sunni) direction.” The paper notes that the conflict had become a sectarian civil war supported by Sunni “religious and political powers.” The report paints the Syrian conflict as a global war for control of the region’s resources with “the west, Gulf countries and Turkey supporting [Assad’s] opposition, while Russia, China and Iran support the regime.” The Pentagon authors of the seven-page report appear to endorse the predicted advent of the ISIS caliphate: “If the situation unravels, there is the possibility of establishing a declared or undeclared Salafist principality in eastern Syria (Hasaka and Der Zor) and this is exactly what the supporting powers to the opposition want in order to isolate the Syrian regime.” The Pentagon report warns that this new principality could move across the Iraqi border to Mosul and Ramadi and “declare an Islamic state through its union with other terrorist organizations in Iraq and Syria.”
      Of course, this is precisely what has happened. Not coincidentally, the regions of Syria occupied by the Islamic State exactly encompass the proposed route of the Qatari pipeline.
      But then, in 2014, our Sunni proxies horrified the American people by severing heads and driving a million refugees toward Europe. “Strategies based upon the idea that the enemy of my enemy is my friend can be kind of blinding,” says Tim Clemente, who chaired the FBI’s Joint Terrorism Task Force from 2004 to 2008 and served as liaison in Iraq between the FBI, the Iraqi National Police and the U.S. military. “We made the same mistake when we trained the mujahideen in Afghanistan. The moment the Russians left, our supposed friends started smashing antiquities, enslaving women, severing body parts and shooting at us,” Clemente told me in an interview.
      When the Islamic State’s “Jihadi John” began murdering prisoners on TV, the White House pivoted, talking less about deposing Assad and more about regional stability. The Obama administration began putting daylight between itself and the insurgency we had funded. The White House pointed accusing fingers at our allies. On October 3, 2014, Vice President Joe Biden told students at the John F. Kennedy Jr. forum at the Institute of Politics at Harvard that “our allies in the region were our largest problem in Syria.” He explained that Turkey, Saudi Arabia and the UAE were “so determined to take down Assad” that they had launched a “proxy Sunni-Shia war” funneling “hundreds of millions of dollars and tens of thousands of tons of weapons into anyone who would fight against Assad. Except the people who were being supplied were al-Nusra, and al-Qaeda” — the two groups that merged in 2014 to form the Islamic State. Biden seemed angered that our trusted “friends” could not be trusted to follow the American agenda.Across the Mideast, Arab leaders routinely accuse the U.S. of having created the Islamic State. To most Americans, such accusations seem insane. However, to many Arabs, the evidence of U.S. involvement is so abundant that they conclude that our role in fostering the Islamic State must have been deliberate.
      In fact, many of the Islamic State fighters and their commanders are ideological and organizational successors to the jihadists that the CIA has been nurturing for more than 30 years from Syria and Egypt to Afghanistan and Iraq.Former U.S. President George W. Bush | Tim Sloan/AFP/Getty Images
      Prior to the American invasion, there was no Al Qaeda in Saddam Hussein’s Iraq. President George W. Bush destroyed Saddam’s secularist government, and his viceroy, Paul Bremer, in a monumental act of mismanagement, effectively created the Sunni Army, now named the Islamic State. Bremer elevated the Shiites to power and banned Saddam’s ruling Ba’ath Party, laying off some 700,000 mostly Sunni, government and party officials from ministers to schoolteachers. He then disbanded the 380,000-man army, which was 80 percent Sunni. Bremer’s actions stripped a million of Iraq’s Sunnis of rank, property, wealth and power; leaving a desperate underclass of angry, educated, capable, trained and heavily armed Sunnis with little left to lose. The Sunni insurgency named itself Al Qaeda in Iraq. Beginning in 2011, our allies funded the invasion by AQI fighters into Syria. In April 2013, having entered Syria, AQI changed its name to ISIL. According to Dexter Filkins of the New Yorker, “ISIS is run by a council of former Iraqi generals. … Many are members of Saddam Hussein’s secular Ba’ath Party who converted to radical Islam in American prisons.” The $500 million in U.S. military aid that Obama did send to Syria almost certainly ended up benefiting these militant jihadists. Tim Clemente, the former chairman of the FBI’s joint task force, told me that the difference between the Iraq and Syria conflicts is the millions of military-aged men who are fleeing the battlefield for Europe rather than staying to fight for their communities. The obvious explanation is that the nation’s moderates are fleeing a war that is not their war. They simply want to escape being crushed between the anvil of Assad’s Russian-backed tyranny and the vicious jihadist Sunni hammer that we had a hand in wielding in a global battle over competing pipelines. You can’t blame the Syrian people for not widely embracing a blueprint for their nation minted in either Washington or Moscow. The superpowers have left no options for an idealistic future that moderate Syrians might consider fighting for. And no one wants to die for a pipeline.
      * * *
      What is the answer? If our objective is long-term peace in the Mideast, self-government by the Arab nations and national security at home, we must undertake any new intervention in the region with an eye on history and an intense desire to learn its lessons. Only when we Americans understand the historical and political context of this conflict will we apply appropriate scrutiny to the decisions of our leaders. Using the same imagery and language that supported our 2003 war against Saddam Hussein, our political leaders led Americans to believe that our Syrian intervention is an idealistic war against tyranny, terrorism and religious fanaticism. We tend to dismiss as mere cynicism the views of those Arabs who see the current crisis as a rerun of the same old plots about pipelines and geopolitics. But, if we are to have an effective foreign policy, we must recognize the Syrian conflict is a war over control of resources indistinguishable from the myriad clandestine and undeclared oil wars we have been fighting in the Mideast for 65 years. And only when we see this conflict as a proxy war over a pipeline do events become comprehensible. It’s the only paradigm that explains why the GOP on Capitol Hill and the Obama administration are still fixated on regime change rather than regional stability, why the Obama administration can find no Syrian moderates to fight the war, why ISIL blew up a Russian passenger plane, why the Saudis just executed a powerful Shiite cleric only to have their embassy burned in Tehran, why Russia is bombing non-ISIL fighters and why Turkey went out of its way to shoot down a Russian jet. The million refugees now flooding into Europe are refugees of a pipeline war and CIA blundering.
      Clemente compares ISIL to Colombia’s FARC — a drug cartel with a revolutionary ideology to inspire its footsoldiers. “You have to think of ISIS as an oil cartel,” Clemente said. “In the end, money is the governing rationale. The religious ideology is a tool that inspires its soldiers to give their lives for an oil cartel.”
      Once we strip this conflict of its humanitarian patina and recognize the Syrian conflict as an oil war, our foreign policy strategy becomes clear. Like the Syrians fleeing for Europe, no American wants to send their child to die for a pipeline. Instead, our first priority should be the one no one ever mentions — we need to kick our Mideast oil jones, an increasingly feasible objective, as the U.S. becomes more energy independent. Next, we need to dramatically reduce our military profile in the Middle East and let the Arabs run Arabia. Other than humanitarian assistance and guaranteeing the security of Israel’s borders, the U.S. has no legitimate role in this conflict. While the facts prove that we played a role in creating the crisis, history shows that we have little power to resolve it.
      As we contemplate history, it’s breathtaking to consider the astonishing consistency with which virtually every violent intervention in the Middle East since World War II by our country has resulted in miserable failure and horrendously costly blowback. A 1997 U.S. Department of Defense report found that “the data show a strong correlation between U.S. involvement abroad and an increase in terrorist attacks against the U.S.” Let’s face it; what we call the “war on terror” is really just another oil war. We’ve squandered $6 trillion on three wars abroad and on constructing a national security warfare state at home since oilman Dick Cheney declared the “Long War” in 2001. The only winners have been the military contractors and oil companies that have pocketed historic profits, the intelligence agencies that have grown exponentially in power and influence to the detriment of our freedoms and the jihadists who invariably used our interventions as their most effective recruiting tool. We have compromised our values, butchered our own youth, killed hundreds of thousands of innocent people, subverted our idealism and squandered our national treasures in fruitless and costly adventures abroad. In the process, we have helped our worst enemies and turned America, once the world’s beacon of freedom, into a national security surveillance state and an international moral pariah.
      America’s founding fathers warned Americans against standing armies, foreign entanglements and, in John Quincy Adams’ words, “going abroad in search of monsters to destroy.” Those wise men understood that imperialism abroad is incompatible with democracy and civil rights at home. The Atlantic Charter echoed their seminal American ideal that each nation should have the right to self-determination. Over the past seven decades, the Dulles brothers, the Cheney gang, the neocons and their ilk have hijacked that fundamental principle of American idealism and deployed our military and intelligence apparatus to serve the mercantile interests of large corporations and particularly, the petroleum companies and military contractors that have literally made a killing from these conflicts.
      It’s time for Americans to turn America away from this new imperialism and back to the path of idealism and democracy. We should let the Arabs govern Arabia and turn our energies to the great endeavor of nation building at home. We need to begin this process, not by invading Syria, but by ending the ruinous addiction to oil that has warped U.S. foreign policy for half a century.
      Robert F. Kennedy, Jr. is the president of Waterkeeper Alliance. His newest book is Thimerosal: Let The Science Speak.
      [iEpikaira: Περισσότερα και σε σχετικό δημοσίευμα του slpress.gr]
      Source: https://www.politico.eu/article/why-the-arabs-dont-want-us-in-syria-mideast-conflict-oil-intervention/
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 19.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ακρωτηριάζουν τη Συρία
      Διεθνής Σύνοδος στο Παρίσι για τη Συρία τον Ιανουάριο του 2025 για μια συμπεριληπτική και αξιόπιστη πολιτική μετάβαση
      (upd6) Με τους τζιχαντιστές της Hayat Tahrir al-Sham και τους αντάρτες του Συριακού Εθνικού Στρατού να προσπαθούν να διαμορφώσουν την επόμενη ημέρα μετά την πτώση του καθεστώτος του πρώην προέδρου Bashar al Assad, τα σενάρια για τη Συρία κάθε άλλο παρά αισιόδοξα φαντάζουν.Αναλυτές και διπλωμάτες εκτιμούν ότι το μέλλον είναι γεμάτο προκλήσεις με τη Συρία να απειλείται με ακρωτηριασμό αλλά ακόμα και με απώλεια της κρατικής της υπόστασης.Πράγματι, τα μηνύματα είναι δυσοίωνα.Ισραηλινοί μιλούν για ιστορική ευκαιρία προκειμένου να βελτιώσουν τις θέσεις τους στα σύνορα της Συρίας με πιο μόνιμο τρόπο, με την κυβέρνηση Netanyahu να διαμηνύει δημόσια και επίσημα ότι δεν πρόκειται να φύγει από τα εδάφη που έχει καταλάβει ο ισραηλινός στρατός.Την ίδια στιγμή, οι Τούρκοι, αν και υποστηρίζουν πως σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτοί που… ελέγχουν τη Συρία, στέλνουν μήνυμα, ή καλύτερα τελεσίγραφο, στους τζιχαντιστές του al Golani ότι αν δεν στραφούν κατά των Κούρδων, τότε δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να εισβάλλουν.Εάν οι Κούρδοι συνεχίσουν να έχουν την υποστήριξη των ΗΠΑ, κανείς δεν αποκλείει - και δεδομένου ότι ελέγχουν το 25% της συριακής επικράτειας – ακόμα και ένα σενάριο ανεξαρτησίας, προοπτική που σε καμία των περιπτώσεων δεν πρόκειται να ανεχθεί η Άγκυρα.
