Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανακοίνωσε τον κοινό εορτασμό του Πάσχα το 2025 με τους Αιρετικούς!

Ευχές προς όλους τους ΜΗ Ορθοδόξους Χριστιανούς που εόρτασαν το Πάσχα έδωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στις 31 Μαρτίου 2024, μετά τη χοροστασία του κατά την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγίων Θεοδώρων της Κοινότητας Βλάγκας.

“Κατά την ημέρα αυτή, το κοσμοχαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως αποκτά πρόσθετη επικαιρότητα, καθώς οι ΜΗ Ορθόδοξοι Χριστιανοί αδελφοί μας εορτάζουν σήμερα την εκ νεκρών έγερσι του Κυρίου μας, το Άγιον Πάσχα. Έχουμε ήδη αποστείλει εκπροσώπους μας σε όλες τις Χριστιανικές Κοινότητες των άλλων Ομολογιών ενταύθα, για να διαβιβάσουν σ’ αυτές τις εόρτιες ευχές της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και τα Πατριαρχικά μας συγχαρητήρια. Αλλά και από της θέσεως αυτής απευθύνουμε εγκάρδιο χαιρετισμό αγάπης προς όλους τους απανταχού της γης Χριστιανούς, που εορτάζουν το Άγιον Πάσχα σήμερα. Δεόμεθα δε του Κυρίου της δόξης, να μας αξιώση, ο κοινός εορτασμός του Πάσχα, που θα έχουμε κατά την επόμενη χρονιά, να μη αποτελέση μίαν ευτυχή απλώς σύμπτωσις, ένα τυχαίο συγκυριακό γεγονός, αλλά την απαρχή της καθιερώσεως κοινής ημερομηνίας για τον εορτασμό του κατ’ έτος υπό της Ανατολικής και Δυτικής Χριστιανοσύνης, εν όψει και της επετείου συμπληρώσεως 1700 χρόνων, το 2025, από της συγκλήσεως της εν Νικαία Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία, μεταξύ άλλων, ασχολήθηκε και με το ζήτημα της ρυθμίσεως του χρόνου εορτασμού του Πάσχα. Είμαστε αισιόδοξοι, καθώς εκατέρωθεν υπάρχει η προς τούτο καλή θέλησις και προθυμία. Διότι, πράγματι, αποτελεί σκάνδαλον ο χωριστός εορτασμός του μοναδικού γεγονότος της μίας Αναστάσεως του Ενός Κυρίου!”.

Το παρόν βήμα έχει εδώ και καιρό έχει προειδοποιήσει ότι προετοιμάζεται η ψευδο-ένωση των εκκλησιών και ο δρόμος θα ανοίξει με τον κοινό εορτασμό της εορτής του Αγίου Πάσχα το 2025. Η ως άνω δήλωση επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μας. 

«Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ Ανατολής και Δύσεως. Ένας Δυτικός που βαπτίζεται Ορθόδοξος, θα περάσει πολλά χρόνια μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, με καθοδήγηση εμπείρου πνευματικού οδηγού για να αποκτήσει καθαρό Ορθόδοξο φρόνημα και ήθος. Αυτός είναι λόγος που δεν μπορεί να γίνει «ένωση των Εκκλησιών». Η «ένωση των Εκκλησιών» είναι δύσκολη, έως αδύνατη. Όσοι ομιλούν για «ένωση Εκκλησιών» δεν γνωρίζουν ούτε την νοοτροπία των ετεροδόξων ούτε το ύψος της Ορθοδοξίας. Δεν επιθυμώ να γίνει, τουλάχιστον τώρα, η «Ένωση των Εκκλησιών», διότι οι Ρωμαίοι (Λατίνοι) δεν θα αλλάξουν, αλλά και οι Ορθόδοξοι θα διαφθαρούν.» Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

«Yπάρχει Ένωση Εκκλησιών με τον Θεό, και υπάρχει ''ένωση εκκλησιών'' με τον διάβολο, με θυσία της Ορθοδοξίας, με προδοσία της πίστης.» Μητρ. Αυγουστίνος Καντιώτης

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Γιατί ο Ν. Δένδιας είχε επαφές με τον «Σκιώδη» Βρετανό ΥΠΑΜ; (Ανανεώθηκε)

Αριστερά ο «Σκιώδης» ΥΠΑΜ John Healey

[δημοσιεύτηκε 12:06-27/03/24, ανανεώθηκε 9:50-28/03/24] 

Η ανακοίνωση του Νίκου Δένδια στo "X" για την συνάντηση που είχε με τον «Σκιώδη» Βρετανό ΥΠΑΜ John Healey κατά την διήμερη επίσκεψή του στο Λονδίνο (25-26/03/24) έχει ως εξής:

«Συναντήθηκα σήμερα στο Λονδίνο με τον Βρετανό «Σκιώδη» Υπουργό Άμυνας του Εργατικού Κόμματος, @JohnHealey_MP, σε συνέχεια των επαφών που είχα προσφάτως με Βρετανούς oμολόγους μου. Συζητήσαμε για τις αμυντικές μας σχέσεις τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και εντός του ΝΑΤΟ. Ανταλλάξαμε απόψεις για τρόπους αντιμετώπισης αναδυομένων κοινών προκλήσεων, καθώς και για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή και την Ερυθρά Θάλασσα. Ενημέρωσα για τον ρόλο της Ελλάδας στην αμυντική Επιχείρηση ASPIDES της Ε.Ε. Τόνισα επίσης ότι προσβλέπουμε στην συνεργασία του ελληνικού αμυντικού οικοσυστήματος καινοτομίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, στο Πλαίσιο της «Ατζέντας 2030, με το Βρετανικό αμυντικό οικοσύστημα.»

Αριστερά ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Sir Tim Barrow

Η ανακοίνωση για τις επαφές με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας (NSA) του Ηνωμένου Βασιλείου, Sir Tim Barrow:

«Συνάντηση με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας (NSA) του Ηνωμένου Βασιλείου, Sir Tim Barrow, στο Λονδίνο. Ανταλλάξαμε απόψεις για την κατάσταση ασφαλείας στην Ουκρανία, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και την Ερυθρά Θάλασσα.»

Ο Ν. Δένδιας είχε επίσης «σύντομη συνομιλία» (27/03/24) με τον Αναπληρωτή Πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Oliver Dowden η οποία φαίνεται να έγινε εκτός αρχικού προγράμματος ενώ δεν ανακοινώθηκε το περιεχόμενό της. Γι' αυτό και όπως θα διαπιστωθεί παρακάτω, σχολιάστηκε στο αρχικό μας δημοσίευμα το οποίο παραθέτουμε αυτούσιο:  

Αριστερά ο Αναπληρωτής Πρωθυπουργός Oliver Dowden

Σωρεία ερωτημάτων προκύπτει από την επίσκεψη αλλά και την ανακοίνωση του Έλληνα ΥΠΑΜ:

Γιατί ο Ν. Δένδιας είχε επαφές με τον «Σκιώδη» Βρετανό ΥΠΑΜ των Εργατικών και όχι με την Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου; Μήνυμα δυσαρέσκειας ή ρήξης με τους Συντηρητικούς; Ποιες ήταν οι αλλεπάλληλες πρόσφατες επαφές με τους Βρετανούς «ομολόγους» του (sic: πληθυντικός) οι οποίες δεν ανακοινώθηκαν; Ποιό το περιεχόμενο των συζητήσεων; Γιατί ο «Σκιώδης» Βρετανός ΥΠΑΜ των Εργατικών δεν προέβη σε ανακοίνωση για την συνάντηση; Ποιες είναι οι «αναδυόμενες κοινές προκλήσεις» που δεν έχουν σχέση με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή και την Ερυθρά Θάλασσα; Σίγουρα όχι τα εξοπλιστικά, εφόσον ο Ν. Δένδιας είπε ότι γενικώς «προσβλέπουμε» σε «συνεργασία». Μήπως αφορά στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό; Ετοιμάζουν κάτι οι Συντηρητικοί για το οποίο ο Έλληνας ΥΠΑΜ αναζήτησε αντίβαρο στους Εργατικούς; (Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ!)

Εν προκειμένω, το επόμενο ζήτημα που ανακύπτει είναι γιατί ο πρωθυπουργός επέλεξε τον ΥΠΑΜ Ν. Δένδια -και όχι τον ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτη-, για να εκτελέσει την δύσκολη αποστολή με τους Βρετανούς. Ο Κ. Μητσοτάκης από την πρώτη ημέρα που αποφάσισε ότι ο Γ. Γεραπετρίτης θα ηγηθεί του υπουργείου Εξωτερικών, γνώριζε τις δυνατότητές του ή μάλλον την αδυναμία του να διαχειριστεί το μείζονος σημασίας χαρτοφυλάκιο και γι' αυτό τοποθέτησε δίπλα του την έμπιστο της οικογένειας Μητσοτάκη, διπλωμάτη καριέρας και πρώην πρέσβη της Ελλάδας στις ΗΠΑ, την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. 

Τώρα που η κατάσταση με τους Βρετανούς φαίνεται να έχει περιπλεχθεί -αν όχι εκτραχυνθεί-, ο πρωθυπουργός αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, αναγκάστηκε να εμπλέξει τον -κατά γενική ομολογία- εμπειρότερο Ν. Δένδια. Δεδομένου ότι το Μαξίμου εδώ και καιρό βρίσκεται σε υπόγεια ισχυρή αντιπαράθεση με τον Ν. Δένδια, το ότι τον έστειλε στην Βρετανία σημαίνει ότι αυτό που διακυβεύεται ξεφεύγει των δυνατοτήτων διαχείρισης της μαριονέτας/αχυράνθρωπου Γεραπετρίτη... Με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις εξελίξεις που αναμένονται. (Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ!)

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Εκπληρώνεται η «προφητεία» του Θάνου Ντόκου περί «συνεκμετάλλευσης» των ενεργειακών πόρων της Μεσογείου!

[δημοσιεύτηκε 15:30-21/03/24, ανανεώθηκε 10:30-22/03/24] 

Δεν είναι παράδοξο το γεγονός ότι ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Κυριάκου Μητσοτάκη -και πρώην επικεφαλής του ΕΛΙΑΜΕΠ-, Θάνος Ντόκος, διατηρεί επί μακρά περίοδο σιγή ιχθύος; Πότε ήταν η τελευταία δημόσια τοποθέτησή του είναι δύσκολο κανείς να θυμηθεί. Ειδικά την συγκεκριμένη περίοδο που τα ελληνοτουρκικά είναι στο φόρτε τους, θα περίμενε κανείς από τον Σ.Ε.Α. να κάνει συχνές και ηχηρές παρεμβάσεις, ως είθισται για την θέση του σε άλλα κράτη όπως οι ΗΠΑ για παράδειγμα. Αλλά όχι. Εδώ είναι Ελλάδα... 

Τί συμβαίνει λοιπόν; Προς τί αυτή η απουσία; Κάνοντας όμως μια γρήγορη αναζήτηση παλαιότερων δηλώσεών του διαπιστώσαμε κάτι ανησυχητικό. Οι τοποθετήσεις του, που αρκετές φορές ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων, σήμερα φαίνεται να είναι «προφητικές». 

