Δρ. Κων/νος Αποστόλου-Κατσαρός*
Η πρόσφατη ορθή δήλωση του Έλληνα Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Κων/νου Φλώρου ο οποίος διευκρίνισε ότι «όποιος πατήσει τα πόδια του στο έδαφός μας πρώτα θα τον κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε ποιος είναι», προκάλεσε περισσότερες αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας παρά στον αντίπαλο στον οποίο και απευθυνόταν. Γεγονός που καταδεικνύει ότι οι παθογένειες του παρελθόντος, εξακολουθούν να ταλανίζουν τη χώρα ακόμη και σήμερα. Θίχτηκαν οι κονδυλοφόροι της υποτιθέμενης «ελληνοτουρκικής φιλίας», της ιστορικής παραχάραξης και των «συνωστισμών».
Τη στιγμή που οι γείτονες διεκδικούν «Γαλάζιες Πατρίδες», τι πιο φυσικό από το να ακούμε τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ να δηλώνει ότι θα αντιδράσει όπως η Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) το επιτάσσει. Δηλαδή, σε περίπτωση που ο επιτιθέμενος επιχειρήσει να κάνει απόβαση, οι ΕΔ θα τον αποτρέψουν όπως ορίζουν οι κανόνες εμπλοκής. Εάν δεν το καταφέρουν τότε οι ΕΔ οφείλουν να προβούν στις κατάλληλες ενέργειες για να τον εξουδετερώσουν. Το κακό προηγούμενο των Ιμίων όπου η στρατιωτική ηγεσία συμβουλεύτηκε την πολιτική ηγεσία εάν πρέπει ή όχι να εμπλακεί, ήταν παράτυπο αν όχι παράνομο. Εάν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους ας προτείνουν αλλαγές στην ΠΕΑ και τότε θα επανέλθουμε επί τούτου.
Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ έκανε επίσης την σημαίνουσα δήλωση ότι «η έννοια της σημειακής κρίσης δεν υπάρχει» και ότι «δεν είναι δυνατόν να γίνει κάτι στο Καστελόριζο και να μην εξαπλωθεί παντού». Αποτελεί κοινή διαπίστωση έγκριτων αναλυτών ότι η Τουρκία επιδιώκει την «ελεγχόμενη ένταση» μιας «σημειακής κρίσης» και θέλει να αποφύγει την κλιμάκωση που θα οδηγούσε σε ευρεία διένεξη. Επομένως η διευκρίνιση του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ αποτελεί ανταπάντηση στη τουρκική προκλητικότητα με τον πιο στοχευμένο και επιτυχημένο τρόπο. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η Τουρκία διαχρονικά αντιλαμβάνεται το δίκαιο του ισχυρού και επομένως η στρατηγική αποτροπής μας έγκειται στην απειλή ότι θα απαντήσουμε με ότι έχουμε και δεν έχουμε. Ειδάλλως, προδιαγράφουμε εκ προοιμίου νέες ήττες και απώλειες κυριαρχίας.
Από την άλλη έχουμε τον Σύμβουλο Εθνική Ασφάλειας (ΣΕΑ) και Αντιναύαρχο ε.α. Αλ. Διακόπουλο να δηλώνει: «Στην Ελλάδα, ιστορικά και κοινωνικά αν θέλετε, δεν είναι εμπεδωμένη η νοοτροπία του συμβιβασμού και της συναίνεσης, ειδικά σε θέματα που προσεγγίζουμε με συναίσθημα και όχι με λογική. Αυτό το έχουμε πληρώσει ιστορικά και στο εσωτερικό με τους εμφύλιους πολέμους και στις διεθνείς μας σχέσεις με χαμένες ευκαιρίες για επωφελείς συμβιβασμούς σε εθνικά θέματα. Υπάρχει και μια άγνοια ή ημιμάθεια σε ό,τι αφορά το Διεθνές Δίκαιο, που αναπαράγεται μέσω των ΜΜΕ και των κοινωνικών δικτύων. Η κουλτούρα του Διεθνούς Δικαίου είναι μια κουλτούρα συμβιβασμού.» Δήλωση, συνεπικουρούμενη από την άποψη του Αναπληρωτή ΣΕΑ κ. πρώην προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ κ. Θ. Ντόκου ο οποίος είπε ότι «Ακόμη και η συνεκμετάλλευση θα μπορούσε να συζητηθεί, υπό την προϋπόθεση της πρότερης οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο.»
Αντίστοιχου ύφους και περιεχομένου δηλώσεις και θέσεις καλλιεργήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης εκπέμποντας ενδοτικότητα και συμβιβασμό, συντελώντας στην διόγκωση του τουρκικού μαξιμαλισμού, επιτομή του οποίου αποτελούν «τα σύνορα της νεοθωμανικής καρδιάς» που φτάνουν μέχρι τη Θεσσαλονίκη, οι «Γαλάζιες Πατρίδες» που διχοτομούν το Αιγαίο και όλα αυτά επιβεβαιώνονται από «διαρροές» σχεδίων τουρκικής εισβολής στην κατά τα άλλα «σύμμαχο» Ελλάδα.
Απαραίτητα αρχή και πάγια θέση μας είναι ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα το οποία στηρίζονται στο διεθνές δίκαιο, ούτε τα θέτουμε στην κρίση διεθνών δικαστηρίων, ούτε τα παζαρεύουμε υπογείως υπό τις υποδείξεις εξωγενών παραγόντων. Δεν είναι δουλειά του πολιτικού προσωπικού της χώρας να εκχωρεί την εθνική κυριαρχία ερήμην του λαού, ούτε να υποσκάπτει την εθνική ασφάλεια υποθηκεύοντας το μέλλον. Η χώρα δεν είναι βιλαέτι των γειτόνων, ούτε υποχείριο των μεγάλων. Ο αμερικάνος μεγαλοεκδότης William Hearst έλεγε ότι: «Ένας πολιτικός μπορεί να κάνει τα πάντα για να κρατήσει την δουλειά του. Ακόμα και να γίνει πατριώτης.» Και εμείς καταλήγουμε στο ότι, είναι υπεύθυνος ο λαός για να ξεχωρίσει τον πολιτικό από τον πατριώτη, εάν θέλει να διατηρήσει την αξιοπρέπεια της πατρίδας του.
*Διετέλεσε λέκτορας και επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον της Βρετανίας, από το οποίο κατέχει μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο. Αρθρογραφεί για θέματα γεωπολιτικής, άμυνας και πολιτικής. Εργάζεται ως ειδικός τεχνικός σύμβουλος. militaire.gr
