Του Μιχάλη Ψύλου
Η ισπανική εφημερίδα Atalayar δεν μασάει τα λόγια της: Ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν ,που επισκέφθηκε μεσοβδόμαδα το Κατάρ και το Κουβέιτ , «ζήτησε χρηματοδότηση από τον Εμίρη του Κατάρ για στρατιωτικές επεμβάσεις». Ειδικευμένη στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και τον αραβικό κόσμο η Atalayar σημειώνει άλλωστε ότι για την Τουρκία «η διεξαγωγή πολέμων χωρίς υποστήριξη είναι περίπλοκη, αλλά όταν έχει τόσα ανοιχτά μέτωπα και μια οικονομία σε συνεχή ύφεση, η οποία ενδέχεται να επιδεινωθεί αν η Ευρωπαική Ενωση επιβάλει κυρώσεις, η αναγκαστική επιδίωξη συμμαχιών καθίσταται ως ο μόνος τρόπος επιβίωσης…Και ένας από τους στόχους του Ερντογάν είναι να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για τις νέες του στρατιωτικές επεμβάσεις στον Νότιο Καύκασο και τη Λιβύη».
Αυτό έκανε ο Ερντογάν επισκεπτόμενος την περασμένη Τετάρτη για λίγες ώρες μάλιστα το Κατάρ και το Κουβέιτ. Στο Κατάρ ήταν η δεύτερη επίσκεψη του Ερντογάν τους τελευταίους τρεις μήνες. Η συνοδεία του αυτή τη φορά; Ο γαμπρός του και υπουργό Οικονομικών ,Μπεράτ Αλμπαϊράκ και ο υπουργός Αμυνας ,Χουλουσί Ακάρ φανερώνει τους λόγους που «η αλεπού πήγε στο παζάρι». Οικονομική βοήθεια και στρατιωτικοί εξοπλισμοί. Η Τουρκία διατηρεί άλλωστε στρατιωτική βάση στην πρωτεύουσα του Κατάρ, Ντόχα. Σήμερα, περισσότερες από 180 τουρκικές εταιρείες λειτουργούν στο Κατάρ και η χώρα αυτή του Κόλπου κατατάσσεται πρώτη ως προς τον αριθμό των έργων που έχουν αναλάβει Τούρκοι εργολάβοι στην περιοχή.
Οι δεσμοί μεταξύ της Ντόχα και της Άγκυρας είναι πολύ ισχυροί και οι δύο χώρες έχουν υπογράψει περισσότερες από 50 συμφωνίες, με το Κατάρ ,όπως και το Αζερμπαιτζάν, άλλωστε ,να αποτελούν τους βασικούς χρηματοδότες του Ερντογάν τα τελευταία χρόνια. Όπως έλεγε μάλιστα στη «δημοκρατία» πρώην πρεσβευτής μεγάλης αραβικής χώρας στην Αγκυρα, «ο μόνιμος πονοκέφαλος του πρέσβη του Κατάρ στην τουρκική πρωτεύουσα ήταν οι συνεχείς πιέσεις του Αλμπαϊράκ για οικονομική βοήθεια». Τέτοιες ήταν οι …οχλήσεις μάλιστα που ο Καταριανός πρεσβευτής ομολογούσε σε συναδέλφους του ότι θα προτιμούσε να φύγει για την Ντόχα από το να μείνει στην Αγκυρα».