Στην προσπάθεια να ανατρέξουμε στην τελευταία δήλωσή του, θυμηθήκαμε ότι την ώρα που η Τουρκία προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ του εγκέλαδου του Φεβρουαρίου του 2023, ο Θ. Ντόκος έκανε λόγο για έναν «μεγάλο συνεταιρισμό κρατών» κατά τα πρότυπα της συνεργασίας Κατάρ-Ιράν «που θα συνεκμεταλλευτεί τους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου». Δήλωση σε πλήρη σύμπνοια με αυτήν του  Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών, Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2022 έλεγε  ότι, «οι ΗΠΑ εστιάζουν στο πώς θα δημιουργήσουν μια εταιρική δυναμική για να αποφύγουμε τις διαμάχες που συνοδεύονται με ένα οικονομικό κόστος». 

Σε σημείωμά μας τον Ιανουάριο του 2023 γράφαμε ότι, όσον αφορά στην ιδέα της «εταιρικής» συνεκμετάλλευσης, ο Τζο Μπάιντεν ήδη από το 2014 έλεγε ότι, «αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ταξίδεψα πρόσφατα [σσ. Μάιο του 2014] στην Κύπρο -ο υψηλότερος αξιωματούχος των ΗΠΑ που επισκέφθηκε την Κύπρο εδώ και πέντε δεκαετίες- επειδή ήθελα να ενθαρρύνω τους Κύπριους [σσ. Κυπριακή Δημοκρατία] να αναπτύξουν τους ενεργειακούς πόρους τους σε συνεργασία με όλους -ΟΛΟΥΣ(!)- τους γείτονές τους, και να καταστεί σαφές ότι ΟΛΟΙ ωφελούνται εάν το σύνολο της Ανατολικής Μεσογείου μπορεί να συνεργαστεί για να γίνει κόμβος για τις αγορές φυσικού αερίου». 

Τότε εξηγήσαμε ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν σφόδρα να εντάξουν την Τουρκία στο East Med Gas Forum (1, 2 και 3), κατ' απαίτηση του Τζέφρι Πάιατ και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Όλες οι εξελίξεις συντείνουν στο συμπέρασμα ότι η είσοδος της Τουρκίας στο Forum, αφενός θα αναγνωρίσει τα ανύπαρκτα δικαιώματά της στην Αν. Μεσόγειο -σαν μια άτυπη «Μαδρίτη» της Αν. Μεσογείου-, και αφετέρου θα αποτελέσει το έναυσμα για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου ακόμη και χωρίς προηγούμενη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας. 

Αυτά σε πρώτη φάση. Στη συνεχεία θα ακολουθήσει η εφαρμογή του γνωστού «χάρτη Μπάιντεν» -ο οποίος καταλύει τον χάρτη της Σεβίλλης και ισοπεδώνει τις πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας-, που συνεπάγεται την απώλεια της ελληνικής δυνάμει ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού -που τέμνει την Ρόδο-, καθώς και του κοινού θαλάσσιου συνόρου με την Κύπρο (1, 2 και 3).

Χάρτης Μπάιντεν. Πηγή: mcclatchydc.com

Οι πληροφορίες από την Ουάσιγκτον μάλιστα λένε ότι κατά την επίσκεψη του Άντονι Μπλίνκεν στα Χανιά (06/01/24), μας ζητήθηκε ακριβώς αυτό: Να προσφέρουμε τη μισή ΑΟΖ/υφαλοκρυπίδα μας στην Αν. Μεσόγειο. Κάτι που επιβεβαιώνουν και ελληνικές διπλωματικές πηγές σύμφωνα με τις οποίες «η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει την εμφάνιση μιας μείζονος σημασίας διευθέτησης, η οποία προϋποθέτει υποχωρήσεις σε θέματα κυριαρχίας (μειωμένη ή καθόλου επήρεια των νησιών σε ΑΟΖ) στην ανατολική Μεσόγειο». 

Η εφαρμογή αυτού του σεναρίου είναι πρόδηλο ότι θα επηρεαστεί από την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και το ανάλογο ρίσκο που θα είναι διατεθειμένος ο Κ. Μητσοτάκης για να αναλάβει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ίσως βέβαια μια ευρωπαϊκή θέση να του χαρίσει την αναγκαία διέξοδο από την κατάσταση που θα δημιουργηθεί.  

Άλλες πηγές πάλι μιλούν για «εμβάθυνση της προσέγγισης στον ενεργειακό τομέα» καθώς, τόσο η ΕΕ, όσο και οι ΗΠΑ προωθούν εξορύξεις ακόμη και «χωρίς προηγούμενη οριοθέτηση των ΑΟΖ». Προφανώς στο πλαίσιο της «εταιρικής εκμετάλλευσης» υπό τον μανδύα του East Med Gas Forum. 

Επανερχόμενοι όμως στις δηλώσεις του Θ. Ντόκου, πρέπει να αναλυθούν και να συσχετιστούν με παλαιότερες αναφορές του ιδίου και συγκεκριμένα το 2019, όταν έλεγε ότι «ακόμη και ιδέες περί συνεκμετάλλευσης (kazan-kazan) μπορούν να συζητηθούν, υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο». 

Οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτό που βρίσκεται στα σκαριά είναι όντως η «συνεκμετάλλευση» («συνδιαχείριση» είναι πιο δόκιμος όρος) με την Τουρκία, αφού υπογραφεί το συνυποσχετικό για «προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο», ακόμη και πριν την έκδοση της απόφασής του. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Μανώλη Κοττάκη και την «ΕΣΤΙΑ», «φιλοδοξία» της κυβέρνησης που επείγεται είναι η «κατάληξη της υπογραφής συνυποσχετικού αμέσως μετά τις ευρωεκλογές».

Σε αυτό το σημείο θα ήταν παράλειψη εάν δεν σχολιάζαμε συνδυαστικά την παρουσία του πρώην ΥΠΕΞ, Νίκου Κοτζιά, στο συνέδριο της «Καθημερινής» («Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά») -το οποίο διοργανώθηκε για να καλλιεργήσει κλίμα διακομματικής «συνεννόησης» και «συναίνεσης» (1 και 2) για ότι θα ακολουθήσει-, γνωστού για τις αλήστου μνήμης δηλώσεις περί «μοναχοφάηδων» και της ανάγκης να δοθεί στην Τουρκία «μία προοπτική να συμμετάσχει στην οικονομική ανάταση». 

«Τι σημαίνει άραγε» η συγκεκριμένη διατύπωση διερωτήθηκε τότε ο Σταύρος Λυγερός και συμπέρανε πως ο Ν. Κοτζιάς εννοεί ότι: «πρέπει να βρούμε επιχειρηματικούς τρόπους για να βάλουμε την Τουρκία στο παιχνίδι».

Η φόρμουλα εμπλοκής της Τουρκίας και υφαρπαγής του πολλά υποσχόμενου ενεργειακού μας πλούτου έχει βρεθεί. Σχεδιάζεται να εκτελεστεί με τον προσχηματικό μανδύα της «εταιρικής συνδιαχείρισης», τον οποίο οι ΗΠΑ προετοίμαζαν εδώ και χρόνια. Απ' ότι φαίνεται πλέον ωρίμασαν και οι συνθήκες υλοποίησης του σχεδίου τους εργαλειοποιώντας τους πρόθυμους εν Ελλάδι εκτελεστές, οι οποίοι καταχρώμενοι την εμπιστοσύνη του κυρίαρχου λαού, εφαρμόζουν προσωπικές αντεθνικές -γράφε προδοτικές- πολιτικές.

Και για να προλάβουμε όσους ενδεχομένως ψάχνουν για πολιτικά κίνητρα πίσω από τα γραφόμενά μας, τους υπενθυμίζουμε και πάλι ότι το παρόν βήμα έχει αναλύσει και εξετάσει ενδελεχώς την εξωτερική πολιτική και τις δηλώσεις των πολιτικών ηγεσιών που κυβέρνησαν την χώρα από το 2010 και εντεύθεν -από το 2010 μέχρι και σήμερα έχουν κυβερνήσει έξι (συν τρεις υπηρεσιακοί) πρωθυπουργοί, τα κόμματα των οποίων κυριάρχησαν στην μεταπολίτευση-, ενώ έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι -άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο- ευθύνονται για τις κυοφορούμενες «Πρέσπες του Αιγαίου - Αν. Μεσογείου» (1 και 2). 

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Το πρωτοπαλίκαρο της «ελληνοτουρκικής φιλίας» ο Χ. Ροζάκης ξαναχτύπησε και... θέλει να προχωρήσουμε χωρίς το Κυπριακό!

Το πρωτοπαλίκαρο της «ελληνοτουρκικής φιλίας» και του Σημιτο-ΕΛΙΑΜΕΠικού κατεστημένου στην πολιτική ζωή της χώρας ο Χρήστος Ροζάκης ξαναχτύπησε...

Ο ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών επί Σημίτη, έδωσε συνέντευξη στο «Πρώτο Πρόγραμμα» της «Ελληνικής Ραδιοφωνίας» και αφού έκανε έναν πρόλογο αναφέροντας ότι «Οι δηλώσεις Ερντογάν για την Κύπρο παραβιάζουν τη Διακήρυξη των Αθηνών και είναι εμπρηστικές» εν συνεχεία μπήκε στο κυρίως θέμα που αφορά στην επιχειρούμενη αποσύνδεση του Κυπριακού από τα ελληνοτουρκικά. 

«Μπορούμε να προχωρήσουμε τον ελληνοτουρκικό διάλογο χωρίς να τον συνδέσουμε με το Κυπριακό-Δεν πρέπει να τον ανακόψουμε» τόνισε το προβεβλημένο στέλεχος του ΕΛΙΑΜΕΠ.

«Είναι δύο θέματα διαφορετικά τα καθαρά ελληνοτουρκικά, είναι και το Κυπριακό. Στα καθαρά ελληνοτουρκικά δεν πρέπει να αφεθούμε στη λογική να καταστρέψουμε τον διάλογο. Στο δε Κυπριακό διαφέρουν τα πράγματα, διότι εκεί είναι οι Κύπριοι οι οποίοι βεβαίως θα είναι έξαλλοι με αυτή την κατάσταση, οι οποίοι βεβαίως και είναι (…). Νομίζω ότι μπορούμε να προχωρήσουμε με τους Τούρκους χωρίς την Κύπρο.

Με άλλα λόγια, τόσα χρόνια μπορέσαμε. Φοβάμαι ότι είναι μια πραγματικότητα ότι τόσα χρόνια δεν συνδέσαμε τις ελληνοτουρκικές διαφορές με το Κυπριακό. Οπότε, εάν είναι έτσι τα πράγματα που είναι και τώρα, δεν πρέπει να το συνδέσουμε. Βεβαίως έχει επιβαρυνθεί το κλίμα πολύ με αυτή τη δήλωση, αλλά δεν πρέπει να ανακόψουμε το διάλογο με τους Τούρκους».

«Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αποτελούν αυτόνομο πρόβλημα που όμως θα βοηθήσουν στην εξέλιξή του το Κυπριακό» πρόσθεσε και εν συνεχεία είπε:

«Πιστεύω ότι μία επίλυση των θεμελιωδών προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία θα διευκολύνει και το Κυπριακό, δηλαδή δεν το δυσχεραίνει. Είναι σαφές ότι εάν μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα με τους Τούρκους, τότε θα διευκολυνθεί και το θέμα το Κυπριακό. Άλλοι πιστεύουν το αντίθετο ότι πρέπει πρώτα να λυθεί το Κυπριακό και μετά τα ελληνοτουρκικά. Εγώ πιστεύω ότι τα ελληνοτουρκικά αποτελούν ένα αυτόνομο πρόβλημα, το οποίο θα πρέπει να λυθεί και να βοηθήσει την επίλυση του Κυπριακού. Διότι, μία βελτίωση των σχέσεων σημαντική, όπως θα είναι αυτή η οποία θα ακολουθήσει μια επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, δεν μπορεί παρά να βοηθήσει και το Κυπριακό».

Μα... αυτό ακριβώς δεν θέλει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Πώς θα μπορούσε άλλωστε να κάνει διαφορετικά η κλίκα της λεγόμενης «ελληνοτουρκικής φιλίας» (1 και 2). Όπως επισήμανε και ο Μανώλης Κοττάκης στην «ΕΣΤΙΑ»: «[Η] ελληνική Κυβέρνηση... έχει αλλάξει ένα εθνικό δόγμα δεκαετιών με βάση το οποίο "το Κυπριακό ήταν προϋπόθεση για την επίλυση των ελληνοτουρκικών σχέσεων" και το έχει αντικαταστήσει με το δόγμα "η βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι η προϋπόθεση για την επίλυση του κυπριακού"». 

Η δήλωση Ροζάκη επιβεβαιώνει πέραν πάσης αμφιβολίας από που δέχεται εισηγήσεις ο πρωθυπουργός, και ποιός βάζει τις κατευθυντήριες γραμμές στην εξωτερική πολιτική και δη στα ελληνοτουρκικά. Αυταπόδεικτο θα έλεγε κανείς, δεδομένου ότι ο -σχεδόν εξαφανισμένος- πρώην επικεφαλής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Θάνος Ντόκος, διατηρεί ακόμη τη θέση του Σύμβουλου Εθνικής Ασφάλειας. 

Είπαμε... Το όραμα «Μητσοτάκη» για τα ελληνοτουρκικά -εδώ και χρόνια το πολιτικό σύστημα ωριμάζει τις συνθήκες-, πλέον βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή, σύμφωνα με τις λεπτομέρειες που έχουμε ήδη αποκαλύψει!

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Τί προμηνύει η προσθήκη «Ουράνια» στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας»;

[δημοσιεύτηκε 12:22-20/03/24, ανανεώθηκε 10:55-21/03/24] 

Εννιά ημέρες -«στις εννιά του μακαρίτη» και συγκεκριμένα στις 16/12/23- μετά την υπογραφή της «Διακήρυξης των Αθηνών», ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Γιασάρ Γκιουλέρ, επιβεβαίωσε (1 και 2) με τον πιο εμφατικό τρόπο τους σκοπούς της διακήρυξης -που δεν ήταν άλλοι από την απόκτηση των αμερικανικών F-16 και την δέσμευση της Ελλάδας (1 και 2) να παραμένει σιωπηλή στις τουρκικές προκλήσεις-, δηλώνοντας:

«Με την υποστήριξη του ευγενούς μας έθνους και τα μέσα του κράτους μας, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις μας, που είναι ένας αποτελεσματικός και ισχυρός στρατός στην περιοχή τους και στον κόσμο, εκπληρώνουν με επιτυχία όλα τα καθήκοντα που αναλαμβάνουν, από την εξασφάλιση της ασφάλειας των συνόρων μας έως την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, από την προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων μας στην "Γαλάζια" και "Ουράνια" πατρίδα μας μέχρι τη συμβολή στη διεθνή ειρήνη και σταθερότητα».

Ήταν η πρώτη φορά -εξ όσων γνωρίζουμε- που έγινε η προσθήκη «Ουράνια» στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Κάτι που δεν σχολιάστηκε ούτε και αναλύθηκε επαρκώς στο δημόσιο διάλογο. 

Για να γίνει κατανοητό τί ακριβώς υπονοούν οι Τούρκοι πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα έχει εύρος χωρικής θάλασσας 6ν.μ. -σε περιοχές εκτός του Ιονίου μέχρι το Ακρωτήρι Ταίναρο (1 και 2)- από το 1936 και Εθνικό Εναέριο Χώρο 10ν.μ. από το 1931. Ο Ε.Ε.Χ. σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, εκτείνεται πάνω από το χερσαίο έδαφός και τα χωρικά ύδατα. Η Τουρκία όμως υποστηρίζει από το 1974 και μετά -με τις πλάτες των ΗΠΑ που το αποδέχονται- ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει 6ν.μ. χωρική θάλασσα και 10ν.μ. εναέριο χώρο. Υποστηρίζει ότι πρέπει να ταυτίζονται. 

Το ελληνικό ΥΠΕΞ έχει διασαφηνίσει ότι: 

«Ο ισχυρισμός της Τουρκίας περί αντιθέσεως του εύρους του ελληνικού εθνικού εναερίου χώρου προς το διεθνές δίκαιο είναι αβάσιμος για τους εξής λόγους:

α) δεδομένου ότι ο «δικαιούμενος το μείζον, δικαιούται και το έλασσον», η άσκηση κυριαρχίας στον εναέριο χώρο μέχρι τα 10 ν.μ. είναι απολύτως νόμιμη, αφού δεν υπερβαίνει τα 12 ν.μ. που ορίζει το δίκαιο της θάλασσας ως ανώτατο όριο του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης και του εθνικού εναέριου χώρου,

β) η Ελλάδα έχει προβεί στη  γνωστοποίηση της ανωτέρω νομοθεσίας,

γ) η Τουρκία, από το 1931 και για πολλές δεκαετίες αποδεχόταν το εύρος των 10 ν.μ. του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου χωρίς ουδεμία διαμαρτυρία ή αμφισβήτηση, γεγονός που θεμελιώνει κατά το διεθνές δίκαιο σιωπηρή αποδοχή. Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα εφαρμόσθηκε από το 1931 ομοιόμορφα.»

Σε αυτήν ακριβώς την λεπτομέρεια, τον αβάσιμο ισχυρισμό της Τουρκίας, κρύβεται κάτι εξαιρετικά ανησυχητικό που εξηγεί τις προθέσεις της γείτονος σχετικά με την καινοφανή προσθήκη «Ουράνια» στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας». 

Επειδή οι τουρκικές επεκτατικές/αναθεωρητικές βλέψεις γίνονται βάσει συγκεκριμένου σχεδιασμού με υποδειγματική μεθοδικότητα που εφαρμόζεται απαρέγκλιτα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις -η διεύρυνση του τουρκικού Ζωτικού Χώρου σε εφαρμογή του «Εθνικού Όρκου» (Mîsâk-ı Millî) του 1920 εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο-, θα πάμε πίσω στις 6 Αυγούστου του 1974 οπόταν η Άγκυρα εξέδωσε τη «ΝΟΤΑΜ 714» (1 και 2) με την οποία καθόρισε παράνομα μία γραμμή αναφοράς στο μέσο του Αιγαίου (περίπου στον 25ο Μεσημβρινό) και ενημέρωσε ότι όλα τα αεροσκάφη που θα πετούσαν ανατολικά της γραμμής αυτής θα έπρεπε να αναφέρουν στο τουρκικό κέντρο ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας της Κωνσταντινούπολης.

Το 1980 βέβαια ανακάλεσαν τη «ΝΟΤΑΜ 714» αλλά με διαδοχικές παράνομες επεκτάσεις των τουρκικών ορίων Έρευνας και Διάσωσης (SAR, τα όρια του οποίου οφείλουν να συμπίπτουν με το FIR) το 1988, το 2001 και το 2020, τελικά διεκδικούν SAR ίδιο με τα όρια της «Γαλάζια Πατρίδας». Έτσι εξηγείται πώς συνδυάζεται η «Γαλάζια» με την «Ουράνια Πατρίδα» (ή «Πατρίδα των Αιθέρων») και τί υποκρύπτει ο όρος «Ουράνια».

Παράνομες τουρκικές διεκδικήσεις για SAR με διαδοχικές επεκτάσεις το 1988, το 2001 και το 2020 οι οποίες πλέον συμπίπτουν με τα όρια της «Γαλάζιας Πατρίδας». Πηγή Ελληνικό ΥΠΕΞ: mfa.gr

Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα, κατά την διάρκεια του πολιτικού διαλόγου (12/03/24) των αντιπροσωπιών υπό την υφυπουργό Εξωτερικών, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και του ομόλογού της, Μπουράκ Ακτσαπάρ, η Τουρκία έθεσε θέμα «ουδετεροποίησης» του εναέριου χώρου μεταξύ των 6 και 10 ν.μ..

Από το 1974 λοιπόν η Τουρκία εκδήλωσε την πρόθεσή της για υφαρπαγή μέρους του ελληνικού FIR/SAR. Είναι πρόδηλο δηλαδή ότι αυτό που οι «φίλοι» και «σύμμαχοί» μας θέλουν να μας πουν είναι ότι τα όρια της «Γαλάζιας και Ουράνιας Πατρίδας» συμπίπτουν, και οδηγούν σε ακρωτηριασμό της ελληνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Παρά ταύτα, το κυβερνητικό αφήγημα που προωθείται μέσω των «ημέτερων» Μέσων είναι ότι συνεχίζεται το «καλό κλίμα» στα ελληνοτουρκικά, στοχεύοντας στην αποχαύνωση και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, με απώτερο σκοπό την προώθηση του οράματος «Μητσοτάκη» (1, 2, 3 και 4)...

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Σύμφωνα με τις δηλώσεις Δένδια-Μπακογιάννη, ήρθε η ώρα για τις «Πρέσπες του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου»

Μετά την Ντόρα Μπακογίαννη και ο Νίκος Δένδιας ζητά: «Εθνική συνεννόηση, συνεργασία όλων»... και «συναινέσεις»!

Άλλο ένα στέλεχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη ζητά ανοικτά «εθνική συνεννόηση». Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας στην ομιλία του (13/03/24), στο East Macedonia & Thrace Forum ΙΙ στην Αλεξανδρούπολη είπε:

«Για να αντιμετωπίσουμε λοιπόν όλες ... τις εν δυνάμει αλλαγές και προκλήσεις, απαιτούνται βασικές παράμετροι. Τις ονομάζω: Εθνική συνεννόηση, συνεργασία όλων, συναινέσεις...».

Ασφαλώς και δεν ήταν τυχαία η προτροπή αλλά σε πλήρη σύμπνοια και συγχρονισμό με όσα δήλωσε η Ντόρα Μπακογιάννη στο συνέδριο της «Καθημερινής» («Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά») το οποίο διοργανώθηκε για ακριβώς αυτόν τον λόγο. Για να καλλιεργήσει κλίμα διακομματικής «συνεννόησης» και «συναίνεσης» για τα εθνικά και δη τα ελληνοτουρκικά.   

