ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ 
Η Lockheed Martin λανσάρει τις "ελληνικές" MMSC... με άλλο όνομα! Άλλαξε ο Μανωλιός...
Λύθηκε εν μέρει το “μυστήριο” της δημοσίευσης σε ισραηλινό ιστοχώρο θέματος για τις MMSC (Multi-Mission Surface Combatants) της αμερικανικής Lockheed Martin για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Τα στοιχεία προέρχονται από τον διαδικτυακό κόμβο της ίδιας της εταιρίας όπου περιέχεται παρουσίαση οκτώ σημείων, με κεντρικό στοιχείο το… “rebranding”! Δηλαδή, την απόπειρα να παρουσιαστεί ως κάτι καινούργιο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού. Επίκεντρο της προσπάθεια η απόπειρα να ξεχαστεί η “αρνητικά φορτισμένη” ονομασία “MMSC”, αφού στη θέση της πλέον φιγουράρει το “HF2” που αντιστοιχεί στο “Hellenic Future Frigate”, ήτοι Ελληνική Μελλοντική Φρεγάτα! Η απορία βέβαια πόθεν προέκυψε η “είδηση” για την πρόθεση προμήθειας οχτώ HF2, όσα και τα σημεία της παρουσίασης, παραμένει μυστήριο…
Η παρουσίαση συνοδεύεται και από φωτογραφίες – καλλιτεχνικές απεικονίσεις για την ακρίβεια, ώστε το ελληνικό κοινό, αλλά και άλλοι -δυνητικοί- μελλοντικοί πελάτες, να εξοικειωθούν με το πλοίο. Η επικοινωνιακή “αντεπίθεση” είναι απολύτως στοχευμένη και έξυπνη…
Πιστέψτε μας, εάν για οποιονδήποτε υποψήφιο προμηθευτή η επιλογή του από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό θα είχε μεγάλη σημασία και θα αποτελούσε “όπλο” προώθησης στη διεθνή αγορά, στην περίπτωση της LM αυτό ισχύει πολλαπλάσια. Διότι οι διεθνείς κριτικές ουδέποτε το κατέταξαν ανάμεσα στα κορυφαία πολεμικά πλοία επιφανείας.
Αντιθέτως… Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ενδεχόμενη απόφαση της Ελλάδας για οποιουσδήποτε λόγους να το επιλέξει, αυτομάτως θα μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες επιβίωσης του πλοίου στη διεθνή αγορά. Κι αυτό έχει δυσανάλογα μεγάλη σημασία για την LM.
Βασικότερος λόγος είναι, ότι το Πολεμικό Ναυτικό στην κυριολεξία θα βγάλει από το σκαρί της καλύτερη δυνατή σε επιχειρησιακό επίπεδο διαμόρφωση και συνδυάζοντας εφευρετικότητα συν την αντισυμβατική σκέψη και προσέγγιση, οπότε ενταγμένο στον ελληνικό στόλο θα λειτουργήσει ως μια… ναυτική εκδοχή της “κολυμβήθρας του Σιλωάμ”. Άρα, διακυβεύονται πολλά για την προμηθεύτρια εταιρία.
Κατά συνέπεια, εάν ως υπόθεση εργασίας θεωρηθεί ότι η Ελλάδα θα πρέπει (…) να πορευθεί με το συγκεκριμένο πλοίο για τις τρεις-τέσσερις επόμενες δεκαετίες, το ενδιαφέρον θα επικεντρωθεί στα ανταλλάγματα που εξασφαλίσει. Οι διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο της διμερούς ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας είναι κρίσιμες.
Η κριτική που θα ασκηθεί στην επιλογή αυτή θα είναι πολύ σκληρή, αλλά και με βάσιμα στοιχεία. Όλοι το γνωρίζουν. Ας μην μπούμε στη διαδικασία αυτή, στην παρούσα τουλάχιστον συγκυρία. Είχαμε τονίσει στο DP ότι ενδεχόμενη αποδέσμευση για την Ελλάδα δύο αντιτορπιλικών κατευθυνομένων βλημάτων Arleigh Burke, θα δημιουργούσε νέα δεδομένα.
Ωστόσο, το ενδεχόμενο αυτό μοιάζει ολοένα και πιο απομακρυσμένο. Μακάρι να διαψευσθούμε. Όμως, εάν οι ενδείξεις επιβεβαιωθούν, τότε μια σειρά από άλλες παραμέτρους θα παίξουν τον δικό τους ρόλο. Όπως έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν στο DP, ας μη διανοηθούν καν το κόστος της σχεδίασης που θα ευθυγραμμίζεται με τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού να το επωμιστεί ο Έλληνας φορολογούμενος.
Πληρώνοντας δυσθεώρητο κόστος και μάλιστα για κάτι που δεν θα ήταν με αμιγώς επιχειρησιακούς όρους βασική του επιλογή. Διότι κάποιες προσπάθειες αιτιολόγησης των… αναιτιολόγητων, ξεπερνούν και το όριο της γραφικότητας. Προφανώς δεν ισχυριζόμαστε ότι γνωρίζουμε την απόλυτη αλήθεια. Με βάση τη δική μας λογική, προσπαθούμε να αποφύγουμε -χρειάζεται προσπάθεια- απαξιωτικές προσεγγίσεις, βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο.
Όπως και αν το εξετάσεις, το να πάρεις το καράβι χωρίς να είναι η βέλτιστη επιχειρησιακά επιλογή, αλλά και να πληρώσεις “τον κούκο αηδόνι” θα ισοδυναμούσε με ένα από τα κορυφαία σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης. Έχουν υπάρξει πολλά και εξόχως… κραυγαλέα. Αν και η διακομματική ευαισθησία των τελευταίων ετών σε ζητήματα ορθολογικής αντιμετώπισης του εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων δεν δείχνει να είναι ιδιαιτέρως οξυμένη.
Έχουμε ξαναγράψει και τονίσει με κάθε έμφαση, ότι η Ελλάδα ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να αντιμετωπιστεί με την ίδια οπτική που οι ΗΠΑ επιφυλάσσουν για το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Υπάρχουν βέβαια πληροφορίες ότι η στρατιωτική ηγεσία ενστερνίζεται αυτή την άποψη και κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, με τον πρέποντα δυναμισμό. Αυτό δεν μπορεί παρά να αξιολογηθεί πολύ θετικά. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε.
Θα μπορούσε π.χ. σε περίπτωση μη αποδέσμευσης, τα Arleigh Burke να… υποκατασταθούν στον ρόλο που θα κάλυπτε η Ελλάδα με κάτι άλλο; Μια εξόχως “παρανοϊκή” αλλά συμβατή με τη γεωστρατηγική της περιοχής σκέψη, θα ήταν η εγκατάσταση δυο συστημάτων THAAD, ενός στην Κρήτη και ενός στην Κύπρο. Διασυνδεδεμένα ενδεχομένως με την αεροπορική εικόνα που διαθέτουν και με δορυφορικά στοιχεία οι Ισραηλινοί; [iEpikaira: Δηλαδή να αγοράσουμε επιπλέον όπλα για αεράμυνα περιοχής επειδή ακριβώς οι MMSC δεν επαρκούν; Μόνο η περιοχή μεταξύ Κρήτης-Κύπρου είναι που χρειάζεται σοβαρή αεράμυνα; Σαν να λέμε θέλω να αγοράσω πίτσα και επειδή ο πιτσαδόρος μου δεν παρέχει το τυρί, θα το αγοράσω από αλλού και θα το φάω σε χώρια πιάτο... Με τις υγείες μας!]
Δεν έχει νόημα να καταπιαστούμε σε αυτό το σημείωμα να αναλύσουμε πόσους στόχους συμβατούς με τον γεωστρατηγικό σχεδιασμό των Αμερικανών θα μπορούσε τέτοια απόφαση να εξυπηρετήσει. Στον οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί και η συνολικότερη αναβάθμιση του δικτύου αεράμυνας και έγκαιρης προειδοποίησης της χώρας. Στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου και όχι με αποσπασματικές προμήθειες.
