ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ 
.jpg)
Η επίθεση αποτελεί προειδοποίηση ότι το Ισραήλ έχει την ικανότητα να πλήξει στόχους εντός του Ιράν και ειδικά στην επαρχία Isfahan, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου του Natanz. Μιλώντας στο SkyNews ο πρώην διευθυντής πληροφοριών της ισραηλινής υπηρεσίας κατασκοπείας Μοσάντ, Ζοχάρ Πάλτι, ξεκαθάρισε ήδη ότι οι ιρανικές πυρηνικές υποδομές αποτελούν πιθανό στόχο.
Tο Ιράν έχει προληπτικά κλείσει τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας, Rafael Grossi, δήλωσε ότι οι επιθεωρητές έχουν και αυτοί αποσυρθεί προσωρινά.
Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Mark Kimmitt μίλησε στο BBC για τη σημασία του Isfahan και γιατί το Ισραήλ το επέλεξε ως στόχο: «Το Isfahan είναι πραγματικά σε μεγάλο βαθμό το κέντρο του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος όσον αφορά την εκπαίδευση, την έρευνα και, όπως θα έλεγαν κάποιοι, την ανάπτυξη της ιρανικής πυρηνικής ικανότητας. Έτσι είναι μια πιθανή τοποθεσία που θα χτυπούσε το Ισραήλ, επειδή ο μεγαλύτερος φόβος που έχουν οι Ισραηλινοί δεν είναι οι συνεχείς πύραυλοι που εκτοξεύονται σήμερα, αλλά η πυρηνική ικανότητα αύριο» δήλωσε με νόημα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι ο βασικός αντικειμενικός σκοπός του Ισραήλ ήταν και παραμένει η εξουδετερώσει της πυρηνικής απειλής διότι οι Ιρανοί μετά την ισραηλινή επίθεση θα επικαλεστούν το δικαίωμά τους στη νόμιμη άμυνα για να παράγουν εντατικά πυρηνικά όπλα (1, 2, 3). Κάτι που ήδη άφησε να εννοηθεί ο Ahmad Haqtalab, αξιωματικός των Φρουρών της Επανάστασης που ηγείται του σώματος πυρηνικής προστασίας και ασφάλειας.
Οι ίδιες πηγές, εξηγούν ότι το πρόβλημα του Ισραήλ έγκειται αφενός στο ότι η απόσταση που το χωρίζει από το Ιράν είναι 1.100-1.700 χιλιόμετρα -ενώ παρεμβάλλονται τουλάχιστον δύο άλλες χώρες-, και αφετέρου στο ότι οι πυρηνικές εγκαταστάσεις είναι διεσπαρμένες σε μεγάλη γεωγραφική έκταση. Οι χειριστές μαχητικών αεροσκαφών F-15 και F-35 της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας εκπαιδεύονται εδώ και χρόνια σε αποστολές μεγάλης εμβέλειας, προσομοιώνοντας την απόσταση που πρέπει να διανύσουν για να φτάσουν στο Ιράν.
Επιπλέον, σύμφωνα με ανοικτές πηγές, η εγκατάσταση του Natanz βρίσκεται σε βάθος μέχρι και 50 μέτρων κάτω από το έδαφος ενώ του Fordo, φτάνει τα 80 μέτρα, γεγονός που σημαίνει ότι απαιτούνται ειδικές βόμβες βαθιάς διάτρησης και μεγάλης ισχύος (1, 2). Αλλά ακόμα και οι μεγαλύτερης ισχύος βόμβες που διαθέτει το Ισραήλ, είναι αμφίβολο ότι είναι ικανές να καταστρέψουν όλες τις υπόγειες εγκαταστάσεις του Ιράν.
Ακόμη κι αν το Ισραήλ εξασφαλίσει άδεια χρήσης του FIR των κρατών που παρεμβάλλονται -γεγονός που θα εμπλέξει τα συγκεκριμένα κράτη στην διένεξη με το Ιράν-, θα πρέπει να εκτελέσει μια ιδιαίτερα απαιτητική επιχείρηση αμφιβόλου αποτελέσματος και υψηλής επικινδυνότητας (1, 2, 3).
Η απάντηση του Ιράν στα σχέδια των ισραηλινών δόθηκε ήδη από τον επικεφαλής των Φρουρών της Επανάστασης, Ahmad Haghtalab, ο οποίος είπε ότι γνωρίζουν που βρίσκονται όλες οι πυρηνικές υποδομές του Ισραήλ και ότι είναι έτοιμοι να τις χτυπήσουν ανά πάσα στιγμή.
Παρά ταύτα, εκτιμάται ότι η απόφαση των ισραηλινών έχει ληφθεί εδώ και καιρό, ενώ αναμένεται η επίθεση να περιλαμβάνει και άλλους στόχους -εκτός του πυρηνικού προγράμματος-, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ήδη πολύ εύθραυστη κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
