«Ό,τι αμφισβητούμε θα μπει τώρα στο τραπέζι, είτε το θέλετε είτε όχι». Αυτό δείχνουν ξεκάθαρα οι μέχρι τώρα εξελίξεις για το εύρος των διεκδικήσεων της Τουρκίας απέναντι σε μια ελληνική γραμμή που, είτε είναι… κόκκινη είτε όχι, σίγουρα δεν είναι σταθερή!
Γιώργος Παπανικολάου gpap@euro2day.gr
Επειδή κάποια στιγμή πρέπει να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, αξίζει να δούμε τι έχει συμβεί στο θαλάσσιο «πεδίο» των ελληνοτουρκικών, τους τελευταίους μήνες.
Μέσα στο καλοκαίρι, ο Ερντογάν δοκίμασε όχι μόνο την ελληνική αντίδραση αλλά και αυτή του λεγόμενου διεθνούς παράγοντα, σε ό,τι αφορά τις κινήσεις του Oruc Reis στα διεθνή ύδατα, που εμείς θεωρούμε «δική μας» ΑΟΖ και η Τουρκία δική της, καλώς ή κακώς αδιάφορο.
Ο ελληνικός στόλος αναπτύχθηκε, οι Τούρκοι σουλατσάριζαν και -κατά δήλωση του παραιτηθέντος στη συνέχεια, συμβούλου Ασφαλείας του πρωθυπουργού- έκαναν έρευνες. Εμείς βεβαίως φωνάξαμε, έγινε κι ένα τζαρτζάρισμα… φρεγατών, οι Ευρωπαίοι φώναξαν με τη σειρά τους και συμφωνήθηκε να ξεκινήσουν επαφές για διάλογο. Προφανώς οι Τούρκοι ξεκαθάρισαν από νωρίς ότι θέλουν να βάλουν πολλά στο τραπέζι (από την αποστρατικοποίηση των νήσων έως θέματα εναέριου χώρου, περιοχών έρευνας και διάσωσης κ.λπ.), εμείς «κλωτσήσαμε» και ξαφνικά, το πλοίο ερευνών ξαναβγήκε στη θάλασσα.
Μόνο που αυτή τη φορά, δεν βγήκε μακριά από τα ελληνικά χωρικά ύδατα αλλά σε απόσταση αναπνοής.
Τι επέφερε η νέα έξοδος του Oruc Reis
Και με μια έξοδο, αμφισβήτησε όχι μόνο αν το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ ως τα 200 μίλια, αλλά αν έχει ΑΟΖ… γενικώς. Ταυτόχρονα, περνώντας μέσα από τα 12 μίλια αλλά -έως στιγμής τουλάχιστον- έξω από τα 6 μίλια των διακηρυγμένων χωρικών υδάτων μας, «θύμισε» ότι η Τουρκία θεωρεί casus belli την επέκταση των χωρικών μας υδάτων κι ότι τη δυνατότητα που λέμε ότι έχουμε, να τα επεκτείνουμε, τη γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της.
Έτσι, όμως, ενώ Ιούλιο και Αύγουστο εμφανιζόμασταν όχι απλώς να φωνάζουμε αλλά να κινητοποιούμε στόλο μακριά από την έκταση της εθνικής μας κυριαρχίας (δηλαδή τα χωρικά μας ύδατα), υπερασπιζόμενοι τα «κυριαρχικά δικαιώματά» μας σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, υποχρεωθήκαμε τώρα, όπως προκύπτει από τα γεγονότα, να επιδεικνύουμε «στρατηγική… ψυχραιμία» στις έρευνες μια ανάσα πέρα από τα χωρικά μας ύδατα.
Εξίσου εντυπωσιακό όμως είναι ότι η κυβέρνηση, δηλώνοντας ξεκάθαρα, μέσω του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη, πως «κόκκινη γραμμή» είναι τα 6 μίλια, κατέληξε να αποδεχτεί τόσο στην πράξη όσο και στη… θεωρία ότι πέρα από αυτά ΔΕΝ υπάρχουν κόκκινες γραμμές! Οπότε, εύλογα προκύπτει η… απορία (ψάλτου βηξ) γιατί δόθηκε εντολή στις Ένοπλες Δυνάμεις τον Ιούλιο και τον Αύγουστο να κάνουν στενό μαρκάρισμα στο τουρκικό ερευνητικό πλοίο και στα συνοδευτικά του πολεμικά; Κι εντέλει, γιατί παραιτήθηκε ο έρημος ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Αλέξανδρος Διακόπουλος; Αυτές τις τελευταίες μέρες, έξω από το Καστελόριζο, δεν έκανε έρευνες το Oruc Reis;
Πηγή: euro2day.gr