«Υπάρχει σήμερα ένα παράθυρο ευκαιρίας για την Ελλάδα, με αυτά τα δεδομένα;» διερωτήθηκε εκεί η Ντ. Μπακογιάννη και ξεκαθάρισε «Κατά τη γνώμη μου υπάρχει, όμως “το τανγκό θέλει δύο”. Αν όμως δοθεί πραγματική ευκαιρία, θα πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει; Εδώ υπάρχει η προϋπόθεση της εθνικής συναίνεσης».

Σε προηγούμενο άρθρο (11/03/24) εξηγήθηκε πώς συγκεκριμένοι κύκλοι εντός της Ελλάδας προωθούν διαχρονικά την «ελληνοτουρκική φιλία» και πλέον πιέζουν τα τρία μεγάλα κόμματα για «συναίνεση» στα ελληνοτουρκικά με σκοπό την επίτευξη συμφωνίας ακρωτηριασμού κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και κυριαρχίας (τα παράκτια κράτη ασκούν κυριαρχία στην χωρική θάλασσα και επομένως η απεμπόληση του δικαιώματος επέκτασης στα 12νμ συνιστά έμμεση απώλεια κυριαρχίας) σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο.

Η δήλωση του Ν. Δένδια επομένως αφενός σημαίνει ότι γνωρίζει τί ακριβώς κυοφορείται -το διευκρινίζουμε γιατί στο παρελθόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σύναψε την μυστική συμφωνία Σουρανή-Καλίν στο Βερολίνο ερήμην του τότε υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια- και αφετέρου, συμφωνεί με ότι διακυβεύεται. Το διευκρινίζουμε διότι ακόμη και εντός της κυβερνητικής παράταξης υπάρχουν φατρίες, κάποιες εκ των οποίων παρουσιάζουν τον Ν. Δένδια ως την ειλικρινή «πατριωτική» φωνή και ως αντίβαρο στον «ολετήρα» Μητσοτάκη. Εάν ρωτάτε εμάς, θα συμφωνήσουμε ότι λειτουργεί ως «αποσβεστήρας» αντιδράσεων αλλά μέχρι εκεί... Τα ενδοοικογενειακά τους καβγαδάκια, αφορούν κυρίως στις ηγετικές βλέψεις του Ν. Δένδια και ελάχιστα επηρεάζουν τις επιλογές τους στην εξωτερική πολιτική η οποία πέραν πάσης αμφιβολίας υποδεικνύεται από συγκεκριμένα κέντρα του εξωτερικού...

Επίσης, είναι πολύ περίεργος -αλλά συνάμα ενδεικτικός του τί υπάρχει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων- η ξεχωριστή αναφορά σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο σε δημοσίευμα της Ερντογανικής Hurriyet σχετικά με την διαδικασία του Πολιτικού Διαλόγου (11/03/24) όπου αναφέρει ότι: «Το θέμα που μάλλον δεν θα συζητηθεί στη σύσκεψη που θα γίνει σε επίπεδο υφυπουργών είναι το Αιγαίο και “Η υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο”». Ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν ξεκαθάρισε άλλωστε ότι Αιγαίο και Αν. Μεσόγειος είναι πάνω στο τραπέζι ταυτόχρονα. 

Για τους παροικούντες είναι γνωστό ότι για την Αν. Μεσόγειο υπάρχει ήδη η μυστική Συμφωνία του Βερολίνου -την οποία ομολόγησε ο Κ. Μητσοτάκης- που εκχωρεί όλη την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού (τέμνει την Ρόδο) στην Τουρκία, δηλαδή προβλέπει απώλεια κοινού θαλάσσιου συνόρου Ελλάδας-Κύπρου αποκόπτοντας τελείως το Σύμπλεγμα Καστελόριζου από την υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτό επιβεβαιώνεται με πληροφορίες από την Ουάσιγκτον αλλά και από ελληνικές διπλωματικές πηγές, οι οποίες αναφέρουν ότι: «η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει την εμφάνιση μιας μείζονος σημασίας διευθέτησης, η οποία προϋποθέτει υποχωρήσεις σε θέματα κυριαρχίας (μειωμένη ή καθόλου επήρεια των νησιών σε ΑΟΖ) στην ανατολική Μεσόγειο». Ενώ άλλες πηγές μιλούν για «εμβάθυνση της προσέγγισης στον ενεργειακό τομέα» καθώς, τόσο η ΕΕ, όσο και οι ΗΠΑ προωθούν εξορύξεις ακόμη και «χωρίς προηγούμενη οριοθέτηση των ΑΟΖ». Προφανώς στο πλαίσιο της «εταιρικής εκμετάλλευσης» (1, 2 και 3) υπό τον μανδύα του East Med Gas Forum. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι υπάρχει έντονη διπλωματική κινητικότητα με επίκεντρο την Αν. Μεσόγειο.

Για το Αιγαίο όμως, οι συζητήσεις δεν έχουν καταλήξει στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ αλλά κυρίως αφορούν τα χωρικά ύδατα -στα οποία θα εφαρμοστεί η «Σημιτικής εμπνεύσεως» επιλεκτική επέκταση, αλλού 10, αλλού 8 και αλλού θα παραμείνουν 6νμ- και το FIR το οποίο οι τούρκοι αλλά και Έλληνες πολιτικοί όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θεωρούν ότι: «είναι τρέλα, ελληνική τρέλα. Δεν έχουμε κανέναν λόγο. Όσον αφορά τα σχέδια πτήσεως, είναι αστείο να λέμε ότι ζητούμε από τους Τούρκους σχέδια πτήσεως όταν οι Αμερικανοί δεν δίνουν. Κανένας δεν δίνει. Γιατί να δίνουν οι Τούρκοι δηλαδή;». 

Ακούστε παρακάτω και τον Πρέσβη ε.τ. Γιώργο Αϋφαντή τί έχει να πει για το περιεχόμενο του ελληνοτουρκικού διαλόγου:

Ας είμαστε ρεαλιστές λοιπόν και ας μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες στα «πατριωτικά» ελατήρια του Ν. Δένδια και του οποιοδήποτε Δένδια, διότι οι πολιτικές ηγεσίες έχουν προαποφασίσει από καιρό τις «Πρέσπες του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου», απλώς περιμένουν την κατάλληλη στιγμή ανακοίνωσης της «συναίνεσης». Σύμφωνα με τις δηλώσεις Δένδια και Μπακογιάννη, αυτή η ώρα ήρθε...

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Το όραμα «Μητσοτάκη» για τα ελληνοτουρκικά: Από την «ελληνοτουρκική φιλία» στην απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων και κυριαρχίας!

[δημοσιεύτηκε 10:43-11/03/24, ανανεώθηκε 9:09-13/03/24] 

Ακόμη και οι πιο δύσπιστοι αντιλαμβάνονται ότι η πολύ καλά σκηνοθετημένη -με προετοιμασία και εκατέρωθεν «συνεννοήσεις»- επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα για την υπογραφή της «Διακήρυξης των Αθηνών» (07/12/23), παρουσιάζει αδιαμφισβήτητες ομοιότητες με την επίσκεψη του Ελευθέριου Βενιζέλου στην Άγκυρα και την υπογραφή του «Συμφώνου Φιλίας» το 1930. Όπως γράψαμε και σε προηγούμενο σχόλιο (07/03/24), με συνταγές 100 ετών οι πολιτικές ηγεσίες επιδιώκουν την καλλιέργεια κλίματος, εργαλειοποιώντας συγκεκριμένα Μέσα για να πείσουν την κοινή γνώμη (δείτε και σχετικό άρθρο της «Καθημερινής»). 

«Ο [Ελευθέριος] Βενιζέλος εδέχθη τους Τούρκους δημοσιογράφους, προς τους οποίους προέβη εις τας κάτωθι βαρυσημάντους δηλώσεις: 

“Σκοπός της εδώ αφίξεως μου, είνε να επιβεβαιώσω αβιάστως οτι η Ελλάς θεωρεί τα σημερινά σύνορά της ως οριστικά, ενώ εις την Λωζάννην τα παρεδέχθη εξ ανάγκης. Η υπογραφή του συμφώνου [φιλίας] ήτο καθαρώς δευτερεύον ζήτημα, ενώ το πρωτεύον ήτο η πραγματική ανάγκη φιλίας. Δεν είναι αληθές ότι το Αιγαίον χωρίζει, αλλ' απεναντίας ενώνει τους δύο λαούς, οι οποίοι συζήσαντες επί αιώνας γνωρίζονται και αγαπώνται κατά βάθος. Η ελληνοτουρκική συνεννόησις αποτελεί μέγα βήμα διά την βαλκανικήν ένωσιν. Μετά την φιλίαν το ναυτικόν σύμφωνον μεταξύ των δύο χωρών προκύπτει ως μία ανάγκη. 

Ήξευρα τον Κεμάλ ως σπουδαίον στρατιωτικόν, σήμερον όμως επείσθην ότι είνε και μέγας πολιτικός.

Κατόπιν της χθεσινής μου συναντήσεως μετ' αυτού, βεβαίως θα υπογραφή το σύμφωνον, το περιττόν άλλως τε, διότι είνε αρκετή η ειλικρίνειά του”.

Ο κ. Βενιζέλος εν τέλει έκαμεν έκκλησιν προς τους δημοσιογράφους των δύο χωρών να εργασθούν υπέρ της στενωτέρας προσεγγίσεως των δύο λαών. Ο κ. Πρωθυπουργός αναφερόμενός κατόπιν εις τας χθεσινάς του δηλώσεις προς τον Μουσταφά Κεμάλ, προσέθεσε τα εξής. 

“Οφείλομεν να συνεργασθώμεν στενώτατα εις όλα τα επίπεδα, ιδίως δε επί του οικονομικού, διατι τότε μόνον θα μας υπολογίσουν ενώ όταν επολεμούμεν μας περιεφρόνουν”».

«Καθημερινή» (29/10/1930)

Αφού παραθέσαμε τις δηλώσεις Βενιζέλου (28/10/1930), ας δούμε τί είπε και ο Ερντογάν μετά την υπογραφή της «Διακήρυξης των Αθηνών»:

«Είμαστε δύο γειτονικές χώρες που μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα, την ίδια γεωγραφία, το ίδιο κλίμα και μάλιστα το ίδιο πολιτισμό σε πολλούς τομείς. Είναι φυσικό να υπάρχουν προβλήματα ανάμεσα σε δύο χώρες, πόσω μάλλον ανάμεσα σε αδέρφια. Το θέμα είναι η βούληση για την επίλυση αυτών των προβλημάτων και των διαφορών. Εμείς θέλουμε να μετατρέψουμε το Αιγαίο σε μια θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας. Επιθυμούμε να γίνουμε παράδειγμα σε όλο τον κόσμο με τα κοινά βήματα που θα κάνουμε ως Τουρκία και Ελλάδα. Το λέω ανοιχτά. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεταξύ μας τόσο μεγάλο το οποίο να μην μπορεί να επιλυθεί».

Ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να κάνει μια αναφορά με νόημα που από μόνη της επιβεβαιώνει ότι η «Διακήρυξη των Αθηνών» συνιστά προσπάθεια αναβίωσης του ελληνοτουρκικού «Συμφώνου Φιλίας» όπως το iEpikaira έχει ήδη εξηγήσει (1 και 2) -καίτοι η πρώτη δεν είναι νομικά δεσμευτική εν αντιθέσει με τo δεύτερo-:

«Κύριε Πρόεδρε, αγαπητέ Ταγίπ, τον Οκτώβριο του 1930 υπογράφηκε στην Άγκυρα το “Σύμφωνο Φιλίας, Ουδετερότητας, Διαλλαγής και Διαιτησίας” μεταξύ των χωρών μας.

Τότε ο Ισμετ Ινονού είχε δηλώσει πως “καμία διαφορά δεν μπορεί πια να χωρίσει τα δύο έθνη μέσα από την προσέγγιση να διαδραματίσουν ένα σπουδαίο ρόλο”. Ενώ, από την πλευρά του, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, Πρωθυπουργός της Ελλάδος είχε αναφέρει: “ερχόμεθα να τείνομεν ειλικρινώς το χέρι και να δηλώσομεν ότι ο μακραίων ανταγωνισμός ετερματίσθη οριστικώς”.

Δυστυχώς γεγονότα και ιστορικά πάθη εμπόδισαν τη θέληση των δύο ηγετών από το να γίνει αυτό πραγματικότητα. Η παρακαταθήκη τους, όμως, παραμένει ενεργή και σήμερα. Παραμένει, θα έλεγα, πιο επίκαιρη παρά ποτέ λόγω των κοινών προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε, ώστε σήμερα, 100 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, συνάπτεται “Διακήρυξη περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας”.

Είναι μία Διακήρυξη που είχε οραματιστεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όταν παρέλαβε το 1997 το μεγάλο Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί ως μέσο καλόπιστου διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου».

Και επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης διευκρίνισε τίνος όραμα ήταν η «Διακήρυξη των Αθηνών», αναδημοσιεύουμε απόσπασμα από τη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (ολόκληρη εδώ) όπου εξηγεί ο ίδιος πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται την ελληνοτουρκική «συνεννόηση»:

Είναι πρόδηλο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δρομολογήσει μια συνολική ελληνοτουρκική «διευθέτηση» -γράφε εκχώρηση/κουτσούρεμα ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και κυριαρχίας, όπως το iEpikaira έχει ήδη προειδοποιήσει από τον Μάιο του 2023-, η οποία προϋποθέτει διακομματική συναίνεση -τουλάχιστον από τα τρία μεγάλα κόμματα- για να συμπληρωθεί ο «μαγικός αριθμός 180» ψήφων στη Βουλή και αφορά το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο (1, 2 και 3). Αυτό προωθείται από τους υπέρμαχους της «ελληνοτουρκικής φιλίας» εδώ και χρόνια ενώ πλέον βρίσκεται στην τελική ευθεία υλοποίησης (1, 2, 3 και 4).

Για να γίνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένοι όμως, ο Άγγελος Συρίγος -γνωστός κυβερνητικός λαγός (1, 2 και 3)- μας έχει ήδη προϊδεάσει:

«Θεωρώ δεδομένο ότι ... ο Ελληνικός Εναέριος Χώρος (FIR) θα ταυτίζεται με τα χωρικά ύδατα. Αυτό δεν σημαίνει μείωση του FIR όμως. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να υπάρξουν διευκολύνσεις για να μπορούν να πηγαίνουν στα λιμάνια τους χωρίς να περνάνε από τα χωρικά μας ύδατα. Αυτό είναι κάτι εύλογο κάτι που μπορούμε να συζητήσουμε. Ταυτοχρόνως όμως επειδή αποτελεί και μια παραχώρηση από πλευράς μας, αν οδηγηθούμε σε μια τέτοια κατάσταση, θα περίμενα αντιστοίχως ότι και οι Τούρκοι θα αποδεχτούν κάποια πράγματα ρητώς όπως την επαναστρατιωτικοποίηση των Ανατολικών νησιών του Αιγαίου». Τέλος πρόσθεσε «Δεν πιστεύω ότι θα πάμε στην Χάγη. Καλό είναι αν πάμε στη Χάγη να έχουμε τελειώσει με το θέμα των χωρικών υδάτων».

Με άλλα λόγια, ο π. υφυπουργός της κυβέρνησης  Μητσοτάκη προανήγγειλε:

-Συρρίκνωση του FIR στα όρια της αιγιαλίτιδα ζώνης.

-Κλιμακωτά χωρικά ύδατα.

-Πρόθεση -δήθεν- επαναστρατιωτικοποίησης των νησιών τα οποία -προφανώς και σύμφωνα με τα λεγόμενά του- έχουν ήδη αποστρατιωτικοποιηθεί.

Ο καλά ενημερωμένος Μανώλης Κοττάκης έγραφε στην «Εστία» από τον Αύγουστο του 2020 (αναδημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2022):

«[…] Έγκυρη πηγή μου από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με ενημέρωσε σε χρόνο ανύποπτο, δεν είχε καν υπογραφεί η Συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος-Αιγύπτου, για την εμπιστευτική συνομιλία της με υψηλόβαθμο μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ. Η δοκιμασμένη για την αξιοπιστία της πηγή μου ανέφερε ότι ο Congressman συνομιλητής της μετέφερε την εκτίμηση, πως κυοφορείται μια Συμφωνία Ειρήνης μεταξύ Ελλάδος Τουρκίας με την οποία η Ελλάς θα κληθεί:

1. Να εγκαταλείψει ρητώς με διεθνή συνθήκη το δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Η διακήρυξη της Μαδρίτης που οδήγησε στην αδρανοποίηση της άσκησης του ελληνικού κυριαρχικού δικαιώματος επί 23 χρόνια, δεν αρκεί πλέον. Ζητείται η θεσμοποίησή της. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν μάλιστα πως και να ήταν δυνατή η επέκτασή μας στα 12 μίλια η Ελλάς δεν διαθέτει ικανό αριθμό δυνάμεων για να πραγματοποιεί νηοψίες είτε σε πολεμικά είτε σε εμπορικά πλοία (υποβρύχια, πολεμικά πλοία). Άρα ας συμβιβαστεί με την «επιλεκτική επέκταση» κατά Σημίτη. Αλλού 10, αλλού 8, αλλού 6.

2. Θα κληθεί με διμερή συμφωνία ή διαιτησία να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα νησιά του Αιγαίου με ταυτόχρονη υποχώρηση και της Τέταρτης Στρατιάς από την Σμύρνη στα εγγύτερα της τουρκικής ενδοχώρας.

Στόχος μιας τέτοιας συμφωνίας θα είναι σύμφωνα με το μέλος του Κογκρέσου η δημιουργία μιας «ουδέτερης ζώνης» δυτικά των 28 αφοπλισμένων, υποτίθεται, νησιών μας. Ουδέτερης για την εξυπηρέτηση της διεθνούς ναυσιπλοΐας μεταξύ Σουέζ και Δαρδανελίων. […]».

Όλα αυτά τα αναφέραμε για να σκιαγραφήσουμε το παρασκήνιο των ελληνοτουρκικών «διευθετήσεων» το οποίο όμως επιβεβαιώνεται και από τις εκπεφρασμένες απόψεις συγκεκριμένων πολιτικών. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξη  που παραχώρησε στον Γιάννη Πρετεντέρη (12/10/2020), ερωτηθείς εάν προέκυψε συμφωνία στη μυστική συνάντηση στο Βερολίνο (13/07/20) μεταξύ του τότε εξ απορρήτων συμβούλου του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν και της τότε επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του Κ. Μητσοτάκη, Ελένης Σουρανή, ομολόγησε:

«-Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Στο Βερολίνο, συμφωνήθηκε μόνο θαλάσσιες ζώνες;

-Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως. Βεβαίως έχει συμφωνηθεί.

-Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Γιατί τότε δεν δώσατε στη δημοσιότητα τη Συμφωνία του Βερολίνου, αν είναι τόσο υπέρ μας;

-Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Γιατί εξαρχής είχαμε συμφωνήσει να μην δοθεί. Δεν ήταν άλλωστε συμφωνία, όπως σας είπα κατ’ αρχάς. Είναι τα γραπτά πρακτικά του τι συμφωνήθηκε εκεί».

Το «όραμα» το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να υλοποιήσει και ο Α. Συρίγος έχει εν μέρει προαναγγείλει, έχει ήδη περιγραφεί στο βιβλίο «εξομολογήσεις» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στον Αλέξη Παπαχελά («Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια».  Εκδόσεις Παπαδόπουλος). Εκεί λοιπόν, ο τέως πρωθυπουργός εξηγεί το πλαίσιο της «συμφωνίας» με την Άγκυρα:

«Οι βασικές παράμετροι μιας συμφωνίας είναι απλές, πολύ απλές. Η υφαλοκρηπίδα θα μοιραστεί λογικά. Εμείς θα πάρουμε το μεγάλο μέρος, οι Τούρκοι θα πάρουνε το μικρό. Και περίπου θα έχουμε συμφωνήσει και θα αφήσουμε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να χαράξει τη γραμμή. Ο εναέριος χώρος, τα 10 μίλια, είναι τρέλα, ελληνική τρέλα. Δεν έχουμε κανέναν λόγο. Όσον αφορά τα σχέδια πτήσεως, είναι αστείο να λέμε ότι ζητούμε από τους Τούρκους σχέδια πτήσεως όταν οι Αμερικανοί δεν δίνουν. Κανένας δεν δίνει. Γιατί να δίνουν οι Τούρκοι δηλαδή; Δεν το καταλαβαίνω. Και γιατί πρέπει εμείς να σταματούμε τα τουρκικά αεροπλάνα; Είναι τρελό αυτό που κάνουμε, είναι εγκληματικό αυτό που κάνουμε. Υπάρχει μεγάλη δυνατότητα να συμφωνήσουμε. Δεν υπάρχουν διαφορές».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη συνάντησή του με τον Ρ.Τ. Ερντογάν στο Βίλνιους (12/07/23), έδωσε μια αποκαλυπτική -για όσους γνωρίζουν το παρασκήνιο- τηλεοπτική συνέντευξη στον ΣΚΑΪ προετοιμάζοντας το έδαφος για ό,τι θα ακολουθήσει. Ο πρωθυπουργός τότε διερωτήθηκε εάν «είναι προς όφελος της Ελλάδας να επιλύσει τελικά με δίκαιο τρόπο και με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο, όπως αγωνιζόμαστε να κάνουμε εδώ και δεκαετίες, αυτή τη μεγάλη διαφορά [σσ. οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας] που έχουμε με την Τουρκία;» και αποκρίθηκε ότι «η απάντηση είναι “ναι”. Αυτή είναι η άποψή μου». 

Η δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ στη συνέχεια σχολίασε: «Αυτό πιθανά, πάντως, περιλαμβάνει απομείωση της κυριαρχίας έτσι όπως τη γνωρίζουμε σήμερα», δίνοντας πάτημα/πάσα στον πρωθυπουργό για να διευκρινίσει ότι: «Αυτό είναι μία σχετική έννοια [σσ. η «απομείωση της κυριαρχίας»], αλλά πρέπει να σας πω ότι οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης. Αλλά το ερώτημα είναι: θα μείνουμε με τη διαφορά αυτή ανεπίλυτη αν η ιστορία μας προσφέρει μία ευκαιρία να τη λύσουμε;». 

Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός άφησε υπονοούμενα και για το «Σχέδιο 180» λέγοντας ότι: «επειδή είμαστε ακόμα μακριά από αυτό το σενάριο -γιατί δεν είναι μία απόφαση που την παίρνω προφανώς μόνος μου- αν ποτέ φτάναμε σε αυτό το σημείο θα είχε μείζονα ρόλο να παίξει και η Βουλή και τα κόμματα».

Κάπου εδώ έρχεται να προστεθεί -ως επιστέγασμα- και η τοποθέτηση της Ντόρας Μπακογιάννη στο συνέδριο της «Καθημερινής» («Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά»), η οποία αφού επανέλαβε τη γνωστή της θέση σύμφωνα με την οποία «πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι το Αιγαίο δεν είναι μόνο ελληνική θάλασσα», διερωτήθηκε εάν «υπάρχει σήμερα ένα παράθυρο ευκαιρίας για την Ελλάδα, με αυτά τα δεδομένα; Κατά τη γνώμη μου υπάρχει, όμως “το τανγκό θέλει δύο”. Αν όμως δοθεί πραγματική ευκαιρία, θα πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει; Εδώ υπάρχει η προϋπόθεση της εθνικής συναίνεσης». Παρακολουθήστε το βίντεο:

Η επιβεβαίωση όμως σε όσα γράφουμε, ήρθε από τον τέως πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος όταν έλαβε τον λόγο στο συνέδριο της «Καθημερινής» είπε: «Γιατί ζητάς τη συναίνεση των άλλων εφόσον είσαι κυβέρνηση;» και διευκρίνισε, «όταν... ακούω τη λέξη συναίνεση και με τα τρία κόμματα και μέσα στην κυβέρνηση, αυτό μυρίζει διάθεση συνθηκολόγησης και όχι συναίνεσης και εννοώ για τα εθνικά ζητήματα». Πόσο πιο ξεκάθαρα μπορεί να διατυπωθεί από κάποιον που προφανώς και γνωρίζει το παρασκήνιο;

Εν κατακλείδι, εάν θεωρείτε ότι όλα αυτά είναι προϊόν της φαντασίας μας, ή γράφηκαν με στείρα αντιπολιτευτική διάθεση, τότε ή δεν γνωρίζετε τις θέσεις που εκφράζουμε διαχρονικά, ή απλώς εκπέμπουμε σε διαφορετικά μήκη κύματος. Για τους υπόλοιπους, αυτό που έχουμε να προσθέσουμε είναι: προσδεθείτε, γιατί έρχονται μεγάλες αναταράξεις στα ελληνοτουρκικά!

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Το σχέδιο "επαναχάραξης συνόρων" στη Μέση Ανατολή βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο

Σε προηγούμενο σχόλιό μας (05/02/24) υπό τον τίτλο "Προοίμια επαναχάραξης συνόρων: Ο πόλεμος στη Μ. Ανατολή θα εξαπλωθεί και θα έχει διάρκεια!" αναφέραμε ότι με τα γεγονότα στην Ερυθρά Θάλασσα κάποιοι στοχεύουν στην παράκαμψή της, γεγονός που "προμηνύει την κατάρρευση της οικονομίας Αιγύπτου και την μετατόπιση της βαρύτητας στα λιμάνια του Ισραήλ".

Σχεδόν ένα μήνα αργότερα (07/03/24), οι Reuters αναφέρουν ότι η Αίγυπτος κατέφυγε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να λάβει δάνειο ύψους 9 δισ. δολαρίων, λίγες ώρες αφού κατέρρευσε το νόμισμά της (06/03/24).

Το σχέδιο "επαναχάραξης συνόρων" στη Μέση Ανατολή βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο...

[iEpikaira: Μετά το ΔΝΤ και η ΕΕ ετοιμάζει οικονομική βοήθεια για την Αίγυπτο ΕΔΩ!]

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η κυβέρνηση με «συνταγές» του Κεμάλ προσπαθεί να πείσει για την ελληνοτουρκική «προσέγγιση» υποσκάπτοντας την Λωζάννη

[δημοσιεύτηκε 22:07-07/03/24, ανανεώθηκε 10:33-08/03/24] 

Η Ερντογανική «Milliyet» και η «Καθημερινή» επιστρατεύονται για την προώθηση της ελληνοτουρκικής «προσέγγισης» ακριβώς όπως έγινε και το 1930 με το ελληνοτουρκικό «Σύμφωνο Φιλίας»...

Μια είδηση που πέρασε στα ψιλά κυκλοφόρησε στις 14/01/24 και αναδημοσιεύεται παρακάτω για να επισημανθεί ότι δεν διοργανώθηκε τυχαία το Συνέδριο της Καθημερινής «Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά», το οποίο κάποιοι το αποκάλεσαν και «πρόβα συγκυβέρνησης» (1 και 2), ενώ εκ του αποτελέσματος συνάγεται ότι στήθηκε για να προωθήσει την ελληνοτουρκική «προσέγγιση».

~.~

Η είδηση από το ΑΠΕ-ΜΠΕ (14/01/24) είχε ως εξής:

«Η τουρκική εφημερίδα «Milliyet» και η «Καθημερινή» φιλοξενούν αμοιβαία άρθρα των διευθυντών τους αναφορικά με την ελληνοτουρκική προσέγγιση, στο πλαίσιο της συμφωνίας μεταξύ των δύο εφημερίδων στο φόρουμ εκπροσώπων των μέσων ενημέρωσης των δύο χωρών που πραγματοποιήθηκε αρχικά στις 19 Οκτωβρίου στην Κωνσταντινούπολη και στη δεύτερη αντίστοιχη διοργάνωση που έλαβε χώρα στην Αθήνα, στις 11 και 12 Δεκεμβρίου.

Στο άρθρό του ο διευθυντή της «Καθημερινής», Αλέξης Παπαχελάς, σημειώνει ότι «το 2024 ξεκινά με την Ελλάδα και την Τουρκία να εισέρχονται σε μια φάση ανάπτυξης των σχέσεών τους. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να είμαστε ισχυροί φίλοι, αλλά και "ισχυροί αντίπαλοι"», προσθέτοντας ότι «αφού είμαστε δέσμιοι της γεωγραφίας και μερικές φορές της Ιστορίας, η μοίρα μας είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένη».

«Συμφωνήσαμε με τον Οζάι Σεντίρ να γράψουμε αυτά τα άρθρα και να δημιουργήσουμε έναν μόνιμο δίαυλο επικοινωνίας που θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά χρήσιμος σε μια πιθανή μελλοντική ελληνοτουρκική κρίση. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπου η παρεξήγηση ή η παρερμηνεία μιας δήλωσης ή μιας ενέργειας μάς έφερε αντιμέτωπους. Και σε αυτές τις καταστάσεις, ειδικά στην εποχή των "fake news", δεν υπάρχει τίποτα πιο χρήσιμο από την άμεση επικοινωνία από δημοσιογράφους που μπορούν να "διαβάσουν" με ακρίβεια τι είναι αλήθεια και τι ψέμα» σημειώνει ο κ. Παπαχελάς.

Καταλήγοντας, ο διευθυντής της «Καθημερινής» υπογραμμίζει ότι «μέσω της επικοινωνίας μπορούμε να συμβάλουμε στην αμοιβαία κατανόηση και τη σταθερότητα στην περιοχή μας, η οποία γειτνιάζει με τις μεγάλες κρίσεις που βιώνουμε».

Από την πλευρά του, ο διευθυντής της «Milliyet», Οζάι Σεντίρ, γράφει για τις προοπτικές της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.

Στο άρθρο του με τίτλο «Ένας Τούρκος, δύο Αθήνες», ο Τούρκος δημοσιογράφος εφιστά την προσοχή στις ομοιότητες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και σημειώνει: «Τα σημεία όπου οι ζωές μας τέμνονται δεν είναι μόνο τα τραγούδια, δεν είναι μόνο το τζατζίκι ή ο μπακλαβάς. Ο τουρκικός και ο ελληνικός λαός έχουν υποφέρει πολύ από στρατιωτικά πραξικοπήματα και κυβερνήσεις που υποστηρίζονται από τον στρατό. Πλήρωσαν ένα υψηλό τίμημα για αυτόν τον σκοπό». Ο Οζάι Σεντίρ σχολιάζει ότι «το χέρι πίσω από τα πραξικοπήματα στη δική μας πλευρά και το χέρι πίσω από τα πραξικοπήματα στη δική σας πλευρά ήταν πάντα το ίδιο. Ακόμη και αυτή η πληροφορία θα έπρεπε να μας λέει πολλά».»

~.~

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ», 30.10.1930

Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η είδηση -πέραν του ότι εργαλειοποιούνται συγκεκριμένα Μέσα με σκοπό την καλλιέργεια κλίματος στην κοινή γνώμη- είναι ότι η ίδια τακτική ακολουθήθηκε και το 1930 μετά την υπογραφή του «Συμφώνου Φιλίας», με υπόδειξη του Κεμάλ Ατατούρκ. 

~.~

Ακολούθως παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό δημοσίευμα από το «ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ» (30/10/1930):

«Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΕΧΘΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΕΦΟΡΤΙΣΕ ΝΑ ΔΙΕΡΜΗΝΕΥΣΟΥΝ ΤΑ ΦΙΛΙΚΑ ΑΥΤΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ

ΑΓΚΥΡΑ, 30 Οκτωβρίου [Του απεσταλμένου μας],

Το μεσονύκτιον κατά την διάρκειαν του χορού, οι απεσταλμένοι των ελληνικών εφημερίδων εγενόμεθα δεκτοί παρά του προέδρου της δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ πασά. 

Ο Κεμάλ μας εδήλωσεν ότι είνε εξαιρετικώς ευχαριστημένος ομιλών προς Έλληνας δημοσιογράφους. Η επίδρασις του τύπου, είπε, πάντοτε συντελεί εις την εδραίωσιν του καθεστώτος της ειρήνης και εις την προσέγγισιν των λαών, ιδία των γειτονικών χωρών, οι οποίοι έχουν κοινά συμφέροντα.

Τα μέλη της τουρκικής αντιπροσωπείας παρά τη βαλκανική διασκέψει των Αθηνών -εξηκολούθησεν ο Μουσταφά Κεμάλ- επανελθόντα με εβεβαίωσαν περί της συμπαθείας και της εκτιμήσεως των Ελλήνων προς τους Τούρκους. Ελπίζω ότι και οι Έλληνες δημοσιογράφοι αντιλήφθησαν ενταύθα ανάλογα αισθήματα των Τούρκων, επανερχόμενοι δε εις Αθήνας θα εργασθούν υπερ της προσεγγίσεως των δύο λαών οίτινες έχουν τόσην ταυτότητα συμφερόντων.

