Μ΄ ένα άρθρο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και “επικήδειος”, οι New York Times“καταρρίπτουν” πολλούς από τους μύθους για το F-35! Το κείμενο υπογράφεται από την Valerie Insinna, η οποία είναι εξειδικευμένη δημοσιογράφος στα αμυντκά θέματα. Τα όσα αναφέρει θα πρέπει νομίζουμε να προβληματίσουν πολλούς στην Αθήνα. Ειδικά όσους εδώ και αρκετό καιρό εμφανίζονται ενθουσιασμένοι από τις παρουσιάσεις της Lockheed Martin για το F-35 και βέβαιοι ότι αυτό θα ΄ναι το επόμενο αεροσκάφος της ΠΑ.
Τα όσα επισημαίνει το άρθρο των New York Times αμφισβητούν και τον “ενθουσιασμό” και τις “βεβαιότητες”.
Το άρθρο ξεκινά από το πρώτο σοβαρό ατύχημα του F-35. Στις 23 Ιουνίου 2014, ένα μήνα πριν από την πρώτη επίσημη πτήση του στο διεθνές κοινό, στο Farnborough Airshow. Ένα F-35, πήρε φωτιά, ευτυχώς πριν απογειωθεί! Ο πιλότος εκτινάχθηκε και οι έρευνες έδειξαν ότι ένα μεταλικό κομμάτι απο τον κινητήρα υπερθερμάνθηκε , “εκτοξεύθηκε” ,προκαλώντας ζημιές σε υδραυλικά συστήματα και στη ροή καυσίμου και τελικά φωτιά!
Η επίδειξη στο Farnborough Airshow φυσικά δεν έγινε ποτέ και αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο πλήγμα για το πρόγραμμα F-35 και την Lpckheed Martin που ανυπομονούσε να επιδείξει το έργο της, το οποίο ήδη παρουσίαζε μεγάλες καθυστερήσεις στην εξέλιξή του.
Το F-35, γράφουν οι NYT, “είναι το πιο ακριβό πρόγραμμα οπλικού συστήματος, αφού αναμένεται να κοστίσει στους φορολογούμενους πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, στη διάρκεια των 60 χρόνων που έχει υπολογιστεί ότι θα ΄ναι η “επιχειρησιακή ζωή του”. Είναι επίσης η πιο φιλόδοξη διεθνής συνεργασία των Ηνωμένων Πολιτειών, με οκτώ άλλα κράτη στην ανάπτυξη ενός αεροσκάφους. Οι υποστηρικτές του υποσχέθηκαν ότι το αεροσκάφος θα αποτελούσε τη δύναμη που αλλάζει το παιχνίδι στο μέλλον του πολέμου… Για χρόνια όμως φαινόταν πως το F-35 δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει τα προβλήματα στη φάση ανάπτυξής του”.
