Δημήτρης Μηλάκας
Με τις εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία να συμπίπτουν την Άνοιξη που έρχεται, Μητσοτάκης και Ερντογάν είναι προφανές ότι ήδη εκμεταλλεύονται τα χρόνια προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών στην προεκλογική τους τακτική. Είναι άλλωστε γνωστό πως οι (ελεγχόμενες) εντάσεις συσπειρώνουν γύρω από την ηγεσία και ενισχύουν τις κυβερνήσεις που τις (δια)χειρίζονται
Το προεκλογικό αφήγημα του Ερντογάν σχετικά με τα ελληνοτουρκικά συνοψίζεται στο σύνθημα «θα έρθουμε ξαφνικά μια νύχτα» που με κάθε ευκαιρία χρησιμοποιεί σε κάθε του ομιλία πυροδοτώντας ρίγη ενθουσιασμού στην «πελατεία» του.
Βέβαια, η κλιμάκωση της επιθετικότητας στον λόγο του Τούρκου προέδρου έρχεται ως συνέχεια της αυξανόμενης έντασης που καταγράφεται στο πεδίο, με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, τις υπερπτήσεις μαχητικών πάνω (και) από κατοικημένα ελληνικά νησιά, την επικίνδυνη πρακτική της τουρκικής ακτοφυλακής και τη δέσμευση (μακροχρόνια) για πραγματοποίηση ασκήσεων στο Αιγαίο.
Ο Ερντογάν
Με άλλα λόγια, ο προεκλογικός λόγος του Ερντογάν συνάδει απόλυτα με την επιθετική στρατηγική που ακολουθεί η Άγκυρα τα τελευταία 2-3 χρόνια η οποία αποτυπώθηκε:
-Με τις έρευνες του Ορούτς Ρέις μεταξύ Κρήτης- Ρόδου- Καστελόριζου φτάνοντας μέχρι και 6,5 μίλια από τις ακτές προκειμένου να «εμπεδωθεί» η τουρκική θέση ότι τα νησιά δεν έχουν δικαιώματα σε ΑΟΖ πέρα από τα 6 μίλια από τις ακτές τους.
-Με την επαναφορά/υπενθύμιση των απαιτήσεων για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών πλησίον των μικρασιατικών παραλίων.
-Με την επανάληψη της διαπίστωσης ότι η Ελλάδα και η κυβέρνησή της είναι απλά εξαρτήματα της πολιτική της Ουάσιγκτον σε βάρος της Τουρκίας.
Ο Μητσοτάκης
Από την πλευρά του Κυριάκου Μητσοτάκη αυτές οι τουρκικές «επιθέσεις», όσο παραμένουν σε επίπεδο ρητορικής και επίδειξης δύναμης είναι μάλλον καλοδεχούμενες, ειδικά στην προεκλογική περίοδο.
Οι τουρκικές «επιθέσεις» δίνουν την ευκαιρία στον πρωθυπουργό είτε διατυπώνει «γενναίες» απαντήσεις που «αγοράζονται» από τους ψηφοφόρους είτε να εμφανίζεται «σθεναρός» και ταυτόχρονα «μυαλωμένος» ηγέτης που χειρίζεται με υπευθυνότητα μια κρίση, συσπειρώνοντας γύρω του αυτούς που ανησυχούν…
Τα παραπάνω περιγράφουν μέσες- άκρες τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται Μητσοτάκης και Ερντογάν την «ευκαιρία» που προσφέρει ο φόβος ή η έξαψη ενός πιθανού ελληνοτουρκικού θερμού επεισοδίου. Αυτή, ωστόσο, είναι η μισή εικόνα.
ΟΙ ΗΠΑ
Η υπόλοιπη μισή σχηματίζεται από ένα υπόγειο παζάρι στο οποίο γίνεται προσπάθεια να διευθετηθούν τρέχουσες και επείγουσες «λεπτομέρειες». Στον εν λόγω παζάρι μάλιστα δεν συμμετέχουν μόνο Αθήνα και Άγκυρα, αλλά καθοριστικό ρόλο παίζουν και άλλοι (μεγάλοι) παίκτες.
Προσφάτως πληροφορηθήκαμε, για παράδειγμα την μυστική συνάντηση των εξ απορρήτων του Ερντογάν (Καλίν) και Μητσοτάκη (Μπούρα) υπό την αιγίδα του Γερμανού ομολόγου τους. Κανείς δεν ενημέρωσε επίσημα για το αντικείμενο των συνομιλιών, ωστόσο η προϊστορία αυτής της συνάντησης παραπέμπει στην συζήτηση που ξεκίνησε (μετά την κρίση με το Ορούτς Ρέις) για την μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στην ελληνοτουρκική μεθόριο.
Ανάλογες μυστικές συζητήσεις εντός του θεσμικού πλαισίου που προσφέρει το ΝΑΤΟ διεξάγονται από το 2020 με αντικείμενο, τελικά, τον περιορισμό των δυνατοτήτων αεράμυνας (μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος) στα ελληνικά νησιά.
Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι ήδη έχουν απομακρυνθεί όπλα από τα ελληνικά νησιά (άρματα) χωρίς να αντικατασταθούν. Η κίνηση αυτή έγινε με αφορμή την ενίσχυση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, προσφέροντας ωστόσο ικανοποίηση στην Αγκυρα.
Σε ένα άλλο πλαίσιο η αυξανόμενη ελληνοτουρκική ένταση εξυπηρετεί τον «αιώνιο» επιδιαιτητή μεταξύ των δύο χωρών, τις ΗΠΑ.
Αξιοποιώντας την τουρκική επιθετικότητα, η ελληνική κυβέρνηση δεν συνάντησε ιδιαίτερα (μάλλον κανένα) προβλήματα για να μετατρέψει τη χώρα σε αμερικανική βάση. Μετά τη Σούδα, η Αλεξανδρούπολη έχει μετατραπεί σε κρίσιμης σημασίας αμερικανική βάση ενώ αναβαθμίζονται ραγδαία και οι αμερικανικές εγκαταστάσεις στη Θεσσαλία. Παράλληλα, η τουρκική απειλή δικαιολογεί την νέα αιμοδοσία υπέρ της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας με την απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προμηθευτεί η χώρα μια μοίρα αεροσκαφών f-35.
Ταυτόχρονα, οι Αμερικανοί έχοντας στο χέρι την Ελλάδα, παζαρεύουν με την Τουρκία αν και πότε θα άρουν τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί για την αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας με αεροσκάφη f-16…
Όσο τα πράγματα παραμένουν σε ένα τέτοιο επίπεδο (επιθετική ρητορική, επικίνδυνες τακτικές στο πεδίο και παζάρι για τους εξοπλισμούς) τα πράγματα μπορούν να θεωρηθούν ελεγχόμενα, άρα και αξιοποιήσιμα για τις προεκλογικές ανάγκες του Μητσοτάκη και του Ερντογάν.
Το ερώτημα, ωστόσο, που προκύπτει είναι μέχρι που μπορεί να φτάσει την ελληνοτουρκική ένταση ο Ερντογάν αν διαπιστώσει ότι χάνει τις εκλογές…
Πηγή: topontiki.gr
