‘Έχουν περάσει 50 έτη από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Από το 1974 έως σήμερα ο αναθεωρητικός γείτονας όχι μόνο αμφισβητεί το δικαίωμα της Κύπρου ως αυθύπαρκτο κράτος αλλά αμφισβητούνται και πλήθος κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος, αυξάνοντας διαχρονικά το πλαίσιο των παρανόμων αξιώσεων της Τουρκίας.
Δυστυχώς υπάρχει ένα τμήμα της Ελληνικής πολιτικής ελίτ αλλά και κάποια Ιδρύματα, που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να τα «βρούμε» με την Τουρκία και σε αυτό το πλαίσιο υποστηρίζουν μία πολιτική «κατευνασμού» ώστε να εξευμενίσουμε τους Τούρκους και να μην κλιμακωθεί η αντιπαράθεση. Διαχρονικά αυτή η πολιτική απέτυχε και ειδικά μετά τη Συμφωνία της Μαδρίτης η Τουρκία πρόσθεσε περαιτέρω αξιώσεις με αποτέλεσμα πλέον η Τουρκία να μην μιλά μόνο για το θέμα της ΑΟΖ- Υφαλοκρηπίδας αλλά για ένα σύνολο θεμάτων. Υπενθυμίζεται ότι η Δυτικόφιλη κεμαλική αντιπολίτευση κατηγορεί το ΑΚΡ και τον Ερντογάν ότι είναι πολύ διαλλακτικός και υποχωρητικός με τους Έλληνες, τελειώνοντας την αυταπάτη κάποιων ελληνικών κύκλων ότι αν εκλείψει ο Ερντογάν θα βελτιωθούν οι Ε-Τ σχέσεις.
Για να υπάρξει μία οριστική απάντηση σε αυτούς που φοβούνται την ισχύ της Τουρκίας και προτείνουν τον κατευνασμό, απαριθμώ εν τάχει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδος, τα οποία συναθροιζόμενα με την ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΡΕΤΗ των Ελλήνων, θα έλεγα ότι το κέντρο βάρους ισχύος, γέρνει προς τη χώρα μας. Συνοπτικά πλεονεκτήματα γεωστρατηγικής ισχύος είναι:
Ι) Αύξηση του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδος. Η Τουρκία έπαψε να αποτελεί αξιόπιστο σύμμαχο του ΝΑΤΟ, όπως ήταν στον Ψυχρό Πόλεμο.
ΙΙ) Η Τουρκία δεν αποτελεί πλέον χώρα frontline της Συμμαχίας, καθώς στη Ρωσο-ουκρανική σύγκρουση παρακάμφθηκαν τα Στενά των Δαρδανελίων με το λιμένα της Αλεξανδρούπολης και με την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, η Ελλάδα παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο στην ανάσχεση των ροών προς τη Δύση.
ΙΙΙ) Η Τουρκία προσεγγίζει ανοικτά τις Ηπειρωτικές Δυνάμεις της Ευρασίας (Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Πακιστάν, Αζερμπαϊτζάν) και αντιτίθεται σφόδρα στο άλλο μέρος του δίπολου τις λεγόμενες Ναυτικές Δυνάμεις (κυρίως Η.Π.Α., και Γαλλία). Πρόσφατη η διένεξη με τη Γαλλία για το θέμα της Νέας Καληδονίας.
ΙV) Η στενή σχέση του ΑΚΡ με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους (όπως και η Χαμάς), δεν αφήνει περιθώρια συνεννόησης ούτε με την Αίγυπτο αλλά ούτε και με το Ισραήλ. Η Τουρκία έχει υιοθετήσει αντι-ισραηλινή πολιτική στη σύγκρουση του Ισραήλ με τη Χαμάς
V) Τα νησιά του Αιγαίου και Κρητικού Πελάγους, ένεκα της πυκνότητας και της διάταξής των προσφέρονται για διαδοχικούς χώρους άμυνας. Το σύμπλεγμα των νήσων: Κρήτης, Κυθήρων, Κάσου, Καρπάθου, Ρόδου φράσει Νότια το Αιγαίο αυξάνοντας την γεωπολιτική του σημασία.