      Τουρκία: Δεν κυβερνούμε εμείς τη Συρία
      Η Τουρκία δεν έχει προχωρήσει σε «επιθετική εξαγορά» της Συρίας, όπως είπε ο Donald Trump υποστήριξε σε συνέντευξη του ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Hakan Fidan, ο οποίος θέλησε να διαβεβαιώσει πως η Άγκυρα δεν … κυβερνά τη Συρία μέσω των τζιχαντιστών και των ανταρτών.Ωστόσο, στην ίδια συνέντευξη ο Fidan εμμέσως πλην σαφώς κάλεσε τις νέες αρχές της Συρίας να στραφούν κατά των Κούρδων, διαφορετικά η Τουρκία θα επέμβει.«Θα ήταν σοβαρό λάθος να χαρακτηριστεί αυτό που συμβαίνει στη Συρία κατάληψη της εξουσίας από την Τουρκία.Για τον συριακό λαό, δεν έγινε καμιά κατάληψη της εξουσίας.Είναι η βούληση του συριακού λαού που καταλαμβάνει την εξουσία σήμερα» είπε ο Fidan, τονίζοντας ότι η Τουρκία δεν θέλει να κυβερνήσει τη Συρία μεταπολεμικά.«Αυτό είναι το τελευταίο που θα θέλαμε…Αντλούμε σημαντικά διδάγματα από αυτά που συμβαίνουν, διότι η κουλτούρα της κυριαρχίας είναι αυτή που κατέστρεψε την περιοχή μας.Γι’ αυτό είναι κεφαλαιώδης η συνεργασία.Όχι η τουρκική κυριαρχία, όχι η ιρανική ή η αραβική κυριαρχία, αλλά η συνεργασία.Η αλληλεγγύη μας προς τον συριακό λαό δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ή να ορίζεται σήμερα ως εάν εμείς να κυβερνούσαμε τη Συρία.Θεωρώ πως αυτό θα ήταν λάθος» είπε ο Τούρκος ΥΠΕΞ.
      Στραφείτε κατά των Κούρδων, διαφορετικά θα επέμβουμε
      Παρόλο αυτά, στην ίδια συνέντευξη ο Fidan έσπευσε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, προειδοποιώντας τις νέες αρχές της Συρίας ότι η Άγκυρα περιμένει να στραφούν κατά των Κούρδων, τους οποίους η Τουρκία χαρακτηρίζει τρομοκράτες.Όπως είπε, η Τουρκία δεν θα είχε κανέναν λόγο να επέμβει στρατιωτικά στη Συρία, εάν η νέα ηγεσία χειριστεί «σωστά» το θέμα.«Υπάρχει νέα κυβέρνηση στη Δαμασκό τώρα.Νομίζω πως αυτό είναι πρωτίστως δικό τους ζήτημα…Νομίζω πως αν χειριστούν αυτό το ζήτημα σωστά, δεν θα έχουμε κανέναν λόγο να επέμβουμε» τόνισε ο Fidan.Δημοσιεύματα θέλουν τους Τούρκους να έχουν συγκεντρώσει ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις κατά μήκος των συνόρων με τις κουρδικές περιοχές της Συρίας και να είναι έτοιμοι να εισβάλλουν άμεσα στο συριακό έδαφος.Αμερικανοί αξιωματούχοι υπογραμμίζουν πως η συσσώρευση αυτή στρατιωτικών δυνάμεων παραπέμπει στις κινήσεις που γίνονταν το 2019 πριν από την εισβολή των Τούρκων στη βορειοανατολική Συρία.Οι ΗΠΑ απειλούν με κυρώσεις για να προλάβουν επίθεση κατά των Κούρδων
      Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Τουρκία, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Anthony Blinken επαναβεβαίωσε τη στήριξη του στους Κούρδους, διαμηνύοντας πως δεν πρέπει να αλλάξει τίποτα στην ισορροπία του Διεθνούς Συνασπισμού κατά του ISIS.Μάλιστα οι γερουσιαστές Chris Van Hollen (Δημοκρατικός) και Lindsey Graham (Ρεπουμπλικάνος) απειλούν με κυρώσεις τον Erdogan, αν δεν ασκήσει πιέσεις στους Σύρους αντάρτες που υποστηρίζει, έτσι ώστε να συμφωνήσουν σε μια κατάπαυση πυρός με τους Κούρδους.Οι δύο γερουσιαστές υποστήριξαν ότι προτίθενται να καταθέσουν νομοσχέδιο που θα προβλέπει κυρώσεις εάν η Τουρκία δεν αποδεχτεί τους όρους για μια διαρκή κατάπαυση του πυρός και για την δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης.«Ενώ η Τουρκία έχει κάποιες νόμιμες ανησυχίες ασφαλείας που μπορούν να αντιμετωπιστούν, αυτές οι εξελίξεις υπονομεύουν την περιφερειακή ασφάλεια και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια» υποστηρίζουν οι γερουσιαστές, τονίζοντας ότι «μετά την πτώση του καθεστώτος Assad, δυνάμεις που υποστηρίζονται από την Τουρκία έχουν εντείνει τις επιθέσεις εναντίον των Σύρων Κούρδων εταίρων μας, απειλώντας για άλλη μια φορά τη ζωτική αποστολή της αποτροπής της επανεμφάνισης του Ισλαμικού Κράτους».
      Αποκάλυψη Hurriyet: Το Ισραήλ «εκβίασε» τον Assad να τους παραδώσει συντεταγμένες στρατιωτικών θέσεων, για να φύγει με... ασφάλεια
      Σε αποκαλύψεις προχώρησε η τουρκική εφημερίδα Hurriyet, σχετικά με την φυγή του πρώην προέδρου της Συρίας, Bashar al Assad, σύμφωνα με τις οποίες το Ισραήλ απαίτησε από τον Assad να του παραδώσει τις συντεταγμένες στρατιωτικών στόχων της χώρας του πριν αναχωρήσει, για να εξασφαλίσει την φυγή του με... ασφάλεια!Σύμφωνα με τον σχολιαστή ο Abdulkadir Selvi, τον οποίο επικαλείται το ρωσικό πρακτορείο TASS, «αξιόπιστη πηγή» τον ενημέρωσε ότι ο Assad φέρεται να έδωσε έναν κατάλογο «που ανέφερε τη θέση των αποθηκών όπλων, των πυραυλικών συστημάτων και των πολεμικών αεροσκαφών ως εγγύηση ότι το Ισραήλ δεν θα τον στοχοποιούσε κατά τη διάρκεια της πτήσης του».Ο Selvi πιστεύει ότι, λαμβάνοντας υπόψη τα πλήγματα ακριβείας που πραγματοποίησε αργότερα το Ισραήλ σε στόχους στη Συρία, οι πληροφορίες που έδωσε η πηγή «δεν φαίνεται να είναι απλώς μια κατασκευασμένη ιστορία».Ο σχολιαστής ανέφερε επίσης ότι «υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες» γύρω από την αποχώρηση του Assad από τη Συρία, «οι οποίες αφορούν ιδιαίτερα τον ρόλο του Ισραήλ», και ο Selvi «θα τις αποκαλύψει εν ευθέτω χρόνω».Στα τέλη Νοεμβρίου, ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης εξαπέλυσαν ευρείας κλίμακας επίθεση σε θέσεις που κατείχαν οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις.Στις 8 Δεκεμβρίου εισήλθαν στη Δαμασκό, αναγκάζοντας τα κυβερνητικά στρατεύματα να αποσυρθούν από την πρωτεύουσα, με αποτέλεσμα ο πρώην ηγέτης της χώρας Bashar al Assad να διαφύγει στη Ρωσία.
      H … συνταγή του 2019
      Οι κυρώσεις που θα προτείνουν οι γερουσιαστές είναι παρόμοιες με αυτές που προβλέπονταν στο αντίστοιχο νομοσχέδιο που είχαν καταθέσει το 2019, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να εξαναγκάσει την Τουρκία και τις δυνάμεις που υποστηρίζονται από αυτήν να προβούν σε μια κατάπαυση του πυρός με τους Κούρδους.Συγκεκριμένα, σε αυτό το νομοσχέδιο προβλέπονταν κυρώσεις κατά ανώτερων Τούρκων αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του Erdogan, κατά βασικών τουρκικών τραπεζών, κατά στρατιωτικών συναλλαγών και κατά δραστηριοτήτων στον ενεργειακό τομέα.Τέλος, θα απαγορευόταν η παροχή αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας στην Τουρκία, θα επιβαλλόταν απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ στα στελέχη της τουρκικής ηγεσίας και θα απαιτούνταν από τις αρμόδιες αμερικανικές υπηρεσίες να συντάξουν έκθεση για τα καθαρά περιουσιακά στοιχεία του προέδρου Erdogan."Ιστορική ευκαιρία" για Ισραήλ
      Πέρα όμως από την Τουρκία, τον ακρωτηριασμό της Συρίας προωθεί για τους δικούς του λόγους και το Ισραήλ, το οποίο κινήθηκε άμεσα για να επωφεληθεί από τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται στο έδαφος.Από τις πρώτες ώρες της κατάρρευσης του Assad, το Ισραήλ μετακίνησε στρατιωτικές δυνάμεις – φτάνοντας μέχρι και 20 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό – και επέκτεινε τα κατεχόμενα εδάφη στα Υψώματα του Golan ενώ επέφερε συντριπτικά πλήγματα σε στρατιωτικές υποδομές και εγκαταστάσεις, «εξαφανίζοντας» τουλάχιστον το 80% του στρατού του Assad και διαλύοντας στρατιωτικό εξοπλισμό που θα μπορούσε να πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών και των ανταρτών.Δημοσίευμα της Jerusalem Post υποστηρίζει πως αν και οι κινήσεις αυτές έχουν λογική, καμία από αυτές δεν αποτελεί μια πρωτοποριακή στρατηγική κίνηση.«Η τρέχουσα κατάρρευση της Συρίας παρουσιάζει μια στρατηγική ευκαιρία για το Ισραήλ καθώς η περιοχή αναδιαμορφώνεται για τα επόμενα χρόνια» υποστηρίζει το δημοσίευμα, το οποίο επικεντρώνεται σε τρεις βασικές παραμέτρους που πρέπει να λάβει υπόψη του το Ισραήλ.
      Οι τρεις παράμετροι
      Βάσει του δημοσιεύματος, το Ισραήλ πρέπει να επικεντρωθεί στις εξής παραμέτρους:1. Στη διακοπή των οδών ανεφοδιασμού του Ιράν προς τα σύνορα του Ισραήλ.Για πολλά χρόνια, η Τεχεράνη είχε οπλίσει τους πληρεξουσίους της στην περιοχή, με αποτέλεσμα τον συνεχιζόμενο πόλεμο κατά του Ισραήλ σε πολλαπλά μέτωπα.Από πολλές απόψεις, η Συρία ήταν κεντρικό μέρος αυτής της προσπάθειας, λειτουργώντας ως σταθμός για τις ιρανικές υλικοτεχνικές και στρατιωτικές προσπάθειες στην περιοχή.Με την κατάρρευση της Συρίας, το Ισραήλ πρέπει να προσπαθήσει να κόψει τις οδούς ανεφοδιασμού που έχουν δημιουργηθεί από την Τεχεράνη στη Βηρυτό, δια ξηράς ή θαλάσσης, καθώς και να απομακρύνει οποιονδήποτε «σύμβουλο» από το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης της Τεχεράνης που τυγχάνει να βρίσκεται ακόμα στην περιοχή.2. Το δεύτερο ζήτημα είναι αυτό των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της Συρίας.Μέχρι τώρα, η χώρα αντιμετωπιζόταν ως ενιαίο κράτος με βάση τη Συμφωνία Sykes-Picot του 1916, ακόμη και όταν η κεντρική κυβέρνηση έχασε τον έλεγχο σε πολλά μέρη από τις φατρίες των ανταρτών και της αντιπολίτευσης.Η κατάρρευση του καθεστώτος του Assad έχει τη δυνατότητα να αλλάξει αυτό που είναι η Συρία ως χώρα.Για το Ισραήλ, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια ευκαιρία να βελτιώσει τη θέση του κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία, όπως ήδη κάνει ο IDF, αλλά με πιο μόνιμο τρόπο.Επιπλέον, ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να επαναφέρει το ζήτημα μιας ανεξάρτητης κουρδικής περιοχής στον κόσμο – με τους Κούρδους στην ανατολική Συρία να λαμβάνουν ήδη σημαντική στρατιωτική υποστήριξη από τις ΗΠΑ.3. Το τρίτο και μεγαλύτερο ερώτημα είναι: Ποιες είναι οι δυνάμεις που θα παίξουν ρόλο στη διαμόρφωση της Συρίας;Επί του παρόντος, ένα δολάριο ΗΠΑ αξίζει περίπου 13.000 λίρες Συρίας.Όποιος κυβερνήσει στη Δαμασκό θα χρειαστεί μεγάλη οικονομική βοήθεια για να αποκαταστήσει τη Συρία ως ανεξάρτητη χώρα με μέλλον για τον λαό της.Αυτό δεν θα συμβεί απαραίτητα σε ένα μήνα, ένα χρόνο ή πέντε χρόνια από τώρα.Η Τουρκία έχει προφανώς μεγάλες επενδύσεις, υποστηρίζοντας ενεργά τις συριακές φατρίες στο βόρειο τμήμα της χώρας, κοντά στα σύνορά της.Οι ευρωπαϊκές χώρες που θα δουν την ευκαιρία να στείλουν εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες στα σπίτια τους, θα αναμειχθούν.Αν και μια συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ιερουσαλήμ και Δαμασκού μπορεί να μην είναι στα σκαριά τώρα, είναι προς το συμφέρον του Ισραήλ να υποστηρίξει και να συνεργαστεί με αυτούς που χρηματοδοτούν την ανοικοδόμηση της Συρίας.Τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας δεν είναι απλώς δραματικά – είναι ιστορικά.Ο Δεκέμβριος του 2024 σηματοδοτεί το τέλος της κυριαρχίας της οικογένειας Assad στη Συρία, η οποία ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1970 όταν ο στρατηγός Hafez al-Assad ηγήθηκε ενός πραξικοπήματος και έγινε πρόεδρος.Αλλά θα ήταν ανόητο να δούμε αυτές τις μέρες μόνο ως το τέλος μιας εποχής. αποτελούν επίσης την αρχή μιας νέας σελίδας για τη Συρία και τον λαό της» καταλήγει το δημοσίευμα της Jerusalem Post.Δεν φεύγει από τα κατεχόμενα εδάφη το Ισραήλ
      Και ενώ είναι έτοιμος να ξεσπάσει ένας πόλεμος… συμφερόντων μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας για το 25% της επικράτειας της Συρίας – όσα είναι δηλαδή τα εδάφη που ελέγχουν οι Κούρδοι -, το Ισραήλ διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να φύγει από τα εδάφη που έχει καταλάβει στα Υψώματα του Golan και στο όρος Ermon μετά την πτώση του Assad.Μάλιστα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Benjamin Netanyahu υποστηρίζει πως ο ισραηλινός στρατός θα παραμείνει στα εδάφη αυτά μέχρι να βρεθεί μια αξιόπιστη λύση για την ασφάλεια του Ισραήλ.«Είμαστε εδώ για μια επιχειρησιακή συνάντηση και για να αποφασίσουμε για την ανάπτυξη των ισραηλινών δυνάμεων σε αυτή τη σημαντική τοποθεσία μέχρι να βρεθεί μια άλλη λύση που θα διασφαλίσει την ασφάλεια του Ισραήλ» είπε ο Netanyahu, τονίζοντας ότι η σημασία του Golan για την ασφάλεια του Ισραήλ έχει γίνει «ακόμα πιο σημαντική τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες. εν μέσω των δραματικών γεγονότων που διαδραματίζονται στη Συρία».«Θα καταλήξουμε στην καλύτερη ρύθμιση που θα διασφαλίσει την ασφάλειά μας» είπε ο Netanuahu σε μια συνάντηση που μετείχαν ο υπουργός Άμυνας, Israel Katz και ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Herzi Halevi.Σε δηλώσεις του ο Katz είπε ότι το όρος Ermon είναι «τα μάτια του κράτους του Ισραήλ για τον εντοπισμό κοντινών και μακρινών απειλών», υποστήριξε ότι «θα παραμείνουμε εδώ για όσο χρειαστεί» και τόνισε ότι οι τζιχαντιστές που έχουν τον έλεγχο της Συρίας «παρουσιάζουν μια μετριοπαθή εικόνα, αλλά ανήκουν στις πιο ακραίες ισλαμιστικές φατρίες».
      Η Συρία κινδυνεύει... με εξαφάνιση
      Η Συρία κινδυνεύει να χάσει την υπόσταση της και ως κράτος υποστηρίζει ο Ρώσος διπλωμάτης και αντιπρόεδρος της πολιτικής Λέσχης Khakimov, Oleg Ozerov.Ο Ozerov εκτιμά ότι η Συρία βρίσκεται στα πρόθυρα εξαφάνισης ως κράτος, όχι μόνο λόγω της αλλαγής του καθεστώτος αλλά κυρίως λόγω της αβεβαιότητας που υπάρχει για το μέλλον της χώρας.«Η Συρία μπορεί να χάσει όχι μόνο την ανεξαρτησία της, αλλά και την κρατική της υπόσταση.Ενδεχομένως, αυτά που βλέπουμε να είναι μόνο η αρχή μιας μεγάλης διαδικασίας.Έχουμε δει πως το Ισραήλ έχει επεκτείνει τα σύνορα του, καταλαμβάνοντας νέα εδάφη στα Υψώματα του Golan» επισήμανε ο Ρώσος διπλωμάτης, υπογραμμίζοντας πως τον ίδιο κίνδυνο αντιμετωπίζουν και άλλα κράτη της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής.
      Διεθνής Σύνοδος στο Παρίσι για τη Συρία
      Διεθνής Σύνοδος για τη Συρία αναμένεται να πραγματοποιηθεί στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2025, με Αμερικανούς, Ευρωπαίους, Τούρκους και Άραβες αξιωματούχους και υπουργούς να συνέρχονται και πάλι μετά τις συνεδριάσεις στην Ιορδανία έτσι ώστε να συντονίσουν τις κινήσεις τους για μια αξιόπιστη και συμπεριληπτική πολιτική μετάβαση στην χώρα.Σε δηλώσεις του ο απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Συρία Geir Pedersen είπε ότι «μαζί με τους Άραβες εταίρους μας, την Τουρκία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία, τη Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνεδριάσαμε το περασμένο Σάββατο 14 Δεκεμβρίου, στην Άκαμπα της Ιορδανίας, για να συντονίσουμε τη συλλογική και υπό όρους υποστήριξή μας σε μια μετάβαση στη Συρία».«Θέσαμε σε μια δήλωση τις κατευθυντήριες αρχές της δέσμευσής μας στη Συρία.Η ομάδα αυτή θα έχει διάρκεια, και εμείς θα φιλοξενήσουμε στο Παρίσι τη δεύτερη συνάντησή της» τόνισε ο Pedersen, αναφέροντας πως «πολλοί ανησυχούν για το μέλλον» και πως «οι προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας είναι τεράστιες».
      Καμία συνάντηση με al Golani
      Το θέμα πάντως μιας συμπεριληπτικής κυβέρνησης που θα περιλαμβάνει όλες τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις είναι ένα τεράστιο στοίχημα για την επόμενη ημέρα στη Συρία.Ο Hadi al-Bahra, επικεφαλής του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού που συγκέντρωσε τους αντιπάλους του Assad κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, τόνισε ότι η μεταβατική κυβέρνηση της Συρίας πρέπει να είναι αξιόπιστη, να μην αποκλείει κανένα συριακό κόμμα ή να βασίζεται στον σεχταρισμό.Όπως είπε ο Bahra, εκπρόσωποι του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού δεν έχουν συναντηθεί ακόμα με τον ηγέτη των τζιχαντιστών Abu Mohammed al Golani - ή Ahmed al-Sharaa - αλλά είχαν επικοινωνίες με την υπηρεσιακή κυβέρνηση και κόμματα κοντά του.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!19.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ έναντι των εθνικών δικαίων

      Ελπίζω και εύχομαι να μην προλάβει ο Μητσοτάκης να κάνει στα εθνικά θέματα τη ζημιά που προετοιμάζει μεθοδικά χρόνια τώρα, ενθαρρυμένος από τον τρόπο που ο Τσίπρας επέβαλε την προδοσία της Μακεδονίας. Μόνο ένας ανόητος ή αθεράπευτα αφελής μπορεί να πιστέψει το κυβερνητικό αφήγημα που λέει ότι τάχα έχουμε πιάσει κορόιδα τους Τούρκους και απλώς συζητάμε μαζί τους για να διατηρούμε τα ήρεμα νερά στο Αιγαίο και για να κερδίζουμε χρόνο ώστε να εξοπλιστούμε καλύτερα και να τους αντιμετωπίσουμε αργότερα επί του πεδίου με πιο ευνοϊκούς όρους. Πρόκειται για εντελώς γελοίο παραμύθι. Ακόμη κι ένα μικρό παιδί μπορεί να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα έχει συρθεί με στρατιωτικό καταναγκασμό από την Τουρκία σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων από το οποίο η ίδια έχει μόνο να χάσει ενώ η Τουρκία μόνο να κερδίσει. Αυτό το πράγμα δεν είναι διάλογος, είναι παραδοχή ήττας χωρίς να έχει γίνει πόλεμος. Η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ έχει αποδεχθεί από καιρό (και το δηλώνει επανειλημμένα μέσα από τα δημοσιογραφικά φερέφωνά της) πως είναι αδύνατον πλέον να αντιταχθούμε στην Τουρκία, πως ούτε δημογραφικά, ούτε οικονομικά, ούτε στρατιωτικά μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα απέναντί της, και επομένως δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να κατευνάσουμε το θηρίο δίνοντάς του όσα μας ζητάει, με όσο πιο αργό ρυθμό γίνεται όμως για να μην καταλάβει ο ελληνικός λαός τι συμβαίνει. Ακόμη χειρότερα, η ελληνική ελίτ όχι μόνο έχει αποδεχθεί την ήττα μας έναντι των Τούρκων, αλλά με κάθε ενέργειά της δείχνει πως σέβεται και θαυμάζει απεριόριστα την Τουρκία του ισλαμοφασίστα Ερντογάν, σε βαθμό που είναι να απορεί κανείς πραγματικά με τα αποθέματα τουρκολαγνείας που διαθέτει η άρχουσα τάξη μας.
      Αξίζει να δει κανείς με ποιον τρόπο μεθοδεύεται η λοιδορία όσων αντιδρούν στις διαφαινόμενες . Όπως ακριβώς όσοι αντιδρούσαν στην προδοσία της Μακεδονίας το 2018-19 χαρακτηρίζονταν απαξιωτικά από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ως «μακεδονομάχοι» έτσι και τώρα, όσοι αντιδρούν στην εθνική μειοδοσία έναντι της Τουρκίας που διαγράφεται καθαρά στον ορίζοντα, χαρακτηρίζονται απαξιωτικά ως «τουρκοφάγοι». Επαναλαμβάνεται ακριβώς η ίδια τακτική. Ακόμη και τα φιλοκυβερνητικά τρολ στο διαδίκτυο έχουν δασκαλευτεί τόσο αποτελεσματικά στο αφήγημα ότι είμαστε μαζί με τους Τούρκους στη διαβόητη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» ώστε υποστηρίζουν ξεκάθαρα πως αν κάποτε κινδυνεύσει η Τουρκία από κάποια εξωτερική απειλή εμείς θα πρέπει να σπεύσουμε να την υπερασπιστούμε επειδή είμαστε σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ! Τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν τώρα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ για τους Κούρδους δεν πείθουν κανέναν σκεπτόμενο πολίτη. Μήπως δεν ήταν ο ίδιος ο Μητσοτάκης που είχε χαρακτηρίσει κατά τη διάρκεια της Συνόδου του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη το 2022 τους Κούρδους ως τρομοκράτες; Ας θυμηθούμε πως είχε πάρει ανερυθρίαστα το μέρος των Τούρκων λέγοντας πως: «Θέλω να πω ανοιχτά ότι η Τουρκία έχει κάποια εύλογα δίκαια όταν την απασχολεί το ζήτημα της τρομοκρατίας η οποία εκπορεύεται από κουρδικές οργανώσεις. Έχει πληρώσει βαρύ τίμημα η Τουρκία από τέτοιες τρομοκρατικές δράσεις. Είναι κάτι το οποίο νομίζω ότι δεν έχουμε καμία δυσκολία να το αναγνωρίσουμε».
