Αδερφέ ΔΙΗΝΕΚΗ και καθ(οδ)ηγητή,
Είναι μέρες μέρες που διαβάζω μόνο τους τίτλους από τις σελίδες μας και μου έρχεται να κλαίω...
Αν δεν ήταν η πίστις μας στον Πανάγαθο Θεό που μας συγκρατεί για να ελπίζουμε και να συνεχίζουμε τον όποιο αγώνα με τις ατέλειές του, δεν ξέρω πώς θα αντιμετώπιζαμε την κατάσταση η οποία τώρα μόλις αρχίζει να δυσκολεύει.
Καλό αγώνα και καλή υπομονή σε όλους μας για να δούμε επιτέλους την πατρίδα μας όπως της αξίζει!