Ο Μητροπολίτης Αιτωλίας καί Ακαρνανίας Κοσμάς δέν θύμιζε σέ καμμία περίπτωση Επίσκοπο τών ημερών μας καθώς τό πνευματικό διαμέτρημά του ήταν στά ίχνη τών Αγίων Ιεραρχών καί τό εκκλησιολογικό φρόνημά του ανέπαυε τίς συνειδήσεις τών Ορθοδόξων πιστών.
Ως Λειτουργός στό ιερό Θυσιαστήριο είχε παροιμιώδη ευλάβεια. Δέν θά ξεχάσω ποτέ τήν μαρτυρία τού ιδίου Επισκόπου Αιτωλίας Κοσμά, όταν ως ιερομόναχος συλλειτούργησε μέ τόν Όσιο Ιάκωβο τόν εν Ευβοία: "Καθώς βρισκόμουν κάποτε εν ώρα Θείας Λειτουργίας μέ τόν Άγιο Ιάκωβο, ακούγονταν τά φτερά τών Αγγέλων πού συμμετείχαν στό φρικτό Μυστήριο! Γιά τόν Άγιο Ιάκωβο βέβαια, τέτοια βιώματα ήταν καθημερινό φαινόμενο".
Επισκεπτόταν συχνά τό Περιβόλι τής Παναγίας μας τό Άγιον Όρος. Τρύγησε καί γεύτηκε από τό μέλι τής Ησυχαστικής καί Κολλυβαδικής Παραδόσεως. Ήταν τακτικός προσκυνητής στίς ασκητικές Καλύβες καί τά Μοναστήρια τού Άθωνος. Συμβουλευόταν τούς Πατέρες τού Αγίου Όρους ακόμα καί όταν έγινε Επίσκοπος καί εξομολογούνταν ταπεινά ώστε νά έχει Καθαρό νού καί Φώτιση Θεού. Μεγάλη του αγάπη ήταν ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, μέ τόν οποίο είχε ουσιαστική επικοινωνία. Δέν άλλαξε αυτήν τήν τακτική ούτε όταν έγινε Μητροπολίτης. Ερχόταν πλέον ως Μητροπολίτης στό Όρος γιά νά καταθέτει προβλήματα καί ερωτήσεις στά πνευματικά παιδιά τού Οσίου Παϊσίου, καί επέστρεφε αναπαυμένος στήν Μητρόπολή του.
Ο μακαριστός κατά σάρκα αδερφός του Απόστολος Παπαχρήστου είχε κάνει γνωστό τό εξής περιστατικό μέ τόν Άγιο Πορφύριο: "Μιλούσε από τό Ησυχαστήριο στό Μήλεσι ο Άγιος Πορφύριος μέ τόν τότε ιερομόναχο Κοσμά Παπαχρήστου. Κάποια στιγμή, κάποιος μπήκε στό κελλί τού Αγίου καί διέκοψε τήν τηλεφωνική συνομιλία. Τότε ο Άγιος Πορφύριος αντέδρασε καί είπε νά μήν μέ διακόπτεις διότι μιλάω μέ έναν Επίσκοπο. Ο πατήρ Κοσμάς τότε δέν αντιλήφθηκε τό γεγονός".
Καί ήταν φυσικό ότι δέν αντιλήφθηκε τήν πρόρρηση τού Αγίου Πορφυρίου. Διότι ποτέ του δέν επεδίωξε νά γίνει Δεσπότης. Δέν κινήθηκε ποτέ του μέ κοσμικά κίνητρα ανελίξεως στά ύπατα αξιώματα.
Αξέχαστες οι στιγμές, όταν επί ημερών τού πρώην Μητροπολίτου Αιτωλίας καί Ακαρνανίας Θεοκλήτου, είχε "αναλάβει" (φεύ) τήν διοίκηση ο γνωστός σέ όλους "λαϊκοδεσπότης" Βλαχόπουλος, καί κατά τό δή λεγόμενον, έκανε κουμάντο τήν Μητρόπολη, λόγω γήρατος καί άνοιας τού μακαριστού Θεοκλήτου.
Ο ιερομόναχος τότε Κοσμάς, επέδειξε σύνεση, ταπεινό φρόνημα καί διάκριση στήν δεινή αυτή κατάσταση πού είχε βρεθεί η Μητρόπολη Αιτωλίας. Υπέμενε προσευχόμενος όλους τούς πειρασμούς. Όσο όμως ο ίδιος κρυβόταν, τόσο ο Θεός τόν ανεδείκνυε! Καί έφτασε η ευλογημένη μέρα πού έγινε χάριτι Θεού Μητροπολίτης τής αγιοτόκου αυτής επαρχίας.