Οι άσχημες ειδήσεις για το F-35 δεν ήταν λίγες,μετά από το πρώτο ατύχημα.Παρόλα αυτά όπως γράφουν ο ΝΥΤ “το πρόγραμμα και η φήμη του βελτιώθηκαν κατά τα επόμενα πέντε χρόνια. Η Lockheed Martin, έχει παραδώσει τώρα περισσότερα από 400 αεροσκάφη σε ΗΠΑκαι άλλα κράτη και το κόστος ανά αεροσκάφος έχει μειωθεί σημαντικά. Το 2018, το F-35 έκανε την πρώτη του επιχείρηση για στο Αφγανιστάν. Η αεροπορία το χρησιμοποίησε για επιδρομές στο Ιράκ περίπου έξι μήνες αργότερα. Αργότερα φέτος ή στις αρχές του 2020, το F-35 θα εισέλθει σε πλήρη παραγωγή, ενώ η Lockheed αναμένεται να παραδίδει 130 έως 160 αεροπλάνα ετησίως, ένα τεράστιο βήμα από τα 91 αεροπλάνα που παραδόθηκαν το 2018. Αυτό το ορόσημο παραγωγής θα είναι ένα συμβολικό σημείο καμπής για το πρόγραμμα, γεγονός που αποδεικνύει ότι τα μεγάλα προβλήματα που μαστίζουν το Joint Strike Fighter στο παρελθόν είναι τώρα ιστορία” . Όχι όλα όμως…Σύμφωνα με το άρθρο εξακολουθούν να εμφανίζονται τεχνικά ζητήματα.Τον Ιούνιο αποκαλύφθηκαν 13 σοβαρές τεχνικές ελλείψεις κατά τη διάρκεια των επιχειρησιακών δοκιμών, συμπεριλαμβανομένων προβλημάτων πίεσης στην καμπίνα, μερικές σπάνιες περιπτώσεις δομικών ζημιών σε υπερηχητικές ταχύτητες, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ασφάλεια του πιλότου ή να θέσουν σε κίνδυνο την επιτυχία μιας αποστολής. Ταυτόχρονα, τα F-35 που έχουν ήδη παραδοθεί σε μοίρες έχουν παρουσιάσει νέες επιπλοκές: το υψηλό κόστος εκμετάλλευσης του αεροσκάφους, η έλλειψη ανταλλακτικών και μια νέα προσέγγιση για την ενημέρωση του λογισμικού κώδικα,είναι μερικές απ΄ αυτές” .
Η αρθρογράφος επισημαίνει ότι “οι προσπάθειες του Πενταγώνου να κρατηθούν μυστικά τα προβλήματα,εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το αν το πιο αμφιλεγόμενο πολεμικό αεροπλάνο της Αμερικής είναι πραγματικά έτοιμο να προχωρήσει στην επόμενη φάση του και ποια νέα προβλήματα θα μπορούσαν να προκύψουν σε αυτή τη μετάβαση”.
Ανεκπλήρωτες υποσχέσεις
“Το πρόγραμμα Joint Strike Fighter”, γράφουν οι ΝΥΤ, “σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1990 ως η πιο φιλόδοξη προσπάθεια ανάπτυξης αεροσκάφους στην ιστορία. Το σχέδιο πορέβλεπε ότι μια εταιρεία θα επιβλέπει το σχεδιασμό και την παραγωγή τριών διαφορετικών εκδόσεων ενός αεροσκάφους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από την Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών, το Ναυτικό και τους Πεζοναύτες, καθώς και από τους συμμάχους της Αμερικής, οι οποίοι θα βοηθούσαν στην παραγωγή αλλά κυρίως στο κόστος ανάπτυξης. Το έργο θα οδηγούσε σε ένα τεχνολογικά ανώτερο επίπεδο κατά το οποίο το αεροσκάφος θα είχε τέτοιους αριθμούς παραγωγής, που θα οδηγούσαν το κόστος του στα επίπεδα κόστους παλαιότερων αεροσκαφών.
Αντικειμενικός σκοπός ήταν να αντικαταστήσει το F-35, αεροσκάφη F-16 Fighting Falcon ,A-10 Thunderbolt II, το AV-8B Harrier και το F / A-18 Hornet. Όλες οι απαιτήσεις συνδυάστηκαν σε ένα πρόγραμμα, το οποίο ανατέθηκε σε έναν μόνο ανάδοχο. Όπως και το F-22 της Πολεμικής Αεροπορίας, αυτό το νέο αεριωθούμενο αεροπλάνο έπρεπε να είναι “αόρατο” και ικανό να πετάξει σε υπερηχητικές ταχύτητες. Θα ΄πρεπε επίσης να μπορεί να προσνηώνεται κάθετα σε πλοία και να υπάρχει και έκδοση για τα αεροπλανοφόρα.
Ο Tom Burbage Γενικός Διευθυντής της Lockheed Martin για το πρόγραμμα από το 2000 έως το 2013, είναι ειλικρινής μιλώντας στους ΝΥΤ:
“Εάν επιστρέφαμε στο 2000 και κάποιος ρωτούσε:” Μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα αεροπλάνο που να ΄ναι αόρατος,να μπορεί να απογειώνεται και να προσγειώνεται κάθετα και να ΄ναι και υπερηχητικό , είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι θα απαντούσαν ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο…Η τεχνολογία για να εντάξουμε όλα αυτά σε μια ενιαία πλατφόρμα ήταν πέρα από την εμβέλεια της βιομηχανίας εκείνη τη στιγμή”.
Η Lockheed Martin όμως, σκέφτηκε διαφορετικά. Το 2001, το πρωτότυπο της εταιρίας, το οποίο στη συνέχεια ονομάστηκε X-35, κέρδισε το X-32 της Boeing.
Πολύ σύντομα αποδείχθηκε ότι υπήρχε ένα βασικό ελάττωμα στο σχέδιο για ένα αεροπλάνο που θα έπρεπε να κάνει τα πάντα. Οι προδιαγραφές σχεδιασμού που απαιτούνται για τον κλάδο του στρατού θα επηρέαζαν δυσμενώς τις επιδόσεις του F-35.
“Αποδεικνύεται ότι η προσπάθεια να συνδυαστούν οι απαιτήσεις των τριών κλάδων , οδήγησε το F-35, να είναι ένα αεροσκάφος που από πολλές απόψεις είναι ελάχιστα ωφέλιμο για αυτό που πραγματικά επιθυμεί κάθε κλάδος”, δήλωσε ο Todd Harrison, εμπειρογνώμονας αεροδιαστημικής στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών. “Είναι πολύ πιο ακριβό από ό, τι αρχικά είχε προγραμματιστεί, και οι τρεις εκδόσεις του αεροπλάνου στην πραγματικότητα δεν έχουν τόσα πολλά κοινά”.
H Lockheed Martin αποφάσισε να κατασκευάσει πρώτα ,το F-35A για την αεροπορία,επειδή θεωρήθηκε το απλούστερο μοντέλο και στη συνέχεια να προχωρήσει στις δύσκολες εκδόσεις F-35B, για κάθετη απογείωση και προσγείωση και στη συνέχεια στο F-35C, το οποίο μπορεί να προσνηωθεί σε αεροπλανοφόρο.
“Μια απόφαση που αποδείχθηκε λανθσμένη”, γράφουν οι ΝΥΤ , γιατί “μόλις οι μηχανικοί της Lockheed προχώρησαν στην πιο απαιτητική σχεδίαση του F-35B, διαπίστωσαν ότι οι αρχικές τους εκτιμήσεις βάρους δεν ήταν πλέον ακριβείς και το μοντέλο Β ήταν 3.000 λίβρες βαρύτερο από τις προδιαγραφές. Η εταιρεία αναγκάστηκε να ξεκινήσει ένα εκτεταμένο σχέδιο επανασχεδιασμού το οποίο πρόσθεσε 18 μήνες καθυστέρηση στο πρόγραμμα.
Αργότερα, σοβαρά προβλήματα προκλήθηκαν στην έναρξη της παραγωγής ενώ το αεροσκάφος ήταν ακόμα υπό ανάπτυξη. Η στρατηγική είχε ως στόχο να επιτρέψει στις υπηρεσίες να έχουν τα F-35s νωρίτερα. Τα F-35s άρχισαν να μπαίνουν σε γραμμή παραγωγής με ανεπίλυτα τεχνικά προβλήματα, εξαναγκάζοντας το Πεντάγωνο να αναβαθμίζει νέα αεροσκάφη.
