Τζήμας Θέμης
Μία από τις ειδήσεις τις οποίες όχι τυχαία τα συστημικά ΜΜΕ της πατρίδας μας έκρυψαν ή τουλάχιστον υποβάθμισαν είναι εκείνη περί της εκκίνησης προσπάθειας εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων Τουρκίας και Αρμενίας. Όπως κάθε είδηση, η οποία διαψεύδει την εγχώρια αφελή και ως εκ τούτου επικίνδυνη προσέγγιση (περί απομόνωσης της Τουρκίας κατάρρευσης της οικονομίας της, παραληρήματος του Ερντογάν και σύγκρουσης του με τις ΗΠΑ) θάφτηκε ενώ αποτελεί εν δυνάμει μείζονος σημασίας εξέλιξη στον Καύκασο.
Δεν είναι η πρώτη φορά κατά την οποία επιχειρείται κάτι σχετικό. Προσπάθεια εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων είχε καταβληθεί και κατά την διάρκεια της πρώτης περιόδου της ερντογανικής κυριαρχίας, με πρωτοβουλία του Αχμέτ Νταβούτογλου. Το ενδιαφέρον με την τωρινή προσπάθεια έγκειται στην διαφορετική, ευρύτερη συγκυρία. Τον έλεγχο στην Αρμενία κρατά ο φιλοδυτικός Πασινιάν, ο οποίος μάλιστα κατά την διάρκεια του τελευταίου πολέμου με το Αζερμπαϊτζάν είχε κατηγορηθεί όχι μόνο ως προς την ικανότητά του να διεξάγει επιτυχώς τον πόλεμο, αλλά και ως προς την διάθεσή του. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ρωσίας με δηλώσεις του είχε προσπαθήσει να διασκεδάσει αυτές τις υποψίες εις βάρος του πρωθυπουργού της Αρμενίας.
Η προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία είναι βέβαιο ότι θα καλλιεργήσει εκ νέου υποψίες ως προς το κατά πόσο η ήττα της Αρμενίας στο Ναγκόρνο- Καραμπάχ, χωρίς ωστόσο να εξελίσσεται σε συντριβή, εν τέλει βόλευε όλους τους εμπλεκομένους, συμπεριλαμβανομένης της νέας ηγεσίας της Αρμενίας. Με περιορισμένο τον ρόλο των προερχομένων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ (ή Αρτσάχ) Αρμενίων και με την φιλορωσική πλευρά στην αντιπολίτευση (μετά το πρώτο οδυνηρό διάστημα αποσταθεροποίησης για την Αρμενία) η ηγεσία της δείχνει διατεθειμένη να συζητήσει στην βάση της ήττας της, την αποδοχή του νέου διακανονισμού στο έδαφος, ο οποίος προέκυψε άλλωστε με ρωσική σφραγίδα.
