Τρίτη 26 Μαρτίου 2024

Τραγική συνέντευξη ΥΕΘΑ Ν. Δένδια: Η αρχή του τέλους για την αεροπορική ισχύ;

Τύφλα να έχουν οι μεγάλοι… ο Giulio Douhet, o Billy Mitchell, ο John Boyd, ο John A. Warden και άλλοι οραματιστές και θεωρητικοί της αεροπορικής ισχύος, ενώπιον του μεγάλου μεταρρυθμιστή της ελληνικής αεροπορικής ισχύος, του Νικόλαου Δένδια, υπουργού Εθνικής Άμυνας. Όσα είπε στην εκπομπή «Αρένα» του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤ1 και στη δημοσιογράφο, Μαρία Αναστασοπούλου, χθες το βράδυ, είναι εξόχως ανησυχητικά και εγείρουν ισχυρές αμφιβολίες για το αν έχει κατανοήσει τς συνέπειες των αλλαγών που σκοπεύει να εισαγάγει, αλλά και αν έχει το πράσινο φως της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. πέραν των υποψιών για αποφάσεις… γεωπολιτικής φύσεως που φαίνεται να κρύβονται πίσω από τις αναφορές.

Μόλις 24 ώρες πριν την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου σε τηλεοπτική συνέντευξη αποφάνθηκε ότι:
>«τα F-4 πρέπει να αποσυρθούν».
>«τα Mirage 2000-5 είναι ένα εξαιρετικά ικανό αεροπλάνο, πρέπει να πωληθεί».
>«τα F-16 Block 30 πρέπει να πωληθούν».
>«για όλα τα υπόλοιπα αεροπλάνα, πρέπει να τα φτάσουμε τα F-16 σε επίπεδο Viper».
>«πρέπει να ενισχύσουμε τον στόλο των Rafale, έχουμε 24 θα ήταν καλό να τα φτάσουμε σε 30».

Αντιλαμβάνεται κανείς, ότι στον προφορικό λόγο μιας τηλεοπτικής εκπομπής πολλά μπορούν να μην ειπωθούν επακριβώς με τον τρόπο τον οποίο σκέφτεται μια πολιτική ηγεσία. Ωστόσο, οι αναφορές του Δένδια, δεν μπορούν παρά να περιγράφουν σε γενικές γραμμές το «όραμα» της υπουργίας του στο ΥΠΕΘΑ. Και επ’ αυτού θα κριθεί. Οι ενστάσεις σε όσα είπε είναι συγκεκριμένες και δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ανάλυση για να αναδειχθούν. Το DP έχει κατ’ επανάληψη γράψει σε όσα αναφέρεται. Με ολοκληρωμένο σκεπτικό όμως, όχι αποσπασματικό. Οι ενστάσεις καταγράφονται στη συνέχεια. Και είναι ιδιαίτερα σοβαρές…

ΑΠΟΣΥΡΣΗ PHANTOM F-4
Ορθώς και θα έπρεπε να έχει συμβεί εδώ και πολύ καιρό. Αλλά μήπως θα έπρεπε να ερωτήσει τους καθ’ ύλην αρμόδιους γιατί δεν το έχουν πράξει μέχρι σήμερα. Ή δεν έχει πλέον νόημα στην Ελλάδα, από τη στιγμή που το «όχι» είναι άγνωστη λέξη για τη μεγάλη πλειοψηφία της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας; Αυτό είναι όμως «πταίσμα» μπρος στα υπόλοιπα που ακολουθούν…

ΠΩΛΗΣΗ MIRAGE 2000-5 / ΣΤΟΛΟΣ 30 RAFALE
Ελπίζουμε, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας να μην εννοεί παρόμοια πώληση με αυτή που είχε εξαγγείλει ο προκάτοχος του για τα Mirage 2000EGM/-BGM. Τον Ιούλιο του 2022, είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής για την εκποίηση τους με εκτιμώμενα έσοδα 117 εκατ. ευρώ. Εξυπακούεται ότι μέχρι σήμερα τα μαχητικά… λιάζονται -όταν έχει ήλιο- στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα και δεν έχει εισπραχθεί ούτε ένα ευρώ. Το θέμα είναι όμως απείρως σοβαρότερο. Δεν είναι δυνατόν να συζητά σοβαρά εχέφρων ΥΕΘΑ το να αντικαταστήσει μία ενισχυμένη (24μαχητικά αεροσκάφη) πολεμική Μοίρα με μόλις έξι (6) Rafale.

Εάν επικαλείται την έλλειψη χρημάτων, μάλλον έμμεσα προαναγγέλλει ότι και αυτά οδεύουν για το ουκρανικό οπλοστάσιο. Κι επειδή έχουμε «ιδεολογικά» τοποθετηθεί υπέρ της ενίσχυσης της Ουκρανίας, αυτό -νομίζουν πως- θα δικαιολογήσει τη μεγάλη μείωση της τιμής που θα απαιτηθεί για τη μεταβίβασή τους. Ποια Ινδία που έγραφε – πρότεινε το DP και την εξασφάλιση τουλάχιστον ενός δισ. ευρώ καθώς θα συμπεριλάμβανε και τα Mirage 2000 για ανταλλακτικά και ό,τι υπάρχει από υλικά και ανταλλακτικά υποστήριξης, συν τους εξομοιωτές…

Όλα αυτά, προφανώς θα καταλήξουν στη συμπλήρωση της προμήθειας συνολικά 30 μαχητικών Rafale και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς οποιαδήποτε εγχώρια βιομηχανική συμμετοχή στην παραγωγή, συντήρηση και υποστήριξη. Η υπόθεση προσφέρεται και για την κατάρρευση του αφηγήματος περί «δημοσιονομικού χώρου». Πρόκειται απλά, για μια ακόμη περίπτωση όπου αποδεικνύεται ότι το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η έλλειψη νοικοκυροσύνης και η μακροπρόθεσμη προσέγγιση και οπτική.

ΠΩΛΗΣΗ F-16 BLOCK 30
Σε αυτή την περίπτωση, δεν χρειάζεται και πολύ φιλοσοφία για να υποψιαστεί ο Έλληνας πολίτης ότι τα συγκεκριμένα F-16 οδεύουν ολοταχώς για να παραχωρηθούν στην Ουκρανία, αλλά μήπως θα έχει ο Νίκος Δένδιας οφείλει να το πει εξαρχής στους φορολογούμενους; Υπάρχει όμως και η επιχειρησιακή διάσταση πέραν της… «υψηλής πολιτικής» που παριστάνουν άπαντες πως υπηρετούν. Μήπως θα έπρεπε να ρωτήσουν τους καθ’ ύλην αρμόδιους για το ποια μαχητικά θα χρησιμοποιούνται για την καθημερινή «λάντζα» στο Αιγαίο; Τα Viper, τα Rafale, ή τα F-35;

Δηλαδή θα αναλώνονται ώρες πτήσης και επιχειρησιακός βίος, άρα θα πλησιάζει πιο γρήγορα το χρονικό σημείο που θα απαιτεί -την πανάκριβη- συντήρηση; Προφανώς έχουν αντιληφθεί ότι πρόκειται για μαχητικά που έχουν πολύ μεγαλύτερο λειτουργικό κόστος και τα οποία στον πόλεμο, με τα κατάλληλα όπλα, μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Αυτά θα τα χρησιμοποιούν για τη «λάντζα»; Ή μήπως υπάρχει η -συνήθης αφελής- βεβαιότητα, ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να ξαναρχίσει τις ίδιες πρακτικές, γιατί…

ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΛΟΥ F-16 ΣΕ “V”
Ως αρχική, γενικής φύσεως σύλληψη είναι ορθή. Όμως, θα έπρεπε να έχει αντιληφθεί, ή τουλάχιστον να τον έχουν ενημερώσει οι αρμόδιοι, ότι τα ραντάρ AESA δεν σκοτώνουν, ούτε και όταν γίνουν 120 τα αεροσκάφη! Εάν δε τα «φτωχά και παλιά» Block 30 εξοπλιστούν με ζεύξη δεδομένων Link 16 για να διασφαλιστεί η διαβίβαση των δεδομένων στοχοποίησης από τα υπερσύγχρονα μέσα με τα οποία θα συνεπιχειρούν, τότε θα μετατρεπόντουσαν με κλάσμα του κόστους σε φονικές μηχανές. Και με όσα χρήματα περίσσευαν, θα επενδύονταν στις συμφωνίες «Εν Συνεχεία Υποστήριξης» (FOS – Follow-on-Support), τις οποίες σκόπιμα «ξεχνάμε», για να μη φαίνονται πανάκριβα όσα αγοράζουμε…

Επίσης να μας παραλείψουμε, ότι για τα αεροφερόμενα όπλα που κάνουν τη διαφορά και η έλλειψή τους ακυρώνει κάθε χρησιμότητα ακόμα και του τελειότερου ραντάρ, διότι αυτά όπως είπαμε σκοτώνουν, δεν ακούσαμε τίποτα. Εκτός από λίγες δεκάδες βλήματα Meteor, η προμήθεια των οποίων έχει γίνει «λάστιχο» επικοινωνιακά, όπως και η προμήθεια των Rafale, αυτά που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό πλήγμα στον αντίπαλο είτε συνεχίζονται να βρίσκονται σε διαδικασία… ωρίμανσης είτε δεν έχουν παραγγελθεί.

ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΙΩΣΗ ΟΡΟΦΗΣ
Ποια είναι η μελέτη που υποβλήθηκε στον Δένδια από την Πολεμική Αεροπορία και σε ποιο ύψος προσδιορίζει τη μελλοντική οροφή των μαχητικών αεροσκαφών; Ή μήπως αυτό που συνέβη, είναι ο υπουργός να κατέληξε με το δικό του το μυαλό και μια χούφτα συμβούλους σε αυθαίρετο -καθότι μη τεκμηριωμένο τεχνοκρατικά- αριθμό και καλείται η ηγεσία της Πολεμικής Αεροπορίας και του ΓΕΕΘΑ, να λειτουργήσουν με τρόπο που θα δικαιολογήσουν την επιφοίτηση του; Μήπως μπορούν να δώσουν διευκρινίσεις επ’ αυτών;

Και τελικά, έχουν ακούσει, κι αν ναι, έχουν αξιολογήσει το «η ποσότητα έχει τη δική της ποιότητα»; Διότι εάν δεν έχουμε ως πολιτική και στρατιωτική ηγεσία αντιληφθεί αυτό που με τόσο εντυπωσιακό τρόπο έχει επιβεβαιωθεί από τις συρράξεις τόσο της Ουκρανίας, όσο και της Γάζας, το πρόβλημα της χώρας είναι πολύ πιο σοβαρό.

Πηγή: defence-point.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2024

Τουρκία: Σε διαπραγματεύσεις με την Ισπανία για την κατασκευή μεγαλύτερου αεροπλανοφόρου

Πυρά κατά των κρατών - μελών της ΕΕ που προβάλλουν αντιρρήσεις ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξαπέλυσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ισπανό ομόλογό του Χοσέ Μανουέλ Αλμπάρες στην Άγκυρα.

«Επανέλαβα ότι η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ είναι πολύ σημαντική για να αφεθεί έρμαιο στη φαύλη πολιτική ατζέντα ορισμένων χωρών» δήλωσε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας πως η Ισπανία ήταν μεταξύ των χωρών που υποστήριξαν ειλικρινά τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την αρχή και εξέφρασε για άλλη μια φορά ότι η ένταξη στην ΕΕ εξακολουθεί να αποτελεί στρατηγικό στόχο για την Τουρκία.

Ο Χακάν Φιντάν επεσήμανε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως συλλογική πολιτική οντότητα των ευρωπαϊκών χωρών, εκφράζει τις δικές της θέσεις, ωστόσο η Τουρκία αναπτύσσει σχέσεις ξεχωριστά, μία προς μία, με τις ευρωπαϊκές χώρες και διατηρεί διαφορετική θεσμική σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι σχέσεις που αναπτύσσει απευθείας με πολλές ευρωπαϊκές χώρες η Τουρκία μπορεί να είναι ευκολότερες, είπε ο Τούρκος υπουργός, ενώ αντιθέτως όταν αναπτύσσονται σχέσεις με την ΕΕ, υπάρχουν αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνονται ομόφωνα εντός της Ένωσης. Ο ίδιος υποστήριξε ότι αυτή η κατάσταση μπορεί συχνά να λειτουργήσει εις βάρος της Άγκυρας.

Υπενθύμισε ακόμη ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επανέλαβε μετά την επανεκλογή του το 2023 ότι η προοπτική της Άγκυρας σχετικά με την ένταξη στην ΕΕ δεν έχει αλλάξει και ότι οι στρατηγικές προθέσεις και το όραμα της Τουρκίας παραμένουν τα ίδια.

Ο Τούρκος υπουργός υπενθύμισε ότι υπάρχει μια ανοικτή διαδικασία ένταξης στην ΕΕ και τόνισε ότι πρέπει να επιδειχθεί πολιτική βούληση πριν από αυτό. Όπως είπε, οι χώρες-κλειδιά της ΕΕ είναι εκείνες από τις οποίες η Τουρκία αναμένει δήλωση βούλησης για το θέμα αυτό και σημείωσε ότι οι χώρες αυτές θα πρέπει να προβούν σε τέτοια δήλωση.

Υπενθυμίζοντας ότι μια τέτοια πολιτική βούληση διατυπώθηκε το 2004-2005, ο Χακάν Φιντάν προσέθεσε: «Αργότερα είδαμε ότι αυτή η πολιτική βούληση διαβρώθηκε και σταδιακά εξαφανίστηκε και ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση κυριαρχεί μία εντελώς διαφορετική πολιτική αντίληψη και κλίμα έναντι της Τουρκίας».

Μεταξύ των τομέων που πρέπει να βελτιωθούν υπέρ και των δύο πλευρών στις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ, ο Χακάν Φιντάν απαρίθμησε την επικαιροποίηση της Τελωνειακής Ένωσης, την χαλάρωση του καθεστώτος θεωρήσεων προς τους Τούρκους πολίτες που ταξιδεύουν στην ΕΕ, εμπορικά προνόμια και το θέμα της αντιμετώπισης της παράτυπης μετανάστευσης.

Ο Ισπανός υπουργός ανταπάντησε ότι η χώρα του έχει ταχθεί υπέρ της ανάπτυξης και της ενίσχυσης του διαλόγου των Βρυξελλών με την Τουρκία και επεσήμανε ότι οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να εργαστούν για το θέμα αυτό. Τόνισε ότι επιθυμία της Ισπανίας είναι να μην σταματήσει αυτή η δυναμική και ζήτησε από την Τουρκία να συνεχίσει να εξετάζει το «μέλλον της στην Ευρώπη».