VI) Ο κύριος λόγος που το Ισραήλ επέλεξε ως συμμάχους του, την Ελλάδα και την Κύπρο είναι το τεράστιο βάθος που προσφέρει ο Ελλαδικός Αεροναυτικός χώρος. Σε συνάφεια με τον λιμένα της Αλεξανδρούπολης αλλά και τα στρατηγικής σημασίας λιμάνια της Βόρειας Ελλάδας, όπως αυτό της ΚΑΒΑΛΑΣ (επίκειται στρατηγική αναβάθμιση του λιμένα ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΙΙ λόγω παραχώρησής του σε επενδυτικό σχήμα), δίνει πρόσθετη στρατηγική αξία στην Ελλάδα. Βλέποντας τη ροή των γεγονότων, εκτιμούμε ότι ο επόμενος λιμένας που θα λάβει μείζονα γεωστρατηγική αξία θα είναι αυτός της ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
VII) Άλλα ισχυρά στρατηγικά «όπλα», της Ελλάδος είναι:
Α) Η Εμπορική Ναυτιλία,
Β) Η δυνατότητα ανάπτυξης άριστης άμυνας λόγω των ισχυρότατων Ε.Δ. που διαθέτει και θεωρούνται από τις πλέον αξιόμαχες του ΝΑΤΟ, σε συνάφεια με τα πολλά αεροδρόμια που έχει κλιμακωμένα σε βάθος και πλάτος σε όλη την επικράτεια και με τους λιμένες που διαθέτει.
Γ) Οι Διεθνείς της Σχέσεις και Στρατηγικές Συμμαχίες της (Γαλλία, Αίγυπτος, Ισραήλ, ΗΑΕ, ΗΠΑ)
Δ) Ο ζωτικός χώρος ελιγμών που έχει η προκεχωρημένη στρατηγική θέση της Κρήτης, σε συνάφεια με τη γεωγραφική θέση της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.
VIII) Τα στενά των Δαρδανελλίων δεν έχουν πλέον τόσο μεγάλη στρατηγική αξία για την Τουρκία, όπως στο παρελθόν διότι υπόκεινται στην επίδραση πολλών οπλικών συστημάτων εδάφους, αέρος, αντιπλοϊκά όπλα και άλλα αντιόπλα και είναι εύκολο το φράξιμό τους με τη βύθιση ενός μεγάλου πλοίου, ή με την καταστροφή μίας κρεμαστής γέφυρας από οποιονδήποτε εμπλεκόμενο. Οι διαδοχικές γραμμές αμύνης των Ελληνικών νήσων φράζουν επίσης την έξοδο. Ήδη στον πόλεμο της Ουκρανίας αντικαταστάθηκαν τα Στενά με το λιμένα της Αλεξανδρούπολης και έπεται συνέχεια.
ΙΧ) Η Τουρκία αντιλαμβανόμενη το στρατηγικό πλεονέκτημα του Ελληνικού αεροναυτικού βάθους, προσπαθεί από το 1996 και μετά να προχωρήσει στη μαζική ναυπήγηση σκαφών επιφανείας, ενώ ο στόλος της προπαρασκευάζεται για τη διεξαγωγή επιθετικών επιχειρήσεων. Προσπαθεί να διατηρεί σε σταθερά αυξανόμενο επίπεδο τη ναυτική της παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο υποστηρίζοντάς την και με πλοία ανεφοδιασμού.
Τα παραπάνω αποτελούν αντιστάθμισμα στα επιχειρήματα των «κατευναστών», ότι η Τουρκία διά της στρατιωτικής ισχύος θα επιβληθεί στον Ελληνισμό, προτείνοντας την αποτυχημένη πλέον πολιτική κατευνασμού. Η ισχύς όπως αναφέραμε είναι άθροισμα πολλών συνιστωσών και όχι μόνο μίας.
Σε αυτό πλαίσιο και με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει υπογράψει με τη Γαλλία (την ισχυρότερη Ευρωπαϊκή δύναμη), στρατηγική συμφωνία και με πολλές αμυντικές προεκτάσεις οφείλουμε να το εκμεταλλευτούμε και να βγούμε μπροστά.
Στόχος η κατακόρυφη επαύξηση της αεροναυτικής μας ισχύος, ξεκινώντας από το Πολεμικό μας Ναυτικό. Το σύνθημα του Ελληνικού ΠΝ «Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος» και τα λόγια του Θεμιστοκλή ότι έχουμε γη και πατρίδα όσο έχουμε πλοία στη θάλασσα, πρέπει να διακατέχει αυτούς που σήμερα βρίσκονται στα Ελληνικά κέντρα λήψης αποφάσεων. Το Ελληνικό ΠΝ πρέπει να βρίσκεται στις θάλασσες του Αιγαίου, του Κρητικού Πελάγους και της Ανατολικής Μεσογείου προστατεύοντας και την Κύπρο από κάθε εχθρό. Η Κύπρος αποτελεί τον έτερο πνεύμονα του Ελληνισμού, αλλά η Ελλάδα αποτελεί και εγγυήτρια δύναμη. Η Κύπρος δεν κείται μακράν, ακόμη και ο Κίμων στην αρχαιότητα το απέδειξε.