      Άρα γιατί μας κάνει εντύπωση τώρα το γεγονός ότι ο Τραμπ χαϊδεύει τους Τούρκους, και φοβόμαστε μην αφήσει εκτεθειμένους τους Κούρδους; Πρώτος ο Μητσοτάκης δεν ήταν εκείνος που πέταξε τους Κούρδους στον κάλαθο των αχρήστων για χάρη του Ερντογάν; Γιατί τώρα μας πειράζει τάχα η στάση που τηρεί ο Τραμπ κατά των Κούρδων; Όταν κάποια στιγμή στην πρώτη προεδρική του θητεία ο Τραμπ είχε ξεπουλήσει ξεδιάντροπα τους Κούρδους λέγοντας το αλήστου μνήμης «δεν θυμάμαι να ήταν μαζί μας οι Κούρδοι στην απόβαση στη Νορμανδία», δεν είχε βρεθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ Έλληνας πολιτικός ηγέτης να του θυμίσει πως ούτε οι Τούρκοι ήταν παρόντες στη Νορμανδία στο πλευρό των Συμμάχων αλλά αντιθέτως ήταν φίλοι και εταίροι της χιτλερικής Γερμανίας την οποία εφοδίαζαν επί χρόνια με χρώμιο και άλλες στρατηγικές πρώτες ύλες, και πως όταν το καλοκαίρι του 1942 η Σοβιετική Ένωση βρισκόταν στην πιο δεινή της θέση και ήταν αμφίβολο αν θα άντεχε τη νέα επίθεση των Γερμανών, οι Τούρκοι είχαν συγκεντρώσει 26 μεραρχίες τους στα σύνορά τους με την ΕΣΣΔ στον Καύκασο για να καθηλώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα σοβιετικά στρατεύματα και να διευκολύνουν τη Βέρμαχτ να φθάσει στις πετρελαιοπηγές του Γκρόζνυ και του Μπακού. Αλλά ξέχασα, οι κακοί της υπόθεσης τώρα είναι εκείνοι που τσάκισαν τον Χίτλερ (δηλαδή οι Ρώσοι) ενώ οι καλοί είναι εκείνοι που τον στήριζαν και τον εφοδίαζαν μέχρι την τελευταία στιγμή (δηλαδή οι Τούρκοι).
      Είναι κάτι παραπάνω από φανερό, σε όσους δεν φορούν ηθελημένα παρωπίδες, πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη ψεύδεται ασύστολα όταν λέει πως συζητάει με τους Τούρκους μόνο ζητήματα καθορισμού ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας και όχι περιορισμού της εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Εκμεταλλεύεται το γεγονός πως το 99% των Ελλήνων δεν είχε ιδέα (ούτε τον χρόνο να μελετήσει) τι εννοούμε με τους παραπάνω όρους, και επίσης δεν έχει ιδέα από στρατηγική και γεωπολιτική για να καταλάβει τον καταιγισμό ψεμάτων που δέχεται καθημερινά από τα ΜΜΕ και τους τεράστιους μελλοντικούς κινδύνους που κρύβει για την πατρίδα μας η μυστική διπλωματία που κάνει ο Μητσοτάκης με τους Τούρκους.
      Υ.Γ. Είναι πραγματικά να γελάει και να κλαίει κανείς με τις απίστευτες κωλοτούμπες που κάνουν οι φιλοκυβερνητικές γραφίδες τις τελευταίες μέρες. Όλοι εκείνοι που κατακεραύνωναν 2,5 χρόνια τώρα τη Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία και της έσερναν τα εξ αμάξης, τώρα που το Ισραήλ εισέβαλε στην καθημαγμένη από τον εμφύλιο πόλεμο Συρία και κατέλαβε μεγάλες εδαφικές εκτάσεις και κρίσιμα στρατηγικά σημεία τελείως απρόκλητα και χωρίς να έχει δεχθεί καμία επίθεση, δικαιολογείται από τους ίδιους δημοσιογράφους ότι καλά έκανε. Θαυμάστε επιχειρηματολογία από τον Σάκη Μουμτζή στον ιστότοπο liberal στις 18/12/2024: «Η κατάληψη από τον IDF του στρατηγικής σημασίας όρους Ερμών (υψόμετρο 2.814 μέτρα) έφερε τον ισραηλινό στρατό στα 40 χιλιόμετρα μακριά από τη Δαμασκό. Το συγκεκριμένο όρος ανέκαθεν προκαλούσε κενά στην ασφάλειά του, καθώς δημιουργούσε ένα τυφλό σημείο στα συστήματα των ραντάρ της αεράμυνας του Ισραήλ». Δηλαδή αν αύριο η Τουρκία ισχυριστεί ότι η οροσειρά της Ροδόπης «προκαλεί κενά στην ασφάλειά της, καθώς δημιουργεί ένα τυφλό σημείο στα συστήματα των ραντάρ της αεράμυνας της Τουρκίας», δικαιούται να εισβάλει στη Θράκη; Σύμφωνα με τον κ. Μουμτζή, ναι. Τελικά, απ' ό,τι φαίνεται, μόνο ο Πούτιν είχε άδικο που εισέβαλε στην Ουκρανία. Όλοι οι άλλοι εισβολείς έχουν δίκιο, αρκεί να βρίσκονται στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Θα πουν ίσως κάποιοι πως είναι προς το συμφέρον μας να υποστηρίζουμε σταθερά το Ισραήλ, ακόμα κι αν έχει άδικο. Ναι, αλλά τότε μην κλαψουρίζουμε κάθε τόσο επικαλούμενοι το διεθνές δίκαιο όταν μας στριμώχνει η Τουρκία. Ή είμαστε ΠΑΝΤΑ με το διεθνές δίκαιο, ή δεν είμαστε. Δεν μπορούμε να επικαλούμαστε το διεθνές δίκαιο μόνο όταν μας βολεύει, και να το γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια όταν δεν μας βολεύει. Δεν πάει έτσι.
      Stirlitz

      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 19.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τουρκοσυριακό μνημόνιο για ΑΟΖ σχεδιάζει η Άγκυρα
      Κατακρεουργούν την ΑΟΖ της Κύπρου και την οικειοποιούνται. Νέες προκλητικές επεκτατικές δηλώσεις από Ερντογάν
      Η Συρία λοιπόν τείνει να μετατραπεί σε προτεκτοράτο της Τουρκίας και αυτό δύναται να έχει συνέπειες για ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, πόσο μάλλον για την Κύπρο που είμαστε δίπλα.
      Στην Τουρκία τα φιλοκυβερνητικά μέσα διέρρευσαν χάρτες με την κυπριακή ΑΟΖ κατακρεουργημένη και την Τουρκία και τη Συρία να την οικειοποιούνται. Με άλλα λόγια: Ένα νέο μνημόνιο στα πρότυπα του τουρκολυβικού.
      Δείτε την ενημέρωση του Γιάννη Σελινόπουλου
      Πηγή: simerini.sigmalive.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!19.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ηνωμένες Πολιτείες της Τουρκίας: Πρώτα έρχεται η συνεκμετάλλευση και μετά η... (συν)ομοσπονδία!
      Σχόλιο iEpikaira
      Πηγή: limesonline.com (08/09/2023)

      ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
      Τις προάλλες το ιταλικό περιοδικό στρατηγικής «Limesonline» δημοσίευσε έναν χάρτη. Και σε αυτόν τον χάρτη έβαλε τίτλο «Hνωμένες Πολιτείες της Τουρκίας 2053». Και υπενθύμισε την αναφορά του Ταγίπ Ερντογάν σε «Αιώνα της Τουρκίας». Τι υπάρχει σε αυτόν τον χάρτη; Τα κράτη που θα αποτελούν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Τουρκίας. Και οι περιοχές χωρίστηκαν σε έξι μέρη. Οι προσαρτημένες περιοχές. Οι συνομόσπονδες πολιτείες (συμπεριλαμβανομένης της Ρόδου και των Δωδεκανήσων). Τα κράτη-δορυφόροι. Η γαλάζια πατρίδα, ο διευρυμένος θαλάσσιος χώρος. Τα προσαρτημένα νησιά (Μυτιλήνη, Σάμος, Πάτμος-Κάλυμνος και Κρήτη). Και φυσικά η βόρεια Κύπρος. Επιπλέον, σε αυτόν συμπεριλήφθηκαν η Βόρεια Μακεδονία, το Κόσοβο, η Αλβανία και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
      Το ιταλικό περιοδικό σίγουρα διάβασε το Μέσα του Ταγίπ Ερντογάν. Επιδιώκει μια επεκτατική αυτοκρατορία. Θα αναβιώσει τους Οθωμανούς. Γιατί μίλησε για το 2053 το περιοδικό; Μήπως επειδή θεωρεί ότι θα μπορούσαν να υλοποιηθούν το 2053 όλα αυτά τα όνειρα του Ερντογάν; Δηλαδή, μετά από τριάντα χρόνια θα βρούμε ξανά μπροστά μας την Οθωμανική Αυτοκρατορία; Κοιτάξτε πράγματα. Κοιτάξτε τι πράγματα συμβαίνουν την ώρα που εμείς εδώ ονειρευόμαστε μια ενωμένη Κύπρο και περνάμε από την καλοκαιρινή ανάπαυση στον χειμερινό ύπνο. Πέταξε και έφυγε η Ενωμένη Κύπρος. Ήρθαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Τουρκίας. Αποκαλέσαμε σουλτάνο τον άνθρωπο. Και έγινε πράγματι σουλτάνος. Ενώ ανατρέπονται όλοι οι σουλτάνοι, οι βασιλιάδες και οι τσάροι στον κόσμο, αναβίωσε ο Οθωμανός και ο άνθρωπος κάθισε στον θρόνο του!
      Κοιτάξτε τον θαυμασμό του Ντόναλντ Τραμπ. «Ο Ερντογάν είναι πολύ έξυπνος και σκληρός άνδρας», λέει. Βροχή οι έπαινοι και οι φιλοφρονήσεις του σε αυτόν. «Πίσω από την ανατροπή του Άσαντ υπάρχει η Τουρκία», λέει. Και προσθέτει αμέσως: «Η Τουρκία θα κρατάει στα χέρια της το κλειδί της Συρίας». Άλλωστε πόσες μέρες το λέω και εγώ αυτό. Όμως, οι πολιτικοί του μαχαλά, που βρίσκονται στη δική μας πολιτική σκηνή, συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα το νέο γύρω μας. Αν ο έλεγχος της Συρίας είναι στα χέρια της Τουρκίας πλέον, το ίδιο ισχύει και για τον έλεγχο της Κύπρου. Δηλαδή, είναι στα χέρια της πιο πολύ από ό,τι στο παρελθόν. Από εδώ και μπρος, δεν θα χαλαρώσει καθόλου τον έλεγχο της Κύπρου, θα σφίξει πιο πολύ τα λουριά. Η ομοσπονδιακή λύση θα γίνει κάτι πέρα από το όνειρο. Κατά τη γνώμη μου, οι Ιταλοί επέδειξαν πιο πολύ έλεος όταν σχεδίαζαν εκείνο τον χάρτη. Πρόσθεσαν τη μια πλευρά της Κύπρου στις Ενωμένες Πολιτείες της Τουρκίας. Θα μπορούσαν να την πρόσθεταν ολόκληρη. Προσθέτουν σε αυτή την αυτοκρατορία ακόμα και τη Ρόδο και την Κρήτη και γιατί δεν προσθέτουν ολόκληρη την Κύπρο; Ο Ερντογάν κάνει και τέτοια όνειρα. Ανέκαθεν η Τουρκία έχει ένα «σχέδιο ανάκτησης». Να γίνει ιδιοκτήτης ολόκληρου του νησιού!
