Σχόλιο Φανούλας Αργυρού:
Εδώ και απαρχής της δημιουργίας της κουτσουρεμένης Ανεξαρτησίας που μας έδωσαν το 1960 με σχεδιασμό Νιχάτ Ερίμ, είχε ενδώσει η Κύπρος δια των προέδρων και προεστών της στους Βρετανούς. Προεξάρχοντος του Μακαρίου που έκανε την απαράδεκτη για το έθνος μεταστροφή από την Ένωση στην Ανεξαρτησία τον Αύγουστο του 1958 και επισημοποίησε προφορικά στην Μπάρμπαρα Κασλ τον Σεπτέμβριο και το έδωσε και γραπτώς λίγο αργότερα στον Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα - μέχρι σήμερα Αναστασιάδη. Με ιστορική εξαίρεση τον Σπ. Κυπριανού που δεν τον ήθελαν οι Βρετανοί γιατί δεν δεχόταν την ΔΔΟ τους και είχαν ζητήσει και από τους Αμερικανούς να βοηθούσαν να μην επανεκλεγεί ο Κυπριανού, όπως και έγινε, για να έβγαινε ο ευέλικτος Γιώργος Βασιλείου με το ΑΚΕΛ που υποστήριξαν. (Οι Αμερικανοί είχαν στείλει τότε και μια αντιπροσωπεία μαζί και δικούς μας από Αμερική, στην Κύπρο που κάθισε στο Χίλτον και έκανε προεκλογικό αγώνα για Βασιλείου και καλούσε τον κόσμο να μην ψηφίσει Κυπριανού!). Κέρδισε ο εκλεκτός τους Βασιλείου ο οποίος έκανε ότι του ζητούσαν εξού και τον αποκαλούσαν «πολύτιμο κεφάλαιο–precious asset»). Και έτσι πέρασαν τελικά την ΔΔΟ μέσα από το διαβόητο ψήφισμά τους 649 το 1990 με τον Γ. Βασιλείου και έτσι μπόρεσαν να βάλουν μπροστά πλέον τα σχέδιά τους με τον τότε ΓΓ του ΟΗΕ Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι εξού και οι βρετανικές συνομόσπονδες Ιδέες τάχατες «Ιδέες Γκάλι»…
(από τα 9 μου βιβλία και ειδικά το «Διζωνική vs Δημοκρατία» 2019).
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος/συγγραφέας
Λονδίνο.