Οι δύο χώρες είναι πάντως στρατηγικοί εταίροι ,ιδιαίτερα μετά την κρίση του Κόλπου που ξέσπασε στις 5 Ιουνίου 2017 , όταν η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και η Αίγυπτος διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις με την κατηγορία το Κατάρ υπονομεύει τη σταθερότητα στην περιοχή του Κόλπου υποστηρίζοντας τρομοκρατικές ομάδες. «Τα κοινά σχέδια με το Κατάρ στον τομέα της στρατιωτικής, ασφάλειας και αμυντικής βιομηχανίας αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των διμερών σχέσεων » τόνισε ο Ερντογάν σε συνέντευξή του στην αγγλόφωνη εφημερίδα του Κατάρ, «Peninsula». Φυσικά και από αυτό το βήμα ο Ερντογάν δεν λησμόνησε να εξαπολύσει νέες προκλητικές επιθέσεις του κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, καθιστώντας σαφές ότι «στο ζήτημα του Αιγαίου και της Μεσογείου η Τουρκία δεν θα κάνει ποτέ ένα βήμα πίσω». Πρόσθεσε μάλιστα ότι «όλοι είδαν την αποφασιστικότητά μας στην Ανατολική Μεσόγειο και συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούν να πιέσου τη χώρα μας με απειλές και τελικά αναγκάστηκαν να λάβουν υπόψη τους τις εκκλήσεις μας για διάλογο…Γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, όσον αφορά το διεθνές δίκαιο»!
Μας έσυραν στον διάλογο! Αυτό υπερηφανεύεται ο Ερντογάν με απίστευτα κυνικό τρόπο. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατά! Για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις, λοιπόν ,για τι εννοεί η Αγκυρα προφέροντας τη λέξη «διάλογο»…Όπως γράφει άλλωστε και η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε άρθρο με τίτλο «Ο τυχοδιωκτισμός του Ερντογάν» ο Τούρκος πρόεδρος «έχει ανοίξει πολλά μέτωπα σε Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν και στη Μεσόγειος γιατί είναι χρήσιμα για τον ίδιο για να παραμείνει στην εξουσία, για να αντέξει μπροστά στην κούραση των ψηφοφόρων του». Αυτό κάνει τώρα και με το άνοιγμα μετά από 46 χρόνια τμήματος της παραλίας στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Μήπως και ο εκλεκτός του υποψήφιος στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο ,Ερσίν Τατάρ κερδίσει στις αυριανές εκλογές. «Αυτό που έκανε ο Ερντογάν παραβιάζει τους νόμους μας, το Σύνταγμά μας. Μπορεί να φαίνεται φυσιολογικό στην Τουρκία, αλλά δεν είναι φυσιολογικό για τα δημοκρατικά μας πρότυπα στην Κύπρο. Ελπίζω ότι αυτή την Κυριακή να δώσουμε στον Ερντογάν ένα μάθημα και ότι η μαριονέτα του, ο Τατάρ, δεν θα κερδίσει », λέει ένας Τουρκοκύπριος συνάδελφος που για ευνόητους λόγους ζήτησε να μην κατονομαστεί!
Και φυσικά ο Ερντογάν χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η ισραηλινή “Jerusalem Post” γράφει ότι η Τουρκία διεκδικεί μεν «δικαιώματα» για την κατεχόμενη βόρεια Κύπρο, αλλά αρνείται οποιαδήποτε δικαιώματα στους Αρμένιους που αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού στο Ναγκόρνο Καραμπάχ».Ο Ερντογάν «υποστηρίζει από τη μία πλευρά το δικαίωμα του Αζερμπαϊτζάν να πολεμήσει κατά της Αρμενίας προκειμένου να πάρει πίσω κατεχόμενα εδάφη, αλλά την ίδια ώρα η Άγκυρα αρνείται να αποσυρθεί από την κατεχόμενη βόρεια Κύπρο, την οποία κατέλαβε παράνομα το 1974…Ταυτόχρονα, η Τουρκία εισέβαλε και παρανόμως έχει καταλάβει τμήματα της βόρειας Συρίας, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου ζουν οι Κούρδοι, όπως το Αφρίν. Επομένως, κατά την άποψη της Άγκυρας, το διεθνές δίκαιο σχετικά με τη στρατιωτική κατοχή φαίνεται να εφαρμόζεται μόνο σε ορισμένα κράτη αλλά όχι στα κατεχόμενα από την Τουρκία ξένα εδάφη» τονίζει εύστοχα η ισραηλινή εφημερίδα.