Το “κλειδί”, όπως το έχουμε ξαναγράψει, βρίσκεται στο αμερικανικό Κογκρέσο, όπου οι συνθήκες είναι καλύτερες από ποτέ. Το ζητούμενο είναι οργανωμένη ελληνική προσπάθεια με την οποία θα διεκδικήσει όσα δικαιούται, με βάση την πολιτική της σε μια τόσο κρίσιμη περιοχή, την ευθυγράμμιση σε πολλαπλά επίπεδα των συμφερόντων των δυο χωρών, αλλά και την χωρίς εκβιασμούς και παράλογα αιτήματα -πολλώ δε μάλλον σε βάρος τρίτων- εξυπηρέτηση των Συμμάχων της Ελλάδας.
Ας περάσουμε στις φωτογραφίες των ελληνικών MMSC… συγγνώμη, ξεχαστήκαμε, των HF2. Υιοθετώντας θετική προσέγγιση απέναντι στο πλοίο, επικεντρώνοντας δηλαδή και στα δυνατά του σημεία αντί να ασχοληθούμε επισταμένως με τις πολλαπλές “εστίες κριτικής”. Παρατηρούμε λοιπόν τα ακόλουθα σε σχέση με όσα αναφέρονται στο κείμενο.
Το σύστημα διαχείρισης μάχης (combat management system) COMBATSS-21 το οποίο στηρίζεται στο κορυφαίο Aegis και αξιοποιεί την ψηφιακή βιβλιοθήκη απειλών του. Εάν συνδυαστεί με τα κατάλληλα σε αποτελεσματικότητα και βεληνεκές βλήματα αναχαίτισης, μπορεί να αποτελέσει σημαντική αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του Πολεμικού Ναυτικού.
Η δε συμπερίληψη του συστήματος στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των MEKO 200HN θα μπορούσε μέσω ομοιοτυπίας και συμβατότητας να προσδώσει σημαντικά πλεονεκτήματα. Το ζητούμενο είναι όμως σε πόσο χρόνο και πως θα καλυφθεί το έλλειμμα στα σκάφη επιφανείας στο διάστημα αυτό. Αναμένεται πειστική τοποθέτηση της αμερικανικής πλευράς…
Θετική αξιολόγηση, όπως και στην περίπτωση των γαλλικών Belh@rra, λαμβάνει η ενισχυμένη διάσταση του εξοπλισμού του πλοίου στον τομέα της κυβερνοάμυνας. Η αντιμετώπιση της απειλής σε όλο τον κόσμο, σε γενικές γραμμές, μέχρι σήμερα, δεν συμβαδίζει με την βαρύτητα της αξιολόγησής της. Θα το βρούμε μπροστά μας…
Για τις υποσχέσεις περί δυνατότητας ναυπήγησης στη Ελλάδα και μόνο η διατύπωση που επιλέγεται αντανακλά το αδιέξοδο στον ελληνικό ναυπηγικό τομέα, συνεπεία εγχώριων εγκλημάτων δεκαετιών. Η τόσο θετική όμως εμπλοκή του κρατικού επενδυτικού βραχίονα των ΗΠΑ, της DFC, που για “τα μάτια” της χώρας μας πέρασε από το Κογκρέσο την αλλαγή του καταστατικού, δεν θα κάνει εύκολα τη διαφορά.
Διότι η επένδυση χρημάτων σε ευνομούμενα κράτη με αυτόματη και αυταπόδεικτη υποχρέωση λογοδοσίας, θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο στη βάση επιχειρηματικού σχεδίου που “φωνάζει ότι στέκει”. Εάν προϋπόθεση είναι η συνένωση τριών ναυπηγείων υπό αμερικανικό μάνατζμεντ, ίσως μας απασχολήσει και η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία της ΕΕ.
Η νομοθεσία αυτή, πιθανότατα δεν θα κινηθεί από μόνη της. Η παρουσία δυσαρεστημένων ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών – διεκδικητών του προγράμματος φρεγατών, θα μπορούσε να εκθέσει την Ελλάδα σε περιπέτειες. Αυτές θα συνεπάγονται σοβαρές καθυστερήσεις στις παραδόσεις των πλοίων ή/και στις δυνατότητες ανάταξης του ναυπηγικού τομέα της Ελλάδας. Χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Ο αυτοματισμός του πλοίου όντως εξασφαλίζει μικρότερο πλήρωμα για να μπορεί να επιχειρεί το πλοίο. Υπάρχει όμως ένα σημείο ισορροπίας εάν το ζητούμενο είναι 24ωρη πολεμική επαγρύπνηση. Δεν είναι τόσο απλό. Σε στιγμές μεγάλης έντασης προφανώς όλοι θα είναι ξύπνιοι.
