Η περιοχή της Μέσης Ανατολής μοιάζει με πυριτιδαποθήκη. Η Τουρκία δεν είναι πια ο μεγάλος ασθενής, αλλά ο μεγάλος ταραξίας, τον οποίο κανείς δεν τολμά να βάλει σε τάξη. Oι επτά χώρες της Μεσογείου και της ΕΕ συναντήθηκαν στην Κορσική και την καταδίκασαν στα λόγια. Όπως συνήθως. Και η Άγκυρα δεν απαντά μόνο ρητορικά, αλλά και στην πράξη. Και, μάλιστα, στρατιωτικά. Δημιουργώντας τετελεσμένα από το Αιγαίο ώς την Κύπρο. Και ο Έλληνας Πρωθυπουργός τι μας λέει; Ενώ «παλληκάριζε» εσωτερικά, αποκάλυψε τις προάλλες ότι είχε προχωρήσει σε μυστικές συμφωνίες, αλλά το πρόβλημα δεν ήταν εάν εψεύδετο ή όχι ενώπιον του ελληνικού έθνους, αλλά ότι τον κάρφωσε η Άγκυρα!
Η ανοχή της διεθνούς κοινότητας και των Μεγάλων Δυνάμεων αποθρασύνει τον Σουλτάνο. Αυξάνει τους κινδύνους θερμού επεισοδίου. Και τραγικών εξελίξεων. Ούτε τη σταθερότητα προάγει, ούτε την ειρήνη. Αλλά την ανασφάλεια και τον τρόμο. Και η Λευκωσία δίνει μαθήματα «υψηλής διπλωματίας». Παρασημοφόρησε τον Λαβρόφ και υποδέχθηκε τον Πομπέο. Γιατί, άραγε, τον παρασημοφόρησε; Επειδή κάλυψε, όπως και οι ΗΠΑ, την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία ή επειδή της πούλησε τoυς S-400 για να εξουδετερώσει την ελληνική πολεμική αεροπορία και να αυξήσει με τα όπλα των Αμερικανών την απειλή της και την κυριαρχία της στην Ανατολική Μεσόγειο; Τώρα, δεν θα έπρεπε να δώσουμε και άλλον ένα μεγαλόσταυρο στον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών; Έτσι θα ήταν όλοι happy! Πλην ημών. Διότι, ούτε οι μεν, ούτε οι δε τραβούν το αφτί του Ερντογάν. Λόγια, λόγια, λόγια. Για τους αφελείς…
Είμαστε ένα μικρό κράτος με δυσανάλογη του μεγέθους μας γεωπολιτική και πλέον ενεργειακή σημασία. Και έχουμε απέναντί μας ένα τουρκικό θηρίο. Επιθετικό και αδηφάγο. Πιέζουν, λένε, για διάλογο. Πήγαμε πολλές φορές στον διάλογο. Και όταν του προσφέραμε ως ένδειξη καλής θέλησης τρία δάκτυλα, ήταν έτοιμο να μας καταβροχθίσει την παλάμη. Και μετά το χέρι ολόκληρο. Δεν θέλει ούτε διάλογο, ούτε συνεργασία. Σκοπός του είναι να μας ταπεινώσει. Να μας εξευτελίσει και να μας εξαφανίσει.
Εάν η Άγκυρα είναι σήμερα αχαλίνωτη, αυτό οφείλεται στην πολιτική του εξευμενισμού, που υιοθετήσαμε κι εμείς και η ΕΕ και οι Μεγάλες Δυνάμεις. Αυτή είναι η πολιτική που τροφοδότησε και τροφοδοτεί την τουρκική αρπακτικότητα και μας φέρνει μιαν ανάσα πριν από την κρίση και τον πόλεμο. Και μπροστά σε ένα διάλογο αναίμακτης ήττας.
Η Τουρκία μια γλώσσα καταλαβαίνει. Αυτήν της αποτροπής και του κόστους. Της ισχύος! Ένας θεμελιώδης τομέας, στον οποίο Αθήνα και Λευκωσία έχουν αποτύχει. Και γι’ αυτό πληρώνουμε. Είναι καλοί μας φίλοι και ο Λαβρόφ και ο Μακρόν και ο Νετανιάχου και ο Πομπέο. Όλοι είναι «φίλοι μας», ώς το σημείο που δεν θίγονται τα συμφέροντά τους με την Άγκυρα. Καμιά Ρωσία, ΗΠΑ, Γαλλία ή το Ισραήλ δεν θα μας σώσουν από την τουρκική βουλιμία, αν δεν αποφασίσουμε πρώτα εμείς ότι θέλουμε να σώσουμε τους εαυτούς μας και το κράτος μας. Πώς όμως να συμβεί κάτι τέτοιο, όταν και οι ΗΠΑ και η Ρωσία και η ΕΕ, καθώς και ΕΜΕΙΣ οι ΙΔΙΟΙ έχουμε την ψευδαίσθηση ότι με το χάιδεμα, την κολακεία και τον κατευνασμό θα ημερέψουμε το θηρίο…
Πηγή: simerini.sigmalive.com προσπελάστηκε onisilos.gr