Ο Χακάν Φιντάν ανέφερε επίσης ότι η Ισπανία είναι ένας από τους μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους της Τουρκίας στην ΕΕ και ότι ο στόχος για ετήσιο όγκο εμπορίου με την Ισπανία είναι τα 20 δισεκ. δολάρια και φαίνεται ότι ο στόχος αυτός σχεδόν επιτεύχθηκε πέρυσι, καθώς υπερέβη τα 19 δισεκ. δολάρια. Περισσότερες από 700 εταιρείες με έδρα την Ισπανία έχουν παρουσία στην Τουρκία.

Οι διαπραγματεύσεις για το αεροπλανοφόρο

O Τούρκος υπουργός τόνισε ιδιαίτερα ότι «θέλουμε να προωθήσουμε τη συνεργασία μας στην αμυντική βιομηχανία με συγκεκριμένα έργα».

Η Ισπανία συνεργάζεται στο τομέα αυτό με την Τουρκία και συνέβαλε στην κατασκευή του τουρκικού μίνι αεροπλανοφόρου / πλοίου αμφίβιων επιχειρήσεων «Anadolu», ενώ ο πρόεδρος Ερντογάν έχει προαναγγείλει ότι η χώρα του σκοπεύει να κατασκευάσει μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο και για τον σκοπό αυτό βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την Ισπανία. Εξάλλου «η Ισπανία έχει αναπτύξει συστοιχίες (σ.σ. του αντιαεροπορικού συστήματος) Patriot στα Άδανα από το 2015».

Οι αναφορές για τη Γάζα και το ΝΑΤΟ

Αναφορικά με τον πόλεμο στη Γάζα, ο Χακάν Φιντάν δήλωσε ότι η Τουρκία συνεχίζει να πιέζει σε όλα τα fora, μονομερώς ή συλλογικά, για μέτρα που μπορούν να ληφθούν ώστε να ασκηθεί πίεση στο Ισραήλ.

Δήλωσε ακόμη ότι στηρίζει την Ισπανία στις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει στο θέμα αυτό και σημείωσε ότι η διοργάνωση μιας ειρηνευτικής διάσκεψης, η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους και η εφαρμογή εγγυήσεων ασφαλείας είναι πολύ σημαντικές εναλλακτικές προτάσεις προς την κατεύθυνση της λύσης, τονίζοντας ότι και η Τουρκία έχει καταθέσει προτάσεις.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας, Χοσέ Μανουέλ Αλμπάρες, απάντησε από την πλευρά του ότι η Ισπανία έχει μια πρόταση για τη διοργάνωση μιας ειρηνευτικής διάσκεψης για το Παλαιστινιακό. «Στην ειρηνευτική διάσκεψη μπορούμε να έρθουμε όλοι μαζί, να αναγνωρίσουμε το παλαιστινιακό κράτος και το Ισραήλ να μας δώσει την εγγύηση ασφαλείας», δήλωσε.

Ο Αλμπάρες υπενθύμισε ότι η Ισπανία «καταδικάζει τις επιθέσεις» της Χαμάς και τόνισε ότι πολλοί Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας βομβών και πείνας. «Δεν θέλουμε να γίνουμε μάρτυρες αυτού του επιπέδου βίας» σημείωσε, προσθέτοντας ότι η «διάχυση της σύγκρουσης στον Λίβανο» ανησυχεί επίσης τη χώρα του.

Τέλος, ο Χακάν Φιντάν σημείωσε ότι η Τουρκία και η Ισπανία είναι δύο σημαντικές χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, συμπληρώνοντας ότι η περιοχή αντιμετωπίζει προκλήσεις όπως οι συγκρούσεις, η τρομοκρατία, η κλιματική αλλαγή και η παράτυπη μετανάστευση.

«Η Τουρκία και η Ισπανία, που βρίσκονται στο ανατολικό και στο δυτικό άκρο της Μεσογείου, βιώνουν αυτές τις κρίσεις από κοντά. Ως δύο χώρες που μάχονται εδώ και χρόνια κατά της τρομοκρατίας, αποδίδουμε ιδιαίτερη σημασία στη βελτίωση της συνεργασίας μας στον τομέα της ασφάλειας», ανέφερε.

Εκτίμησε επίσης ότι οι δυνατότητες της Τουρκίας και της Ισπανίας για το τι μπορούν να κάνουν μαζί, ειδικά για την περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια, δεν έχει συζητηθεί πλήρως και δήλωσε ότι η συζήτηση αυτή πρέπει να ξεκινήσει.

Επεσήμανε ότι τα γεγονότα στην περιοχή τα τελευταία χρόνια έχουν φέρει στο προσκήνιο την προοπτική της ασφάλειας των σχέσεων της Τουρκίας, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σημειώνοντας ότι υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα που πρέπει να συζητηθούν μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ liberal.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

O Μητσοτάκης ανακοινώνει φρεγάτες «σκουπίδια» από τις ΗΠΑ

Στο Πολεμικό μας Ναυτικό πολλοί τις αποκαλούν «αλουμινότρατες», ωστόσο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις θέλει. Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την απόκτηση αμερικανικών φρεγατών LCS, οι οποίες έχουν κριθεί ακατάλληλες στις ΗΠΑ και προσπαθούν να τις ξεφορτωθούν. Επιφυλακτικός είναι και ο αρμόδιος υπουργός, Νίκος Δένδιας.

Μιλώντας με τους διαπιστευμένους συντάκτες του υπουργείου Εθνικής Άμυνας την Τετάρτη, μετά την τελετή στην Βάση Ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού, ερωτήθηκε για την απόκτηση των LCS κλάσης Freedom και επιβεβαίωσε την προοπτική αυτή επισημαίνοντας ότι θα είναι δωρεάν.


«Όταν σου χαρίζουν έναν γάιδαρο δεν τον κοιτάς στα δόντια» απάντησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην αναφορά ότι υπάρχουν προβλήματα και υψηλό λειτουργικό κόστος.

Το περιοδικό Forbes είχε εκτενές ρεπορτάζ για τις φρεγάτες και πρότεινε να τις βυθίσουν για να γλιτώσουν τα έξοδα(!). Στις ΗΠΑ αποσύρονται η μια μετά την άλλη με αρνητικό ρεκόρ παραμονής στον αμερικανικό στόλο.

Η Sioux City καθελκύστηκε το 2018 και αποσύρθηκε το 2023.


Μένει να δούμε πόσο θα μας στοιχίσει ο όνος εξ Αμερικής που επιθυμεί διακαώς ο πρωθυπουργός μας.

Πηγή: newsbreak.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

«Φρεγάτες καραβοφάναρα»: Ο «γάϊδαρος», το «γουρούνι στο σακί» και η αναμονή αντίδρασης αντιπολίτευσης και Α/ΓΕΝ (!)

Ο πατέρας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε φέρει στον ελληνικό Στόλο τα μεταχειρισμένα αντιτορπιλικά Adams! Ήταν η «αμοιβή» της κυβέρνησης του για την ελληνική συμμετοχή στον Πόλεμο του Κόλπου. Η «προσφορά» των πλοίων και η τύχη τους έχει περιγραφεί από τον ίδιο τον Νίκο Δένδια:

«Ξέρετε πού κατέληξαν; Στον βυθό της θάλασσας ως στόχοι»! Επρόκειτο για πολύ μεγάλα πλοία που χρειάζονταν μεγάλο αριθμό προσωπικού, ενώ τα αντιαεροπορικά τους συστήματα ήταν πεπαλαιωμένα. «Αρα τα πήραμε, τα κάναμε στόχους και τα βουλιάξαμε. Αυτή ήταν η χρήση τους από τον ελληνικό στόλο. Αφού δαπανήσαμε αρκετά χρήματα για να τα ενσωματώσουμε, να εκπαιδεύσουμε ανθρώπους».

Ο υιός Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται να μας φέρει τις αμερικανικές «φρεγάτες» LCS, με τα πολλά, μεγάλα και ανυπέρβλητα προβλήματα! Όταν ρωτήθηκε γι΄ αυτά απάντησε ότι «όταν σου χαρίζουνε έναν γάϊδαρο δεν τον κοιτάς στα δόντια»!!! Ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας πάλι έχει πει ότι «δεν θα αγοράσουμε γουρούνι στο σακί», αλλά φαίνεται ότι ως επίδοξος διάδοχος του κ.Μητσοτάκη θα σιωπήσει στην επιλογή σκάνδαλο!

Αναμένουμε με πάρα πολύ ενδιαφέρον τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα αφήσει ο κ.Κασσελάκης και αυτό το θέμα να περάσει έτσι; Θα το ξεπεράσει με μια ,δυο καταγγελτικές ανακοινώσεις και «έξω από την πόρτα»; Θα επιλέξει να προστατεύσει τους Έλληνες φορολογούμενους που θέλει να κάνει ψηφοφόρους του ή να είναι αρεστός στις ΗΠΑ που διακαώς ψάχνουν κάπου να «ξεφορτώσουν» το μεγαλύτερο ναυπηγικό τους φιάσκο;

Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης τα οποία δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από καμία δικαιολογία περί…ομοψυχίας! Σε αποφάσεις σκάνδαλα δεν υπάρχει ομοψυχία αλλά συνενοχή.

Και βέβαια μετά από τους «γαϊδάρους» και τα «γουρούνια» στο σακί αναμένουμε το …γνωμικό που θα επιλέξει ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Δ.Κατάρας! Έχει στα χέρια του οποιαδήποτε απόφαση με την οποία οι LCS κρίνονται κατάλληλες για τον ελληνικό Στόλο; Συμφωνεί με την επιλογή; Θα καλέσει συνεδρίαση του Ανώτατου Ναυτικού Συμβουλίου για να «ξαναδεί το θέμα» που έχει πολλές φορές εξεταστεί και κριθεί αρνητικά; Θα αναλάβει την ευθύνη μιας τόσο σκανδαλώδους επιλογής ,μόνο και μόνο επειδή έτσι έκρινε ο πρωθυπουργός που μπορεί να είναι Μωυσής ή Φαραώ αλλά ναύαρχος δεν είναι;

Πηγή: militaire.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

Οι μηχανές και η Τεχνητή Νοημοσύνη αποφασίζουν: Δουλεύουν πάνω στον πόλεμο χωρίς στρατιώτες...

Δημήτρης Μηλάκας

Παρακολουθούμε (από τους τηλεοπτικούς δέκτες) τη γενική εικόνα δύο πολέμων που βρίσκονται σε εξέλιξη στη γειτονιά μας, σε δύο σημεία τριβής (γεωπολιτικών) πλακών, στην Ουκρανία, που είναι το «σύνορο» της ευρωατλαντικής «αυτοκρατορίας» με τη ρωσική, και στη Γάζα, που αποτελεί τον πυροκροτητή εξελίξεων στη Μέση Ανατολή.

Πίσω από τη γενική εικόνα οι ανησυχητικές ψηφίδες που συνθέτουν την εικόνα του δυστοπικού μέλλοντος της ανθρωπότητας υπάρχουν, αλλά δεν είναι ακόμη εμφανείς…

Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο αυτών πολέμων που εξελίσσονται παράλληλα αποτελεί η ευρεία δοκιμή νέων όπλων, μεθόδων και τεχνολογιών, που αποσκοπούν στο να μειώσουν την ανθρώπινη παρουσία όχι μόνο από το πεδίο της μάχης, αλλά και από την επίπονη διαδικασία της λήψης των αποφάσεων σε τακτικό κατ’ αρχάς επίπεδο.

Παρενθετικά, και πριν αξιοποιήσουμε στοιχεία από την ανάλυση του Michael T. Klare στο Responsible Statecraft, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση μες στην καλή χαρά συμμετέχει σ’ αυτούς τους πολέμους (εξοπλισμός Ουκρανίας, επίσκεψη Μητσοτάκη στην Οδησσό για να δηλώσει τη μέχρι τέλους ελληνική υποστήριξη στον χαμένο πόλεμο του Ζελένσκι, συμμετοχή ελληνικής φρεγάτας στον ευρωατλαντικό πόλεμο κατά του Ιράν και των Χούθι) έχοντας απολύτως και αυθαιρέτως ταυτίσει τα ελληνικά συμφέροντα με αυτά της ηγέτιδας δύναμης του ευρωατλαντικού συνασπισμού, δηλαδή των ΗΠΑ…

Πεδία δοκιμών

Πίσω λοιπόν από το αφαιρετικό και εξαιρετικά περιληπτικό φόντο των μαχών στην Ουκρανία και τη Γάζα που μας δίνουν τα μεγάλα διεθνή δίκτυα εξελίσσεται μια απίστευτης κλίμακας δοκιμή νέων όπλων και τεχνολογιών, η οποία «εικονογραφεί» όχι μόνο το πώς θα γίνονται οι πόλεμοι στο μέλλον, αλλά και το πώς οι ηγεσίες και πολύ περισσότερο οι κοινωνίες θα παραμένουν αμέτοχες ή απλοί παρατηρητές των διαδικασιών λήψης των αποφάσεων που θα λαμβάνουν οι (φονικές) μηχανές καθοδηγούμενες από την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Έχουμε ήδη εξοικειωθεί (από την ειδησεογραφία) με την ευρεία χρήση Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών στις τρέχουσες πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία αλλά και στον πόλεμο Ισραήλ – Χαμάς.

Ειδικότερα στη Γάζα οι πρωτοπόροι στην έρευνα για την ανάπτυξη θανατηφόρων μη επανδρωμένων μηχανών Ισραηλινοί, εκτός από drone, χρησιμοποιούν μη επανδρωμένα μηχανήματα εδάφους είτε για ανίχνευση είτε για αποναρκοθέτηση είτε ακόμη και για επιθετικές ενέργειες. Αυτά, ωστόσο, παραμένουν επιστημονικά επιτεύγματα για την πολεμική βιομηχανία περασμένων δεκαετιών. Το «νέο» στοιχείο που ανατέλλει και περιγράφει τον μελλοντικό μας κόσμο είναι η αυτενέργεια/συντονισμός στη δράση των θανατηφόρων μη επανδρωμένων μηχανημάτων.

Στα «ψιλά» του διεθνούς Τύπου υπάρχουν αναφορές ότι το Ισραήλ έχει ήδη ξεκινήσει να αναπτύσσει drones που χρησιμοποιούν το λογισμικό Τεχνητής Νοημοσύνης από το 2021. Σύμφωνα με το Bloomberg, ο ισραηλινός στρατός χρησιμοποιεί επίσης ΤΝ για την επιλογή στόχων και την «ενοχοποίησή» τους, χρησιμοποιώντας το λογισμικό Fire Factory του ισραηλινού κατασκευαστή όπλων Rafael.

