Η Ελλάδα για την τουρκική ηγεσία δεν είναι μόνο ο εύκολος στόχος. Είναι ταυτόχρονα και το πρόσφορο για χτύπημα σαμάρι προκειμένου να αισθανθούν ανησυχία, τουλάχιστον, τα… γαϊδούρια της Ουάσιγκτον.
Τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και οι πρωτοκλασάτοι υπουργοί της τουρκικής κυβέρνησης εδώ και καιρό έχουν, με δημόσιες τοποθετήσεις τους, προσδιορίσει την Ελλάδα ως μαριονέτα που τη χειρίζεται η αμερικανική εξωτερική πολιτική για να πιέσει/δυσκολέψει τις κινήσεις της Άγκυρας.
Δίκαια ή άδικα αυτή η υποτιμητική για την Ελλάδα αντίληψη έχει διαπεράσει την τουρκική κοινωνία, καθώς αυτήν την άποψη συμμερίζεται το σύνολο σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Υπό αυτήν την έννοια η Ελλάδα, συντεταγμένη πίσω από τους Αμερικανούς και τους λοιπούς Δυτικούς, υποδεικνύεται ως εξωτερικός εχθρός.
Η καθοδήγηση της προσοχής των Τούρκων ψηφοφόρων «έξω» στους εχθρούς και όχι «μέσα» στα τεράστια καθημερινά προβλήματα είναι δοκιμασμένη και συνηθισμένη τακτική που χρησιμοποιούν οι εκάστοτε ηγεσίες όταν βλέπουν ότι δυσκολεύονται να μαζέψουν τα απαραίτητα κουκιά/ψήφους για την επανεκλογή τους. Υπό αυτήν την έννοια η συντήρηση της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που χαρακτηρίζονται από χρόνια προβλήματα δεκαετιών, είναι επιλογή του Ερντογάν και του συστήματος εξουσίας που έχει δημιουργήσει.
Όσο λοιπόν προχωρά προς τις κάλπες της 14ηςΜαΐου το σύστημα Ερντογάν θα κλιμακώσει την επιθετική ρητορική του σε βάρος της Ελλάδας, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά «επιχειρήματα» ή δημιουργώντας και νέα. Μάλιστα βάσιμα μπορεί κάποιος να προβλέψει ότι οι πυροδοτήσεις των εντάσεων θα είναι αντιστρόφως ανάλογες από τις δημοσκοπικές προβλέψεις. Δηλαδή, όσο μικρότερα καταγράφονται τα ποσοστά του Ερντογάν τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι εντάσεις που θα πυροδοτεί η Άγκυρα στα ελληνοτουρκικά.
Η ιδιάζουσα πολιτική πραγματικότητα στην Τουρκία καθιστά την εξαγωγή των εσωτερικών προβλημάτων του Ερντογάν άκρως επικίνδυνη, κι αυτό γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος γνωρίζει πως μια ενδεχόμενη ήττα του θα τον φέρει αντιμέτωπο με τους πολλούς εχθρούς του στο εσωτερικό, οι οποίοι δεν θα αρκεστούν να τον παρακολουθούν να «γράφει» τα απομνημονεύματά του, αλλά θα τον κυνηγήσουν αμείλικτα, όπως άλλωστε και αυτός έπραξε/πράττει όσο κρατά την εξουσία στα χέρια του. Αντιμέτωπος με τέτοιου είδους παιχνίδι «ζωής ή θανάτου», ο Ερντογάν έχει δείξει πως δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε χαρτί που μπορεί να παίξει, όσο βαρύ κι αν είναι αυτό. Υπό αυτήν την έννοια η πρόκληση ενός θερμού ελληνοτουρκικού επεισοδίου δεν είναι έξω από την ατζέντα του.