Τό κατεξοχήν θεραπευτικό έργο τού Επισκόπου, τήν Ιερά Εξομολόγηση, ο Μητροπολίτης Κοσμάς τήν συνέχισε μέχρι καί τής ασθενείας του. Ώρες ατελείωτες εξομολογούσε τό ποίμνιό του. Αλησμόνητη θά μού μείνει η στιγμή, όταν ένα καλοκαιρινό βράδυ στό όντως ταπεινό του σπίτι στό Αγρίνιο, κατόπιν πολύωρης εξομολόγησης, ο δείκτης τού ρολογιού έδειχνε δώδεκα τά μεσάνυχτα καί τελείωνε ο τελευταίος εξομολογούμενος. Ο Πατέρας τής Αιτωλοακαρνανίας Κοσμάς, δέν είχε σκεφτεί τόν εαυτό του καθώς ήταν ακόμα νηστικός! Έφαγε τό φαγητό του τά μεσάνυχτα καί κατόπιν μάς είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε νά κάνουμε τήν ακολουθία τού Αποδείπνου καί τών Χαιρετισμών τής Θεοτόκου, όσο κουρασμένοι κι άν είμαστε!
Όπως όλοι οι Άγιοι, βλέπουμε ότι δέν λυπήθηκε τό σαρκίο του γι' αυτό καί έλαβε Άγιον Πνεύμα.
Η γή τής Αιτωλοακαρνανίας είδε ημέρες δόξας. Άξιοι καί ευλαβείς Κληρικοί, Μοναχοί καί Θεολόγοι έγιναν «Θεού Γεώργιον» (Α' Κορ. γ', 9).
Οι λόγοι, οι διδαχές καί τά γραπτά του μαρτυρούν στό ακέραιο τό αγιοπνευματικό του βίωμα. Υπήρξε επόμενος τοίς Αγίοις Πατράσι, πολέμιος τής παναιρέσεως τού οικουμενισμού καί τού θρησκευτικού συγκρητισμού. Δέν αποδέχονταν τήν νόθευση καί παραχάραξη τής ορθοδόξου λειτουργικής βιώσεως μέ αντικανονικές καί ανατρεπτικές πράξεις.
Μέ αγωνία πνευματική, κατέθετε μαρτυρία υπέρ τής Παραδόσεως τής ελληνορθοδόξου Ρωμηοσύνης καί αντιστάθηκε στήν δυτικοπληξία καί τήν «ευρωπαϊκή προοδευτικότητα».
Αντί τής ταπεινόσχημης σιωπής καί τού συμβιβασμού τού ορθολογισμού μέ τήν Πίστη, προτίμησε τόν δρόμο τής θυσιαστικής πορείας, τής μαρτυρίας καί τού μαρτυρίου!
Η παγίδευση καί τό μπόλιασμα μέ αναιρετικά στοιχεία τής ελληνορθοδόξου ταυτότητός του δέν είχαν θέση!
Οδοδείκτες είχε τούς θεοφόρους Πατέρας, οι οποίοι πορεύτηκαν τόν μαρτυρικό δρόμο τής αγιωσύνης, καλώντας όλους μας νά ενιστάμεθα παραδοσιακώς ενώπιον τών συγχρόνων κινδύνων καί προκλήσεων.
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, τό καύχημα, ο πολιούχος καί ο προστάτης τής Αιτωλοακαρνανίας, χαίρει καί αγάλλεται γιά τό άξιο τέκνο του τόν Μητροπολίτη Αιτωλίας καί Ακαρνανίας Κοσμά, πού τόσο πολύ τίμησε καί αγάπησε, τόν Ισαπόστολο καί Εθναπόστολο Άγιο Κοσμά!
Ευχόμαστε η αγάπη τού Θεού, νά αναδείξει διάδοχό του έναν ανάλογο Επίσκοπο πού νά μυρίζει λιβάνι όπως καί ο αείμνηστος πατήρ Κοσμάς! Αμήν, γένοιτο!
Τήν ευχή του νά έχουμε, καλό Παράδεισο!
Καλό θά ήταν νά κλείσουμε μέ λόγους τού Ιερού Χρυσοστόμου. Απόσπασμα από τό βιβλίο "Ιερωσύνη" τού ιερομονάχου Γρηγορίου, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου, Άγιον Όρος:
"Ο Επίσκοπος αντιμετωπίζει τίς διάφορες αντιξοότητες μέ τήν βεβαιότητα ότι ουκ άξια τά παθήματα τού νύν καιρού πρός τήν μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: "Καμμιά από τίς ανθρώπινες συμφορές δέν είναι συμφορά, παρά μόνον η αμαρτία. Ούτε η πτωχεία, ούτε η ασθένεια, ούτε η ύβρις, ούτε η προσβολή, ούτε η περιφρόνηση, ούτε ο θάνατος, πού θεωρείται η χειρότερη συμφορά. Όλα αυτά, γιά εκείνους πού αντιμετωπίζουν τήν ζωή πνευματικά, είναι μόνον ονόματα. Ονόματα συμφορών, χωρίς πραγματικό περιεχόμενο". Τούς λόγους αυτούς τού Αγίου τούς κήρυξε αργότερα καί μέ τήν στάση του στίς μαρτυρικές κακουχίες τής εξορίας. Γιά τόν μεγάλο αυτό Πατέρα τής Εκκλησίας ένα μόνο είναι βέβαιο: η αγάπη τού Θεού πρός εμάς. Καί μία ήταν η διαρκής μέριμνά του: η αγάπη του πρός τόν Χριστό. Έτσι κράτησε αμόλυντη τήν Αρχιερωσύνη του μέσα στίς αδιάκοπες αντιξοότητες, καί αναδείχθηκε μέγας Ποιμήν τής Εκκλησίας".
Πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr
