του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Όλα τα παραπάνω, είναι στοιχεία που αποτυπώνουν την ωμότητα της επιθετικής στρατηγικής ενός περιφερειακού δρώντα ο οποίος επιδιώκει:
-Τον γενικευμένο επαναπροσδιορισμό του γεωπολιτικού αποτυπώματος που του αναγνωρίζουν οι διεθνείς συνθήκες…
-Την ουσιαστική διεύρυνση του ζωτικού χώρου μέσα στον οποίο επιδιώκει να δρα πρωταγωνιστικά στο πλαίσιο του αναβαθμισμένου ρόλου που διεκδικεί στο περιβάλλον της νέας αρχιτεκτονικής της ισχύος και φυσικά…
-Την οριστική τροποποίηση των όρων που θα προσδιορίζουν την θέση του στην περιφερειακή ισορροπία.
Με απλά λόγια, αυτό που έχουμε απέναντί μας, δεν είναι μια αδόκιμη διαχείριση που τροφοδοτεί με ένταση τις διμερείς σχέσεις προκειμένου να εξυπηρετηθούν πρόσκαιρες πολιτικές σκοπιμότητες της άλλης πλευράς. Αυτό που έχουμε απέναντί μας, είναι η συνολική προσαρμογή της Τουρκικής Εξωτερικής πολιτικής στην κατεύθυνση που απαιτεί η προώθηση της συνολικής αναθεωρητικής ατζέντας της Τουρκίας και αυτή η ατζέντα είναι στρατηγική και στρατηγικά είναι τα συμφέροντα που καλείται να εξυπηρετήσει.
Η Ελλάδα λοιπόν, στο πλαίσιο της επιθετικής στρατηγικής την οποία υιοθετεί η Τουρκία, δεν αποτελεί μέρος ενός πολιτικού αφηγήματος που προορίζεται να εξυπηρετήσει πρόσκαιρες εκλογικές ανάγκες που σχετίζονται με τις πολιτικές διεργασίες στην γειτονική χώρα. Η Ελλάδα, από την φύση της και εξ αιτίας της θέσης της, αποτελεί εμπόδιο στην υλοποίηση της Τουρκικής στρατηγικής και ως εκ τούτου η στοχοποίησή της από την Εξωτερική πολιτική της Άγκυρας, θα είναι διαρκής και αμετάκλητη.
Η μετατροπή της Τουρκίας σε ισχυρή αεροναυτική δύναμη, προϋποθέτει την γεωπολιτική ακύρωση της χώρας μας ή στην καλύτερη περίπτωση την μετατροπή της σε χώρο περιορισμένης κυριαρχίας, ούτως ώστε να καταστεί εφικτή η διασφάλιση ενισχυμένης κυριαρχίας από τα επιτελεία της Άγκυρας. Από αυτήν την άποψη, το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» δεν συνιστά ένα προσωρινό επικοινωνιακό τερτίπι, αλλά μια κορυφαία στρατηγική επιδίωξη από την οποία η Άγκυρα δεν πρόκειται να αποστασιοποιηθεί και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο προσαρμόζει και το επιθετικό πολεμικό της δόγμα στα μέτρα αυτού του αφηγήματος. Το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» επίσης, ΔΕΝ προέκυψε ως απότοκος των ενεργειακών ευκαιριών, γι’ αυτό και δεν τιθασεύεται με ανοησίες, εξευμενισμούς και παραχωρήσεις. Οι ενεργειακές εξελίξεις απλώς επιτάχυναν τις διαδικασίες που σχετίζονται με την δυναμική προώθηση της επιθετικής ατζέντας.
Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε ξεκάθαροι. Η Ελληνική Εξωτερική πολιτική, ΔΕΝ μπορεί να συνεχίσει να πελαγοδρομεί στα ανατροφοδοτούμενα αδιέξοδα που συντηρούν ο ερασιτεχνισμός και οι επικίνδυνες αυταπάτες. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να αγοράζει χρόνο «ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΥ», επενδύοντας σε Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και σε διερευνητικές συνομιλίες που δεν οδηγούν πουθενά. Η Ελλάδα επίσης δεν μπορεί να συνεχίσει να τοποθετεί την γραμμή του τερματισμού της έντασης στην ολοκλήρωση της Τουρκικής εκλογικής διαδικασίας, ούτε βεβαίως να εναποθέτει τις ελπίδες της για την αποτροπή της Τουρκικής επιθετικότητας στην διαμεσολάβηση και στην παρουσία των Αμερικανών και των Αμερικανικών βάσεων.
