Στη συνάντηση του Α/ΓΕΝ Στέλιου Πετράκη με τον Αρχηγό του Γαλλικού Ναυτικού Πιέρ Βαντιέ , το θέμα των φρεγατών Belharra ήταν στο επίκεντρο της συζήτησης. Για να μην πολυλογούμε: είναι δύσκολο για την ελληνική πλευρά να εξηγήσει στους Γάλλους, ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες για το “πάγωμα” της συμφωνίας τον περασμένο Ιούλιο και την επιστροφή στην “εκ του μηδενός” διαδικασία επιλογής νέας φρεγάτας. Προφανώς και οι “γεωπολιτικοί λόγοι”, δηλαδή η αμερικανική παρέμβαση είναι κατανοητή μέχρι κάποιο σημείο. Αυτό που δεν μπορεί όμως να εξηγηθεί είναι πως και γιατί η Ελλάδα συζητά έστω την υποδεέστερη από πολλές απόψεις αμερικανική πρόταση. Επιπλέον υπάρχουν κι αυτοί που σωστά επισημαίνουν ότι ακόμη και υπό την “γεωπολιτική οπτική” αν εξεταστεί το θέμα, η αμερικανική πρόταση δεν υπερέχει τη δεδομένη στιγμή.
Υπάρχουν δεδομένα που δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει:
•Οι εξελίξεις στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Η Ελλάδα που ήταν περιορισμένη στο ναυτικό περιβάλλον του Αιγαίου, είναι πλέον υποχρεωμένη να ανοιχθεί στις ανοιχτές θάλασσες για αν προασπίσει τα νόμιμα με βάση το διεθνές δίκαιο κυριαρχικά της δικαιώματα. Ταυτόχρονα, να είναι ανά πάσα στιγμή σε θέση να επιχειρήσει εάν απαιτηθεί για την προστασία του Ελληνισμού της Κύπρου.
•Η προοπτική απόκτησης νέων φρεγατών από το Πολεμικό Ναυτικό, εντάσσεται ακριβώς σε αυτή τη λογική. Η περιοχή της ανατολικής Μεσογείου εξελίσσεται σε ένα ενεργειακό «Ελντοράντο». Την ίδια στιγμή, η απουσία αρχής επιβολής του δικαίου στο διεθνές περιβάλλον, υποχρεώνει τις σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατικές χώρες σε μια άνευ προηγουμένου συσπείρωση.
•Η αλληλεξάρτηση των συμφερόντων έχει οδηγήσει την Ελλάδα και τη Γαλλία πολύ κοντά. Πέραν των γνωστών ιστορικών δεσμών και παρά την παραδοσιακή εξαιρετική σχέση ανάμεσα στις δυο χώρες για περισσότερο από μισό αιώνα στη σύγχρονη εποχή, οι τεκτονικές αλλαγές στο διεθνές σύστημα λειτούργησαν ως μαγνήτης ανάμεσα στις δυο χώρες.
•Η συμμετοχή γαλλικών εταιριών στην προοπτική αξιοποίησης των ελληνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, αλλά και οι κοινές προκλήσεις απειλές που αντιμετωπίζουν με ένταση μεγαλύτερη από ποτέ, τις έφεραν κοντά και στον τομέα της άμυνας.
Με αυτά ως δεδομένα, η Γαλλία θέλει και μπορεί να δώσει ώθηση στην ελληνική ασφάλεια, όχι μόνον διπλωματικά, αλλά και επί του πεδίου…
Θα αποτελέσει όμως και ένα εργαλείο διασποράς μιας ολόκληρης κουλτούρας που δίνει έμφαση στον άνθρωπο, στη συνεργασία και στην ειρηνική – συνεργατική επίλυση όλων των διαφορών. Την προστιθέμενη αξία του ελληνικού και του γαλλικού πολιτισμού…
Η πρόταση για τις Belharra
Να υπενθυμίσουμε τι προβλέπει η πρόταση των Γάλλων:
Η γαλλική πρόταση με τη μορφή της Belh@rra HN, δεν περιορίζεται σε μία μονάδα με πλήρεις δυνατότητες αεράμυνας περιοχής αλλά και σε πολλές άλλες επιχειρήσεις:
– Η διενέργεια επιχειρήσεων εναντίον στόχων επιφανείας, αλλά και εναντίον παράκτιων στόχων, αναβαθμίζεται μέσω της τελευταίας έκδοσης του αντιπλοϊκού πυραύλου Exocet (MM-40 Block 3C) , σε συνδυασμό με προηγμένα, απόλυτα ασφαλή συστήματα λήψης (και μετάδοσης) δεδομένων στοχοποίησης (data link), από άλλες, θαλάσσιες ή εναέριες, πλατφόρμες. Και σε συνδυασμό με το νέας γενιάς ραντάρ έρευνας SEAFIRE 500.