      Αντιλαμβάνεστε μέσα από τι εποχή περνάμε; Πλέον αποκαλούνται «νίκες» οι κατοχές. Εγκωμιάζονται όσοι κατακτούν και κατακερματίζουν μια χώρα. Οι τρομοκράτες αποκαλούνται «ήρωες». Και εμείς εδώ ακόμα αναλώνουμε μια ζωή με την τιμή της πατάτας και του αγγουριού. Ασχολούμαστε με το πόσα χρήματα έφαγε κάποιος, και με πλαστογραφίες, με την τροχαία συμφόρηση, τη ρύπανση του περιβάλλοντος, τους φοροφυγάδες και το μαύρο χρήμα. Και παραπονιόμαστε ο ένας στον άλλον ότι δεν είμαστε εντός του διεθνούς δικαίου. Μήπως έμεινε διεθνές δίκαιο σε αυτόν τον κόσμο, στον οποίο χειροκροτούνται οι εισβολείς και τυγχάνουν συμπεριφοράς «ήρωα και επαναστάτη» οι τρομοκράτες;
      Στην Κύπρο το έργο μας είναι πολύ πιο δύσκολο από ό,τι στο παρελθόν. Πήγαν και πήραν τη Συρία λέγοντας «μπορεί να έρθω ξαφνικά ένα βράδυ». Το κλειδί της Συρίας βρίσκεται στα χέρια της Τουρκίας πλέον, λέει. Αναβίωσαν οι Οθωμανοί! Αναβίωσαν πράγματι; Είχε καταρρεύσει η αυτοκρατορία. Όπως όλες οι αυτοκρατορίες. Όσοι πεθαίνουν δεν ανασταίνονται και αναστήθηκε μόνο αυτή τώρα; Όλοι ξέρουν πως αυτό το πανδοχείο έχει δύο πόρτες και μόνο αυτοί δεν το ξέρουν;
      [iEpikaira: Πρώτα έρχεται η συνεκμετάλλευση ΕΔΩ και ΕΔΩ και αφού εμπεδωθεί και παγιοποιηθεί, εν συνεχεία ακολουθεί η (συν)ομοσπονδία... Και ποιοί είναι αυτοί που την προωθούν ανοικτά; Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ! Επειδή όμως η βαλίτσα πάει αρκετά πίσω, υπενθυμίζεται ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν επίσης ένθερμος υποστηρικτής της ελληνοτουρκικής ομοσπονδίας, σχέδιο το οποίο οραματίστηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με την υπογραφή του Ελληνοτουρκικού "Συμφώνου Φιλίας" του 1930 ΕΔΩ και ΕΔΩ. Το σύμφωνο με την σειρά του ενέπνευσε το "όραμα Μητσοτάκη" και την διακήρυξη των Αθηνών ΕΔΩ. Υπενθυμίζεται ότι ο Ελ. Βενιζέλος δήλωνε κατά την υπογραφή του συμφώνου: "Σκοπός της εδώ αφίξεως μου, είνε να επιβεβαιώσω αβιάστως ότι η Ελλάς θεωρεί τα σημερινά σύνορά της ως οριστικά, ενώ εις την Λωζάννην τα παρεδέχθη εξ ανάγκης. Η υπογραφή του συμφώνου ήτο καθαρώς δευτερεύον ζήτημα, ενώ το πρωτεύον ήτο η πραγματική ανάγκη φιλίας. Δεν είναι αληθές ότι το Αιγαίον χωρίζει, αλλ' απεναντίας ενώνει τους δύο λαούς, οι οποίοι συζήσαντες επί αιώνας γνωρίζονται και αγαπώνται κατά βάθος. Η ελληνοτουρκική συνεννόησις αποτελεί μέγα βήμα διά την βαλκανικήν ένωσιν." Όσων αφορά τώρα στις τουρκικές βλέψεις και τις κυκλωτικές κινήσεις στα Βαλκάνια -όπως προκύπτουν και από τον παραπάνω ιταλικό χάρτη-, ρίξτε μια ματιά ΕΔΩ και ΕΔΩ! Ο Νταβούγλου γράφει στο "Στρατηγικό Βάθος": "Μια αδυναμία της Τουρκίας που θα φανερωθεί στο θέμα της ασφάλειας και της προστασίας της τουρκικής κοινότητας στην Κύπρο, μπορεί να εξαπλωθεί σαν κύμα στην Δυτική Θράκη και την Βουλγαρία και ακόμη στο Αζερμπαϊτζάν και την Βοσνία". Πέραν τούτου, μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια του χάρτη είναι επίσης το "ομόσπονδο" κράτος  των Κούρδων στη Βόρεια Συρία και το Ιράκ. Πρόταση την οποία ο Οτσαλάν έχει ήδη κάνει ΕΔΩ! Τέλος δείτε και ΕΔΩ μια πιθανή εξήγηση γιατί η πληροφορία μας ήρθε από Ιταλία. Εάν όμως ρωτάτε εμάς εάν το παραπάνω σχέδιο είναι πιθανό να υλοποιηθεί, η απάντηση είναι ότι άλλα θέλει η Τουρκία και άλλα έχουν κατά νου οι μεγάλες δυνάμεις. Άλλοτε τα σχέδιά τους συμπίπτουν και άλλοτε όχι. Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ!]
      Πηγή: politis.com.cy δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Ενωμένες Πολιτείες της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου"
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 19.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Συρία: Βανδαλισμοί σε ελληνορθόδοξη επισκοπή από τους τζιχαντιστές με τα κοστούμια...

      Την Τετάρτη, ένοπλοι επιτέθηκαν σε ελληνορθόδοξη επισκοπή στη συριακή πόλη Χάμα, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο του Sky News Arabia.
      Πηγή της Ελληνορθόδοξης Συριακής Αρχιεπισκοπής της Χάμα δήλωσε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι «ένοπλη ομάδα εξαπέλυσε επίθεση με πυροβολισμούς εναντίον της Ελληνορθόδοξης Επισκοπής της Χάμα στην πόλη».
      «Οι τζιχαντιστές κατέστρεψαν τα σύμβολα της χριστιανικής θρησκείας, παραβίασαν την ιερότητα των νεκρών και βανδάλισαν νεκροταφεία χριστιανικών οικογενειών», πρόσθεσε.
      Πηγή: liberal.gr

      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 19.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αλ Τζολάνι: Η Τουρκία θα έχει προτεραιότητα στην ανοικοδόμηση της Συρίας

      Ο ηγέτης της οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ, Αμπού Μοχάμαντ αλ Τζολάνι, δήλωσε ότι η νίκη του συριακού λαού είναι και νίκη του τουρκικού λαού και δεσμεύτηκε ότι η Τουρκία θα έχει προτεραιότητα στην ανοικοδόμηση της Συρίας, σε συνέντευξη που δημοσίευσε η τουρκική εφημερίδα Yeni Safak.
      Ο Αμπού Μοχάμαντ αλ Τζολάνι υπενθύμισε ότι η Τουρκία ήταν η χώρα που άνοιξε τις πύλες της στους Σύρους πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του 13ετούς εμφυλίου πολέμου για να επισημάνει ότι οι προτεραιότητες της Τουρκίας θα ληφθούν υπόψη στην ανασυγκρότηση της Συρίας: «Η Τουρκία έχει πολλές προτεραιότητες στην οικοδόμηση του νέου συριακού κράτους. Θα υπάρξουν επίσης αμοιβαίες εμπορικές σχέσεις. Εμπιστευόμαστε ότι η Τουρκία θα μεταφέρει την εμπειρία της για την οικονομική ανάπτυξη της Συρίας. Θα διατηρήσουμε τους κοινωνικούς δεσμούς. Θα μοιραστούμε τις κοινές μας στιγμές με αγάπη και ειλικρίνεια και αυτή η νίκη δεν είναι μόνο νίκη του συριακού λαού αλλά και του τουρκικού λαού».
      Ερωτηθείς αν η χώρα θα κυβερνάται από το νόμο της Σαρία και αν θα παρεμβαίνει στην καθημερινή ζωή των πολιτών, ο ηγέτης της Χαμάς Ταχριρ αλ Σαμ τόνισε: «Θα άφηνα αυτό το θέμα στους ειδικούς και κυρίως σε εκείνους που γνωρίζουν καλά το συριακό δίκαιο. Αυτούς που γνωρίζουν τις παραδόσεις και την ιστορία της χώρας. Δεν είναι σωστό να κυβερνάς μια χώρα με προσωπικές απόψεις. Δεν είναι στο χέρι μου να πω "θέλω να επιβάλω αυτό", εγώ εφαρμόζω απλώς τον νόμο».
      Ο αλ Τζολάνι είπε ότι προτεραιότητά τους είναι η ανασυγκρότηση της Συρίας και προσέθεσε: «Εργαζόμαστε στην περιοχή, σε επίπεδο υποδομών, σε επίπεδο οικονομίας, σε επίπεδο κοινωνικής κατάστασης, σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού, σε επίπεδο κρατικής βούλησης, καθώς και σε θέματα όπως η μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, η μεταρρύθμιση της αστυνομίας και των υποθέσεων ασφαλείας, καθώς και η μεταρρύθμιση του στρατού. Ωστόσο, υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα στη Συρία. Το σοφό εδώ είναι να χωρίσουμε αυτά τα προβλήματα και να λύσουμε κάθε πρόβλημα ξεχωριστά».
      Ο αλ Τζολάνι απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι η απομάκρυνση του Μπασάρ αλ 'Ασαντ από την εξουσία ήταν αποτέλεσμα διεθνούς συνωμοσίας. «Δεν υπήρξε ποτέ συμφωνία μεταξύ Ρωσίας, Ιράν και ΗΠΑ. Εξέφραζαν δικαίως τις επιφυλάξεις τους για να μην μπούμε στον πόλεμο. Αλλά εμείς θέλαμε να το κάνουμε για να απαλλαγούμε από αυτό το καθεστώς» δήλωσε.
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!18.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Κ. Γρίβας: Ευκαιρίες και κίνδυνοι για Ελλάδα-Κύπρο στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή
      Καλεσμένος στο newshub.gr, είναι ο Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών, Διευθυντής Τομέα Θεωρίας και Ανάλυσης Πολέμου στην στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Ο κ. Γρίβας, αναλύει τις εξελίξεις στη Μεση Ανατολή, με αφορμή και την εξαιρετική εκδήλωση που διοργανώνει ο όμιλος προβληματισμού «ΤΟ ΝΟΗΜΑ-ΚΡΗΤΗ», που θα γίνει την ερχόμενη Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου στις 7 το βράδυ στο Επιμελητήριο Ηρακλείου και θα έχει θέμα «Τράμπ - Μ. Ανατολή -Ελλάδα», στην οποία είναι από τους κεντρικούς ομιλητές.
      «Οι ΗΠΑ δεν λειτουργούν με ηθικοπλαστικά κριτήρια, αλλά επιβραβεύουν τον νικητή επί του πεδίου! Από τη στιγμή που έκριναν ότι η Τουρκία του Ερντογάν κατάφερε να πετύχει μία τόσο σημαντική νίκη διαλύοντας μία χώρα, αποφασίζουν να τις δώσουν τα εύσημα και να την προσεγγίσουν. Ακριβώς όμως επειδή γίνεται μία πολύ επικίνδυνη δύναμη, αφού επιτυγχάνει τις δικές της επιδιώξεις αντίθετα από τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αυτόματα μπαίνει και στο στόχαστρο!...»«..Οι ΗΠΑ, πάντα προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και επιβραβεύσουν τον εκάστοτε «νικητή»..Η λογική του «απουσιολόγου επιμελητή» και εάν «είσαι το καλό παιδί θα επιβραβευτείς» όπως και το ανάποδο, εάν είσαι το κακο παιδί θα τιμωρηθείς δεν ισχύουν στις διεθνείς σχέσεις. Οι ΗΠΑ επιβραβεύουν τον νικητή! Έτσι και το Ισραήλ έγινε πραστατευόμενο των ΗΠΑ. Αρχικά ένώ υπήρχε ένα ισχυρό λόμπι, αυτό έπρεπε να κερδίσει όλα τα εξίσου και ακόμα πιο ισχυρά αντιεβραϊκά λόμπι που υπήρχαν στις ΗΠΑ. Μόνο όταν επιβλήθηκε των τελευταίων, συντρίβοντας την Αίγυπτο του Νάσσερ το 1967, κατάφερε να γίνει κυρίαρχο κράτος στη ΝΑ Μεσόγειο και βασικό κομμάτι της αμερικανικής γεωστρατηγικής...»Για το τι θα συμβεί στη Μ Ανατολή έχει σημασία να καταλάβουμε τι θα συμβεί όχι την «επόμενη», αλλά την «μεθεπόμενη» μέρα!Το Ισραήλ εξαφανίζει το σημαντικότερο του αντίπαλο, το καθεστώς Άσαντ και τη Σύρια, ο σιιτικό άξονας αποδυναμώνεται και το Ιράν απομονώνεται. Τόσο το Ισραήλ όσο και η Τουρκία θα βρεθούν σε μία ακόμα πιο πολύπλοκη και επικίνδυνη κατάσταση από την προηγούμενη. Ακριβώς επειδή «αναπλάθεται» όλη η περιοχή γεωστρατηγικά , αυτό δημιουργεί μεγάλες ευκαιρίες στην Ελλάδα, να λειτουργήσει ως ρυθμιστικός παράγοντας. Το παγκόσμιο σύστημα χρειάζεται ένα «κόφτη», απέναντι στην ανεξέλεγκτη Τουρκία. Το ζητούμενο είναι πως μπορεί να τις εκμεταλλευτεί αυτές τις ευκαιρίες το ελληνικό κράτος και εάν θέλει να παίξει ένα τέτοιο ρόλο!ΚουρδικόΟι Τούρκοι προσπαθούν να εξαφανίσουν κάθε πιθανότητα κουρδικού κράτους.Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι κάτι τετοιο θα συμβεί και είναι πολλοί οι παράγοντες που δέν το θέλουν. Αυτό θα γίνει μόνο εάν οι κούρδοι δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε να έρθει ως αναπόφευκτο γεγονός. Δεν είμαστε όμως καθόλου σίγουροι τι ακριβώς θα συμβεί και εάν οι νέες συνθήκες που θα προκύψουν είναι καλύτερες από τις παλιές...ΙράνΤο Ιράν έχασε τον αναπνευστήρα του που τον συνδέει με την Μεσόγειο. Το να πλήξεις με στρατηγικό πλήγμα το Ιράν είναι κάτι πολύ επικίνδυνο και το Ιράν είναι παρά πολύ δυνατό καρύδι για να το εξαφανίσουν. Δεν ξέρω εάν και το Ισραήλ θέλει ένα απόλυτα ηττημένο ΙράνΚύπροςΒλέπουμε μία αναβάθμιση της Κύπρου και από τις ΗΠΑ και από το Ισραήλ που τη βλέπει σαν πρώτο λιμάνι εξόδου.Η Κύπρος βρίσκεται σε πολύ ευαίσθητη θέση με τα ρίσκα για αυτήν να ανεβαίνουν, αλλά την ίδια ώρα ο γεωπολιτικός της ρόλος μεγαλώνει διαρκώς. Μένει να δούμε εάν και πως οι ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου θα καταφέρουν να διαχειριστούν τις δυσκολίες.