Η Ελλάδα δεν είναι παράμετρος των Τουρκικών εκλογών. Είναι εμπόδιο στα φιλόδοξα σχέδια της Άγκυρας για την δημιουργία του ισχυρού αεροναυτικού imperium και αυτόν τον ρόλο της οφείλει να τον δικαιώσει…
Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο αυτήν την στιγμή να εμπλέκεται και ουσιαστικά να παγιδεύεται σε διαδικασίες μυστικής διπλωματίας με την Άγκυρα, σε μια προσπάθεια να διευκολύνει την διαχείριση των Αμερικανικών αδιεξόδων με δικές της υπαναχωρήσεις και συμβιβασμούς. Αντιθέτως έχει κάθε λόγο να αναπροσανατολίσει ΚΑΙ την μυστική διπλωματία, σε άλλους περιφερειακούς δρώντες που ΚΑΙ θα ήθελαν, αλλά ΚΑΙ θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε οριστικό ναυάγιο τους σχεδιασμούς της Άγκυρας ΚΑΙ στην Μεσόγειο ΚΑΙ στα Βαλκάνια ΚΑΙ στην Β. Αφρική ΚΑΙ στην Μ. Ανατολή…
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να βασίζεται στα ανιστόρητα μυθεύματα για την δήθεν στήριξη των Αμερικανών, την οποία ουδέποτε είχε ούτε και πρόκειται να έχει στο μέλλον. Οι υποτιθέμενες παρεμβάσεις νουθεσίας των Αμερικανών, είναι προσχηματικές, ανέξοδες και αποτελούν την ελάχιστη συνεισφορά - χωρίς κανένα όμως πρακτικό αντίκρισμα - για την Ελλάδα που τους έχει παραχωρηθεί για την μετατροπή της σε μια απέραντη Αμερικανική βάση. Αυτές οι παρεμβάσεις εξισορρόπησης, δεν έχουν καμία απολύτως βαρύτητα για τους Τούρκους επιτελείς. Δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να ασχοληθούν με αυτές οι Τούρκοι επιτελείς, όταν γνωρίζουν ότι την αμέσως επόμενη στιγμή μπορούν να τις ακυρώσουν πλήρως, ακόμη και στο επίπεδο των εντυπώσεων, με την ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που ασκούν, σε πεδία ευρύτερου ενδιαφέροντος…
Αλλά και οι Αμερικανοί, γνωρίζοντας ότι απέναντί τους έχουν την Τουρκία, όχι ως πρόθυμο υποτελή, αλλά ως χειραφετημένο γεωπολιτικό δρώντα που επιδιώκει την στρατηγική της αυτονομία στο διεθνές σύστημα, ξέρουν καλά πως το κρίσιμο στοίχημα και για τους ίδιους, είναι να επενδύσουν στην στρατηγική συνεργατικότητα με μια χειραφετημένη Τουρκία και όχι να κανακέψουν την δεδομένη Ελλάδα που αναζητεί εναγωνίως την επιβίωσή της με όρους παρασιτικού προστατευτισμού, εγκαταλείποντας επί της ουσίας κάθε σκέψη για την ουσιαστική στρατηγική της ενδυνάμωση…
Η Ελλάδα τέλος, δεν μπορεί να συνεχίσει να μην αντιλαμβάνεται, ότι η Τουρκική επιθετική εξωτερική πολιτική, δομείται στην βάση μιας ενιαίας και ολοκληρωμένης αντίληψης ενός νεο-οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού, που αναπτύσσεται στο έδαφος τριών Ηπείρων και ως εκ τούτου δεν εγκλωβίζεται στους θεατρινισμούς των ΜΟΕ, ούτε βεβαίως σε ηθικά ψευτοδιλήμματα για την συνοχή της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ για την οποία δεν δίνει δεκάρα τσακιστή και πάντως σε καμία περίπτωση δεν τοποθετεί πάνω από τις δικές της ιδιαίτερες και ευρύτερες γεωστρατηγικές επιδιώξεις…
Αυτός είναι και ο λόγος που επιμένουμε στην ανάγκη να υπάρξει στροφή στην κυρίαρχη στρατηγική σκέψη. Μια στροφή που θα σηματοδοτήσει την οριστική ρήξη με τα μυθεύματα του εξευμενισμού και της «συνεννόησης»… Μια στροφή που θα εξασφαλίσει την απόλυτη επίγνωση του ιστορικού ρόλου που καλείται να διαδραματίσει η χώρα μας και που θα απεξαρτήσει πλήρως τις αναγκαίες πολιτικές που θα κληθούν να υπηρετήσουν αυτόν τον ρόλο, από τα πολιτικά παιχνίδια στα οποία δεν διστάζει να καταφύγει το πολιτικό της προσωπικό προκειμένου να εξασφαλίσει την πολιτική του μακροημέρευση… Μια στροφή που θα καταστήσει την πατρίδα μας απρόβλεπτη και υπολογίσιμο περιφερειακό δρώντα, ικανή και αποφασισμένη να υπερασπιστεί - πριν απ όλα και πάνω απ’ όλα - την στρατηγική της επιβίωση και Ανάπτυξη, στο πλαίσιο μιας νέας Μεγάλης Ιδέας που θα κληθεί να προασπίσει τα συμφέροντα και τα ιστορικά δίκαια του Ελληνισμού στο σύνολό του.
Μια στροφή η οποία σε τελευταία ανάλυση θα εδράζεται σε μια ολοκληρωμένη Εθνική στρατηγική, που δεν θα υποτάσσεται στην «συμμαχική» προσχηματολογία… Που θα έχει την αποφασιστικότητα να δραπετεύσει οριστικά από τις φαύλες και αδιέξοδες λογικές του ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΥ, υιοθετώντας ένα διαφορετικό δόγμα ικανό να εμπνεύσει ανασφάλεια και αποτροπή… Μια στροφή που θα μπορεί στο περιβάλλον της να γαλουχηθεί μια νέα πολιτική γενιά απαλλαγμένη πλήρως από τις κακοδαιμονίες και την μιζέρια των χειραγωγούμενων ανδρείκελων και των κάθε λογής χαρτογιακάδων…
