Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Στ. Καραβίδας: Η “κραυγή” των ιπτάμενων, η σιωπή των επιτελικών και η απουσία στρατηγικής αεροπορικής ισχύος


 

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Σύμπλευση Αλέξη Τσίπρα-Ντόρας Μπακογιάννη μέσω… Κοσόβου!

Ανέλαβε και ο Τσίπρας την προώθηση της αναγνώρισης του Κοσόβου

Φαίνεται ότι έχουμε να δούμε πολλά ακόμα, αφού ο Αλέξης Τσίπρας συνέπλευσε με τη Ντόρα Μπακογιάννη για την ένταξη στο Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης!

Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στο Παρίσι, εκεί όπου συμμετείχε στη συζήτηση και ψήφιση της έκθεσης της Ντόρας Μπακογιάννη για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Η συζήτηση διεξάγεται στην Επιτροπή Πολιτικών Υποθέσεων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου.

Ο Αλέξης Τσίπρας καλωσόρισε την έκθεση Μπακογιάννη, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να της πλέξει και το εγκώμιο! Όπως τόνισε χάρη και στις προσπάθειές της Ντόρας Μπακογιάννη, το Κόσοβο αναγνώρισε τη νόμιμη ιδιοκτησία του Μοναστηρίου Decani στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Την ίδια ώρα ανέφερε ότι απαιτούνται επιπλέον ενέργειες από την Πρίστινα προκειμένου να ενταχθεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ειδικά όσον αφορά στην καθιέρωση της Ένωσης Σερβικών Δήμων και τον νόμο για την απαλλοτρίωση μειονοτικών ιδιοκτησιών.

Είπε ακόμη ότι η ένταση έχει αυξηθεί πολύ στην περιοχή με αμοιβαία ευθύνη και των δυο πλευρών, προσθέτοντας πως απαιτείται επιπλέον συζήτηση με τις χώρες που δεν αναγνωρίζουν το Κόσοβο!

Να σημειωθεί ότι η έκθεση υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Πολιτικών Υποθέσεων και αν ψηφιστεί από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση τον Απρίλιο, ένα μήνα αργότερα θα συζητηθεί στο Συμβούλιο Υπουργών, ώστε να καταλήξουν στην τελική απόφαση.

Ανέλαβε λοιπόν και ο Αλέξης Τσίπρας την προώθηση της αναγνώρισης του Κοσόβου, αδιαφορώντας για τις θέσεις της Σερβίας, υπέρ της οποία διαδήλωνε όταν δεν είχε φτάσει ακόμη στα ύπατα αξιώματα! Και πως άραγε έφτασε να υπερασπίζεται το Κόσοβο, που αποτελεί ξεκάθαρα δορυφόρο των Αμερικανών στην περιοχή;

Πηγή: newsbreak.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

ΥΠΕΞ Σερβίας: Η ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης είναι σκανδαλώδης

Ο πρώτος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας, Ίβιτσα Ντάτσιτς, δήλωσε σήμερα ότι η απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης για τη σύσταση για ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης είναι επαίσχυντη και σκανδαλώδης.

«Η απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την εισήγηση για την αποδοχή του λεγόμενου Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης είναι επαίσχυντη και σκανδαλώδης, η οποία καταστρέφει όλες τις αρχές στις οποίες βασίζεται το Συμβούλιο της Ευρώπης, διότι για πρώτη φορά προτάθηκε η αποδοχή μιας περιοχής που δεν είναι μέλος των Ηνωμένων Εθνών και δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένη.

Αυτή η απόφαση απειλεί και παραβιάζει την εδαφική μας ακεραιότητα και κυριαρχία και αποτελεί άλλη μια απόδειξη του τέλους του διεθνούς δικαίου», ανέφερε η σερβική Telegraf.


Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Με έναν «ιδιοφυή τρόπο» η Τουρκία εξαπάτησε τους Αμερικανούς σχετικά με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας…

Ένα άρθρο της συντάκτριας Ξένια Λογκίνοβα στη ρωσική εφημερίδα «Izvestia» ανέφερε ότι η Ουάσιγκτον προειδοποίησε την Άγκυρα για πιθανές παραβιάσεις των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία, οπότε η Άγκυρα δέχθηκε να τηρήσει τις κυρώσεις αυτές.

Σύμφωνα, ωστόσο, με την ιστοσελίδα Russia Today, ο συγγραφέας ανέφερε στο άρθρο του ότι η Άγκυρα και η Ουάσιγκτον συμφώνησαν να εφαρμόσουν «ένα σχέδιο για τη συμμόρφωση της Τουρκίας με τις κυρώσεις» που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη Ρωσία.

Βάσει του σχεδίου, οι αρχές των ΗΠΑ θα ενημερώσουν πρώτα τους Τούρκους για πιθανές παραβιάσεις των αντιρωσικών περιοριστικών μέτρων από τουρκικές εταιρείες και, εάν οι εταιρείες δεν συμμορφωθούν, θα τους βάλουν στη μαύρη λίστα.

Πριν από αυτό, η Ουάσιγκτον συμπεριέλαβε τουρκικές εταιρείες στη μαύρη λίστα χωρίς καμία προειδοποίηση, σημειώνει ο συντάκτης, που αυτό ενόχλησε την Άγκυρα.

Ο πολιτικός ερευνητής Φιοντόρ Λουκιάνοφ σχολίασε αυτό, στο κανάλι του στο Telegram που έχει τίτλο «Η Ρωσία στις παγκόσμιες υποθέσεις», σημειώνοντας:

«Οι Τούρκοι είναι αναμφισβήτητα ιδιοφυΐες. Συμφώνησαν ότι οι Αμερικανοί θα τους πουν τους τρόπους που ανακάλυψαν για να παρακάμψουν τις κυρώσεις, ώστε η ίδια η Άγκυρα να τους σταματήσει για…να επινοήσει ( νέες μεθόδους…), αν δεν είναι αυτό καλό!

Με τη σειρά του, ο Ραζίιλ Γκουζαΐροφ, ερευνητής για τη Μέση Ανατολή, που είναι καθηγητής στο Μετασοβιετικό Τμήμα του Ινστιτούτου Επιστημονικής Πληροφόρησης στις Κοινωνικές Επιστήμες της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, πιστεύει ότι η σημερινή διεθνής κατάσταση καθιστά την Άγκυρα σημαντικό στρατηγικό εταίρο για τη Ρωσία.

Πρόσθεσε ότι οι Αμερικανοί πολιτικοί, ιδιαίτερα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Μπράιαν Νέλσον, προσπάθησαν να διαπραγματευτούν με τους Τούρκους συναδέλφους τους για την ανάγκη συμμόρφωσης με τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία.

Είπε: «Αυτή η συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένων Πολιτειών θεωρείται ως προσπάθεια της Άγκυρας να μειώσει την πίεση σε αυτήν. Ταυτόχρονα, η ίδια η διατύπωση της συμφωνίας είναι πιθανό να είναι επωφελής για τη Ρωσία. Ενώ η Ουάσιγκτον προηγουμένως επέβαλε άμεσες κυρώσεις , αυτή η διαδικασία θα περιλαμβάνει πλέον διάλογο μεταξύ των “πλευρών”.

Σύμφωνα με τον Γκουζαΐροφ, η Τουρκία θα έχει την ευκαιρία να προστατεύσει τις εταιρείες της, ειδικά αφού η έρευνα θα γίνει από τους ίδιους τους …Τούρκους!

Turk Press


Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Telegraph: Ο βρετανικός στρατός δεν θα αντέξει περισσότερο από δύο μήνες ενάντια στη Ρωσία

Ο στρατός του Ηνωμένου Βασιλείου δεν θα μπορέσει να διατηρήσει τη μάχη με τα ρωσικά στρατεύματα για περισσότερο από δύο μήνες.

Αυτό παραδέχτηκε ο Υπαρχηγός του Επιτελείου Άμυνας, Αντιστράτηγος Ρομπ Μαγκάουαν/Rob Mogowan, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα The Telegraph.

«Η Μεγάλη Βρετανία δεν θα μπορούσε να βρεθεί σε πόλεμο με τη Ρωσική Ομοσπονδία για περισσότερο από δύο μήνες», σημειώνει το δημοσίευμα επικαλούμενο δηλώσεις του υπαρχηγού.

Σύμφωνα με τον ίδιο, σε οποιουσδήποτε μελλοντικούς πολέμους, οι βρετανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τον «επιχειρησιακό κίνδυνο» που σχετίζεται με την έλλειψη των απαραίτητων πόρων.

Σημειώνεται ότι ο υπουργός Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου Γκραντ Σαπς είπε στους βουλευτές ότι είχε ασκήσει πιέσεις για επιπλέον αμυντική χρηματοδότηση στον νέο προϋπολογισμό, αλλά δεν είχε λάβει έγκριση για τις δαπάνες.

«Έχουμε καταστήσει πολύ σαφές ότι το ποσό των χρημάτων που ξοδεύουμε επί του παρόντος για πυρομαχικά…το οποίο είναι σημαντικό…δεν ανταποκρίνεται σε όλες τις απειλές που αντιμετωπίζουμε», σχολίασε με τη σειρά του ο Μαγκάουαν.

Σύμφωνα με τον ίδιο, στη Βρετανία «Πρέπει να δαπανήσουμε περισσότερα χρήματα, εκτός
του προγράμματος ρεκόρ, σε αυτό που ονομάζουμε ολοκληρωμένη αντιπυραυλική άμυνα», είπε.

Σχετικά με τον πρώην υπουργό Άμυνας Μαρκ Φρανσουά που είπε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο «δεν μπορεί να πολεμήσει τον στρατό του Πούτιν για περισσότερους από μερικούς μήνες σε έναν πόλεμο πυρών πλήρους κλίμακας επειδή δεν έχουμε τα πυρομαχικά και τον εξοπλισμό για να το κάνουμε αυτό», ο Μαγκάουαν τόνισε ότι υποστήριξε αυτήν την αξιολόγηση.


Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Το θέμα αποστρατικοποίησης νησιών του Αιγαίου συντηρεί η Τουρκία με νέα NAVTEX

Με διαφορετική NAVTEX, δεσμεύει τμήμα στην καρδιά του Αιγαίου για αεροναυτικές ασκήσεις την Παρασκευή 29/03/24

Επιμένει στην πολιτική της συντήρησης θέματος αποστρατικοποίησης των νησιών και αμφισβήτησης των ελληνικών αρμοδιοτήτων ακόμη και στην καρδιά του Αιγαίου η Τουρκία.

Με την NAVTEX 0330/24 που εξέδωσε αργά το βράδυ της Τετάρτης, η γειτονική χώρα από τον Σταθμό της Σμύρνης δεσμεύει μια μεγαλη περιοχή στην καρδιά του Αιγαίου για αεροναυτικές ασκήσεις την Παρασκευή. Και αυτή η τακτική συνεχίζεται, ενώ είναι σε εξέλιξη η διαδικασία ελληνοτουρκικής προσέγγισης και είναι σε φάση προετοιμασίας η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Αγκυρα τον Μάιο.

Η περιοχή αυτή εκτείνεται μεταξυ Άνδρου, Τήνου, Ικαρίας και Χίου και υπάγεται στην ελληνική περιοχή έκδοσης NAVTEX του σταθμού της Λήμνου.

Συγχρόνως όμως η Τουρκία εξέδωσε μια ακόμη NAVTEX (0329/24) με την οποία βάσει της πρακτικής που εφαρμόζει τους τελευταίους δυο μήνες «υπενθυμίζει» ότι τα νησιά Αγ. Ευστράτιος, Λήμνος, Μυτιλήνη, Χίος, Ικαρία, Σάμος, Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Τήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος, Λειψοι, Σύμη, Κως, Καστελόριζο είναι σε «αποστρατικοποιημένο καθεστώς» και «καμια στρατιωτική δραστηριότητα δεν πρέπει να πραγματοποιείται εντός των χωρικών υδάτων τους»!

Η τουρκική NAVTEX επίσης προειδοποιεί ότι κατά περιόδους οι Αναγγελίες που εκπέμπονται από «κάποιους σταθμούς» για στρατιωτικές δραστηριότητες σε περιοχές που περιλαμβάνουν τα χωρικά ύδατα των προαναφερθέντων νησιών, πιθανον «θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και παραβιάζουν τις διεθνείς συνθήκες. Συνιστάται προσοχή εναντιον τέτοιων δραστηριοτήτων που πιθανον υπονομεύουν την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας».

Αλλα και μεσω του συστήματος έκδοσης NOTAM’s, δεν εχει σταματήσει τις τελευταίες εβδομάδες μια κανονικη «μάχη» εκ μέρους της Τουρκίας που όχι μονο αμφισβητεί την ασκηση των αμροδιοτητων της Ελλάδας στο FIR Αθηνών, αλλα αμφισβητεί το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου των 10 ν.μ., ενώ θέτει και μεσω αυτού του διαύλου θέμα αποστρατικοποίησης των νησιών.

Οι τουρκικες NAVTEX

· TURNHOS N/W : 0330/24 (İzmir NAVTEX Station) (Published Date: 27-03-2024 23:20)

TURNHOS N/W : 0330/24
AEGEAN SEA

1. AERONAUTICAL EXERCISES WITHOUT FIRING, ON 29 MAR 24 FROM 0600Z TO 1000Z IN AREA BOUNDED BY;

38 00.03 N - 026 27.17 E
37 58.35 N - 025 11.78 E
37 36.00 N - 025 30.00 E

37 53.98 N - 026 36.00 E
CAUTION ADVISED.

· TURNHOS N/W : 0329/24 (İzmir NAVTEX Station) (Published Date: 27-03-2024 23:20)

TURNHOS N/W : 0329/24
AEGEAN SEA
1. TASOS, AYA EVSTRATIOS, PSARA, SAMOTHRACE, LEMNOS, MYTILENE, CHIOS, NIKARIA, SAMOS, STAMPALIA, RHODES, CALKI, SCARPANTO, CASOS, PISCOPIS (TILOS), MISIROS (NISYROS), CALIMNOS, LEROS, PATMOS, LIPSOS, SIMI, COS, CASTELLORIZO ISLANDS ARE IN A DEMILITARIZED STATUS IN ACCORDANCE WITH THE DECISION OF 13 TH FEBRUARY 1914 BY THE CONFERENCE OF LONDON, 1923 LAUSANNE PEACE TREATY, 1923 CONVENTION RELATING TO THE REGIME OF THE TURKISH STRAITS AND 1947 PARIS PEACE TREATY. THEREFORE ANY MILITARY ACTIVITY SHOULD NOT BE CONDUCTED IN THE TERRITORIAL WATERS OF THOSE ISLANDS.
2. HOWEVER, FROM TIME TO TIME SOME STATIONS BROADCAST NAVIGATIONAL WARNINGS THAT MILITARY ACTIVITIES WILL BE CARRIED OUT IN THE AREAS INCLUDING THE TERRITORIAL WATERS OF THOSE MENTIONED ISLANDS THAT MAY ENDANGER THE SAFETY OF NAVIGATION IN VIOLATION OF INTERNATIONAL TREATIES.
3. CAUTION IS ADVISED AGAINST SUCH ACTIVITIES THAT MAY JEOPARDISE SAFETY OF NAVIGATION.
4. CANCEL THIS MESSAGE 281100Z MAR 24.

Πηγή: protothema.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Putin: Η Ρωσία δεν έχει μη φιλικά κράτη, έχει μόνο εχθρικές ελίτ... Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα;

«Υπάρχουν πολλά πολιτιστικά επιτεύγματα στις χώρες που ονομάζουμε μη φιλικές σήμερα», αναγνώρισε ο Ρώσος Vladimir Putin
Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin διαβεβαίωσε ότι η Ρωσία δεν θα ακυρώσει τον παγκόσμιο πολιτισμό, όπως κάνει η Δύση με τη ρωσική κουλτούρα.
«Υπάρχουν πολλά πολιτιστικά επιτεύγματα στις χώρες που ονομάζουμε μη φιλικές σήμερα.
Αν και δεν έχουμε μη φιλικά κράτη, έχουμε εχθρικές ελίτ σε αυτά τα κράτη» είπε ο Ρώσος ηγέτης κατά τη διάρκεια συνάντησης με τους εκπροσώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών στην περιοχή Tver.
«Όσον αφορά τον πολιτισμό αυτών των χωρών, ποτέ δεν επιχειρήσαμε να κάνουμε κάτι παρόμοιο με αυτό που προσπάθησαν να κάνουν οι αρχηγοί αυτών των κρατών στον ρωσικό πολιτισμό.
Αντίθετα, πιστεύουμε ότι ο ρωσικός πολιτισμός είναι μέρος του κόσμου, και είμαστε περήφανοι που είμαστε μέρος του• βλέπουμε τον πολιτισμό μας στο πλαίσιο του κόσμου, δεν αποκλείουμε τίποτα από αυτό το πλαίσιο», σημείωσε ο Putin.
Ο Ρώσος πρόεδρος πρόσθεσε ότι «υπάρχουν πολλά καλά πράγματα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, σημειώνοντας ότι «υπάρχουν πολλά προβλήματα στη σημερινή ζωή».
«Και έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να δούμε τι συμβαίνει και πώς συμβαίνει στη μεταβιομηχανική κοινωνία στον κόσμο και να αντιδράσουμε αναλόγως και έγκαιρα», υπογράμμισε.

[iEpikaira: Μήπως η δήλωση προμηνύει αλλαγή στρατηγικής και την στοχοποίηση των ελίτ;]

Πηγή: bankingnews.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Γαλλικό κόμμα λέει στον Ερντογάν ότι δεν λέει ο Μητσοτάκης: Σταμάτα να προκαλείς... Η Ευρώπη έχεις τις ρίζες της στην Ελλάδα!


 

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ο Ελληνισμός πέτυχε ως Γένος αλλά απέτυχε ως κράτος...

Μια παλιά συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη επίκαιρη όσο ποτέ…

Μια παλιά συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη στον αείμνηστο Ρένο Αποστολίδη, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελευθερία» στις 15 Ιουνίου του 1958, όπως τουλάχιστον είχε πει ο αξέχαστος Έλληνας ποιητής, δείχνει ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά.

Δείτε τι είχε πει τότε.

-Ζητείται η γνώμη σας κύριε Ελύτη, η εντελώς ανεπιφύλακτη και αδέσμευτη, επάνω σε ό,τι θεωρείτε ως κακοδαιμονία του τόπου. Από τι κυρίως πάσχουμε, τι πρωτίστως μας λείπει;

«Από τι πάσχουμε κυρίως; Θα σας πω αμέσως: Ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος της εκάστοτε ηγεσίας μας και του “ήθους” που χαρακτηρίζει το βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού, στο σύνολό του».

-Α! Αρχίσαμε!.. Μόνιμος, πλήρης και κακοήθης ασυμφωνία!..

«Βεβαίως! Αλλ’ αφήστε με να συνεχίσω: Αυτή η ασυμφωνία δεν είναι μια συγκεκριμένη κακοδαιμονία. Είναι όμως μια αιτία που εξηγεί όλες τις κακοδαιμονίες, μικρές και μεγάλες του τόπου αυτού. Από την ημέρα που έγινε η Ελλάδα κράτος, έως σήμερα, οι πολιτικές πράξεις θα έλεγε κανείς ότι σχεδιάζονται και εκτελούνται ερήμην των αντιλήψεων για τη ζωή, και γενικότερα των ιδανικών που είχε διαμορφώσει ο Ελληνισμός μέσα στην υγιή κοινοτική του οργάνωση και στην παράδοση των μεγάλων αγώνων για την ανεξαρτησία του. Η φωνή του Μακρυγιάννη δεν έχει χάσει, ούτε σήμερα ακόμη, την επικαιρότητά της.

Σημειώστε ότι δεν βλέπω το πρόβλημα από την αποκλειστική κοινωνική του πλευρά, ούτε κάμω δημοκοπία».

-Δημοκοπία ασφαλώς όχι. Πολιτική όμως ναι. Το εντοπίζετε δηλαδή κυρίως μέσα στο χώρο της πολιτικής ή κάνω λάθος; Στο κέντρο μάλιστα του δικού της χώρου. Εκεί μας πάει το πρόβλημα που θέσατε, των σχέσεων μεταξύ λαού και ηγεσίας.

«Μα ναι. Γιατί είναι βασικό, είναι “πρώτο” – κι ας είμαι ποιητής, εγώ που το λέω, μακριά πάντα από την “πολιτική”. Κοιτάξτε. Ο λαός αυτός, κατά κανόνα εκλέγει την ηγεσία του. Και όμως, όταν αυτή αναλάβει την ευθύνη της εξουσίας – είτε την αριστοκρατία εκπροσωπεί , είτε την αστική τάξη, είτε το προλεταριάτο – κατά ένα μυστηριώδη τρόπο αποξενώνεται από τη βάση που την ανέδειξε, και ενεργεί σαν να βρισκόταν στο Τέξας ή στο Ουζμπεκιστάν!»

-Στο Τέξας και στο Ουζμπεκιστάν; Ή μήπως θέλετε να πείτε: «…Σα να βρισκόταν στη χώρα του εκάστοτε ρυθμιστικού «ξένου παράγοντα»; Του εκάστοτε «προστάτη» μας; Μήπως εκεί ακριβώς βρίσκεται το κακό;

«Το είπα με τρόπο αλλά βλέπω ότι το θέλετε γυμνό. Και δεν έχω αντίρρηση να το πω φανερά και πιο έντονα: Ένας από τους κυριότερους παράγοντες των «παρεκκλίσεων» της ηγεσίας από το ήθος του λαού μας, είναι η εκ του αφανούς και εκ των έξω «προστατευτική» κατεύθυνση. Αποτέλεσμα και αυτό της απώλειας του έρματος «παράδοση». Αντιλαμβάνομαι ότι στην εποχή μας η αλληλεξάρτηση των εθνοτήτων είναι τόση που η πολιτική δεν μπορεί να αγνοήσει, ως ένα βαθμό, αυτό που θα λέγαμε «γενικότερη σκοπιμότητα». Όμως υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην «προσαρμοστική πολιτική» και στη δουλοπρέπεια. Αυτό είναι το πιο ευαίσθητο σημείο του ελληνικού λαού., το «τιμιώτατόν» του! Και αυτό του καταπατούν συνεχώς, κατά τον εξοργιστικότερο τρόπο οι εκπρόσωποί του στην επίσημη διεθνή σκηνή!».

-Κι ο «επίσημος» όρος της δουλοπρέπειας αυτής, κύριε Ελύτη; Μήπως είναι υποκριτικότερος από το «προσαρμοστική πολιτική»; Εξοργιστικότερος;

«Δε μ’ ενδιαφέρει ο επίσημος όρος της δουλοπρέπειας. Μ’ ενδιαφέρει η ουσία. Κι εκείνο που ξέρω είναι ότι μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε σε κάτι που θα μου επιτρέψετε να ονομάσω «Ψευδοφάνεια». Έχουμε δηλαδή την τάση να παρουσιαζόμαστε διαρκώς διαφορετικοί απ’ ό,τι πραγματικά είμαστε. Και δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος προς την αποτυχία, είτε σαν άτομο σταδιοδρομείς είτε σαν σύνολο, από την έλλειψη γνησιότητας. Το κακά πάει πολύ μακριά. Όλα τα διοικητικά μας συστήματα, οι κοινωνικοί μας θεσμοί, τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα, αρχής γενομένης από τους Βαυαρούς, πάρθηκαν με προχειρότατο τρόπο απ’ έξω και κόπηκαν και ράφτηκαν όπως-όπως επάνω σ’ ένα σώμα με άλλες διαστάσεις και άλλους όρους αναπνοής».

-Ώστε, λοιπόν, ζητάτε «δικούς μας όρους αναπνοής»!

«Και δεν πρόκειται βέβαια για προγονοπληξία. Τα λέω άλλωστε αυτά εγώ, που σ’ έναν τομέα όπως ο δικός μου, κήρυξα με φανατισμό την ανάγκη της επικοινωνίας μας με το διεθνές πνεύμα, και που σήμερα με εμπιστοσύνη αποβλέπω στη διαμόρφωση ενός ενιαίου ευρωπαϊκού σχήματος, όπου να έχει τη θέση της η Ελλάδα.

Με τη διαφορά ότι ο μηχανισμός της αφομοιώσεως των στοιχείων της προόδου πρέπει να λειτουργεί σωστά, και να βασίζεται σε μια γερή και φυσιολογικά ανεπτυγμένη παιδεία. Ενώ σε μας, όχι μόνο δε λειτουργεί σωστά, αλλά δεν υπάρχει καν ο μηχανισμός αυτός για να λειτουργήσει! Και με τη διαφορά ακόμη ότι, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, η ηγετικά μας τάξη, στο κεφάλαιο της ελληνικής παιδείας, έχει μαύρα μεσάνυχτα!

Κοιτάξτε με προσοχή τα έντυπα που εκδίδει η ίδια ή που προτιμά να διαβάζει, τα διαμερίσματα όπου κατοικεί, τις διασκεδάσεις που κάνει, τη στάση της απέναντι στη ζωή. Ούτε μια σταγόνα γνησιότητας. Πως λοιπόν να αναθρέψει σωστά τη νέα γενεά; Από τα πρώτα διαβάσματα που θα κάνει ένα παιδί ως τα διάφορα στοιχεία που θα συναντήσει στο καθημερινό του περιβάλλον, και που θα διαμορφώσουν το γούστο του, μια συνεχής και αδιάκοπη πλαστογραφία και τίποτε άλλο!

Θα μου πείτε: είσαι λογοτέχνης, καλαμαράς, και βλέπεις τα πράγματα από τη μεριά που σε πονάνε. Όχι, καθόλου! Και να μου επιτρέψετε να επιμείνω. Όλα τα άλλα κακά που θα μπορούσα να καταγγείλω – η έλλειψη ουσιαστικής αποκεντρώσεως, η έλλειψη προγραμματισμού για την πλουτοπαραγωγική ανάπτυξη της χώρας, ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο ασκείται η εξωτερική μας πολιτική – είναι ζητήματα βαθύτερης ελληνικής παιδείας! Από την άποψη ότι μόνον αυτή μπορεί να προικίσει ένα ηγέτη με την απαραίτητη ευαισθησία που χρειάζεται για να ενστερνισθεί, και αντιστοίχως να αποδώσει, το ήθος του λαού.

Γιατί αυτός ο λαός, που την έννοιά του την έχουμε παραμορφώσει σε σημείο να μην την αναγνωρίζουμε, αυτός έχει φτιάξει ό, τι καλό υπάρχει –αν υπάρχει κάτι καλό σ’ αυτόν τον τόπο! Και αυτός, στις ώρες του κινδύνου, και στο πείσμα της συστηματικής ηττοπάθειας των αρχηγών του, αίρεται, χάρις σ’ έναν αόρατο, ευλογημένο μηχανισμό, στα ύψη που απαιτεί το θαύμα!

Όσο λοιπόν και αν είναι λυπηρό, πρέπει να το πω: ο Ελληνισμός, για την ώρα, επέτυχε ως Γένος, αλλ’ απέτυχε ως Κράτος! Και παρακαλάω νύχτα-μέρα το Θεό, και το μέλλον να με διαψεύσουν»

Πηγή: newsbeast.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Αιτούμαι εκλογές...


 

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

Κλοτσηδόν ο Μητσοτάκης έδιωξε τον Αρχιεπίσκοπο - Το «δόγμα Μητσοτάκη» και η «πόρνη της Μεσογείου»!

Δεν θέλησε κοινές εκδηλώσεις για εισβολή - Ο Χρησμός για τα μελλούμενα των ΝΑΙΝΑΙΚΙστάδων περιγράφει τρικ όποιας λύσης και αναγνώρισης του ψευδοκράτους

pistolerop20@gmail.com

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ «ΑΛΛΟ ΕΛΛΑΔΑ - ΑΛΛΟ ΚΥΠΡΟΣ» ΚΑΙ Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥ

Η ΟΡΓΗ του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, η οποία εκδηλώθηκε ανήμερα της Εθνικής επετείου δεν έγινε τυχαία, ούτε και πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία, αλλά απεικονίζει τη νέα τάξη πραγμάτων στις σχέσεις Ελλάδας - Κύπρου ή αν προτιμάτε το δόγμα που εισήγαγε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ και περιγράφεται με την έκφραση της καθομιλουμένης «μακριά και αγαπημένοι». Κατά τα πρότυπα που εξέφρασε και το1974, ο προκάτοχος του (γνήσιος γαλάζιος επίγονος) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ στις απελπισμένες εκκλήσεις - παρακλήσεις για βοήθεια προς την Κύπρο και απάντησε το περιβόητο «η Κύπρος κείται μακράν». Αλλά και ο πατέρας του αείμνηστος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ σε μια αποστροφή του λόγου του το 1965 μας απεκάλεσε «η πόρνη της Μεσογείου», οπόταν υπάρχει και το σχετικό «αγαπησιάρικο» παρελθόν των γαλάζιων της Ν.Δ με την Κύπρο.

Αν και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για ευνόητους λόγους και προφανώς για να μην ΑΝΑΤΙΝΑΧΘΟΥΝ οι γέφυρες με την μητέρα πατρίδα (πόσο άσπλαχνη και πάλι) δεν υιοθέτησε τις απόψεις του Προκαθημένου της Εκκλησίας, ο οποίος στην ιστορική του ομιλία στην Παναγία Φανερωμένης, ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕ το δόγμα Μητσοτάκη που περιγράφει ότι πάνω και πρώτα απ’ όλα τοποθετούνται οι ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, εντούτοις ο ΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ νοιώθει ΜΟΝΟΣ στην διεθνή αρένα, αφού ο οιονεί αδελφός αποστασιοποιήθηκε… Το ΔΙΛΗΜΜΑ να εκφραστεί δημοσίως γιατί ο αδελφός Μητσοτάκης τον ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕ τον βασανίζει. Όμως κάποτε θα πρέπει να γνωρίζει ο λαός για να μην παραπλανιέται.

ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΕ ΚΟΙΝΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ 50 ΧΡΟΝΑ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΘΙΧΤΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Αν και οι παρευρισκόμενοι πολιτικοί αρχηγοί και λοιποί κομματάρχες και κατέχοντες πολιτειακά αξιώματα στην Δοξολογία της 25ης Μαρτίου γνώριζαν για το δόγμα Μητσοτάκη, ξεροκατάπιαν, έριξαν υπομειδιάματα, κάποιοι έκαναν ότι έβλεπαν τις αγιογραφίες, εντούτοις άπαντες ΣΙΩΠΟΥΝ φοβισμένοι και κρυμμένοι πίσω από την ΑΓΝΟΙΑ των Ε/Κ. Ωστόσο, ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος τους έβαλε από την βολή και τα είπε ξεκάθαρα «περί προσωπείων καλής γειτονίας και απαιτήσεις διαχωρισμού του Κυπριακού από τα άλλα Ελλληνοτουρκικά θέματα.» Προειδοποίησε δε ότι «θα συρθούμε σε διαπραγματεύσεις με τουρκικούς όρους (θα τους μάθουμε πιο κάτω στον χρησμό του μάντη Αρχιναιναίκου) για νέες αφόρητες πιέσεις και υποχωρήσεις».

Η πύρινη ομιλία του Προκαθημένου της Εκκλησίας δεν έγινε τυχαία αλλά ήταν προϊόν της πικρίας που ένοιωσε όταν σε πρόσφατη επίσκεψη του στην Αθήνα συναντήθηκε με κορυφαία στελέχη της Ελληνικής Κυβέρνησης (ο Μητσοτάκης δεν καταδέχτηκε να τον δει…) όπου μετέφερε την εισήγηση του, όπως επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την Τουρκική εισβολή διοργανωθούν ΚΟΙΝΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Ελλάδας - Κύπρου, για να δοθεί το μήνυμα ότι ο Εθνικός κορμός βρίσκεται σε σύμπνοια και δίνει τον κοινό αγώνα για απελευθέρωση.

Ο ΔΕΝΔΙΑΣ ΘΕΛΕΙ ΕΝΙΑΙΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΑΛΛΑ ΤΡΕΜΕΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Ωστόσο, όπως μας μετέφερε πράκτορας της ΞΥΠ που ασχολείται και με Εκκλησιαστικά θέματα, η απάντηση ήταν ΚΥΝΙΚΗ, ΑΤΕΓΚΤΗ και κυρίως ΩΜΗ. Για να μην διαταραχθούν οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις η ΕΛΛΑΣ δεν μπορεί να συμμετάσχει σε τέτοιες εκδηλώσεις. Ωσάν και του ζητήσαμε να κάνει πόλεμο με την Τουρκία. Φανταστείτε τι γίνεται στις επαφές με ΕΡΝΤΟΓΑΝ και άλλους Ευρωπαίους – ΟΗΕδες και λοιπούς που ασχολούνται με το Κυπριακό. Θα τον ρωτούν για την Κύπρο κι αυτός θα τους λέει μα τι είναι; Ποικιλία μάγκο; Όσον αφορά την εισήγηση Αρχιεπισκόπου Κύπρου περί αναβίωσης ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας - Κύπρου, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ με θυμηδία, γέλωτες και αποστροφή από την Ελληνική κυβέρνηση. Μπορεί ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ να ΔΙΑΦΩΝΕΙ καθέτως και οριζοντίως με τον Μητσοτάκη και να επιθυμεί ενίσχυση των σχέσεων με την Κύπρο και ενιαίο δόγμα, εντούτοις κι αυτός ΣΙΩΠΑ, καθότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας σβήνει τις όποιες διαφορετικές φωνές.

Να υπενθυμίσουμε στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας ότι σ’ αυτή την ζωή υπάρχει και η ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ. Και να ξεφύγει και πάλι από το έγκλημα στα Τέμπη και την υπό εξέλιξη πρόταση μομφής στην Βουλή των Ελλήνων, για την παραποίηση συνομιλιών των εμπλεκομένων στους σιδηροδρόμους, οσονούπω υπάρχουν και οι ΚΑΛΠΕΣ. Κι όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Μας προετοιμάζουν για όσα θα ακολουθήσουν όπως οριοθετούνται στο Κυπριστάν από τους ειδικούς προωθητές της ΟΠΟΙΑΣ ΛΥΣΗΣ. Δέστε λοιπόν.

ΤΟ ΝΑΙΝΑΙΚΙΣΤΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΕΓΓΡΑΦΟ - ΠΑΓΙΔΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ ΠΕΡΙ 2 ΚΡΑΤΩΝ

Χρησμό για τα μελλούμενα εκστόμισε ο προφήτης ΠΟΛΙΤΗΣ, τον οποίο δεν πρόσεξαν αρκετοί, αλλά ο σπόρος ρίχτηκε για να προετοιμαστούν οι παραπλανημένοι - αποχαυνωμένοι Ευρωτττοπουζοκυπραίοι. Με τίτλο «τι θα μπορούσαν να δεχθούν οι Ελληνοκύπριοι», ο αρχιμάντης του ΝΑΙΝΑΙΚΙΣΤΑΝ, μας ειδοποίησε, αφού μάσησε φύλλα από Τουρκία- ΟΗΕ, Ε.Ε και λοιπούς ξένους πρέσβεις - κατεχόμενα, ότι Τ/Κ - Τουρκία, θέλουν γραπτώς, με σφραγίδα και υπογραφή ΝΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ ότι «σε περίπτωση που οι συνομιλίες καταρρεύσουν, όχι με δική τους υπαιτιότητα, με πρωτοβουλία του ΟΗΕ θα ξεκινήσει μια διαδικασία αναγνώρισης των Τουρκοκυπρίων», ήτοι να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος με την δική μας συγκατάθεση. Πέστε το καλέ μην αγχώνεστε.

Η ΟΠΟΙΑ ΛΥΣΗ που ενστερνίζεστε πλέον είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους και συνάμα η λύση δυο κρατών, έστω κι αν ονομάζεται ομοσπονδία. Γιατί, το να αποδώσει κάποιος ευθύνες σε οποιοδήποτε για ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ συνομιλιών είναι ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ. Οι ξένοι διαιτητές δεν είναι πρώτη φορά που θα μας ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ. Εξάλλου δεν έχει ΒΑΡ για να δουν το λάθος τους. Ε, μα ΕΛΕΟΣ πλέον. Καλά ρωτάμε εμείς. Εσείς που μεταφέρετε αυτή την εκδοχή, αν ήσασταν Πρόεδροι του κράτους θα δεχόσασταν να υπογράψετε τέτοιο έγγραφο - ΠΑΓΙΔΑ; Α, πα, πα σοβάρεψαν τα πράγματα ΝικΧρι. Τώρα είναι που θα σε ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΑΝΗΛΕΩΣ οι Πολίτες για να υπογράψεις τέτοια χαρτιά. Ε, βέβαια έχουμε επιφυλάξεις και για σένα αν μπορείς να αντέξεις στις ΠΙΕΣΕΙΣ. Ξεχάσατε τι έγινε στην ΠΥΛΑ; Το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται. Τελικά οι Τούρκοι έκαναν τον δρόμο που ήθελαν και τα υπόλοιπα έργα… τερματίστηκαν.

Κι όμως ο χρησμός έχει και άλλα για να μας προειδοποιήσει, τα οποία και βάζει σε εισαγωγικά για να γνωρίζουν άπαντες - του Προέδρου της Δημοκρατίας συμπεριλαμβανομένου - ότι ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή ένωση - χώρες φιλικές προς την Κύπρο, υπαγορεύουν όπως «οι Ε/Κ οφείλουν να δώσουν κάτι» για να επιστρέψουν οι Τ/Κ στο τραπέζι των συνομιλιών. Αμάν τα χάπια μου τα ΝΑΙΝΑΙΚΙΣΤάδικα. Τι άλλο δηλαδή να τους δώσουμε απ’ αυτά που έχουν και κατέχουν; Προφανώς την αναγνώριση δυο κρατών…

Φανταζόμαστε τα κόμματα – ΔΗΣΥ - ΑΚΕΛ – ΒΟΛΤ συμφωνούν με τον χρησμό, τον οποίο μάλιστα κάποιοι εξ αυτών είναι έτοιμοι να τον διαφημίσουν προσεχώς, αφού είναι στενοί συνεργάτες (κάτι σαν συγκοινωνούντα δοχεία με τον ΠΟΛΙΤΗ και λοιπούς ΝΑΙΝΑΙΚΙΣΤάδες. [...]

[iEpikaira: Στο μόνο που αμφιβάλλουμε είναι ότι ο Ν. Δένδιας θέλει όντως το δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους αμερικανοβρετανοτουρκικούς σχεδιασμούς για την Αν. Μεσόγειο ΕΔΩ και ΕΔΩ! Επειδή ακριβώς πρωτοστάτησε στην ύποπτη τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο μέχρι τον 28ο Μεσημβρινό που τέμνει την Ρόδο, σύμφωνα με το σχέδιο του χάρτη Μπάιντεν ΕΔΩ, συνάγεται ότι δεν έχει καμία διάθεση εφαρμογής του Δόγματος  αυτού.]

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Εν αναμονή εξελίξεων από το Ηνωμένο Βασίλειο; «Παίζει» κάτι με τους Τούρκους;

Δημητρίου Δρόσου*

Δεν πέρασε πολύς καιρός από την πρόσφατη περιπετειώδη επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μία επίσκεψη που σημαδεύθηκε από την πρωτοφανή διπλωματική απρέπεια του Βρετανού Πρωθυπουργού Rishi Sunak. Με δεδομένο ότι υφίσταται διπλωματικό πρωτόκολλο, αυτό δεν τηρήθηκε. Επίσης εάν η Βρετανική διπλωματία είχε αντιρρήσεις για τη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον ηγέτη των Εργατικών Keir Starmer, αυτή θα εκφραζόταν αρμοδίως και πριν τη συνάντηση με δεδομένο ότι το πρόγραμμα της Ελληνικής αποστολής είχε κοινοποιηθεί έγκαιρα στις αρμόδιες υπηρεσίες του Ηνωμένου Βασιλείου.

Σαφώς και δεν ήταν το θέμα με τα γλυπτά του Παρθενώνα (αν και παραμένει ως αγκάθι στις διμερείς σχέσεις). Το πρόβλημα φαίνεται ότι άπτεται γενικότερων διπλωματικών και γεωπολιτικών προσεγγίσεων, όπου μάλλον υπάρχουν αποκλίσεις. Η σημαντικότερη παράμετρος φαίνεται ότι είναι το Κυπριακό, όπου εσχάτως παρατηρείται μία αναθέρμανση του θέματος με κάτι περίεργες απόψεις να διατυπώνονται από κύκλους του ΗΒ. Το ΗΒ μαζί με την Ελλάδα και την Τουρκία, αποτελούν εγγυήτριες δυνάμεις της Μεγαλονήσου.

Τα ανωτέρω σε συνάφεια με τη σημερινή επίσκεψη του ΥΕΘΑ στο ΗΒ, όπου διαβάζουμε στο ΑΠΕ (amna.gr) : «Στο Λονδίνο βρίσκεται για διήμερη επίσκεψη ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας. Σήμερα θα συναντηθεί στην Βουλή των Κοινοτήτων με τον «σκιώδη» υπουργό Άμυνας των Εργατικών, Τζόν Χιλι και αύριο με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, Σερ Τιμ Μπάροου».

Διαπιστώνεται ότι απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στον νυν υπουργό Άμυνας του ΗΒ στον Grant Shapps. Ο ΥΕΘΑ κ. Δένδιας έχει ειδικό βάρος και ρόλο όσον αφορά στο ΗΒ, καθώς το 2021 ως ΥΠΕΞ (ορθώς) είχε υπογράψει τη Στρατηγική συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και ΗΒ. Το ότι ο Ν. Δένδιας δεν θα έχει επαφές με τους Συντηρητικούς και τον ομόλογό του, σημαίνει ότι η παρούσα κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου «παίζει» με τους Τούρκους ειδικά όσον αφορά στο Κυπριακό, οπότε αναμένονται εξελίξεις.

Διαφαίνεται ότι η Ελληνική διπλωματία την οποία γνωρίζει πολύ καλά ο σημερινός ΥΕΘΑ (μέρος της οποίας είναι και η αμυντική διπλωματία), ποντάρει στην κυβερνητική αλλαγή στο ΗΒ, υπέρ των Εργατικών, ώστε να ακολουθηθεί μία ποιο εξισορροπημένη πολιτική έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου. Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα είναι μονόδρομος αυτή η πολιτική. Η Τουρκία πέραν των οικονομικών σχέσεων και του lobbying με το ΗΒ θα προμηθευτεί κινητήρες από γνωστή εταιρεία του ΗΒ για την αμυντική της βιομηχανία. Η στρατηγική συμμαχία της Ελλάδος με τη Γαλλία και την Αίγυπτο, δίνει την εσφαλμένη αίσθηση στους σημερινούς ιθύνοντες του ΗΒ ότι τίθενται εκτός γεωπολιτικών εξελίξεων από την Ανατ. Μεσόγειο και πιθανόν θέλουν να αντισταθμίσουν αυτό και παράσχουν την υποστήριξή τους στην Τουρκία. Ο κ. Δένδιας θα υπενθυμίσει ότι η στρατηγική εταιρική σχέση του 2021 μεταξύ Ελλάδος και ΗΒ, δεν αφήνει έξω τους Βρετανούς. Τα μόνα ευήκοα ώτα σήμερα, είναι αυτά των Εργατικών και ευτυχώς υπάρχουν.

*Υποπτέραρχος ε.α.–Αναλυτής (MBA, ΜΗSΑ, MPCHE, MSc in Finance, LLB, BSc)
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

An Odious British Policy: Open letter to María Angela Holguín Cuéllar - Personal Envoy of the UN SG on Cyprus

Dear Madam, welcome to my native country Cyprus (Republic of Cyprus).

María Angela Holguín Cuéllar

In your statement of 16.3.24 you noted that “At times it seems that all the paths have been tried and that change is not possible. However, there are always voices that reveal the resilience of societies that dream of a different life and that show that hope is a necessity and an obligation. The past brings memories of pain and frustration, but also provide us lessons to help build the future and achieve solutions for the benefit of all Cypriots…”


I agree. But unfortunately during your visits to the Republic of Cyprus you failed to meet the very first victims of Turkish aggression, the displaced Kyrenians. We do dream of a different life, but not in a nightmare of recognition of two states. We dream of a life free from Turkish occupation, by return to our stolen properties. Not in an apartheid bi-communal, bi-zonal federation or confederation/two states. We do have a dream of a life in freedom, governed by the rule of law, in a democracy of one man one vote, one Government. This is the necessity of Cyprus and the obligation of all foremost the UN according to its Charter…

To build the future one must respect history and justice. “Justice delayed is justice denied”. The UN Security Council and its “solutions” cooked up by the British Foreign Office (as penholders for Cyprus) as proposed over the decades following the two Turkish invasions as per the Turkish demand of a BBF leading to two states (“Ghalli Ideas” – “Annan Plan”) do not offer justice. They legalise the Turkish crimes, covered by unprecedented impunity for 50 years …

The“Annan Plan” was a crime against humanity. Dr.Claire Palley’s book “An International Relations Debacle: The UN Secretary-general's Mission of Good Offices in Cyprus 1999-2004”, suffices. This so called ”Annan Plan” was legally rejected by a 76% vote by the Greeks of Cyprus.

Dr. Claire Palley’s book

Ms.Maria Holguín Cuellar,

I appreciate your degrees in Political Science from the Universidad de Los Andes in Bogotá, the Centre d´Études Diplomatiques et Stratégiques and the Université Paris–Sorbonne in Paris, but I doubt these prestigious establishments taught you the origins of the bloody history of my native country or that the British Foreign Office will inform you adequately.

Here is a sample of our country’s past history that haunts its “future” to this day

15. 1.1950. Although the British Government did not accept the results of the Plebiscite organised by the Church of Cyprus, when 96% of the people voted for Union with Greece, the Colonial Office told the American State Department that the result represented the genuine aspiration of the people of Cyprus but Gt. Britain did not support it for strategic reasons. On 28 July 1954 Undersecretary of State for the Colonies Henry Hopkinson stated in the House of Commons that Cyprus could “never” expect to be fully independent. On 1.4.1955 the Greeks took up arms against the colonial rule for Union of Cyprus with Greece.

27 August 1955. The British violating the Lausanne Treaty brought cunningly Turkey back as an interested party in the case of Cyprus and encouraged Turkey to raise its voice in support of the 18% Turkish minority on the island…

21.6.1955. The British told the Turks not to worry and they planned to bring the Turks on an equal footing with the Greeks.

31.5.1955. British Official Sir Ivone Kirkpatrick admitted that it was he who first thought of partitioning Cyprus.

June/July 1956. London instructed the Governor of Cyprus to prepare various maps of partitioning Cyprus. The first maps arrived in London in November 1956.

1.11.1956 – Sir Ivone Kirkpatrick told the Turkish Ambassador in London that it was he personally who first “vendilated” the idea of partition.

November 1956 –Turkish Constitutionalist Dr. Nihat Erim delivered to Turkish Prime Minister A. Menderes his Plan to “recapture Cyprus”. *

Continued secret talks and agreements between London and Ankara led to the statement in London by the Colonial Secretary in the House of Commons on 19.12.1956 that partition of the island and separate self-determination to the Turkish minority of 18% on the island would not be excluded in a final solution He laid the seed of apartheid segregation by introducing “two communities”.

This map published in Turkish Halkin Sesi, reproduced in Greek “Fileleftheros” 20.1.1957

Front cover of Dr. Fazil Kuchuk’s book published 1957 for partitioning Cyprus. Dr. Kuchuk became the first Vice-President of the Republic of Cyprus on 16.8.1960.

An odious British policy

On the 30th April 1958, J. M. Addis, a Foreign Office official submitted to the Cabinet meeting on Cyprus of the day after a damning minute. His criticism stood the length of time to this very day.

“…I do not believe that any settlement based on a division of the island in any form could now be a permanently stable solution. I do not believe that if the island were partitioned along a line acceptable to the Turkish Government, the two halves of the island could then settle down in harmony to live as good neighbours…The Turkish Cypriots and the Turkish Government would use it as a base for interfering into the affairs of the rest of the island.

The Turkish solution which is at present advocated by the Turkish Cypriots and the Turkish government, namely partition, is not therefore acceptable as a permanent, stable solution. The choice therefore ought to lie between the “Greek” solution of self-determination leading to ~Enosis and the other extreme solution, which is the return of Cyprus to Turkey…

Our general policy in non-self-governing territories is to lead them forward to self-government and to the stage when they can decide their own future. It is quite against our traditions to limit the freedom of choice when the time comes for independence. Strategic and other special considerations can delay the process, as in Gibraltar and Hong Kong, but do not inhibit it altogether. The principle of “communal self-determination” to which the December 1956 Statement subscribes is odious because it denies the possibility of unity in a mixed community. It is the antithesis of what we are trying to do in South East Asia, Africa and the West Indies. Division is particularly objectionable in an area as small as Cyprus and in a Mediterranean context.

For these reasons my own view is that the only right ultimate solution for Cyprus is self-determination leading to Enosis. I realise, of course, that it is quite impossible for the present Government to declare this as the ultimate aim, if only because of the December 1956 Statement. It seems to me that the only way for H.M.G to get out of the difficulty is to declare publicly that all attempts to reach an agreed compromise… having failed we are going to continue to govern the island in the way that we think best … for a stated term of years at the end of which the possibility of working for a final solution will be reviewed again… on the broad principles of general policy.”

The British Government ignored the advice of its official. Ignored the American rejection of its plans for partition and informed the American Secretary of State John Foster Dulles that they could not abandon the promises they gave to the Turks on the 19 December 1956. And asked Dr. Nihat Erim to be patient to gain his objectives with… gradual constitutional arrangements…

Following the Zurich and London Agreements signed on 19 February 1959 in London without democratically consulting the people of their colony declared Cyprus Independent on 16 August 1960. Dr. Nihat Erim who took part in the formation of the Cyprus Constitution as head of the Turkish delegation began receiving dividends to his plan with the super-privileges afforded to the 18% Turkish minority whilst Turkey clandestinely trained and armed Turkish Cypriots to topple the RoC and create two states… This they attempted in December 1963/64 but failed, hence SC Resolution 186 of March 1964…Ecuadorian UN mediator Galo Plaza in 1965 rejected the Turkish demand for two states…

3.1.1964. However the Planning Department of the Foreign Office began preparing plans for the reconstruction of the RoC into two constituent states! In parallel with the Turks of Cyprus issuing documents for two states in Cyprus. The years that followed Turkey openly demanded a federation of two states and following its two barbaric Turkish invasions of 20th July and 14 August 1974 respectively the Foreign Office on 16 August 1974 decided unilaterally that the solution would be one and only: The Turkish demand for a bicommunal, bizonal federation.

Sir Michael Carver to James Callaghan

On 2.8.1974 Sir Michael Carver in a letter to Foreign and Commonwealth Secretary James Callaghan under sub-title “Turkish Aims” wrote “ I am convinced that the Turks do not care tuppence for the real interests of the Turkish Cypriots. Their motives are: National pride. Cyprus was theirs… Having expelled the Greeks from Turkey in 1922 and removed the Turks from Greece in the subsequent exchange of population, they cannot tolerate subservience in Cyprus…”

Sir Michael Calver

(Sir Carver served as Commander of the Truce Force in Cyprus in 1963/64 and Deputy Commander and initiator of the UN Force established in 1964).

R. H.G. Edmonds (Foreign Office) 4.9.1974 wrote: “… The primary Turkish interest in Cyprus since the Second World War has been strategic …no Turkish Government has ever given a fig about for the Turkish Cypriots (whom they regard with contempt and irritation as pampered provincials”.

Many UN representatives like yourself came and went. “Educated” by the Foreign Office what to ask us to do. At the end of the day it is not the so called “NGOs” with foreign or domestic backers who matter Mrs Maria Cuellar but the indigenous population, primarily the displaced victims of two barbaric Turkish invasions. Loathed because they demand JUSTICE, LIBERATION from TURKISH OCCUPATION and not a fake “re-unification” in a Two States solution since the 1950s…

Our country was never split into two to need a fake “re-unification”.

* Dr. Nihat Erim’s 1956 reports/plans to “recapture Cyprus” in Greek and English translations in the first two links, “Cyprus has been Greek well over 3,000 years”, British Ministry of Defence, third link.




Sources – British official documents released and available at the British National Archives at Kew, Richmond TW9 4DU. Book by the writer “Bitonality vs Democracy - Bizonal execution of the Republic of Cyprus 1955-2019”, published in Greek in Limassol/Cyprus in 2019 by PASTELL EDITORIAL LIMITED.

Yours sincerely,

Fanoulla Argyrou
Researcher/journalist/author – London – 24.3.2024

Ν.Β. Greek translation of this open letter published in Greek (Cypriot) newspaper SIMERINI Sunday 24.3.2024
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Γιατί ο Ν. Δένδιας είχε επαφές με τον «Σκιώδη» Βρετανό ΥΠΑΜ; (Ανανεώθηκε)

Αριστερά ο «Σκιώδης» ΥΠΑΜ John Healey

[δημοσιεύτηκε 12:06-27/03/24, ανανεώθηκε 9:50-28/03/24] 
Η ανακοίνωση του Νίκου Δένδια στo "X" για την συνάντηση που είχε με τον «Σκιώδη» Βρετανό ΥΠΑΜ John Healey κατά την διήμερη επίσκεψή του στο Λονδίνο (25-26/03/24) έχει ως εξής:
«Συναντήθηκα σήμερα στο Λονδίνο με τον Βρετανό «Σκιώδη» Υπουργό Άμυνας του Εργατικού Κόμματος, @JohnHealey_MP, σε συνέχεια των επαφών που είχα προσφάτως με Βρετανούς oμολόγους μου. Συζητήσαμε για τις αμυντικές μας σχέσεις τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και εντός του ΝΑΤΟ. Ανταλλάξαμε απόψεις για τρόπους αντιμετώπισης αναδυομένων κοινών προκλήσεων, καθώς και για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή και την Ερυθρά Θάλασσα. Ενημέρωσα για τον ρόλο της Ελλάδας στην αμυντική Επιχείρηση ASPIDES της Ε.Ε. Τόνισα επίσης ότι προσβλέπουμε στην συνεργασία του ελληνικού αμυντικού οικοσυστήματος καινοτομίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, στο Πλαίσιο της «Ατζέντας 2030, με το Βρετανικό αμυντικό οικοσύστημα.»

Αριστερά ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Sir Tim Barrow

Η ανακοίνωση για τις επαφές με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας (NSA) του Ηνωμένου Βασιλείου, Sir Tim Barrow:
«Συνάντηση με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας (NSA) του Ηνωμένου Βασιλείου, Sir Tim Barrow, στο Λονδίνο. Ανταλλάξαμε απόψεις για την κατάσταση ασφαλείας στην Ουκρανία, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και την Ερυθρά Θάλασσα.»

Ο Ν. Δένδιας είχε επίσης «σύντομη συνομιλία» (27/03/24) με τον Αναπληρωτή Πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Oliver Dowden η οποία φαίνεται να έγινε εκτός αρχικού προγράμματος ενώ δεν ανακοινώθηκε το περιεχόμενό της. Γι' αυτό και όπως θα διαπιστωθεί παρακάτω, σχολιάστηκε στο αρχικό μας δημοσίευμα το οποίο παραθέτουμε αυτούσιο:  
Αριστερά ο Αναπληρωτής Πρωθυπουργός Oliver Dowden

Σωρεία ερωτημάτων προκύπτει από την επίσκεψη αλλά και την ανακοίνωση του Έλληνα ΥΠΑΜ:

Γιατί ο Ν. Δένδιας είχε επαφές με τον «Σκιώδη» Βρετανό ΥΠΑΜ των Εργατικών και όχι με την Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου; Μήνυμα δυσαρέσκειας ή ρήξης με τους Συντηρητικούς; Ποιες ήταν οι αλλεπάλληλες πρόσφατες επαφές με τους Βρετανούς «ομολόγους» του (sic: πληθυντικός) οι οποίες δεν ανακοινώθηκαν; Ποιό το περιεχόμενο των συζητήσεων; Γιατί ο «Σκιώδης» Βρετανός ΥΠΑΜ των Εργατικών δεν προέβη σε ανακοίνωση για την συνάντηση; Ποιες είναι οι «αναδυόμενες κοινές προκλήσεις» που δεν έχουν σχέση με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή και την Ερυθρά Θάλασσα; Σίγουρα όχι τα εξοπλιστικά, εφόσον ο Ν. Δένδιας είπε ότι γενικώς «προσβλέπουμε» σε «συνεργασία». Μήπως αφορά στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό; Ετοιμάζουν κάτι οι Συντηρητικοί για το οποίο ο Έλληνας ΥΠΑΜ αναζήτησε αντίβαρο στους Εργατικούς; (Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ!)

Εν προκειμένω, το επόμενο ζήτημα που ανακύπτει είναι γιατί ο πρωθυπουργός επέλεξε τον ΥΠΑΜ Ν. Δένδια -και όχι τον ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτη-, για να εκτελέσει την δύσκολη αποστολή με τους Βρετανούς. Ο Κ. Μητσοτάκης από την πρώτη ημέρα που αποφάσισε ότι ο Γ. Γεραπετρίτης θα ηγηθεί του υπουργείου Εξωτερικών, γνώριζε τις δυνατότητές του ή μάλλον την αδυναμία του να διαχειριστεί το μείζονος σημασίας χαρτοφυλάκιο και γι' αυτό τοποθέτησε δίπλα του την έμπιστο της οικογένειας Μητσοτάκη, διπλωμάτη καριέρας και πρώην πρέσβη της Ελλάδας στις ΗΠΑ, την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. 

Τώρα που η κατάσταση με τους Βρετανούς φαίνεται να έχει περιπλεχθεί -αν όχι εκτραχυνθεί-, ο πρωθυπουργός αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, αναγκάστηκε να εμπλέξει τον -κατά γενική ομολογία- εμπειρότερο Ν. Δένδια. Δεδομένου ότι το Μαξίμου εδώ και καιρό βρίσκεται σε υπόγεια ισχυρή αντιπαράθεση με τον Ν. Δένδια, το ότι τον έστειλε στην Βρετανία σημαίνει ότι αυτό που διακυβεύεται ξεφεύγει των δυνατοτήτων διαχείρισης της μαριονέτας/αχυράνθρωπου Γεραπετρίτη... Με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις εξελίξεις που αναμένονται. (Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ!)

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Vucic: Η Σερβία αντιμετωπίζει άμεση απειλή στα ζωτικά εθνικά συμφέροντα - Θα κάνω διάγγελμα

Ο Aleksandar Vucic δεν εξήγησε τι ακριβώς αποτελεί κίνδυνο για τη Σερβία
Στο εγγύς μέλλον, η Σερβία θα αντιμετωπίσει απειλή για τα εθνικά της συμφέροντα, προειδοποίησε ο πρόεδρος της χώρας Aleksandar Vucic.
«Τώρα δεν είναι εύκολο για μένα να πω ποιες ειδήσεις λάβαμε τις τελευταίες 48 ώρες.
Απειλούν άμεσα τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Σερβίας και της Δημοκρατίας της Σερβίας.
Τις επόμενες ημέρες, θα αποκαλύψει τον λαό της Σερβίας για όλες τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας.
Θα είναι δύσκολο όσο ποτέ άλλοτε», έγραψε.
Ο Aleksandar Vucic δεν εξήγησε τι ακριβώς αποτελεί κίνδυνο για τη Σερβία.
Όπως αναφέρει ο βοσνιακός ραδιοφωνικός σταθμός Radio Sarajevo, ο πρόεδρος θα μπορούσε να αναφέρεται στην απόφαση του Ύπατου Εκπροσώπου, να τροποποιήσει την εκλογική νομοθεσία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή των δημοσιογράφων, ο Aleksandar Vucic θα μπορούσε να είχε λάβει πληροφορίες σχετικά με την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Ο Christian Schmidt έχει επανειλημμένα δυσαρεστήσει τους εκπροσώπους της Δημοκρατίας Σέρπσκα στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Οι Σέρβοι δεν αναγνωρίζουν την εξουσία του Ύπατου Εκπροσώπου, επισημαίνοντας την έλλειψη άδειας του Christian Schmidt από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ο επικεφαλής της Δημοκρατίας Σέρπσκα, αρνήθηκε να δεχτεί τις τροπολογίες του Ύπατου Εκπροσώπου στην εκλογική νομοθεσία.

Πηγή: bankingnews.gr

Ο πρόεδρος Βούτσιτς προειδοποίησε τους Σέρβους για επερχόμενη απειλή στη χώρα
Τις ερχόμενες ημέρες ή εβδομάδες η Σερβία θα αντιμετωπίσει απειλή για τα εθνικά της συμφέροντα. Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος της χώρας Αλεξάνταρ Βούτσιτς.

«Τώρα δεν είναι εύκολο για μένα να πω τι νέα λάβαμε τις τελευταίες 48 ώρες. Απειλούν τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Σερβίας και της Ρεπούμπλικα Σέρπσκα. Τις επόμενες ημέρες, θα ενημερώσω τους πολίτες για όλες τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας. Θα είναι δύσκολο όσο ποτέ άλλοτε», έγραψε στο κοινωνικό δίκτυο.

Ο Σέρβος ηγέτης δεν εξήγησε τι ακριβώς αποτελεί κίνδυνο για τη χώρα του.

Ο βοσνιακός ραδιοφωνικός σταθμός Radio Sarajevo ανέφερε ότι ο Βούτσιτς θα μπορούσε να αναφέρεται στην απόφαση του Ύπατου Εκπροσώπου στη Β-Ε Κρίστιαν Σμιτ να κάνει αλλαγές στην εκλογική νομοθεσία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, θα μπορούσε να είχε λάβει πληροφορίες σχετικά με την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.


Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Πόλεμος και ειρήνη στο Αιγαίο (Π. Κονδύλης)

Πώς θα μπορέσει η Ελλάδα να εξουδετερώσει τα γεωπολιτικά της μειονεκτήματα στην περίπτωση ενός πολέμου με την Τουρκία; Το θέμα αυτό πραγματεύεται ο συγγραφέας [στην προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του "Θεωρία του Πολέμου" στο ΒΗΜΑ (9.11.1997)].

Η έκταση της τουρκικής επικράτειας είναι εξαπλάσια από την ελληνική και συνιστά σχεδόν εξ ολοκλήρου (δηλαδή με εξαίρεση το μικρό ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας) χώρο συμπαγή και ολότμητο, ενώ ο ελληνικός χώρος (και μάλιστα η κρίσιμη ως θέατρο πολέμου περιοχή ολόκληρου του Αιγαίου καθώς και η βόρεια Ελλάδα από τον Έβρο μέχρι τη Θεσσαλονίκη) αποτελείται από κατεσπαρμένα και μεμονωμένα εδάφη (νησιά) ή στενές λωρίδες. Το στρατηγικό πλεονέκτημα που δίνει η τέτοια κατανομή του χώρου στην τουρκική πλευρά είναι προφανές. Ο κατακερματισμένος ελληνικός χώρος μπορεί να καταληφθεί και να κρατηθεί κατά τμήματα, ακόμα και πολύ μικρά· ο εχθρός δεν είναι υποχρεωμένος να εμπλακεί στην πολεμική περιπέτεια κατάληψης ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας προκειμένου ν’ αποσπάσει ένα τμήμα της, όποιο θέλει ή εν πάση περιπτώσει όποιο μπορεί· αφού καταλάβει ένα τμήμα, έχει τη δυνατότητα, εφ’ όσον υπερέχει στρατιωτικά, να εδραιώσει την καινούργια κατάσταση, δημιουργώντας σε σχετικά σύντομο διάστημα τετελεσμένα γεγονότα. Αντίθετα, η ελληνική πλευρά δεν έχει τη δυνατότητα (με ελάχιστες παρήγορες εξαιρέσεις) να αποσπάσει από τον μεγάλο και συμπαγή τουρκικό γεωγραφικό όγκο ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο κομμάτι χωρίς να περιπλακεί, mutatis mutandis, στο τραγικό δίλημμα του 1922.
Έλληνες στρατιώτες στη Μικρά Ασία, 1922.

Πώς μπορεί η Ελλάδα να εξουδετερώσει, σε περίπτωση πολέμου, τα σοβαρά γεωγραφικά της μειονεκτήματα; Θα επισημάνουμε τέσσερα σημεία. (…) Ας αρχίσουμε από το ζήτημα των πιθανών εδαφικών απωλειών και κερδών, καθώς μου φαίνεται προφανές ότι η τουρκική πλευρά θα συνδέσει την αιτιολόγηση και τη διεξαγωγή του πολέμου εκ μέρους της με εδαφικές διεκδικήσεις. Αν αυτό ευσταθεί, τότε η ελληνική πλευρά θα έκανε πολύ άσχημα να περιορισθεί στην υπεράσπιση των προσβαλλομένων εδαφών της. Αν αυτά ήσαν περισσότερα του ενός και αν δεν ήταν δυνατή η επιτυχής υπεράσπιση όλων τους, τότε οι Τούρκοι θα είχαν στο τέλος ένα καθαρό κέρδος, έστω και αν αυτό ήταν μικρό ή εκ των υστέρων φαινόταν «δυσανάλογο» (η έννοια είναι βέβαια σχετική) προς τις αντίστοιχες θυσίες. Γι’ αυτόν τον λόγο η ελληνική πλευρά πρέπει κατά το δυνατόν να επιδιώξει αυτοτελή εδαφικά κέρδη, είτε ως αντιστάθμισμα για μόνιμες δικές της απώλειες είτε ως πιθανό αντάλλαγμα σε μεταγενέστερες διαπραγματεύσεις. Το πού πρέπει να αναζητηθούν τα κέρδη αυτά, με δεδομένο τον κατά βάση συμπαγή και ολότμητο χαρακτήρα του τουρκικού εθνικού χώρου, μας το δείχνει μια γρήγορη επισκόπηση των τριών πιθανών θεάτρων του πολέμου: της Θράκης, του Αιγαίου και της Κύπρου. Στη Θράκη, ή μάλλον στον Έβρο, η πυκνή συγκέντρωση στρατευμάτων και από τις δύο πλευρές σημαίνει ότι όποιος καταφέρει να διασπάσει πρώτος τις αντίπαλες γραμμές θα έχει τη δυνατότητα να αποκόψει αμέσως, μ’ έναν κυκλωτικό ελιγμό σχεδόν επί τόπου, μεγάλες εχθρικές μονάδες.

Όμως αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος, για τον οποίο οι ελληνικές δυνάμεις θα πρέπει εξ αρχής να επιδιώξουν με κάθε θυσία (και η πυκνή συγκέντρωση θα απαιτήσει κατά πάσα πιθανότητα σοβαρές θυσίες) τη διάσπαση του εχθρικού μετώπου και να μην αρκεσθούν σε μιαν παθητική άμυνα. Μια γρήγορη προέλαση τεθωρακισμένων μονάδων στην Ανατολική Θράκη, την οποία ευνοεί το πεδινό έδαφος και οι περιορισμένες αποστάσεις, θα μπορούσε να αποφέρει στην Ελλάδα το σημαντικότερο πιθανό αντίβαρο απέναντι σε οποιεσδήποτε εδαφικές απώλειες σε άλλες περιοχές.

Πράγματι, πουθενά αλλού εκτός από τη Θράκη η ελληνική πλευρά δεν έχει τη δυνατότητα αξιόλογης κατάκτησης εδαφών, οσοδήποτε περιορισμένη κι αν κρίνει κανείς αυτή τη δυνατότητα· πάντως υπάρχει, κι αφού είναι η μόνη πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο και με συνέπεια. Στο θέατρο του Αιγαίου, καθώς είπαμε, δεν έχει κανένα νόημα η προσπάθεια δημιουργίας προγεφυρωμάτων στη μικρασιατική ακτή, έστω κι αν τα προγεφυρώματα αυτά θα μπορούσαν να κρατηθούν για λίγο· η μόνη ενέργεια, η οποία θα μπορούσε ν’ αποφέρει εδώ εδαφικά οφέλη, θα ήταν μια κατάληψη της Ιμβρου και της Τενέδου, υπό την προϋπόθεση ότι το ελληνικό ναυτικό θα ήταν σε θέση να την καλύψει (την αεροπορική κάλυψη τη θεωρούμε θεμελιώδη και αυτονόητη τόσο σε μιαν απόβαση στα νησιά όσο και σε μιαν προέλαση στη Θράκη· όμως το πρόβλημα της κυριαρχίας στον εναέριο χώρο είναι τόσο κρίσιμο, ώστε θα μιλήσουμε γι’ αυτό χωριστά).