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!18.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Επιβεβαίωση iEpikaira [και] από Chatham House: Ξεχάστε το East Med Gas Forum... η Τουρκία γίνεται ενεργειακός κόμβος με αγωγό φυσικού αερίου μέσω Συρίας!
      Σχόλιο iEpikaira

      Turkey’s energy hub ambitions have new momentum after Assad’s fall
      Assad’s departure could help Turkey become a key point of transit for natural gas. But renewable energy may offer the more promising avenue for cooperation with a new Syrian regime.
      Karim Elgendy, Associate Fellow, Environment and Society Centre
      17/12/24
      The sudden collapse of the 54-year Assad dynasty in Syria has opened possibilities for a new regional order. Much remains uncertain, but Turkey – which has hosted most of Syria’s refugees and backed the winning side – is in a leading position to shape that future.
      The cost of Syrian reconstruction is estimated to reach $400 billion, and Turkish companies are well-placed to secure major contracts should Syria’s state-led economy transform into a free market.
      Diplomatically, Ankara could leverage its support for Syrian rebels to negotiate favourable defence agreements with the new government in Damascus – potentially replicating similar agreements it has with Azerbaijan, Qatar, Somalia, and Libya. Such arrangements would significantly expand Turkey’s strategic depth in the Eastern Mediterranean.
      Maritime boundary delimitation presents another crucial opportunity. A new Syrian government might be more amenable to recognizing Turkish Exclusive Economic Zone (EEZs) claims in the Eastern Mediterranean, strengthening Ankara’s position in ongoing disputes with Greece and Cyprus.
      This could include both Turkish claims and those of the Turkish Republic of Northern Cyprus – a de facto state recognized only by Ankara.
      An opportunity to reshape Eastern Mediterranean energy architecture
      These opportunities have emerged at a time when Ankara is making a renewed push to establish Turkey as the region’s premier energy hub.
      These reinvigorated ambitions were on full display at a major energy summit in Istanbul last month. Turkish officials hosted ministers from key gas producers including Azerbaijan, Libya, and Uzbekistan, alongside representatives from transit countries like Georgia and Eastern European importers. Ankara’s vision is that Turkey will serve as the key transit point between gas producers to its east and south, and markets to its west.
      Its existing energy infrastructure provides a good foundation for these ambitions. The Trans-Anatolian Natural Gas Pipeline, which forms part of the Southern Gas Corridor bringing Azerbaijani gas to Europe, already demonstrates Turkey’s suitability as a transit nation. The country also has seven gas pipelines, five LNG terminals, three floating storage units, and two underground storage facilities – as well as significant excess import capacity that could be used for trading.
      The possibility for a new, stable Syrian state creates an opportunity for Turkey to capitalize on this potential. By creating a gas pipeline to the west of Syria and connecting to the existing Arab Gas Pipeline network (which links Syria, Jordan, and Egypt) Turkey could offer regional gas producers such as Israel and Egypt a more commercially viable route to European markets than current LNG alternatives.
      This would effectively challenge the Eastern Mediterranean Gas Forum (EMGF) – an alliance that includes Egypt, Israel, Greece, Cyprus, Palestine, Jordan, Italy, and France.
      The EMGF’s flagship EastMed Pipeline project has struggled with technical and financial viability, with its proposed 1,900-kilometer deepwater pipeline connecting Israel and Cyprus to Greece making little progress. The pipeline was also dealt a significant blow when the US withdrew support in 2022.
      A land-based route through Syria to Turkey’s existing infrastructure would provide a shorter, technically simpler, and more cost-effective alternative. This could also present a future opportunity for Lebanon, which recently began offshore exploration work and lacks export infrastructure of its own. Lebanon is not a member of the EMGF and could find a Turkish route especially attractive if its gas exploration efforts prove successful.
      Additionally, stability in Syria could allow the revival of the long-dormant pipeline project to connect Qatari natural gas fields with Turkey via Saudi Arabia, Jordan, and Syria. The plan had been rejected by the Assad regime, reportedly to protect Russian gas exports into European markets. It took the Turkish energy minister, Alparslan Bayraktar, just two days after Assad’s fall to publicly express openness to revisiting the plan. 
      Beyond fossil fuels
      Notably, Bayraktar has also signalled Ankara’s interest in collaborating with Syria on energy reconstruction beyond fossil fuels.
      Turkey has enjoyed considerable success expanding its renewable energy network – 43 per cent of electricity in the country was generated through a combination of wind, solar, and hydroelectric power in 2023 – providing a practical blueprint for Syria’s post-war energy development.
      This model is particularly relevant given Syria’s abundant solar resources and urgent need to rebuild its power generation capacity to fuel economic development.
      A Turkish-Syrian grid integration would serve as a crucial node in an emerging Eastern Mediterranean electricity network. Such infrastructure would help manage renewable energy intermittency and position Turkey as the northern anchor of a growing regional power system.
      The network’s other components – the Egypt-Saudi Arabia Inter-connector, the Great Sea Inter-connector (Israel-Cyprus-Greece), and the GREGY Inter-connector (Egypt-Greece) – collectively represent an emerging power architecture that could transform regional energy security and support the integration of renewables. It could also foster economic cooperation and help reduce geopolitical tensions through increased interdependence.
      Structural challenges and strategic opportunities
      Turkey’s strategic opening after Assad’s fall presents both opportunities and strategic choices.
      The emerging regional power architecture, while promising, faces significant structural and market challenges. The establishment of a stable, internationally recognized government in Syria remains uncertain.
      Even with a favourable political outcome in Syria, Turkey faces a critical decision: whether to pursue traditional gas hub ambitions that may face diminishing returns, seeking influence through traditional pipeline politics – or to leverage this moment to position itself at the centre of the region’s clean energy transition.
      Turkey’s gas hub aspirations face headwinds. Europe’s demand for gas will decline beyond 2030 and international financiers have a reduced appetite for investments in fossil fuel infrastructure.
      Prioritizing sustainable energy over conventional gas networks seems the best method by which Turkey could transform its temporary strategic advantage into lasting regional influence.
      Regardless, the choices Ankara makes in the coming months will be pivotal for its future as a regional hub – and for the entire Eastern Mediterranean energy landscape.
      [iEpikaira: Το βρετανικό think tank Chatham House που έχει στενές σχέσεις με τη Βρετανική κυβέρνηση και τις μυστικές υπηρεσίες, επιβεβαιώνει τα όσα σχολιάστηκαν ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ!]
      Source: https://www.chathamhouse.org/2024/12/turkeys-energy-hub-ambitions-have-new-momentum-after-assads-fall
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!18.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ερντογάν σε Φον Ντερ Λάιεν: Οι σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ δεν πρέπει να είναι όμηροι σε «στενές ατζέντες ορισμένων μελών»
      Μετά τη συνάντηση με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δήλωσε ότι «οι σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ δεν πρέπει να είναι όμηροι σε 'στενές ατζέντες ορισμένων μελών'».
      Ο Τούρκος πρόεδρος εξέφρασε την ελπίδα «για αποφάσεις από την ΕΕ που θα επικαιροποιήσουν την Τελωνειακή Ένωση, θα επιταχύνουν τις διαδικασίες έκδοσης θεωρήσεων έως ότου επιτευχθεί η απελευθέρωση των θεωρήσεων». 
      Ο Ερντογάν επισήμανε επίσης την ανάγκη για ισχυρότερη, πιο θεσμοθετημένη σχέση με την ΕΕ. Ως υποψήφια χώρα «είμαστε δεσμευμένοι σε αυτόν τον στόχο», είπε. 
      Η πρόεδρος της Κομισιόν βρίσκεται στην Άγκυρα για συνομιλίες με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να συζητηθούν οι εξελίξεις στη Συρία.
      Ο Ερντογάν είπε ότι συμφωνεί με την Επιτροπή για την ανάγκη δημιουργίας μιας συμπεριληπτικής διοίκησης στη Συρία.
      «Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που έχει νικήσει τις τρομοκρατικές οργανώσεις PKK, και Daesh/ISIS στο πεδίο», δήλωσε ο πρόεδρος Ερντογάν, προσθέτοντας ότι η Άγκυρα «είναι ο μοναδικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ από αυτή την άποψη». 
      O πρόεδρος της Τουρκίας ανέφερε ότι αναμένει από την Ευρωπαϊκή Ένωση να στηρίξει την επιστροφή των Σύρων που εγκατέλειψαν τη χώρα κατά τη διάρκεια του 13χρονου εμφυλίου πολέμου στην πατρίδα τους.
      Οι συνομιλίες θα επικεντρωθούν στην ανάγκη να διατηρηθεί η εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και να προστατευθούν οι μειονότητες μετά την πτώση του πρώην προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ νωρίτερα αυτόν τον μήνα, όπως ανέφερε τη 10η Δεκεμβρίου στο Χ η κ. φον ντερ Λάιεν.
      Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχεδίαζε επίσης να συζητήσει για την ανθρωπιστική βοήθεια με τον Τούρκο πρόεδρο.
      Η φον ντερ Λάιεν τόνισε «τη σημασία της αντιμετώπισης των νόμιμων ανησυχιών της Τουρκίας για την ασφάλεια στη Συρία». «Πρέπει να έχουμε επαφές και με τους Ισλαμιστές» σημείωσε η επικεφαλής της Επιτροπής.  
      Πηγή: liberal.gr
      iEpikaira: Με ένα δις πεσκέσι, της έδωσε και καρέκλα να κάτσει...

      Φον ντερ Λάιεν: "Η Τουρκία έχει πολύ σημαντικό ρόλο. Έχει σημαντικό ρόλο για σταθερότητα στην περιοχή. Στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας πρέπει να είμαστε προσεκτικοί"
      Οι σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ δεν πρέπει να είναι όμηροι σε «στενές ατζέντες ορισμένων μελών», δήλωσε την Τρίτη ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε κοινή συνέντευξη Τύπου με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην Άγκυρα.
      Ο Τούρκος πρόεδρος εξέφρασε την ελπίδα «για αποφάσεις από την ΕΕ που θα επικαιροποιήσουν την Τελωνειακή Ένωση, θα επιταχύνουν τις διαδικασίες έκδοσης θεωρήσεων έως ότου επιτευχθεί η απελευθέρωση των θεωρήσεων».
      President @RTErdogan met with President of the European Commission Ursula von der Leyen, who is paying a visit to Türkiye, at the Presidential Complex. pic.twitter.com/54t6q4JE04— Presidency of the Republic of Türkiye (@trpresidency)December 17, 2024
      Τόνισε την ανάγκη για ισχυρότερη, πιο θεσμοθετημένη σχέση με την ΕΕ. Ως υποψήφια χώρα «είμαστε δεσμευμένοι σε αυτόν τον στόχο» είπε.