Αυτό που θέλουν να αγνοούν δυστυχώς αρκετοί Ευρωπαίοι ,αλλά και εγχώριοι οπαδοί του διαλόγου με κάθε κόστος ,είναι ότι ο Ερντογάν έχει πλέον ασπαστεί έναν ισλαμο-εθνικισμό για να αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη και να παραμείνει αιωνίως στην εξουσία. Το αμερικανικό “Newsweek” σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «ο Ερντογάν έχει επιλέξει να ταχθεί με το στρατόπεδο της ‘Μουσουλμανικής Αδελφότητας’ στον Αραβικό κόσμο, με το Ιράν κατά των Αράβων εχθρών του, ενώ πολεμά στο πλευρό των σουνιτών τζιχαντιστών σε Συρία και Λιβύη. Ουσιαστικά, ο Ερντογάν έχει αυτοανακηρυχθεί ως ο επικεφαλής της ‘Μουσουλμανικής Αδελφότητας’. Πρόσφατα, ένας συνεργάτης του παρουσίασε ένα χάρτη της ‘νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας’, -ή της ‘Μεγάλης Τουρκίας’, με τον Ερντογάν ως σουλτάνο- που περιελάμβανε μεγάλες περιοχές από τη βόρεια Ελλάδα και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, ως τη μισή Βουλγαρία, την Κύπρο, το μεγαλύτερο μέρος της Αρμενίας και μεγάλα τμήματα της Γεωργίας, του Ιράν και της Συρίας.
Οπως γράφει ο Γερμανός δημοσιογράφος Μίκαελ Τούμαν στο βιβλίο του «ο νέος εθνικισμός» , τα τελευταία χρόνια ,αλλά ιδιαίτερα μετά την ήττα του στις τοπικές εκλογές το 2019,ο Ερντογάν άλλαξε συμμάχους ,σταμάτησε τις προσπάθειες να προσεγγίσει τους Κούρδους και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους και προχώρησε σε μια συμμαχία με δεξιούς εξτρεμιστές και εθνικιστές υπέρμαχους του Παν-τουρανισμού ,καθώς με κάποιους Κεμαλιστές που βλέπουν τη σωτηρία της Τουρκίας σε συμμαχία με τους Ισλαμιστές σε όλον τον κόσμο, αλλά και με τη Ρωσία και το Ιράν…
Ο Ερντογάν προσπαθεί να εμφανιστεί μάλιστα και ως …θύμα κάποιων σκοτεινών εξωτερικών δυνάμεων. Χρησιμοποιεί την ιστορία ως όπλο, αναθεώρησης διεθνών συνθηκών. Τελευταία , εφηύρε και τον δικό του «Τούρκο Σόρος» ,τον 62χρονο επιχειρηματία και ακτιβιστή Οσμάν Καβαλά, ο οποίος κρατείται για σχεδόν τρία χρόνια και αντιμετωπίζει ποινή ισόβιας κάθειρξης με την κατηγορία της “απόπειρας ανατροπής της κυβέρνησης” για την υποτιθέμενη συμμετοχή του στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 και για “πολιτική κατασκοπεία” . Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Καβαλά είχε υποστηρίξει τις διαδηλώσεις εναντίον της ανάπλασης του πάρκου Γκεζί της Κωνσταντινούπολης το 2013. Δικαστήριο τον είχε απαλλάξει τον περασμένο Φεβρουάριο ως υποκινητή των οικολογικών διαδηλώσεων ,αλλά ο Καβαλά συνελήφθη μερικές… ώρες μετά την αθώωσή του, κατηγορούμενος αυτή τη φορά για …κατασκοπεία… Ισλαμο-εθνικισμός και …Δημοκρατία αλά Ερντογάν, χέρι χέρι …
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία
