Σύντομες διηγήσεις από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση - Το πνεύμα των παλαιών Πατέρων (Α'-Μέρος)

Ει­πε ο γε­ρω–Κων­σταν­τιος α­πο το Κου­τλου­μου­σια­νο Κελ­λι των Αρ­χαγ­γε­λων, ο Γε­ρον­τας του π. Ρα­φα­ηλ: «Με ο­δη­γο την Πα­να­γι­α μας ας προ­χω­ρα­με με­χρι να πε­θα­νου­με ε­δω στο Α­γιον Ο­ρος. Πριν α­πο μας η­ταν αλ­λοι, τω­ρα ε­μείς, αρ­γο­τε­ρα αλ­λοι θα ερ­θουν, αν μεί­νη κα­λο­γε­ρι­κο το Α­γιον Ο­ρος. Ο­σο πα­ει χα­νει το Α­γιον Ο­ρος την η­συ­χι­α του, την ευ­λα­βεια προς τα πα­λαι­α, σε ο,τι βρη­κα­με. Νε­α παι­διά, νε­ο πνεύ­μα κομ­με­νο α­πο την πα­ρα­δο­ση».

Ο γε­ρω–Μα­κα­ριος ο Κου­τλου­μου­σια­νος α­πο το Κελ­λι του “Ε­σταυ­ρω­με­νου”, ε­κοι­μη­θη υ­περ­γη­ρος σε η­λι­κι­α 103 ε­των, ει­πε: «Τον και­ρο που ηρ­θα στο Α­γιον Ο­ρος η­ταν πε­ρι­που 12.000 μο­να­χοί (μα­ζι με το­υς λα­ι­κο­υς). Οι ε­να­ρε­τοι πα­λαι­α η­ταν α­να­ριθ­μη­τοι. Το Α­γιον Ο­ρος ε­κεί­να τα χρο­νια δεν η­ταν ο­πως ει­ναι ση­με­ρα. Ση­με­ρον υ­παρ­χει ε­ξε­λι­ξις δι­α­φο­ρε­τι­κη. Το­τε ει­χε αλ­λη τα­ξη το Α­γιον Ο­ρος στα παν­τα· στα φα­για, στον πλού­το, στην α­κο­λου­θι­α και σε ο­λα η­ταν αλ­λο Α­γιον Ο­ρος. Με­τα τα με­σα­νυ­χτα ε­λαμ­πε ο­λο το Ο­ρος, παν­του α­κου­γες ψαλ­μω­δι­ες, φω­νες, καμ­πα­νες, και μπο­ρού­σες να σκε­φτης ο­τι που­θε­να σε κα­νε­να με­ρος του κο­σμου δεν δο­ξα­ζε­ται ο Θε­ος ο­πως εις το Α­γιον Ο­ρος. Και ση­με­ρα α­κο­λου­θεί αλ­λα, ο­χι ε­κεί­να τα πα­λαι­ο­τε­ρα. Πα­λαι­ο­τε­ρα υ­πηρ­χαν και πα­τε­ρες α­νω­τε­ροι και θαυ­μα­στοί πολ­λοί, αλ­λα δεν ε­ξε­λει­ψαν και με­χρι την ση­με­ρον. Υ­πηρ­χαν και υ­παρ­χουν. Τω­ρα τε­λευ­ταί­α, ε­σχα­τως ει­χα­με τον γε­ρον­τα Πα­ϊ­σιο».

Πηγή

Ο κύριος ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ...

Tο iEpikaira στο Google News...