Η αποστρατιωτικοποίηση
Σημαίνον στέλεχος του συστήματος Ερντογάν, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου με τις τοποθετήσεις του φροντίζει να συντηρεί ζεστή την ελληνοτουρκική ένταση. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Τούρκος ΥΠΕΞ επανέλαβε και πάλι τις κατηγορίες σε βάρος της Ελλάδας, λέγοντας ότι παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης και άλλες συμφωνίες, στρατιωτικοποιώντας τα νησιά. Ειδικότερα, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, σε πάνελ συνεργασίας στο οποίο συμμετείχε, μεταξύ του Φόρουμ Διπλωματίας της Αττάλειας και του Ουγγρικού Ινστιτούτου Εξωτερικών Υποθέσεων και Εμπορίου στη Βουδαπέστη, είπε μεταξύ άλλων: «Η Ελλάδα παραβιάζει το αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς των νησιών, αυτό είναι η ξεκάθαρη παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 καθώς και της Συνθήκης των Παρισίων του 1947. Και έστειλα επιστολή στον ΟΗΕ ότι είναι ξεκάθαρη παραβίαση των συνθηκών…».
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η «προωθημένη» τουρκική άποψη για την «παράνομη», όπως τη χαρακτηρίζουν, στρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών που βρίσκονται κοντά στις μικρασιατικές ακτές έχει διατυπωθεί ως εξής: αφού η Ελλάδα παραβιάζει τις Συνθήκες με τις οποίες της παραχωρήθηκαν τα νησιά, δηλαδή βάζει στρατό, τα οχυρώνει και τα εξοπλίζει, τότε παρανόμως τα κατέχει!
Σε επίπεδο ρητορικής, λοιπόν, η Τουρκία έχει αναπτύξει και εκθέσει όλη την επιχειρηματολογία με την οποία θα δικαιολογηθούν πιθανές ακραίες μελλοντικές επιλογές
Στην «τσίτα» η αντιπολίτευση
Αυτές οι ακραίες θέσεις, όπως είπαμε, αποτελούν κοινό τόπο πια μέσα στην τουρκική κοινωνία. Και υπό αυτήν την έννοια όταν τα ελληνοτουρκικά γίνονται αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης εξελίσσεται μια διαδικασία «πατριωτικής» πλειοδοσίας μεταξύ του Ερντογάν και των αντιπάλων του.
Έτσι η αντιπολίτευση συχνά – πυκνά κατηγορεί τον Τούρκο Πρόεδρο ότι είναι «μαλακός» και απαθής βλέποντας την Ελλάδα να κατέχει παράνομα εκατοντάδες νησιά στο Αιγαίο, ωθώντας τον να κάνει κάτι στην πράξη (δηλαδή στρατιωτική επέμβαση) και να μην αρκείται σε μεγάλα, αλλά κούφια λόγια.
Από την πλευρά του ο Ερντογάν σε κάθε ευκαιρία που μπορεί να βρει κατηγορεί τους αντιπάλους του ότι είναι έτοιμοι να συμβιβαστούν με τους εχθρούς, δηλαδή τους Αμερικανούς, την Ελλάδα και τη Δύση γενικότερα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος, μιλώντας σε εκδήλωση που είχε καθαρά προεκλογικό χαρακτήρα, αναφερόμενος στην αντιπολίτευση, είπε: «Ένας από αυτούς (της αντιπολίτευσης) μάλιστα είπε ‘‘η Δύση θα μας πει… μπράβο’’. Ντροπή τους! Θέλατε τόσο απεγνωσμένα να σας πει η Δύση ‘‘μπράβο’’;». Ειδικότερα ο Τούρκος Πρόεδρος διευκρίνισε πως «αυτοί που λένε ότι θα επιστρέψουμε στο πρόγραμμα F-35, το οποίο προϋποθέτει την παραίτηση της χώρας μας από τα κυριαρχικά της δικαιώματα σε πολλά ζητήματα, χαιρετίζουν όσους ομολογούν συνειδητή και συστηματική εχθρότητα προς την Τουρκία διά στόματος των πλέον υπευθύνων. Χαιρετίζουν την Ελλάδα λέγοντας ότι θα εγκαταλείψουν τον αγώνα μας για την προστασία των δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο».
Μέχρι πού θα φτάσει η πλειοδοσία πατριωτισμού μεταξύ του Ερντογάν και των αντιπάλων του μένει να το δούμε μέχρι την 14η Μαΐου που θα γίνουν οι εκλογές…
Πηγή: topontiki.gr
