Πάνος Ιωαννίδης*
Το άρθρο θα κινηθεί αποκλειστικά γύρω από «τον πυρήνα της κυπριακής κακοδαιμονίας», παρακάμπτοντας τα φαινόμενα που προέκυψαν και που αρχίζουν από αμέλειες και τελειώνουν σε εθνικές μειοδοσίες… Αυτά, θα τα παρακάμψω.
Πρώτα, ένα βασικό γεγονός:
Στην Κύπρο δεν υπάρχουν Τούρκοι… Πάντοτε επρόκειτο για Χριστιανούς Ορθόδοξους ή Καθολικούς [οι «Λινοπάμπακοι» ή «Κρυπτοχριστιανοί»], οι οποίοι εξισλαμίστηκαν επί Τουρκοκρατίας, για να διασώσουν τη ζωή και τις περιουσίες τους… Το δε γεγονός, ότι «δεν είναι Τούρκοι», μπορεί να διαπιστωθεί και φυσιογνωμικά.
Οι χαρακτηρισμοί “Ε/κ, Τ/κ και Τ/κ Μειονότητα” είναι διαιρετικά, αποικιοκρατικά κατάλοιπα, τα οποία προσέδωσαν στον κυπριακό πληθυσμό οι Βρετανοί την 10ετία του ’50, για να τον διαιρέσουν σε 2 Κοινότητες. Και είναι γι’ αυτό που, παρ’ όλον ότι υπάρχουν στην Κύπρο και Αρμένιοι και Λατίνοι και Μαρωνίτες, δεν ακούμε για “Αρμενοκύπριους” ή “Λατινοκύπριους” ή “Μαρωνιτοκύπριους”. Διότι, οι Βρετανοί ήθελαν μόνο τη διαίρεση “Ε/κ+Τ/κ σε 2 Κοινοτητες”, χαράσσοντας ταυτόχρονα στον Χάρτη της Κύπρου [με πράσινο μολύβι], την Διαχωριστική Γραμμή μεταξύ Βορρά και Νότου, τη γνωστή παράνομη Πράσινη Γραμμή.
Τούρκοι Κύπριοι δεν υπάρχουν. Οι μόνοι Τούρκοι που υπάρχουν στην Κύπρο, είναι οι παράνομοι Έποικοι και ο παράνομος Στρατός Κατοχής.
Ο πυρήνας της κυπριακής κακοδαιμονίας και γενεσιουργός αιτία του Κυπριακού Ζητήματος, όπως εφιαλτικά εξελίσσεται μέχρι σήμερα. είναι μία λέξη: Βρετανία.
Οι Βρετανοί αρνήθηκαν το ‘45 στους Κυπρίους το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, αθετώντας κάθε υπόσχεση που είχαν δώσει.
Οι Βρετανοί ώθησαν τους Έλληνες της Κύπρου στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ του ’55-’59, στον οποίον οι Βρετανοί ηττήθηκαν και δεν το χώνεψαν ποτέ.
Οι Βρετανοί έπεισαν την Τουρκία το ’55 να διεκδικήσει την Κύπρο.
Οι Βρετανοί υποκίνησαν το ‘57 τους Τούρκους «να αναπτύξουν ισχυρή τρομοκρατική δραστηριότητα στο Νησί, χρησιμοποιώντας και τους Οθωμανούς Κυπρίους.
Οι Βρετανοί σχεδίασαν και επέβαλαν το Σύνταγμα-παγίδα του 1960, για την ίδρυση της δήθεν «Ανεξάρτητης & Κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας», υπό την “εγγύηση” της Βρετανίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας.
