Του Αρχιμ. Αντίπα Νικηταρά
Εκοιμήθη κατά τις πρώτες πρωινές ώρες , Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024 ένας μεγάλος Αγωνιστής της Ορθοδοξίας μας, ο Γέροντας Μελέτιος Καψαλιώτης, κατά κόσμον Ζαχαρίας Κυραλάκης.
Γεννήθηκε στην Αγιοτόκο Κρήτη , στις 14 Νοεμβρίου 1931 , στο μαρτυρικό Μαγαρικάρι Δήμου Φαιστού , Ηρακλείου Κρήτης που βεβηλώθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς και από τους Τούρκους και από τους Γερμανούς .
Ανατράφηκε με το ήθος και το ύφος της πολυθαυμάστου Κρήτης ,μετέχων στην ζώσα ορθόδοξη λειτουργική παράδοσή της.
Όμως ο πόθος για την απόλυτη μόνωση και ολοκληρωτική αφοσίωση στον Χριστό, τον οδηγεί , όταν ολοκληρώνει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις να εγκαταλείψει κρυφά το χωριό του και να εγκαταβιώσει στο Περιώνυμο Όρος της Χάριτος , στο Άγιον Όρος , αφήνοντας πίσω του «την ματαία του κόσμου ζωή».
Η οικογένειά του είχε χάσει τα ίχνη του Αναχωρητού και ανησυχούσε . Εντοπίστηκε όμως από γνώριμό του ιερέα στο Άγιον Όρος και έτσι πληροφορήθηκε η οικογενειά του ότι ζει και μονάζει .
Έκτοτε κατέβαινε στο χωριό του και έβλεπε τους δικούς του, επιδρώντας και καθοδηγώντας πνευματικά συγγενείς και συντοπίτες. Υπάρχουν άπειρες μαρτυρίες των χαρισμάτων του και της πνευματικής του αρωγής στον γενέθλιο τόπο του.
Ο Μακαριστός όταν αναχώρησε για το Άγιον Όρος προσέγγισε την ιερά μονή Κουτλουμουσίου λόγω του παραδοσιακού αυστηρού ασκητικού Της πολίτευματος αλλά και της πολυποίκιλότητας και της σημαντικής λειτουργικής των εξαρτημάτων της, Κελλιών, Καλύβων και Ησυχαστηρίων.Θα προσέλθει στην Μονή μαζί με τον πνευματικό του αδελφό, πατέρα Φίλιππο.
Τους δύο υποψήφιους μοναχούς ανέλαβε προσωπικά ο εγνωσμένης πνευματικότητος και αγιότητος Γέροντας Μακάριος Ιερομόναχος.
Ο Γέροντας Μακάριος ετέλεσε άμεσα την εις Μοναχόν κουρά τους (Μοναχική Κουρά μικρού Αγγελικού Σχήματος), εξαιτίας της μεγίστης λειψανδρίας της ιεράς Μονής.
Όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι Πατέρες , είχαν να κάνουν ρασοευχή είκοσι χρόνια. Κατόπιν και με το πέρας δύο ετών θα γίνει Μεγαλόσχημος του Αγίου Ευσταθίου.
Ο Γέροντάς του, προείδε την κοίμησή Του και του είπε χαρακτηριστικά:«Όταν σε κάνουμε Μεγαλόσχημο, θα αναχωρήσω παιδί μου»
Ο Αγωνιστής Μελέτιος θα παραμείνει στην Μονή της Μετανοίας του οκτώ συναπτά έτη. Κατόπιν με ευλογία θα αναχωρήσει για την Έρημο του Αγίου Όρους , στον άρρητο και ακαταμέτρητο τόπο του Αναχωρισμού.
Εκεί θα ασκητεύσει σε δώδεκα Κελλία, στα απόκρημνα ευλογημένα Καρούλια , στο Κάθισμα του Αγίου Αθανασίου και στις Βίγλες.
Το 1978 θα φύγει για τους Αγίους Τόπους ,Ιεροσόλυμα, Ραιθώ , Σινά ,όπου και θα παραμείνει εικοσιεπτά μήνες.
Από την Ασκητική και την Ποιμαντική Του Παλαίστρα έχουμε να επισημάνουμε τα εξής:
• Διακόνησε τον Όσιο Πατέρα ημών Τύχωνα τον Μεγάλο Ασκητή, τον και Πνευματικό Πατέρα του Αγίου Παισίου.
• Συνδεόταν και συναναστρεφόταν με τον Άγιό μας Παίσιο και όταν ο Άγιος Παίσιος προσεβλήθη στα Καρούλια από την άκρως επικίνδυνη τότε, αλλά και μεταδοτική ασθένεια της φυματίωσης ,χωρίς να υπολογίσει τίποτα, έτρεξε με αυταπάρνηση και αγάπη να Τον διακονήσει και να Τον περιθάλψει.
• Ήταν μέγας βιαστής του εαυτού του κάνοντας καθημερινά τρεις χιλιάδες μετάνοιες. Τις μετάνοιες, τις συνόδευε η απρόσκοπτη εργασία , η τήρηση της νοεράς προσευχής, καθώς και η παράλληλη παράθεση χωρίων από τα ιερά Ευαγγέλια. Χαρακτηριστικό δε του Γέροντος, ήταν οι νυχθημερόν μνημόνευση με προσευχές και μετάνοιες των ονομάτων ασθενών και εμπεριστάτων που ζητούσαν βοήθειά του.
