Οι “Ανιχνεύσεις” δημοσιεύουν άρθρο του Θεόδωρου Νικολοβγένη για τις βάσεις της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή το οποίο πρέπει να προσεχθεί. Παραθέτει ενδιαφέροντες χάρτες που δίνουν παραστατικά τις τουρκικές κινήσεις και το τουρκικό ενδιαφέρον.
Η Τουρκία, έχει λάβει υπόψη τρείς παραμέτρους οι οποίες, κατά πάσα πιθανότητα, θα επηρεάσουν το πιθανότερο να συμβεί σενάριο.
Η πρώτη είναι η μετάθεση του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος στον Ινδοειρηνικό. Θέλει να έχει επιρροή στα κρίσιμα check points. Βόσπορος, Θάλασσα Μαρμαρά, Δαρδανέλια, Θαλάσσια δίοδος προ νότο, (αν μπορέσει Σουέζ), Άντεν, Ορμούζ, Αραβική θάλασσα.
Η μετάθεση του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος στον Ινδοειρηνικό και η εστίαση της Τουρκίας εκεί εξυπηρετεί την Ελλάδα. Εν μέρει, θα απομακρυνθεί απο την περιοχή ελληνικού ενδιαφέροντος. Αλλά η Τουρκία για να υλοποιήσει το μεγαλεπήβολο σχέδιό της έχει ανάγκη ενεργειακών πηγών και θα τις αναζητήσει στην Ανατολική Μεσόγειο όπου και υπάρχουν. Άρα, θα δώσει μάχη για να ελέγξει την Ανατολική Μεσόγειο. Και όπως λέει ο Θεόδωρος Καρυώτης, οι Αμερικανοί μπορεί εν πολλοίς να δικαιώσουν την Ελλάδα στο Αιγαίο αλλά θα γύρουν υπερ της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Βεβαίως δεν θα σταματήσουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν θα εγκαταλήψουν εύκολα το τουρκολιβυκό σύμφωνο που είναι μια απο τις στρατηγικού χαρακτήρα γεωπολιτικές επιλογές τους όπως γράφει στις “Ανιχνεύσεις” ο υποναύαρχος ε.α. Δημήτρης Τσαϊλάς. Γι αυτό και ενισχύουν-κατα τις υποδείξεις του Θουκυδίδη- το ναυτικό τους.
Θα εγκαταλείψουν το Αιγαίο στην Ελλάδα; Όχι βέβαια. Ο 25ος μεσημβρινός είναι το όριο ελέγχου που θα επιδιώξουν.
Απο αυτής της απόψεως είναι ενδιαφέρον το κείμενο που δημοσίευσε το Βήμα σχετικά με την τροπολογία στην αμερικανική βουλή για περαιτέρω εγκατάσταση της Ουάσιγκτον στην Ελλάδα και δη στα νησιά. Ένα δημοσίευμα που έγινε αρκετά καθυστερημένα και αφού ιστοσελίδες όπως και η δική μας παρουσίασαν όλα τα σενάρια και τους κινδύνους μιας τέτοιας πρόσθεσης. Έχει, όμως, το ενδιαφέρον του διότι έρχεται μετά την παρέμβαση του Έντυ Ζεμενίδης, σημαντικού στελέχους της ελληνικής ομογένειας.
Ο Έντυ Ζεμενίδης, απο τους πρωτεργάτες της κίνησης της αμερικανίδας βουλευτού, με άρθρο του επισημαίνει ότι η προσπάθεια αποβλέπει στο να εκτιμήσουν οι αμερικανοί τα οφέλη που έχουν απο την αμυντική συμφωνία με την Ελλάδα. Εντάξει, να τον πιστεύσουμε. Αλλά τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
Μια καλή ανάλυση, με σχετικές παραπομπές του θέματος κάνει το μπλογκ iEpikaira.
Μέσα σε όλα αυτά και ενώ η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει επιβάλλουν επιλογή των επιχειρησιακά καλύτερων και οικονομικά επωφελέστερων όπλων, στην Αθήνα επιμένουν στην αγορά αμερικανικών πλοίων τα οποία το αμερικανικό ναυτικό εγκατέλειψε.
Προσθέστε σε αυτά και το τουρκικό ενδιαφέρον για εγκατάσταση στον Αυλώνα και θα έχετε μια εικόνα της περιοχής. Η Ιταλία έδωσε σκληρή μάχη κατά της Ελλάδας για να μη βγει στην Αδριατική. Για την παρουσία της Τουρκίας στον Αυλώνα, ποιεί την νήσσαν.
Δεν χρειάζεται να ξανατονίσουμε την σημασία της δύναμης.
Στην δική μας πρωτεύουσα όλα αυτά θεωρούνται υποθέσεις που η χώρα θα χειριστεί στην Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις με τους Αμερικανούς. Και αναλώνονται στην γνωστή επικερδή τακτική. Το μοίρασμα της πίτας σε μια μικρή ομάδα ολιγαρχών.
Πηγή: anixneuseis.gr