Το 2010, το κόστος αεροσκάφους ήταν ήδη πάνω από 89% σε σχέση με την βασική εκτίμηση – προκαλώντας παραβίαση του νόμου Nunn-McCurdy, νόμου που αναγκάζει το Πεντάγωνο και το Κογκρέσο να αξιολογήσουν αν θα ακυρώσουν ένα προβληματικό πρόγραμμα. Αλλά επειδή το F-35 προοριζόταν να αντικαταστήσει τόσα πολλά αεροσκάφη, οι στρατιωτικοί ουσιαστικά δεν είχαν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν.
Ένας παράγοντας που ήταν και είναι προβληματικός στο πρόγραμμα F-35 ήταν το επίπεδο ελέγχου που ασκούσε η Lockheed Martin. Η εταιρεία δεν παράγει μόνο το F-35, αλλά έχει να κάνει με την εκπαίδευση των πιλότων και των τεχνικών συντήρησης, το σύστημα εφοδιασμού του αεροσκάφους και τον εξοπλισμό υποστήριξής του. Η Lockheed Martinδιαχειρίζεται επίσης την αλυσίδα εφοδιασμού και είναι υπεύθυνη για μεγάλο μέρος της συντήρησης. Αυτό έδωσε στη Lockheed Martin σημαντική ισχύ σχεδόν σε κάθε τμήμα της εξέλιξης του F-35. “Είχα την αίσθηση, μετά τις πρώτες 90 μέρες μου, ότι η κυβέρνηση δεν ήταν υπεύθυνη για το πρόγραμμα”, δήλωσε ο Bogdan, ο οποίος ανέλαβε την εποπτεία ως εκτελεστικός αξιωματούχος του προγράμματος τον Δεκέμβριο του 2012. Φαίνεται ότι “όλες οι σημαντικές αποφάσεις, είναι επρόκειτο για τεχνικά θέματα , είτε για το χρονοδιάγραμμα, είτε για το συμβόλαιο, γίνονταν από την όλα Lockheed Martin και το γραφείο του προγράμματος ήταν απλά παρακολουθούσε».
Ο Bogdan ανησύχησε ιδιαίτερα για το γεγονός ότι η Lockheed Martin, είχε υπερβολικά μεγάλο έλεγχο στις δοκιμαστικές πτήσεις. Η εταιρεία είχε τη δυνατότητα να διαχειριστεί το πρόγραμμα δοκιμών και είχε την εξουσία, για παράδειγμα, να αναβάλει τις πιο δύσκολες δοκιμές για αργότερα. Στα προηγούμενα προγράμματα, η κυβέρνηση είχε ελέγξει τις δοκιμές και είχε επιδιώξει να εντοπίσει έγκαιρα τυχόν δύσκολα προβλήματα υψηλής προτεραιότητας, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπιστούν το συντομότερο δυνατό. Ο Bogdan ισχυρίστηκε επίσης ότι το γραφείο του προγράμματος του Πενταγώνου δεν ήταν αρκετά διαφανές για να αφήσει τις στρατιωτικές υπηρεσίες να ξέρουν πώς δαπανώνται τα χρήματά τους. Επειδή η Lockheed Martin δεν ήταν υποχρεωμένη να αναφέρει λεπτομερώς τα οικονομικά της, το γραφείο του προγράμματος δεν είχε σαφή εικόνα του ακριβούς κόστους του F-35 και του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν τα χρήματα. To 2012 σε συνέδριο της αεροπορίας είχε χαρακτηρίσει τη συνεργασία του Πενταγώνου με την Lockheed Martin στο F-35, ως τη χειρότερη που υπήρξε!
Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλά δύσκολα προβλήματα! Τα F-35 είχαν πρόβλημα να πετούν σε καταιγίδες και ήταν ευάλωτα σε κεραυνούς!