• Ήταν ταπεινός Μύστης της Χάριτος. Με εντυπωσιάζει και με ελέγχει πνευματικά, η ακραιφνής μυστικότητά του στις πνευματικές του αναβάσεις και στις αγιοπνευματικές Του εμπειρίες .Όταν κάποιος επέμενε να μάθει κάτι τον απομάκρυνε .
• Είναι ο Πατέρας της έμπρακτης μεγάλης ταπείνωσης που έβαζε μετάνοιες στα πνευματικά του τέκνα και στους επισκέπτες του και μετά από λίγο ακολουθούσαν και αυτοί το παράδειγμά του.
• Ασκούσε ποιμαντική του τηλεφώνου. Ο ίδιος δεν απαντούσε εύκολα σε τηλεφωνικές κλήσεις . Γνώριζε όμως αν κάποιος είχε ανάγκη και τον έπαιρνε ο ίδιος τηλέφωνο .
• Ήταν Ησυχαστικός παντού και πάντα. Επαναλάμβανε την Χρυσοστόμεια ρήση ουχ΄ ο τόπος αλλ΄ ο τρόπος σώζει . Έτσι έδινε την ακατάλυτη μαρτυρία του Ησυχασμού με την βιωτή του
• Ήταν ανιδιοτελής και ανάργυρος. Βαθιά ελεήμων . Δεν κατείχε , αλλά προσέτρεχε και έδινε όσα του έδιναν στους εμπεριστάτους .
• Επισκεπτόταν πνευματικά μέρη, Μονές και Ησυχαστικούς τόπους για δεκαετίες. Παρατήρησα ότι στα μέρη που επέλεγε να επισκέπτεται υπήρχαν πρόσωπα, αληθινοί αναζητητές του Κυρίου.
Ενεθάρρυνε και και παρηγορούσε τους Αγωνιστές και τις Αγωνίστριες. Χαιρόταν με την ΄αληθινή χαρά.
• Οι Ακολουθίες τελούνταν με μετάνοιες . Θυμάμαι τις Λειτουργίες στο Κελλί του. Ο Όρθρος ήταν με εδαφιαίες μετάνοιες, ενώ κατά την τέλεση κάποιου άλλου Όρθρου έλεγε συνεχείς ρήσεις από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον.
• Ήταν μεγάλος άθλος να συνμονάσει κάποιος μαζί του. Έπρεπε να είναι Ολυμπονίκης . Δεν μπορούσε εύκολα να αντέξει τον αγώνα και την πάλη.
• Γνώριζε άριστα την Αγία Γραφή,την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη , τα Πατερικά Κείμενα. Απήγγειλε από μνήμης ολόκληρα αποσπάσματα.
Μελετούσε πατερικά αλλά και σύγχρονα θεολογικά κείμενα .Κοντά στον Μεγάλο Άγιο Πατέρα παπα-Τύχωνα έμαθε ότι ο μοναχός έπρεπε να μελετά πολλές ώρες την ημέρα ως άσκηση.
• Η νηστεία ήταν για τον Γέροντα άσκηση δυναμική. Εξομολογούνταν τακτικά με τέτοια ταπείνωση, συντριβή και αυτομεμψία που ελάχιστοι διαθέτουν . Μόνο οι Δίκαιοι είναι τέτοιοι πρώτοι κατήγοροι του εαυτού τους.
• Κέντρο της ζωής του ήταν η Θεία Κοινωνία. Η προετοιμασία του ήταν μοναστική και αγωνιστική. .
• Βοήθησε, συνέδραμε, συμβούλευσε, προέτρεψε αλλά και καθοδήγησε πολλούς με έμπονη αγάπη αλλά και με το χάρισμα της προοράσεως στην πνευματική ζωή.
• Δεν κατέκρινε ποτέ, αν και γνώριζε. Εξαφανιζόταν, σιωπούσε, γονυπετούσε, προσευχόταν ,έψαλλε τα αναστάσιμα τροπάρια, χαιρόταν . Πονούσε για τα πάθη και τους καημούς του σύγχρονου ανθρώπου.
Κατακλείδα επικήδεια και χαρά ανεκλάλητη ήταν αυτά τα λόγια καρδίας για τον Γέροντα του Άθωνα . Τον Γέροντα που δεν έθαψε τα τάλαντα της Χάριτος που του παρέδωσαν τα άμωμα χέρια του Αγίου και Πατρός ημών Τύχωνος , αλλά τα μετέφερε , τα διεφύλαξε ως πρωτοτόκια , γενόμενος Αθλητής Κυρίου ,βιαστής της φύσεως, Αγιορείτης Μοναχός.
Διότι τώρα και πάντα είναι το Περιώνυμο Όρος που μας οδηγεί.Τώρα και πάντα είναι το Άγιον όρος που μας σώζει και μας διασώζει με τα πνευματικά του Αναστήματα .
Χαίρε Όρος της Χάριτος , με τους Αγιορείτες Μοναχούς Σου και με τον Γέροντά Σου Μελέτιο ,τον Καψαλιώτη!
 |
| Χαμόγελο από την αιωνιότητα |
Πηγή: romfea.gr