Τέλος, στην Κύπρο η ελληνική πλευρά πολύ λίγα πράγματα έχει να περιμένει. Και αν μπορέσει να υπερασπίσει κάτι, αυτό θα είναι δυνατόν μονάχα εάν ο κυπριακός πληθυσμός στο σύνολό του φανεί διατεθειμένος να πολεμήσει, αν χρειαστεί, με νύχια και με δόντια. Αυτό δυστυχώς, δεν έγινε το 1974, όταν είδαμε βέβαια την τραγωδία των Κυπρίων, αλλά δεν είδαμε μιαν επίμονη παλλαϊκή αντίσταση μέχρις εσχάτων. Όμως τούτη τη φορά δεν υπάρχει νότος για να καταφύγει κανείς. Υπάρχει μόνον η θάλασσα.

Το δεύτερο σημείο, που επιθυμούμε να υπογραμμίσουμε, είναι η ανάγκη συγκέντρωσης των δυνάμεων. Ο γεωγραφικός κατακερματισμός του ελληνικού χώρου γεννά εύκολα τον πειρασμό αντίστοιχου κατακερματισμού των ενόπλων δυνάμεων, έτσι ώστε να επιτευχθεί η κατά το δυνατόν πληρέστερη κάλυψή του. Ο πειρασμός αυτός μπορεί να αποβεί θανάσιμος, άλλωστε και ο σκοπός είναι καθ’ εαυτόν ουτοπικός. Η αριθμητική υπεροχή της τουρκικής πλευράς και το πλήθος των πιθανών στόχων της τής δίνει εξ αντικειμένου ορισμένα περιθώρια επιλογής και εκτέλεσης παραπλανητικών αποβατικών και άλλων κινήσεων με σκοπό να ενταθεί ο έτσι κι αλλιώς υπαρκτός ελληνικός πειρασμός του κατακερματισμού των δυνάμεων. Αντίστοιχα μεγάλη επαγρύπνηση και διαίσθηση απαιτείται από την πλευρά της ελληνικής ηγεσίας, η οποία θα πρέπει να ξεκόψει εξ αρχής από την αντίληψη ότι είναι δυνατή η ίση προστασία των πάντων, θα πρέπει επίσης, λόγω της αριθμητικής μειονεξίας και της απόλυτης αναγκαιότητας αεροπορικής παρουσίας σε όλα τα καίρια επιχειρησιακά σημεία, να θέσει σε δευτερεύουσα και τριτεύουσα μοίρα την προάσπιση πόλεων και αμάχων πληθυσμών και να επικεντρώσει τα διαθέσιμά της όχι στην κάλυψη χώρου, αλλά αποκλειστικά στη συντριβή του κύριου όγκου των εχθρικών ενόπλων δυνάμεων, εκεί όπου αυτές θα ρίξουν το βάρος τους και ει δυνατόν πριν προλάβουν να αναπτυχθούν πλήρως. Προκειμένου να εκπληρωθεί ο υπέρτατος αυτός σκοπός ίσως χρειασθεί να διακινδυνεύσει ο αριθμητικά υποδεέστερος την απώλεια εδαφών ή και τη διεξαγωγή επιχειρήσεων με ανοιχτά τα πλευρά του, πράγμα που θα πρέπει ν’ αναπληρώνει με ευελιξία και ταχύτητα.

Όμως η τελική έκβαση θα κριθεί με βάση τα όσα θα γίνουν στο επίπεδο εκείνο που άπτεται της ίδιας της ουσίας του πολέμου. Πόλεμος σημαίνει πρωταρχικά επιδίωξη συντριβής των εχθρικών ενόπλων δυνάμεων, απ’ αυτήν εξαρτώνται κι απ’ αυτήν απορρέουν όλα τα άλλα. Και εάν αυτή επιτευχθεί, τότε αναπληρώνονται αργά ή γρήγορα όλα, όσα θυσίασε κανείς θέλοντας να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του την αποφασιστική στιγμή στο αποφασιστικό σημείο.

Κατά τρίτον λόγο, η ελληνική πλευρά δεν θα μπορέσει να αντισταθμίσει τα γεωγραφικά της μειονεκτήματα έναντι της τουρκικής αν δεν καλύπτει με ικανή δύναμη πυρός το σύνολο της τουρκικής επικράτειας και όχι απλώς τα θέατρα του πολέμου και περιορισμένο βάθος του χώρου γύρω τους. Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί. Το μικρό βάθος του ελληνικού χώρου δίνει στην τουρκική πλευρά τη δυνατότητα να πλήξει ολόκληρη την επιφάνειά του με όπλα μικρότερου βεληνεκούς (ήδη η Τουρκία αποκτά αμερικανικούς πυραύλους ATACMS με βεληνεκές 120-300 χλμ.) καθώς και με αεροπλάνα που διαθέτουν μικρότερη ωφέλιμη ακτίνα δράσεως από τα ελληνικά. Αλλά και αντίστροφα: το συγκριτικά μεγάλο βάθος του τουρκικού χώρου επιτρέπει να αποσυρθούν στο εσωτερικό του, δηλαδή πέρα από την εμβέλεια της ελληνικής δύναμης πυρός, όπλα μεγαλυτέρου βεληνεκούς (η Τουρκία έφτασε να συζητεί ακόμα και με την Κίνα την αγορά πυραύλων εδάφους – εδάφους μεγάλου βεληνεκούς) καθώς και αεροπλάνα με μεγαλύτερη ωφέλιμη ακτίνα δράσεως· ας σημειωθεί ότι τα τουρκικά αεροπλάνα μπορούν, ξεκινώντας από τα μακρινότερα ως προς εμάς αεροδρόμια της Ανατολίας (Μπάτμαν, Ερζουρούμ), να ανεφοδιάζονται στον αέρα όσο ακόμα βρίσκονται μέσα στον τουρκικό εναέριο χώρο και να εκτελούν έτσι αποστολές μέσα στην ελληνική επικράτεια σα να είχαν απογειωθεί από αεροδρόμια των μικρασιατικών παραλίων. Ετσι, σε περίπτωση σύρραξης, η ελληνική πλευρά, ακόμα κι αν θα επιθυμούσε να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο με ένα προληπτικό χτύπημα, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα έβρισκε τον κορμό των αεροπορικών δυνάμεων στα πλησιέστερα αεροδρόμια.

Το κρίσιμο τούτο πρόβλημα λύνεται μόνον με πυραυλικά συστήματα κατάλληλου βεληνεκούς και με ουσιώδεις δυνατότητες ανεφοδιασμού των ελληνικών αεροπλάνων στον αέρα (π.χ. μεταξύ Κρήτης και Κύπρου). Τα πράγματα θα ήσαν πολύ απλούστερα, εννοείται, αν η Ελλάδα και η Κύπρος δεν ήσαν κράτη με de facto μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα, αν δηλαδή οι αποφάσεις τους δεν εξαρτιούνταν ούτε άμεσα ούτε έμμεσα από το τι ανέχονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και το τι θεωρεί ως casus belli η Τουρκία. Στην περίπτωση αυτή, η κυρίαρχη κυπριακή κυβέρνηση θα καλούσε την κυρίαρχη ελληνική κυβέρνηση να εγκαταστήσει αεροπορικές δυνάμεις στο έδαφός της, οι οποίες θα μπορούσαν να πλήξουν άμεσα την καρδιά και τα νώτα της τουρκικής επικράτειας. Στο κάτω – κάτω η Ελλάδα είναι εξ ίσου εγγυήτρια Δύναμη του κυπριακού κράτους και επομένως έχει τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα με την Τουρκία να εγκαταστήσει εκεί τις ένοπλες δυνάμεις της. Αλλά τέτοιες παλικαριές ούτε καν να τις ονειρευθεί δεν τολμά όποιος είναι υποχρεωμένος να επαιτήσει το τελευταίο ανταλλακτικό και την τελευταία βίδα.

Τέταρτο και τελευταίο, μπροστά στη γενικότερη πλεονεκτική θέση της Τουρκίας η ελληνική πλευρά δεν θα είχε σοβαρές πιθανότητες στρατιωτικής νίκης αν δεν έβρισκε τη δύναμη και την αποφασιστικότητα να καταφέρει το πρώτο (μαζικό) πλήγμα, αιφνιδιάζοντας τον εχθρό. Το πρώτο πλήγμα το επιβάλλει σήμερα όχι κάποια «πολεμοχαρής» διάθεση, αλλά η λογική των σύγχρονων οπλικών συστημάτων: η λογική του μέσου αυτονομείται, όπως αναφέραμε στις εισαγωγικές μας παρατηρήσεις, και προσδιορίζει ουσιωδώς τον προσανατολισμό της πολεμικής στρατηγικής. Αν η ελληνική πλευρά, λέγοντας «αμυντικό δόγμα», εννοεί ότι, φοβούμενη μήπως εκτεθεί στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης και των συμμάχων, προτίθεται σε οποιαδήποτε περίπτωση (γενικού) πολέμου να αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και το πλεονέκτημα του πρώτου (μαζικού) πλήγματος στον εχθρό, τότε έχει κατά πάσα πιθανότητα υπογράψει μόνη της και εκ προοιμίου την καταδίκη της. Με δεδομένη την τουρκική υπεροπλία και τη γενικότερη τουρκική γεωπολιτική υπεροχή ένα (μαζικό) πρώτο πλήγμα εξ ανατολών θα παραλύσει τεχνικά, αλλά και ψυχολογικά την ελληνική πλευρά.

Σε παλαιότερους πολέμους, διεξαγόμενους στην ξηρά, μπορούσε ενδεχομένως να αφεθεί στον εχθρό η επιθετική πρωτοβουλία ως ότου εξαντλήσει τις δυνάμεις του. Όμως αυτό προϋπέθετε ότι ο αμυνόμενος κατείχε θέσεις φυσικά ή τεχνητά οχυρές που του επέτρεπαν να κρατήσει τις δικές του δυνάμεις σχετικά αλώβητες ώσπου να περάσει στην αντεπίθεση. Σήμερα, η δύναμη και το βεληνεκές του πυρός από κάθε κατεύθυνση προς κάθε κατεύθυνση και η μετάθεση του πολεμικού κέντρου βάρους από την ξηρά στον αέρα ακυρώνει αυτήν την προϋπόθεση· δεν υπάρχουν πια κρυψώνες για τις ένοπλες δυνάμεις, και το (μαζικό) πρώτο πλήγμα αποσκοπεί ακριβώς στην εξουδετέρωση των μέσων μιας αντεπίθεσης σε ευρεία κλίμακα. Οι ίδιοι αυτοί τεχνικοί παράγοντες καθιστούν τον χρόνο αποφασιστικό μέγεθος, με άλλα λόγια προσδίδουν στην εναρκτήρια φάση του πολέμου καθοριστική σημασία· ό,τι δεν κερδίζεται ή ό,τι χάνεται στη φάση αυτή είναι δυσκολότατο ν’ αποκτηθεί ή να αναπληρωθεί κατόπιν. Γι’ αυτό και το πρώτο πλήγμα, το οποίο εγκαινιάζει την καθοριστική εναρκτήρια φάση του πολέμου, πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μαζικότερο και καιριότερο. Πρώτο πλήγμα, με τη στρατηγική σημασία του όρου, δεν είναι ο πρώτος τυχόν πυροβολισμός που πέφτει κατά το πρώτο «θερμό επεισόδιο» μιας πολεμικής αντιπαράθεσης· είναι μια συντονισμένη και ακαριαία ενέργεια όλων των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων προς εκμηδένιση των ζωτικών σημείων του εχθρικού πολεμικού δυναμικού, ιδίως όσων εμφανίζονται κρίσιμα μέσα στη δεδομένη συγκυρία.