Οι Βρετανοί υποκίνησαν και υποστήριξαν το ’63 το ένοπλο και αιματηρό Τουρκικό Πραξικόπημα [την καλούμενη Τουρκο-ανταρσία] από την Τουρκία, για απόσχιση των Οθωμανών Κυπρίων από το νόμιμο Κράτος και για παράνομη κατάληψη εδαφών για τον αυτοεγκλωβισμό τους, με μόνιμο στόχο την κατάρρευση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με πρωτοβουλία των Βρετανών και με τη συνεργασία πλέον των Αμερικανών και, δυστυχώς, μερικών ελληνοειδών, συνεχίστηκαν οι μεθοδεύσεις από το ‘64 μέχρι το ‘74, με επιστέγασμα το ηλίθιο Πραξικόπημα και την παράνομη τουρκική Επιδρομή κατά του νόμιμου Κυπριακού Κράτους τον Ιούλιο του ‘74, τον παράνομο Εποικισμό με εισαγόμενους Τούρκους, την πολύμορφη εθνοκάθαρση των Ελλήνων Κυπρίων και την έκτοτε παράνομη Κατοχή του 37% κυρίαρχου, κυπριακού εδάφους με όλα τα συνεπακόλουθα.
Με βρετανικούς χειρισμούς ήταν που συνεχίστηκε η προσπάθεια από το ‘74 μέχρι το ’83 για «διαιρετική διευθέτηση του κυπριακού», για να καταλήξει το 1983 η Τουρκία «να ανακηρύξει παράνομο τουρκικό ψευδοκράτος στην Κατεχόμενη Κύπρο», επιδιώκοντας [έκτοτε και ανεπιτυχώς] την διεθνή αναγνώριση του και επιμένοντας πλέον, για διευθέτηση Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ), δηλαδή διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάσταση της με δύο, εφ’ όλης της ύλης ισότιμα και κυρίαρχα κράτη.
Βρετανικές ήσαν και οι διαιρετικές μεθοδεύσεις και πρωτοβουλίες που συνεχίστηκαν από το 1983 μέχρι το 2004, με επιστέγασμα το «Σχέδιο Λύσης Αννάν», που μας σημάδεψε ανεξίτηλα μέχρι και σήμερα:
Ένα SUI GENERIS «Βρετανικό Εφεύρημα», φορτωμένο με κενά και παραβιάσεις Διεθνούς Δικαίου & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που οι Βρετανοί τις χαρακτήρισαν ως “εποικοδομητικές ασάφειες”, που μεθοδεύτηκε από τους Βρετανούς, με τη συνεργασία της Τουρκίας, των ΗΠΑ και συγκεκριμένων πρόθυμων πολιτικών δυνάμεων Ελλάδας και Κύπρου.
Την μερικών 100δων σελίδων 1η Έκδοση του «Σχεδίου» την υπέγραψε ο τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Κόφφι Αννάν -προφανώς χωρίς να την έχει διαβάσει- και παραδόθηκε στον τότε Πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη και στον Κατοχικό Εγκάθετο Ραούφ Ντεκτάς τον Νοέμβριο 2002, για αποδοχή ή απόρριψη από τους Έλληνες και τους Οθωμανούς της Κύπρου, σε δύο χωριστά δημοψηφίσματα.
Από τον Νοέμβριο 2002 μέχρι τον Απρίλιο 2004, που έγιναν τελικά τα Δημοψηφίσματα, το «Έγγραφο» διογκώθηκε σε 9.000 σελίδες, οι καταστροφικές “ασάφειες” πολλαπλασιάστηκαν, η Βρετανία απέκτησε κυριαρχικά δικαιώματα στο Έδαφος, στον Αέρα και στη Θάλασσα της Κύπρου [να θυμίσουμε εδώ και την ΑΟΖ], επίσημη ενημέρωση ΔΕΝ γινόταν και, όσοι ενημέρωναν δημόσια για τους κινδύνους αυτού του «Σχεδίου», το έπρατταν μετά από δική τους μελέτη και με δική τους πρωτοβουλία και ευθύνη.
Καταλυτική κατά του «Σχεδίου» υπήρξε η στάση του τότε Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος είχε εκλεγεί το 2003 μετά από την υποβολή του «Σχεδίου», και του οποίου το τεκμηριωμένο Διάγγελμα μερικές μέρες πριν από το Δημοψήφισμα συντέλεσε αποφασιστικά στο βροντερό «ΟΧΙ» του νόμιμου Κυπριακού Λαού.
