Ακούστε την συνέντευξή μου στον κ. Γ. Σαχίνη, ολόκληρη [ neakriti.gr ]. Προς το τέλος [ 12:48 της συνέντευξης ] αναφέρομαι και στο θέμα του EastMed. Δεν είναι τόσο τραγικό το θέμα του «αμερικανικού δώρου» προς την Τουρκία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Αθήνα δεν έκανε ασυγχώρητα λάθη όταν υπέγραφε -χωρίς ανταλάγματα- την MDCA! Συμπεριφέρθη (ως συνήθως) μη επιδιώκουσα τα δέοντα ανταλλάγματα.
1) Η Αθήνα, ως «προτεκτορατικού τύπου οντότης» θεώρησε ότι το ΜΟΝΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ που εδικαιούτο να ζητήσει ήτο «αυτή καθεαυτή η αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα (!)» και ιδίως στην Σούδα και στην Αλεξανδρούπολη! Δυστυχώς ο νους των αθηναϊκών ελίτ κινείται με τους ρυθμούς των γνωστών ιδρυμάτων εξωτερικής πολιτικής.
2) Το EYROASIA INTERCONNECTOR όπως και το EUROAFRICA INTERCONNECTOR συνεχίζουν να διατηρούν την στρατηγική συσχέτιση Ελλάδος-Κύπρου με Ισραήλ, Αίγυπτο και Βόρειο Αφρική. Άλλωστε, το ηλεκτρικό που οι δύο αγωγοί θα μεταφέρουν θα προέρχεται από τις ίδιες πηγές Φ/Α. Συνεπώς, εγώ θεωρώ ότι ο κίνδυνος δεν εντοπίζεται στην λεγόμενη «εγκατάλειψη» του EAST MED από πλευράς ΗΠΑ. Εντοπίζεται στο τί σημαίνει και τί προοιονίζεται ο επιχειρούμενος αυτός «κατευνασμός» της Τουρκίας από πλευράς ΗΠΑ αναφορικώς προς τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Εν ολίγοις «μέχρι ποιο σημείο κατευνασμού της Τουρκίας» είναι διατεθειμένες να φθάσουν οι ΗΠΑ εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων και με απώτερη στόχευση την «δέσμευση» της Άγκυρας στην υπόθεση αποσταθεροποιήσεως του Ρωσικού "near abroad"!
Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η γεωστρατηγική σημασία του αμερικανικού «non paper» και όχι στην τεχνική και οικονομική διάστασή του.
3) Ομιλούσα και πρότεινα «ΝΑΤΟϊκό υποθύλακο με συντονίστρια την Γαλλία», γιατί προέβλεπα τα χειρότερα, ότι δηλαδή «παραγωγή πραγματικής γεωστρατηγικής ασφαλείας» προς όφελος της Ελλάδος και της Κύπρου δεν ήτο δυνατόν να επιτευχθεί από το ΝΑΤΟ αλλά και τις ΗΠΑ, όπως επίσης από την «αιώνιο σύμβουλο των ΗΠΑ», την Μεγάλη Βρετανία! Τούτο όμως για να επιτευχθεί έπρεπε η Αθήνα και η Λευκωσία να το στηρίξουν πάση δυνάμει! Πράγμα το οποίον ούτε κατ' ελάχιστον εσυνέβη! Οι γερμανο-βρετανικές «επιθυμίες» ήσαν αυτές που επεκράτησαν και επικρατούν εις τις δύο πολιτικές ελίτ του Μεσογειακού Ελληνισμού, δυστυχώς!
4) Η δειλή και αναποφάσιστη στάση του Διπόλου του Ελληνισμού ως προς την Τουρκία, η ανθρωπογεωγραφία των Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων ληπτών στρατηγικών αποφάσεων έκαμαν ακόμη και στρατηγικούς συμμάχους όπως το Ισραήλ, να κρατά άκρως επιφυλακτική στάση έναντί των. Έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν (ιδιαίτερα μετά την απομάκρυνση Νετανιάχου) το Ισραήλ να προσέχει ώστε να «μην τοποθετεί όλα τα αυγά του στο ελληνικό καλάθι». Υπογράμμιζα τότε την πιθανότητα αρχής μιας «μεσιστείας ισραηλινής στάσεως» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας σε περίπτωση κυβερνητικής αλλαγής. Όχι πως κάτι τέτοιο είναι εισέτι ορατόν, αλλά δεν παύει να είναι πιθανόν...
Δυστυχώς ουδείς έτεινεν ευήκοον ούς...