Οι μηχανές αποφασίζουν

Σύμφωνα με τον Michael T. Klare στο Responsible Statecraft, «συνδυάζοντας την Tεχνητή Nοημοσύνη με την προηγμένη ρομποτική, ο στρατός των ΗΠΑ και εκείνοι άλλων προηγμένων δυνάμεων εργάζονται ήδη σκληρά δημιουργώντας μια σειρά αυτοκαθοδηγούμενων ‘‘αυτόνομων’’ οπλικών συστημάτων – μαχητικών drones, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν θανατηφόρα δύναμη δίχως τη διαμεσολάβηση (στις θανατηφόρες αποφάσεις τους) κάποιου ανθρώπινου παράγοντα».

Τα απίθανου ύψους κονδύλια που διατίθενται στην έρευνα για την εξέλιξη αυτών των μηχανών επεξηγεί ώς έναν βαθμό και τους λόγους για τους οποίους η ευρωατλαντική Συμμαχία συντηρεί έναν «αιώνιο» πόλεμο στην Ουκρανία, καθώς αποτελεί και μια πρώτης τάξης δικαιολογία για «αμυντικές» δαπάνες και ένα πρώτης τάξης πεδίο δοκιμής των νέων τεχνολογιών.

Σύμφωνα με τον Michael T. Klare, «η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αναπτύσσει το ‘‘συνεργατικό μαχητικό αεροσκάφος’’ της, ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος (UAV) που προορίζεται να συμμετάσχει σε αποστολές υψηλού κινδύνου. Ο στρατός δοκιμάζει παρομοίως μια ποικιλία αυτόνομων μη επανδρωμένων οχημάτων εδάφους (UGV), ενώ το Πολεμικό Ναυτικό πειραματίζεται τόσο με μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας (USVs) όσο και με μη επανδρωμένα υποθαλάσσια σκάφη (UUVs ή drone submarines). Η Κίνα, η Ρωσία, η Αυστραλία και το Ισραήλ εργάζονται επίσης σε τέτοια όπλα για τα πεδία μάχης του μέλλοντος».

Επιστήμονες που «βλέπουν» μπροστά και έχουν ήδη προειδοποιήσει για τους κινδύνους που ενέχει η ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης (και η συνεπακόλουθη εφαρμογή της στον πόλεμο) σημειώνουν ότι, αργά ή γρήγορα, οι θανατηφόρες μηχανές θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους παρακάμπτοντας τον ανθρώπινο παράγοντα και τις όποιες δικλείδες ασφαλείας έχει θέσει και θα είναι σε θέση να επινοήσουν τις δικές τους μη σεναριακές τακτικές για να νικήσουν τον εχθρό.

Μια τέτοια μηχανική «ομαδική» σκέψη που βασίζεται στον υπολογιστή, περιγράφει μια σειρά από επικίνδυνα ενδεχόμενα που ακόμη δεν έχουν τύχει της αρμόζουσας προσοχής και επεξεργασίας από τους εντεταλμένους διεθνείς φορείς, γεγονός που αποδεικνύει ότι η εκθετική πρόοδος και εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης έχει ήδη προχωρήσει πολύ πιο μπροστά από τα έτσι κι αλλιώς «τεμπέλικα» θεσμικά ανθρώπινα ανακλαστικά ή ακόμη κι απ’ αυτό το ανθρώπινο ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

ΥΓ.: Όλα τα παραπάνω μοιάζουν με σενάριο για ταινία επιστημονικής φαντασίας, σαν αυτές που έχουν σπάσει ταμεία μια – δυο δεκαετίες πριν. Ωστόσο, πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια το αμερικανικό Πεντάγωνο (και οι εξαρτώμενες απ’ αυτό πολεμικές βιομηχανίες) «εργαζόταν» πάνω στο πλάνο του πολέμου χωρίς κανέναν (Αμερικανό) στρατιώτη στο πεδίο της μάχης. Τότε, όταν εκπονήθηκε αυτό το πρότζεκτ, πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν ότι είναι μια δικαιολογία για την τροφοδότηση με χρήμα της πολεμικής βιομηχανίας. Σήμερα, ωστόσο, είναι κάτι περισσότερο από σαφές ότι οι σχεδιασμοί (και το χρήμα που δαπανήθηκε) απέδωσαν σε τέτοιον βαθμό, που ό,τι ακραίο και δυστοπικό να φανταστεί κάποιος για το μέλλον να μην εκπλήσσει κανέναν…

Πηγή: topontiki.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2024

Τα παίρνει όλα ο Erdogan: Η Γερμανία θα εγκρίνει την προμήθεια Eurofighter

Έφτασε στην Άγκυρα το «Σχέδιο προσφοράς και επιστολή αποδοχής» από τις ΗΠΑ για την προμήθεια 40 νέων F-16
Όχι μόνο F-16 αλλά και Eurofighter, ετοιμάζεται να προμηθευτεί η Τουρκία, με τον πρόεδρο Recep Tayyip Erdogan να αποδεικνύει -ακόμα μία φορά- τις… ικανότητες στα... παζάρια, αλλά και ότι δεν σταματά μέχρι να πάρει να πετύχει τον στόχο του.
Ειδικότερα, κατά την εβδομαδιαία ενημέρωση του τουρκικού υπουργείου Άμυνας, ανακοινώθηκε ότι η Άγκυρα έλαβε το «Σχέδιο προσφοράς και επιστολή αποδοχής» από τις ΗΠΑ για τα F-16, που περιλαμβάνει την προμήθεια 40 νέων αμερικανικών μαχητικών αλλά και τον εκσυγχρονισμό 79 υφιστάμενων F-16. Πηγές του υπουργείου ανέφεραν ότι οι αρμόδιες μονάδες άρχισαν να εξετάζουν και να αξιολογούν την προσφορά και την επιστολή αποδοχής από τις ΗΠΑ.
Την ίδια στιγμή, τουρκικά μέσα ενημέρωσης επικαλούμενα πηγές από το υπουργείο Άμυνας μεταδίδουν ότι αναμένεται πως η Γερμανία θα άρει τις αντιρρήσεις όσον αφορά την προμήθεια Eurofighter.
Η προμήθεια αμερικανικών F-16

Όσον αφορά την προμήθεια αμερικανικών F-16, «πηγές» του τουρκικού υπουργείου Άμυνας επεσήμαναν: «Όπως είχε ανακοινωθεί προηγουμένως, και τα δύο μέρη (σσ. Τουρκία και ΗΠΑ) θα συναντηθούν μετά την ολοκλήρωση των ερευνών τους. Σε αυτή τη συνάντηση θα γίνουν κοινές εξετάσεις και αξιολογήσεις. Στη συνέχεια, η συμφωνία θα οριστικοποιηθεί και το ημερολόγιο θα αρχίσει να τρέχει. Η τιμολόγηση θα γίνει με βάση τη λίστα και τα προϊόντα. Όταν έρθει η φάση της τελικής συμφωνίας, θα αποκαλυφθεί το συνολικό κόστος αυτής της συμφωνίας. Η πρότασή μας για την πραγματοποίηση δραστηριοτήτων παραγωγής και εκσυγχρονισμού στην Τουρκία έχει διαβιβαστεί στις αρχές των ΗΠΑ».

Η Γερμανία αναμένεται να εγκρίνει την προμήθεια Eurofighter

Την ίδια στιγμή, «πηγές» του τουρκικού υπουργείου Άμυνας απάντησαν και σε ερώτηση για την επίσκεψη του υπουργού Yaşar Güler στην Αγγλία και τα αεροσκάφη Eurofighter. Όπως αναφέρθηκε, κατά τις επαφές του υπουργού Güler με το Ηνωμένο Βασίλειο συζητήθηκαν διμερή και περιφερειακά ζητήματα. «Ένα από τα θέματα της ατζέντας κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης ήταν το ζήτημα των Eurofighter.
Μια θετική προσέγγιση στο θέμα αυτό αναμένεται από τη Γερμανία, μια από τις χώρες της κοινοπραξίας Eurofighter. Οι τεχνικές διαπραγματεύσεις συνεχίζονται με το Ηνωμένο Βασίλειο και τους εκπροσώπους της κατασκευαστικής εταιρείας» επεσήμαναν οι ίδιες «πηγές».

Οι αντιρρήσεις της Γερμανίας για τα Eurofighter

Τα μαχητικά αεροσκάφη Eurofighter κατασκευάζονται από ευρωπαϊκή κοινοπραξία, στην οποία συμμετέχουν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία, η Ιταλία και η Γερμανία. Ενώ το Λονδίνο και η Μαδρίτη έχουν ήδη δηλώσει ότι ενδιαφέρονται για την επικερδή συμφωνία με την Άγκυρα, το Βερολίνο έχει σταθεί μέχρι στιγμής εμπόδιο.
Σύμφωνα με γεωπολιτικούς αναλυτές, δεν θα είναι εύκολο για τη γερμανική κυβέρνηση να δικαιολογήσει το βέτο της στο θέμα του Eurofighter, τη στιγμή που το Βερολίνο συμπεριλαμβάνει την Τουρκία στη στρατηγικής σημασίας πρωτοβουλία της δυτικής αεράμυνας.
Εξάλλου, το Βερολίνο άλλαξε στάση απέναντι στη Σαουδική Αραβία εγκρίνοντας την πώληση Eurofighter. Η έγκριση της πώλησης των αεροσκαφών αυτών στο Ριάντ έχει δικαιολογημένα τροφοδοτήσει τουρκικές προσδοκίες, ενώ φιλοδυτική στροφή του Erdogan αυξάνει την πίεση στο Βερολίνο να αναθεωρήσει τη στάση του.

Πηγή: bankingnews.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024

Ουκρανικό Υπουργείο Άμυνας: «Ευχαριστούμε την Ελλάδα για τα πυρομαχικά, τα όπλα και την εκπαίδευση στα μαχητικά F-16»

🇬🇷🤝🇺🇦
Two years ago, russia started a full-scale invasion of Ukraine. We are grateful to every country, leader, and person who has stood—and continues to stand—with Ukraine. We will win. pic.twitter.com/gk6dhKQbPQ— Defense of Ukraine (@DefenceU) February 26, 2024

Παρακολουθήστε το σχετικό βίντεο εδώ: pic.twitter.com/gk6dhKQbPQ
Προσπελάστηκε: esxatianasxesi
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024

Τέσσερις αθέατες παράμετροι των “προσφερομένων” EDA από τις ΗΠΑ: «Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός»

Η επιστολή του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη με την οποία γνωστοποιείται η πρόθεση πώλησης ή παραχώρησης πολεμικού υλικού, παραπέμπει στη σοφή ρήση «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Όχι μόνο σε ό,τι αφορά την ανάγκη διαρκούς εγρήγορσης ώστε κάθε υπεύθυνος πολιτικός να μπορεί να διακρίνει τη στόχευση που υποκρύπτεται σε οποιαδήποτε προσφορά, αλλά και την εξίσου αναγκαία αξιολόγηση των… δώρων.

Του Περικλή Ζορζοβίλη

Η ρήση δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη εφαρμογή από τον χώρο της άμυνας, όπου η ελληνική ιστορική εμπειρία έχει συχνά διδάξει το «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός». Ας σημειωθεί ότι από τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου μέχρι την Κρίση των Ιμίων, η χώρα εξοπλιζόταν μέσω προγραμμάτων κυρίως της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας και δευτερευόντως της αντίστοιχης γερμανικής. Σημαντικό ορόσημο σε αυτή τη διαδικασία απετέλεσε η μεταβίβαση πληθώρας οπλικών συστημάτων από συμμαχικές χώρες στο πλαίσιο της Συνθήκης για τις Συμβατικές Δυνάμεις στην Ευρώπη (CFE), που η χώρα μας υπέγραψε στις 6 Ιουνίου 1992.

Συγκεκριμένα, την περίοδο 1992-1994, η χώρα μας παρέλαβε 170 άρματα μάχης από την Ολλανδία (168 Leopard 1V και δύο Leopard 1A5), 671 άρματα μάχης από τις ΗΠΑ (359 Μ60Α1 RISE/RISE Passive και 312 Μ60Α3TTS), 25 άρματα περισυλλογής Μ88Α1 και 10 γεφυροφόρα άρματα Μ48Α2C από τη Γερμανία, 501 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης (ΤΟΜΑ) BMP-1P/OST από τη Γερμανία, 144 αυτοκινούμενα οβιδοβόλα Μ110Α2 διαμετρήματος 203 χλστ. από τις ΗΠΑ (72) και τη Γερμανία (72), 150 πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων (ΠΕΠ) RM-70 από τη Γερμανία.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης, ότι την ίδια περίπου περίοδο, το 1990 με την ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις που είχε υπογράψει η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, η χώρα εξασφάλισε ως αντάλλαγμα την παραχώρηση μεταχειρισμένων οπλικών συστημάτων από τα αμερικανικά αποθέματα, μεταξύ των οποίων, τέσσερα αντιτορπιλικά κατευθυνόμενων βλημάτων τύπου Charles F. Adams, έξι αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας P3B Orion (το 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε τον ύψους 500 εκατ. δολαρίων εκσυγχρονισμό τους, που μέχρι σήμερα δεν έχει αποδώσει ούτε ένα αεροσκάφος!), 28 μαχητικά αεροσκάφη F-4E Phantom II (SRA) και 28 μαχητικά αεροσκάφη A-7E.

Η εμπειρία έχει δείξει, ότι οι δωρεάν ή χαμηλού κόστους «προσφορές» φίλων, εταίρων και συμμάχων, μπορούν να αποτελέσουν λύση. Όμως, ταυτόχρονα, μπορούν να αποδειχθούν επιλογές βραχυπρόθεσμης προοπτικής, ενώ οι πολιτικές και βιομηχανικές εξαρτήσεις, καθώς επίσης και τα συνεπαγόμενα κρυφά ή μη κόστη (π.χ. το Κόστος Κύκλου Ζωής – ΚΚΖ), έχουν τη δυνατότητα εκτροχιασμού κάθε ορθολογικού αμυντικού σχεδιασμού.

Με αυτά ως δεδομένα, ίσως θα έπρεπε να αναμενόταν μετριοπαθέστερη αντιμετώπιση του «πακέτου Μπλίνκεν», δηλαδή του καταλόγου του πολεμικού υλικού από τα αποθέματα των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ που περιλαμβάνεται στην επιστολή, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις 27 Ιανουαρίου 2024. Εισαγωγικά, θα επικεντρώσουμε σε τέσσερις αθέατες, σε πρώτη ανάγνωση του ζητήματος, παραμέτρους.