Τα χωριστά Δημοψηφίσματα έγιναν στις 24 Απριλίου 2004. Το 64% των Οθωμανών ψηφοφόρων, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων αποτελείτο από παράνομους Τούρκους στρατιώτες και Τούρκους Έποικους, αποδέχτηκε το «Σχέδιο». Το 76% των νομίμων Ελλήνων Κυπρίων το απέρριψε.
Και, ενώ το «Σχέδιο» προέβλεπε ότι «εάν απορριπτόταν στο ένα ή/και στα δύο Δημοψηφίσματα θα εθεωρείτο ως μη υπάρχον», αυτή η βρετανική κατάρα βρικολάκιασε και μας κατατρέχει μέχρι και σήμερα με τη μορφή της ΔΔΟ, διότι για το ίδιο «Σχέδιο» πρόκειται…
Από αμέσως μετά από το Δημοψήφισμα του 2004 μέχρι και σήμερα, συνέβησαν τα εξής 2 πράγματα:
1ον: Παρά την απόρριψη του Σχεδίου Αννάν και παρά την ισότιμη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, οι εντός και εκτός Ελληνισμού θιασώτες της κατάλυσης του κυπριακού κράτους, με μόνιμους πρωτοστάτες τους Βρετανούς, ανασχεδίασαν την μεθόδευση και οδηγούν τις εξελίξεις προς μίαν ωραιοφανή νεκρανάσταση και επιβολή του Σχεδίου Αννάν, υπό την ονομασία Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ).
Και 2ον: Ως «Στρατηγική Υλοποίησης» του νέου σχεδιασμού, καθορίστηκε το τρίπτυχο «Πρόκληση Οικονομικής Δυσπραγίας / Κοινωνική Εξαθλίωση / Επιβολή ΔΔΟ».
Στρατηγική, την οποίαν υλοποιούν αλληλο-υποστηριζόμενες, οι τρείς τελευταίες Προεδρίες της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 2008 μέχρι σήμερα, με στόχο «την κατάλυση του κυρίαρχου Κυπριακού Κράτους, την υιοθέτηση μιας θνησιγενούς Συνομοσπονδίας δύο πλήρως ισοτίμων κρατιδίων, την τουρκοποίηση της Κύπρου υπό βρετανική κηδεμόνευση και, μοιραία, την προσάρτηση της Νήσου στην Τουρκία».
Συμπερασματικά, για έξι 10ετίες οι Βρετανοί, οι Τούρκοι και οι εκάστοτε -από εντός και εκτός του Ελληνισμού- συνεργάτες τους, μεθοδεύουν την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Μέχρι σήμερα, αυτή η μεθόδευση όχι μόνον απέτυχε, αλλά και οδήγησε στην Διεθνή Επιβεβαίωση του κυρίαρχου Κυπριακού Κράτους, διορθώνοντας ταυτόχρονα και την σοβαρότερη δολιότητα του Βρετανικού Συντάγματος του ’60… Αυτό συνέβη με το Ψήφισμα Σ.Α. 186/1964, το οποίο θέσπισε ότι:
«Το Κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι εκείνο, που διαμορφώθηκε μετά από τη βρετανο-τουρκική συνωμοσία και την αυτοαπομόνωση των Οθωμανών Κυπρίων το ’63 και που διοικείται δημοκρατικά από τον νόμιμο Κυπριακό Λαό».
Αυτό είναι το διεθνώς αναγνωρισμένο Κράτος μας, που, κυρίαρχο επί ολοκλήρου της νήσου Κύπρου, εντάχθηκε ως ισότιμο κράτος-μέλος στην ΕΈ την 1η Μαΐου 2004 και στην Ευρωζώνη την 1η Ιανουαρίου 2008.
*Νομικός, Ανεξάρτητος Πολιτευτής
