Ίσως αυτό να έχει να κάνει με την αμερικανοποίηση του κόσμου : οι ενδιάμεσες εκλογές που διεξάγονται σήμερα στις ΗΠΑ συναρπάζουν τις δυτικές κοινωνίες. Είμαστε τόσο εξαρτημένοι από τις ΗΠΑ που παρακολουθούμε την πολιτική τους ζωή με περισσότερο πάθος από τη δική μας.
Σε τέτοιο βαθμό που εισάγουμε το λεξιλόγιό τους, τις έννοιές τους, ακόμα και τα προβλήματά τους. Ακόμα κι όταν τα προβλήματα μας είναι διαφορετικά από τα δικά τους φαντασιωνόμαστε ότι είναι σαν τα δικά τους.
Είναι αλήθεια ότι ο 20ός αιώνας μας είχε συνηθίσει να βλέπουμε τους Αμερικανούς ως «θεματοφύλακες της δημοκρατίας». Σήμερα όμως αυτό που βλέπουμε είναι μία διχασμένη, διαλυμένη χώρα, στο ψυχολογικό κατώφλι του εμφυλίου πολέμου Πρόεδρος της οποίας είναι ένας άνθρωπος στα όρια της γεροντικής άνοιας.
Αντίπαλός του είναι ένας τρελός μεγαλομανής διχαστικός τυχοδιώκτης, που συντηρεί μόνιμα ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Το γενικότερο πλαίσιο φυσικά δεν είναι ευθύνη του : μια αριστερή woke ολοκληρωτική ιδεολογία έχει κυριεύσει τα πανεπιστήμια, τα media και τον κόσμο των πολυεθνικών επιχειρήσεων καλλιεργώντας με την σειρά της ένα επαναστατικό αντιδημοκρατικό κλίμα.
Η υπόλοιπη χώρα στραμένη στα δεξιά κρίνει το πολιτικό σύστημα τόσο διεφθαρμένο που φλερτάρει όταν δεν το λέει ανοιχτά με μια λογική απόσχισης φέρνοντας το χάος. Δεν βλέπουμε πραγματικά τι θα μπορούσε να συμβιβάσει και να ενώσει αυτό που δύσκολα πια μπορούμε να ονομάζουμε Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Ένα νέος αμερικάνικος εμφύλιος διαγράφεται στον ορίζοντα. Σε ό,τι μας αφορά έχουμε κάθε λόγο να απελευθερωθούμε από την εξάρτηση μας από αυτήν την παρακμιακή αυτοκρατορία που μας παρασύρει όλους προς τα κάτω.
Mathieu Bock-Côté
Journal de Montréal 8/11/22 απόδοση Babis Georges Petrakis