      Η πρόεδρος της Κομισιόν βρίσκεται στην Άγκυρα για συνομιλίες με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να συζητηθούν οι ραγδαίες εξελίξεις στη Συρία.
      Ο Ερντογάν είπε ότι συμφωνεί με την Επιτροπή για την ανάγκη δημιουργίας μιας συμπεριληπτικής διοίκησης στη Συρία.
      In Ankara today with President @RTErdogan.Europe continues its engagement with regional leaders on Syria.We will do our part to support the country at this critical juncture ↓ https://t.co/JdjCWwoPcz— Ursula von der Leyen (@vonderleyen)December 17, 2024
      «Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που έχει νικήσει τις τρομοκρατικές οργανώσεις PKK, και Daesh/ISIS στο πεδίο», δήλωσε ο πρόεδρος Ερντογάν, προσθέτοντας ότι η Άγκυρα «είναι ο μοναδικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ από αυτή την άποψη». Στην περιοχή, διεμήνυσε, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ΣΚΑΪ στην Κων/πολη Μανώλη Κωστίδη, δεν υπάρχει καμία θέση για τρομοκρατικές οργανώσεις.
      O πρόεδρος της Τουρκίας ανέφερε ότι αναμένει από την Ευρωπαϊκή Ένωση να στηρίξει την επιστροφή των Σύρων που εγκατέλειψαν τη χώρα κατά τη διάρκεια του 13χρονου εμφυλίου πολέμου στην πατρίδα τους.
      The 🇪🇺🇹🇷 relationship is important.Our economic relationship is growing stronger every year.And Türkiye remain a key partner on migration.An extra €1 billion for 2024 is on its way to support Türkiye’s efforts to host Syrian refugees. pic.twitter.com/cr3Tfaz7l9— Ursula von der Leyen (@vonderleyen)December 17, 2024
      Οι συνομιλίες θα επικεντρωθούν στην ανάγκη να διατηρηθεί η εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και να προστατευθούν οι μειονότητες μετά την πτώση του πρώην προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ νωρίτερα αυτόν τον μήνα, όπως ανέφερε τη 10η Δεκεμβρίου στο Χ η κ. φον ντερ Λάιεν.
      Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχεδίαζε επίσης να συζητήσει για την ανθρωπιστική βοήθεια με τον Τούρκο πρόεδρο.
      Η φον ντερ Λάιεν τόνισε «τη σημασία της αντιμετώπισης των νόμιμων ανησυχιών της Τουρκίας για την εθνική της ασφάλεια στη Συρία». «Πρέπει να έχουμε επαφές και με τους Ισλαμιστές» σημείωσε η επικεφαλής της Επιτροπής. «Πρέπει να αυξήσουμε τον βηματισμό μας, και πρέπει να έχουμε επαφές με τα μέλη της HTS (Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ) και τους υπόλοιπους εκπροσώπους. Πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να ορθοποδήσει η Συρία, για να υπάρχουν υποδομές, νερό, και ρεύμα» σημείωσε.
      «Κύριε Ερντογάν! Πράγματι η Τουρκία εδώ στην περιοχή έχει πολύ σημαντικό ρόλο. Έχει σημαντικό ρόλο για να έρθει σταθερότητα στην περιοχή. Στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Κυρίως στην ανατολική Συρία υπάρχει ο κίνδυνος επανέναρξης της δράσης του ΙSIS αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε».
      Our top diplomatic representative returns to Damascus.We are stepping up our support to the population immediately with a Humanitarian Air Bridge.And we start preparing early recovery, with our annual Syria conferences. pic.twitter.com/XuZArgMlcy— Ursula von der Leyen (@vonderleyen)December 17, 2024
      Πηγή: skai.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • 18.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Washington Post: Οι απαγωγές της ΜΙΤ σε όλο τον κόσμο

      Οι 118 απαγωγές της ΜΙΤ κατά των γκιουλεντιστών σε όλο τον κόσμο: Η εφημερίδα Washington Post αποκαλύπτει πως λειτουργεί το ερντογανικό σχέδιο με μοντέλο CIA
      Η εφημερίδα Washington Post, στο πλαίσιο ευρύτερης έρευνάς της για την παγκόσμια αύξηση στις εκστρατείες διασυνοριακής καταπίεσης και διώξεων ανά τον κόσμο που δυσκολεύονται να αναχαιτίσουν οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές κυβερνήσεις, εστιάζει στην Τουρκία.
      Η Άγκυρα έχει αντλήσει στοιχεία από το αμερικανικό αντιτρομοκρατικό εγχειρίδιο της περιόδου μετά την 11η Σεπτεμβρίου για να καταδιώξει πολιτικούς εχθρούς που ζουν στην εξορία, κυρίως το κίνημα Γκιουλέν.
      Μεταξύ άλλων, στο εκτενές ρεπορτάζ του Greg Miller αναφέρεται:
      Στις γειτονιές του Ναϊρόμπι τον Οκτώβριο μέλη ενός τουρκικού θρησκευτικού κινήματος φαινόταν να έχουν λίγες ανησυχίες πέρα ​​από τις ταλαιπωρίες μιας καθημερινότητας. Ο ένας επέστρεφε από ένα ραντεβού για βίζα με την οικογένειά του, ο δεύτερος ήταν στο γραφείο μηχανοκίνητων οχημάτων για εξετάσεις οδήγησης, άλλοι πάλι προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το μποτιλιάρισμα κατά τη διάρκεια της μετακίνησης τα ξημερώματα της Παρασκευής.
      Μέχρι το τέλος του πρωινού, επτά Τούρκοι υπήκοοι είχαν απαχθεί υπό την απειλή όπλου, με κουκούλες και χειροπέδες από μασκοφόρους πράκτορες που ταξίδευαν με οχήματα χωρίς σήμα, σύμφωνα με δυτικούς αξιωματούχους ασφαλείας, μάρτυρες και συγγενείς των θυμάτων. Ενώ τρεις αφέθηκαν ελεύθεροι αργότερα, τέσσερις μεταφέρθηκαν σε έναν απομακρυσμένο αεροδιάδρομο έξω από την πρωτεύουσα της Κένυας, είπαν αξιωματούχοι, και αναγκάστηκαν να επιβιβαστούν σε ένα αεροπλάνο που περίμενε να τους μεταφέρει σε μια τουρκική φυλακή.
      Οι απαγωγές ήταν οι πιο πρόσφατες από τις 118 «παραδόσεις» (απαγωγές) που η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών, MIT, έχει ενορχηστρώσει την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με τον ιστότοπο της κατασκοπευτικής υπηρεσίας, καθιστώντας την έναν από τους πιο επιθετικούς επαγγελματίες τέτοιων εξωνομικών επιχειρήσεων. Στο Ναϊρόμπι, η MIT βασίστηκε σε στελέχη της κυβέρνησης της Κένυας για να πραγματοποιήσουν τις απαγωγές και μπόρεσε να παρακάμψει τα δικαστήρια της Κένυας, σύμφωνα με τους δυτικούς αξιωματούχους ασφαλείας που, όπως και άλλοι, μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας για να συζητήσουν μια ευαίσθητη επιχείρηση.
      Η Τουρκία έχει χαρακτηρίσει αυτή την παγκόσμια εκστρατεία δικό της «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» σε απόηχο της φράσης που ορίζει την περίοδο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Τουρκία έχει επίσης αντλήσει διδάγματα από το εγχειρίδιο των ΗΠΑ για την αντιτρομοκρατία. Πέρα από τις παραδόσεις, έχει χρησιμοποιήσει μυστικές κρατήσεις, λίστες παρακολούθησης τρομοκρατίας, κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων και βασανιστήρια -συμπεριλαμβανομένης τουλάχιστον μιας αναφερθείσας περίπτωσης εικονικού πνιγμού- εναντίον εξόριστων, σύμφωνα με έγγραφα του ΟΗΕ, ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δυτικούς αξιωματούχους ασφαλείας και δημόσια αρχεία στην Τουρκία.Αυτές οι επιχειρήσεις έχουν «δικαιολογηθεί στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας», σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, παρόλο που σχεδόν όλοι αυτοί που στοχοποιούνται είναι μέλη μιας θρησκευτικής σέχτας γνωστής ως κίνημα Γκιουλέν, χωρίς ιστορικό τρομοκρατικών επιθέσεων.
      Η Τουρκία έχει χαρακτηρίσει την ομάδα τρομοκρατική οργάνωση λόγω της φερόμενης συμμετοχής των μελών της σε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες κυβερνήσεις έχουν απορρίψει αυτόν τον χαρακτηρισμό και το κίνημα δεν έχει κατηγορηθεί για απόκτηση εκρηκτικών, σχεδίαση επιθέσεων κατά αμάχων ή άλλες δραστηριότητες που σχετίζονται με την τρομοκρατία.
      Στοιχεία από όλες τις πηγές
      Αυτό το άρθρο περιλαμβάνει λεπτομέρειες που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως σχετικά με τις επιχειρήσεις παράδοσης της Τουρκίας και την εξάρτησή της από τις αντιτρομοκρατικές δυνατότητες για τη στόχευση εξόριστων. Βασίζεται σε δεκάδες συνεντεύξεις με δυτικούς, Τούρκους και άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους, συμβούλους του ΟΗΕ και εμπειρογνώμονες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και θύματα απαγωγών και συγγενείς και συνεργάτες τους.
      Η Washington Post βασίστηκε επίσης σε αρχεία τουρκικών δικαστηρίων, έγγραφα του ΟΗΕ και άλλο υλικό.
      Τούρκοι αξιωματούχοι υπερασπίστηκαν την εκστρατεία της χώρας κατά του κινήματος Γκιουλέν, λέγοντας ότι η τουρκική κυβέρνηση τηρεί τις νομικές διαδικασίες -συμπεριλαμβανομένων των ενταλμάτων σύλληψης και των ποινικών διώξεων- τις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες συχνά παρέκαμψαν στις δικές τους επιχειρήσεις κατά τρομοκρατικών ομάδων.«Πρόκειται για τρομοκρατική οργάνωση», δήλωσε ανώτερος Τούρκος αξιωματούχος σε συνέντευξή του εδώ, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση συλλαμβάνει μέλη στο εξωτερικό και τα επιστρέφει στην Τουρκία «γιατί είναι σημαντικό να κριθούν εδώ».
      Κενυάτες αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου ενός εκπροσώπου του γραφείου του προέδρου, δεν απάντησαν σε πολλαπλά αιτήματα για σχολιασμό.
      Η προσπάθεια της Τουρκίας να χαρακτηρίσει αυτή την καταστολή ως αντιτρομοκρατία θεωρείται από τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τους δυτικούς αξιωματούχους ασφαλείας ως προσπάθεια νομιμοποίησης μιας εκστρατείας διεθνικής καταστολής, όρος για τη χρήση βίας και εκφοβισμού από τις κυβερνήσεις κατά των εξόριστων που θεωρείται πολιτική απειλή.
      Με αυτόν τον τρόπο, η Τουρκία εντάσσεται σε ένα ευρύτερο φαινόμενο. Οι παγκόσμιες δυνάμεις και οι αυταρχικοί ηγέτες έχουν εφαρμόσει τον χαρακτηρισμό της τρομοκρατίας σε μια διευρυνόμενη σειρά εξόριστων ομάδων και εκτελούν επιχειρήσεις εναντίον τους – συμπεριλαμβανομένων δολοφονιών και απαγωγών – ως συνέχεια του αγώνα μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
      Όπως και η Κίνα με τους Ουιγούρους
      Η Κίνα έχει εφαρμόσει τον όρο στα μέλη της θρησκευτικής μειονότητας των Ουιγούρων. Ινδία στους Σιχ αυτονομιστές. Ιράν σε δημοσιογράφους και ακτιβιστές για τα δικαιώματα των γυναικών· Βιετνάμ σε χριστιανούς αντιφρονούντες. και τη Ρουάντα σε στελέχη της αντιπολίτευσης — για να αναφέρω μόνο μερικές από τις χώρες που χαρακτηρίζουν πλέον ως τρομοκράτες τους επικριτές που ζουν εκτός των συνόρων τους.
