Ο φετινός εορτασμός της εθνεγέρτιας Επανάστασης του 1821, 200 χρόνια από την έναρξή της, βρίσκει την Ελλάδα να διανύει μία από τις χειρότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της, αφού η “γάγγραινα” έχει εισχωρήσει βαθιά σε όλα τα μέλη του “οργανισμού” της και ο εξ ανατολής κίνδυνος βρίσκεται προ των πυλών. Η Ελλάδα υφίσταται τις συνέπειες της οικονομικής χρεωκοπίας και της μνημονιακής κηδεμονίας, που επιδεινώνονται και από τις δραματικές παρενέργειες της πανδημίας του Covid-19.
Τα τεράστια προβλήματα της οικονομίας εξαιτίας του κυρίαρχου παρασιτισμού συνέχονται με τα μείζονα εθνικά θέματα, εξαιτίας της επιθετικότητας των νεο-Οθωμανών. Αυτό σε συνδυασμό με τον εθνομηδενισμό, που κυριαρχεί σε μεγάλα τμήματα του πολιτικού συστήματος, τα οξύτατα κοινωνικά προβλήματα, και η γιγάντωση του δημογραφικού προβλήματος συνιστούν βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του Ελληνισμού.
Συνέπεια της χρεωκοπίας και της παρακμής της Ελλάδος ιδιαίτερα από την μνημονιακή κηδεμονία, ήταν συνδυαστικά, αφενός, η μεγάλη ήττα του πολιτικού συστήματος εξουσίας και της οικονομικής ολιγαρχίας, που για να περισώσουν τα προνόμιά τους, παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας στους ξένους δανειστές και, αφετέρου, η υπονόμευση της αποτρεπτικής δύναμης και η μείωση των αντιστασιακών αντανακλαστικών του ελληνικού λαού που έχει επιδείξει αυτός στη διαχρονική του πορεία, όπως εύστοχα προσδιορίστηκε από τον Νίκο Σβορώνο, ως την «προσπάθειά του να διαφυλάξει την ιδιαίτερη προσωπικότητά του σαν λαός».
Η διαδικασία σταδιακής ανάπτυξης της εθνικής συνείδησης και συγκρότησης των μικρότερων ιστορικών λαών, προϋπέθετε την διεκδίκηση της πολιτικής τους ανεξαρτησίας και της οικονομικής και πολιτικής τους αυτονόμησης, μέσα από την πάλη, ενάντια σε υπερεθνικές αυτοκρατορίες στην αρχή και, στη συνέχεια, ενάντια σε υπερεθνικά ιμπεριαλιστικά συγκροτήματα.
Η αντιστασιακή αυτή διαδικασία των Ελλήνων ξεκίνησε από την Τουρκοκρατία, εκφραζόμενη από την Επανάσταση του 1821, συνέχισε όλο τον 19ο αιώνα εναντίον των εξω-ελλαδικών δυνάμεων, που έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στην μοίρα του Ελληνισμού και κορυφώθηκε με το “Έπος του ’40” και την ΕΑΜική αντίσταση.
Νεοραγιαδισμός και επιπτώσεις
Ο συνδυασμός των παραπάνω, και η πορεία της χώρας στο μονοπάτι της παρακμής, έχει παράξει έναν ιδιότυπο νεοραγιαδισμό. Αυτός μάλιστα, εμφανίζεται από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα εξουσίας ως δήθεν προοδευτική θεώρηση των πραγμάτων και ως προοδευτική στάση έναντι του εθνικισμού, ο οποίος εξομοιώνεται δολίως με τον πατριωτισμό!!! Πρόκειται για την σύμπτυξη του νεοφιλελεύθερου κοσμοπολιτισμού της δεξιάς αντίληψης και του μεταφυσικού διεθνισμού μέρους της Αριστεράς.
