Κορβέτες για το Πολεμικό Ναυτικό – Σύνοψη επιλογών και διαμορφώσεων στον απόηχο της επίσκεψης στα ναυπηγεία της Λοριάν. Η πρόσφατη επίσκεψή μας στις εγκαταστάσεις των ναυπηγείων της Naval Group στην πόλη Λοριάν στις ακτές του Ατλαντικού, προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, ζωηρές εντυπώσεις. Και αυτό είναι λογικό από τη στιγμή που η σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα γίνεται αυτόματα προκαλώντας φυσικά μόνο απογοήτευση. Με αφορμή το πρόγραμμα, ή για να ακριβολογούμε την ανακοινωθείσα πρόθεση, της Ελλάδας να προβεί στην προμήθεια κορβετών προς αντικατάσταση των φρεγατών τύπου S του Πολεμικού Ναυτικού και ενδεχομένως (ουδείς γνωρίζει ακόμα…) και των φρεγατών ΜΕΚΟ 200ΗΝ, εξετάζουμε την επιχειρησιακή διάσταση του εγχειρήματος, δεδομένου ότι θα διαμορφώσει καθοριστικά το αξιόμαχο του Πολεμικού Ναυτικού στο πρώτο μισό του 21ου αιώνα.
Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ Δ. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗ
Ο στόχος απόκτησης 15 νέων μονάδων από το Πολεμικό Ναυτικό είναι απόλυτα λογικός, από τη στιγμή που είναι μία διαδικασία που θα έπρεπε να βρίσκεται σε συνεχή (σταδιακή…) εξέλιξη διαχρονικά. Μετά την κατάθεση πρότασης από την ιταλική Fincantieri, αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο παζλ στη διαδικασία επιλογής και εγχώριας ναυπήγησης κορβετών για το Πολεμικό Ναυτικό. Όχι τόσο από επιχειρησιακής άποψης όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω, όσο από βιομηχανικής.
Επειδή όπως αναφέρθηκε επανειλημμένα σε προγενέστερα αφιερώματα του DP, εντός της τρέχουσας δεκαετίας θα χρειαστεί να αντικατασταθούν όχι μόνο οι κύριες μονάδες επιφανείας του ΠΝ, αλλά και υποβρύχια, ΤΠΚ και κανονιοφόροι (αναφερόμαστε πάντα σε μάχιμες μονάδες…) η λειτουργία ναυπηγείων στη χώρα μας, είναι ζωτικής σημασίας παράγοντας. Και για τις θέσεις εργασίας που θα διασφαλιστούν και για την ελληνική οικονομία, αλλά και για το αξιόμαχο του Πολεμικού Ναυτικού.
Η επιχειρησιακή διάσταση…
Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται στο “πρόγραμμα” των κορβετών είναι σχετικά ξεκάθαρη. Ή αν μπορούμε να το θέσουμε διαφορετικά, λιγότερο περίπλοκη σε σχέση με την αντίστοιχη κατάσταση όπως αυτή εξελίχθηκε στην “διαδικασία” (που μόνο αυτό δεν ήταν…) επιλογής νέας φρεγάτας. Η κάλυψη της επιχειρησιακής ανάγκης που περιγράφεται από τη φράση “αεράμυνα περιοχής” ήταν τελικά ζητούμενο που αποδείχθηκε ιδιαίτερα “βαρύ” για την ελληνική πλευρά και την λύση στο πρόβλημα ήρθε να δώσει η συμφωνία μέσα από την οποία δημιουργήθηκε η συμμαχία AUKUS.
Στο ζήτημα των κορβετών τα πράγματα δεν είναι τόσο σύνθετα, δεδομένου ότι σε αντίθεση με τις δύο μόνο επιλογές που υπήρχαν στην επιλογή των φρεγατών (ASTER 30 ή SM-2) από πλευράς διαμόρφωσης οπλισμού, οι επιλογές είναι πολύ περισσότερες. Όχι σε ό,τι αφορά στην επιλογή της πλατφόρμας αλλά ιδίως σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση αισθητήρων και όπλων. Από τη μία πλευρά η γαλλική πρόταση των Gowind εμπεριέχει το πλεονέκτημα της ομοιογένειας των όπλων (MICA NG, Exocet) με τα όπλα της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και αυτά που βρίσκονται ήδη σε υπηρεσία στο ΠΝ (Exocet MM40) και των αισθητήρων αποστολής και μάχης, πολλοί από τους οποίους θα είναι κοινοί με τους αντίστοιχους των Belha@rra (FDI) HN.
