-για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας με την ελπίδα, ότι οι ηγεσίες δεν θα υποκύψουν σε πιέσεις
-για συμβιβασμό στα εθνικά θέματα – Τι περιμένουμε από τους ταγούς της χώρας
ΒΑΡΥΣ ο φόρος αίματος τον οποίο πληρώνει η Πολεμική Αεροπορία. Πολύ βαρύτερος εκείνου που πληρώνουν οι άλλοι δύο Κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων. Άλλως τε, καθημερινώς, οι πιλότοι μας αντιμετωπίζουν τον εισβολέα στο Αιγαίο. Τόσο, που πλέον είναι είδησις ρουτίνας το πόσες αναχαιτίσεις έγιναν και πόσες φορές τα μαχητικά μας ενεπλάκησαν σε ελιγμούς αερομαχίας. Δώδεκα τέτοιες εμπλοκές εσημειώθησαν μόνον χθες. Και επειδή ακριβώς οι αερομαχίες αυτές είναι εικονικές, ο κίνδυνος για τους χειριστές είναι ακόμη μεγαλύτερος. Σε συνθήκες πραγματικού πολέμου χειριστές όπως ο Νίκος Σιαλμάς (1992) και ο Κώστας Ηλιάκης (2006) θα είχαν καταρρίψει τον αντίπαλο και θα είχαν επιστρέψει έτοιμοι για την επόμενη αποστολή. Αυτό είναι όμως το τίμημα της ειρήνης. Η αποφυγή της προκλήσεως απωλειών στον αντίπαλο ενίοτε αποδεικνύεται μοιραία.
Δεν είναι όμως μόνον οι αναχαιτίσεις. Ούτε η προετοιμασία των Ελλήνων χειριστών είναι αναίμακτη. Οι σκληρές και απαιτητικές ασκήσεις τους οδηγούν στα όρια. Ο Αλέξης Μπρίντακ ήταν ένας από τους πλέον προικισμένους χειριστές. Έπεσε τον Νοέμβριο του 1992 κατά την διεξαγωγή της ιδιαίτερα απαιτητικής ασκήσεως με τον κωδικό «Ιέραξ 3» στα ανοικτά της Σκύρου. Στο Πεζικό συνηθίζουν να λένε ότι «περισσότερος ιδρώτας στην εκπαίδευση, λιγώτερο αίμα στην μάχη.»
Ισχύει αυτό όταν πατά κανείς την στερεά γη. Όχι όταν υψιπετεί, είτε προασπιζόμενος την πατρίδα είτε προετοιμαζόμενος για αυτό. Άλλως τε ο Ίκαρος είναι το σύμβολο για τους νέους Αεροπόρους. Το πνεύμα της θυσίας ενυπάρχει στην προετοιμασία τους...
Δεν θα υπεισέλθουμε εδώ σε εικασίες του πως έγινε το δυστύχημα, πως έπεσε το Phantom. Θα σταθούμε μόνον στην επικινδυνότητα της εκπαιδεύσεως. Βαρύ αεροπλάνο το Phantom, το βαρύτερο στο οπλοστάσιό μας, με δυνατότητα μεταφοράς μεγάλου οπλικού φόρτου, ικανό να επιφέρει καταλυτικά πλήγματα στον εχθρό. Και οι πιλότοι μας πετούν χαμηλά. Για να διεισδύσουν αθέατοι στην εχθρική περιοχή, αν χρειασθεί, περνώντας κάτω από τις δέσμες των ραντάρ επιτηρήσεως. Έτσι πέρασαν απαρατήρητα τα F-16 μας την τελευταία φορά που έφθασαν στην Κύπρο τον Αύγουστο του 2020. Έτσι είχαν προκαλέσει παλαιότερα πανικό στους Τούρκους που τους είχαν δεί ξαφνικά πάνω από τα κεφάλια τους. Μιλάμε για ύψη 30 έως 100 ποδών, δηλαδή δέκα έως και 30 μέτρων. Αλλά καμμιά φορά και αυτά τα δέκα μέτρα είναι πολλά. Σε τέτοιες συνθήκες, το παραμικρό απρόοπτο μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Σήμερα στην Τρίπολη κηδεύεται ο υποσμηναγός Τουρούτσικας. Παρόντες η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός και η στρατιωτική ηγεσία. Είναι το ελάχιστο που οφείλει η Πολιτεία στην οικογένειά του. Στον υπερήφανο πατέρα του που μέσα στο πένθος του μίλησε με σεμνότητα αλλά και αγάπη για την Πατρίδα. Μίλησε στην ψυχή του κάθε Έλληνα, και με την απλότητα των λόγων του μας οδήγησε να συναισθανθούμε την μορφή της οικογένειας που αναδεικνύει Έλληνες αξιωματικούς, πιλότους μαχητές των αιθέρων. Σε τέτοιες οικογένειες στηρίζεται η Ελλάδα.
Αύριο, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία θα ευρίσκεται στο ακριτικό Νευροκόπι. Εκεί θα κηδευθεί ο σμηναγός Τσιτλακίδης. Ένα υπόδειγμα αξιωματικού που η μνήμη του θα παραμένει παράδειγμα για όσους τον είχαν γνωρίσει και ακόμη περισσότερο όσους είχαν πετάξει μαζί του.
Το χρέος της Πολιτείας δεν τελειώνει όμως εδώ. Το πιο μεγάλο χρέος, όχι μόνον των ταγών, αλλά όλων μας, απέναντι στους πεσόντες, είναι να μην τους προδώσουμε. Δεν έχουμε δικαίωμα να τους προδώσουμε. Έχουμε καθήκον να συνεχίσουμε, όπως αυτοί. Ας μην θεωρούν κάποιοι ότι η τυπική παρουσία τους στις κηδείες αρκεί για να δείξουν το ενδιαφέρον τους. Οι ηγεσίες, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, θα πρέπει εμπράκτως να δείξουν ότι τιμούν την θυσία τους. Όχι με κορώνες λόγων που θα μπορούσαν να είναι και προεκλογικοί, αλλά με πράξεις και αποφάσεις που αποδεικνύουν ότι πονάνε την Πατρίδα, όσο και αυτοί που έπεσαν υπέρ αυτής.
Ο μέσος Έλλην πολίτης θα ανταποκριθεί στο καθήκόν του. Όπως ανταποκρίθηκε κάθε φορά που εκαλείτο να το εκπληρώσει. Όπως το εκπληρώνουν καθημερινώς οι αξιωματικοί και όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Όλοι αυτοί προσβλέπουν σε ηγεσίες που θα σχεδιάζουν το μέλλον του έθνους με ρεαλισμό αλλά και με υψηλές στοχεύσεις. Όχι με ορίζοντες, που περιορίζονται στις προσεχείς εκλογές.
Πηγή: estianews.gr