Η πρώτη αφορά την επικοινωνιακή στόχευση που καθιστούν προφανή οι δηλώσεις και το τηλεοπτικό μήνυμα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Η επιστολή Μπλίνκεν γίνεται όχημα για να επικοινωνηθεί η εικόνα της κυβέρνησης που διαπραγματεύεται σκληρά και φέρνει σημαντικά αποτελέσματα για την εξοπλιστική ενδυνάμωση της χώρας σε εποχές ισχνών αγελάδων, ενώ η εξ ανατολών απειλή όχι μόνο παραμένει αναλλοίωτη, αλλά μετεξελίσσεται επικίνδυνα σε ποιοτικούς όρους, κάθε μέρα που περνάει.

Η δεύτερη παράμετρος, στο πλαίσιο της γνωστής ελληνικής επιδερμικής αντιμετώπισης, αφορά την αποτύπωση του περιεχόμενου της επιστολής ως τετελεσμένου. Για παράδειγμα, «τα F-35 που προμηθευόμαστε» απέχουν, ως οπλικό σύστημα πλήρους επιχειρησιακής ικανότητας, μία τουλάχιστον πενταετία από σήμερα, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι η απόφαση για την προμήθεια τους είχε ληφθεί… χθες και είχε άμεσα υπογραφεί η διακρατική σύμβαση με τις ΗΠΑ.

Η τρίτη, αφορά την έλλειψη έστω ενός γενικού χρονοδιαγράμματος για την παραχώρηση των συστημάτων που οι ΗΠΑ προτίθενται να αποδεσμεύσουν για τη χώρα μας ως πλεονάζον αμυντικό υλικό (EDA: Excess Defense Article). Μόνη εξαίρεση αποτελούν τα οχήματα MRAP, για τα οποία η επιστολή αναφέρει ότι θα καταστούν διαθέσιμα για παραχώρηση τον επόμενο χρόνο, δηλαδή το 2025.

Τέλος, στις πρωθυπουργικές δηλώσεις, η αποδοχή των παρεχόμενων παρουσιάζεται ως τετελεσμένο, παρά το γεγονός ότι οι αρμόδιοι χρήστες, τα γενικά επιτελεία, θα πρέπει να τα αξιολογήσουν για να διαπιστώσουν σε ποια κατάσταση βρίσκονται ώστε να δοθεί το πράσινο φως για την παραλαβή τους. Ή, το απείρως σημαντικό, να εκτιμηθεί εάν και σε ποιο ύψος αξίζει η επένδυση επαναφοράς των παραχωρούμενων σε ενέργεια και της εν συνεχεία υποστήριξης, συντήρησης και επισκευής τους. Ας μην ξεχνάμε ότι το κόστος προμήθειας ενός οπλικού συστήματος αποτελεί κλάσμα του συνολικού Κόστους Κύκλου Ζωής, που χρονικά υπερβαίνει τον βίο αρκετών κυβερνήσεων.

Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ defence-point.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2024

Στ. Καραβίδας: Τα F-35 και η πλάνη του «κυρίαρχου αφηγήματος»

Γράφει ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ*

Σε πρόσφατο άρθρο στη Δημοκρατία(4/2/24), επιχειρήθηκε να αποτυπωθεί το Αεροπορικό ισοζύγιο στο τέλος της δεκαετίας. Εάν τα όσα έως τώρα γνωρίζουμε, υλοποιηθούν και από τις δύο πλευρές, η Τουρκία θα διαθέτει έναν σχετικά ομοιογενή στόλο 271 αεροσκαφών F-16, με σαφές αριθμητικό πλεονέκτημα σε ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (119 αμερικανικής παραγωγής στα Viper και 36 εγχώριας στα Blk30) και υπέρτερες δικτυοκεντρικές δυνατότητες συνολικά. Αντίστοιχα η Ελλάδα, στο τέλος της τρέχουσας δεκαετίας θα διαθέτει 201 αεροσκάφη F-16 Blk30/50/Viper, RAFALE και Μ2000-5, από τα οποία δικτυοκεντρικές δυνατότητες και ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης, θα διαθέτουν μόνο τα 107 (83 Viper και 24 Rafale). Προκύπτει λοιπόν ένα αριθμητικό ανισοζύγιο, που αφορά απόλυτους αριθμούς (70 αεροσκάφη), όσο και ποιοτικά χαρακτηριστικά του αεροπορικού στόλου των δύο χωρών.

Πρόθεση της Τουρκίας με βάση δηλώσεις επίσημων αξιωματούχων, είναι και τα εναπομείναντα 116 F-16 Blk40/50 να αποκτήσουν το τουρκικής σχεδίασης (συνεργασία με αμερικανικές εταιρείες) ραντάρ της εταιρίας ASELSAN, στο πλαίσιο του προγράμματος OZGUR, με την αξιοπιστία όμως του όλου εγχειρήματος, να μέλλει να αποδειχθεί. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στο διεθνή και τουρκικό τύπο, η Τουρκία απέκτησε «δυνατότητα επέμβασης στον πηγαίο κώδικα» των F-16Blk30. H πιθανότητα αυτή σχετίζεται με τη συγκατάθεση της Τουρκίας στα τέλη του 2011, για την εγκατάσταση ενός ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης στη νοτιοανατολική Τουρκία, ως μέρος του αμερικανικού σχεδίου για την υπό Νατοϊκό μανδύα αντιβαλλιστική άμυνα της Ευρώπης. Υπάρχει βάσιμη ανησυχία ότι το πρόσφατο τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, ενδεχομένως να συμπαρασύρει ανάλογη συμφωνία με την αμερικανική πλευρά, που να αφορά τον πηγαίο κώδικα και των 116 F-16Blk40/50.

Με τις διαρροές να αναφέρουν ότι η Ελλάδα ενδιαφέρεται αρχικά για έναν αριθμό 12-14 αεροσκαφών F-35, o προβληματισμός που απασχολεί την ελληνική κοινή γνώμη, σχετίζεται με το κατά πόσο η σταδιακή απόκτηση έως 40 αεροσκαφών F-35 από την Ελλάδα χωρίς αντίστοιχη απάντηση από την Τουρκία, θα αποτρέψει την ανατροπή του αεροπορικού ισοζυγίου εις βάρος μας. Το ερώτημα λοιπόν αυτό, αποτελεί ένα ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ερώτημα, καθώς παραβλέποντας σημαντικούς δείκτες της Αεροπορικής Ισχύος, παγιδεύει την κοινή γνώμη στη βάση πολιτικών σκοπιμοτήτων, στην αξιολόγηση μόνο των πλατφορμών, δηλαδή των αεροσκαφών.

Αγνοεί δηλαδή το οπλοστάσιο τους σε όπλα αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους, στο οποίο η Ελλάδα καταφανώς θα υστερεί, τα διαθέσιμα ατρακτίδια σκόπευσης και αναζήτησης/παρακολούθησης της υπέρυθρης ακτινοβολίας (Infra Red Search and Track/IRST), τα σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου/αυτοπροστασίας και κυρίως την αλματώδη πρόοδο της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας στην παραγωγή συστημάτων που επηρεάζουν τη συνισταμένη τάση Ισχύος. Τέτοια είναι τα τουρκικής σχεδίασης/παραγωγής αντιαεροπορικά, τα οποία δημιουργούν μία πολυστρωματική αντιαεροπορική ομπρέλα πλήρως δικτυοκεντρική μέσω εγχώριων δικτύων αλλά και Link-16, τα βαλλιστικά βλήματα που φιλοδοξούν να στοχοποιήσουν στρατιωτικές εγκαταστάσεις αλλά και στρατηγικές υποδομές στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα περιφερόμενα πυρομαχικά, τα Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (ΑΝΚΑ, BAYRAKTAR, AKINCI, AKSUNGUR) και τέλος τα όπλα αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους τουρκικής σχεδίασης/κατασκευής, τα οποία συν τω χρόνω αποκτούν (θεωρητικά) πρωτόγνωρες δυνατότητες.

Το τεράστιο αυτό οπλοστάσιο δύναται να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο από τα F-16, αλλά και από τα εκατοντάδες(!) τουρκικά Μη Επανδρωμένα (δυνατότητα παραγωγής 230 BAYRAKTAR και 72 AKINCI ετησίως!). Σε συνδυασμό μάλιστα με τα βαλλιστικά βλήματα και τις δυνατότητες του τουρκικού πυροβολικού, θα παρέχουν μία ασύλληπτη δυνατότητα προβολής ισχύος στην Τουρκία. Τα F-35 τα οποία σε διαμόρφωση stealth είναι ικανά να φέρουν εσωτερικά μόνο 2 βόμβες των 2000 λιβρών ή 8 των 250 λιβρών, τις οποίες όμως δε διαθέτουμε(GBU-39) και μόνο 2 βλήματα αέρος-αέρος για αυτοπροστασία, δε θα μπορούν να δώσουν ισοδύναμη απάντηση. Να σημειωθεί ότι προκειμένου να γίνει εξαπόλυση των βλημάτων αέρος-αέρος ΑΙΜ-120, τα F-35 θα πρέπει να ενεργοποιήσουν το ραντάρ τους, κάτι που θα τα κάνει ανιχνεύσιμα μέσω της εκπομπής τους στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, ενώ τα αντίπαλα αεροσκάφη αξιοποιώντας το σύστημα αυτοπροστασίας τους, μπορούν με αυξημένες πιθανότητες αντιδρώντας, να αποφύγουν το βλήμα.

Στη μεγάλη εικόνα, η Τουρκία φαίνεται να υιοθετεί στο δόγμα στοχοποίησης πρώτιστα τη λογική του «countervalue» και δευτερευόντως του «counterforce», δηλαδή την προτεραιότητα στοχοποίησης σημαντικών πολιτικών εγκαταστάσεων του αντιπάλου που έχουν αξία αλλά δεν αποτελούν στην πραγματικότητα στρατιωτική απειλή, απειλώντας άμεσα με παράπλευρες απώλειες αμάχων πλησίον ή και εντός αστικού ιστού. Άλλωστε τα βαλλιστικά βλήματα, παρά τις εγχώριες «αναλύσεις» που αγνοούν την Επιστήμη της Στοχοποίησης και της Τρωτότητας Στόχων, λόγω τεχνικών περιορισμών που επηρεάζουν την ακρίβειά τους και κατ’ επέκταση την επίτευξη του επιθυμητού κριτηρίου ζημιάς ενός προστατευμένου στρατιωτικού στόχου, αποτελούν κατ’ εξοχήν «countervalue» όπλα. Η χρήση τους δηλαδή, αποσκοπεί στο να πλήξουν το ηθικό των πολιτών και κατ’ επέκταση τη προσήλωση συνολικά του κράτους τους να πολεμήσει και να αντισταθεί.

Η Τουρκική ηγεσία εκτιμάται ότι θα υιοθετήσει την προσέγγιση του Ιταλού Gioulio Douhet, πρωτοπόρου θεωρητικού της Αεροπορικής Ισχύος, ο οποίος στο έργο του «The Command of the Air» (1920), υποστήριξε τους «μαζικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς των εχθρικών βιομηχανικών και πολιτικών κέντρων ως μέσο για την εξάλειψης της ικανότητας του εχθρού να διεξάγει πόλεμο, καθώς οι αδιάκριτοι βομβαρδισμοί των εχθρικών πόλεων θα πανικοβάλουν και θα καταρρακώσουν το ηθικό του πληθυσμού, εξαναγκάζοντας καταληκτικά ένα έθνος να παραδοθεί». Πίστευε δηλαδή ότι η καταστροφή που θα προκαλούσαν οι μαζικοί βομβαρδισμοί, θα μπορούσε να επιβάλει τη γρήγορη επίλυση των συγκρούσεων, ελαχιστοποιώντας την ανάγκη για παρατεταμένες χερσαίες εκστρατείες.

Τα παραπάνω πρέπει να μας προβληματίσουν σε σχέση με την προετοιμασία μας να αντεπεξέλθουμε σε ένα μαζικό πρώτο πλήγμα της Τουρκίας. Παρότι τα τουρκικά βαλλιστικά βλήματα αλλά και ο πύραυλος SOM (αντίστοιχος των ελληνικών SCALP), με βάση την ονομαστική τους εμβέλεια, θεωρητικά μπορούν να πλήξουν μεγάλα αστικά κέντρα της ηπειρωτικής Ελλάδας, τον κύριο και συντριπτικό όγκο πυρός θα δεχθούν τα νησιά, η Θράκη και η Κύπρος, από ομοβροντία έξυπνων όπλων αέρος-εδάφους (αμερικανικής, τουρκικής και ισραηλινής κατασκευής) με εμβέλεια 100+ χλμ., τα οποία μπορούν τα βληθούν χωρίς ρίσκο από τα τουρκικά Μη Επανδρωμένα, άνωθεν της μικρασιατικής ενδοχώρας.

Δίνεται έτσι το πλεονέκτημα στην τουρκική αεροπορία, να αξιοποιήσει το σύνολο των μαχητικών της για την επίτευξη εναέριας υπεροχής εις βάρος της ΠΑ, η οποία θα δυσκολευτεί να δεσμεύσει μαχητικά, για την άφεση των περιορισμένων «έξυπνων όπλων» μακρού πλήγματος που διαθέτουμε. Η συνέργεια 270 τουρκικών μαχητικών με τα 950 AIM-120C8 (αντίστοιχο του METEOR) και τα 600+ ΑΙΜ-9Χ (μπορούν να εγκλωβίσουν στο υπέρυθρο φάσμα τα F-35 που παθητικά θα τους έχουν καταδείξει τα ατρακτίδια IRST), εκτιμάται ότι με έναν αποδεκτό αριθμό απωλειών από την τουρκική πλευρά, μπορεί να αμφισβητήσει το όποιο «ποιοτικό πλεονέκτημα» ευελπιστούμε ότι θα μας παρέχουν τα F-35. Η τουρκική απειλή λοιπόν κρίνεται πολύ πιο σοβαρή από ότι το «κυρίαρχο αφήγημα» επιτρέπει στην κοινή γνώμη να αντιληφθεί και απαιτεί μία πολύ πιο ολιστική και αποφασιστική αντιμετώπιση. Ευχή να μην το αντιληφθούμε αργά, μετά από μία ακόμη εθνική καταστροφή.