      Το έκαναν εν μέρει για να εκμεταλλευτούν την υποτιμητική δύναμη ενός όρου που δεν έχει διεθνώς συμφωνημένο ορισμό, αλλά και για να δικαιολογήσουν τη χειραγώγηση ενός παγκόσμιου αντιτρομοκρατικού μηχανισμού που τους επιτρέπει να κατάσχουν περιουσιακά στοιχεία, να παρακολουθούν ταξίδια και να συλλαμβάνουν υποτιθέμενους υπόπτους, διεθνείς παρατηρητές είπε.
      Οι προσπάθειες της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της μετά την 11η Σεπτεμβρίου πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό την εξάρθρωση της Αλ Κάιντα και την αποτροπή περαιτέρω επιθέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως, αποκλίνοντας από μακροχρόνιους νόμους και κανόνες, η εκστρατεία συνδέθηκε με στοχευμένες δολοφονίες από drone, μαύρες τοποθεσίες της CIA και βασανιστήρια, απεριόριστη κράτηση χωρίς δίκη στον κόλπο του Γκουαντάναμο της Κούβας, τη βάναυση συμπεριφορά των κρατουμένων από τον αμερικανικό στρατό στο Άμπου. Η φυλακή Ghraib στο Ιράκ και οι επιχειρήσεις παράδοσης των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλο τον κόσμο.
      Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες «οδήγησαν ένα απολύτως θεμιτό σύνολο στόχων», είπε ο Χουάν Ζαράτε, ο οποίος υπηρέτησε ως ανώτερος αξιωματούχος της αντιτρομοκρατικής στην κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους. Οι καταχρήσεις, ωστόσο, «είχαν διαβρωτικό αποτέλεσμα όχι μόνο στη νομιμότητα αυτού που κάναμε, αλλά επιτρέποντας στα αυταρχικά καθεστώτα να ισχυριστούν ότι αυτό που έκαναν ήταν εντός των ορίων αυτού που είχε κάνει η Δύση».
      Διεθνείς παρατηρητές και αξιωματούχοι ασφαλείας δήλωσαν ότι η κατάχρηση των αντιτρομοκρατικών ικανοτήτων έχει προσθέσει στην περίπλοκη κληρονομιά της απάντησης στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
      «Είκοσι και πλέον χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου, θα αναμένατε μια μειωμένη» εξάρτηση από τους όρους και τις τακτικές που σχετίζονται με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, δήλωσε η Fionnuala Ni Aolain, η οποία υπηρέτησε ως ειδική εισηγήτρια στα Ηνωμένα Έθνη για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα από το 2017 μέχρι πέρυσι. «Αντίθετα, αυτό που βρίσκουμε είναι ο επαναπροσδιορισμός, η επανιδιοποίηση και η επιτάχυνση αυτών των μεθόδων από υποχωρούμενες δημοκρατίες και αυταρχικά καθεστώτα».
      Ένας απομακρυσμένος αεροδιάδρομος και μια μυστική πτήση
      Οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στοχεύουν κυρίως σε μέλη ενός ισλαμικού κινήματος που ιδρύθηκε από τον Φετουλάχ Γκιουλέν, έναν απομονωμένο κληρικό που προσέλκυσε εκατομμύρια οπαδούς. Πέθανε στις 20 Οκτωβρίου σε νοσοκομείο των ΗΠΑ, αφού πέρασε δεκαετίες στην εξορία ζώντας σε ένα συγκρότημα στην Πενσυλβάνια. Ο Γκιουλέν ήταν κάποτε στενός σύμμαχος του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και βοήθησε στην άνοδό του στην εξουσία. Ωστόσο, η υποτιθέμενη ανάμειξη πιστών του Γκιουλέν σε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 πυροδότησε μια σαρωτική καταστολή που περιελάμβανε μαζικές εκκαθαρίσεις και συλλήψεις, σύμφωνα με την τουρκική αντιπολίτευση, τις ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα δημόσια αρχεία.
      Η Τουρκία ανακήρυξε τη αίρεση του Γκιουλέν τρομοκρατική ομάδα και άρχισε να την αποκαλεί FETO ή «Τρομοκρατική Οργάνωση Φετουλαχιστών». Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνήθηκαν τα αιτήματα της Τουρκίας να κάνει το ίδιο, καθώς και τα αιτήματα έκδοσης του Γκιουλέν, επικαλούμενη έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων ότι αυτός ή η οργάνωση παραβίαζαν οποιουσδήποτε νόμους.
      Οι ηγέτες του κινήματος Γκιουλέν έχουν από καιρό αρνηθεί την ευθύνη για το πραξικόπημα, στο οποίο μια φατρία του τουρκικού στρατού διοικούσε τανκς και μαχητικά αεροσκάφη σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να εκδιώξει τον Ερντογάν.
      Η οργάνωση Γκιουλέν «είναι ένα ειρηνικό κίνημα που απορρίπτει κατηγορηματικά τη βία στον λόγο και τη δράση», δήλωσε ο Y. Alp Aslandogan, εκτελεστικός διευθυντής της Alliance for Shared Values, μιας οργάνωσης που συνδέεται με τον Γκιουλέν με έδρα το Νιου Τζέρσεϊ. Ο χαρακτηρισμός FETO, είπε, «δεν έχει αναγνωριστεί ούτε επικυρωθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ή κανένα κράτος μέλος του ΟΗΕ εκτός από την Τουρκία».
      Αν και απαγορεύτηκε στην Τουρκία, η οργάνωση έχει εξαπλωθεί ευρέως διεθνώς, ιδρύοντας φιλανθρωπικά ιδρύματα και σχολεία σε δεκάδες χώρες. Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει αυτούς τους κλάδους ως κόμβους σε ένα τρομοκρατικό δίκτυο που ακόμα σχεδιάζει να διεισδύσει και να ανατρέψει την κυβέρνησή του και διαφημίζει το έργο της MIT για την εξάλειψή τους. Οι απαγωγές επισημαίνονται συνήθως στο φιλοκυβερνητικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Daily Sabah, με φωτογραφίες οπαδών του Γκιουλέν με χειροπέδες που αναγκάζονται να στέκονται ανάμεσα σε τουρκικές σημαίες με έναν επαναλαμβανόμενο τίτλο «Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας».
      114 γκιουλεντιστές
      Το MIT δημοσίευσε έναν κατάλογο των επιχειρήσεων παράδοσης σε μια ιστοσελίδα που απεικονίζει το FETO ως το αντίστοιχο της Αλ Κάιντα, του Ισλαμικού Κράτους και του PKK, μιας κουρδικής μαχητικής ομάδας που έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες κυβερνήσεις. Μια έκδοση που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους καυχιέται ότι 114 Γκιουλενιστές είχαν «προσαχθεί στη δικαιοσύνη» από 28 χώρες.
      Ο απολογισμός δεν περιλαμβάνει τους Τούρκους υπηκόους που πέταξαν από την Κένυα.
      Σε ηλικία από τις αρχές των 40 έως τα μέσα της δεκαετίας του 50, κανένας δεν είχε κατηγορηθεί για εγκλήματα ή παραβιάσεις της μετανάστευσης στην Κένυα, σύμφωνα με συγγενείς και συνεργάτες. Δύο ήταν στη διαδικασία εξασφάλισης βίζας για μετεγκατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες, δήλωσαν Αμερικανοί αξιωματούχοι. Ο τρίτος, ο Μουσταφά Γκεντς, είχε ζήσει στην Κένυα για 24 χρόνια και υπηρέτησε ως διευθυντής ενός σεβαστού ιδιωτικού σχολείου που ιδρύθηκε από το Ίδρυμα Omeriye, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που συνδέεται με τον Γκιουλέν. Οι άλλοι τρεις που απήχθησαν εργάζονταν επίσης για το σχολείο ή το ίδρυμα.
      Οι ηγέτες του κινήματος Γκιουλέν δήλωσαν ότι η Τουρκία έχει στοχοποιήσει γενικά εξέχοντες εκπροσώπους του κινήματος στο εξωτερικό, σημαντικούς οικονομικούς υποστηρικτές και άτομα με δεσμούς με τον ιδρυτή της οργάνωσης. Μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας, επικαλούμενοι φόβο για αντίποινα.
      Ο Γκεντς, γνωστή προσωπικότητα στους διπλωματικούς κύκλους στο Ναϊρόμπι, φαίνεται να βρίσκεται στο ραντάρ του ΜΙΤ εδώ και χρόνια. Το όνομά του περιλαμβάνεται σε ένα έγγραφο του 2018 που απαριθμεί δεκάδες οπαδούς του Γκιουλέν στην Κένυα, οι οποίοι ήταν υπό έρευνα από Τούρκο εισαγγελέα, σύμφωνα με αντίγραφο του εγγράφου που έλαβε η Nordic Monitor, μια οργάνωση με έδρα τη Στοκχόλμη που παρακολουθεί τις επιχειρήσεις της Τουρκίας στο εξωτερικό.
      Ο Γκεντς, 46 ετών, κρατήθηκε για λίγο στην Κένυα και αφέθηκε ελεύθερος το 2021 στο πλαίσιο προηγούμενης επιχείρησης παράδοσης με στόχο έναν από τους ανιψιούς του Γκιουλέν, σύμφωνα με συνεργάτες και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
      Και οι τέσσερις από αυτούς που απήχθησαν στο Ναϊρόμπι τον Οκτώβριο είχαν καθεστώς πρόσφυγα του ΟΗΕ και υποτίθεται ότι «προστατεύονται από τη βίαιη επιστροφή» σε μια χώρα όπου αντιμετώπιζαν απειλές για «ζωή ή ελευθερία», σύμφωνα με έγγραφα που εξέδωσε η κυβέρνηση της Κένυας.
      Ωστόσο, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών της Κένυας συνεργάστηκε με το MIT σε μια αποστολή που περιελάμβανε μήνες παρακολούθησης και σχεδιάστηκε για να παρακάμψει τα δικαστήρια και τις διεθνείς νομικές προστασίες, σύμφωνα με δυτικούς αξιωματούχους ασφαλείας που γνωρίζουν λεπτομέρειες της επιχείρησης.
      Μία από τις απαγωγές έλαβε χώρα λίγο μετά τις 7:30 π.μ. σε έναν οικιστικό δρόμο στο βορειοδυτικό Ναϊρόμπι, σύμφωνα με λογαριασμό που έδωσε στην The Post ο Necdet Seyitoglu, ένας από τους τρεις Τούρκους υπηκόους που απήχθησαν αλλά αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι. Οι άλλοι που αφέθηκαν ελεύθεροι ήταν η σύζυγος και ο έφηβος γιος χωριστών στόχων.
      Ο Σεϊτόγλου, ο οποίος εργάζεται σε μια εταιρεία συμβούλων εκπαίδευσης στο Ναϊρόμπι και συμμετέχει σε οργανώσεις του Γκιουλέν, είπε ότι μόλις είχε ανέβει στο αυτοκίνητο ενός συναδέλφου του για να μεταβεί στη δουλειά όταν ένα λευκό SUV έκοψε μπροστά από το όχημά τους. Στη συνέχεια περικυκλώθηκαν από τέσσερις ένοπλους.
      «Νόμιζα ότι ήταν ληστεία και ήμουν έτοιμος να δώσω όλα μου τα χρήματα», είπε ο Σεϊτόγλου. «Αλλά μας διέταξαν προς το [SUV] και μας έσπρωξαν μέσα. Τότε κατάλαβα ότι δεν ήταν ληστές».
      Το ρεπορτάζ περιλαμβάνει αδημοσίευτες λεπτομέρειες για τις επιχειρήσεις “παραδόσεων” της Τουρκίας και την εξάρτησή της από αντιτρομοκρατικές δυνατότητες για να στοχεύσει εξόριστους. Βασίζεται σε δεκάδες συνεντεύξεις με δυτικούς, Τούρκους και άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους, συμβούλους του ΟΗΕ και ειδικούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και θύματα απαγωγών, συγγενείς και συνεργάτες τους. Η Washington Post χρησιμοποίησε επίσης δικαστικά έγγραφα της Τουρκίας, έγγραφα του ΟΗΕ και άλλες πηγές.
      Πηγή: Washington Post απόδοση hellasjournal.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!18.12.2024 - Συνέχεια Άρθρου ▼
      Κ. Γρίβας: Η ελληνική "αδράνεια-πλάτη" και η τουρκική εδαφική επέκταση επιρροής και "ταφροποίηση" χωρών

       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×