Απαντών ακολούθως εις χαιρετισμόν των Ελλήνων δημοσιογράφων παρεκάλεσε όπως γίνουν διερμηνείς των φιλικών αισθημάτων αυτού προσωπικώς και του τουρκικού έθνους, προς τον ελληνικόν λαόν.»

~.~

Είναι πρόδηλο λοιπόν ότι η ίδια συνταγή της ελληνοτουρκικής «προσέγγισης» που ακολουθήθηκε με την σύναψη του «Συμφώνου Φιλίας» του 1930 μεταξύ του Κεμάλ και του Ελευθερίου Βενιζέλου, επιχειρείται να εφαρμοστεί και με τη «Διακήρυξη των Αθηνών». Και αν θέλαμε να είμαστε ακόμη πιο ακριβείς, ολόκληρη η «Διακήρυξη των Αθηνών» αποτελεί προσπάθεια αναβίωσης του ελληνοτουρκικού «Συμφώνου Φιλίας» (όπως εξηγήθηκε 1 και 2). 

Ένα ακόμη γεγονός που επιβεβαιώνει την διαπίστωσή μας αλλά και το έντονο παρασκήνιο «συνεννοήσεων» και κοινής και προσυμφωνημένης γραμμής Ερντογάν-Μητσοτάκη, εκτυλίχθηκε κατά την επίσημη επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα. Το γεγονός αφορά στο σύντομο «on camera» διάλογο με τον δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ, Μανώλη Κωστίδη τον οποίο είχε ο Τ. Ερντογάν κατά την αποχώρησή του από το προεδρικό μέγαρο, ενώ κατευθυνόταν στο Μέγαρο Μαξίμου για να συναντηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να υπογράψει τη «Διακήρυξη των Αθηνών».

Ο Τούρκος πρόεδρος μόλις αντίκρισε τον δημοσιογράφο ο οποίος του είπε «Καλώς ήρθατε», χαμογελαστός του απάντησε με νόημα: «Καλώς σας βρήκα. Ελπίζω να βγάλετε και τις ανάλογες ειδήσεις!»

Κλείνοντας, υπενθυμίζουμε ότι μετά την πρώτη εκλογή νίκη του ο Κ. Μητσοτάκης, επισκεπτόμενος -προφανώς σημειολογικά- το Τάρπον Σπρίνγκς της Φλόριδα των Ηνωμένων Πολιτειών (Ιανουάριο του 2020), προέβη τότε σε δήλωση για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ανακινώντας -τυχαία(;)- το θέμα της Λωζάννης και την παρουσία του Έλληνα πολιτικού εκεί στις 30 Ιανουαρίου 1922, 18 μήνες πριν από την υπογραφή της Συνθήκης (24 Ιουλίου 1923) και επτά μήνες πριν από την Μικρασιατική Καταστροφή. 

Η αναφορά στη Λωζάννη έγινε και κατά την υπογραφή της «Διακήρυξης των Αθηνών» (07/12/23) όταν ο πρωθυπουργός αποκάλυψε ποιός την οραματίστηκε: «Σήμερα 100 χρόνια μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, υπογράφουμε διακήρυξη φιλίας και καλής γειτονίας. Μια διακήρυξη που είχε οραματιστεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης». Υπογραμμίζεται εδώ και η αναφορά στη συμπλήρωση ενός αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης, παρουσία του Ερντογάν, ο οποίος έχει ουκ ολίγες φορές ισχυριστεί -σκοπίμως- ότι η Συνθήκη έχει δήθεν ισχύ μόνο για 100 χρόνια. 

Ποιός μπορεί επίσης να ξεχάσει και τις αλήστου μνήμης δηλώσεις του -κυβερνητικού λαγού- Άγγελου Συρίγου (1, 2, 3 και 4) όταν προσπαθούσε να πείσει ότι η Συνθήκη είναι «παρωχημένη» στο 97% των διατάξεών της και ειδικά στο ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης.

Εκ του αποτελέσματος λοιπόν συνάγεται ότι ο Κ. Μητσοτάκης έχει συγκεκριμένη ατζέντα στα ελληνοτουρκικά η οποία ήταν προαποφασισμένη πριν ακόμη αναλάβει τον πρωθυπουργικό θώκο, ατζέντα η οποία απ' ότι φαίνεται συμπεριλαμβάνει και το «ξήλωμα» της Λωζάννης.

[Περισσότερα ΕΔΩ!]

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ερωτήματα για δυνατούς λύτες: «Μετά την Ουκρανία τι;» Η παγκόσμια αστάθεια και η επόμενη ημέρα...

[δημοσιεύτηκε 10:33-26/02/24, ανανεώθηκε 18:04-26/02/24]  

Κάθε ημέρα που περνάει γίνεται αντιληπτό ότι στερεύουν οι πόροι της Δύσης για την υποστήριξη του πολέμου στην Ουκρανία. Αυτό αφορά στον αμυντικό εξοπλισμό αλλά και την οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια η οποία προσφέρθηκε αφειδώς. Τα παρακάτω διαγράμματα από ανάλυση του Council on Foreign Relations (23/02/24) είναι αποκαλυπτικά. 

Στην πραγματικότητα βέβαια ένα μεγάλο ποσοστό της αμερικανικής βοήθειας επιστρέφει στην ίδια τους την αμυντική βιομηχανία. Αμερικανοί αξιωματούχοι διατείνονται ότι από τα 60,7 δισεκατομμύρια δολάρια του επόμενου πακέτου βοήθειας που προορίζεται για την Ουκρανία, το 64% θα επιστρέψει στην αμυντική βιομηχανική βάση των ΗΠΑ. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει -τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό- για τις Ευρωπαϊκές χώρες.  

«Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που παρεξηγούνται… πόσο σημαντική είναι αυτή η χρηματοδότηση για την απασχόληση και την παραγωγή σε όλη τη χώρα», δήλωσε ο διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου του Λευκού Οίκου, Λάελ Μπρέιναρντ.

Ακόμη κι αν τέτοιες αναφορές γίνονται για εσωτερική κατανάλωση -για να δικαιολογηθούν τα έξοδα υποστήριξης του πολέμου-, βαδίζουμε -κατά γενική ομολογία- ολοταχώς προς το σημείο όπου η Ουκρανία θα παύσει να λαμβάνει βοήθεια. 

Το ερώτημα είναι, εάν όντως η Δύση φοβάται ένα γενικευμένο πόλεμο με την Ρωσία -ήδη έχουν προειδοποιήσει η Γερμανία, η Μ. Βρετανία, η Ρουμανία, η Σουηδία, η Νορβηγία, εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ αλλά και της ΕΕ-, απορίας άξιον πώς θα εξασφαλισθούν οι πόροι -εξοπλιστικοί και οικονομικοί- για ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Δεδομένου μάλιστα ότι έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί τα διαθέσιμα δυτικά οικονομικά όπλα (κυρώσεις οι οποίες ειρήσθω εν παρόδω αντί να καταστρέψουν τη ρωσική οικονομία τελικώς την ωφέλησαν οδηγώντας στην επιταχυνόμενη αποδολαριοποίηση) και κρίσιμοι εξοπλισμοί για την αντιμετώπιση της Ρωσίας ενώ είναι πρόδηλο ότι η σύγκρουση στο ουκρανικό πεδίο έχει αποκαλύψει τα «τρωτά σημεία» του ΝΑΤΟ, κάτι για το οποίο αναλυτές προειδοποίησαν από την αρχή του πολέμου. 

Τελικά είμαστε στα «πρόθυρα», ή το «τέλος» του «Γ' ΠΠ» με επικράτηση του παγκόσμιου Νότου..; Και εξηγούμε:

Αποκαλυπτική είναι και η συνέντευξη που παραχώρησε ο τέως εκπρόσωπος της Ουκρανικής Προεδρίας Ολέξι Αρίστοβιτς τον Ιανουάριο του 2024, ο οποίος αναφέρθηκε στα πλεονεκτήματα που εξασφάλισε η Ρωσία μετά τον πόλεμο: 

«Υπάρχουν τέσσερις βασικές στρατηγικές αποφάσεις που έλαβε ο Πούτιν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, οι οποίες του έδωσαν υπεροχή έναντι της ουκρανικής θέσης: 

-Πρώτα απ' όλα, κατάφερε να αλλάξει το πλαίσιο αυτού του πολέμου από ένα ρωσικό-ουκρανικό πόλεμο σε ένα πόλεμο μεταξύ του παγκόσμιου Νότου και της Δύσης. Μπορούμε να δούμε πώς οι BRICS επεκτάθηκαν έκτοτε και η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ιράν και άλλες χώρες, ενώνονται δημιουργώντας το λεγόμενο «αντιδυτικό μπλοκ». Αυτό αλλάζει το γενικότερο πλαίσιο και τους δίνει διπλωματικές και πολιτικές ικανότητες που δεν είχαν στην αρχή του πολέμου, όταν όλος ο κόσμος καταδίκαζε την εισβολή.

-Δεύτερον, ο Πούτιν κατάφερε να αποφύγει πολλές κυρώσεις λόγω ακριβώς αυτής της αλλαγής του γενικότερου πλαισίου, η οποία... 

-Τρίτον, του έδωσε τη δυνατότητα να πολλαπλασιάσει την παραγωγή της αμυντικής του βιομηχανίας. Μιλούσαμε για το ότι η Ρωσία θα είχε ανεπαρκή μέσα για να παράγει τους πυραύλους κρουζ που χρησιμοποιεί για να χτυπήσει την Ουκρανία, αλλά έκτοτε κατάφερε να τους παράγει. Διαθέτουν ένα σύστημα αποφυγής κυρώσεων που λειτουργεί πολύ καλά. 

-Η τέταρτη στρατηγική απόφαση ήταν να παρακινήσει τον ρωσικό λαό να εμπλακεί στον πόλεμο. Δεκατέσσερις χιλιάδες Ρώσοι νεοσύλλεκτοι καταφθάνουν κάθε μήνα στα κέντρα στρατολόγησης και ο Πούτιν δεν χρειάζεται πλέον στρατολογία. Αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από την κατάσταση στην Ουκρανία. Προσπαθούμε να προσλάβουμε μισό εκατομμύριο προσωπικό, αλλά αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα όσον αφορά τα κίνητρα.»

Οι επισημάνσεις του Αρίστοβιτς είναι εξόχως ενδιαφέρουσες όσον αφορά και στο πλαίσιο των κυοφορούμενων διαπραγματεύσεων για το ουκρανικό:

«Η βασική μου ιδέα είναι ότι δεν χρειαζόμαστε διαπραγματεύσεις Ρωσίας-Ουκρανίας, χρειαζόμαστε διαπραγματεύσεις σχετικά με την ασφάλεια της Ανατολικής Ευρώπης εν συνόλω. Θα μπορούσαν να είναι πολλαπλές διαπραγματεύσεις. Πρέπει να φτιάξουμε ένα νέο σύστημα ασφάλειας στην Ευρώπη, επειδή το προηγούμενο σύστημα βασισμένο στις διασκέψεις Πότσδαμ/Γιάλτας -που δημιουργήθηκε το 1945-, πλέον δεν λειτουργεί.

