ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ 
Μανώλης Κοττάκης
ΠΡΙΝ ΑΠΟ μία εβδομάδα, εκδότης και δημοσιογράφος των Αθηνών επιτέθηκε στον Αντώνη Σαμαρά, με αφορμή τις βολές που αυτός εξαπέλυσε σε παρουσίαση βιβλίου για το Κυπριακό εναντίον της ραγιαδοσύνης, παραπέμποντας σε φράση του Ίωνος Δραγούμη.
Συγκεκριμένα, εναντίον των ραγιάδων της πρωτεύουσας. Τον ενόχλησε που ο πρώην Πρωθυπουργός τον οποίο κάποτε υμνούσε (αλλά αυτά είναι πολύ σχετικά για την συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων) ζήτησε από την Κυβέρνηση να διοργανώσει εκδηλώσεις μνήμης με αφορμή την συμπλήρωση 50 ετών από την μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής. Με το άρθρο του αυτό ο έγκριτος συνάδελφος περίπου υποστήριξε ότι για την τουρκική εισβολή στην Μεγαλόνησο ευθυνόμαστε αποκλειστικά εμείς οι Έλληνες και έκανε μακρά αναφορά στο πραξικόπημα της δικτατορίας εις βάρος του Μακαρίου, το οποίο κατά την γνώμη του έδωσε το τέλειο άλλοθι στην Άγκυρα και να επέμβει στην Κύπρο. Και να τον πλήρωναν οι Τούρκοι, δεν θα τα είχε γράψει τόσο καλά για αυτούς. Είναι τόσο φιλότουρκο ένα τμήμα του ελληνικού κατεστημένου που δεν τους χρειάζεται να το κάνουν. Γίνεται και δωρεάν! Ο Ετσεβίτ από εκεί ψηλά που βρίσκεται θα χαμογελά… «δικαιωμένος».
Εάν βεβαίως ο συνάδελφος είχε διαβάσει κάτι άλλους απόρρητους φακέλους που βρέθηκαν σε …σκοτεινά δωμάτια ξένων μυστικών υπηρεσιών, θα γνώριζε ότι η τουρκική εισβολή ετοιμαζόταν μεθοδικά πολλούς μήνες πριν από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και ότι ο ίδιος ο περίφημος Κίσσινγκερ ήταν ενήμερος από Τούρκους αξιωματούχους στον ανώτατο βαθμό για τα τουρκικά σχέδια εισβολής με την αθώα λέξη «καβγάς». Διότι ποσώς ενδιέφεραν τους Τούρκους τα εσωτερικά ζητήματα της Κύπρου –για εκείνους η Μεγαλόνησος ήταν και είναι θέμα εθνικής ασφαλείας. Το να κατέχουν με βάρβαρη εισβολή το βόρειο τμήμα της είναι γι’ αυτούς προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ, για να φυλούν τα νώτα τους στα νότια παράλιά τους. Η κοιμώμενη δικτατορία Ιωαννίδη και ο Σαμψών υπήρξαν το πρόσχημά τους. Γι’ αυτό έγινε η τουρκική εισβολή. Επειδή την ήθελαν αυτοί, όχι επειδή… την θέλαμε εμείς οι Έλληνες.
Δεν θα αναφέρω το όνομα του συναδέλφου που «ξεπλένει» τον Ετσεβίτ, γιατί τα ζητήματα στην πολιτική και στην δημοσιογραφία δεν είναι προσωπικά. Είναι πολιτικά. Βαθιά πολιτικά. Ο ίδιος στα κείμενά του χρησιμοποιεί καμμιά φορά την ελαφρώς σόκιν έκφραση «δωσοκώληδες». Στην πραγματικότητα εδώ έχουμε να κάνουμε με μία βαθιά διαμορφωμένη αντίληψη, την αντίληψη του μικροελλαδισμού, της οποίας ο διαπρεπής συνάδελφος είναι ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα. Αυτά που λέει προφανώς είναι και η άποψή του, αλλά είναι και η άποψη μιάς ομάδας πρωθυπουργών, υπουργών, πολιτικών, διπλωματών, καθηγητών, δημοσιογραφούντων με τους οποίους ζυμώνεται και πολλές φορές κάποιοι από αυτούς αναλαμβάνουν αυτά που συζητάνε στις βραδινές βεγγέρες, να τα κοινολογήσουν στον ελληνικό λαό για να σφυγμομετρήσουν τις αντιδράσεις του. Στο σημείο αυτό βρισκόμαστε και τώρα.