Η οθόνη του κράνους ακριβείας, η οποία συγχωνεύει τις εικόνες από τις πολλαπλές κάμερες και τους αισθητήρες του F-35 σε μια ενιαία εικόνα, δεν λειτούργησε σωστά, με τους πιλότους να αντιμετωπίζουν μια καθυστερημένη ροή εικόνων. Και η ανάπτυξη του λογισμικού του αεροσκάφους,είχε καθυστερήσει, αφήνοντας τους πιλότους να κολλήσουν σε μια ενδιάμεση έκδοση που επέτρεπε μόνο τη βασική εκπαίδευση. Όταν ο Bogdan προήχθη στην κορυφαία θέση ως εκτελεστικός αξιωματούχος του προγράμματος, η Lockheed Martin ξεκίνησε τις διορθώσεις.
Μέσα σε ένα χρόνο, ο Bogdan έλεγε δημόσια ότι η σχέση με την Lockheed Martin βελτιωνόταν και ότι ο εργολάβος σημείωνε πρόοδο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του F-35, αν και πιο αργά από ό, τι θα ήθελε. Το γραφείο του προγράμματος υποστήριζε ότι είχαν βρει ορισμένους τρόπους για να μειώσουν το κόστος κατασκευής του αεροσκάφους. Πραγματοποιήθηκαν περισσότερες δοκιμές πτήσης. Το σύστημα προστασίας από κεραυνούς επανασχεδιάστηκε το 2014 και το F-35 μπορούσε πλέον να πετάξει σε κακές καιρικές συνθήκες. Μια σειρά αλλαγών υλικού και λογισμικού στο κράνος έχουν λύσει τα προβλήματα ποιότητας εικόνας.
Όμως εμφανίστηκαν νέα προβλήματα. Το γραφείο του προγράμματος, το 2015, διαπίστωσε ότι το κάθισμα εκτόξευσης του αεροσκάφους θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρούς τραυματισμούς σε πολύ αδύνατους πιλότους, με αποτέλεσμα η αεροπορία να απαγορεύσει σε πιλότους κάτω από συγκεκριμένα κιλά να το πετούν!
Το πιο απογοητευτικό ήταν η αποκάλυψη του 2015 , όταν έγγραφο πιλότου δοκιμών της Αεροπορίας ανέφερε ότι το F-35 δεν θα μπορούσε να νικήσει το σχεδιασμένο την δεκαετία του 1970 F-16 σε εναέρια μάχη. Αν αυτό ήταν αλήθεια, το εκπληκτικά ακριβό αεροσκάφος υψηλής τεχνολογίας ήταν ήδη παρωχημένο πριν πετάξει για επιχειρήσεις.Διαπιστώθηκε ότι αυτή η αξιολόγηση ήταν ατελής. Ο πιλότος είχε βασίσει την κρίση του σε μία εναέρια μάχη μεταξύ ενός F-16 και ενός F-35 που είχε προσωρινά περιορισμένη ευελιξία και περιορισμένη απόδοση επειδή είχε μια πρόωρη έκδοση λογισμικού. Παρ ‘όλα αυτά, ο χαρακτηρισμός του F-35 ως υπερτιμημένου, το ακολουθεί.
Οι διορθώσεις και η πρόοδος
Το άρθρο των NYT επισημαίνει ότι “αν και η κακή φήμη του F-35 στο κοινό εξακολουθεί να υπάρχει, ο στρατός έχει όλο και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις ικανότητες του τζετ καθώς αρκετά προβλήματα έχουν εξαλειφθεί και τα όπλα και το λογισμικό έχουν κάνει το αεροσκάφος πιο ικανό στη μάχη. Καθώς περισσότεροι πιλότοι γράφουν περισσότερο χρόνο πτήσης, δηλώνουν ικανοποιημένη για τις επιδόσεις και τις τεχνολογικές εξελίξεις του F-35.