– Πλήρεις δυνατότητες ανθυποβρυχιακού αγώνα με ικανότητα αποκάλυψης και προσβολής στόχων σε μεγάλες αποστάσεις μέσω συνδυασμού προηγμένων συστημάτων ηχοεντοπισμού (sonar), καθώς και συνδυασμό τορπιλών (MU-90) και αντιμέτρων-δολωμάτων τορπιλών (CANTO). Τα συστήματα ηχοεντοπισμού, είναι το νέας γενιάς ρυμουλκούμενο CAPTAS 4 και το σόναρ κύτους Kingklip Mk.2. Με καταγεγραμμένες επιδόσεις που έχουν βραβευθεί σε νατοϊκές ασκήσεις με τη συμμετοχή μονάδων επιφανείας του Γαλλικού Ναυτικού.
– Παθητικός εντοπισμός στόχων επιφανείας και αέρος μέσω του περιμετρικής (360 μοιρών) κάλυψης συγκροτήματος ηλεκτροοπτικών αισθητήρων PASEO-XLR στον ιστό PSIM.
– Πλήρης ικανότητα επιχειρήσεων ηλεκτρονικού πολέμου μέσω των συστημάτων C-ESM (Communication Electronic Support Measures) και R-ESM (Radar-ESM).
Τα όπλα
– Ο αντιπλοϊκός πύραυλος Exocet είναι γνωστός στο Πολεμικό Ναυτικό για την αξιοπιστία και τη φονικότητά του, από το πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘70. Όταν με την εισαγωγή του σε ελληνική υπηρεσία επέβαλλε νέα, ασύγκριτου πλεονεκτήματος, επιχειρησιακά δεδομένα στα νερά του Αιγαίου.
– Ο αντιαεροπορικός – αντιπυραυλικός ASTER 30, σε συνδυασμό με το ραντάρ έρευνας SEAFIRE 500, θα αποδώσει (για πρώτη φορά στην ιστορία του) τη δυνατότητα στο Πολεμικό Ναυτικό, να προστατεύει αποτελεσματικά καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου και υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, όχι μόνο τα ελληνικά νησιά και τις μονάδες του Στόλου από αεροπορικές επιθέσεις μαζικού χαρακτήρα (επιθέσεις κορεσμού) και με όπλα μεγάλης ακτίνας και ακρίβειας.
Παράλληλα θα εξασφαλίσει στο Πολεμικό Ναυτικό τη στρατηγική ικανότητα αποτροπής επιθέσεων με βαλλιστικά όπλα (πυραύλους), που θα εκτοξευθούν εναντίον υψηλής αξίας στόχων, οπουδήποτε εντός της ηπειρωτικής Ελλάδας. Όπλα που ήδη αναπτύσσονται από την Τουρκία σε συνεργασία με το Πακιστάν και την Κίνα.
– Mε τον SCALP-Naval (MdcN), το Πολεμικό Ναυτικό επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία του, θα αποκτήσει ικανότητα υποστρατηγικής / στρατηγικής κρούσης. Αναβαθμίζοντας κατακόρυφα όχι μόνο τη δική του επιχειρησιακή βαρύτητα στον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό, αλλά και την ελληνική αποτρεπτική ισχύ συνολικά και αυξάνοντας εκθετικά τη σημασία του στο πλαίσιο των Συμμαχικών – ΝΑΤΟϊκών επιχειρησιακών σχεδίων.
Με αυτά τα δεδομένα ποιος θα μπορέσει να αιτιολογήσει πειστικά την “αμερικανική λύση”, χωρίς στη συνέχεια να χρειαστεί να απολογηθεί;
Πηγή: militaire.gr