Η πρώτη κορβέτα Gowind για το Ναυτικό των ΗΑΕ στα ναυπηγεία της Λοριάν. Η ενσωμάτωση του πυροβόλου Strales, η Group Naval επιμένει ότι δεν τίθεται θέμα δυνατότητας εγκατάστασης και πιστοποίησης στις ελληνικές FDI. Από τεχνικής πλευράς τουλάχιστον
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι πέρα από τα αμιγώς επιχειρησιακά οφέλη, εξασφαλίζονται και σημαντικές οικονομίες κλίμακας, με το κόστος εκμετάλλευσης να διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα. Οι λόγοι πολλοί: Κοινές εκπαιδεύσεις και αξιολογήσεις προσωπικού όλων σχεδόν των ειδικοτήτων και κοινά συστήματα και όπλα, άρα μικρός αριθμός γραμμών υποστήριξης σε ανταλλακτικά και αναλώσιμα, σε συνδυασμό με μεγαλύτερες δυνατότητες και καλύτερες προοπτικές ανάληψης κατασκευαστικού και υποκατασκευαστικού έργου από την ελληνική –ναυπηγική και αμυντική– βιομηχανία.
Από την άλλη πλευρά, στην ίδια πλατφόρμα που είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά στα ναυπηγεία της Λοριάν, ενσωματώθηκαν και πιστοποιήθηκαν το πυροβόλο SR 76mm NG Strales για το οποίο τόσος λόγος έχει γίνει σχετικά με την εγκατάστασή του ή όχι στις ελληνικές FDI Belh@rra και εκτοξευτές Mk.56 VLS με χωρητικότητα 16 πυραύλων επιφανείας – αέρος ESSM, στο σύστημα διαχείρισης μάχης SETIS, με το οποίο θα είναι εξοπλισμένες και οι FDI HN. Ζήτημα δυνατότητας ενσωμάτωσης του πυροβόλου Strales δεν τίθεται επομένως από την πλευρά της Naval Group, κάτι στο οποίο έχουμε ήδη αναφερθεί.
Αυτό που προκύπτει επομένως και θα πρέπει να κρατήσουμε, είναι το γεγονός ότι μέσω της γαλλικής πρότασης, διασφαλίζεται πλήρης ομοιογένεια από πλευράς εξοπλισμού (με τις FDI HN) αποστολής και όπλων, ενώ παράλληλα παρέχεται δυνατότητα αξιοποίησης και αμερικανικών (ESSM) ή άλλων ευρωπαϊκών (CAMM-ER) όπλων. Παρέχεται δηλαδή δυνατότητα αξιοποίησης δύο τουλάχιστον εξοπλιστικών πηγών. Πολιτικής η οποία μόνο οφέλη είχε να δώσει επιχειρησιακά και βιομηχανικά στην Ελλάδα. Άλλο αν η τελευταία ουδέποτε τα εκμεταλλεύτηκε…
Η δεύτερη Gowind των ΗΑΕ στη ναυπηγική κλίνη, στα ναυπηγεία της Λοριάν. Άλλα δύο πανομοιότυπα σκάφη θα ναυπηγηθούν στα ΗΑΕ
Από εκεί και πέρα, εξετάζοντας την ολλανδική και την ιταλική πρόταση, το μόνο που έχει κανείς να παρατηρήσει είναι ότι πρόκειται για επίσης αξιόλογα σκάφη με εξίσου αξιόλογο εξοπλισμό αποστολής και φόρτο όπλων. Ναι μεν δεν υφίσταται η ομοιοτυπία και η ομοιογένεια συστημάτων και όπλων που διασφαλίζει η γαλλική πρόταση, αλλά αυτό ως δεδομένο σε καμία περίπτωση ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ την ποιότητα και τις δυνατότητες των δύο άλλων ευρωπαϊκών υποψήφιων κορβετών.
Από την πλευρά της Fincantieri, η διαμόρφωση της κλάσης Doha για το Κατάρ περιλαμβάνει οπλισμό 16 πυραύλων Aster 30 Block 1NT, 8 Exocet MM40 Block 3, πυροβόλου 76χλστων, δύο τηλεκατευθυνόμενων πολυβόλων Marlin, τεσσάρων τορπιλοσωλήνων, συστήματος εγγύς αεράμυνας RAM, συστήματος αντιμέτρων με τέσσερις εκτοξευτές αναλωσίμων Sylena Mk2 της Lacroix, συνδυασμένων με το σύστημα μάχης Athena, ραντάρ Kronos, σύστημα αντιμέτρων τορπιλών, καθώς και σόναρ εντοπισμού – αποφυγής ναρκών Thesan.