Οι Πεζοναύτες, ήταν οι πρώτοι που το χρησιμοποίησαν το 2015. Τόσο η Αεροπορία όσο και το Ναυτικό χρησιμοποιούν τώρα τα δικά τους F-35. Το 2017, κατά τη διάρκεια της πρώτης παρουσίας του F-35A στην Red Flag, το αεροσκάφος “κατέρριψε” 20 αεροσκάφη. Τον Απρίλιο, χρησιμοποιήθηκε F-35 εναντίον του ISIS στο Ιράκ.
Η πίεση από το Κογκρέσο συνέβαλε στην πρόοδο του F-35. Το 2016, ο γερουσιαστής John McCain χαρακτήρισε το πρόγραμμα «σκάνδαλο και τραγωδία σε σχέση με το κόστος, το χρονοδιάγραμμα και τις επιδόσεις». Αναγνωρίζοντας ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να ακυρωθεί το πρόγραμμα, ενέκρινε πρόσθετη χρηματοδότηση για το F-35, τραβώντας όμως τα “γκέμια” στους υπεύθυνους του προγράμματος.
Από το θάνατο του McCain τον περασμένο Αύγουστο, κανένας άλλος νομοθέτης δεν επέδειξε αυτό το επίπεδο ελέγχου.
Αυτό σύμφωνα με τον Dan Grazier του γραφείου εποπτείας του προγράμματος οφείλεται στο γεγονός ότι “υπάρχουν περισσότεροι από 1.500 προμηθευτές για το πρόγραμμα F-35 και είναι απλωμένοι σε σχεδόν κάθε Πολιτεία. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ουσιαστικά ένα “εκλογικό” μπλοκάρισμα Κογκρέσο για το πρόγραμμα F-35, καθώς είναι πολύ δύσκολο για τα μέλη του να επικρίνουν πραγματικά αυτό το πρόγραμμα.”
Οι νομοθέτες προσπαθούν να εκτονώσουν την πίεση στο πρόγραμμα αυξάνοντας τον αριθμό των αεροσκαφών που θα αγοράζονται ετησίως. “Αλλά αυτή η επιείκεια έρχεται σε βάρος των δολαρίων των φορολογουμένω”, λένε όσοι ασκούν κριτική ,όπως ο Grazier, που θέλει να δει τους νομοθέτες να κάνουν περισσότερα για την εξοικονόμηση κόστους.
Τα τελευταία χρόνια, το Τμήμα Άμυνας έχει διορθώσει εκατοντάδες ελλείψεις κατηγορίας 1, “ετικέτα” που δίνει το Πεντάγωνο σε σοβαρά τεχνικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητα της αποστολής.Πολλά από τα ορατά προβλήματα του F-35 έχουν επιλυθεί. Ωστόσο, μόλις τον Ιούνιο, τουλάχιστον 13 ελλείψεις κατηγορίας 1 εξακολουθούσαν να υπάρχουν.
Η Lockheed Martin υποστηρίζει τα περισσότερα από τα 13 προβλήματα ,είτε έχουν επιλυθεί,είτε βρίσκονται σε φάση επίλυσης, εκτός από δύο ,τα οποία όμως δεν θα επηρεάσουν το σχέδιο του Πενταγώνου για να περάσει το αεροσκάφος ,σε πλήρη παραγωγή.
Τα τουρκικά F-35
“Το F-35 ήταν και πάλι στις ειδήσεις τον Ιούλιο, όταν ο Λευκός Οίκος αποφάσισε να διώξει την Τουρκία από το πρόγραμμα όταν ο αμφιλεγόμενος σύμμαχος αρνήθηκε να παραιτηθεί από το σχέδιό του να αποκτήσει ταυτόχρονα ένα προηγμένο σύστημα αεράμυνας από τη Ρωσία. Αυτή η εταιρική σχέση με τη Μόσχα προκαλεί κίνδυνο διαρροής μυστικών των ότι τα F-35 στην Ρωσία, μέσω Τουρκία”, αναφέρεται στο άρθρο. Κάτι που προβληματίζει την εταιρεία.