Πρέπει να διαπραγματευτούμε για ένα ολοκαίνουργιο σύστημα ασφαλείας για την Ευρώπη, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πλευρές αυτού του προβλήματος. Η Ρωσία δεν αισθάνεται ότι είναι ασφαλής. Και μπορούμε να γελάσουμε με αυτό και να πούμε ότι ποτέ δεν είχαμε επιθετική προσέγγιση έναντί της, αλλά οι Ρώσοι δεν το πιστεύουν. Και είναι έτοιμοι να σκοτώσουν για αυτήν την ασφάλεια. Επομένως, χρειαζόμαστε μια ευρύτερη διαπραγμάτευση, με τις δύο πλευρές, όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ, όλους τους γείτονες της ΕΕ, όλα τα κράτη που ενδιαφέρονται για την ασφάλεια στην Ευρώπη, για να δημιουργήσουμε ένα νέο σύστημα Πότσδαμ/Γιάλτας, ειδάλλως η εναλλακτική θα είναι 10 ή 15 χρόνια πολέμου.»

Πέραν τούτου, η απόστρατος αντισυνταγματάρχης των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ και πρώην αναλύτρια του αμερικανικού Πενταγώνου, Κάρεν Κιτκόφσκι διαπιστώνει ότι:

«Το ΝΑΤΟ ... είναι πολύ πιο δαπανηρό και πλέον τόσο δημογραφικά, όσο δημοσιονομικά και πολιτικά είναι αδύνατον να υποστηριχθεί από τις ΗΠΑ ή τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.»

Ταυτόχρονα, ο τέως Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ -όσο εξωφρενικό κι αν ακούγεται-, ρίχνει τροχιοδεικτικές όταν λέει ότι δεν θα προστατεύσει όποια χώρα δεν δαπανά το 2% του ΑΕΠ της για την άμυνα. Όλα αυτά υπό το πρίσμα των σχεδόν παράλληλων δηλώσεων του προέδρου της Ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ, Τζερόμ Πάουελ Jerome Powell ο οποίος στις 4 Φεβρουαρίου 2024 έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το υπερβολικό δημόσιο χρέος του ομοσπονδιακού κράτους το οποίο ξεπέρασε το αστρονομικό ποσό των 33 τρισ. δολαρίων. 

Καταληκτικά, δεν θα ήταν υπερβολή εάν λέγαμε ότι η 24η Φεβρουαρίου 2022, ήταν η μέρα που άλλαξε τη γεωπολιτική του 21ου αιώνα μια για πάντα. Και το ερώτημα είναι: «μετά την Ουκρανία τι;». Ο Μπάιντεν είπε -προφανώς όχι τυχαία, ίσως γιατί γνωρίζει ότι η Ρωσία δεν θα επιτρέψει να υπονομευτεί η επιρροή της περαιτέρω σε κρίσιμες για την ίδια περιοχές- μια «προφητεία» για την πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων την οποία και απευχόμαστε. Η αλήθεια όμως είναι ότι ζούμε καταστάσεις παγκόσμιας αστάθειας, και ενίοτε συλλογικής παράνοιας, οι οποίες συνδυασμένες με την πολεμοχαρή διάθεση των ηγεσιών ένθεν κακείθεν, δεν φαίνεται να οδηγούν σε αίσιο τέλος για την ανθρωπότητα εν γένει...

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η εμπλοκή της Ελλάδας στον IMEC ωθεί την Αίγυπτο σε συμφωνία με την Τουρκία και οδηγεί στην απώλεια της ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου!

Χάρτης Μπάιντεν. Πηγή: mcclatchydc.com

[δημοσιεύτηκε 10:25-23/02/24, ανανεώθηκε 18:33-24/02/24]  

Πανηγυρίζει ο Γ. Γεραπετρίτης για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον IMEC μετά την επίσημη επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στην Ινδία (21-22/02/24). Οι γεωπολιτικοί και γεωοικονομικοί λόγοι που οδήγησαν στη δημιουργία του "Οικονομικού Διάδρομου Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης", εξηγήθηκαν σε προηγούμενο σχόλιό μας (05/02/24) όπου αναφέρεται ότι επιτυγχάνεται η "παράκαμψη της Ερυθράς Θάλασσας", γεγονός που όμως "προμηνύει την κατάρρευση της οικονομίας Αιγύπτου και την μετατόπιση της βαρύτητας στα λιμάνια του Ισραήλ". 

IMEC: Οικονομικός Διάδρομος Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης

Υπό αυτό το πρίσμα οφείλουμε να "διαβάζουμε" την νέα προσέγγιση Αιγύπτου-Τουρκίας, και την άμβλυνση της μακροχρόνιας έντονης αντιπαλότητας Ερντογάν-Σίσι (1 και 2). Γεγονός που θα έχει άμεσες συνέπειες για την Ελλάδα στην Αν. Μεσόγειο τις οποίες επιβεβαιώνουν «ΤΑ ΝΕΑ» που αναφέρουν: "Ξέρουν κάτι στην Τουρκία… που δεν ξέρουμε; Τί συμβαίνει στην Αν. Μεσόγειο;" Η Αίγυπτος φαίνεται ότι κάνει κινήσεις για να ανακόψει τον IMEC στην Αν. Μεσόγειο, ορθώνοντας ένα "τουρκικό ανάχωμα"...

Παράνομες αδειοδοτήσεις για έρευνες της τουρκικής TPAO από το 1973 έως το τέλος του 2012. Οι αδειοδοτήσεις του 2012 έχουν όριο τον 28ο Μεσημβρινό, όπως και ο χάρτης Μπάιντεν. Πηγή: Ελληνικό ΥΠΕΞ

Ειρήσθω εν παρόδω, σημειώνεται ότι ένας από τους λόγους που ώθησαν τον Σίσι να υπογράψει την προβληματική -και πολύ ύποπτη, διότι αφήνει αφύλακτη την ελληνική υφαλοκτυπίδα ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού (1 και 2)- Ελληνοαιγυπτιακή μερική οριοθέτηση ΑΟΖ το 2020, ήταν η κατάρρευση του Χαφτάρ στο μέτωπο της Τρίπολης η οποία έφερε τα υποστηριζόμενα από την Τουρκία στρατεύματα της GNA -μαζί με τους Τούρκους αξιωματικούς που τα διοικούσαν- στην καρδιά των πετρελαϊκών εξαγωγικών υποδομών της Λιβύης, κάτι που αποτελεί "κόκκινη γραμμή" για τα αιγυπτιακά συμφέροντα.

Επίσης, γιατί ο τότε Αμερικανός ΥΠΕΞ Μ. Πομπέο τηλεφώνησε την ώρα των διαπραγματεύσεων για την Ελληνοαιγυπτιακή οριοθέτηση ΑΟΖ στον Αιγύπτιο ομόλογό του Σ. Σούκρι παρουσία του Ν. Δένδια;

Τέσσερα χρόνια αργότερα, όλες οι εξελίξεις συντείνουν στο ότι η είσοδος της Τουρκίας στο East Med Gas Forum, σε πρώτη φάση -κατ' απαίτηση του Τζ. Πάιατ (1, 2 και 3) ώστε να επιτευχθεί η αναγνώριση των ανύπαρκτων δικαιωμάτων της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο- είναι θέμα χρόνου, και εν συνεχεία θα ακολουθήσει η εφαρμογή του γνωστού "χάρτη Μπάιντεν", που συνεπάγεται την απώλεια της ελληνικής δυνάμει ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού -ο οποίος τέμνει την Ρόδο-, καθώς και του κοινού θαλάσσιου συνόρου με την Κύπρο (1, 2 και 3).

Οι πληροφορίες από την Ουάσιγκτον μάλιστα λένε ότι κατά την επίσκεψη Μπλίνκεν στα Χανιά (06/01/24), μας ζητήθηκε ακριβώς αυτό: Να προσφέρουμε τη μισή ΑΟΖ μας στην Αν. Μεσόγειο. Κάτι που επιβεβαιώνουν και ελληνικές διπλωματικές πηγές σύμφωνα με τις οποίες "η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει την εμφάνιση μιας μείζονος σημασίας διευθέτησης, η οποία προϋποθέτει υποχωρήσεις σε θέματα κυριαρχίας (μειωμένη ή καθόλου επήρεια των νησιών σε ΑΟΖ) στην ανατολική Μεσόγειο".

Στις 27/06/23 το iEpikaira έγραφε: "Για όσους διατηρούν ακόμη αμφιβολίες σχετικά με το πλαίσιο και τους σκοπούς του επικείμενου Ελληνοτουρκικού διαλόγου -υπό αμερικανογερμανική επιδιαιτησία (1, 2, 3 και 4)- όπου ο Γ. Γεραπετρίτης συνέβαλε ήδη καθοριστικά, οι πληροφορίες της «ΕΣΤΙΑΣ» αναφέρουν ότι: «Βουλευτές όλων των κομμάτων της παρελθούσας Βουλής και της παρελθούσας τουρκικής Εθνοσυνέλευσης πηγαίνουν και έρχονται μυστικά στην Άγκυρα και στην Αθήνα, και μετέχουν σε μυστικές εμπιστευτικές ενημερώσεις που ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΡΙΤΟΙ [ποιοι άραγε;], προκειμένου να προετοιμαστεί το κλίμα...». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι προεκλογικά, προβεβλημένα στελέχη κομμάτων, μιλούσαν ανοικτά για το ενδεχόμενο της «συνεκμετάλλευσης» και για «Πρέσπες του Αιγαίου/Ανατολικής Μεσογείου» (1, 2 και 3)."

Ο Νότιος Θαλάσσιος Διάδρομος Εμπορίου (Ocean Route). O Μεσαίος Διάδρομος Εμπορίου (Middle Corridor). Ο Βόρειος Διάδρομος Εμπορίου (Northern Corridor). Πλέον ανοίγει και ο Αρκτικός Θαλάσσιος Διάδρομος Εμπορίου που δεν αναπαρίσταται εδώ.  

Εν κατακλείδι, η προσπάθεια ελέγχου του "Νοτίου Διαδρόμου Εμπορίου" από τη Δύση, έφερε στο προσκήνιο τον IMEC ο οποίος με τη σειρά του αναδιαμορφώνει τους συσχετισμούς στην Αν. Μεσόγειο και οδηγεί στην εφαρμογή του χάρτη Μπάιντεν. 

Η Υψηλή Στρατηγική της Αμερικής (FMES). Με την μωβ γραμμή αναπαρίστανται τα όρια της αμερικανικής "επιρροής" (commandement), ή αλλιώς τα όρια υπεράσπισης των κρίσιμων συμφερόντων τους. Προσπελάστηκε: diploweb.com

Όλες οι προαναφερθείσες επιμέρους εξελίξεις, συναποτελούν ψηφίδες του παζλ που λέγεται νέα παγκόσμια "Υψηλή Στρατηγική των ΗΠΑ", η οποία βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο εφαρμογής (1 και 2).

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Σύνδεσμος άρθρου ⤶