Η πρόταση της ολλανδικής Damen περιλαμβάνει τέσσερα σκάφη SIGMA 10514HN, μήκους 107.5 μέτρων, με εκτόπισμα 3000 τόνων και μέγιστη ταχύτητα πλεύσης μεγαλύτερη των 27 κόμβων με αυτονομία ανέρχεται σε 5000 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 15 κόμβων. Στη διαμόρφωση οπλισμού περιλαμβάνονται πυροβόλο των 76 χλστ Super Rapid, 16 πύραυλοι MICA-NG, οκτώ Exocet MM40 Block IIIC, σύστημα εγγύς αντιαεροπορικής / αντιπυραυλικής άμυνας RAM, ένα τηλεκατευθυνόμενο πυροβόλο των 30 χλστών, δύο τριπλοί τορπιλοσωλήνες και πολυβόλα M2HB των 12,7 χλστών.
Το ραντάρ είναι το NS110 της Thales που προτείνεται και για τις Gowind, με ενσωματωμένο IFF, ραντάρ ελέγχου πυρός (FCR) τύπου STIR 1.2 EO Mk 2 και σύστημα διαχείρισης μάχης TACTICOS. Επίσης, στον εξοπλισμό αποστολής περιλαμβάνονται συστήματα ECM, ESM καθώς και συστήματα σόναρ (ηχοεντοπισμού). Κύτους (Kingklip) και ρυμουλκούμενου, μεταβλητού βάθους (VDS). Και οι τρεις προτάσεις έχουν τη δυνατότητα εξυπηρέτησης και υποστήριξης επιχειρήσεων ελικοπτέρων ναυτικής συνεργασίας και ανθυποβρυχιακού πολέμου της τάξης των 10 τόνων.
Σε ερώτηση δημοσιογράφων σχετικά με το εκτόπισμα των κορβετών Gowind στη διαμόρφωση που αυτές προτείνονται στο Πολεμικό Ναυτικό, η απάντηση των εκπροσώπων της Naval Group κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στις εγκαταστάσεις της εταιρείας στη Λοριάν, ήταν ότι θα ανέρχεται σε 2.800 τόνους. Το μήκος του πλοίου ανάλογα με τη διαμόρφωση που θα επιλεγεί από πλευράς ενσωμάτωσης αισθητήρων και φόρτου όπλων κυμαίνεται από 102 έως 110 μέτρα.
Η πιστοποίηση και ενσωμάτωση του ευρωπαϊκού CAMM-ER σε τετράδες (quad pack) στον εκτοξευτής SYLVER A50, μπορεί να γίνει, κάτι που είχαμε σημειώσει σε ανάρτησή μας το περασμένο καλοκαίρι, στο πλαίσιο αναφοράς στη γαλλική πρόταση για τις φρεγάτες κατά την DEFEA 2021, υπό την προϋπόθεση της κάλυψης του κόστους ενός τέτοιου προγράμματος. Από την πλευρά του αγοραστή βεβαίως…
Τέλος, σε ό,τι αφορά στο σύστημα πρόωσης… Στα σκάφη Gowind το σύστημα παροχής προωστικής ισχύος είναι τύπου “Combined diesel-electric and diesel-mechanical” (CODED). Απαρτίζεται δηλαδή από δύο κινητήρες ντίζελ (της MTU) και δύο ηλεκτροκινητήρες που αποδίδουν προωστική ισχύ 10 MW. Το σκάφος επίσης διαθέτει και υδροπροωθητές για σκοπούς ελιγμών ελλιμενισμού.
Στα σκάφη κλάσης Doha το αντίστοιχο σύστημα είναι τύπου “COmbined Diesel And Diesel” (CODAD), περιλαμβάνοντας τέσσερις κινητήρες ντίζελ. Πλεονέκτημά του η ελαφρά μεγαλύτερη μέγιστη ταχύτητα πλεύσης σε σχέση με τα σκάφη Gowind, με τίμημα μικρότερη αυτονομία και ακτίνα με σταθερή ταχύτητα 15 κόμβων.
Στα σκάφη SIGMA 1051, το σύστημα παροχής προωστικής ισχύος είναι τύπου “Combined diesel or electric” (CODOE) που επίσης περιλαμβάνει δύο κινητήρες ντίζελ (μέγιστης συνεχούς ισχύος – Μaximum Continuous Rating/MCR – 10MW) και δύο ηλεκτροκινητήρων μέγιστης ισχύος 1,300kW που δίνουν κίνηση μέσω κιβωτίου συνδυασμένης μετάδοσης σε δύο προπέλες μεταβλητού βήματος, διαμέτρου 3,55 μέτρων.
Πηγή: defence-point.gr