Γράφουν οι ΝΥΤ:
“Η διεθνής εμβέλεια του προγράμματος, εν τω μεταξύ, γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Δέκα διεθνείς εταίροι και πελάτες έχουν δεσμευτεί να αγοράσουν το αεροσκάφος, και οκτώ από αυτούς έχουν λάβει τα πρώτα τους F-35s. Το Ισραήλ ήταν η πρώτη χώρα που το χρησιμοποίησε σε μάχη, ανακοινώνοντας τον Μάιο του 2018 ότι είχε χρησιμοποιήσει το F-35 σε δύο χωριστές εναέριες αποστολές σε μη ανακοινωθέντες στόχους στη Μέση Ανατολή.
Το κόστος του αεροσκάφους συνεχίζει να μειώνεται καθώς η αύξηση των πωλήσεων μειώνει το κόστος ενός συμβατικού F-35A – της έκδοσης που αγοράζουν οι περισσότεροι διεθνείς πελάτες – σε 89,2 εκατομμύρια δολάρια το 2018. Η πρώτη παρτίδα κόστιζε 241,2 εκατομμύρια δολάρια ανά αεροπλάνο. Τον Ιούνιο, η Lockheed Martin και το Πεντάγωνο ανακοίνωσαν μια συμφωνία που θα ρίξει την τιμή του F-35A στο πολυαναμενόμενο επίπεδο των $ 80 εκατομμυρίων, ίσο με παλαιότερα αεροπλάνα, όπως το F / A-18 Super Hornet.
Προβλήματα υποστήριξης
Η βάση της Πολεμικής Αεροπορίας Hill στη Γιούτα, που φιλοξενεί την πρώτη επιχειρησιακή μοίρα F-35 της Αεροπορίας, αναλαμβάνει την εκπαίδευση πιλότων για μάχη και έχει μερικά από τα υψηλότερα ποσοστά διαθεσιμότητας μεταξύ όλων των βάσεων που πετούν το αεροσκάφος. Όμως παρόλα αυτά ,τα προβλήματα στην υποστήριξη, προκαλούν την καθήλωση του 30% των αεροσκαφών της μοίρας.
Σε ορισμένες βάσεις που πετούν τα παλαιότερα μοντέλα, το ποσοστό διαθεσιμότητας είναι πολύ χαμηλότερο: Μερικές φορές περισσότερο από το 60% των F-35 τους δεν πετούν. Το 2017 και το 2018, μόνο το ήμισυ του στόλου F-35 ήταν διαθέσιμο για να πετάξει σε μια δεδομένη περίοδο , με το υπόλοιπο να βρίσκεται για συντήρηση.
Μια σημαντική αιτία των καθυστερήσεων είναι η έλλειψη ανταλλακτικών. Οι αξιωματούχοι του Lockheed Martin και του Πενταγώνου αλληλοκατηγορούνται. Τα αεροπλάνα απαιτούν έναν ιλιγγιώδη αριθμό εξαρτημάτων που προέρχονται από διαφορετικούς προμηθευτές και τα ανταλλακτικά δεν φτάνουν στη γραμμή πτήσης όταν χρειάζονται. Για παράδειγμα, τα F-35 έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα με την καλύπτρα και σε κάποιες περιπτώσεις τα απαραίτητα ανταλλακτικά χρειάζονται ένα χρόνο για να φθάσουν στις βάσεις.
Η Lockheed Martin υποστηρίζει ότι η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί σε δύο χρόνια ,αλλά όπως λένε οι επικριτές του προγράμματος, “αυτό ακριβώς είχε πει και πριν από δύο χρόνια”.
Τεράστιο κόστος χρήσης
Η αργή και πολύπλοκη συντήρηση δεν είναι ένα μικρό πρόβλημα. Όπως συμβαίνει γενικά με τα περισσότερα οπλικά συστήματα, η συντήρηση αποτελεί περισσότερο από το 70% του συνολικού κόστους του προγράμματος F-35 για την προγραμματισμένη διάρκεια ζωής του.