*Επισμηναγός (Ι) ε.α Στέφανος Καραβίδας, ΜΑ Διεθνών Σχέσεων, Υπ. Δρ Γεωπολιτικής της Αεροπορικής Ισχύος ΕΚΠΑ. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ militaire.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024

«Δώσαμε «υλικά» στην Ουκρανία αλλά δεν μπορώ να πω τι» δηλώνει ο Δένδιας - Με τέτοιους πολιτικούς τύφλα να 'χουν οι εχθροί

Την ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ένωση να αποκτήσει “το δικό της αυτόνομο αμυντικό βραχίονα, ο οποίος θα συνεργάζεται με το ΝΑΤΟ, θα συνεργάζεται με τις ΗΠΑ, θα συνεργάζεται με το ευρωατλαντικό πλαίσιο αμυντικών διεργασιών, όμως, πρέπει να μπορεί και μόνη της η Ευρώπη, εάν χρειαστεί”, επισήμανε μεταξύ άλλων ο υπουργός Εθνικής ‘Αμυνας, Νίκος Δένδιας, σε συνέντευξή του στο ελληνικό πρόγραμμα της Deutsche Welle .

Παράλληλα επανέλαβε ότι “η ευρωατλαντική προοπτική για την ΕΕ είναι κάτι το οποίο υπάρχει και το οποίο πρέπει να περιφρουρήσουμε”. Υπενθύμισε δε, ότι “η Ελλάδα πάντοτε, όχι απλώς συμμετέχει, αλλά προσπαθεί και να δημιουργήσει μια ενιαία αμυντική συνείδηση στην ΕΕ”, φέροντας ως παραδείγματα “την επιχείρηση IRINI στις ακτές της Λιβύης” και τη “νέα επιχείρηση ASPIDES – πάλι με ελληνικό όνομα – στην Ερυθρά Θάλασσα, για να προστατευθεί η ελευθερία της ναυσιπλοΐας, η οποία είναι απαραίτητη για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα”.

Όσον αφορά στην προσχώρηση της Ελλάδας και της Τουρκίας στην γερμανική πρωτοβουλία European Sky Shield Initiative για την αντιπυραυλική προστασία, ο κ.Δένδιας επανέλαβε ότι ως Ελλάδα “θεωρούμε ότι θα πρέπει να είμαστε τμήμα των λύσεων των προβλημάτων και να μην απέχουμε από αυτά, θα θέλαμε να είμαστε στελέχη της ομάδας αυτής που επεξεργάζεται τις πιθανές λύσεις”.

Ταυτόχρονα σχολίασε ότι “η συμμετοχή στην προσπάθεια ήταν κάτι το απολύτως ενδεδειγμένο” αν ληφθεί υπόψιν οτι “επέλεξε και η Τουρκία να είναι μέλος αυτής της προσπάθειας, υπό την ιδιότητά της ως χώρας-μέλος του ΝΑΤΟ και ότι οποιαδήποτε χώρα που είναι μέλος αποκτά πλέον δικαίωμα βέτο, έναντι χωρών που θα επιδιώξουν να προσχωρήσουν στην Πρωτοβουλία”.

Απαντώντας σε ερώτηση για τις οικονομικές δυσκολίες σε επίπεδο ΕΕ και ΗΠΑ στη στήριξη της Ουκρανίας, ο κ.Δένδιας παρατήρησε ότι “οι ΗΠΑ είναι σε μια προεκλογική χρονιά.Τα 50 δισ. τα οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι θα πρέπει να δοθούν για να βοηθηθεί η Ουκρανία, είναι ένα πολύ μεγάλο ποσό. Αλλά επαναλαμβάνω, πρέπει όλα να τα βλέπουμε στην προοπτική τους. Αυτή τη στιγμή κάνουμε ό,τι μπορούμε μέσα στο πλαίσιο που μπορούμε. Και η Ελλάδα κάνει το καθήκον της ως χώρα-μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ”.

Όσον αφορά στην ελληνική βοήθεια επανέλαβε πως “έχουμε ανακοινώσει πολύ συγκεκριμένα υλικά τα οποία έχουμε δώσει στην Ουκρανία. Θέλω να πω ότι πάντοτε προτεραιοποιούμε και την ανθρωπιστική βοήθεια. Από εκεί και πέρα, καταλαβαίνετε ότι δεν γίνεται να αναφερθώ σε ποσότητες και ποιότητες υλικών”.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τον πόλεμο στη Γάζα, επανάλαβε ότι “και τις επιχειρήσεις του Ισραήλ τις αποδεχόμαστε μεν ως απαραίτητες, αλλά πάντοτε διακηρύσσουμε την ανάγκη προστασίας της ανθρώπινης ζωής, κυρίως των αμάχων. “Θα πρέπει να βρεθεί μία λύση, το ταχύτερο κατά το δυνατόν – χθες αν θα μπορούσε – κατάπαυσης του πυρός, Και από εκεί και πέρα να μπορέσουμε να δούμε πώς μπορεί να διασφαλιστεί στο πλαίσιο της λύσης των δύο κρατών, ένα καλύτερο αύριο για της κοινωνίες της περιοχής”.

Τέλος για τα εξήντα χρόνια που συμπληρώνει η DW τον Απρίλη, ο υπουργός Εθνικής ‘Αμυνας ευχήθηκε, όχι μόνο να τα εκατοστήσει, αλλά και να τα χιλιάσει! Όπως και “να μη βρεθεί ποτέ Έλληνας στο μέλλον να ακούει DW υπό τις συνθήκες που εγώ ως μικρό παιδάκι την άκουγα το διάστημα της Δικτατορίας”.

Πηγή: militaire.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024

H Ουκρανία θα προμηθευθεί τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη Kaan... Όταν/αν βγουν στην παραγωγή - Μητσοτάκη τρέξε να τους βοηθήσουμε!

Η μαζική παραγωγή του αεροσκάφους της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας πρόκειται να ξεκινήσει το 2028

Ο πρέσβης της Ουκρανίας στην Τουρκία, Vasyl Bodnar τόνισε σε συνέντευξή του στο CNN Türk ότι Ουκρανοί μηχανικοί εργάζονται για τη δημιουργία ενός κινητήρα που προορίζεται για το τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος Kaan.
Και αυτό διότι μελλοντικά, το Κίεβο επιδιώκει να αγοράσει αυτά τα μαχητικά από την Άγκυρα, καθώς όπως τονίζουν οι αξιωματούχοι του καθεστώτος του Κιέβου, «θα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με το F-16».


Η μαζική παραγωγή του αεροσκάφους της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας πρόκειται να ξεκινήσει το 2028.
Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη δοκιμαστική πτήση του Kaan επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στις 27 Δεκεμβρίου 2023, αλλά αναβλήθηκε λόγω της ανάγκης διενέργειας πρόσθετων δοκιμών.

Πηγή: bankingnews.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2024

Μεγαλώνει η μαύρη τρύπα της αμυντικής θωράκισης της Κύπρου: Αγνοείται 1 δις ευρώ!

Θεοδώρα Νικολάου, Μάριος Πούλλαδος

Στο €1,8 δις τα έσοδα από την εισφορά στην Άμυνα για τα έτη 2017-2022, ενώ την ίδια χρονική περίοδο οι δαπάνες για αμυντική θωράκιση ανήλθαν μόλις στα €704,5 εκ.

Όταν το 2017 η «Σ» σε άρθρο της με τίτλο «Κλείνουν τρύπες με τα λεφτά της Άμυνας» αποκάλυπτε διασπάθιση των χρημάτων των φορολογουμένων που προορίζονταν για αμυντική θωράκιση, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα παραδέχτηκε έμμεσα το «ένοχο μυστικό». Ότι, δηλαδή, από το 1985 μέχρι και το 2016, από τα περίπου 8 δις που δόθηκαν ως έκτακτη εισφορά για την άμυνα, μόλις τα €4,5 δις είχαν «δαπανηθεί» για αγορά και συντήρηση οπλικών συστημάτων. Το υπόλοιπο ποσό, δηλαδή €3,5 δις, χάθηκαν και αξιοποιήθηκαν για άλλους σκοπούς και άλλες ανάγκες του κράτους, όπως επιδόματα, μισθούς δημόσιων υπαλλήλων κ.ο.κ. Έξι χρόνια μετά την πρώτη έρευνά της, η «Σ» διαπιστώνει πως, παρά τις διαβεβαιώσεις από την Πολιτεία και τα κόμματα, έκτοτε λίγα έχουν γίνει προκειμένου η πιο πάνω στρέβλωση να διορθωθεί. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από νεότερα στοιχεία, την περίοδο 2017-2022 τα έσοδα από την εισφορά για την Άμυνα ανήλθαν στο €1,8 δις, ενώ την ίδια χρονική περίοδο οι δαπάνες για την αμυντική θωράκιση μόλις που ξεπέρασαν τα €700 εκ. Με λίγα λόγια, περισσότερα από ένα δις ευρώ αγνοούνται…

Πώς προκύπτει το έλλειμμα

Αρχικά πρέπει να υπενθυμίσουμε πως, με την τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας, η οποία επήλθε το 2000 και είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης, αλλά και με την τότε φορολογική μεταρρύθμιση, ο ετήσιος προϋπολογισμός του Υπουργείου Άµυνας -ή αµυντικός προϋπολογισµός- χωρίστηκε σε τέσσερα τµήµατα: α) Υπουργείο Άµυνας-Διοίκηση (µισθοδοσία λειτουργών και λειτουργικά έξοδα Υπουργείου), β) Κυπριακός Στρατός (µισθοδοσία και επιδόματα αξιωµατικών και υπαξιωµατικών), γ) Εθνική Φρουρά (λειτουργικά έξοδα, εκπαίδευση, και µισθοδοσία ΣΥΟΠ), και δ) Αµυντική Θωράκιση (εξοπλιστικές δαπάνες και αμυντικές δράσεις για ενίσχυση των επιχειρησιακών ικανοτήτων της ΕΦ με προμήθεια, λειτουργία και συντήρηση οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών).

Τα χρήματα των φορολογουμένων που αφορούν την έκτακτη εισφορά για την Άμυνα προορίζονται για την τέταρτη κατηγορία, δηλαδή την αμυντική θωράκιση και ό,τι αυτή προνοεί. Ωστόσο, τα στοιχεία τα οποία μελέτησε και παραθέτει σε πίνακες η «Σ» και προκύπτουν από τις ετήσιες εκθέσεις του Τμήματος Φορολογίας για τα έτη 2017-2022, καθώς και τις Ειδικές Εκθέσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για τις Δαπάνες του Υπουργείου Άμυνας για την ίδια χρονική περίοδο, δημιουργούν ερωτηματικά. Κυρίως, όσον αφορά την αξιοποίηση των εσόδων από την εν λόγω εισφορά.

Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία από το Τμήμα Φορολογίας, για την έκτακτη εισφορά για την Άμυνα δόθηκαν από τους φορολογούμενους πολίτες: το 2017 €277.847.338 εκ., το 2018 €296.992.039 εκ., το 2019 €305.947.717 εκ., το 2020 €289.696.416 εκ., το 2021 €265.946.517 εκ. και το 2022 €352.259.613 εκ. Δηλαδή, στο σύνολο της εξαετίας τα έσοδα από την εν λόγω εισφορά ανήλθαν στο €1.788.689.640.

Για την ίδια χρονική περίοδο, σύμφωνα με τις Εκθέσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για το ΥΠΑΜ, οι δαπάνες αμυντικής θωράκισης ανήλθαν: για το 2017 στα €68,8 εκ., το 2018 στα €97,01 εκ., το 2019 στα €105,33 εκ., το 2020 στα €114,52 εκ., το 2021 αυξήθηκαν στα €142,67 εκ., ενώ το 2022 ανέρχονταν στα €176.17 εκ.. Συνολικά, δηλαδή για τα έτη 2017-2022 δαπανήθηκαν για την αμυντική θωράκιση πέριξ των €704,5 εκ..


Επομένως προκύπτει έλλειμμα ενός ποσού πέραν του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Και το βασικό ερώτημα είναι εάν τα χρήματα αυτά αποτελούν πλεόνασμα, το οποίο δεν αξιοποιήθηκε. Και αν αξιοποιήθηκε, πού αξιοποιήθηκε; Το ερώτημα αυτό παραμένει αναπάντητο και θα αποτελεί σκάνδαλο εάν αυτό το πλεόνασμα εξακολουθεί να διοχετεύεται προς άλλες κατευθύνσεις όπως: επιδόματα, μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, ή άλλες δημοσιονομικές τρύπες- ανάγκες της κρατικής μηχανής εκτός Εθνικής Φρουράς.

Πάντως, όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές στη «Σ», από τη στιγμή που καταργήθηκε το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης, όλα τα έσοδα που προκύπτουν από την έκτακτη εισφορά για την Άμυνα καταλήγουν στο Πάγιο Ταμείο του κράτους. Τα έσοδα τα διαχειρίζεται το Υπουργείο Οικονομικών, όπως συμβαίνει με όλες τις φορολογίες, ενώ δεν υπάρχει απευθείας σύνδεση της εισφοράς με τις αμυντικές δαπάνες, παρόλο που ο τίτλος της εισφοράς όπως και της σχετικής ενοποιημένης νομοθεσίας ούτως ή άλλως συνδέει άμεσα την εισφορά με την άμυνα… αφού έτσι είναι η ονομασία της! Ενώ, όπως αναφέρει ξεκάθαρα ο Περί Έκτακτης Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμος 2002-2023, «κάθε πρόσωπο που καθορίζεται στο εδάφιο (2) υποχρεούται να καταβάλλει έκτακτη εισφορά για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας τής Δημοκρατίας». Άρα σύνδεση υπάρχει. Αυτό, όμως, που δεν υπάρχει είναι το Ταμείο. Και από τη στιγμή που δεν υπάρχει το Ταμείο Αμυντικής θωράκισης και όλα τα έσοδα από την εισφορά καταλήγουν στο Πάγιο Ταμείο του κράτους, τότε αυτόματα αυτά τα ποσά είναι διαθέσιμα για όλα τα υπουργεία και για τις λοιπές ανάγκες του κράτους. Έτσι, όπως αναφέρει η ίδια πηγή στη «Σ», το 1 δις ευρώ που ψάχνουμε κατέληξε σε άλλες ανάγκες του κράτους και των Υπουργείων, συμπεριλαμβανομένου και του Υπουργείου Άμυνας, αλλά όχι για τον σκοπό που προοριζόταν, δηλαδή την αμυντική θωράκιση.