Αλλά σε ένα ελάχιστο αποδεκτό, αν δεν είναι οκτάωρες οι βάρδιες, ας είναι 12ωρες… Περισσότερες ώρες δεν θα έβγαινε επιχειρησιακά για πολύ. Πόσοι χρειάζονται λοιπόν κατ’ ελάχιστο στο καράβι; Να κάνουμε εμείς τον υπολογισμό; Το Πολεμικό Ναυτικό τον έχει κάνει.
Τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα MH-60R είναι όντως στα δυο κορυφαία του κόσμου και απόλυτα ολοκληρωμένο στις αμερικανικές φρεγάτες. Λίγες διευκρινίσεις παραπάνω για το αν οι HF2 θα διαθέτουν “σόναρ γάστρας” ή συνδυασμό συρόμενου με τις δυνατότητες των MH-60R, θα ήταν χρήσιμη. Για να μην ανοίξουμε συζήτηση ότι στη διαμόρφωση των ελικοπτέρων θα ήταν χρήσιμο να υπήρχε Link 16 (θα επανέλθουμε).
Ο δε αυτοματισμός στο σύστημα πρόωσης του πλοίου που είναι καλοδεχούμενος, υπό την προϋπόθεση ενός αξιόπιστου συστήματος πρόωσης που θα εξασφαλίζει ικανοποιητική ταχύτητα 30+ κόμβων ιδανικά και δεν θα πηγαίνει η ψυχή μας “στην Κούλουρη” κάθε τόσο. Και χωρίς να χρειάζονται τα πλοία… ένα πετρελαιοφόρο να τα συνοδεύει.
Άρα, μεγαλύτερη αξία θα είχε να πληροφορηθούμε την επίσπευση της διαδικασίας επίλυσης των γνωστών προβλημάτων. Το “μπαλάκι” είναι στα χέρια του αμερικανικού Ναυτικού πλέον. Θα μπορούσε άραγε να προκαλέσει προβλήματα το ότι η λύση στηρίζεται στην τεχνογνωσία γερμανικής (RENK) εταιρίας;
Εν ολίγοις, αυτές είναι κάποιες από τις θεμελιακές παρατηρήσεις για την προσπάθεια νέου επικοινωνιακού “λανσαρίσματος” των MMSC, ως ελληνικές HF2. Η εμπειρία αν δείχνει κάτι είναι ότι τα πάντα κινούνται σε αποχρώσεις του “γκρίζου” και η ζωή δεν κινείται με βάση το “καλός – κακός” και “μαύρο – άσπρο”.
Ας μεριμνήσουν οι αρμόδιοι από ελληνικής πλευράς και οι ενδιαφερόμενοι προμηθευτές, να προσεγγίσουν το όποιο τους πρόβλημα με αντισυμβατικό τρόπο. Οι δεύτεροι, στην περίπτωση των Αμερικανών της LM, θα πρέπει να εστιάσουν στην ικανοποίηση των αναγκών του πελάτη.
Φτάνει πια η υπερπροβολή του “γεωπολιτικού παράγοντα” διότι οτιδήποτε το… ξεχειλώσεις, ενίοτε φέρνει τις εντελώς αντίθετες εξελίξεις από τις επιθυμητές. Διότι όπως συνηθίζει και λέει ο “θυμόσοφος ελληνικός λαός” (σ.σ. ΟΚ, μεγάλο “κλισέ”, αλλά εδώ ταιριάζει) “είπαν στη γριά να”… Δεν απέχουμε πολύ. Το πολύ κανάκεμα, όταν δεν συνοδεύεται από ουσία, θυμίζει “μπανανίες” και “χάντρες για ιθαγενείς”.
Το δε “γεωπολιτικό επιχείρημα” καταστρέφεται εάν επικρατήσει η πεποίθηση ότι πίσω από αυτό υποκρύπτονται σχεδιασμοί ιδιοτελείς, που “καβαλάνε το γεωπολιτικό κύμα”. Στην πλάτη της εθνικής άμυνας ας είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί. Ας τηρούμε τα προσχήματα τουλάχιστον.
Πηγή: defence-point.gr