Έχουμε γράψει ήδη στο παρελθόν, ότι η απόκτηση των Γαλλικών φρεγατών FDI (Bellhara) αποτέλεσε την άριστη λύση επιλογής μεταξύ των υποψηφίων πλοίων επιφανείας του ΠΝ. Η επικείμενη επίσκεψη του κ. Πρωθυπουργού στη Γαλλία ένεκα της απόβασης της Νορμανδίας (εκτιμάται ότι θα υπάρξει συνάντηση με Μακρόν) και η επακόλουθη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στα ναυπηγεία της Γαλλικής Naval Group στη L’ Orient, θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα επισφραγισθεί με την συμφωνία για παράδοση της 4ης FDI για το ΠΝ. Ιδανικό θα είναι και να συντελεσθεί και η παράδοση των Γαλλικών πυραύλων Cruise MdCN (Missile De Croisiere Naval).
Ο εν λόγω πύραυλος είναι ένας μεγάλης εμβέλειας υποηχητικός, εκτοξευόμενος, θαλάσσιος πύραυλος cruise που αναπτύχθηκε από την MBDA για το Γαλλικό Ναυτικό. Είναι μια Ναυτική παραλλαγή του αεροπορικού πύραυλου cruise Storm Shadow / SCALΡ (χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιακά στην Ουκρανία). Το όπλο αυτό θεωρείται υποστρατηγικό και δίνει τεράστιες δυνατότητες σε κάθε Ναυτικό το οποίο τον κατέχει, διευρύνοντας θεαματικά το εύρος δράσης του. Το εν λόγω ΟΣ δίνει τεράστιο βάθος στον αεροναυτικό μας χώρο.
Ο συνδυασμός αυτός (εφόσον τελικά αποκτηθούν οι MdCN), μαζί με τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα ΜΗ-60R (Romeo) που θεωρούνται τα κορυφαία του είδους τους παγκοσμίως, τα α/φη F-16 Viper και τα Rafale και τα υποβρύχια κλάσης U-214 θα καταστήσει τις Ελληνικές αεροναυτικές δυνάμεις πανίσχυρες στον χώρο του Αιγαίου, της Ανατολικής Μεσογείου έως το 2030. Σε αυτό το πλαίσιο η πρόταση του κ. Πρωθυπουργού για προμήθεια 6 ακόμη σύγχρονων Rafale, μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους, όπως και οποιαδήποτε πρόταση για περαιτέρω ενίσχυση της αεροναυτικής ισχύος της Ελλάδος μας βρίσκει σύμφωνους.
Πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν ευκαιρίες συναντήσεων του Έλληνα πρωθυπουργού με το Γάλλο ομόλογό του (π.χ. Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι, συναντήσεις σε συλλογικά όργανα του ΝΑΤΟ κλπ). Σε αυτό το πλαίσιο των συναντήσεων ιδανικό θα ήταν υπάρξουν και να ευοδωθούν οι προσπάθειες απόκτησης νέων κορβετών (επιτακτική ανάγκη) διαμορφωμένες σύμφωνα με τις ανάγκες του ΠΝ. Βέβαια όλα αυτά πρέπει να ιδωθούν από μία ολιστική άποψη, όπως το τι όπλα θα φέρουν τα σκάφη επιφανείας, οι τορπίλες των υποβρυχίων, τι θα γίνει με το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ και βέβαια μέσα από τα συμπεράσματα του πολέμου της Ουκρανίας απαραίτητα είναι και η απόκτηση θαλάσσιων drones (USVs). Τέλος σε καμία περίπτωση να μην απομειωθεί η ισχύς της ελληνικής αεράμυνας.
. Η επαναφορά του δόγματος του «ισοδύναμου τετελεσμένου», θα αποκαθιστούσε τις ισορροπίες, στις σχέσεις με την Τουρκία.
*Αντιπτέραρχος ε.α.–Αναλυτής (MBA, ΜΗSΑ, MPCHE, MSc in Finance, LLB, BSc)