Βέβαια, εύλογα θα διερωτηθεί κάποιος: Από τη στιγμή που υπάρχουν τα χρήματα (1,8 δις σε μία εξαετία), γιατί δεν αξιοποιούνται μόνο για την αμυντική θωράκιση; Τελικά θέλουμε να έχουμε στρατό ή όχι; Αν θέλαμε, θα μπορούσαμε να έχουμε. Αφού τα χρήματα αυτά δεν αξιοποιήθηκαν για τον σκοπό για τον οποίο ο φορολογούμενος πολίτης τα έδωσε, είναι επόμενο να αξιοποιηθούν για άλλες ανάγκες του κράτους, εφόσον παραμένουν στο Πάγιο Ταμείο του. Κανείς όμως δεν μπορεί να γνωρίζει πώς ακριβώς κατανεμήθηκαν τα εν λόγω ποσά και πού διαμοιράστηκαν.

Πτωτική πορεία, παρά τις δεσμεύσεις του Προέδρου

Στο μεταξύ, και ενώ παραμένει άγνωστο το τι απέγιναν αυτά τα χρήματα, και την ώρα που διαχρονικά οι εκάστοτε κυβερνήσεις αυτού του τόπου δεν φαίνεται να αξιοποιούσαν στο έπακρον τις εισφορές των πολιτών για την άμυνα, απογοήτευση προκαλεί και το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέχει η «Σ», στο άμεσο μέλλον προμηνύεται μείωση στις δαπάνες της αμυντικής θωράκισης.

Ενώ στο προεκλογικό του μανιφέστο ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεσμεύτηκε για ενίσχυση του εξοπλιστικού προγράμματος της Εθνικής Φρουράς, «στοχεύοντας σε θεσμοθετημένες σταθερές δαπάνες επί του ΑΕΠ ύψους τουλάχιστον 2%», το πρώτο δείγμα γραφής δεν άγγιξε ούτε αυτόν τον ελάχιστο στόχο που τέθηκε. Το θέμα έθιξε σε πρόσφατο άρθρο του στη «Σ» και ο πρώην Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς και πρώην Υπουργός Άμυνας, Αντιστράτηγος Φοίβος Κλόκκαρης, σημειώνοντας πως «στον τομέα της Άμυνας και Ανσφάλειας, η παρούσα Κυβέρνηση δεν τήρησε την προεκλογική δέσμευση του Προέδρου της ΚΔ, να ενισχύσει την αποτρεπτική ικανότητά της, αφού δεν τηρήθηκε η δέσμευση για αύξηση του προϋπολογισμού (ΠΥ) άμυνας σε ποσοστό 2% επί του ΑΕΠ. Ο ΠΥ άμυνας του 2024 περιορίσθηκε στο ανεπαρκές ποσοστό του 1,8%».

Όσον αφορά δε τον προϋπολογισμό των δαπανών για αμυντική θωράκιση, από το 2023 και μετέπειτα φαίνεται ότι παίρνει την κατιούσα. Συγκεκριμένα, πέρσι οι δαπάνες για αμυντική θωράκιση ανήλθαν στα €172.912.113 εκ., ενώ φέτος αναμένεται να μειωθούν στα €162.100.000 εκ.. Περαιτέρω μείωση υπολογίζεται -βάσει των προϋπολογισμών- να σημειώσουν οι δαπάνες το 2025, πέφτοντας στα €151.400.000 εκ. και το 2026 στα €145.000.000 εκ..

Μείωση στις δαπάνες, αλλά και στην εισφορά

Ανησυχητική εξέλιξη, που προκαλεί εύλογους προβληματισμούς αναφορικά με την αναβάθμιση της αποτρεπτικής ικανότητας του κράτους, είναι ο πρόσφατος νόμος που τέθηκε σε ισχύ από φέτος, ο οποίος προβλέπει τη «μείωση της έκτακτης εισφοράς για την Άμυνα που παρακρατείται επί των εισπρακτέων τόκων».

Συγκεκριμένα, η πρόταση νόμου εγκρίθηκε από τη Βουλή στις 8 Δεκεμβρίου 2023, με 31 ψήφους υπέρ, 2 εναντίον (ΕΛΑΜ) και 16 αποχές (ΑΚΕΛ) και επί της ουσίας τροποποιεί τον περί Έκτακτης Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμο, ώστε ο συντελεστής της έκτακτης εισφοράς για την Άμυνα, ποσοστού ύψους 30% που επιβάλλεται σε τόκους που λαμβάνουν ή πιστώνονται κάτοικοι στη Δημοκρατία, να μειωθεί στο 17%. Σύμφωνα με την πρόταση, η ψήφιση του νομοσχεδίου «θα συμβάλει άμεσα στην αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, θα ενισχύει τις επενδυτικές δραστηριότητες, ενώ παράλληλα θα ενθαρρύνει τους πολίτες και τους επιχειρηματίες προς αποταμίευση, έτσι ώστε έμμεσα να βοηθήσει στην εδραίωση της εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα». Η πρόταση κατατέθηκε από τους Χάρη Γεωργιάδη, Ονούφριο Κουλλά και Σάβια Ορφανίδου εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ, Ηλία Μυριάνθους, βουλευτή εκλογικής περιφέρειας Πάφου και Σταύρο Παπαδούρη των Οικολόγων.

Σε τοποθέτησή του ενώπιον της Ολομέλειας, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής και Πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Μαρίνος Σιζόπουλος, αναγνωρίζοντας εδώ και καιρό την προβληματική φύση της αξιοποίησης των εσόδων από την έκτακτη εισφορά για την Άμυνα, είχε αναφέρει ότι με την επανέναρξη των εργασιών της Βουλής το κόμμα του θα επαναφέρει την πρότασή του για ταμείο, το οποίο θα αφορά αποκλειστικά τις δαπάνες για αμυντική θωράκιση. Μένει να το δούμε.
Ο νόμος του 1985 και η τροποποίηση του 2000

Ο περί Εκτάκτου Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμος του 1985 (5/1985) υιοθετήθηκε επί διακυβέρνησης Σπύρου Κυπριανού, με εισήγηση της κοινοβουλευτικής ομάδας του Δημοκρατικού Συναγερμού, από τον τότε πρόεδρο του κόμματος, Γλαύκο Κληρίδη, για να εξυπηρετηθούν οι πραγματικές ανάγκες της Αμυντικής Θωράκισης. Ο νόμος προέβλεπε την υποχρεωτική καταβολή, από την 1η Φεβρουαρίου 1985, έκτακτης εισφοράς «διά την ενίσχυσιν της αμυντικής ικανότητος της Δημοκρατίας». Το άρθρο 6 προνοούσε την ίδρυση ειδικού «Ταμείου διά την Αμυντικήν Θωράκισιν της Δημοκρατίας», το οποίο θα τελούσε υπό τη φύλαξη του γενικού λογιστή του κράτους και θα τύγχανε διαχείρισης από την Επιτροπή Διαχειρίσεως του Ταμείου. Ιδιαίτερο, δε, ενδιαφέρον παρουσιάζει η ρητή πρόνοια του άρθρου 4: «Παν ποσόν εισπραττόμενον δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου κατατίθεται εις το Ταμείον, αποκλειόμενης της καταθέσεως αυτού εις οινδήποτε έτερον ταμείον ή λογαριασμόν της Δημοκρατίας [...]».

Ο Νόμος 9/2000, της 28ης Ιανουαρίου 2000, θα έφερνε καταλυτικές αλλαγές αφού διατηρούσε μεν την υποχρέωση της έκτακτης εισφοράς, αλλά, παράλληλα, τερμάτιζε την ύπαρξη του ΤΑΘ, και της αντίστοιχης Επιτροπής Διαχείρισης, προβλέποντας πως «οποιοδήποτε ποσό που είναι κατατεθειμένο στο Ταμείο για την Αμυντική Θωράκιση της Δημοκρατίας, κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος Νόμου, κατατίθεται στο Πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας». Τον Ιούλιο του 2002, ο Νόμος 117/2002 θα καταργούσε τους περί Εκτάκτου Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμους του 1985 μέχρι 2002, διατηρώντας όμως την υποχρέωση της έκτακτης εισφοράς για την άμυνα.

Το έτος 2000 αποτελεί σημείο αναφοράς για το θέμα της Αμυντικής Θωράκισης. Αφού, από ιδρύσεως του ΤΑΘ το 1985 μέχρι και το 1999, τόσο οι εισροές της έκτακτης εισφοράς για την άμυνα όσο και οι εκροές των εξοπλιστικών δαπανών θεωρούνταν επτασφράγιστο μυστικό και, ως εκ τούτου, δεν περιλαμβάνονταν σε οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο. Από το 2000 μέχρι σήμερα υπάρχει μια διαφοροποίηση όσον αφορά τις δαπάνες της Αμυντικής Θωράκισης, οι οποίες, πλέον, δημοσιοποιούνται στον ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό και στις ετήσιες εκθέσεις του Γενικού Ελεγκτή. Όμως, παρά τη σχετική διαφάνεια που εμφανίζεται στο θέμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων, οι εισροές της έκτακτης εισφοράς για την άμυνα, που καταλήγουν πλέον στο Πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας, μετά το κλείσιμο του ΤΑΘ, εξακολουθούν να παραμένουν εμπιστευτικές, χωρίς να γνωρίζει ο φορολογούμενος τη χρησιμοποίησή τους για άλλους σκοπούς.

Πάντως, όταν το 2017 η «Σ» αποκάλυψε τη διασπάθιση των χρημάτων των φορολογουμένων που προορίζονταν για αμυντική θωράκιση, το ζήτημα έφτασε μέχρι τον τότε Γενικό Εισαγγελέα, Κώστα Κληρίδη, ο οποίος σε γνωµάτευσή του επιβεβαίωσε την προτέρα γνωµάτευση του προκατόχου του, Πέτρου Κληρίδη, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει οιαδήποτε νοµική παρατυπία στη διαχείριση των οικονοµικών πόρων για την Άµυνα και, ειδικά, των εσόδων της έκτακτης εισφοράς. Ο Γενικός Εισαγγελέας επεσήµανε ότι, όντως, τα χρήµατα από την έκτακτη εισφορά για την άµυνα χρησιµοποιήθηκαν για τις ανάγκες της αµυντικής θωράκισης, προβαίνοντας ωστόσο σε µια ευρεία ερµηνεία της έννοιας «ενίσχυση της αµυντικής θωράκισης», που δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε εξοπλιστικά προγράµµατα, αλλά και σε άλλες παρεµφερείς δράσεις που αφορούν στην Άµυνα.

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2024

Forbes: Γιατί οι ΗΠΑ έδωσαν ταυτόχρονα F-35 στην Ελλάδα και F-16 στην Τουρκία

Του Paul Iddon

Σε μια κίνηση με σημαντικό αντίκτυπο για το μέλλον της αεροπορικής ισχύος στη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενέκρινε ταυτόχρονα την πώληση των πέμπτης γενιάς μαχητικών F-35 Lightning II στην Ελλάδα και των αναβαθμισμένων F-16 Viper στην Τουρκία.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε το "πράσινο φως" με δύο διαδοχικά δελτία Τύπου στις 26 Ιανουαρίου. Δηλαδή, λίγες ημέρες αφότου το κοινοβούλιο της Τουρκίας ενέκρινε το αίτημα ένταξης της Σουηδίας στη Βορειο-Ατλαντική Συμμαχία, μετά από καθυστέρηση περίπου δύο ετών. Προηγούμενως το Κογκρέσο είχε αντιταχθεί στην πώληση των F-16 στην Τουρκία, όσο η Άγκυρα έβαζε εμπόδια στο αίτημα της Στοκχόλμης.

Τον Οκτώβριο του 2021, η Τουρκία ζήτησε 40 καίνουργια F-16 Block 70 και 79 κιτ εξοπλισμού για αναβάθμιση μαχητικών που ήδη διέθετε. Η Ελλάδα έστειλε επίσημο αίτημα για την αγορά 20 F-35 τον Ιούνιο του 2022.

Εκ των υστέρων είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ δεν ήθελαν να εγκρίνουν την εμβληματική απόκτηση των F-35 από την Ελλάδα μέχρι να μπορέσουν πρώτα να άρουν τα εμπόδια στην πώληση των F-16 στην Τουρκία. Η Ουάσινγκτον πιθανότατα ήθελε να αποφύγει να κατηγορηθεί ότι ευνοεί ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ σε βάρος άλλου και επιπλέον δεν ήθελε να διαταράξει την ισορροπία της αεροπορικής ισχύος πάνω από το Αιγαίο υπέρ της Ελλάδας.

Ερωτηθείς αν έτσι έχουν τα πράγματα, αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μού ανέφερε: "Το σκεπτικό μας ήταν ξεκάθαρο: θέλαμε να ενισχύσουμε τις επιχειρησιακές δυνατότητες των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ και τη διαλειτουργικότητα με τις αμερικανικές δυνάμεις".

Στην περίπτωση της Τουρκίας, σύμφωνα με τον ίδιο αξιωματούχο, η ΄Άγκυρα διατηρεί τον δεύτερο μεγαλύτερο στόλο F-16 μεταξύ των συμμάχων, γεγονός που ενισχύει την "αποτροπή και άμυνα" του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Επιπλέον, η απόκτηση των 79 κιτ εξοπλισμού θα επιτρέψει στην Άγκυρα να αναβαθμίσει τα παλαιότερα F-16 σε υπερσύγχρονα Block 70.

"Τα νέα και τα αναβαθμισμένα αεροσκάφη θα επιτρέψουν στην Τουρκία να διαμορφώσει έναν στόλο σύγχρονων μαχητικών, με πολλαπλούς ρόλους, ώστε να θωρακίσει την άμυνα του εναέριου χώρου της", τόνισε ο αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

"Στο μεταξύ, η πώληση των F-35 στην Ελλάδα θα ενισχύσει σημαντικά τις δυνατότητες της Αθήνας καθώς και τη διαλειτουργικότητά της με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ", πρόσθεσε ο αξιωματούχος. "Αυτή η πώληση ενισχύει την ικανότητα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας να υπερασπίζεται τον εναέριο χώρο της, να συμμετέχει στις αποστολές του ΝΑΤΟ για τη διατήρηση της περιφερειακής ασφάλειας και την υποστήριξη των συμμάχων, ενώ ενισχύει τη διαλειτουργικότητά της με τις δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ".

Ο Suleyman Ozeren, λέκτορας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο και συνεργάτης στο Orion Policy Institute, πιστεύει ότι η απόφαση να εγκριθούν ταυτόχρονα οι πωλήσεις αεροσκαφών σε Ελλάδα και Τουρκία αποτυπώνει "δύο κρίσιμης σημασίας προοπτικές".