Μπροστά στη γενικότερη πλεονεκτική θέση της Τουρκίας η ελληνική πλευρά δεν θα είχε σοβαρές πιθανότητες στρατιωτικής νίκης αν δεν έβρισκε τη δύναμη και την αποφασιστικότητα να καταφέρει το πρώτο (μαζικό) πλήγμα, αιφνιδιάζοντας τον εχθρό. Το πρώτο πλήγμα το επιβάλλει σήμερα όχι κάποια «πολεμοχαρής» διάθεση, αλλά η λογική των σύγχρονων οπλικών συστημάτων: η λογική του μέσου αυτονομείται, όπως αναφέραμε στις εισαγωγικές μας παρατηρήσεις, και προσδιορίζει ουσιωδώς τον προσανατολισμό της πολεμικής στρατηγικής.

Μπορεί να καταφερθεί στο πλαίσιο της κλιμάκωσης ενός τοπικού «θερμού επεισοδίου», αλλά και πολύ νωρίτερα ακόμα, όταν δηλαδή διαπιστωθεί ότι επίκειται έτσι κι αλλιώς εχθρική επίθεση· το επιτελικό σχέδιο του πρώτου πλήγματος πρέπει λοιπόν να βρίσκεται στο συρτάρι ήδη από καιρό ειρήνης, χωρίς αυτό να σημαίνει καθόλου ότι όποιος το έχει καταστρώσει και όποιος θα το εφαρμόσει είναι αναγκαία ο επιτιθέμενος με την ιστορική και πολιτική έννοια του όρου. Καθώς το γεωπολιτικό δυναμικό της Τουρκίας μακροπρόθεσμα ενισχύεται, ενώ της Ελλάδας μακροπρόθεσμα συρρικνώνεται, ο επιτιθέμενος με την ιστορική και την πολιτική έννοια δεν μπορεί να είναι άλλος από την Τουρκία· ανεξάρτητα από εθνικές μυθολογίες, το γεγονός τούτο δεν έχει καμμία σχέση με ηθικές ή φυλετικές ιδιότητες, αλλά οφείλεται στη διαμόρφωση του συσχετισμού των δυνάμεων, και τα πράγματα θα αντιστρέφονταν αν αντιστρεφόταν και ο συσχετισμός των δυνάμεων. Αλλά όποιος, θέλοντας και μη, υιοθετεί αμυντική στρατηγική στο ιστορικό και στο πολιτικό επίπεδο, δεν είναι γι’ αυτόν και μόνον τον λόγο υποχρεωμένος να υιοθετήσει αμυντική στρατηγική στο στρατιωτικό επίπεδο. Τα δύο επίπεδα δεν πρέπει να συγχέονται κατά κανένα τρόπο.

Άλλο είναι η άμυνα ως ιστορικοπολιτικός σκοπός και άλλο η άμυνα ως στρατιωτικό μέσο, άλλο ο αμυντικός χαρακτήρας ενός πολέμου και άλλο η αμυντική διεξαγωγή ενός πολέμου. Άλλωστε από στρατιωτική άποψη η καθαρά αμυντική διεξαγωγή πολέμου στερείται νοήματος και είναι πρακτικά αδύνατη. Αν την παίρναμε στα σοβαρά, θα σήμαινε ότι ο επιτιθέμενος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει ατιμώρητα, διατρέχοντας απλώς τον κίνδυνο να επανέλθει στην αρχική του θέση και να προετοιμασθεί για να ξαναδοκιμάσει. Καμμιά άμυνα δεν είναι τελεσφόρα, αν δεν εμπεριέχει μια δραστική τιμωρία του επιτιθέμενου, όμως η τιμωρία αυτή δεν μπορεί παρά να συνίσταται σε πράξεις, οι οποίες, αν ιδωθούν μεμονωμένα, χαρακτηρίζονται από την ισχυρή παρουσία επιθετικών στοιχείων: ο αμυνόμενος πυροβολεί με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιον σκοπό όπως και ο επιτιθέμενος.

[iEpikaira: "ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ" είναι ο τίτλος στο κεφάλαιο IX, ως επίμετρο, στo βιβλίο του Π. Κονδύλη «Θεωρία του Πολέμου», εκδ. Θεμέλιο, 1997. Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ: Kondylhs.]

Πηγή: Το πιο πάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη «Θεωρία του πολέμου» (Εκδόσεις Θεμέλιο). Δημοσιεύτηκε στο "Βήμα" στις 9.11.1997 ως προδημοσίευση της κυκλοφορίας του βιβλίου την επομένη. eranistis.net
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα (Π. Κονδύλης)

Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα των οποίων η κυρίαρχη άσκηση εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων, ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική. 

Η διακήρυξη «δεν παραχωρούμε τίποτε» δεν έχει έμπρακτο αντίκρισμα όταν η χώρα εκλιπαρεί σε κρίσιμες ώρες τις μεσολαβητικές προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτείων ξέροντας εκ των προτέρων ότι αυτές θα πληρωθούν με παραχωρήσεις ή όταν αποσύρει χωρίς χειροπιαστά ανταλλάγματα το βέτο της για την τελωνειακή ένωση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύοντας έτσι άθελά της πόσο πιθανό είναι να μετατραπεί σε δορυφόρο της Τουρκίας ακριβώς μέσω του «ευρωπαϊκού δρόμου» και της επιρροής των «Ευρωπαίων Εταίρων». 

Τέτοιες ενέργειες δεν είναι απλώς εσφαλμένοι ή έστω συζητήσιμοι χειρισμοί. Συνιστούν τα εύγλωττα επιφαινόμενα μιας βαθύτερης ιστορικής κόπωσης, μιας προϊούσας, ηδονικής μάλιστα παράλυσης. Στον βαθμό όπου η Ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας, ο κίνδυνος πολέμου θα απομακρύνεται, οι ψευδαισθήσεις θα αβγατίζουν και η παράλυση θα γίνεται ακόμα ηδονικότερη, εφ’ όσον η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς επαίνους, που τους χρειάζεται κατεπειγόντως ο εκσυγχρονιζόμενος Βαλκάνιος, και επίσης με δάνεια και δώρα για να χρηματοδοτείται ο παρασιτικός καταναλωτισμός. 

Υπ' αυτές τις συνθήκες ό,τι στην πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του υπέρτερου τουρκικού δυναμικού, οι Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν «πολιτισμένη συμπεριφορά», «υπέρβαση του εθνικισμού» και «εξευρωπαϊσμό». 

Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοριοποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον όποιο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια. 

Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους- ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξάγουν έναν πόλεμο.

Παναγιώτης Κονδύλης

Πηγή: «Θεωρία του πολέμου» (1998), εκδ. «Θεμέλιο», β' έκδοση. σσ.410-411
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η συρρίκνωση του Ελληνισμού και το ξήλωμα της Λωζάννης μετά την Συμφωνία των Πρεσπών

Η ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ κατά Π. Κονδύλη

Του Δαμιανού Βασιλειάδη* (30 Ιανουαρίου 2019)

Ο Παναγιώτης Κονδύλης, ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και παγκοσμίως, επαναλαμβάνει την διαπίστωση της συρρίκνωσης του ελληνισμού, στον τελευταίο αιώνα, όπου το έθνος σταδιακά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα εκτεταμένα εδάφη που απλωνόταν και περιορίστηκε σε ένα μικρότερο κράτος. Γράφει: «πρόκειται για μιαν εξαιρετικά πυκνή αλυσίδα εθνικών καταστροφών μέσα σε διάστημα ελάχιστο από ιστορική άποψη - εβδομήντα μόλις χρόνια».
Με την Συμφωνία των Πρεσπών, εφ' όσον έχει κυρωθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όσους την στηρίζουν, βρισκόμαστε στην πρώτη φάση του περιορισμού της Ελλάδας σε ένα μικρότερο κράτος, με την πληθυσμιακή και εδαφική συρρίκνωση του ελληνισμού ήδη για πρώτη φορά και μέσα στα υπάρχοντα όρια του ελληνικού κράτους. Πρόκειται βασικά για την απαρχή της κατάργησης της Συνθήκης της Λωζάννης, που κατοχύρωσε στην Ελλάδα, την Μακεδονία, την Ήπειρο, την Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, τα οποία θα διεκδικούν από τούδε οι γείτονές μας.

Γράφει συγκεκριμένα: 
«Το έθνος συνέπεσε εν τέλει με το κράτος, όχι γιατί το κράτος διευρύνθηκε, αλλά γιατί το έθνος ακρωτηριάστηκε και συρρικνώθηκε, γιατί αφανίστηκε ή εκτοπίστηκε ο ελληνισμός της Ρωσίας (μετά το 1919), της Μ. Ασίας (μετά το 1922), των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής (ιδίως μετά το 1945). Ακολούθησε η εκδίωξη του ελληνισμού από την Κωνσταντινούπολη (1955) και την Βόρειο Κύπρο (1974), ενώ σήμερα παρευρισκόμαστε μάρτυρες της αποσύνθεσης και της μαζικής φυγής του ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου…Γιατί ήδη το ελληνικό κράτος βαθμηδόν φανερώνεται ανήμπορο να προστατεύσει ακόμα και το έθνος που βρίσκεται εντός των συνόρων του».[1]

«Απ' εναντίας μάλιστα, το 1974 την καταστροφή την προκάλεσε, άμεσα τουλάχιστον, η ολέθρια πραξικοπηματική ενέργεια που προήλθε από τη μητροπολιτική Ελλάδα. Και αν αυτά τα έκαμαν οι δικτάτορες, οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις σίγουρα δεν έχουν λόγους να είναι υπερήφανες για τη χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδραση τους απέναντι στον ξεριζωμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Η αποδεδειγμένη ανικανότητα του ελληνικού κράτους να υπερασπίσει το ελληνικό έθνος- δηλαδή να επιτελέσει την κατ’ εξοχήν αποστολή του - συνιστά το πιο δυσοίωνο σημάδι για το μέλλον»[2].

Όταν αναφέρεται ο Παναγιώτης Κονδύλης στο ελληνικό κράτος φυσικά δεν αναφέρεται σε μια αφηρημένη ιδέα, αλλά εννοεί σαφώς τα ελληνικά εκείνα κόμματα που συνετέλεσαν στην καταστροφική του πορεία της οποίας υπαίτιοι είναι τα συγκεκριμένα κόμματα που συνετέλεσαν σ’ αυτήν.

Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, τον καταστροφικό εμφύλιο και την καταστροφή της Κύπρου με την δικτατορία, βρίσκεται προ των θυρών η προγραμματισμένη συρρίκνωση του ελληνισμού με την Μακεδονία ως αρχή.

Την εσωτερική συρρίκνωση επιχειρεί σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ με την συμφωνία των Πρεσπών, κατά την οποία παραδίδει μακεδονικό όνομα, μακεδονική ταυτότητα και μακεδονική γλώσσα στους Σκοπιανούς, που θα οδηγήσει μαθηματικά, αν δεν αντιστραφεί, στην απώλεια της ελληνικής Μακεδονίας από τον ελληνικό κορμό. Και «φυσικά» ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται!

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Παναγιώτης Κονδύλης, «Θεωρία του πολέμου», εκδ. «Θεμέλιο», β΄ έκδοση, Αθήνα 1998, σ. 384 -385.
[2] ό.π., σ. 385.

*εκπαιδευτικού, συγγραφέα arxeion-politismou.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
×