Ένα σημαντικό μέτρο του κόστους, της βιωσιμότητας και της αξίας του νέου αεροσκάφους είναι το συνολικό λειτουργικό του κόστος. Το 2018, το αεροσκάφος F-35A κοστίζει περίπου 44.000 δολάρια ανά ώρα κατά μέσο όρο – περίπου το διπλάσιο του κόστους λειτουργίας του Boeing F / A-18E / F Super Hornet. Ορισμένοι από τους κορυφαίους αξιωματούχους των ΕΔ, όπως ο Dave Goldfein, ο αρχηγός του Ναυτικού και η πρώην υφυπουργός Αεροπορίας Heather Wilson, διαμαρτύρονται ότι είναι υπερβολικά δαπανηρό να πετάξεις το F-35,επισημαίνοντας το ενδεχόμενο η υπηρεσία να χρειαστεί να αγοράσει λιγότερα αεροσκάφη.
Η αρθρογράφος Valerie Insinna καταλήγει:
“Όπως με όλες τις ιστορίες που έχουν να κάνουν με την γραφειοκρατία του Πενταγώνου, είναι δελεαστικό να προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τις κρυμμένες αιτίες πίσω από όλα τα προβλήματα.Άπληστα στελέχη επιχειρήσεων, διεφθαρμένους στρατηγούς, στρατιωτικό-βιομηχανικό κατεστημένο. Αλλά εκείνοι που είναι πιο κοντά στο πρόγραμμα F-35, οι μηχανικοί, οι προγραμματιστές λογισμικού , εκφράζουν ξανά και ξανά την ίδια θέση. Την απογοήτευση ότι το τεράστιο πεδίο εφαρμογής του προγράμματος τους εμποδίζει να κάνουν περισσότερα για να το διορθώσουν. Αυτό “τραυματίζει” την αίσθηση υπερηφάνειας για τις εντυπωσιακές τεχνολογικές εξελίξεις που έχουν επιτύχει, αλλά που συχνά φαίνονται χαμένες στον κατάλογο των επιπλοκών και των αποτυχιών.
Τους επόμενους μήνες, το πρόγραμμα θα περάσει από εξαντλητικές αξιολογήσεις που θα επιβλέπει ο ανεξάρτητος ελεγκτής του Πενταγώνου. Αυτές οι δοκιμές αποσκοπούν στην επίλυση των τελευταίων προβλημάτων πριν ξεκινήσει η παραγωγή. Η Lockheed Martin λέει, ότι κανένα από τα προβλήματα δεν είναι αρκετά σοβαρό για να καθυστερήσει την πλήρη παραγωγή. Αλλά ακόμα και μετά τη λήξη των δοκιμών, αναπόφευκτα θα υπάρξουν προβλήματα που θα χρειάζονται διορθώσεις.
Με κάποιους τρόπους, αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του σημερινού μεταβαλλόμενου πεδίου μάχης. Θα υπάρχουν πάντα νέες απειλές για αντιμετώπιση, νέες αναβαθμίσεις για, νέα τεχνικά προβλήματα προς επίλυση. Οι αξιωματούχοι του Τμήματος Άμυνας συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι η προσαρμοστικότητα του F-35 το καθιστά την καλύτερη επιλογή να αντιμετωπίσει αυτές τις αβεβαιότητες. Η αλήθεια είναι ότι είναι η μόνη επιλογή. Ακόμη και αν το F-35 δεν καταφέρει να γίνει το ασυναγώνιστο αεροπλάνο που ονειρευόταν το Πεντάγωνο, έχει γίνει ένα μη αξιοποιήσιμο πρόγραμμα”.
[iEpikaira: Ας διαβαστεί από όσους ονειρεύονται τα F35 στην Ελλάδα...]
Πηγή: militaire.gr