"Πρώτον, η κυβέρνηση Μπάιντεν επιδιώκει να δημιουργήσει μια ισορροπία στην περιοχή, παρέχοντας F-35 στην Ελλάδα, ενώ προμηθεύει F-16 στην Τουρκία", σχολίασε ο Ozeren. "Προφανώς, η Ελλάδα έχει το πάνω χέρι σε αυτήν τη συμφωνία".

"Δεύτερον, η απόφαση αυτή αντικατοπτρίζει τον σκεπτικισμό που υπάρχει στη σχέση Ουάσιγκτον - Άγκυρας, μια σταθερά προβληματική παράμετρος από τότε που η Τουρκία αποφάσισε να αγοράσει τους ρωσικούς S-400", τόνισε ο ίδιος.

Η αμφιλεγόμενη αγορά των εν λόγω συστημάτων αεράμυνας από την Τουρκία είχε ως αποτέλεσμα να αποκλειστεί από το πρόγραμμα των F-35 και να μπλοκαριστεί η αγορά αμερικανικών αεροσκαφών. Αρχικά, η Άγκυρα ήθελε να αγοράσει έως και 100 F-35A για να εκσυγχρονίσει την πολεμική της αεροπορία.

Εντέλει, ο Ozeren πιστεύει ότι η απόκτηση του πιο προηγμένου αεροσκάφους πέμπτης γενιάς στον κόσμο αποτελεί "διπλωματική νίκη" για την Ελλάδα. Και σημειώνει ότι το χρονικό σημείο όπου λήφθηκε η απόφαση "λέει πολλά", καθώς υποδηλώνει τόσο "μια προτίμηση προς την Ελλάδα έναντι της Τουρκίας στο αμερικανικό Κογκρέσο" όσο και τις "τεταμένες" σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας.

"Παρ' όλα αυτά, η απόφαση δεν έχει μοναδικό στόχο την ισορροπία δυνάμεων στους ουρανούς πάνω από το Αιγαίο", ανέφερε. "Υποδηλώνει ότι οι ΗΠΑ θελουν να κρατήσουν κοντά τους την Τουρκία, ένα σημαντικό μέλος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ".

Ο Γιώργος Τζογόπουλος, συνεργάτης στο Centre International de Formation Européenne, πιστεύει ότι η απόφαση των ΗΠΑ είναι λογική υπό ένα "πολιτικό πρίσμα".

"Ελλάδα και Τουρκία είναι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, αλλά ο αυτόνομος δρόμος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει την αμερικανική κυβέρνηση να εφαρμόσει διαφορετικές τακτικές στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της, ικανοποιώντας κατά κάποιο τρόπο και τις δύο χώρες", σχολίασε. "Η Ουάσινγκτον εργάζεται σκληρά για να περιορίσει το άνοιγμα της Άγκυρας προς Ανατολάς. Πρόκειται για μια διαδικασία εν εξελίξει που δεν ολοκληρώνεται με τις πρόσφατες πωλήσεις μαχητικών".

Με τον τρόπο αυτό, ο Τζογόπουλος πιστεύει ότι η Ουάσινγκτον σχεδιάζει να προσφέρει στην Αθήνα ένα "ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα", αποφεύγοντας συγχρόνως να αποξενώσει "ανεπανόρθωτα" την Άγκυρα.

Είναι ενδιαφέρον ότι λίγες μέρες μετά την έγκριση των δύο συμφωνιών, η υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδια για θέματα Πολιτικών Υποθέσεων Victoria Nuland δήλωσε στα τουρκικά ΜΜΕ: "Εάν μπορέσουμε να επιλύσουμε το θέμα των S-400, οι ΗΠΑ θα ήταν ευτυχείς να καλωσορίσουν την Τουρκία πίσω στην οικογένεια των F-35".

"Η πιθανή πώληση των F-35 στην Τουρκία δεν μπορεί να αποκλειστεί", δήλωσε ο Τζογόπουλος. "Εξαρτάται από τη μελλοντική πορεία της τουρκο-αμερικανικών διαπραγματεύσεων, η οποία θα διαμορφωθεί και από το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ".

Ο Τζογόπουλος πιστεύει ότι το τουρκο-αμερικανικό παζάρι έχει δύο νικητές και έναν ηττημένο. Οι νικητές είναι οι ΗΠΑ και η Τουρκία, με την πρώτη να εξασφαλίζει άλλη μια προσοδοφόρα πώληση όπλων και τη δεύτερη να λαμβάνει τα αεροσκάφη που ζητούσε. Από την άλλη, το ΝΑΤΟ είναι ο χαμένος, καθώς το "μήνυμα που στέλνεται στα υπόλοιπα κράτη-μέλη" είναι ότι η αυτονομία στην εξωτερική πολιτική, στην προκειμένη περίπτωση της Τουρκίας, "θα μπορούσε να είναι μια επιλογή για τα κράτη χωρίς σοβαρές επιπτώσεις".

Η τουρκική έγκριση για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ ήταν ο παράγοντας που άνοιξε τον δρόμο για την πώληση των F-16, ωστόσο ο Τζογόπουλος σημείωσε ότι "δεν είναι σαφές ποια είναι τα όρια στο τουρκο-αμερικανικό παζάρι".

"Σήμερα είναι η έγκριση του σουηδικού αιτήματος, αύριο κάτι άλλο", τόνισε. "Η διαπραγματευτική τακτική της Άγκυρας φέρνει αποτελέσματα και αυτό θα πρέπει να προκαλεί κάποια ανησυχία".

Ο αναλυτής επισήμανε ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις εμφανίζουν σταθερότητα αυτή την περίοδο, όμως η Ιστορία έχει δείξει επανειλημμένα ότι μια τέτοια σταθερότητα δεν διαρκεί για πολύ.

"Για να συγκρίνουμε την αεροπορική ισχύ στο Αιγαίο χρειαζόμαστε συγκεκριμένους αριθμούς και χρονοδιαγράμματα", είπε ο Τζογόπουλος. "Δεν είναι σαφές, για παράδειγμα, πόσα μαχητικά F-35 θα λάβει η Ελλάδα και πότε".

"Οι ΗΠΑ τάσσονται υπέρ της αποκλιμάκωσης της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά θα πρέπει να είναι έτοιμες και για νέους γύρους εντάσεων αργά ή γρήγορα", πρόσθεσε.

"Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τις ΗΠΑ δεν είναι η ισορροπία της αεροπορικής ισχύος στο Αιγαίο, αλλά να αποτρέψουν μια κατάσταση όπου θα μπορούσαν να χάσουν την Τουρκία", σημείωσε.

Επομένως, ο κίνδυνος για την Τουρκία να έχει κάποια στιγμή η Ελλάδα ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα απέναντί της πάνω από το Αιγαίο θα μπορούσε να είναι διακύβευμα των "μελλοντικών τουρκοαμερικανικών συνομιλιών".

Ο Τζογόπουλος υπέδειξε τη δήλωση της Νούλαντ ότι η Τουρκία θα μπορούσε να αποκτήσει F-35, εάν λύσει το ζήτημα με τους S-400.

"Το παζάρι συνεχίζεται", είπε.

Πηγή: forbesgreece.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2024

Τουρκία: Αρχίζει η μαζική παραγωγή των πυραύλων Tayfun, Sungur, Karaok και Πύραυλοι Πυροβολικού Κατευθυνόμενοι με Λέιζερ

Η «Τελετή υπογραφής συστημάτων πυραύλων ξηράς», που καλύπτει τις συμβάσεις μαζικής παραγωγής των έργων πυραύλων Tayfun, Sungur, Karaok και TRLG-230, τα οποία ξεκίνησαν για την κάλυψη των αναγκών «Πυραύλων και Οπλικών Συστημάτων» της Διοίκησης Χερσαίων Δυνάμεων με εγχώριας και εθνικής παραγωγής, πραγματοποιήθηκε στην Προεδρία των Αμυντικών Βιομηχανιών.

Στην τελετή υπογραφής μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, της Προεδρίας των Αμυντικών Βιομηχανιών και της Roketsan παρευρέθηκαν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ και αρχηγοί των κλάδων των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων

Στην τελετή που διοργάνωσε ο Πρόεδρος της Αμυντικής Βιομηχανίας Χαλούκ Γκιοργκιούν, υπογράφηκε σύμβαση για την παραγωγή πυραύλων Tayfun, Sungur, Karaok και πύραυλοι πυροβολικού κατευθυνόμενοι με Λέιζερ-230

Στην τελετή που διοργάνωσε ο Πρόεδρος της Αμυντικής Βιομηχανίας Χαλούκ Γκιοργκιούν, υπογράφηκε σύμβαση για την παραγωγή πυραύλων Tayfun, Sungur, Karaok και πυραύλων πυραύλων με λέιζερ Guided-230.

Ο Υπουργός Γκιουλέρ δήλωσε περήφανος για τα οπλικά συστήματα που θα εισέλθουν στον κατάλογο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στο πλαίσιο της υπογεγραμμένης σύμβασης και είπε: «Αυτά τα προϊόντα θα συνεισφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στις χερσαίες δυνάμεις μας, οι οποίες πραγματοποιούν εντατικές και ολοκληρωμένες δραστηριότητες, ιδίως στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, στο εσωτερικό και πέρα ​​από τα σύνορα».

«Βλέπουμε την τοπική και εθνική αμυντική μας βιομηχανία ως αναπόσπαστο μέρος της επιβίωσής μας».

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Γκιουλέρ τόνισε ότι πόσο κρίσιμα και απαραίτητα είναι τα συστήματα που πρόσθεσαν στον κατάλογο του στρατού και ότι έχουν γίνει πιο εμφανή τις τελευταίες ημέρες, όταν τα θέματα άμυνας και ασφάλειας γίνονται όλο και πιο σημαντικά κάθε χρόνο.

Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατηγός Μετίν Γκιουράκ τόνισε επίσης ότι ο κίνδυνος, η απειλή και το περιβάλλον αβεβαιότητας που δημιουργούν οι εξελίξεις στον κόσμο και την περιοχή τα τελευταία χρόνια έχει αυξήσει την ανάγκη ύπαρξης ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων.


Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Λ. Καμπουρίδης: Κάτι πολύ ανησυχητικό κρύβεται πίσω από τον μακρύ τουρκικό κατάλογο παραγγελίας όπλων!

Γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης*

Η ανακοίνωση από αμερικανικής πλευράς της πρόθεσης για ικανοποίηση του τουρκικού αιτήματος που αφορά την προμήθεια και αναβάθμιση α/φων F-16 καθώς και την προμήθεια α/φών F-35 στην Ελλάδα, προκάλεσε σειρά συζητήσεων με κύριο ζητούμενο την πλευρά η οποία είναι περισσότερο ή λιγότερο ωφελημένη.

Οι συζητήσεις επικεντρώνονται από τουρκικής πλευράς στον βαθμό κάλυψης του κενού αεροπορικής ισχύος έναντι της Ελλάδας, ενώ την ελληνική πλευρά απασχολεί περισσότερο κάθε αμερικανική αναφορά για δέσμευση την Τουρκίας ώστε να μην είναι δυνατή η χρησιμοποίηση των τουρκικών αεροσκαφών για αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου.

Παρά το γεγονός ότι όλες οι συζητήσεις και αναλύσεις αφορούν κυρίως τα αεροσκάφη και τις δυνατότητες που αυτά θα προσθέσουν στο οπλοστάσιο της κάθε χώρας, έχει διαφύγει της προσοχής και δεν αναλύθηκε στον πραγματικό βαθμό το θέμα του μεγάλου καταλόγου των όπλων και συστημάτων τα οποία έχει ζητήσει η Άγκυρα ως συνοδευτικό εξοπλισμό τουρκικών F-16. Η μελέτη του θέματος οδηγεί σε συμπεράσματα σχετικά με τον τουρκικό σχεδιασμό για την σταδιακή κάλυψη του ελλείμματος αεροπορικής ισχύος έναντι της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) αλλά και για το τουρκικό σχέδιο σταδιακής απεξάρτησης από την δυτική – αμερικανική εξοπλιστική ποδηγέτηση.

Στη σχετική τουρκική λίστα περιλαμβάνονται, 40 νέα μαχητικά αεροσκάφη F-16 Block 70, 79 κιτ εκσυγχρονισμού F-16 Block 70, 48 κινητήρες F110-GE-129D και κινητήρες F110-GE-132 για το υπό κατασκευή τουρκικό μαχητικό «KAAN», 149 ραντάρ AN/APG-83 AESA, 16 συστήματα προηγμένης σκόπευσης AN/AAQ-33, 952 βλήματα αέρος-αέρος AMRAAM AIM-120C-8, 864 βόμβες GBU-39/B, 96 πύραυλοι AGM-88B (HARM), 96 πύραυλοι AGM-88E (AARGM), 401 βλήματα AIM-9X Block II Sidewinder, 12 Βόμβες Γενικής Χρήσης MK82, 1437 συσκευές JDAM και απροσδιόριστη ποσότητα συστημάτων IRST (Αναζήτησης – Παρακολούθησης).

Η τουρκική παραγγελία προκαλεί ερωτηματικά καθώς φτάνει τα 23 δις δολ., ποσό σχεδόν διπλάσιο από το αρχικό τουρκικό αίτημα το οποίο αφορούσε μόνο την προμήθεια και εκσυγχρονισμό των 40 και 79 αεροσκαφών αντίστοιχα και έφτανε τα 11 δις. δολ. Δηλαδή τα όπλα, πυρομαχικά, συστήματα και ραντάρ τα οποία ζητούνται από τις ΗΠΑ για τις ανάγκες των F-16 και εν μέρει του τουρκικού μαχητικού «ΚΑΑΝ», φτάνουν τα 12 δις δολ..

Τούρκοι ειδικοί επισημαίνουν ότι, η Άγκυρα με την μεγάλη παραγγελία επιδιώκει να καλύψει τις ανάγκες των F-16 για τα επόμενα 10 έτη, αφού έχοντας ολοκληρώσει την προμήθεια και ανακατασκευή των αεροσκαφών και με την δημιουργία στοκ εξοπλισμού η τουρκική πλευρά θα έχει την πολυτέλεια ελιγμών και αποφυγής κάθε άσκησης πίεσης – εκβιασμού από αμερικανικής πλευράς η οποία δύναται να προέλθει λόγω της επιδιωκόμενης ανεξάρτητης πολιτικής της Άγκυρας.

