Ο γερω Αθανασιος, απο το Κελλι του Αγιου Κλημεντος, γνωρισε παλαια στα Καυσοκαλυβια ασκητες που περνούσαν ολη την εβδομαδα με ενατη, χωρις λαδι· μονον το Σαββατοκυριακο κατελυαν.
*
Ο γερω Αλεξανδρος, παλαιος προισταμενος της Λαυρας, οταν ειχε γερασει πλεον, καθοταν μια μερα στην εισοδο. Βλεπει, λοιπον ενα καλογερι να εχη μαζεμενα τα μανικια μεχρι τον αγκωνα. Λυπημενος μονολογησε: «Ε, Λαυρα. Πως σε βρηκα και πως σ' αφηνω τωρα; Εμείς ειχαμε τα μανικια κατω απο τον καρπό να μη φαινεται τιποτε».
*
Ειπε ο παπα–Διονυσιος απο την Κολιτσού: «Το Αγιον Ορος πολυ αλλαξε απο τον καιρο που η Ιερα Κοινοτης επετρεψε να μπαίνουν τουριστες». (Ισως εννοει μετα την χιλιετηριδα).
*
Είπε ο γερων παπα–Εφραιμ ο Κατουνακιωτης: «Παλαια καναμε πολυ κοπο. Τα πραγματα τα ανεβαζαμε στην πλατη με τις κοφες. Τωρα δεν μπορούν οι νεοι. Τυρι τρωγαμε σπανια. Τωρα, οταν εχη καταλυση, θελουν και τυρι και βαζουν ενα κομματι μεγαλο. Τωρα φερνουν τα πραγματα με το ζωο, και θελουν και ενα αλλο ζωο να ανεβουν επανω. Ουτε αδειανοί δεν θελουν να ανεβούν με τα ποδια. Δεν εχουν δυναμεις σημερα οι νεοι. Παλαια οι ανθρωποι ηταν απο γερο πηλο φτειαγμενοι».