Για να εξαγοράσουμε, υποτίθεται, ειρήνη στο Αιγαίο πρέπει να πουλήσουμε τους αδελφούς μας Κυπρίους. Η Κύπρος είναι σήμερα το στρατηγικό βάθος για το Ισραήλ, αλλά με βάση αυτή την αντίληψη δεν μπορεί να είναι το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού στην Μεσόγειο. Προέκταση αυτής της αντιλήψεως είναι η βαθειά σιωπή του ελληνικού κατεστημένου, αυτές τις μέρες, μπροστά σε δύο προκλητικά γεγονότα. Αμέσως μετά το ελληνικό Πάσχα ανακοινώνεται ότι η Μονή της Χώρας μετατρέπεται και αρχίζει να λειτουργεί ως τζαμί. Και αυτός ο οποίος όλη την Μεγάλη Εβδομάδα παριστάνει τον Ορθόδοξο και οικεία του πρόσωπα φορούσαν κάτι σταυρούς ίσα με το μπόι των Καθολικών μοναχών, σιωπούν και δεν βάζουν τσιμουδιά.
Αμέσως μετά το ελληνικό Πάσχα διαβάζουμε ότι αυτήν την στιγμή βρίσκεται στην Τουρκία σε πλήρη διαβούλευση η συζήτηση για την εισαγωγή της «γαλάζιας πατρίδας» στα σχολικά βιβλία, η οποία ανάγεται σε επίσημο εκπαιδευτικό δόγμα του γειτονικού κράτους. Δηλαδή της υφαρπαγής θαλάσσιας ελληνικής κυριαρχίας στην Μεσόγειο και της διαγραφής της λέξεως «Αιγαίο». Και εδώ τσιμουδιά. Τούτων δοθέντων το βασικό ερώτημα είναι ποιο θα είναι το αντικείμενο της συναντήσεως κορυφής που θα έχει ο Έλληνας Πρωθυπουργός με τον Τούρκο Πρόεδρο στην Άγκυρα στις 13 Μαίου.
Την άλλη εβδομάδα. Παλαιός και έμπειρος διπλωμάτης συνηθίζει να λέει πως όταν καθίσεις απέναντι στο τραπέζι της διαπραγματεύσεως πρέπει να προσπαθήσεις να καταλάβεις αν ο συνομιλητής σου διαπραγματεύεται για την χώρα του, για το κόμμα του, ή για τον εαυτό του. Μετά τα πληρωμένα από το υστέρημα του ελληνικού λαού (μέσω κρατικής διαφημίσεως) δημοσιεύματα σε ξένα έγκυρα περιοδικά, παραμονές ευρωεκλογών, και διεργασιών για ευρωπαικά αξιώματα, αυτήν την περίοδο, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς για ποιόν διαπραγματεύεται ο Πρωθυπουργός αυτό το διάστημα. Κυρίως για τον εαυτό του. Οι συναντήσεις προεκλογικώς είναι ασκήσεις δημοσίων σχέσεων. Μετά τις ευρωεκλογές και με ορίζοντα τον Οκτώβριο θα πληρώσουμε πιθανόν και το τίμημα. Το επερχόμενο τίμημα.
[iEpikaira: Πού ακούστηκε λαϊκός και δη γυναίκα να φοράει ιερατικό σταυρό; Προφανώς για τη σύζυγο του πρωθυπουργού το ιερό σύμβολο αποτελεί ένα απλό "αξεσουάρ" με το οποίο εμπαίζει την Ορθόδοξη Πίστη.]
Πηγή: estianews.gr