Το κρίσιμο 2030

Με χρονικούς όρους αυτό σημαίνει ότι η Άγκυρα το έτος 2030 (πιθανή ολοκλήρωση της προμήθειας και του εκσυγχρονισμού των F-16) θα έχει πετύχει απαγκίστρωση από την αμερικανική εξάρτηση και για τον εξοπλισμό των F-16 όσον αφορά οπλισμό, πυρομαχικά και ανταλλακτικά. Το έτος 2030 αποτελεί με βάση τους τουρκικούς υπολογισμούς, την καταληκτική ημερομηνία ολοκλήρωσης της κατασκευής του τουρκικού μαχητικού TFX (KAAN), μειώνοντας έτσι κατά δύο έτη την επιδιωκόμενη ημερομηνία επιχειρησιακής ένταξης αυτού στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ).

Επειδή η μελλοντική παραλαβή των F-35 από την ελληνική ΠΑ η οποία τρομάζει την τουρκική πλευρά καθώς συνεχίζεται η υπεροχή των ελληνικών Ικάρων στους ουρανούς, η Άγκυρα θα αναζητήσει την προμήθεια άλλων 150 αεροσκαφών έχοντας πάντα ως μόνη επιλογή το ευρωπαϊκό Eurofighter.

Στο ερώτημα, για το πως οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις σκοπεύουν να πετύχουν μία σχετική ισορροπία στο Αιγαίο με δεδομένη την συνεχιζόμενη ελληνική αεροπορική υπεροχή, η λύση από τουρκικής πλευράς φαίνεται ότι αναζητείται στα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη (ΜΕΑ), στα στρατηγικά ΜΕΑ και ειδικότερα στο Bayraktar «Kızılelma», αλλά και στα νέα πυραυλικά συστήματα εδάφους – εδάφους.

Επειδή οι παραπάνω υπολογισμοί της Άγκυρας πραγματοποιούνται με βάση τον ελληνικό προγραμματισμό ένταξης των αεροσκαφών Rafale, συνέχισης του προγράμματος εκσυγχρονισμού των F-16 V και ολοκλήρωσης της παραλαβής των 40 F-35, δεν θα πρέπει να υπάρξει κανένας εφησυχασμός από την ελληνική πλευρά ο οποίος θα οδηγήσει σε κάθε μορφή μερικής ή ολικής αναβολής ή ακύρωσης του ελληνικού εξοπλιστικού προγράμματος.

Η Διακήρυξη «Φιλίας και Καλής Γειτονίας» αν και αποτέλεσε κατά μία έννοια «δεκανίκι» για την πιθανή έγκριση παράδοσης των F-16 στην Τουρκία, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελέσει παράγοντα μείωσης των εξοπλιστικών αντανακλαστικών μας.

Η Τουρκία εργάζεται για την μείωση του ελλείμματος αεροπορικής ισχύος έναντι της ελληνικής ΠΑ, όμως η Ελλάδα θα συνεχίσει να διατηρεί το προβάδισμα ακόμη και μετά το 2030 όπου πιθανόν θα αρχίσει η επιχειρησιακή ένταξη και του τουρκικού «ΚΑΑΝ», μόνο εάν ολοκληρωθεί το ελληνικό αεροπορικό πρόγραμμα.

*Ο Αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης είναι απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας, κάτοχος MBA από το Nottinngham Trend University, Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας & Εθνολογίας του ΔΠΘ, και υποψήφιος Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ διετέλεσε μέλος της Ελληνικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο 1995-1999, Ακόλουθος Άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα/παράλληλη διαπίστευση στο Μπακού την περίοδο 2013-2017. Είναι συνεργάτης του αμερικανικού Ινστιτούτου αναλύσεων, «Defense & Foreigner Affairs». Αποστρατεύθηκε τον Μάρτιο / 2022. Δημοσιεύεται στο «ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής militaire.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024

Η Ουάσινγκτον με το είδος των εξοπλισμών που αποδεσμεύει σε Ελλάδα-Τουρκία, αποκαλύπτει ποιόν θέλει κυρίαρχο στην περιοχή!

Του Παντελή Σαββίδη

Με την ελληνοτουρκική Διακήρυξη Φιλίας να κρύβει αρκετούς σκελετούς στην ντουλάπα η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μια σχιζοφρενική κατάσταση. Από τη μια θέλει ειρήνη και ησυχία, απολύτως δικαιολογημένα, και στηρίζει την κυβέρνηση-όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις- και από την άλλη ανησυχεί μήπως η χώρα, με την πολιτική Μητσοτάκη υποστεί ανήκεστο βλάβη.

Δημοσιεύματα που είδαν το φως της δημοσιότητας την εβδομάδα που πέρασε σχολίαζαν αρνητικά τις κοινές περιπολίες Ελλάδας-Τουρκίας και θεωρούσαν ότι γίνονται «δήθεν» για τους μετανάστες ενώ στην ουσία δημιουργούν καταστάσεις συνδιαχείρισης στο Αιγαίο. Η κυβερνητική οπτική βλέπει πολύ διαφορετικά το θέμα και θεωρεί πως με την τακτική αυτή διασφαλίζεται η, κατά το δυνατόν, προστασία από μεταναστευτικές ροές.

Το ότι κάτι βαθύτερο κρύβεται πίσω από την ελληνοτουρκική προσέγγιση η οποία θα γίνει σταδιακά και μεθοδικά ώστε να μην φανεί κατά την εξέλιξη η συνολική εικόνα της κατάληξης, αποτελεί κοινό, σχεδόν, τόπο.

Όπως είναι γνωστό η Τουρκία αξιώνει έλεγχο της περιοχής του Αιγαίου ανατολικά του 25ου μεσημβρινού. Δεν μπορεί αυτήν την στιγμή να βεβαιωθεί αν οι κοινές περιπολίες αποτελούν σταδιακή προσαρμογή στην συνδιαχείριση.

Η κυβέρνηση διαρρέει ότι θέλει να κερδίσει χρόνο ώστε να καλυφθούν οι αμυντικές ανάγκες της χώρας αλλά η υπόθεση των δύο επιστολών του State Department προς το Κογκρέσο με τις οποίες ζητά να εγκριθεί η πώληση όπλων στην Ελλάδα και την Τουρκία προσθέτει ανησυχίες, δεν αφαιρεί.


Η επιστολή που αφορούσε στην Ελλάδα επικεντρωνόταν στα F-35 και στο πλεονάζον υλικό των ΗΠΑ που θα παραχωρηθεί δωρεάν και εδώ τελειώνει η σχετική αναφορά. Η αντίστοιχη της Τουρκίας περιλαμβάνει πληθώρα οπλικών συστημάτων και όπλων που, ακόμη, και με μια πρώτη ματιά δημιουργούν ανησυχία στους ειδικούς.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΘΟΥΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.

Στην Αθήνα, σε μια κυβερνητική προσπάθεια διαχείρισης των εντυπώσεων της κοινής γνώμης, δόθηκε έμφαση στην απόκτηση των F-35 σε αντίθεση με τα F-16 της Τουρκίας αλλά τα όπλα δεν είναι χάντρες για τους ιθαγενείς. Πέραν του γεγονότος ότι η κ. Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, δήλωσε πως η Τουρκία είναι καλοδεχούμενη στην οικογένεια των F-35 αν εγκαταλείψει τους S-400, ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Πτέραρχος Χρήστος Χριστοδούλου δήλωσε στην διαδικτυακή εκπομπή «Ανιχνεύσεις web tv” πως εκείνο που έχει σημασία είναι τα όπλα που θα φέρει ένα αεροπλάνο και πως με όσα διάβασε, μέχρι στιγμής, ότι θα προμηθευθεί η χώρα, του προκαλούνται ανησυχίες.

Ο κ. Χριστοδούλου θεώρησε, επίσης, πως είναι άνευ σημασία και κοστοβόρο το πλεονάζον υλικό που θα δοθεί δωρεάν στην Αθήνα και η δωρεά εξυπηρετεί περισσότερο τους Αμερικανούς οι οποίοι κάπου έπρεπε να το αποδομήσουν.

Άνευ σημασίας είναι επίσης, ακόμη και αν αναληφθούν, οι δεσμεύσεις της Τουρκίας ότι δεν θα χρησιμοποιήσει τα αεροπλάνα που θα αγοράσει ή θα εκσυγχρονίσει για την παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου ή για απειλή κατά της Ελλάδας. Θα το πράξει, όπως θα το έπραττε οποιοσδήποτε τα είχε.

Σχετικές, και προς την κατεύθυνση της παραπάνω εκτίμησης είναι και οι δηλώσεις που έκανε η κ. Ντόρα Μπακογιάνννη αλλά και ο υπουργός άμυνας Νίκος Δένδιας.

Ο κ. Δένδιας καταρρίπτει τις ψευδαισθήσεις όσων πιστεύουν πως η Ελλάδα έχει ένα ιδιαίτερο status το οποίο γίνεται σεβαστό από την Ουάσιγκτον.
Σε συνέντευξή του λέει ρητά πως η πολιτική της Ουάσιγκτον, απέναντι στην Άγκυρα, δεν μπορεί να επηρεαστεί από την Αθήνα παρά μόνο παρακλητικά. Και το λέει με αφορμή την ερώτηση περί δέσμευσης της Άγκυρας.

Για τα όπλα που θα φέρουν τα F-35 αν και όταν τα προμηθευθεί η Ελλάδα, ο κ. Δένδιας είπε, προδικάζοντας το είδος τους, πως δεν θέλουμε να γίνουμε παγκόσμια υπερδύναμη (sic), αλλά να τα χρησιμοποιήσουμε για αποτροπή.


Είναι η προετοιμασία της κοινής γνώμης για τα περιορισμένης εμβέλειας οπλικά συστήματα με τα οποία θα εφοδιασθεί ένα πανάκριβο αεροπλάνο σε σχέση με τις δυνατότητές του. Ακόμη και να ήθελε η Ελλάδα, το είδος των οπλικών συστημάτων που θα φέρει ένα αεροπλάνο που αγοράζει εξαρτάται από την πολιτική της χώρας που το προμηθεύει. Εν προκειμένω, από τις ΗΠΑ. Ούτε οι Bellhara, κατ απαίτησιν των ΗΠΑ, θα φέρουν στρατηγικά όπλα, όπως οι scalp. Τα στρατηγικά όπλα είναι που θα έδιναν στην χώρα την ικανότητα αποτροπής. Διότι θα μπορούσαν να απειλήσουν τα κέντρα του αντιπάλου.

Εν ολίγοις, θέλουν την χώρα καταναλωτή των οπλικών συστημάτων που οι ΗΠΑ επιθυμούν και την εμβέλειά τους περιορισμένη στα όρια που της έχει αναγνωρίσει η Ουάσιγκτον στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν την εξάρτηση. Η Τουρκία το επιχείρησε και εν πολλοίς το πέτυχε.

Ο κ. Δένδιας και άλλοι πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες μιλούν, συνεχώς, για αποτροπή αλλά δεν εξηγούν τι εννοούν με τον όρο αποτροπή. Θέλουν να αποτρέψουν τι; Πόλεμο, παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων; Επιθετική ενέργεια της Τουρκίας κατά της Κύπρου; Τι;

Ελληνοτουρκικός πόλεμος, μέχρι στιγμής, αποτρέπεται αλλά δεν είναι σίγουρο αν αποτρέπεται λόγω της αμυντικής ικανότητας της χώρας ή του συνυπολογισμού, παραμέτρων, από την Τουρκία, που την καθιστούν επιφυλακτική.

Χωρίς να τον αποκλείει αν χρειαστεί, η Τουρκία στην παρούσα φάση, δεν επιδιώκει πόλεμο εδαφικής κατάκτησης με την Ελλάδα. Επιδιώκει να ασκήσει ζωτικά της συμφέροντα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και εκεί δεν υπάρχει καμιά αποτροπή. Όποτε θέλει να τα παραβιάσει, τα παραβιάζει. Επιδιώκει, ακόμη, να κρατά την Ελλάδα, οικονομικά αιχμάλωτη (και αυτό το επιτυγχάνει και με την κούρσα των εξοπλισμών) και, όπου μπορεί, να την δορυφοριοποιήσει.

Όπως είπε σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη ο πρέσβης ε.τ. Γεώργιος Πουκαμισάς, η Συμφωνία της Λωζάννης αποτέλεσε την ληξιαρχική πράξη γένεσης της σύγχρονης Τουρκίας και την κατέστησε ηπειρωτικό κράτος. Η Τουρκία επεδίωξε και επέτυχε να παίξει ρόλο ως ενδιάμεση περιοχή μεταξύ δύσης και ανατολής χωρίς να θέλει να υποβαθμίσει τις σχέσεις της με την δύση. Αλλά αμφισβήτησε και τον περιορισμό της ως χερσαίας δύναμης. Με το όραμα της Γαλάζιας Πατρίδας επιδιώκει και έλεγχο των θαλασσών, ρόλο τον οποίο είχε η Ελλάδα.

Παρά τα μεγάλα λόγια με την κατάσταση που έχει σήμερα το ναυτικό είναι αμφίβολο αν η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει έναν ρόλο ελέγχου των θαλασσίων οδών, ρόλος που της αποδόθηκε από την Επανάσταση του 1821, ακόμη, από την τότε θαλασσοκράτειρα Βρετανία.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΕΚΠΛΗΞΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΕΝΔΙΑ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΟΥΘΙ ΤΗΣ ΥΕΜΕΝΗΣ.

Μια τέτοια κίνηση πέραν του ότι εμπλέκει την χώρα βαθύτερα σε έναν πόλεμο που είναι άδηλη η κατάληξή του, είναι και επικίνδυνη καθώς την καθιστά αντικείμενο στόχου απο το παγκόσμιο τζιχάντ.

Στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της η Ελλάδα θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια ευρωπαϊκή αποστολή στην Ερυθρά Θάλασσα αλλά η πρόταση για το στρατηγείο και η επίδειξη «πρωτοπαλικαρισμού» αποτελεί επικίνδυνο πλεονασμό.

Η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να διαδραματίσει γεωπολιτικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή αλλά δεν έχει ούτε την στρατιωτική κουλτούρα ούτε, ενδεχομένως, τις δυνατότητες ο ρόλος αυτός να προκρίνει την σκληρή ισχύ.

Το ελληνικό αποτύπωμα στη Μέση Ανατολή είναι πολιτισμικό από την εποχή του Αλεξάνδρου και αυτό θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί η Αθήνα. Έναν ρόλο ήπιας ισχύος τον οποίο θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν και οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και άλλες χώρες που θα ενδιαφέρονταν.

Αλλά στην Αθήνα περί άλλων τυρβάζουν. Ας μην ασχοληθώ με αυτά.

Πηγή: anixneuseis.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